Zuhur ediyor bende hakikat gezi yazısı, yazı dizisi 18şubatsalı2003

Recommendations

Info

Yılgınlık yerindeydi ve yakışıyordu bana gezi yazısı, yazı dizisi 3 “...Yaşanan bütünlüklü bir geçmişi bütünlüğüyle bir araya getirmek anlamındaki bir nostalji tabiî ki anlamı dağılan bir nostalji!.. Bir kere böyle bütünlüklü bir anı, bütünlüğünde ‘saklanamaz’. Yeniden kurulmak bir yana bu uçucu imgeler gerçeğe tam olarak geri getirilip yaşatılamazlar. O, imgesel olana aittir. Nostalji, eski olana ait, bir yerden kapılmış ve bünyede yer etmiş bir imge kırıntısıdır. İşte o, bir bütünlük talebi olmadığı durumda canlandırılabilir. Bazı anlar nostaljik bir yaklaşımla aranacaklar. Tekrar, mümkün değil... Bazı imgeler karşılıklarını bulmayı talep edebilirler. Bazı ‘gerçekler’ kafadaki imgeyi canlandırıyor, bedenlendiriyor olmayı talep edebilirler. İşte böyle bir nostalji kaçınılmaz. Şikayetçi olduğumuz bir bugünden, umutsuz olduğumuz bir geleceğe giderken geçmişin imgelerini elde tutmaya çalışmak ‘meşrudur’. Vaatsiz hain bir geleceği önceki güzelliklerin kırıntı halindeki imgelerini canlandırmak için bir fırsat olarak görebiliriz... ...Yaşanmış, bütüncül bir kurumu, nesneyi, hayatı talep etmek değil (Tramvay, kent, çocukluk, eski dostluklar... Talep edilecek olan nedir?) bedenli olan herhangi birşeyle yeniden can bulacak, zuhur edecek güzel kırıntıları, imgeleri çocukluktan kalıp içimizde canlanıveren ve hızla geçip giden bir hissi, eskiden güzel olduğunu bildiğimiz bir anı şimdi de, şimdiyi güzel yaşamak için tekrarlama çabası... Nostalji o anda ‘ışıyor’. İşte şu ağaçları çeviren otlar bana okuldaki bitmeyen yürüyüşlerimizi hatırlatıyor. Bu park bir geçmişin olduğuyla ilgili hissi canlı tutuyor. Aklımda hemen gelmeye hazır imgeler, kişiler, olaylar...” 1 Ey şimdiye sıkı sıkı sarılıp da kendini geçmişe doğru olan yolculuğa hapsetmeyi reddedenler! Şimdiyi aşıp da geleceğe doğru yönelmişlikte kendini, kaybolacak şekilde, sadece umutlar ve olasılıklarda düşünüp kopmayı da eleştirenler... Şimdi, o kadar önemli ve gerçekti ki sanki kalbim duracak sanmıştım! Kierkegaard bir nevi yeni altın orta formülüyle ifade etmişti yüzelli yıl önce: Ne olasılıklarda görmeliydik kendimizi, ne olmuş olanın sabitliğinde özgürlük olanağımızı yok saymalıydık, ne bitmiş kısmımıza hapsolmalıydık ne bitimsiz bir olasılıklar aleminde dağılıp toplanırlığımızı kaybetmeliydik. Biz benimizi oluşturan sabitleri bir yazgı sevgisi ile toparlayıp kendimiz olacaktık. Bir yandan olmuş olan, varolan, belirlenmiş kısmımızı, bizi bir şey (biz) kılan etli kısmımızı koruyacak ve böylece ancak, kendimiz olacaktık. Öte yandan da bu toplanmışlıkta kendimizin sadece olmuş ve belirlenmiş olandan ibaret olmadığımızın bilinciyle özgürlüğümüzü koruyacaktık. Ancak böyle tanrı karşısına toplanmış birey olarak çıkacaktık. Bunu yapmalıydık, hayatımızın tek anlamı bu olabilirdi. Tanrının kayrası bize ulaşırsa da ancak bizim kendimizi onun karşısına birey olarak toplayıp çıkarmamızla, gerçek 1 D. İlgibüke; Karalamalar; yayınlanmamış ders notu, s197 1
