W numerze: - posejdon
29.05.2014 • Views
Share Embed Flag

W numerze: - posejdon

W numerze: - posejdon

W numerze: - posejdon

SHOW MORE
SHOW LESS
ePAPER READ
DOWNLOAD ePAPER
posejdon.sos.pl

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

START NOW

________________ ¯eglarz nr 200 _____________________________ strona 2 ________________________________________________________________________<br />

Okolice żeglarstwa<br />

LUDZIE Z ŻELAZA<br />

Byli. A statki z drewna były. Tak<br />

pisał nasz znamienity rodak Korzeniowski<br />

Józef. Ale to było dawno, a<br />

później wszystko się zmieniło, role się<br />

odwróciły i teraz statki są z żelaza, a<br />

ludzie z drewna. Na szczęście nie<br />

wszyscy.<br />

Podobnie rzeczy się mają w żeglarstwie.<br />

Póki żeglarstwo było sztuką<br />

zabierali się za nie ludzie<br />

najtwardsi. A później, z biegiem<br />

czasu, żeglarstwo stało się prostsze,<br />

mniej wymagające, łatwiejsze, co<br />

skończyło się jego umasowieniem. I<br />

skończyły się pionierskie czasy w<br />

żeglarstwie. Tłumy wyruszyły na<br />

morza i oceany.<br />

Czasy się zmieniają a wraz z nimi<br />

żeglarstwo; żeglarze oraz ich potrzeby<br />

i umiejętności, jachty i technologie<br />

ich budowy, urządzenia<br />

techniczne i elektroniczne, przepisy,<br />

systemy i wymagania szkoleniowe.<br />

Rzec można: Nie dziwi nic – taka<br />

kolej rzeczy.<br />

A jednak trochę żal odchodzących w<br />

zapomnienie umiejętności i urządzeń:<br />

cogodzinnego prowadzenia nawigacji<br />

terestrycznej, czy też zliczeniowej<br />

i drobiazgowego wypełniania<br />

dziennika jachtowego, uważnego<br />

poszukiwania latarni i znaków nawigacyjnych,<br />

żal rzuconych w kąt<br />

sekstantów, zapomnianych logów<br />

butelkowych, ręcznych sond smarowanych<br />

masłem..<br />

Który z młodych żeglarzy wie ile<br />

radości może przynieść wypatrzony<br />

ląd, zwłaszcza jeśli jest to ten<br />

kawałek lądu, w który chcieliśmy<br />

trafić nawigując bez elektroniki? Kto<br />

z młodego pokolenia zdaje sobie<br />

sprawę z tego co to znaczy nawigować<br />

używając jedynie kompasu?<br />

Łatwiej jest żeglować, ale morze jest<br />

tak samo groźne jak kiedyś. Na<br />

szczęście nie brak odważnych żeglarzy,<br />

prawdziwych wilków morskich,<br />

posiadających ogromną wiedzę<br />

i niebywałe umiejętności. Są. Mam<br />

zaszczyt znać niektórych osobiście.<br />

Bo wprawdzie nie ma już statków z<br />

drewna, ale wciąż są ludzie z żelaza.<br />

Stopy wody!<br />

Krzysztof Sierant<br />

O<br />

bchodzimy w tym roku 20 lecie<br />

istnienia naszego klubu i tak się<br />

składa, że 3 lata młodsze wydawnictwo<br />

klubowe też ma swoją okrągłą<br />

rocznicę – 200 numerów. Niektórzy<br />

mówią „numerków”, ale lepsze to niż<br />

określenia jakie słyszeliśmy przy okazji<br />

numeru setnego (niektórzy bredzili wtedy<br />

coś o „szmatławcu” - może mieli na<br />

myśli ubogą szatę graficzną?).<br />

Początki rzeczywiście były skromne. Aż<br />

wstyd się przyznać, ale pierwszy numer<br />

nie miał nawet polskiej czcionki. Szybko<br />

jednak znalazła się pomocna dłoń i pojawiły<br />

się ogonki, a gdy wzrosły umiejętności<br />

obsługi komputera to również<br />

zdjęcia. To właśnie dzięki komputeryzacji<br />

naszego życia udaje się wydawać<br />

„Żeglarza” co miesiąc.<br />

Pierwsze lata wydawania to mozolne<br />

kopiowanie na wolnych i nie najlepszych<br />

kopiarkach, ale później już było tylko lepiej.<br />

Postęp techniczny umożliwił wydawanie<br />

biuletynu na przyzwoitym poziomie.<br />

Ciągle jednak czarno na białym.<br />

Nadejszła jednak była era internetu i<br />

poczty elektronicznej. Redakcyja szybko<br />

podjęła próbę dystrybucji w formie elektronicznej,<br />

ale niestety bez większego<br />

powodzenia. Pod koniec lat 90tych XX<br />

wieku dostęp do poczty elektronicznej<br />

nie był jeszcze powszechny, połączenia<br />

wolne, a przyzwyczajenia do czytania<br />

„papieru” silne.<br />

Sytuacja zaczęła się powoli zmieniać na<br />

początku XXI wieku. Kawałek nowego<br />

wieku mamy już jakby za sobą, większość<br />

czytelników otrzymuje biuletyn<br />

pocztą elektroniczną, ale wciąż drukowany<br />

jest na czarno – białej drukarce.<br />

Okazuje się bowiem, że nie wszystkim<br />

poczta elektroniczna odpowiada; zapaleni<br />

czytelnicy czytają „Żeglarza” do poduszki,<br />

albo nawet w toalecie.... Jak<br />

komu wygodnie.<br />

Od kilku lat nasila się też nowe zjawisko:<br />

„Żeglarz” udostępniany jest regularnie<br />

na związanych z żeglarstwem polskich<br />

witrynach internetowych. I dlatego<br />

na pytanie o ilość czytelników można<br />

jedynie bezradnie rozłożyć ręce; któż to<br />

wie?<br />

Teksty nadchodzą ze wszystkich polonijnych<br />

środowisk żeglarskich, a także z<br />

Polski i z innych części świata, więc<br />

należy przypuszczać, że jest czytywany<br />

tu i ówdzie.<br />

Od początku „Żeglarz” jest wydawnictwem<br />

niezależnym, przez nikogo nie<br />

cenzurowanym. Aż trudno uwierzyć jak<br />

wielu ludzi nie zdaje sobie sprawy jak<br />

jest to ważne. Cenzura i uzależnienie<br />

źródeł informacji są zgubne dla każdej<br />

organizacji od najmniejszej po całe<br />

systemy społeczne i polityczne.<br />

Tematy artykułów w „Żeglarzu” związane<br />

są z wydarzeniami mającymi miejsce<br />

w polonijnych środowiskach żeglarskich.<br />

Są relacje z rejsów, regat, wypraw żeglarskich,<br />

koncertów szant, balów, szkoleń.<br />

Są porady doświadczonych żeglarzy,<br />

wspominki, ogłoszenia, foto-reportaże,<br />

a ostatnio coraz częściej odnośniki<br />

do interesujących stron internetowych<br />

prowadzonych przez żeglarzy lub dla<br />

żeglarzy.<br />

Upowszechnienie dostępu do internetu<br />

nie spowodowało zmniejszenia ilości<br />

czytelników, co znaczy, że formuła regularnego<br />

wydawnictwa wytrzymała próbę<br />

czasu z gwałtownym zalewem informacji<br />

z internetu.<br />

Jest to chyba dowód na to, że „Żeglarz”<br />

spełnia (choć po części) swoje informacyjne<br />

zadanie.<br />

Biuletyn utrzymywany jest z donacji<br />

czytelników, którym należą się za to<br />

głębokie ukłony. Dziękuję również<br />

wszystkim, którzy przysyłają zdjęcia,<br />

teksty, informacje. To dzięki ich wsparciu<br />

wydawany jest miesięcznik żeglarski<br />

reprezentujący jedynie żeglarzy, pisany,<br />

wydawany, rozprowadzany i czytany<br />

przez żeglarzy. Są nawet tacy, którzy<br />

oprawiają go w ramki i wieszają na<br />

ścianie....<br />

Jeden z pierwszych numerów „Żeglarza”<br />

eksponowany jest w Muzeum. Miejmy<br />

nadzieję, że to nie dowód na stetryczenie<br />

redakcji....<br />

Krzysztof Sierant

____________________________ Żeglarz nr 200__________________ strona 3____________________________________________________________________<br />

