Deli Hastanesi / Şubat

Ş U B A T 2
astanesi
K A Ç I K L A R I N
S O L U K A L D I Ğ I
S O N
N O K T A D A S I N !
E
B I R " Y E R A L T I E D E B I Y A T I " D E R G I S I
LI

seninle
ele el
Cehennemde yanarken herhangi bir yere tutunmanın acını hafifleteceğini düşünmekle, insanları yara bandı olarak görmen aynı
şey. Çektiğiniz acının hakkını verin. Yara bandına ihtiyacınız yok.
Çünkü; insan hayatı tek kullanımlıktır.

HAKKIMIZDA
SEN DE;
"KAFAM CAM KIRIKLARI ILE DOLU DOKTOR. BU NEDENLE, BEYNIMIN HER
HAREKETINDE DÜŞÜNCELERIM ACIYOR ANLIYOR MUSUN?" DIYENLERDEN ISEN;
ARAMIZA HOŞ GELDIN...
Sevgili Deli Hastanesi sakinleri!
Şunu unutmayın ki, hiç kimse sizin dalgalarla nasıl
boğuştuğunuzu önemsemeyecektir. Gemiyi limana
getirip getiremediğinize bakarlar.
Bizden size ufak bir tavsiye; batırın gitsin gemiyi.
Ne dalgalarla boğuşun, ne liman, ne de geminin içindeki
insanları umursayın.
Bizler, içi ağzına kadar su alan gemileri yüzdürmeye
çalışanlarız.
Bizler, kendimiz boğulsak dahi o insanları limana
ulaştırmaya çalışanlarız.
Bizler, iyi bir insan olma konusunda iyi, ancak kötü olma
konusunda ise mükemmel insanlarız.
Bizlerin hiç yabancı düşmanı olmaz, çoğuna kahve
ısmarlamışlığımız bile vardır.
Bizler, aklını yoldan geçen birisinin eline verip;
"Şunu bir dakika tutar mısın?" dedikten sonra en yakın
uçurumdan atlayanlardanız.
Bizler; sussak kendimize katlanamayan, konuşsak intihar
ettirecek insanlarız.
Bizler, avaz avaz susup, bağıra bağıra yazan insanlarız.
Bizlerin suskunluğu, kendini 'psikolog' olarak nitelendiren
insanların kulaklarını sağır edecek bir suskunluktur bu,
basit değildir yani..
Sen de;
"Kafam cam kırıkları ile dolu doktor. Bu nedenle,
beynimin her hareketinde düşüncelerim acıyor anlıyor
musun?" diyenlerden isen;
Aramıza hoş geldin...

YÖNETICI NOTU
DEZZ JARGO
Çok hızlı konuşan biriyim. Bu insanların
kafasını karıştırma tekniğim diyebiliriz. Bazen
hiçbir anlam ifade etmeyen cümleler
kurabilirim. Ama size öyle bir sunarım ki;
gerçekten dolu dolu hissedersiniz. Bazen
siyahı, bazen beyazı savunabilirim. Kendi ile
haddinden fazla çelişen biri olduğumu buradan
anlayabilirsiniz. İyi veya kötü biriyim. Her
ikisine de sizi körü körüne inandırabilirim.
Gram şüpheniz kalmaz. Çok zeki biri değilim.
Zeki biri olsam tüm sırlarımı sizin ile
paylaşmam. Yapmak istediğim tek şey sizi
korumak. Benden veya benim gibi olan bir
başkasından.
İyi biriyim. Yoksa kötü mü demeliyim? Artık ne
kadar inanabilirsiniz bana? İnanmanızı
istemiyorum. Ben bile kendime inanamıyorum
çoğu zaman. Çok sigara içtim size bunları
anlatmaya çalışırken. Bana bir paket sigara
borcunuz var. Oturup karşılıklı içebiliriz.
Sizinle paylaşabilirim. Belki de paylaşmam,
bilmiyorum. Sağım solum belli olmaz benim.
Çok seviyorum dediğim anda dahi kalbinize
bıçağımı geçirebilirim. Tam tersi de olabilir.
Yine bilmiyorum. Her an ne yapacağımın, nasıl
davranacağımın bir garantisi yok.
Size bir sır vereyim mi? Aslında ben ölüyüm.
Ama nefes alıyorum. Nasıl olur demeyin. Artık
yarı ölü birini tanıyorsunuz.
Benim adım Dezz.
Tüm ölüleri etrafımda toplanmaya davet
ediyorum.
Öldük mü?

EDITOR NOTU
EFRA
Gerçek şu ki, tekrar tekrar ölebilirsiniz. Bu her
zaman böyle olacak. Artık hiçbir şey
hissetmeyecek hale gelene kadar, her
seferinde daha büyük ölümler için daha az acı
çekeceksiniz. Bu konuda bana güvenebilirsiniz.
Bütün sırlarınızı bilen tek kişinin sonunda
ölmesi, size inanılmaz derecede karanlık bir
zevk verecek. Aldığımız her nefes bir seçim.
Geçen her dakika bir seçim, yani olmak ya da
olmamak. Yaşa ya da öl. Kendinizi bir merdiven
tepesinden aşağı yuvarlamadığınız, yüksek bir
binanın çatısından ya da balkonundan kendizi
yer çekiminin etkisine bırakmadığınız her an
bir seçimdir. Arabanızı 90 kilometre hız ile bir
duvara çarpmadığınız, tıraş bıçağıyla damar
yolunu açmadığınız her an hayata yeniden
başlıyorsunuz. Bu lanet olası hayatta, sadece
Tanrı'nın ajandasında yer alan ve ortalama 60
yılda tamamlanması gereken, boktan bir
görevden başka bir şey değilsiniz. Bu konuda
Efra'ya güvenebilirsiniz. Gerçek şu ki;
gerçekler her zaman acıtır.
Hayatındaki düğümlere, tuzaklara ve
bağlandığın kişilere dikkat etmen dileğiyle...

