CASE OF ERKIZAN v. TURKEY-TR _1

AVRUPA ĐNSAN HAKLARI MAHKEMESĐ
ĐKĐNCĐ DAĐRE
ERKIZAN v. TÜRKĐYE DAVASI
(Başvuru no. 17074/09)
KARAR
STRAZBURG
22 Ocak 2013
Đşbu karar nihaidir ancak şekli bazı değişikliklere tabi tutulabilir.

Erkızan v. Türkiye davasında,
Başkan,
Dragoljub Popović,
Yargıçlar,
Paulo Pinto de Albuquerque,
Helen Keller
ve Yazı Đşleri Müdür Yardımcısı, Françoise Elens-Passos’un katılımıyla oluşturulan Avrupa
Đnsan Hakları Mahkemesi Komitesi (Đkinci Daire) 11 Aralık 2012 tarihinde gerçekleştirdiği
kapalı müzakereler neticesinde anılan tarihte aşağıdaki kararı vermiştir:
USUL
1. Türkiye Cumhuriyeti Devleti aleyhine açılan (17074/09) no’lu davanın nedeni, Türkiye
Cumhuriyeti vatandaşları Bayan Fatma Erkızan, Bay Hakkı Bolkan Erkızan ve Bay Haydar
Burak Erkızan’ın (“başvuranlar”) Avrupa Đnsan Hakları Mahkemesi’ne 6 Mart 2009 tarihinde
Đnsan Hakları ve Temel Özgürlüklerin Korunmasına Đlişkin Sözleşme’nin (“Sözleşme”) 34.
maddesi uyarınca yapmış olduğu başvurudur.
2. Başvuranlar, Đzmir Barosu avukatlarından Bayan N. Şimşek, tarafından temsil edilmiştir.
Türk Hükümeti (“Hükümet”), kendi görevlileri tarafından temsil edilmiştir.
3. Başvuru 2 Kasım 2010 tarihinde, Hükümet'e iletilmiştir.
4. Hükümet başvurunun Komite tarafından incelenmesine itiraz etmiştir. Hükümetin
itirazının incelenmesinin akabinde Mahkeme bu itirazı reddetmiştir
OLAYLAR
DAVANIN KOŞULLARI
5. Başvuranlar sırasıyla 1962, 1989 ve 1990 tarihlerinde doğmuş olup Đzmir’de ikamet
etmektedirler.
6. Başvuranlar 2 Mayıs 1994 tarihinde bir gemi kazasında hayatını kaybeden Ahmet Celil
Erkızan’ın eş ve çocuklarıdır.
7. Başvuranlar, 11 Ocak 1995 tarihinde Milas Asliye Hukuk Mahkemesi nezdinde maddi ve

manevi tazminat talepli dava açmışlardır.
8. Milas Asliye Hukuk Mahkemesi 3 Kasım 2003 tarihinde tazminat taleplerini kısmen
kabul etmiştir.
9. Yargıtay, 1 Temmuz 2004 tarihinde davaya ilişkin yargılamanın iş mahkemesi nezdinde
yapılması gerektiği gerekçesiyle kararı bozmuştur.
10. Bu karar neticesinde Milas Đş Hukuk Mahkemesi yargılamayı tekrardan yapmaya
başlamıştır.
11. Yargıtay, 21 Şubat 2006 tarihinde başvuranların davasını kabul eden Đş Mahkemesi
kararını da bozmuştur.
12. Đş Mahkemesi, Yargıtay’ın karar bozmasını takiben 16 Temmuz 2007 tarihinde davayı
kısmen kabul etmiştir.
13. Yargıtay, 8 Temmuz 2008 tarihinde kararı onamıştır.
14. Kesinleşmiş karar, 10 Eylül 2008 tarihinde başvuranlara tebliğ edilmiştir.
HUKUKĐ DEĞERLENDĐRME
I. SÖZLEŞME’NĐN 6 § 1. MADDESĐNĐN ĐHLAL EDĐLDĐĞĐ ĐDDĐASI HAKKINDA
15. Başvuran, yargılama süresinin uzunluğunun, Sözleşme'nin 6 § 1 maddesinde yer alan
“makul süre” şartıyla bağdaşmadığından şikâyetçi olmuştur:
"Herkes davasının medeni hak ve yükümlülükleriyle ilgili… konusunda karar verecek olan… bir mahkeme
tarafından… makul bir süre içinde görülmesini isteme hakkında sahiptir."
16. Hükümet bu iddialara itiraz etmiştir.
17. Dikkate alınacak süre, 11 Ocak 1995 tarihinde başlamış ve 10 Eylül 2008 tarihinde sona
ermiştir. Dolayısıyla, iki dereceli/aşmalı yargılama yaklaşık olarak on üç yıl ve sekiz ay
sürmüştür.
A. Kabul edilebilirlik hakkında
18. Mahkeme, bu şikâyetin, Sözleşme'nin 35 § 3 (a) maddesi kapsamında açıkça dayanaktan
yoksun olmadığını belirtmiştir. Ayrıca, diğer koşullar bakımından da kabul edilemezliğe ilişkin