wierszem malowane<br />

MOSKALIKI<br />

W czasie powstania listopadowego, w roku<br />

1831, poeta Rajmund Suchodolski napisał<br />

poloneza pod tytułem "Patrz Kościuszko na<br />

nas z nieba". Jedna z jego zwrotek brzmiała:<br />

Kto powiedział, że Moskale<br />

Są to bracia dla Lechitów<br />

Temu pierwszy w łeb wypalę<br />

Przed kościołem Karmelitów.<br />

Zwrotka po wielu latach zyskała wielką,<br />

choć chyba nie do końca zamierzoną przez<br />

autora popularność. Późniejsze pokolenia<br />

obrały sobie bowiem ten czterowiersz, by<br />

szerzyć waśnie narodowościowe poprzez<br />

wstawianie określeń różnorodnych nacyj,<br />

opisu najrozmaitszych ich wad oraz gróźb<br />

dla osobników, którzy by istnienie owych<br />

wad ośmielili się zanegować.<br />

Kto powiedział, że Germanie<br />

To są bracia nas Sarmatów,<br />

Temu wszystkie gnaty złamię<br />

Pod kościołem Reformatów.<br />

"klasyczny moskalik zaczyna się słowami<br />

"Kto powiedział, że..." albo<br />

odpowiednikami tego sformułowania. W<br />

pozycji rymowej pojawiać się winna jakaś<br />

nacja. W drugim wersie natomiast podać<br />

należy jakąś absolutnie oczywistą<br />

informację czy opinię na temat<br />

inkryminowanego narodu. Trzeci wers z<br />

kolei winien przedstawiać obrazowo i<br />

dosadnie, co zostanie zrobione z<br />

delikwentem, który wyraził niefortunną<br />

opinię. I wreszcie wers ostatni - opisuje on<br />

po prostu miejsce akcji. Najlepiej, gdy jest<br />

to określony kościół czy klasztor; w<br />

klasycznym moskaliku - rzymskokatolicki.<br />

(...) Moskalik obowiązuje jeszcze określony<br />

układ rymów (a b a b) i silne<br />

uporządkowanie rytmicznie (najczęściej<br />

stopa trocheiczna)."<br />

Ufff, zaczynamy?:<br />

Pewna Jolanta zza oceanu<br />

(nawiasem mówiąc z ojczny kanoe)<br />

Nie czekając wiosny<br />

Śle odzew radosny:<br />

„Ozór do czynu, czyny do chrzanu!”<br />

(cyt. J.Tuwim „Ozór na szaro”)<br />

miłe panie i panowie całkiem mili<br />

i choc plagiat patrzy w oczy nam w tej hwili<br />

to musicie przyznać przecie<br />

ze najmilsza rzecz na świecie<br />

pisać wiersze, póki w zdrowiu będziem żyli<br />

(to akurat jest limeryk taki raczej mało<br />

klasyczny)<br />

Kto powiedział, że moskalik<br />

Gorszy jest od limeryka<br />

Temu marsza będą grali<br />

W Katedrze Św. Patryka.<br />

Kto uwierzy, że na barce<br />

Wszyscy chodzą trzeźwi z rana<br />

Tego bardzo głośno skarcę<br />

W kaplicy świętego Jana<br />

A kto powie, że Finowie<br />

lepsi od nas do wypitki<br />

tego bracie zdziel po głowie<br />

koło kruchty u Brygidki<br />

Kto zaprzeczy, że Polacy<br />

W Nowym Jorku żyją w<br />

zgodzie<br />

Temu co dzień każę z rana<br />

Kąpać się w święconej wodzie<br />

Kto oświadczy, że żeglarze<br />

Chleją co się im nawinie<br />

Tego na pal wsadzić każę<br />

Na plebaniji w Tulczynie<br />

(w tymże Tulczynie z serialu<br />

„Plebania”)<br />

Kto powiedział, że z natury<br />

Gentelmenem X być może,<br />

Temu w głowie zrobię dziury,<br />

Ty przebaczysz, Panie Boże.<br />

Kto powiedział, że żeglarze<br />

Nie potrafią pisać wierszy,<br />

DNA mu się rozmaże,<br />

Na Powązkach będzie pierwszy.<br />

Kto śmie twierdzić, że żeglarka<br />

Do niczego jest kobita<br />

Temu z nosa zrobię skwarka<br />

Pod ołtarzem Stwosza Wita<br />

Kto powiada, że wodniacy<br />

przestrzegają zwykle planu,<br />

tego będę gnać bez gaci<br />

dookoła Watykanu.<br />

Kto by rzekł, że K. K...iński<br />

Prócz wad miewa i zalety,<br />

Temu skwaszę ten ryj świński<br />

Po różańcu u Elżbiety.<br />

Kto zakrzyknie, że "Moskale"<br />

to rozrywka umysłowa,<br />

tego, rycząc w dzikim szale,<br />

wsadzę w pociąg do Krakowa.<br />

Kto mi bąknie, że Polacy<br />

być nie mogą wszech cnót<br />

wzorem,<br />

zamaluję mu na cacy<br />

durną gębę pod klasztorem!<br />

Kto potwierdzi, że „Paryska”<br />

Wciąż posiada cały wianek<br />

W tego niech grom jasny błyska<br />

Pod klasztorem Urszulanek<br />

SPIS TREŚCI:<br />

- 200 na 20 – str. 2<br />

- Moskaliki – str. 3<br />

- JACA 2010 – str. 5<br />

Kto potwierdzi, że Sz. Jolka<br />

Wie cokolwiek o poezji,<br />

Tego trup się będzie błąkał<br />

Po całej archidiecezji.<br />

Kto mi nieopatrznie powie,<br />

Żem jest gorsza od<br />

Szymborskiej,<br />

Dam go do zeżarcia krowie,<br />

Wymoczywszy w wodzie<br />

morskiej.<br />

Jolanta Szczepkowska<br />

- Żeglarska Wielkanoc – str. 6<br />

- Spotkania z braćmi Ejsmont – str. 7<br />

- 50 lat rejsu s/y Dar Opola – str. 9<br />

- Piosenki z „Drapola” – str. 11<br />

- Regaty przez Atlantyk (ARC)<br />

– str. 12<br />

- I obóz żeglarski dla dzieci – str. 14<br />

- Polskie szanty po angielsku<br />

- Zanim kupisz farbę<br />

– str. 16<br />

przeciwporostową – str. 17<br />

- Atlantyk po raz 17 – str. 19<br />

- Tall Ships Challenge 2010 – str. 20<br />

- Wspomnienia kursantki – str. 22<br />

- oraz stałe rubryki i ogłoszenia.<br />

Zapraszamy do lektury

____________________________ Żeglarz nr 200 _____________________ strona 4 ____________________________________________________________________<br />