1 İdam
kapattığı her an o kabusu tekrar yaşar... Toprağa gömülmüş kitapların
ruhları dolaşıyor sokaklarda. Sayfaları çoktan çürümüş ama okuyanların
umutlarını fısıldıyor. Gerçekler, hasta bir köpek gibi titriyor. Hırlıyor
hiç sönmüyor. Duvarları yokluyorum. Tüm düğmeleri gösterişli saatlerle
Son Atış
5
çaresizliğin ve umudun hüküm sürdüğü zamanlar oldu hayatımda.
Acının,
2 Sevgi
Kapıyı kilitlemedim. Ve daha gideceğim yere bile karar
4 Ölü Şehir
uyuşturamadığı anlar vardır, tam da o anlar
Göndemiş olduğunuz
alması için aşağıdaki
A N O N I M
Sizden Gelenler
Ölüm çözüm müdür?
İnsan özlediği, mutlu olduğu yere mutlaka döner bir
Nefret olgunun yok olmasıyla değil, beynin
gün. Yahut döneceği günü bekler. Bense sadece gittim
olgunlaşmasıyla yok olur. Ve bu işe bencilliğimizi
küçük bir çocuğun elinden sıyrılmış uçan balon gibi.
katmadan çözüm ararsak eğer, her suçun bir nedenini,
Geride bıraktıklarımı düşünmeye tahammülüm yoktu.
her suçlunun da tedavisinin olduğunu görebiliriz. Bu
yüzden birisini öldürmek o suçu ne düzeltir, ne de
vermeden evvel silmem gerekti gözlerimi dolu dolu
örter. Sadece başka bir suç doğurur.
eden tüm güzel hatıraları.Ölmenin kurtuluş olmadığı
bu dünyada boşuna mı yaşıyoruz? Bizler de bir gün
toprak altında olacağız. Ruhlarımız sokaklarda cirit mi
Ucuz Otel Odası
3
söylemiştim sevgilim. İnsan özlediği, mutlu olduğu yere döner bir gün.
Sana
atacak? Gözleriniz oldüğümüz an nereye bakıyor
Yönetici
olacak ? Ben sokaklarda değil de insanların yüreklerde
Notu
dolaştıklarına inanırım. Mustafa Kemal gibi örneğin.
Yahut döneceği günü bekler. Ben ise sadece gittim küçük bir çocuğun
elinden sıyrılmış uçan balon gibi. Geride bıraktıklarımı düşünmeye
Dezz JARGO
Nazım Hikmet ya da Ümit Yaşar Oğuzcan gibi. Ya da
dedelerimiz gibi insanlar... Sayfalarca yazılar ve
tahammülüm yoktu. Kapıyı kilitlemedim. Ve daha gideceğim yere bile karar
vermeden evvel silmem gerekti gözlerimi dolu dolu eden tüm güzel
aklımıza gelebilecek her şey ölümüdür ve
öldürülebilinir. Fikirler bile. Sadece sevgi, yalnızca
hatıraları. Sevdiğimin yüzündeki gamzeyi, uyuduğun geceyi, saçlarına
dokunuşumu, gözlerini kaçırmanı, sütlü kahveyi, ilk uyandığında boynunun
sevginin sonu gerçekte yoktur ve asla katledilemez.
kokusunu, şiir gecelerini, hiç ama hiçbirini hatırlamıyorum. Gelgelelim
Teşekkür Ederiz!
hiçbir sürgün, onu terk-i diyar eylettiren gerçekleri unutamaz. Gözünü
Sakinleri ölmüş bir şehirde dört duvar arasındayım.
yazılarınız için teşekkür
Beynimde ağır bir savaş var, her taraf yıkık dökük ve
ederiz. Her yeni sayıda
beynimin içinde. Teni nemli. Yapış yapış. Damarları o kadar ince ki;
yanmakta. Bedenim paramparça, dört duvarın dört bir
dokununca sıcak şeyler akıyor elimin altından. Yaşanmışlık kokuyor.
sizinde yazılarınızın yer
yanına yayılmış gibi. Geçmişle şuan savaşmakta.
Sabahın beşinde ucuz bir otel odası gibi...
Kazanan herkes iken, kaybeden benim herdaim. Bu
iletişim yollarından bize
şehir okyanus ben ise dümensiz bir gemiyim.
Ya burası... sanki plastik çiçekli bir masalın tam ortasındayım. Burada
pencere yok. Güneş var mı diye heyecanla koşuyorum bazen. Bazen aklıma
Nereye gittiğimi, neyi düşündüğümü bilmiyorum. Yolun
ulaşabilirsiniz.
sonunda karanlık var,yolun sonunda yokoluş var. Yolun
bile gelmiyor. Uyuyorum. Ne kadar karanlıksa o kadar özgürüm. Ama ışıklar
sonuna ilerliyorum hız kesmeden. Gökyüzü ağlıyor,
dört duvar, ağlıyor kalemim ağlıyor. Sigaram gibi yanıp
kapatmışlar. Her biri farklı zamanlarda. Ve burası hep normal şartlar altında.
gidiyorum yavaşca .Uyuşturucunun bile beynimi
Belki bu yüzden o çok sevdiğin siyah kazağımı giyemiyorum hiç. Dikkat
Deli Hastanesi
çekmemek için kafamı kaldırmadan yürüyorum. Hayal ediyorum seni.
Burada hayaller var.
dilimindeyim. Ölümün kıyısıda haykırıyorum, duyan
info@deli-hastanesi.com
olmuyor sesimi. Üzüntüyü bir köşeye itip öfkeyi
"Kimse hayallerde acı ve kederden ölmez." diyorum. Kaçamıyorum,
kaçabilseydim ölebilirdim. Korkuyorum esasında. O sebeplerdir ki hiç
kuşanıyorum.
delihastanesi.com
ölmedim. Hem yalnız ölmek sıkıcı. Gel artık, birlikte ölelim.
deli-hastanesi.com
Her gün ölmektense, hemen bügün ölmeyi tercih
edenlerin safına geçiyorum.
Böyle anlarda düşüp de dağılmamak elde değildir, bilirsiniz. Dinlediğim
her siyahımsı şarkı düşüp de parçalandığım anlara getiriyor beni ve
anlıyorum ki; yaşadığım şu küçüçük zaman diliminde mutlu olamamışım
hiçbir zaman. Geçmiş acımasızdır ve yalan söylemez şuanki ana. Ruhunun
can çekiştiği anlara dönmek canını yakar bedenin. Simsiyah cümlerlerle
yalvarırsın Tanrı'ya;
"Lütfen ruhumu geri ver! Bana ver ki; son bir şansım daha olsun." diye.
Son bir atış daha dilersin kısacası Tanrı'dan.

Ölüme aşık ölüler
getirin, Dokunmadan
sevişmeyi bilen adamlar,
Karanlıkta ışık yakmayan
insanlar getirin garson
bey!
E F R A

