Poradnictwo zawodowe na świecie - Instytut Rynku Pracy

Po czwarte, stwierdzono, że w większości krajów usługi poradnictwa
w zakresie kariery zawodowej dla dorosłych mają wciąż ograniczony
i fragmentaryczny zakres. Generalnie systemy poradnictwa są jak dotąd
prowadzone jak na froncie. Rodzi to pytania o odpowiednią rolę usług
rynkowych i finansowanie ich ze źródeł publicznych. Sektor prywatny
w większości krajów jest oddzielony od usług finansowanych ze źródeł
publicznych. Są to odrębne struktury zawodowe. Wiele przemawia za
potrzebą zbliżenia tych struktur. Sektor prywatny jest szczególnie rozbudowany
w Australii i Holandii, gdzie jest finansowany w dużym stopniu
przez pracodawców oraz przez państwo, które w obydwu krajach zakontraktowało
znaczną część usług publicznych służb zatrudnienia, w tym
niektóre usługi związane z poradnictwem. Zakładając, że poradnictwo jest
dobrem zarówno publicznym jak i prywatnym, wydaje się, że rząd powinien
spełniać potrójną rolę w tym mieszanym modelu: stymulować rynek,
zapewnić kontrolę jakości usług oraz reagować na niepowodzenia rynkowe.
Wydaje się, że usługi są szczególnie niewystarczające w stosunku do
osób trzeciego wieku: wiele krajów ma do czynienia ze wzrostem populacji
osób starszych i problemy z adekwatnym funduszem emerytalnym,
z czym wiąże się potrzeba zachęcania ludzi do dłuższego pozostawania na
rynku pracy. Jednak nie dostrzeżono jeszcze roli usług poradnictwa
w tym zakresie, a tymczasem wiele można tu zdziałać na drodze zwiększania
dostępności usług w zakresie poradnictwa poprzez wykorzystanie
telefonu oraz internetu, oraz poprzez bardziej twórcze powiązanie takich
usług z tradycyjnym poradnictwem.
Po piąte, istnieje powszechna potrzeba większej integracji publicznych
służb zatrudnienia z ogólnymi strategiami całożyciowej edukacji,
a w szczególności ze strategiami całożyciowego dostępu do poradnictwa.
W służbach tych są skoncentrowane poważne środki publiczne. Obecnie
są one zwykle ograniczone do wykorzystania przez wyselekcjonowane
grupy (szczególnie bezrobotnych) i na cele krótkoterminowe (natychmiastowe
zatrudnienie i usunięcie z systemu zasiłków). Jednak aby służby te
mogły zostać przekształcone w służby świadczące usługi dla wszystkich,
powinny one pomagać ludziom w utrzymywaniu zatrudnienia oraz w elastycznym
reagowaniu na zmiany. Praca z grupami docelowymi miałaby
charakter raczej prewencyjny niż czysto naprawczy co pomogłoby uniknąć
trudności, które mogą podważyć efektywność takiej pracy.
67