z klubu<br />

WYBORY W PKŻ<br />

W lutym 2010 roku odbyły się wybory<br />

w Polskim Klubie Żeglarskim w Nowym<br />

Jorku. Komandorem ponownie został<br />

wybrany Janusz Kędzierski. Zarząd też<br />

bez większych zmian. (ks)<br />

HONOROWY CZŁONEK<br />

Na lutowym Walnum Zgromadzeniu<br />

członkwie PKŻ w Nowym Jorku<br />

postanowili przyznać status członka<br />

honorowego kapitanowi Jerzemu Knabe,<br />

długoletniemu współpracownikowi<br />

klubowego wydawnictwa zawsze<br />

gotowemu do pomocy i współpracy. (ks)<br />

KSIĄŻKA XX-LECIA PKŻ<br />

Polski Klub Żeglarski w Nowym<br />

Jorku zbiera materiały do książki, która<br />

będzie wydana na XX-lecie istnienia<br />

klubu. Zwracamy się do wszystkich<br />

członków klubu i byłych członków klubu<br />

o nadsyłanie wspomnień i informacji<br />

związanych z działalnością klubu na<br />

email: zeglarz@zeglarz.info (inne formy<br />

kontaktu w stopce na ostatniej stronie).<br />

Z żeglarskim pozdrowieniem,<br />

Redakcja książki<br />

SZKOLENIE<br />

Trwa kurs żeglarski organizowany<br />

przez PKŻ w NY. Wykłady teoretyczne<br />

odbywają się w soboty i niedziele w<br />

siedzibie klubu na barce, Gateway<br />

Marina, Brooklyn, NY. Ks<br />

Informacje o dzia³alnoœci Polskiego<br />

Klubu ¯eglarskiego mo¿na znaleŸæ w<br />

Internecie na stronie klubowej:<br />

www.zeglarze.us<br />

Strona ta zawiera sposoby kontaktu z zarz¹dem<br />

klubu. Kontakt z klubem również<br />

na ostatniej stronie. (ks)<br />

z USA<br />

NOWY PORTAL<br />

INTERNETOWY<br />

Jesteśmy żeglarzami z Nowego Jorku i<br />

okolic. Stronę www.zeglujmyrazem.com<br />

stworzyliśmy, żeby żeglarze – niezależnie<br />

od współrzędnych geograficznych czy<br />

przynależności klubowej – mogli:<br />

• tu właśnie się spotykać<br />

• informować o regatach i rejsach<br />

• proponować udział w rejsach<br />

• wymieniać uwagi<br />

Stronę założył (w listopadzie 2009)<br />

i prowadzi kpt. Krzysztof Grubecki<br />

PRAWIE DOOKOŁA ŚWIATA<br />

10 lutego 2010 z St. Petersburg<br />

(Floryda, USA) rozpoczęła rejs s/y<br />

Mantra Asia z dwuosobową załogą na<br />

pokładzie (Asia i Alek). Jacht już na<br />

Pacyfiku. Informacje na stronie:<br />

http://www.rejsasiapajkowska.yoyo.pl/aktualnosci.html<br />

Kaz Biłyk<br />

PODNOŚNIK<br />

Podnośnik to bardzo interesujący<br />

internetowy podkast radiowy, który<br />

prowadzi Marek Rydzanicz. Często<br />

można posłuchać żeglarzy. W<br />

najnowszym odcinku „Dom z żaglami i<br />

kilem” o filozofii cruizingu opowiada<br />

kapitan chińskiej dżonki.<br />

http://web.me.com/mareker<br />

Dom z żaglami i kilem.<br />

SAILS SOUTH AMERICA 2010<br />

Kilkanaście żaglowców rozpoczęło w<br />

lutym, w Rio de Janeiro regaty wzdłuż<br />

wybrzeży Ameryki Południowej. Więcej<br />

infomracji:<br />

www.velasudamerica2010.com.<br />

Z Wielkiej Brytanii<br />

POGORIA.ORG<br />

Wiosna zawitała na świecie i napawa<br />

wszystkich entuzjazmem oraz chęcią do<br />

nowych wyzwań.<br />

Dla tych, którzy planują w tym sezonie<br />

odnowić swoją bazę sprzętową opis<br />

wystawy Dinghy Show 2010 i co tam<br />

ciekawego znaleźliśmy.<br />

Na Pogoria.org znajdziecie również<br />

kolejny etap przygotowań do Misji<br />

Gibraltar 2010. Wielkimi krokami zbliża<br />

się dzień po dniu nasza wyprawa. Coraz<br />

więcej wiemy o Gibraltarze i coraz więcej<br />

polskich akcentów wyłania się z tego<br />

maleńkiego skrawka ziemi.<br />

Oraz specjalnie dla tych którzy nie mogli<br />

tu być - opis bardzo ważnego wydarzenia<br />

w ramach KINOTEKI czyli Festiwalu<br />

Filmów Polskich. 21 Marca w Imperial<br />

War Museum w Londynie odbyła się<br />

premiera filmu zrealizowanego przez<br />

Chanel 4 – „THE POLISH BATTLE OF<br />

BRITAIN”. Byliśmy tam z naszym<br />

aparatem.<br />

Z życzeniami pomyślnych wiatrów,<br />

Agnieszka Bramreja Mazur<br />

www.pogoria.org<br />

z Polski<br />

MIESIĘCZNIK „ŻAGLE”<br />

Od numeru styczniowego misięcznik<br />

„Żagle” dostępny jest również w wersji<br />

elektronicznej (jedyne 6 zł ).<br />

www.e-kiosk.pl<br />

STRONA POSEJDON<br />

Na ten portal żeglarski zawsze warto<br />

zajrzeć: www.<strong>posejdon</strong>.sos.pl<br />

SZANTYMANIAK<br />

Skarbnica wiedzy dla miłośników<br />

szant: www.szantymaniak.pl<br />

MAGAZYN „WIATR”<br />

Szanowni Państwo,<br />

redakcja Magazynu WIATR uruchomiła<br />

internetowy portal informacyjny -<br />

www.magazynwiatr.pl<br />

W sekcji ARTYKUŁY znajdziecie<br />

Państwo najciekawsze publikacje naszych<br />

autorów.<br />

W sekcji NEWSY - aktualności z kraju i<br />

ze świata.<br />

Portal Magazynu WIATR będzie serwisem<br />

informacyjnym aktualizowanym codziennie.<br />

Zapraszamy do współpracy. Chętnie<br />

odpowiemy na wszystkie Państwa pytania<br />

związane z portalem i nowym miesięcznikiem<br />

żeglarskim.<br />

K.Olejnik

____________________________ Żeglarz nr 200 _________________ strona 5 ____________________________________________________________________<br />

Sprawozdanie z Pierwszego Karaibskiego Zlotu Polskich i Polonijnych Żeglarzy<br />

