sprzedam jacht - posejdon

More documents

Recommendations

Info

____________________________ Żeglarz nr 221 __________________ strona 6 __________________________________________________________________________________ KONSEKWENCJE NAUKI ŻEGLOWANIA CHOROBA MORSKA P odczas pierwszego rejsu po ukończeniu kursu żeglarskiego zmierzyłam się z chorobą morską. Doznanie naprawdę utrudniające czerpanie przyjemności z obserwacji nieba, a nawet z rozmowy ze współtowarzyszami wyprawy. Nie bardzo wiedziałam jak poradzić sobie z własną słabością i moje reakcje nie do końca były adekwatne do zaistniałej sytuacji. Jednakże nigdy nie należy się poddawać i po tym doświadczeniu moim celem stało się zdobycie jak największej, dostępnej w sieci, wiedzy na temat sposobów zapobiegania objawom choroby morskiej lub ją ograniczających, aby jak najmniej obciażać kolejnych współzałogantów podczas kolejnych rejsów. Swoje poszukiwania rozpoczęłam od google i dedykuje je wszystkim, którzy nadal szukają przełomu w tej dziedzinie. ☺ Internauci sugerują rozpoczęcie przygotowań na kilka dni przed wypłynięciem. Przede wszystkim należy dobrze wyspać się, a tuż przed samym rejsem spożyć lekki posiłek. Zakazane są całkowicie dla “wrażliwców” potrawy ciężkostrawne, napoje gazowane i kawa. Dodatkowo wspomóc psychicznie mają przygotowania teoretyczne, gdyż dodają pewności siebie, a to z kolei eliminuje starch. Strach jest ponoć jednym z czynników negatywnie wpływających na nasze fizyczne samopoczucie na łodzi. Natomiast kiedy już znajdziemy się na fali i poczujemy “motyle w brzuchu”, nie mając tym razem na myśli szlachetnego uczucia, należy skupić swoją uwagę na pracy. Skutecznie pomaga sterowanie łodzią czy praca przy żaglach. Jeżeli samopoczucie nie jest jeszcze najgorsze można zająć miejsce na pokładzie w okolicy śródokręcia, gdzie najmniej kołysze lub położyć się wzdłuż łodzi. Nasz organizm jest również nieco wrażliwiwszy niż zwykle na zapachy, więc starajmy się trzymać z daleka od miejsc, z których może dobiegać do nas woń paliwa, smarów lub innych drażniacych aromatów. Niektórzy sugerują także odpowiednie ubranie - nie za lekkie i nie za ciepłe, gdyż przegrzanie lub wyziębienie sprzyja gorszemu samopoczuciu. Natomiast jak tylko pojawią się niepożądane reakcje organizmu i nadejdzie czas na położenie się na burcie pamiętajmy o jednej, najważniejszej zasadzie: nie wolno dopuścić do odwodnienia organizmu. Z częścią powyższych porad spotkałam się wcześniej i nawet stosowałam, ale przejdźmy teraz do tych mniej znanych, które były dla mnie czymś zupełnie nowym i nie miałam jeszcze okazji ich wypróbować na sobie. Doskonale wiemy, że z chorobą morską żeglarze zmagają się od zawsze. Nasi praprzodkowie odkryli wspomagające właściwości imbiru i olejków miętowych. Pierwsi żuli, natomiast olejek wcierali w skórę tuż pod nosem. Do tej pory obie metody pojawiają sie na forach żeglarskich, więc zapewne nadal są stosowane. Z biegiem czasu powstawały nowe sposoby w oparciu o współcześnie dostępne produkty tak jak zaskakująca porada oparta na polskim, bardzo znanym cukierku. Pewien żeglarz przetestował na sobie iryski, które według niego, mają dużą skuteczność podczas żeglugi. Pozostaje tylko pytanie: z makiem czy też bez? A może to właśnie iryskowy mak był sprawcą pewnego złagodzenia objawów choroby morskiej, z którego w innym kontekście powstają zakazane, odurzające substancje i tak naprawdę sam cukierek nie miał z lepszym samopoczuciem nic wspólnego? ☺ Nie jestem pewna czy jakakolwiek z tych metod jest tak naprawdę skuteczna, oprócz oczywiście nie wspomnianej jeszcze farmakologii, którą testuję na sobie od lat najmłodszych. Moje wątpliwości zaczęły pojawiać się od momentu, kiedy doświadczeni żeglarze zaczęli polecać zastosowanie uniwersalnego leku na każde schorzenie o pięknej i obiecującej nazwie placebo. Jest to lek, któremu przypisuje się cudowne właściwości, a zażywanie jego