constantinople-magazine-1

39kendi hükmünde hiçbir ortağı kabuletmediğini (Kehf 26), hüküm koyanların ilahlıkve Allaha kendilerini ortak saydıklarını (Şura 21),iman ettiğini iddia etse bile başka hüküm talepettiği zaman iman ettiğini zan eden olaraktanımlamaktadır. (Nisa 60,65).Bütün bunların ötesinde hüküm koymayetkisinin kendisinde olduğunu ifade edecekiki ismini defalarca kez zikretmektedir. Birel-Hakem diğeri de el-Hekimdir.Allah azze ve cellenin hükmetme yetkisidinimizin en açık ve en mühim konularındanbiridir. Bu konuyu ihmal demek dinin tümünüihmal demektir.Bu konu İslam’da o kadar net ve bedihi iken,her asırda olduğu gibi çağımızda da tağutlarAllah’ın yasalarından hoşlanmamış kendikurallarını koymak istemişlerdir.Bu anlamdaki isteklerini, kendisini müslümanzan eden halkı değişik oyunlarla kandırarakİslam’la demokrasinin uyuştuğunu hattademokrasinin İslam’ın bir parçası olduğunusöyleyerek gerçekleştirdiler.Allah’ın yeryüzündeki bir takım kanunlarınıkaldıran asrımızın tağutları kendi kurallarınıkoydular. Bunu da demokrasi, seçim,parti gibi kılıflarla halka sundular. Asıl yöneticininhalkın olduğunu söyleyerek asrımızın en büyükküfür kelimesini zihinlere kazıdılar. Hâkimiyet;kayıtsız, şartsız milletindir. Hâlbuki bu ilkeyiAllah azze ve celle yüce kitabında şu şekilde dilegetirir. Hüküm sadece Allah’a aittir. (Yusuf 40)Demokratik sistemlerde devletin idareedilmesi için millet adına vekiller seçilir ve buseçilen vekiller vekâlet aldıkları halktan, onlaradına yasamada bulunur ve onları yönetirler.Bu vekiller halktan tam anlamıyla genel vekâletisterler. Aldıkları bu vekâlet ile diledikleri gibihiçbir İslami kurala bağlı kalmadan halkıyönetirler. Bu vekillerin halktan aldıkları yetkiAllah’ın bir özelliği olan hükmetme yani ilahlıkyetkisidir.Lisanı halleriyle halka şöyle söylemektedirler.Herkes dilediği bir ilahı seçsin. O seçilen ilahiçin hiçbir konuda kısıtlama yoktur, tam biryetki sahibi olarak istediği konuda istediği kanunuçıkarma yetkisine sahiptir. Milletvekilleritoplanıp biz bu devlette artık Allah’a inanmayıyasaklıyoruz da diyebilir ve bunu yasaklayacakkadar yetki sahibidirler.Onlar için hiçbir konuda bağlayıcılık ve kısıtlamayoktur. Hâkimiyeti ve egemenliği kayıtsız veşartsız ellerinde tutmaktalar. Halbuki; Yasamayetkisini Allah’tan başkasına vermek küfürdür.Kim Allah’ın indirdiği (hükümler) ile hükmetmezseişte onlar kâfirlerin ta kendileridir. (Maidesuresi 44.ayet)Demokrasinin bir gereği olan oy kullanmameselesi Allah’ın dışında kanun koyanı seçmemeselesidir. Demokratlar seçmenlerindenhangilerinin daha iyi hüküm koyacağıkonusunda onların bunu tercih etmeleriniistemektedir. Oy kullanan her seçmen seçmişolduğu vekili, mecliste onun adına kanun veyasa çıkarmaktadır.Bu kanunlar Allah’ın kanunlarına ters olsada onlar için hiçbir önem arz etmemektedir.Hatta Allah’ın yasalarına ters olmasına özengösterirler. Allah’ın yasasına yakın bir kanunu,daha konuşurken bile her türlü çirkeflerineve Allah azze ve celleye hakarete varacakderecedeki çirkin konuşmalarına şahitlikedersin.Yönetimde Allah azze ve celleyi ve kanunlarınıhiçbir şekilde ve hiçbir kurumda görmekistemiyorlar. Kendi ilahlarına bu konuda aslaşirk koşturmuyorlar. Özellikle Allah azze vecelleyi hükmetme konusunda kendi ilahlarınaortak kabul etmiyorlar. Ve bu konuyuanayasalarına da şu şekilde aktarmışlardır.MADDE 24- Kimse, devletin sosyal,ekonomik, siyasi veya hukuki temeldüzenini kısmen de olsa, din kurallarınadayandırma veya siyasi veya kişisel çıkar yahutnüfuz sağlama amacıyla her ne suretle olursaolsun, dini veya din duygularını yahut dincekutsal sayılan şeyleri istismar edemez ve kötüyekullanamaz.Oy kullanan her birey muhakkak şunu bilir ki;seçmiş olduğu milletvekilleri mutlak olarakyasama hakkına sahiptir. Seçmiş olduğumilletvekilleri, hiçbir gayri İslami yasaçıkartmasa dahi onların talep etmiş olduğu buyetki mutlak yasama yetkisidir ki bu talebin