„JACA 2010”<br />

Takiej imprezy jeszcze nie było!<br />

Polskie orły i narodowe flagi na tle tropikalnych<br />

plaż i gajów palmowych, wspaniała<br />

pogoda, korzystne wiatry, dziewicze rafy<br />

koralowe, piękne zatoczki, impreza powitalna<br />

“pod palmą”, koncert szantowy<br />

Witka Zamojskiego, koncert reage, dyskoteka<br />

na plaży, pływanie, snorklowanie,<br />

drinki rumowe, nieplanowane spotkania<br />

przyjaciół, zwiedzanie wysp, nadspodziewanie<br />

duża ilość polonijnych jachtów i żeglarzy,<br />

kąpiele na jednych z najpiękniejszych<br />

plaży świata, spotkania na jachtach,<br />

wycieczka między skałami na The Baths,<br />

wycieczka na wzniesienia wyspy Jost Van<br />

Dyke, zdobycie najwyższego szczytu na<br />

wyspie Skrzynia Umrzyka, nurkowanie<br />

nad wrakiem statku pocztowego “Rohne”,<br />

próbowanie oryginalnego “painkillera” w<br />

Soggy Dollar Bar na White Bay Beach,<br />

historyczne spotkanie na wyspie Bellamy<br />

Cay w miejscu gdzie mieszkał Władysław<br />

Wagner, spotkanie z Nataszą Caban, wieczór<br />

wspomnień o Jacku Dubielu, Regaty o<br />

Puchar Sekretarza Generalnego PZŻ, wzruszająca<br />

ceremonia wrzucenia do morza<br />

wiązanki kwiatów dla Jacka Dubiela,<br />

niespodziewane spotkanie z właścicielem<br />

firmy Pusser’s (produkującej najlepszy<br />

rum na świecie) Charlesem Tobiasem na<br />

jego motorowym jachcie i wiele, wiele<br />

innych atrakcji.....<br />

A wszystko to działo się podczas<br />

Pierwszego Karaibskiego Zlotu Polskich i<br />

Polonijnych Żeglarzy “JACA 2010” , który<br />

odbył się w terminie 13-20 marca 2010 w<br />

tropikalnych klimatach i wspaniałej pogo-<br />

dzie, Brytyjskich Wysp Dziewiczych.<br />

Nasz zlot Żostał zorganizowany dla upamiętnienia<br />

kanadyjskiego żeglarza i znanego<br />

działacza żeglarstwa polonijnego<br />

Jacka Dubiela, który odszedł na wieczną<br />

wachtę dwa lata temu. Był też okazją do<br />

spotkania kapitanów i właścicieli jachtów<br />

żeglujących co roku po Karaibach.<br />

Honorowi Goście Zlotu:<br />

Natasza Caban - Jachtsmen Roku 2009,<br />

Krystyna Dubiel – żona Jacka Dubiela<br />

(Jacy)<br />

A oto trochę statystyki:<br />

W zlocie wzięło udział 10 jachtów:<br />

• “Painkiller”, kapitan i właściciel<br />

Andrzej Gocan (USA), załoga 5 osób z<br />

Florydy i Polskiego Klubu Żeglarskiego z<br />

Nowego Jorku<br />

• “Atlantic Adventure”, kapitan<br />

Andrzej Piotrowski (USA), załoga 6 osób<br />

z Warszawy i Chicago, reprezentuje<br />

Karaibską Republikę Żeglarską<br />

• “Phalarope”, właściciel i kapitan<br />

Józef Kaczmarek (Kanada), załoga 6 osób<br />

z Toronto<br />

• “Triple Dog Dare”, kapitan<br />

Krzysztof Kamiński (USA), załoga 8 osób<br />

reprezentująca Joseph Conrad Yacht Club<br />

z Chicago<br />

• “Sokai”, kapitan Janusz Jankowski<br />

(Kanada), załoga 9 osób reprezentująca<br />

PCYC Biały Żagiel z Toronto<br />

• “Priva Sea III”, właściciel i<br />

kapitan Jerzy Malarski (Kanada), załoga 6<br />

osób z Kanady, Nowego Jorku (Polski<br />

Klub Żeglarski), oraz Michigan<br />

• “Double Helix”, właściciel i kapitan<br />

Jan Pietrzak (Kanada), załoga 4 osoby<br />

reprezentujący Polski Klub Żeglarski w<br />

Vancouver<br />

• “Violina”, kapitan Janusz Klupiec,<br />

załoga 5 osób reprezentująca Joseph<br />

Conrad Yacht Club z Chicago<br />

• “Houba Houba”, kapitan Irek<br />

Zubko, załoga 6 osób z Kanady i Polski<br />

• “Shanties”, właściciel i kapitan<br />

Jacek Reschke, załoga 9 osób z Polski, San<br />

Francisco, Ottawy, Florydy i Chicago.<br />

W sumie 64 osoby reprezentujące żeglarzy<br />

z Polski, oraz wszystkie polonijne kluby<br />

żeglarskie działające na terenie USA i<br />

Kanady!<br />

Podczas zlotu rozegrano regaty o Puchar<br />

Sekretarza Generalnego Polskiego Związku<br />

Żeglarskiego na trasie The Dogs –<br />

Sandy Cay.<br />

Oto wyniki:<br />

Katamarany:<br />

I miejsce: “Shanties”<br />

II miejsce: “Atlantic Adventure”<br />

III miejsce: “Triple Dog Dare”<br />

IV miejsce: “ Double Helix”<br />

Jachty jednokadlubowe:<br />

I miejsce: “Phalarope”<br />

II miejsce: “Painkiller”<br />

III miejsce: “Sokai”<br />

IV miejsce: “Priva Sea III”<br />

W trakcie rejsu flotylla polonijnych<br />

jachtow odwiedzilismy nastepujace wyspy,

____________________________ Żeglarz nr 200 _________________ strona 6 _______________________________________________________________________________<br />

zatoki i miejsca BVI: Tortola (West End),<br />

Norman Island, The Indians, Peter Island,<br />

Dead Chest Island (Skrzynia Umrzyka),<br />

Cooper Island, Virgin Gorda, The Baths,<br />

Trellis Bay, Bellamy Cay, Marina Cay,<br />

Leverick Bay, The Bitter End, Sandy Cay,<br />

Green Cay, Jost Van Dyke, Little Harbour,<br />

White Bay Beach i Great Harbour.<br />

Uwaga!<br />

Podczas spotkania uczestników zlotu na<br />

Bellamy Cay, kpt. Andrzej Piotrowski zaproponował<br />

ufundowanie tablicy pamiątkowej<br />

w miejscu gdzie mieszkał Władysław<br />

Wagner, upamiętniającej dokonania naszego<br />

znakomitego żeglarza.<br />

ŻEGLARSKA WIELKANOC<br />

Spotkanie Wielkanocne w Polskim Klubie Żeglarskim w Nowym Jorku.<br />

Podziękowania:<br />

Gorąco dziękujemy Krzysztofowi Kamińskiemu,<br />

za ufundowanie bardzo<br />

atrakcyjnych proporczyków zlotu, oraz<br />

Sekretarzowi Generalnemu PZŻ Zbyszkowi<br />

Stosio za ufundowanie pucharów<br />

zwycięcom naszych regat.<br />

Corocznej tradycji stało się zadość również w tym roku.<br />

Na stołach tradycyjne świąteczne potrawy.<br />

Dziękuje za przybycie wszystkim gościom i<br />

uczestnikom zlotu i mam nadzieję, że nasza<br />

karaibska impreza wejdzie na stałe do kalendarza<br />

polskich i polonijnych imprez żeglarskich.<br />

Organizator Zlotu:<br />

Jacek Reschke<br />

Jaja w porach cieszyły się w tym roku wyjątkową popularnością. (ks)

_______________ Żeglarz nr 200 ________________________________ strona 7 ___________________________________________________________________________________<br />