nie wpływa w żaden sposób na na nasze zdrowie czy też samopoczucie. Może być zwykła witaminą czy też cukierkiem. Jego moc bierze się z sugerowanej przez kogoś skuteczności. Trzeba być tylko podatnym na sugestie, uwierzyć w niego i szybko można pozbyć się niepożądanych objawów. Jak wiemy wiara czyni cuda, więc może to jest tak naprawdę najskuteczniejszy lek na chorobę morską? W tym momencie przypomniała mi się jeszcze jedna, podobna metoda, ktora opiera się z kolei na odciąganiu uwagi od problemu poprzez zaklejanie pępka, z której to metody część żeglarzy wyśmiewa na forach. Metoda wydaje się absurdalna, ale z drugiej strony chyba coś w niej jednak jest. Mając zaklejony pępek uwierającym plastrem cała nasza uwaga zostaje skierowana ku niemu. I czy wtedy będziemy mieli czas na analizowanie czegokolwiek innego poza własnym dyskomfortem? ☺ Na sam koniec zostawiłam moje dwie ulubione alternatywne „metody nad metodami” znalezione na jednym z żeglarskich forum. Oto pierwsza z nich: 1. Obrać jajko. 2. Połknąc jajko (nie gryźć). 3. Zacisnąć mocniej krawat ☺. Jeżeli nie macie akurat krawata na sobie podczas żeglowania i wszystkie powyższe metody nie są skuteczne, pozostaje ostatnia, niezawodna, skuteczna w 100% metoda pochodząca od pomysłowego żeglarza: “Należy położyć się w cieniu rozłożystego dębu” ☺. Gabriela Amos (gabrielaamos@yahoo.com) 30' Carter Sailboat for sale Engine Brand: Universal, 18 HP. Year Built: 1975 Kontakt: StanislawGorowski@gmail.com
____________________________ Żeglarz nr 221 _________________ strona 7 _______________________________________________________________________________ REJS HUSARII (c.d.) Etap Cabo San Lucas – Acapulco Ponad dwa dni cumujemy w Cabo San Lucas. Głównym centrum wokól którego grupuje się życie miasta jest port i marina. Turyści przeważnie ze Stanów Zjednoczonych toteż podstawową walutą używaną w pobliskich sklepach i barach jest oczywiście dolar amerykański. Jest też sporo turystów z zawijających tutaj wycieczkowców. W ten sposób na pokład HUSARII trafiło dwóch Polaków z USA. O tym, że sytuacja w Meksyku jest daleka od pożądanej stabilności i że wojny gangów to nie wymysł prasy udawadniają nam patrole uzbrojonych żołnierzy przemierzające miasto wojskowymi dżipami. Również dużo uzbrojonej policji. Sama marina bardzo dobrze usytuowana i na wysokim poziomie. Jachtów zagranicznych nie za dużo. Od kei w marinie Cabo San Lucas odchodzimy o godzinie 17.15 w czwartek 24 listopada. Na pokładzie w dalszym ciągu jest nas czterech. Kapitanuje Krzysiek Kamiński, ja zajmuję się nawigacją i sprawami medialnymi, Irek Zubko również nawigacją i sprawami technicznymi jachtu. Teddy Sroka jest załogantem odpowiedzialnym za porządek na jachcie. Pierwsze dni to żegluga przy słabych wiatrach z północnych kierunków. Płyniemy na silniku posiłkując się żaglami przednimi głównie genuą. Żegluga do Acapulco trwa prawie dokładnie 5 dni. Ostatnie dwa dni to żegluga w zasięgu lądu co ma tą zaletę, że możemy korzystać z bryz – nocnej i dziennej – bowiem jesteśmy w środku rozległego układu wyżowego. W poniedziałek 28 listopada uroczystość na pokładzie HUSARII – 3x20 lecie urodzenia skipera jachtu. Jest sympatycznie - wino i 12 letni scotch uświetniają urodziny. Następnego dnia wieczorem pod spinakerem i grotem wchodzimy do zatoki Acapulco. W przejściu między stałym lądem a wyspą Isla Roqueta zrzucamy żagle i pod silnikiem płyniemy do mariny Acapulco. O godzinie 18.40 cumujemy przy kei. Uczynni żeglarze z holenderskiego jachtu obok odbierają od nas cumy i pomagają przy podłączeniu się do prądu. Wkrótce na kei pojawiają się nasi koledzy z Chicago: Staszek Kasiarz i Paweł Darski. Za nimi zjawiają się też koledzy z Nowego Jorku: Janusz Kędzierski, Stefan Bienias i Krzysztof Prejbisz. Jest też z nimi Roman Prejbisz z Wielkiej Brytanii. To będzie nasza załoga do Kanału Panamskiego. Dwa dni w Acapulco mijają jak z bicza strzelił. Trzydziestego