s k i , h a r a b e b i r f a b r i k a d a y ı m ş i m d i . B e t o n
E
ı ğ ı n l a r ı v e c a m k ı r ı k l a r ı y l a d o l u e t r a f .
y
i r d e n f a z l a k i ş i o l d u ğ u n u b i r a ş i ş e l e r i v e
B
a r i l l e r t a s d i k e d i y o r . V a r i l l e r d e n b i r i n i n
v
a n ı n a y a k l a ş ı y o r u m . Y e r d e k i
y
z m a r i t l e r d e n b i r i n i a l m a k i ç i n e ğ i l i y o r u m .
i
i r i n s a n ı n p s i k o l o j i s i n i , b ı r a k m ı ş o l d u ğ u
B
i r i z m a r i t t e n a n l a y a b i l i r i m . O l d u k ç a ı s l a k
b
e k ö k ü n e k a d a r i ç t i ğ i n d e n , ö f k e d o l u
v
l d u ğ u n u s ö y l e y e b i l i r i m . S e z g i l e r i m y a n l ı ş
o
i r y e r d e o l d u ğ u m u s ö y l ü y o r . B a k ı ş l a r ı m ı
b
a t ı y a d i k i y o r u m . “ D a h a f a z l a i p u c u
ç
a ş t a n s a v m a y a z ı l a r y a z d ı k l a r ı n ı
B
ö y l e y e b i l i r i m . A c e l e y l e y a z m ı ş d a
s
l a b i l i r l e r . Ö z e n l e y a z ı l m ı ş b i r y a z ı y a
o
i k k a t i m i o l d u k ç a v e r i y o r u m ;
d
a z ı y ı o k u d u ğ u m d a b o ğ a z ı m a b i r ş e y
Y
ü ğ ü m l e n i y o r . Y a z ı y a d o ğ r u g i d i y o r
d
y a k l a r ı m . Y a k l a ş ı y o r u m . D u v a r ı n
a
o k u s u n u a n l a m a k i s t e r g i b i g e z d i r i y o r u m
d
l l e r i m i y a z ı n ı n ü s t ü n d e . K ü ç ü k h a r f l e r l e
e
a z ı l m ı ş b i r y a z ı d i k k a t i m i ç e k i y o r .
y
k u m a k i s t e m i y o r u m . A m a b e n i o k u m a y a
O
o r l u y o r . B i r y a z ı i n s a n a n a s ı l h a k i m
z
l a b i l i r ? N a s ı l i s t e m e d i ğ i ş e y l e r i
o
a p t ı r a b i l i r ?
y
s k i , h a r a b e b i r f a b r i k a d a y ı m ş i m d i . B e t o n
E
ı ğ ı n l a r ı v e c a m k ı r ı k l a r ı y l a d o l u e t r a f .
y
i r d e n f a z l a k i ş i o l d u ğ u n u b i r a ş i ş e l e r i v e
B
a r i l l e r t a s d i k e d i y o r . V a r i l l e r d e n b i r i n i n
v
a n ı n a y a k l a ş ı y o r u m . Y e r d e k i
y
z m a r i t l e r d e n b i r i n i a l m a k i ç i n e ğ i l i y o r u m .
i
i r i n s a n ı n p s i k o l o j i s i n i , b ı r a k m ı ş o l d u ğ u
B
i r i z m a r i t t e n a n l a y a b i l i r i m . O l d u k ç a ı s l a k
b
e k ö k ü n e k a d a r i ç t i ğ i n d e n , ö f k e d o l u
v
l d u ğ u n u s ö y l e y e b i l i r i m . S e z g i l e r i m y a n l ı ş
o
i r y e r d e o l d u ğ u m u s ö y l ü y o r . B a k ı ş l a r ı m ı
b
a t ı y a d i k i y o r u m . “ D a h a f a z l a i p u c u
ç
a ş t a n s a v m a y a z ı l a r y a z d ı k l a r ı n ı
B
ö y l e y e b i l i r i m . A c e l e y l e y a z m ı ş d a
s
l a b i l i r l e r . Ö z e n l e y a z ı l m ı ş b i r y a z ı y a
o
i k k a t i m i o l d u k ç a v e r i y o r u m ;
d
a z ı y ı o k u d u ğ u m d a b o ğ a z ı m a b i r ş e y
Y
ü ğ ü m l e n i y o r . Y a z ı y a d o ğ r u g i d i y o r
d
y a k l a r ı m . Y a k l a ş ı y o r u m . D u v a r ı n
a
o k u s u n u a n l a m a k i s t e r g i b i g e z d i r i y o r u m
d
l l e r i m i y a z ı n ı n ü s t ü n d e . K ü ç ü k h a r f l e r l e
e
a z ı l m ı ş b i r y a z ı d i k k a t i m i ç e k i y o r .
y
k u m a k i s t e m i y o r u m . A m a b e n i o k u m a y a
O
o r l u y o r . B i r y a z ı i n s a n a n a s ı l h a k i m
z
l a b i l i r ? N a s ı l i s t e m e d i ğ i ş e y l e r i
o
a p t ı r a b i l i r ?
y
"Ben Dezz, Tüm Delileri Etrafımda Topluyorum."
D E Z Z J A R G O
a r i l l e r d e n t a z e a t e ş i n d u m a n l a r ı ç ı k ı y o r .
V
a n k i b i r g r u p d a h a ö n c e b u r a d a y m ı ş .
S
a r i l l e r d e n t a z e a t e ş i n d u m a n l a r ı ç ı k ı y o r .
V
a n k i b i r g r u p d a h a ö n c e b u r a d a y m ı ş .
S
u l m a l ı s ı n . . . ” d i y o r u m i ç i m d e n .
b
N a s ı l i n s a n l a r o l d u k l a r ı n ı ç ö z m e l i s i n . . ”
“
u l m a l ı s ı n . . . ” d i y o r u m i ç i m d e n .
b
N a s ı l i n s a n l a r o l d u k l a r ı n ı ç ö z m e l i s i n . . ”
“
u d e f a d u v a r l a r a d i k i y o r u m g ö z l e r i m i .
B
z e n s i z y a z ı l m ı ş y a z ı l a r l a d o l u d u v a r l a r .
Ö
u d e f a d u v a r l a r a d i k i y o r u m g ö z l e r i m i .
B
z e n s i z y a z ı l m ı ş y a z ı l a r l a d o l u d u v a r l a r .
Ö
“ Ö l m e k i ç i n ç o k f a z l a y a ş ı y o r u z . ”
“ Ö l m e k i ç i n ç o k f a z l a y a ş ı y o r u z . ”

Kahve şekersiz içilir. Mümkünse en acısından.
Çığlık
DEZZ JARGO
Bir sokağın kaldırımında otur önce.
Sonra uzun uzun düşün.
Sıyırmaya ramak kala sıyrıl düşüncelerinden.
Bir sigara ateşle sonra, dudaklarında onun adı yerine pis
bir izmarit olsun.
Gülüşlerini gözünün önünden çek.
Bir gülüş dahi kafayı yemene sebep olabilir.
Onu hatırlattığı için güzel gelir önce.
Sonra bir yara gibi kaşındırır gözlerini.
Kan kırmızısı olur gözlerin. Belki de bir yaş eşlik eder
acına.
Belki de bir çığlık.
Önce kısık kısık, sonra kulak sızlatacak derecede acı
dolu.
Acı acı tat alır dilin damağın...
Eskimsi kıyafetlerini yeni gibi her gün yeniden özensiz
özensiz giyer,
Sevgisiz saçlarını görmemek için aynaya dahi bakmazsın
belki.
Belki de...
Belki de acıdığını göstermek istemediğin yaralarını
özenle sarıyormuş gibi taklit yaparsın.
Hangisinden? Hangisindensiniz?
Ben hangisinde duruyorum? Sızlayan yaralarımı saklar
gibi duruyor muyum?
Bakışlarım neşe dolu mu? Yoksa acı acı mı bakıyorum?
Acı bir tat var damağımda. Aynı kalbimde hissettiğim
acılardan.
Sen kusmak üzereyim. Böyle dolu dolu, pis pis sen
kusmak üzereyim.
İçime öyle işlemişsin ki. Böyle iplik iplik, düğüm düğüm.
Dokunduğum boşluğum bile 'sen' ile dolu.
Bana dair bir şeye denk gelemiyorum. Bir ben yok gibi
bende.
Bende sana dair her şey var. Gülüşün, saçların,
mimiklerin..
Tenin belki de...
Pamuk gibi tenin..
Başka hiçbir şeye değişmeyeceğim gülüşlerin geliyor
gözümün önüne.
Önce tatlı tatlı gülüyorum. Sonra acı acı...
Sert bir kahveye atılmış şeker gibiyim. Eriyorum günden
güne.
Bir de yakışmıyorum üstelik. Şekerle kahve...
Senin ile ben..