Akt 1.<br />

Na pierwszym kursie w 1962 r. w Jastarni<br />

w Ośrodku LOK, w jadalni, zdawało mi<br />

się, że widzę podwójnie. Przy stoliku zobaczyłem<br />

dwóch jednakowych marynarzy, w<br />

granatowym mundurze, uśmiechniętych do<br />

otoczenia. Dowiedziałem się, że byli to<br />

bracia Ejsmont, służyli w Marynarce.<br />

Akt 2. Na drugi rok, na drugim kursie na<br />

sternika jachtowego (po pierwszym kursie<br />

nie wystartowałem do egzaminu), Piotr<br />

Ejsmont był instruktorem. Wśród instruktorów<br />

rej wodził Adam Krzenczesa, zawodowy<br />

oficer Marynarki Handlowej. Pili tęgo<br />

po nocach, gdy chcieli się rozerwać robili<br />

nocny alarm, chodzili po sypialniach<br />

sprawdzając czy kursanci mają czyste nogi.<br />

Miałem 40 lat, tytuł magistra inżyniera,<br />

funkcję kierownika Pracowni w Biurze<br />

Projektów, ale bardzo mi zależało na stopniu<br />

żeglarskim, a ten, kto zadarł z instruktorami,<br />

nie miał szans zdać. Przy tej rewizji<br />

stężałem, ale jakoś moje łóżko ominęli,<br />

chyba mój wiek kazał im przeskoczyć<br />

mnie. Pozostali kursanci byli o ponad<br />

połowę młodsi ode mnie.<br />

Z Piotrem, jako instruktorem, znałem się,<br />

nie był agresywny, ten nocny nalot z pewnością<br />

nie był z jego inicjatywy. Dawał się<br />

lubić, ale nie mogę powiedzieć, byśmy się<br />

przyjaźnili. W tamtych latach był mur<br />

większy niż chiński między instruktorami,<br />

a kursantami.<br />

Akt 3. W 1964 roku, już w stopniu sternika<br />

jachtowego, wpadłem do Jastarni na mój<br />

drugi rejs morski (w tym samym roku,<br />

pierwszy był z Trzebieży, na Syriusie -<br />

Kings Ametyst - z Wojtkiem Michalskim<br />

jako kapitanem).<br />

Wszyscy szarzy żeglarze mieli skierowanie<br />

ze swych okręgów LOK na rejs bałtycki.<br />

W Ośrodku w holu przy stoliku siedział<br />

Ejsmont, zapisując denatów. Problem<br />

zaistniał z miejsca: były 2 jachty: Generał<br />

Zaruski, wielki i zgrabny jak krowa i<br />

Wielkopolska, "setka". Musiałem zakręcić<br />

się tak, aby dostać się na Wielkopolskę, a<br />

nie na Zaruskiego, na którym szeregowy<br />

człowiek był tylko pętakiem, dodatkiem do<br />

jakiegoś szota.<br />

Właśnie od Ejsmonta zależało, żebym<br />

dostał przydział na Wielkopolskę. Stanąłem<br />

na czatach, gdy tyko skończył urzędować<br />

podszedłem do niego z miłym uśmiechem<br />

i zagadałem:<br />

- Piotruś, może byśmy wpadli do<br />

„Zdrojowej” na kielicha?<br />

- Czemu nie? – odpowiedział - wiedziałem<br />

już, że popłynę na Wielkopolsce.<br />

SPOTKANIA Z BRAĆMI EJSMONT<br />

W drodze do restauracji wyjaśnił mi, że nie<br />

jest Piotrkiem, tylko Mietkiem, ale że mają<br />

taką umowę, iż przyjaciół jednego drugi<br />

bierze za swoich. W to mi grać! Po<br />

pierwszym kieliszku wyborowej stałem się<br />

jego własnym przyjacielem, a on moim.<br />

Oczywiście najbardziej rozmawialiśmy o<br />

ich planowanym rejsie dookoła świata.<br />

Mietek namawiał mnie by z nimi płynąć<br />

(uchodziłem za dobrego kursanta,<br />

oblatanego w nawigacji i językach).<br />

Na drugi dzień, jeszcze z szumem w głowie,<br />

zaokrętowałem się na Wielkopolskę<br />

na fukcji II oficera. Podszedł do mnie<br />

kapitan Jan Kolański i wręczył mi 4,5 tys.<br />

zł. na utrzymanie 12-osobowej załogi.<br />

Mietek szepnął mi cichaczem:<br />

- Heniu, gospodarz tak, żeby starczyło na<br />

jedzenie i na wódkę! Prowiant załatwiało<br />

się po sklepach. Szybko zorientowałem się<br />

w cenach i zdałem sobie sprawę, że na<br />

wódkę może starczyć tylko dla kapitana,<br />

dla Mietka no i dla mnie - i to tylko raz.<br />

Poznałem margarynę, bo na masło nie<br />

starczało funduszu, a było tego 24 złote (a<br />

może 26) na osobo-dzień.<br />

Ruszyliśmy z Jastarni. Wielkopolska okazała<br />

się jachtem widmo. Wszystko na niej<br />

było zepsute. Najpierw wyszło, że zbiorniki<br />