listopada Andrzejki. Cała załoga celebruje je ze mną. Jest tradycyjne sto lat i najwyższej jakości lokalna tequila. Dzisiaj odpływamy. Załoga liczy 10 osób co znacza, że będzie tym razem trochę tłoczno na pokładzie. Ale będzie też więcej rąk na wachcie. Pokład Husarii Acapulco 1.12.2011 Etap Acapulco – Papagayo marina Acapulco jest miejscem owianym legendą turystyczną. To tutaj miliony Amerykanów poznają Meksyk. My też. Zmęczeni legendą odpływamy drugiego grudnia po południu. Pewnie tylko tropikalny upał powoduje, że uwięziony w toalecie mariny komandor nowojorskiego klubu umknął naszej uwagi. Zdesperowany, rzutem do wody i wspaniałym kraulem do pomostu paliwowego dogonia HU- SARIĘ. Ten wyczyn zapewnie przejdzie do kronik polskiego żeglarstwa. Tym bardziej, że dokonany na obczyźnie, a to liczy się podwójnie. Dwa pierwsze dni to żegluga ze słabym wiatrem i na silniku. To duża ulga dla załogi, która regeneruje siły po acapulcowym maratonie. Jednocześnie integracja załogi postępuje w przyspieszonym tempie. Nowojorczycy nawiązują znakomite relacje z chicagowskim rdzeniem załogi i polskimi Kanadyjczykami. Zamierzamy dotrzeć do Panamy i odpocząć przed przejściem kanału. Spore zamieszanie wywołuje postępująca bliskość zatoki Tehuantepec. To miejsce słynące z huraganowych wiatrów. Przesmyk, w którym Zatoka Meksykańska i Golfo de Tehuantepec są bardzo blisko siebie. Generuje to raz na kilka dni przepływ mas powietrza zgodnie z prawem Bernoulliego. Ten przepływ osiąga bardzo duże szybkości oscylujące blisko huraganowych. Tym razem mamy szczęście. Dosłownie dzień przed wejściem na wody zatoki wiatr zamiera. Dwa dni prze- mierzamy Tehuantepec prawie bez grama wiatru. Zaraz za nami wiatr na przesmyku osiąga siłe ponad 10 stopni w skali Beauforta. Odczuwamy to w postaci dużej martwej fali i wiatru w okolicach 20-25 węzłów. Ale to niestety rzadkie chwile szczęścia. Ogólnie króluje brak wiatru i bardzo wysokie temperatury. To niestety cecha tropików. Nastroje załogi bojowe. aczkolwiek „jazda’ na silniku osłabia naszą żeglarską czujność. Zaczynamy poważnie myśleć o „zatrzymance” po drodze w celu uzupełnieniu paliwa i wody. Zapasy z upałem poważnie nadwątliły nasze zasoby wody. Również paliwo jest na styku. Siódmego grudnia jesteśmy już 570 mil od Acapulco. Powstaje kwestia czy wchodzić do Puerto de Quetzal w Gwatemali czy starać się dotrzeć do mariny w Papagayo w Kostaryce. Ostatecznie zwycięża druga alternatywa. Pogoda w dalszym ciągu nas nie rozpieszcza. Jest niezwykle gorąco i oczywiście bezwietrznie. Napiętą atmosferę na pokładzie uśmierza znaleziona przez Irka butelka (pokaźna) tequili rodem z Meksyku. W nocy 10 grudnia temperatura nie spada. Na szczęście rośnie też wiatr. Ranek to slalom między rybackimi bojkami wystawionymi przez nikaraguańskich rybaków. Sieci pokrywają zadziwiający obszar wody między Nicaraguą a Kostaryką. Wreszcie pół godziny przed północą wchodzimy do mariny. Tutaj niespodzianka. Po północy następuje niedziela i wszystko w Kostaryce jest oczywiście zamknięte z biurem imigracyjnym na czele. Całą niedzielę spędzamy w marinie. Prysznice i pralka jest w ciągłym ruchu. Bar również. Wieczorem przepływamy na kotwicowisko koło miasteczka Coco. Poniedziałek schodzi na odprawie imigracyjnej i jest tego dużo. Okazuje się, że biurokracja w Kostaryce dorównuje tej w Meksyku. W Coco wykrętowują się Staszek Kasiarz i Paweł Darski. Jachtowy ponton kursuje między plażą i jachtem. Żegnamy się. Przed nami Panama. To tylko 600 mil morskich. Pokład Husarii Coco, Kostaryka 12.12.2011 Andrzej W. Piotrowski (cdn.)
Page 2 and 3: Okolice żeglarstwa ZAWSZE ZDZIWION
Page 4 and 5: ____________________________ Żegla
Page 8 and 9: ____________________________ Żegla
Page 10 and 11: ____________________________ Żegla
Page 12: _______¯eglarz nr 221_____________

sprzedam jacht - posejdon

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?