huzurundan eden
Seni
uzak dur. Uzak dur
insanlardan
bir papatyaya aşık ol, kitaplara aşık ol, sıcaklığını
Beyaz
çaya aşık ol.
paylaşan
insanlardan uzak dur. Senden sevgiyi çalan
Ama
uzak dur. Sana aşkı haram eden insanlardan
insanlardan
insanlardan. Uzaklarda dur...
Ö Ğ Ü T
insanları. İnsanlar hak etmez sevilmeyi.
Sevmeyin
eğer; Arabaları sev, maviyi sev, siyahı sev.
Seveceksen
eğer sevgiyi kalbinde;
Hissedeceksen
sev, güneşi sev gökyüzünde ışıkları süzülürken...
Denizleri
olmayın insanlara. İnsanlar aşkı hak etmez.
Aşık
olacaksan eğer;
Aşık
eğer aşkı kalbinde;
Hissedeceksen
açsın o papatya, satırları süslesin kitapların
Yüreğinde
dilini. Huzuru aramayın insanlarda.
size getirmez huzuru.
İnsanlar
eğer huzuru;
Bulacaksan
notalarını ara, derinliklerine in okyanusların,
Müziğin
üstüne çık.
bulutların
eğer huzuru;
Hissedeceksen
doldur ciğerini, miss gibi havayı çek içine.
Rüzgarlarla
dur. Seni huzurundan eden insanlardan uzak dur.
uzak
dur insanlardan. Uzaklarda dur...
Uzak
S . A R T U G

E N I G Ö R D Ü Ğ Ü M E M I S E V I N E Y I M S E V G I L I M , Y Ü Z Ü N Ü Ö Y L E G Ö R Ü N C E K A L B I M I N N E Ş T E R L E
S
U L U Ş M A S I N A M I Ü Z Ü L E Y I M ?
B
KOLERA
KESKU
Rüyamda seni gördüm biliyor musun?
Gülüyordun...
Börtü böcek sevişiyordu gülüşünde.
Bir anda yüzün kanlar içinde kaldı ve ben uyandım...
Şimdi sevgilim; bu kabus mu rüya mı?
Seni gördüğüme mi sevineyim sevgilim, yüzünü öyle görünce
kalbimin neşterle buluşmasına mı üzüleyim?
Çok hayalsin sevgili, hülyasın , serapsın...
Seni görebildiğim tek yer rüyalar artık...
Şimdi ben bunları sayarken bile; " Hülya kim, Serap kim?"
dersin gülüşüne papatya yaktığım tuhaf kadın...
Senin şu mutlu hallerin ruhumu tazeliyor adeta Tanrı
tarafından yeniden yaratılıyor...
Ben kurarım böyle güzel hayalleri elbet, ayın ışığı bizi de
ısıtır elbet...
Çölde susamış halde deniz, suyunu içmek bize de nasip olur
elbet siyah kadın...
Çocuklar gibi; " Ben neredeyim?" diye sorsan, ben; " Kolera
virüsü misali kana karıştın." derim .
"Ölümsün." derim, "En güzel zulümsün." derim...
Tebessümde seni saklayarak çürür giderim bilinmeyen
kadın...

YANGIN
D E Z Z J A R G O
Bir rakı bardağında su
yudumluyorum şimdilerde.
Yokluğun çok büyük kadehler
devirdi. Beş kuruş para
bırakmadı cebimde. Hayat
seni aldı götürdü benden,
sen de beni aldın götürdün.
Şimdilerde bir rakı
bardağında sen
yudumluyorum sevgili...
Ufak ufak yudumlar alıyorum
izini bıraktığın her yerimden.
Minik minik öpüyorum
parmaklarımı. Sen kalıntıları
dolu hâlâ. Kurumuş
dudaklarımı dilimle
ıslatıyorum. Bu defa dilim
dudaklarımı, gözlerim
fotoğraflarını ıslatıyor.
Karaladığım kağıtlardan
mürekkep ağlarcasına akıyor.
Yavaş yavaş sarhoş olmaya
başlıyorum.
Vücudum alkol yerine sen
kalıntıları ile besleniyor.
Zil zurna sarhoş oldum şu an
sana. Elimde dumanı tüten
izmarit leş gibi kokutuyor
parmaklarımı.
SEN SEVEN BIR
ADAMIN
GÖZLERINE
BAKAMAYACAK
KADAR
KORKAKSIN
SEVGILIM.
Bir hayat öncesine kadar sen kokan tüm bedenim,
sigara kokusundan geçilmiyor şimdilerde.
Bakışlarım senden ötesini görmüyor.
Göz bebeğimin orta yerine seni çiziyorum.
Can yakıyor. Çok yakıyor hem de...
Bir an olsun elim titremiyor. Sevmekten korkan bir
adam değilim. Ama sen seven bir adamın gözlerine
bakamayacak kadar korkaksın sevgilim. Göz
bebeklerindeki alevleri görebiliyorum. Hali hazırda
bekleyen yağmur damlalarını da seçebiliyor
gözlerim. Ne kadar korkak olduğun bakışlarından
belli oluyor sevgilim.
Sen fütursuzca yanmaya
hazır değilsin. Daha ne kadar
dayanabilirim diye
bekliyorsun sadece.
Avuç içlerini bana ver.
Isıtayım tüm hücrelerini.
Benden daha iyi yanan ateş
bulamazsın.

Saat anormal çabalar içinde uzun zamandır.
Geçmişe doğru yol alıyor gibi bir hali var. Her geçen
dakika bir öncekinin aynısı sanki. Uzun zamandır
geriye doğru yaşıyorum.
Ne?
Buna yaşamak mı diyorsun? Çabalıyorum sadece.
Bir çoğunun aksine sorgulamıyorum. Yaşatmış
olduğunuz tüm acıları sorgulamadan yaşıyorum.
Her sorguladığımda sonuç iyi biri olmayışıma
çıkıyor. İyi bir evlat, iyi bir arkadaş, iyi bir çalışan
olmayışıma. Tanrı da iyi bir kul olmadığım için
yağmurundan esirgiyor.
ISIR
DILIMI
D E Z Z J A R G O
Hepimiz acı çekmedik mi?
Daha zirvede yer ayırmak
için.
Sanırım Tanrı beni bir çoğunuzdan daha çok
sınıyor. Acı veriyor. İhanet veriyor. Ama ölmemi
istemiyor. Sanırım beni sizden daha çok seviyor.
Sana sesleniyorum Tanrım; sana küs değilim.
Yaşatmış olduğun acılarla gurur duyuyorum. Sen
de kulunla gurur duyuyor musun?
Yoksa öfken midir yaşattıkların? Bir adama bu
kadar acı çok fazla. Ben o kadar güçlü değilim. Hâlâ
nefes alıyorsam daha önce öldüğümü bildiğim için.
Yaşıyormuş gibi yapıyorum sadece. Ölmek için
ellerimin ve ayaklarımın tutmasına gerek yok. Her
halükarda elimi dahi kıpırdatmadan son nefesimi
verebilirim. Bunun için yeterince sert bir şekilde
dilimi ısırmam yeterli olur. Boğazlarıma dolan kan
ölmem için yeterli. Yanına gelmemi ister misin
Tanrım? Senin için dilimi koparabilirim. Peki sen
kulun için ne yaparsın? Bana bu acıları yaşattığın
için minnettarım. Artık ölebilir miyim?
Hepimiz acı çekmedik mi?
Daha zirvede yer ayırmak için.