herhangi bir noktanın olmadığını belirtmektedir. Dolayısıyla, başvuru kabul edilebilir olarak
beyan edilmelidir.
B. Esas hakkında
19. Mahkeme, bir davanın süresinin makul niteliğinin, davanın koşullarına, mahkemenin
içtihatları ile kabul edilen kriterlere, özellikle davanın karmaşıklığına, başvurucu ile yetkili
makamların tutumuna ve ilgililer için ihtilaf konusu davanın içeriğine bakılarak
değerlendirildiğini hatırlatmaktadır. (bkz. diğerleri arasında Daneshpayeh v. Türkiye, no.
21086/04, § 28, 16 Temmuz 2009)
20. Mahkeme, kendisine ibraz edilen tüm belgeleri incelediğinde, Hükümet'in, Mahkemeyi
mevcut davada farklı bir sonuca ulaşmaya ikna edebilecek hiçbir olay veya görüş ileri
sürmediği kanaatindedir. Mahkeme, bu husustaki içtihadını dikkate alarak, mevcut davada
yargılama sürecinin uzun olduğuna ve “makul süre” şartı ile uyumlu olmadığına kanaat
getirmiştir.
21. Dolayısıyla, Sözleşme'nin 6 § 1 maddesi ihlal edilmiştir.
II. SÖZLEŞME’NĐN DĐĞER MADDELERĐNĐN ĐHLAL EDĐLDĐĞĐ ĐDDĐASI
HAKKINDA
22. Başvuranlar ayrıca yargılama süreci sonunda hükmedilen tazminat miktarının adil
olmadığından dolayı şikâyet etmişlerdir.
23. Mahkeme Sözleşmenin 19. maddesi uyarınca Sözleşmeye taraf Devletlerin
yükümlülüklerini yerine getirilmesini temin etme görevi bulunduğunu hatırlatır. Mahkeme’nin
görevi, özellikle, Sözleşme ile korunan hak ve özgürlükler ihlal edilmediği müddetçe ulusal
mahkemelerce yapıldığı iddia edilen maddi veya hukuki hataları ele almak değildir. (bkz.
García Ruiz v. Đspanya [GC], no. 30544/96, § 28, ECHR 1999-I, ve Streletz, Kessler and Krenz
v. Almanya [GC], nos. 34044/96, 35532/97 ve 44801/98, § 49, ECHR 2001-II). Ayrıca,
Mahkeme, ulusal mahkemeler keyfi veya açıkça makul olmayan değerlendirmeler
yapmadıkları müddetçe bu mahkemeler tarafından yapılan değerlendirmelerini incelemekle
görevli olmadığını hatırlatmaktadır (bkz. Camilleri v. Malta (dec.), no. 51760/99, 16 Mart
2000).

