"Sol" Komünizm: Bir Çocukluk Hastalığı - Antikapitalist

Ve iþte bu alanda, II. Enternasyonal içinde, her yerde, kendi loncasýnýn
incecik toplumsal tabakasýnýn çýkarlarýný savunan hain oportünist,
sosyal-þoven lider tipleri ortaya [sayfa 36] çýktý: iþçi aristokrasisi.
Oportünist partiler “yýðýnlardan,” ayrýlmýþlardýr, yani en geniþ emekçi
katlarýndan, emekçilerin çoðunluðundan, en az ücret alan iþçilerden
kopmuþlardýr. Eðer bu kötülüðe karþý savaþýlmazsa, oportünist
sosyal-hain liderler suçlanmaz, ne mal olduklarý gösterilmez ve onlar
saflardan kovulmazsa, devrimci proletaryanýn zaferi olanaksýzlaþýr.
Ve iþte III. Enternasyonalin uyguladýðý siyaset budur.
Ama bu bahaneyle, h e r y e r d e, yýðýnlarýn diktatörlüðünü,
liderlerin diktatörlüðü ile karþý karþýya koymak, gülünç bir saçmalýktýr,
avanaklýktýr. Ýþin eðlendirici olan yaný, doðru fikirler taþýyan
eski liderlerin yerine, (“Kahrolsun liderler!” sloganý perdesi altýnda)
son derece ahmakça ve karmakarýþýk þeyler yumurtlayan yeni liderlerin
getirilmesidir. Almanya’da Lauffenberg, Wolfheim, Horner, [14]
Karl Schröder, riedrich Wendel ve Karl Erler* bunlardandýr. Bu
sonuncusunun sorunu derinleþtirme ve siyasi partilerde “burjuvazi”nin
gereksizliðini genel olarak ilan etme yolundaki çabalarý,
saçmalýk bakýmýndan, öyle Herkül sütunlarýdýr ki, insanýn söyleyecek
sözü kalmýyor. Küçük bir yanýlgýdan kocaman bir yanýlgý
meydana getirilebileceði gerçeði bu duruma pek uymaktadýr. Yanýlgýyý
en büyük hacmine ulaþtýrabilmek için, onu haklý göstermek
için, derinleþtirmek yeter.
Partinin gereðini ve disiplinin gereðini yadsýmak, [sayfa 37]
muhalefetin vardýðý nokta, iþte budur. Ama bu, proletaryayý, burjuvazinin
yararýna olarak silahsýzlandýrmaya eþittir. Bu, küçük-burjuvazinin,
daðýnýklýk gibi, istikrarsýzlýk gibi, direnme gücü eksikliði gibi,
birlik olmada, ortak çabada yeteneksizlik gibi yanlýþlarýný benimsemekten
baþka bir þey deðildir; o yanlýþlýklar ki, azýcýk kýþkýrtýlýrsa
* Kommunnistische Arbeiterzeitung [15] , (Hamburg, 7 Þubat 1920, n° 32, “Partinin
Daðýlmasý”, yazan Karl Erler : “Ýþçi sýnýfý burjuva demokrasisini yoketmeden burjuva
devletini yýkamaz ve partileri yýkmadan burjuva demokrasisini yokedemez.” Latin
sendikalistleri ve anarþistleri arasýnda kafalarý en karýþýk olanlar “sevinebilirler”: görünüþe
göre kendilerini marksist sanan ciddi Almanlar hiç bir þey ifade etmeyen sözler sarfetmeye
baþlamýþlardýr. (K. Erler ve K. Horner bu gazetedeki yazýlarýnda büyük bir ciddiyetle
kendilerini, ciddi rriarksistler saydýklarýný söylüyorlar ve inanýlmayacak saçmalýklarý
eðlendirici bir tarzda ileri sürerek marksizmin alfabesinden habersiz olduklarýný
gösteriyorlar.) Hatalardan kurtulmak için marksizmi kabul etmek yetmez. Biz Ruslar,
bunu çok iyi biliriz, çünkü marksizm bizde çok kere “moda” olmuþtur.
V. Ý. Lenin
“Sol” Komünizm: Bir Çocukluk Hastalýðý
31