Hıristiyanlık âlemine dâhil olmamızla mümkün olacaktı bu. Geçmiş de önemliymiş gelecek de önemliymiş bunların hepsi de şimdideki bireyliğimizle, tikelliğimizle ifade buluyordu. İşte varlığımız buydu... Nerden çıkartıyorsa Kierkegaard bunları... Oysaki kendisini severiz... Nostalji kötü görülmüştür, kendini anılarda kaybetmeye kara çalınmıştır, eski sevgilinin terkettiği adamın hayatına bir türlü geri dönemeyişi aşağılanmıştır. Ona kaybolmuş gözüyle bakarlar. O artık hayati özünü yitirmişti ama zaten hayati özü yitirmekten de daha kötü zavallı işte bak o yerlerde sürünüyordu kendisi kendisini aslında Cüneyt Arkın gibi meczup, artık elleri tireyen sarhoş, ameliyata giremeyecek eski başarılı doktor olarak çöplükte hayatı kaymış kuruyordu, o imgede öyle bir bütünlük vardı ki açlık yoktu, acılar rahatsızlıklar gerçekdışılıklarında dikkat dağıtıcı değil imge yoğunlaştırıcıydılar, dilenmek de şiirseldi, zihindeki her tür imgede şiirsel kuruluyorduk ama gerçekte, gerçek hayatta, şimdide asla aynı bütünü bütüne bozulmayan şiirselliği kuramıyorduk, herşeyin azına sıçılıyordu, gülmemek istiyordum ama gülüyordum, içten içe sevindiğim anda aslında en derin trajediyle yıkılmış olmak istiyordum ve arkamı dönüp nayır demek istiyordum ama hemen yumuşayıveriyordum. İşte filmler bu yüzden çekilir, orda eski daha çocuksu bir insanlığın şevkle artistleri izlemesi gerçek hayatta olamayan bu bütünlüğün, kurmacanın bitimsiz bölünmez homojen anının ancak filmde yaşanmasındandı. Hala da biz filmlere ama artık daha deriniz çocuk değiliz, bütünlükle montajlanmış ve müzikle birleştirilmiş ölümsüz büyük anların etkisini duyumsamak için giderken sonra kendimiz zihnimizde film oynatıp eski bir anıyı bütünlüğünde, bir de biraz şarap içmişken, kurup uzaklara bakakalarak kaldığımızda bu andan kopmuş mu oluyoruz? Eski acılı bir anının ardından alkolik olmuş hep o anının acılı bütünlüğünde yaşamaktan başka bir şey istemeyerek hayatını sarhoşluğa mahkûm etmiş madde bağımlısını biz haince kötülerken aslında hayatı güzel kılan herşeyi de tukaka kötülediğimizin farkında mıyız? Olumsuz demiştiniz, yanlış mı duydum? “... herşeyin bulaşık, kirli, çamurlu olduğu ve hiçbirşeyin de düşmüşlükten muaf olmadığı bir çağda hiç varolmamış bir çağı varolmuşların aracılığıyla aramak, çağırmak, arzulamak, yani nostalji en samimi tutummuş gibi geliyor bana, hayalcilikle bir ortak yanı var. Yine aynı durumda kitapların maceralı dünyasının ve gizemlerinin değil yalnızca kapitalist sistemimizin her yere uzanan elleri ve kollarının varolduğu âlemimizde, bütün bunları değiştirmekle ilgili hiçbir umut taşımıyorken, melankoli, her anlamda melankoli, hem kişinin kendi hayatından duyduğu bir sıkıntı, bir kısırlık hissinden hem kendini aşan hayati olaylarla ilgili umutsuzluktan doğan bir melankoli gelip çalmasın mıydı kapımızı? Umutlu olmak için bir sebep yok, yalnızca biraz aptal olmak lazım. Bütün bunların ardından güzel şeyler söyleyebilmek için hayalci olmak gerekmiyor mu? Gerçekte biz planlarımızın küçük bir kısmını kurup gerçekleştiriyoruz ve o da hayalciliğin somut meyvası oluyor, oluyor da aslında bize bütün etrafımızdakinin izin verdiği ölçüde ancak bir bağımsız alan yaratıyor. O bağımsızlıkta özgürlüğü değil aslında kıskıvrak bağlanmışlığı en nihayetinde