wody, ani jeden czynny. Wodę brało się<br />

do wszystkich garnków, jakie mieliśmy, na<br />

przechyłach większość tej wody wylewała<br />

się, stąd jacht musiał wchodzić do<br />

wszystkich po kolei portów, a szliśmy do<br />

Świniujścia, gdzie kończył się rejs. Dzięki<br />

nieczynnym zbiornikom, w moim drugim<br />

rejsie poznałem wszystkie polskie porty, za<br />

wyjątkiem Łeby, gdzie wiecznie, po<br />

każdym sztormie, zamulony farwater był<br />

problemem dla 2.20 m zanurzenia Wielkopolski.<br />

Gdyby tylko zbiorniki, z przerażeniem<br />

stwierdziłem, że sworzeń przy forsztagu<br />

nie ma zawleczki zabezpieczającej<br />

przed wysunięciem. Dziwię się, że się nie<br />

wysunął.<br />

W Ustce zabrałem do restauracji kapitana i<br />

Mietka. Wyborowa, na zagrychę Mietek<br />

polecił halibuta. W przemiłej atmosferze<br />

zleciała półlitrowa. Mietek jeszcze by<br />

chciał, po cichu spytał mnie, czy mam<br />

forsę. Miałem na drugą. Kapitan, czując się<br />

nieswojo przy stoliku z niskostopniowym<br />

Jaskułą, pomimo, że byłem na jachcie II<br />

oficerem, ociągał się, ale przeważyła dynamika<br />

Mietka i druga flacha wyborowej<br />

stanęła na stole - i halibuty.<br />

Wtedy dał się poznać cały Mietek (miał<br />

stopień sternika morskiego), jako nierasista<br />

i zaproponował, żebyśmy sobie z kapita-<br />

nem mówili po imieniu.<br />

Była to niemal herezja!<br />

- Obaj jesteście inżynierami! (a przy tym<br />

ja byłem 10 lat starszy od Kolańskiego).<br />

Kolański znalazł się w bardzo trudnej<br />

sytuacji. Osłabiony w majestacie już po<br />

pierwszej półlitrówce, z wyraźną niechęcią<br />

zgodził się, wszelako pod warunkiem:<br />

"Tylko nie przy ludziach" (przy ludziach<br />

miałem mówić do niego per panie<br />

kapitanie).<br />

Między mną a Mietkiem zadzierzgnęła się<br />

przyjaźń... i o dziwo, również z Jasiem<br />

Kolańskim. Po latach, ile razy przyjeżdżałem<br />

do Warszawy, bez noclegu w<br />

hotelach, dzwoniłem do Janka i zawsze<br />

miałem nocleg u niego.<br />

Perypetie braci Ejsmont przeżywałem głęboko.<br />

Po latach, przed moim rejsem solo<br />

non stop dookoła świata, zjawił się na<br />

"Darze Przemyśla" w Gdyni ich szwagier<br />

Jurek Śmiechowski z ich młodszą siostrą<br />

Wandą, jego żoną. W pudełku wielkości<br />

jak na torcik przynieśli wieniec, z prośbą,<br />

by go wrzucić do Atlantyku najbliżej<br />

miejsca, gdzie prawdopodobnie zginęli.<br />

Gdy byłem w Buenos Aires w 1973 roku<br />

chciałem odwiedzić rodziców Wojtka<br />

Dąbrowskiego, który z nimi płynął tylko<br />

do Punta Arenas, ale mi odradzili. Po<br />

utracie jedynego syna byli w bardzo złej<br />

kondycji psychicznej, matka na granicy<br />

obłędu. Zastanawiano się, gdzie mogła<br />

nastąpić katastrofa. Ich podejrzenia<br />

kierowały się do Puerto Gallegos, prawdopodobnie<br />

ich ostatniego postoju, blisko już<br />

Tierra del Fuego. Podobno wejście do tego<br />

portu jest jak Zyronda do Bordeaux, albo<br />

Tamiza do Londynu. Są tam bardzo silne<br />

prądy pływowe. Mogło się zdarzyć, że po<br />

wyjściu z Puerto Gallegos na szerokim i<br />

długim estuarium Rio Gallegos przeciwny<br />

prąd pływowy zmiąchał ich mały jacht<br />

"Polonia" i wszyscy trzej zginęli bez śladu.<br />

Mogło też być inaczej.<br />

Gdy po okrążeniu Hornu w rejsie non-stop<br />

znalazłem się znów na Atlantyku, 17<br />

stycznia 1980 roku, w miejscu najbliższym<br />

ich domniemanej tragedii, w dziesiątą<br />

rocznicę tej tragedii, rzuciłem do morza<br />

wieniec od ich rodzin i opuściłem banderę<br />

do pół masztu. Miałem łzy w oczach,<br />

naprawdę. Było mi bardzo smutno przez<br />

wiele godzin.<br />

Henryk Jaskuła<br />

(na zdjęciu Mieczysław Ejsmont,<br />

zdj.: ze zbiorów H. Jaskuły)

____________________________ Żeglarz nr 200 __________________ strona 8 __________________________________________________________________________________<br />