24. Şikâyet, esasen sadece hukuki sürecin aleyhe sonuçlanmasına ilişkin olduğundan
Mahkeme başvurunun bu kısmının Sözleşme’nin 35 § 3 (a) maddesi uyarınca açıkça mesnetsiz
olduğu kanaatindedir. Bu yüzden başvurunun bu kısmi kabul edilemez bulunmuştur.
III. SÖZLEŞMENĐN 41. MADDESĐNĐN UYGULANMASI
25. Sözleşme'nin 41. maddesi aşağıdaki şekilde öngörmektedir:
"Eğer Mahkeme, bu Sözleşme ve Protokollerinin ihlal edildiğine karar verirse ve ilgili Yüksek
Sözleşmeci Tarafın iç hukuku bu ihlalin sonuçlarını ancak kısmen ortadan kaldırabiliyorsa, Mahkeme,
gerektiği takdirde, zarar gören taraf lehine adil bir tazmin verilmesine hükmeder."
A. Tazminat
26. Başvurucu, maddi tazminat olarak 30 000 Avro ve manevi tazminat olarak 50 000 Avro
talep etmiştir.
27. Hükümet bu iddialara itiraz etmiştir.
28. Mahkeme, tespit edilen ihlal ile iddia edilen maddi tazminat arasında bir illiyet bağı
görememektedir; bu nedenle bu talebi reddeder. Diğer yandan, hakkaniyet temelinde
hükmederek, başvurana manevi tazminat olarak 9 600 Avro ödenmesine karar vermiştir.
B. Masraf ve Harcamalar
29. Başvuranlar masraf ve harcamalar için ayrıca 7 000 Avro talep etmişlerdir. Talep edilen
bu meblağ yerel hukuki süreç ve Mahkeme nezdinde yapılan avukatlık ücretlerini ve posta
masraflarını içermektedir.
30. Hükümet bu iddialara itiraz etmiştir.
31. Mahkeme, ulusal mahkemeler nezdinde yapıldığı iddia edilen masrafların uygun
dokümanlar ile kanıtlanamadığını ancak avukatlara ödenen Mahkemeye başvuru ücretlerinin
imzalı belgeler ile kanıtlandığı kanaatindedir. Tercüme için talep edilen miktar ise gerekli
değildir. Mahkeme, nezdinde bulunan dokümanlar ve içtihatları uyarınca masraf ve
harcamalara ilişkin olarak 2 500 Avro ödenmesine hükmeder.
C. Gecikme Faizi
32. AĐHM, gecikme faizi olarak Avrupa Merkez Bankası'nın kısa vadeli kredilere

uyguladığı marjinal faiz oranına üç puan eklemek suretiyle elde edilecek oranın uygun
olduğuna karar verir.
ĐŞBU GEREKÇELERLE MAHKEME OY BĐRLĐĞĐYLE
1. Yargılama sürecinin aşırı uzunluğuna ilişkin şikâyetin kabul edilebilir ve başvurunun geri
kalan kısmının kabul edilemez olduğunu beyan eder;
2. Sözleşme’nin 6 § 1 maddesinin ihlal edildiğine;
3. (a) Üç ay içinde davalı Devlet tarafından başvuranlara:
(i) Manevi tazminat olarak 9 600 (dokuz bin altı yüz) Avro’nun miktara
yansıtılabilecek her türlü vergilerle birlikte ödenmesine;
(ii) Masraf ve gider olarak 2 500 (iki bin beş yüz) Avro’nun miktara yansıtılabilecek
her türlü vergilerle birlikte ödenmesine;
(b) Yukarıda bahsedilen üç aylık sürenin bittiği tarihten itibaren ödemenin yapılmasına
kadar, yukarıda bahsedilen miktara, Avrupa Merkez Bankası'nın kısa vadeli kredilere
uyguladığı marjinal faiz oranına üç puan eklemek suretiyle elde edilecek oranda basit faizin
uygulanacağına;
4. Başvuranın adil tazmine ilişkin diğer taleplerin reddedilmesine;
karar vermiştir.
Đngilizce olarak hazırlanmış ve Mahkeme Đç Tüzüğünün 77 §§ 2 ve 3. maddeleri uyarınca 22
Ocak 2013 tarihinde yazılı olarak tebliğ edilmiştir.
Françoise Elens-Passos
Yazı Đşleri Müdür Yardımcısı
Dragoljub Popovic
Başkan