de şiddetli gereksizliği ve anlamsızlığı yaşıyoruz. İlüzyon. Güzel olan şeylerin ilüzyonu... ...Haylazlık!.. Haylaz hoş görülür zira büyüyünce uslanacaktır ve çocuklukta haylazlık olur. Biz çocuğuz ve yorulup anlamsızlık elimizi kolumuzu sedirlere serdiğinde büyümüş olunca biz de hiçbir zarar vermemiş olduğumuzu, vermiş olsaydık da vermemiş olacağımızı, hepsinin ne şiddetle boşa çıktığını görecektik. Bu mu olacaktı ulan bütün muhalif 2 heyecanlara? ...” Yolda bir gün ben bir tepeye tırmanmıştım, bu sefer yürüyerek. O rüzgarlı tepede ilerliyordum ne bulacağımı belki bilmiyordum çünkü bir takım belirsiz işaretler vardır yalnızca turistik haritalarda ve siz de zaten orda ne olduğunu bilmeyip de arkasında sizi şaşırtacak bir şey 2 L. Zafiregülü; Kitle Kültürü ve Hayal Kırıklığı, yayınlanmamış şiirler, s22 2
Page 4 and 5: eklesin tatlı tatlı ama kabına s
Page 6 and 7: sorununuz önemli ölçüde çözü
Page 8 and 9: Patrice Cormery, Ünlü yazar, Prom
Page 10 and 11: veriyordu. İşte o kişi savaş so
Page 12 and 13: Kendisi bu olayın sonucunda 1935
Page 14 and 15: Yitik Değerler İçin Özlü Sözl
Page 16 and 17: Sevdiğim Kahır Şarkıları Ölü
Page 18 and 19: onun getirdiği yaptırımdan dolay
Page 20 and 21: korunur. Bir bireyin tepkisinin ken
Page 22 and 23: Albert cinayet yüzünden değil, t
Page 24 and 25: yabancı bulur. İnsanla yaşamı,
Page 26 and 27: Sarılmak’ın yazarından beklenm
Page 28 and 29: duygulanım değil ancak onu kendi
Page 30 and 31: elde edebilecekleri şeyi istemiş
Page 32 and 33: çelişik bir noktaya götürdüğ
Page 34 and 35: dünyanın yerini ‘daha sonra’
Page 36 and 37: yoktur. Diyalektik, kendisi olmayan
Page 38 and 39: Zamanlar’ dergisi çevresiyle gir
Page 40 and 41: noktasına dek götürmemiştir. Av
Page 42 and 43: Romanda Albert’in muhatabı hiç
Page 44 and 45: neden Cezayir’deki direnişçiler
Page 46 and 47: yürütmesinin ilk kesimini içerir
Page 48 and 49: Gerek Yokmuş, Tartışılacak Şey
Page 50 and 51: kastedildiğini. Bir anlarsam, evet
Page 52 and 53:
gönderme yapıyor, ‘gönderme ya
Page 54 and 55:
insanın ancak kendisini çevreleye
Page 56 and 57:
Üç şey çıktı karşımıza, ü
Page 58 and 59:
onlara yönelik genel bir eleştiri
Page 60 and 61:
Akıl yürütmemize girdi oluştura
Page 62 and 63:
ortaya çıkışında çözülürle
Page 64 and 65:
anlaşılmazlığı aldığım hald
Page 66 and 67:
varolana dışsaldır ve ‘kurulmu
Page 68 and 69:
kadar? İşler buraya vardı, çok
Page 70 and 71:
Yazar, bir hayali olan adam! Aynı
Page 72 and 73:
elirsizlikten, bu her şeyi meşrul
Page 74 and 75:
doğuyor. Öyle bir ahlak ki insan
Page 76 and 77:
Ahlaklı Asi’nin ringinde mavi k
Page 78 and 79:
Biliyoruz işte, tekrarlıyoruz: Co
Page 80 and 81:
Sözler) ilgili kısa inceleme daha
Page 82 and 83:
tohumundan yetiştirir gibi gelişt
Page 84 and 85:
öğreniyoruz, anlamlı kılıyoruz
Page 86 and 87:
Cormery. Hayır hayır, nasıl olur
Page 88 and 89:
kaybetmeniz mümkün değildi, nas
Page 90 and 91:
eğeceğiz. [3 262] [Evet, bir daki
Page 92 and 93:
Bitti Bitti, 1964 31 Ama, Benim; Ke
Page 94:
KYNIK (istendiği gibi çoğaltıl
show all

Zuhur ediyor bende hakikat gezi yazısı, yazı dizisi 18şubatsalı2003

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?