dünyadan sıkıldığımı söylesem?
Size
cehennemi özlediğimi söylesem,
Size
inanır mısınız? İnanmazsınız değil
bana
Ama inanın. Ben cehennemi özledim.
mi?
hiç sevemedim ben çünkü; bir kere
Dışarısını
yanmaya başladığınızda, bir daha
cehennemde
dünyaya ait olamıyorsunuz. Sizi
dışarıdaki
çatlayan duvarlar, Tanrı'nın alkollüylen
dinlemekten
insan denilen varlıklardan daha iyi anlıyor
yarattığı
Aklınızdan geçen her şeyin cevabını duvarlarda
sizi.
Duvarlar bu yüzden konuşur. Ancak
bulabiliyorsunuz.
duymaz. İçinizdeki cehennemin havasını bir
kimse
soluduğunuzda; dışarıdaki oksijen, karbondioksit
kez
geliyor. Boğuluyorsunuz... Evet, içimdeki
gibi
cehennemden bahsediyorum.
minyatür
yedi katı varmış, biliyor musunuz? Bunu
Cehennemin
duyduğumda, katıla katıla gülmüştüm. "Ulan,"
ilk
"Neyine yetmiyor tek kat?" Bazen, Tanrı bile
dedim;
musunuz? İnsanoğlunun yarattığı en iyi
Biliyor
akıl hastaneleridir. Asıl deliler her zaman
cehennem,
ve öyle olmaya devam edecek. Çünkü
dışardadır
deliler asla durdurulamaz, gerçek delileri
gerçek
bir cehennemde yakamazsınız. Çünkü onlar, bu
asla
yürüyen cehennemleridir zaten.
dünyanın
kendine yakıştıramaz cehennemde
Kimse
Cennete gitmek için didinip dururlar.
yanacağını.
sadece köşeye sıkıştıkları, çaresiz kaldıkları
Ancak;
akıllarına Tanrı gelir. Kendisinden daha
zamanda
bir durumda olan birini gördüklerinde şükretme
kötü
duyarlar sadece. Ve birisinin ölümüne
ihtiyacı
bile, o kimse için bambaşka bir ölüm
üzülmek
içindir.
düşlediğiniz
siz cenneti istemeye devam edin; ben
Evet,
en dibi için zirve planları yapmakla
cehennemin
çünkü; cehennemin en dibinden sekip
meşgulüm
dünyaya çakıldım. O gün bu gündür, ait
tekrar
yere gitmek için elimden geleni
olduğum
yapıyorum.
E F R A
CEHENNEM
K a r a n l ı ğ ı n K ı z ı E f r a ' d a n . .
doyumsuz olabiliyor...

iri olduğunu kanıtlamaya çalışmak tam bir
Akıllı
Oysa deli olduğuna inanmaları, bir anlık
işkencedir.
bakar. Cinneti de boşver, bir kere psikoloğa
cinnete
mi, tamamdır. Bir kere antidepresan kullanın;
gittin
delisiniz işte. İnsanları olmayan şeylere
hop,
çok basittir. Bu işin en iyi oyuncusu
inandırmak
Yolundan çıkarsanız, sözünü dinlemezseniz
Tanrı'dır.
yakmakla tehdit eder ve burada cenneti vaad
sizi
hiçbir işe yaramaz. Bunu Tanrı da biliyor ki,
etmek
şeytanız biraz. Yani düşünsene; yılanın
hepimiz
kovulduğu cennete girip, biricik kulu Adem'
ağzından
cennetten kovulmasını sağlayan Şeytan, seninle
in
kabiliyetim çok gelişmiştir. Bana inanın.
İkna
oturup konuşarak bir insanın intihar
Sadece
sebep olabilirim. Onu bu cehennemden
etmesine
Bana bir fırsat verin, konuşmama izin
kurtarabilirim.
gün, dikkatli olmaya çalıştığınız, kendinizi
Bir
çalıştığınız her ne varsa, onun yüzünden
korumaya
Tanrı bize kafayı takmış durumda.
öleceksiniz.
bile ölmekten korkar. Ben, cehenneme
Ateistler
Günah mı? Sizce öyle. Ancak ne ben
koşuyorum.
ne de siz Peygamber'siniz. Şu anda
günahkarım,
koltuktan kendime baktığımda; benimle,
oturduğum
ve ruhumla aramda kaç insan var biliyor
zihnimle
Kendime ulaşana kadar öldürmem
musunuz?
bir ülke dolusu insan var ancak hikayenin
gereken
mi oynayamayacak?
verin. Emin olun, toplu intihar yaratabilirim!
sonunu merak ediyorum.
" Sanırım, Tanrı'nın
cehennemine en
büyük rakip benim. "
Efra

Bir boşluğa bakıp saatlerce
kaybolabilirsin bazen.
Bazen de sanki yaşıyormuş gibi
konuşmalar arasına sitem
karıştırırsın.
Karmakarışık benliğin içinde kime
ne tepki vereceğini bile şaşırsın.
Bazen o gibi gelir herkes sana,
bazen onu görsen dahi kendini
hatırlarsın.
Ne kadar onun ile dolu olduğunu
gördüğünde; onda kendini
aramaya başlarsın.
Ararsın.
Durmadan.
Belki günlerce...
Ararsın.
Onda bir parça dahi sen bulmak
istersin. Sana attığı bakış olabilir.
Vücudunda bıraktığın izler dahi iyi
hissettirecektir o an.
Bulamazsın. Onda olan yaraların
iyileşmiş hatta yerine yenisi bile
gelmiştir belki de.
Belki de sıcak sıcak kanlar
sızıyordur onda açtığın
yaralardan.
DE BELKI
D E Z Z J A R G O
Belki de...
Belki de hiç unutmamıştır seni.
Belki senin çektiğin acının daha
ağırı ondadır.
Belki de sen sadece acı
çekiyorsundur oysa günden güne
ölüyordur.
Her kaldırımda seni gördüğünde
kendini yerlere atıp yırtınası
vardır belki.
Onu görmen için ağzının ortasına
terliği geçiresi;
"Ben burdayım!" diye bağırası
vardır.
Bir ihtimal tekrar öpsen
dudaklarından diliyle dudaklarını
yalayacaktır.
Belki dili bile özlemiştir
dudaklarındaki sen kalıntılarını.
Belki de nefret etmiştir
nefesindeki sigara kokusundan.
Şu an öpse seni belki bir daha
öpmeyecektir alkol kokusundan.
Oysa ki sigara kokan pis
nefesinden dudakların sayesinde
zevk almıştır yıllarca.
İki yanan bir araya geldiğinde
itfaiye bile söndüremez.
Belki acı harlar ateşi..
Belki de özlem kor eder yangını.
Belki şu an öpsen beni alev alev
olurum. Belki de okyanus.
Bir ihtimal, sen yine de öp pis
sigara kokan nefesimden. Belki
yağmur olur yağarım sana.
Ya da alev alev ederim tüm
bedenini.
Korkak olma.
Ben uçurum gözlerinden
atlamaya hazırım.

