The Book of Psalms in polish language.pdf

Psalmów
przeciwko szalonym, widząc szczęście niepobożnych. 4 Bo nie mają związków aż do śmierci, ale w całości
zostaje siła ich. 5 W pracy ludzkiej nie są, a kaźni, jako inni ludzie, nie doznawają. 6 Przetoż otoczeni są
pychą, jako łańcuchem złotym, a przyodziani okrutnością, jako szatą ozdobną. 7 Wystąpiły od tłustości oczy
ich, a więcej mają nad pomyślenie serca. 8 Rozpuścili się, i mówią złośliwie, o uciśnieniu bardzo hardzie
mówią. 9 Wystawiają przeciwko niebu usta swe, a język ich krąży po ziemi. 10 A przetoż na to przychodzi lud
jego, gdy się im wody już wierzchem leją, 11 Że mówią:Jakoż ma Bóg o tem wiedzieć? albo mali o tem
wiadomość Najwyższy? 12 Albowiem, oto ci niezbożnymi będąc, mają pokój na świecie, i nabywają bogactw.
13 Próżno tedy w czystości chowam ręce moje, a w niewinności serce moje omywam. 14 Ponieważ mię cały
dzień biją, a karanie cierpię na każdy poranek. 15 Rzekęli: Będę też tak o tem mówił, tedy rodzaj synów twoich
rzecze, żem im niepraw. 16 Chciałemci tego rozumem doścignąć, ale mi się tu trudno zdało; 17 Ażem wszedł do
świątnicy Bożej, a tum porozumiał dokończenie ich. 18 Zprawdęś ich na miejscach śliskich postawił, a
podajesz ich na spustoszenie. 19 Oto jakoć przychodzą na spustoszenie! niemal w okamgnieniu niszczeją i
giną od strachu. 20 Są jako sen temu, co ocucił; Panie! gdy ich obudzisz obraz ich lekce poważysz. 21 Gdy
zgorzkło serce moje, a nerki moje cierpiały kłucie: 22 Zgłupiałem był, a nicem nie rozumiał, byłem przed tobą
jako bydlę. 23 A wszakże zawżdy byłem z tobą; boś mię trzymał za prawą rękę moję. 24 Według rady swej
prowadź mię, a potem do chwały przyjmiesz mię. 25 Kogożbym innego miał na niebie? I na ziemi oprócz
ciebie w nikim innym upodobania nie mam. 26 Choć ciało moje, i serce moje ustanie, jednak Bóg jest skałą
serca mego, i działem moim na wieki. 27 Gdyż oto ci, którzy się oddalają od ciebie, zginą; wytracasz tych,
którzy cudzołożą odstępowaniem od ciebie. 28 Aleć mnie najlepsza jest trzymać się Boga; przetoż pokładam
w Panu panującym nadzieję moję, abym opowiadał wszystkie sprawy jego.
Psalmów 74
1 Pieśń wyuczająca, podana Asafowi. Przeczżeś nas, o Boże! do końca odrzucił? Przeczże się rozpaliła
zapalczywość twoja przeciwko owcom pastwiska twego? 2 Wspomnij na zgromadzenie twoje, któreś sobie
zdawna nabył i odkupił, na pręt dziedzictwa twego, na tę górę Syon, na której mieszkasz. 3 Pospieszże się na
srogie popustoszenie; a jako wszystko poburzył nieprzyjaciel w świątnicy! 4 Ryczeli nieprzyjaciele twoi w
pośrodku zgromadzenia twego, a na znak tego zostawili wiele chorągwi swoich. 5 Za rycerza miano tego,
który się z wysoka z siekierą zanosił, rąbiąc drzewo wiązania jego. 6 A teraz już i rzezania jego na porząd
siekierami i młotami tłuką. 7 Założyli ogień w świątnicy twojej, a obaliwszy na ziemię, splugawili przybytek
imienia twego. 8 Mówili w sercu swojem: Zburzmy je pospołu; popalili wszystkie przybytki Boże w ziemi. 9
Znaków naszych nie widzimy:już niemasz proroka, i niemasz między nami, któryby wiedział, póki to ma
trwać. 10 Dokądże, o Boże! przeciwnik będzie urągać? izali nieprzyjaciel będzie bluźnił imię twoje aż na
wieki? 11 Przeczże zstrzymujesz rękę twoję; a prawicy swej z zanadrza swego cale nie dobędziesz? 12
Wszakeś ty, Boże! zdawna królem moim; ty sprawujesz hojne zbawienie w pośród ziemi. 13 Tyś mocą twoją
rozdzielił morze, a potarłeś głowy wielorybów w wodach. 14 Tyś skruszył głowę Lewiatana, dałeś go za
pokarm ludowi na puszczy. 15 Tyś przerwał źródła i potoki; tyś osuszył rzeki bystre. 16 Twójci jest dzień, twoja
też i noc; tyś uczynił światło i słońce. 17 Tyś założył wszystkie granice ziemi; lato i zimę tyś sprawił. 18
Wspomnijże na to, że nieprzyjaciel zelżył Pana, a lud szalony jako urąga imieniowi twemu. 19 Nie podawajże
tej kupie duszy synogarlicy twojej; na stadko ubogich twoich nie zapominaj na wieki. 20 Obejrzyj się na
przymierze twoje; albowiem i najciemniejsze kąty ziemi pełne jaskiń drapiestwa. 21 Niechajże nędznik nie
odchodzi z hańbą; ubogi i żebrak niechaj chwali imię twoje. 22 Powstańże, o Boże! ujmij się o sprawę twoję;
wspomnij na pohańbienie twoje, które się dzieje od szalonych na każdy dzień. 23 Nie zapominajże
wykrzykania nieprzyjaciół twoich, i huku tych, co przeciwko tobie powstawają, który się ustawicznie sili.
Psalmów 75
1 Przedniejszemu śpiewakowi, jako: Nie zatracaj, psalm i pieśń Asafowa. 2 Wysławiamy cię, Boże!
wysławiamy: bo bliskie imię twoje; opowiadają to dziwne sprawy twoje. 3 Gdy przyjdzie czas ułożony, ja
sprawiedliwie sądzić będę. 4 Rozstąpiła się ziemia, i wszyscy obywatele jej; ale ja utwierdzę słupy jej. Sela. 5
Rzekę szalonym: Nie szalejcie, a niepobożnym: Nie podnoście rogów. 6 Nie podnoście przeciwko
Najwyższemu rogów swych, a nie mówcie krnąbrnie, 7 Bo nie od wschodu, ani od zachodu, ani od puszczy
przychodzi wywyższenie. 8 Ale Bóg sędzia, tego poniża, a owego wywyższa. 9 Zaiste kielich jest w rękach
Pańskich, a ten wina mętnego nalany; z tegoż nalewać będzie, tak, że i drożdże jego wyssą i wypiją wszyscy
niepobożni ziemi. 10 Ale ja będę opowiadał sprawy Pańskie na wieki, będę śpiewał Bogu Jakóbowemu. A
Free Bibles: http://freebiblegospeltoallnations.blogspot.com 27