The Book of Psalms in polish language.pdf

Psalmów
1 Halleluja. Wysławiajcie Pana; albowiem dobry, albowiem na wieki miłosierdzie jego. 2 Któż wysłowi
niezmierną moc Pańską, a wypowie wszystkę chwałę jego? 3 Błogosławieni, którzy strzegą sądu, a czynią
sprawiedliwość na każdy czas. 4 Pamiętaj na mię, Panie! dla miłości ku ludowi swemu; nawiedźże mię
zbawieniem swojem, 5 Abym używał dobrego z wybranymi twoimi, a weselił się w radości narodu twego, i
chlubił się wespół z dziedzictwem twojem. 6 Zgrzeszyliśmy z ojcami swymi; niesprawiedliwieśmy czynili, i
nieprawość popełniali. 7 Ojcowie nasi w Egipcie nie zrozumieli cudów twoich, ani pamiętali na wielkość
miłosierdzia twego; ale odpornymi byli przy morzu Czerwonem. 8 A wszakże ich wyswobodził dla imienia
swego, aby oznajmił moc swoję. 9 Bo zgromił morze Czerwone, i wyschło, a przewiódł ich przez przepaści,
jako przez puszczę. 10 A tak zachował ich od ręki tego, który ich miał w nienawiści, a wykupił ich z ręki
nieprzyjacielskiej. 11 W tem okryły wody tych, którzy ich ciążyli; nie został ani jeden z nich. 12 A choć uwierzyli
słowom jego, i wysławiali chwałę jego: 13 Przecież prędko zapomnieli na sprawy jego, i nie czekali na rady
jego. 14 Ale zdjęci będąc chciwością na puszczy, kusili Boga na pustyniach. 15 I dał im, czego żądali, a
wszakże przepuścił suchoty na nich. 16 Zatem gdy się wzruszyli zawiścią przeciw Mojżeszowi w obozie, i
przeciw Aaronowi, świętemu Pańskiemu: 17 Otworzyła się ziemia, i pożarła Datana, i okryła rotę Abironową, 18
I zapalił się ogień na zebranie ich; płomień spalił niepobożnych. 19 Sprawili i cielca na Horebie, i kłaniali się
bałwanowi litemu, 20 I odmienili chwałę swą w podobieństwo wołu, jedzącego trawę. 21 Zapomnieli na Boga,
wybawiciela swego, który czynił wielkie rzeczy w Egipcie; 22 Rzeczy dziwne w ziemi Chamowej, rzeczy
straszne przy morzu Czerwonem. 23 Przetoż rzekł, że ich chciał wytracić, gdyby się był Mojżesz, wybrany
jego, nie stawił w onem rozerwaniu przed nim, a nie odwrócił popędliwości jego, aby ich nie tracił. 24
Wzgardzili też ziemią pożądaną, nie wierząc słowu jego. 25 I szemrząc w namiotach swoich, nie byli posłuszni
głosowi Pańskiemu. 26 Przetoż podniósł rękę swoję przeciwko nim, aby ich pobił na puszczy; 27 A żeby
rozrzucił nasienie ich między pogan, i rozproszył ich po ziemiach. 28 Sprzęgli się też byli z bałwanem
Baalfegorem, a jedli ofiary umarłych. 29 A tak draźnili Boga sprawami swemi, że się na nich oborzyła plaga; 30
Aż się zastawił Finees, a pomstę uczynił, i rozerwana jest ona plaga; 31 Co mu poczytano ku sprawiedliwości
od narodu do narodu, aż na wieki. 32 Znowu go byli wzruszyli do gniewu u wód Meryba, tak, iż się źle działo i
z Mojżeszem dla nich. 33 Albowiem rozdraźnili ducha jego, że wyrzekł co niesłuszne usty swemi. 34 Nadto nie
wytracili onych narodów, o których im był Pan powiedział. 35 Ale pomięszawszy się z onemi narodami,
nauczyli się spraw ich: 36 I służyli bałwanom ich, które im były sidłem. 37 Albowiem dyjabłom ofiarowali synów
swoich, i córki swoje, 38 I wylewali krew niewinną, krew synów swoich, i córek swoich, których ofiarowali
bałwanom rytym Chananejskim, tak, że splugawiona była ziemia onem krwi rozlaniem. 39 I zmazali się
sprawami swemi, a cudzołożyli wynalazkami swemi. 40 Przetoż zapaliwszy się Pan w popędliwości przeciw
ludowi swemu, obrzydził sobie dziedzictwo swoje, 41 I podał ich w ręce poganom; a panowali nad nimi, którzy
ich mieli w nienawiści; 42 I uciskali ich nieprzyjaciele ich, tak, że poniżeni byli pod ręką ich. 43 Częstokroć ich
wybawiał; wszakże go oni wzruszali do gniewu radami swemi, zaczem poniżeni byli dla nieprawości swoich.
44 A wszakże wejrzał na ucisk ich, i usłyszał wołanie ich. 45 Bo sobie wspomniał na przymierze swoje z nimi, a
żałował tego według wielkiej litości swojej. 46 Tak, że im zjednał miłosierdzie przed oczyma wszystkich, którzy
ich byli pojmali. 47 Wybawże nas, Panie, Boże nasz! a zgromadź nas z tych pogan, abyśmy wysławiali imię
świętobliwości twojej, a chlubili się w chwale twojej. 48 Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski, od wieków aż na
wieki; na co niech rzecze wszystek lud: Amen, Halleluja.
Psalmów 107
1 Wysławiajcie Pana: albowiem dobry; albowiem na wieki miłosierdzie jego. 2 Niech o tem powiedzą ci,
których odkupił Pan, jako ich wykupił z ręki nieprzyjacielskiej, 3 A zgromadził ich z ziem, od wschodu i od
zachodu, od północy i od morza. 4 Błądzili po puszczy, po pustyni bezdrożnej, miasta dla mieszkania nie
znajdując. 5 Byli głodnymi i pragnącymi, aż w nich omdlewała dusza ich. 6 A gdy wołali do Pana w utrapieniu
swojem, z ucisku ich wyrywał ich; 7 I prowadził ich drogą prostą, aby przyszli do miasta, w któremby
mieszkali. 8 Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami
ludzkimi: 9 Iż napoił duszę pragnącą, a duszę zgłodniałą napełnił dobrami. 10 Którzy siedzą w ciemności i w
cieniu śmierci, ściśnieni będąc nędzą i żelazem, 11 Przeto, że byli odpornymi wyrokom Bożym, a radą
Najwyższego pogardzili; 12 Dla czego poniżył biedą serce ich; upadli, a nie był, ktoby ratował. 13 A gdy wołali
do Pana w utrapieniu swojem, z ucisków ich wybawiał ich. 14 Wywodził ich z ciemności, i z cienia śmierci, a
związki ich potargał. 15 Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed
synami ludzkimi. 16 Przeto, że kruszy bramy miedziane, a zawory żelazne rąbie. 17 Szaleni dla drogi
przewrotności swojej, i dla nieprawości swej utrapieni bywają. 18 Wszelki pokarm brzydzi sobie dusza ich, aż
się przybliżają do bram śmierci. 19 Gdy wołają do Pana w utrapieniu swojem, z ucisków ich wybawia ich. 20
Free Bibles: http://freebiblegospeltoallnations.blogspot.com 39