yuvarlanmış bir otobüs kazasında, vites
Uçurumdan
delip geçmiş gibiyim. Tahmin
böbreklerimi
kadar çok kırıldım ben.
edemeyeceğiniz
ruhuma batıyor.
Kemiklerim
evlat olsun." duasını kabul etmemiş Tanrı,
"Hayırlı
Biraz sakatım bu yüzden. Tanrı'nın yaşamak
annemin.
pek şans vermediği kuluyum, biraz çaresiz,
için
yolunmuş. Yere çakılmış bir uçağın içinden
kanatları
yaralı çıkmış gibiyim...
ağır
edemeyeceğiniz kadar çok öldüm ben.
Tahmin
edemeyeceğiniz kadar çok
Tahmin
Ayaklarım zonkluyor artık.
koştum.
kez düştüm aynı dizimin
Defalarca
Diz kapaklarım patladı.
üzerine.
hayatta kalmak içindi, yaşamak
Hepsi
için...
yatakta uyudum yaşama hevesimin,
Aynı
çocuğun ve bütün iyi
içimdeki
katili ile.
niyetlerimin
yangından kaçıp kurtulamamış, hâlâ
Bir
zehirli gazın içinde nefes almaya çalışır
o
Tahmin edemeyeceğiniz kadar
gibiyim.
korneası ile beraber akacak
Gözlerim
yanaklarıma. Avuç içlerime,
sandım
dibine düşecek sanacak
ayaklarımın
çok ağladım ben. İhanetlere
kadar
Çok vuruldum sırtımdan, dört
uğradım.
yanımdan, kalbimden, hayallerimden.
bir
ile benim aramdaki duvar,
Hayallerim
yıkıldı.
tepeme
dünyadan sürüne sürüne geçmeye
Bu
Kaç kez doladım halatı
çalıştım.
Kaç kez dayadım neşteri
boynuma.
Kaç kez küvette boğmaya
bileklerime.
kendimi, kaç duvarda
çalıştım
yumruklarımı, tahmin
parçaladım
ölümsüzlüğümü ilan ettim bu
Kendi
nedenle.
kanımda boğuldum defalarca.
Kendi
edemeyeceğiniz kadar çok
Tahmin
kadar çok sustum ki, kelimeler
O
ciğerlerime atlayarak intihar
boğazımdan
kadar çok çıktım ki uçurumlara,
O
çakıldım.
defalarca
gelin, bu sefer sizinle çıkalım
Hadi
yere.
uçurumdan
yükseklik korkusunu
Unutmayın;
en iyi yolu, en yüksekten aşağı
yenmenin
K O R K U S U
Y Ü K S E K L I K
E F R A
Kâbuslar, cinayetler ve cinnetler gördüm.
çok ağladım ben.
edemezsiniz. Bu yüzden ellerim çürük...
Ç O K S U S T U M !
sustum.
etti.
atlamaktır.

Gerçi, düzgününü de görmedim. Geri çekilip
olur. Bu çatısız ve duvarsız binada; tüm
yağıyor." demeleri çok da uzun sürmez... Bu
parçasıymış. Benden, bana kayıtsız kalınması
Çünkü; nefret en gerçek duygudur ve bir
olduğum. Değilmiş gibi davrandığım
durumlar, yaşıyor muşum gibi yapma
zorunluluğundandır. Kayıtsızlığımın bir diğer
hissetmem. Müdahale edemiyorum. Yalnızca
bakıyorum. Bu filme hiç ara verilmiyor. Oysa
acıktım, susadım ve çok sıkıldım. Bu filmden
değil. Tuhaf bir müzik sesi duyuyorum. Dönüp
sıkıldım. Bildiğim bütün renkler siyah ve siyahın
EFRA
Herkesin doğumundan itibaren inşa etmeye
PANAYIR
çalıştığı bir bina vardır. Yığarlar tuğlaları üst
üste, yalan yanlış, eğri yamuk fark etmeksizin.
baktıklarında gurur duyarlar. İşin tuhafı, diğer
herkes de hayrandır. Onun da oldu tabi, ama
neresinden bakarsanız bakın, beş altı adet
tuğladan fazlasını göremezsiniz. Bazen, büyük
bir hırsla on küsür tuğla koymayı başarır ancak
akşama kalmadan onları deviren yine kendisi
yağmur, kar ve fırtına üstüne üstüne yağar.
Tepelerine yıldırımlar düşerken; "Ah, rahmet
yeryüzü panayırında hiçbir şey yapmadan
durmak ve sizi izlemek, sürekli bir şeyler
kaybetmeme neden oluyor. Panayırın ötesi
uçurumlarla dolu. Bir kaç kez kenarına kadar
gittim ama gördüm ki; o da eğlencenin bir
ile benden nefret edilmesi arasında bir seçim
yapmam istense; tereddütsüz nefreti seçerim.
insanın gerçek yüzünü ancak sizden nefret
ederken görebilirsiniz. Ayrıca, kayıtsız
kalınacak bir yanım da yok. Benim söylemek
istediğim şey; herkese ve her şeye karşı kayıtsız
Oyunumu beğeniyorum ama bu oyun asla bana göre
yürümeye başladığımda, her filmin sonunda yazdığı gibi
THE END yazısıyla karşılaşacağımı sanarak yürümeye
nedeni de, hayatımda kendimi izliyor gibi
devam ediyorum. Dönüp bakıyorum, yine yazmıyor. Bu
film hiç bitmiyor ve ben acıktım, susadım ve çok
tonlarından ibaret. Yenilginin tüm tonları. Bildiğim tek
çıkan da bir daha giremiyor ne yazık ki. Ve
yanımdaki koltuklar ölülerle dolu.
kokuysa yanık kokusu. Onu da ruhumdan biliyorum.
Dayanamıyorum...
Saçma sapan bir cesaretten dolayı hiçbir şeyden, hiç
kimseden kaçamıyorum. Hep ortalıktayım. En orta
yerde...