Nasza rodzinna,<br />

amerykańsko-polska firma<br />

MiamiSailing.net<br />

zaprasza na prywatne<br />

rekreacyjne rejsy morskie z<br />

Miami na Florida Keys,<br />

włącznie z jedyną<br />

kontynentalną żywą rafą<br />

koralową w Parku<br />

Narodowym Biscayne oraz<br />

Key West.<br />

Bardzo atrakcyjne ceny z<br />

wyżywieniem. Odwiedź<br />

naszą stronę<br />

www.MiamiSailing.net<br />

Specjalne zniżki dla Polonii.<br />

ZAPRASZAMY!<br />

WIEŚCI Z S/Y PANIKA<br />

Zadzwonił kolega ok 4.40 rano (Leon), ale nie znalazłem<br />

telefonu. O 6.00 zawyły syreny, wszyscy obudzeni, ale dalej nie<br />

wiemy co się dzieje. Telefon się znalazł, potem przybiegła<br />

Kirsten (Helmutowa) że tsunami. Powoli sytuacja się rozwija,<br />

syreny wszystkie wyja, policja i straż pozarna też. Na pokładzie<br />

burdel nie z tej ziemi, rowery, namioty, prace remontowe w<br />

toku. Trochę jachtu rozebrane. Nie mówię, że pusta butelka też<br />

leżała w kokpicie. Decyzja jest wypływać. Godzina 00 jest 11<br />

+, wyszliśmy ok. 8.30AM. Zbiorniki pełne wody i jacht trochę<br />

sklarowany, a my ledwo żywi. Proponowałem Krysi, żeby do<br />

sklepu po lufę, ale odmówiła, papieroski były na pokładzie. W<br />

główkach wyjś-ciowych cyrk; wychodzą setki jachtów, komuś<br />

wysiadł silnik, ktoś osiadł na rafie. W radiu dziesiątki<br />

informacji naraz; warship 073 calling warship 77, itd. Ja nie<br />

bardzo wiem jak daleko od brzegu należy odejść. Skończyło się<br />

na 6 Mm. Postawiliśmy grota na dwóch refach czekając na<br />

rozwój wypadków. Włosy, których nie mam, stają dęba. O<br />

godzinie 00 wypiliśmy dwa ostatnie piwa. W końcu US Coast<br />

Guard ogłosił, że nie bliżej jak jedna mila od brzegu. Tłok nie z<br />

tej ziemi, helikoptery lataja, kutry patrolowe się kręcą. Problem<br />

był, że port zamkniety i dwa Cruisers ships, ok. 5 holowników z<br />

barkami i parę statków też się kręciło. Alarm odwołano o<br />

2.00PM i znowu zaczęła się zabawa. W główki mieści się może<br />

dwa jachty a nie kilkaset. A do keji trzeba cumować powoli i<br />

osobno. Ale wszyscy zdrowi i żywi. Zabawa się skończyła na<br />

wypiciu trochę gorzałeczki.<br />

Pozdrowienia K&A, s/y Panika<br />

P.S. „Surge” w „marynie” był 4 stopy.<br />

REGATOWE WIEŚCI<br />

Oto dobry clip z 5-tego wyscigu Mistrzostw Swiata z maja 2009<br />

roku w Annapolis, MD, USA. Nasza lajba to "Drivers wanted"<br />

CAN4013. Ogolnie wyladowalismy na 41 miejscu na 82 lodki;<br />

Bylismy nieco zawiedzieni bo mielismy potencjal i przygotowanie<br />

na pierwsza 20-ke a przy odrobinie szczescia I na 10-tke; ale<br />

szczescia nie bylo I po prostu plywalismy ponizej naszych<br />

mozliwosci. A to jeden z naszych lepszych wyscigow) .<br />

W jesieni 2009 moja zaloga zdobyla 2-gie miejsce na US ECC (East<br />

Coast Championships) czyli mistrzostwa wschodniego wybrzeza<br />

(Atlantyckiego). Tez w tym samym miejscu Annapolis (pempek<br />

amerykanskiegoo zeglarstwa; miesci sie tam Akademia Marynarki<br />

Amerykanskiej) . Wynik bardzo powazny. Bardzo<br />

jestem dumny z mojej zalogi chociaz z nimi tam nie bylem.<br />

Tabela wynikow:<br />

http://www.severnsailing.org/results/2009/111j24.shtml<br />

Cezary Krępicz<br />

5-ty wyscig z Mistrzostw Swiata:<br />

http://www.sailgroove.org/videos/coverage/view_video/234946-j24-<br />

