Ailede ruh hastası. Ne yapmalı? - LApK M-V e.V.

Ailenin kendi kendine yardım etmesiKöklerBir hasta yakınları grubuna katılmanın ne kadar anlamlı, iyileştirici ve yük hafifleticiolabileceği bu broşürün bir çok yerinde söz edilmiştir. Bundan sonraki bölümlerdesize Almanya’daki hasta yakınları organizasyonunun gelişimi ve yapısı hakkında kısabir özet vermeye çalışacağız. Bu aslında çok kolay olmayacak çünkü buorganizasyon “tabandan tavana” olan son derece gerçek bir organizasyon olarakçok çeşitli, çok renkli ve kesinlikle homojen olmayan bir organizasyon.Hasta yakınları organizasyonunun beşiği, Stuttgart’ta bulunuyor. Burada hastayakınları ilk defa 1970 yılında düzenli sohbet toplantılarına başladılar. Neredeyseaynı tarihlerde Hamburg’da uzmanlar tarafından yönetilen, Hamburg-Eppendorfüniversite hastanesinde bir gündüz kliniğinin kurulan ve ilk defa 1973 yılında hemhastalar hem de hasta yakınları için bir grup terapisinin sunulduğu hasta yakınıgrubu doğmuştur.Bunu takip eden on yıl süre boyunca hasta yakınları organizasyonu bütün ülkedeyaygınlaşmıştır. Bütün federal eyaletlerde ruh hastası yakınlarının eyalet birlikleri ve13 Haziran 1985 tarihinde de Ruh Hastası Yakınları Derneği Federal Konfederasyonukurulmuştur.Zaman içinde kendi kendine yardım gruplarının sayısı 500’ü çok aşmıştır.Kendi kendine yardım grubu – organizasyonun “Kalbi”Kendi kendine yardım, daha kavram açısından kendi kendine karar verme ve kendikendine sorumluluk kavramları ile ayrılmaz bir şekilde bağlıdır. Ruh hastalarınınyakınları olarak bizlerle ilgili bunun anlamı: Aile üyemizin bizi çoğu zaman getirdiğiçaresizlik ve teslim olmuşluk halini atlatacağız. Hastalanmış aile üyelerimizle kararlıve dayanışma için yaşamak istiyoruz. Bu olaya iştirak eden herkesin haklarınınkorunmasını istiyoruz.Bunun için kendimiz de çok katkıda bulunabiliriz. Örneğin bilgi edinerek vedavranışlarımızı duruma göre uyarlayarak. Hastanın kendine yardım edemediğinigördüğümüzde müdahale ederek.Ancak bu görevler çoğu zaman gücümüzü aşar ve biz anlayış görebileceğimiz vedertlerimiz, ihtiyaçlarımız ve bazen öfkemiz ve hayal kırıklıklarımız hakkındakonuşabileceğimiz bir yer ararız. Bu yer, birçok şehirde mevcut olan bir hastayakınları grubu olabilir. Bazen, herkesin gelip gidebileceği açık bir gruptur; başka birzaman yenileri ancak talep üzerine kabul eden kapalı bir gruptur. Bazen bütünorganizasyonu bir “profesyonel” yönetir – ama çoğu yer için bu geçerli değildir -veya zaman zaman profesyonel alandan misafirler davet edilir. Kendi kendineyardım gruplarının halısı çok renklidir ve böyle olması da iyidir.Bütün gruplarda değişmeyen tek şey: Bu grubun üyeleri zaman geçtikçe, sorunlarıile dünyada tek başına olmadıklarını anlarlar. Bunun teselli edici bir yanı olduğukadar düşünmeye devam etmeye teşvik edici bir yanı da vardır. Çünkü zorluklarınçoğu “sırf” şahsi olmamakta ve grup içinden alınan yardım ve yapılan sohbetlerdenedinilen bilgiler yeterli olmamaktadır. Hasta yakınlarını çaresizliğe sürükleyen31