TANRI'NIN
sürüklemiş, cehennemin en kor alevinden yaratılmış; Şeytan... Cehennemine
' yaşamak' adı altında gördüğü işkence sırasında, canları ellerinde tek meleği
K A R A N L I Ğ I N K I Z I E F R A
KÜLLÜĞÜ
Bedenleri kana bulanmış yeryüzünde ve gökte binlerce melek var. Şeytanla
anlaşma yapmış, cennetten sıkılmış, zihinlerinde kaos besleyen, kanatları ve
gözleri siyah, Tanrı'nın umutsuz melekleri... Kanatları kopartılıp yere alevler
eşliğinde çakılan binlerce melek... Gökte Tanrı'nın azabından kaçıp şeytanın
mahzenlerine saklanmış binlerce melek.. İhanet ile yüzleşmiş, öfkesine güçlükle
hakim olmaya çalışan bir Tanrı var. Evlatları sırtını dönmüş, onun gerçek halini
tanıyıp ondan uzaklaşmış, melekleri derin azaplarla varlıklarını lanetlemeye ant
içmiş bir Tanrı... Ve onun çok büyük bir düşmanı var. İnsanları yolundan saptıran,
meleklerin ve insanların kulaklarına Tanrı'nın gerçekliğini haykırmış, onları ihanete
kurduğu mahzenler var; insanları günaha sürükledikten sonra, onlara zevkle
işkence edip ruhlarını sonsuza dek alevlerde yakıyor... Tanrı'nın karşısına dikilmeyi
göze alabilen tek varlık.. Bir de insanlar var. Bir an önce Tanrı'nın küllüğüne
ulaşmak isteyen, zavallı yaratıklar. Tanrı'nın sarhoşken, sağ elini duvara dayayarak
içini döktüğü, ortaya çıkardığı kusmuktan yarattığı insanlar.. Hâlâ nefes alıp
verirken cehennemi yaşayan insanlar... Kendi zihinlerinde, kendi bedenlerinde
hapsolmuş, kurtulmak için yalvaran insanlar... Tanrı' yı unutmuş,
bekleyen insanlar... İsyanın başlangıcı ve yoldan çıkmış düzensizlikle birleşmiş her
şeyin temel nedeni; dayanamıyor hiç kimse. Özellikle Şeytan, diyaframı patlayana
kadar haykırmak istiyor insanlara, meleklere; "KÖTÜLÜĞÜ YARATAN BİR TANRI,
NE KADAR İYİ OLABİLİR?!"

“kirlenmesin” diye boş koltuklara rağmen ayakta
D E Z Z J A R G O
EMEK
Gelecekte ne olmak istiyorum?
Bu sorunun yanıtına bir çok şık yerleştirebilir insan. Öğretmen
olup, aynı zamanda otobüs şöförü olmak isteyebilirim.
Gülmeyin, neden olmasın ki? Meslekler tümü ile güzeldir.
Hepimiz taze pişmiş ekmeğin kokusunu severiz mesela. Peki,
hangimiz fırıncı olmak istiyoruz? Sanayide çalışan bir işçi
olmak ister miydik? Elimizin, yüzümüzün simsiyah olmasına
katlanabilir miydik? Sözde hepimiz siyah giyinmeyi severdik.
Bir madencinin vefatında bile bir çift laf etmedik. Hangimiz bir
madenci olmak istedik? Oysa hepimiz sıcağı severdik. Mesela
baba mesleğidir bizde iğnelemek. Ettiğim lafların bir tanesi
zorunuza gitti mi? Biraz gözünüzü açın artık.
Fırıncı olmasa aç, madenci olmasa soğukta kalırdık. Ne
olduğunuzun bir önemi yok aslında, ne kattığınız önemli olan.
Ölmek üzere olan bir çocuğu kurtaran doktor, evsiz kalanlara
ev yapan mühendis ve emekçi inşaat çalışanları, kömür
çıkaran bir madenci olabilirsin. Artık beni anlıyor musun?
Hiç kimse, kendisine yakıştıramaz küçük meslekleri. Daha
doğrusu, küçük düşürecek meslekleri. İtibar söz konusudur.
Oysa, güneşin altında saatlerce tarlada çalışan o çiftçi olmasa,
sıcacık ekmek olur mu sofranızda? Ya da fırtınada dalgalarla
boğuşarak, sırılsıklam olarak balık tutan, üstlerine o balığın,
denizin kokusu sinmiş balıkçılar olmasa, hanginizin haberi
olurdu balıktan? Hâlâ mı anlamıyorsun?
Şöyle anlatayım; söz konusu statüyse, yediği kaba tükürmekte
insanların üstüne yoktur.
Şimdi anladın mı?
S A Y G I Y L A S E L A M L I Y O R U Z . .
Zonguldak’ta bindikleri özel halk otobüsünde
seyahat eden koca yürekli maden işçilerine , tüm
maden çalışanlarına ve tüm emektarlara teşekkür
etmek amaçlı, bilinçlendirici bir yazıdır. Tüm
işçilerimeze gönülden teşekkürlerimizi iletiyoruz...

DOKSANLARDA
AŞK
KESKU
İnsanın gidenlerde hayat bulması ne acı... Kalanların bir çare
olmaması ne tuhaf. İçmediğin suya doymak gibidir gideni
sevmek, tadamadığı yemeğin lezzetini bilmek gibidir gideni
sevmek. Sonu hep acıdır bu gidişatın zaman ne kalana ne de
gidene yeter. Acıya yenik düşersen unutursun ancak bence bu
zamanlar bize düşman. 90'larda sevmek isterdim seni, o
zamanlarda rastlamak, bakmak isterdim sana. Eminim o
zamanlar da bizi severdi, sayardı . Koşmak zorunda kalmazdık
biz, hep tam vaktinde buluşurduk.
Erken veya geç kalmazdık sevdiğim.
Dedim ya 90'larda sevmek lazımdı şimdi seni...
Olur olmadık yerlerde acını çekiyorum, yerlerde sürünüyor
bazen sevmelerim...
Eski kafalıdır yüreğim, öyle paylaşamaz sevdiğini kimseye yar
etmez yani. Sever, sahiplenir, korur kollar ama saygısını da
bozmaz.
Tıpkı 90'ların aşkı gibi.
Kanlıdır benim ellerim deli kadın, kaç umudu boğdu şu ana
kadar bilinmez. Meçhul bir yoldur bizimkisi çıkmaz sokaklar
barındırır, kırık ağaç dalları bulundurur.
Tutacak dalımız dahi yoktur ki bizim deli kadın... Denizi kurutur
bakmalarımız, iç çekişlerimiz, siyaha boyar koskoca mavi
gökyüzünü.
Bu ayrılık güneşi soğutur sevdiğim. Buza gömer bizi. Buz tutar
yüreğimiz.
Dedim ya 90'larda sevmeliydik!
Bulmalıydık birbirimizi o asırda...
Utanırdı sevgiler o sıralar. Masumdu yani.
Ne öyle seviyor numarası yapıp sevişmeler?
İnsanın gidenlerde hayat
bulması ne acı... Kalanların
bir çare olmaması ne tuhaf.
Mahalle büyükleri duysa, olay çıkardı, yapamazdık.
Bir kere saygımız vardı hem kendimize, hem sevdiğimiz kadına.
Dokunamazdık bile, bırak sevişmeyi.
O yüzden 90'larda sevmeliydik birbirimizi.
O tatlı cilvelerine kapılmalıydım senin, biri görecek korkusuyla
beş dakika kaçamağı zor yapardık.
Seni görünce dilim tutulur, güzelliğinden konuşmayıp aval aval
bakarak ziyan ederdim o beş dakikayı da.
Tatlı bir heyecanla;
"Gitmem gerek!" der, kuğu gibi süzülürdün yanımdan, arkandan
bakakalırdım.
Diyorum ya, 90'larda sevmeliydik biz.
Sevginin, sevgi olduğu zamanlarda...
Bir küçük elvedaya sığmıyor bunca şey.
Üzgünüm sevdiğim, mutlu ol diyemem çünkü sen en çok bana
yakışırsın...
Masanın kırık bacağının küçük kağıt parçasısın, öylesine
önemsiz, ancak dengesini sağlayan. Kitabın mis kokususun,
içtiğim gece sigaramsın. Sen en çok bana yakışırsın deli kadın.
w w w . d e l i - h a s t a n e s i . c o m

