İstanbul İktisat

NİSAN 2020 | SAYI 1
Gayrisafi milli mutluluk endeksini benimseyen ülke klasik ekonomik
verilere göre bile epey ilerleme kaydetti. 2007’de en hızlı büyüyen ikinci
ekonomi oldu ve üstelik gayrisafi milli mutluluğu da
arttırmayı başardı.İnsanların mutluluğunu arttırmak amacıyla ülkenin
yüzde 60’ının orman olarak kalması yönünde kanunlar çıkarıldı.Bu
arada mutluluğu azaltan turizm sınırlandırıldı.Para yeniden
bölüştürülerek zenginden yoksula aktarıldı ve bu sayede kitlesel
yoksulluk önlendi. Bhutan’ı mutlulaştırma çabaları meyvelerini
verdi.2005’te yapılan bir araştırmada sadece yüzde 3 ‘lük bir kesim
mutsuz olduğunu belitti. Nüfusun neredeyse yarısı ise çok mutlu
olduğunu dile getirdi.Geçtiğimiz senelerde iktisatçılar ve psikologlar ilk
defa uzun süren çalışmalarla insanların mutluluğunu ölçmeye
başladı.Zenginleşen insanın mutluluğu artsa bile tatmin olma
seviyesinin yoksulluk sınırından uzaklaştıkça azaldığı sonucuna
vardılar.Yani ‘’ para her şey demek değildir ’’ sonucuna
varmaktayız.Mutluluk ekonomisi gelişmiş ülkelerdeki politikacıların
kamusal politikalarını giderek daha çok etkilemeye baçladı.Mesela çok
kazanandan daha fazla vergi alınmasının ülkede kıskançlık seviyesini
azaltarak ülkenin mutluluğunu arttıracağı öne sürüldü.Diğer fikir ise
şirketlerin çalışanlarına yeteneklerine göre maaş vermesini
sınırlamaktır.Mutluluk ekonomisinin yüklelişi bir miktar ters tepki
yaratır.Bazı psikologlar tatminsizlik ve kıskançlığın insanların
kendilerini geliştirmesi açısından önemli olduğunu savunur.Ayrıca bir
ulusun mutluluğu arayış yollarının tamamen etik olup olmadığı da
tartışılır.1990’da Bhutan 100 bin etnik yabancıyı sınır dışı etti.Bu milli
mutluluk birlikte insan hakları ihlallerini de arttırmış oldu.Açıkça
görülüyor ki , ne zenginlik ne de mutluluk her şey demek.
| 33