- "Hayır, gitmeye kararlıyım. Neresi olduğunu
- "Çığlıklarım, çığlıklarımın en sessiz sesi beni
- "Eğer gidersen beni de götüreceksin ve eğer geri
-" Bak burada herşey yolunda, gitme, ikimize de
-" Ben sen değilim, ben seninim. Sana engel
-" Gitme Can, gidersen karanlıklara gömülü
kalacaksın. Sen biteceksin, ben sonsuza
-" Gideceğim Ruh. Bu evde tek başına yaşamayı
-" Can gitme, burada her şey çok güzel, gri evin
Daha fazla oyalama beni Ruh. Kararlıyım, ne
-"
hava ne de taze canlar beni
güneşli
artık. Yıllarca bu gri evde duvarın
bağlamıyor
oturup beraber planladık bu anı.
köşesine
yok olmayı, sen de sonsuza kadar gri evde
Ben
göze aldın. Şimdi geri
hapsolmayı
Ruh'un tek kelime daha konuşmasına izin
Can,
camdan dışarı çıktı. Beden'i de aldı
vermeden
Boşlukta süzülüyordu. Aklından hiçbir
yanına.
geçmiyordu. Yapmak istedi, planladı, karar
şey
tek Artık
bedenin paramparça olmasıydı.
beklediği
sadece bir kuklaydı. Geçen yıllarca
Beden,
iplerindeydi. Şimdi, sadece iki saniyede
Ruh'un
Can
eline ipleri. Ellerini serbest bıraktı,
almıştı
gri evin duvarına yaslandı, tıpkı yıllarca
Ruh
Can ve Beden ile oturdukları gibi
burada
terk etmeyi hiç istemedi, Can'ı terk
Beden'i
hiç etmeyi
Burada sonsuza kadar hapsolmayı hiç
istemedi.
hiç istememişti. Şimdi sadece acıyı
ama
CAN, BEDEN VE RUH
S . A R T U G
- "Gitmeliyim."
- "Nereye?"
- "Bilmiyorum, buradan gitmem gerek."
- "Daha nereye gideceğini bile bilmiyorsun."
dönme zamanı değil..."
bilmesem de buradan sonra bir durak var."
- "Gitmen için bir neden yok oysa ki."
- "Hayır, hayır gitmem gerek. Beni çağırıyor."
- " Kim seni çağırıyor?"
çağırıyor."
- "Neler saçmalıyorsun sen, in oradan aşağı!"
ve yaptı. Kaybedeceği bir şey yoktu.
verdi
boşluğun mükemmelliğine bıraktı.
Kendini
- " Neden engel olmaya çalıyorsun?"
dönmek istersen ben burada
olmayacağım."
- "Geri dönmek istemiyorum."
yapma bunu."
açtı.
kollarını
Gökyüzü…
- " İkimiz mi? 'İkimiz' diye bir şey mi var?"
çok güzeldi .
Gökyüzü
açık, güneş ışıl ışıldı. Gözlerinden
Bulutlar
- " Sen bensin, beni engelleyemezsin."
yaşlar uçuyor, bulutlara koşuyordu.
dökülen
kapattı. Artık sadece paramparça
Gözlerini
olmuyorum, sadece gitmeni istemiyorum."
olmayı bekliyordu.
-" Ben gideceğim Ruh! Eğer istersen gelirsin,
istemezsen de bu gri evde tek başına
sonsuza kadar yaşarsın."
oturdu. Hiç istememişti böyle bir şey olmasını.
kadar burada bu gri evde tek başıma kalacağım."
bekliyordu.
hissetmeyi
sadece bedenin paramparça olmasını
Şimdi;
da öğreneceksin. Bu beden olmadan,
bekliyordu.
ben olmadan…Sadece gri ev ve sen…"
dışında güneşli hava var, küçük çocuklar,
taze canlar var…"

düşünceleriyle. Kanserli düşlerim diyorum, hiçbir doktor
bahçivan. Öyle bir sarmaşık ki, sadece aklımı ve tüm
DÜŞLER
KANSERLI
F R A E
Gerçek. Hem de hiç olmadığı kadar, hayal bile edemeyeceğiniz
odamda. Kalın bir halatla asmaya çalıştığım sineklerin uçuştuğu
S U M M E R E S C A P A D E S
Ölmek gibi bir devrimi her gece gerçekleştirmenin
verdiği yorgunlukla, tüm akıl hücrelerim eridi. Öfke tüm
kadar kalabalık bir yalnızlık. Yazdığım şeyler de öyle. Okuyacak olan
beynimi ele geçirirken, gecenin kör karanlığına denk
kişiye kolay ve "Vay be." dedirten. Ama yazarken, zulaladığım son
geliyor hep, kanserli düşlerimin ekili olduğu tarlayı
akıl kırıntılarını ve ruhumun tamamını asarak intihar ettiğim şeyler
kanla suladığım zamanlar. Kanserli düşlerimi
var benim. Öyle acı verici ki. Kulaklarımın uğuldaması, yazarken
büyütmeye çalışıyorum bu soğuk odada, bir psikopatın
elimin titremesi, başımı ağırıtan fısıltılar ve dayanamayıp attığım
çığlıkların haddi hesabı yok. Öyle zor ki, bembeyaz kağıtlara
tedavi etmeye yeltenmediği için öylece kaldılar.
kıpkırmızı kanla yazmak...
Düşlerimden korkuyorlar çünkü. Uyutulmak için verilen
İntihara kalkışan gece, son demlerini yaşamaya başladı. Ruhsal
morfin ile birlikte beynimi kemirmeye çalışan bir
dengesizliği dindirmek için, ilaç aramaya başladım kıç kadar
sarmaşık var. Bir de, o sarmaşığa özlenle bakan bir
gök yüzünden yağmur yağıyor. Dayanamıyorum artık. Beynimde
insani duygularımı kemiren bir kemirgenden farksız.
susması için yalvardığım sesler var. Hafızamda, bulanık cinnet
Beş-altı senedir, nefret krizlerimin tek gerçeği;
mezarları saklı. Öyle bir haldeyim ki, beynim atıyor, kalbim
ölümsüzlüğün beraberinde getirdiği yalnızlık.
düşünüyor artık. Prozac falan hikaye yani.

DELI HASTANESI
KARANLIĞIN KIZI
Ne çok unutmak istedim seni. Yemin ederim denedim.
Ama hâlâ senden daha keskin bir jilet icat edemedi
EFRA
insanlar. Bunu en iyi bileklerim bilir.

astanesi
Ö L D Ü K M Ü ?
2 0 1 8
E
w w w . d e l i - h a s t a n e s i . c o m
LI