2009-world-championship/177013-j24-world-championship-race-5<br />

JACHT DO SPRZEDANIA<br />

Bristol 26 w doskonalym stanie. Łódka jest świetnie<br />

wyposażona, po remoncie kapitalnym. Silnik<br />

diesel. Cena 5,800.00<br />

Informacje: Stanisław Januchowski,<br />

tel.: 718-366-3685,<br />

email: stanjanuchowski@aol.com

____________________________ Żeglarz nr 200 _________________ strona 9 _______________________________________________________________________________<br />

S/Y DAR OPOLA I MORZE CZERWONE<br />

Zainteresowani wiedzą, że w połowie<br />

listopada 2009 roku minęło pół wieku od<br />

wyruszenia z Polski na Morze Czer-wone<br />

pierwszego po wojnie rejsu na egzotyczne,<br />

tropikalne akweny. Zakoń-czył się on w<br />

Gdyni, po upływie 9 miesięcy, w sierpniu<br />

1960.<br />

Pod tą właśnie, chociaż przyjętą dopiero po<br />

powrocie nazwą, znajduje się już ona w<br />

historii polskiego żeglarstwa. W końcu<br />

listopada w Warszawie, podczas Zafarrancho<br />

polskiego Bractwa Wybrzeża, aby<br />

uczcić okrągłą rocznicę wyruszenia, spotkali<br />

się uczestnicy – ci co jeszcze ‘przytomni’.<br />

Media żeglarskie przyszykowały okolicznościowe<br />

materiały.<br />

bliskich ( i oczywiście vice versa)... Wspominam<br />

to wszystko bo współczesnym i<br />

młodszym wiekiem żeglarzom te uwarunkowania<br />

dalekiego rejsu po prostu same do<br />

głowy nie przyjdą.<br />

Dar Opola, 1959 r.<br />

Była to wyprawa jachtem DAR OPOLA<br />

zorganizowana wspólnym wysiłkiem i pasją<br />

żeglarzy i płetwonurków, którzy znaleźli tę<br />

„bramę na szeroki świat” dzięki kontaktom<br />

z zoologami. Nie miejsce tutaj na dalsze<br />

szczegóły. Cel, organizacja, dane jachtu,<br />

skład załogi, przebieg i wyniki pionierskiego<br />

rejsu są znane z dwukrotnie wydanej<br />

przez Wydawnictwo Morskie opowieści kapitana<br />

Bolesława Kowalskiego pt. ‘Wyprawa<br />

Koral”.<br />

Mimo upływu lat nadal czyta się dobrze...<br />

Bolek Kowalski<br />

A. Lisiecki<br />

Uprawianie żeglarstwa morskiego obecnie<br />

bardzo znacznie się różni od tak samo zwanej<br />

działalności w latach pięćdziesiątych<br />

ubiegłego stulecia. Zmiany, nie tylko w żeglarstwie,<br />

są ogromne. W takiej jak ta<br />

refleksji musi być mowa o czasie. Jego przemijanie<br />

to przecież żadna nowość. Że<br />

"minął czas karak i kliprów herbacianych"<br />

Bolek napisał w swojej przedmowie już<br />

czterdzieści pięć lat temu. Czy też zaledwie<br />

tyle lat temu?<br />

Opisywane "Drapolowskie" czasy też już<br />

minęły. Dziś trudno sobie wyobrazić bawełniane<br />

żagle, ceratowe "śmiertelne koszule" i<br />

zydwestki, ołowiane sondy, wleczenie za<br />

rufą logów mechanicznych, rytuał regularnego<br />

prowadzenia dziennika z nakręcania<br />

chronometru, południowe łapanie sekstantem<br />

kulminacji słońca...<br />

Póżniej tasiemcowe, a żeby nie wiem jak się<br />

starać, zawsze obciążone jakimś błędem<br />

obliczenia nawigacyjne, nieustające sprawdzanie<br />

swojej pozycji na wszelkie możliwe<br />

sposoby. Nie ma naftowych lamp pozycyjnych,<br />

codziennych żmudnych prac przy<br />

konserwacji jachtu, trwających tygodniami<br />

niepokojów o pozostawionych w domu<br />

H. Jakubowski<br />

Zamiast mamy całkiem nowe ale już dla<br />

każdego oczywiste: odsalarki, komórki,<br />

satelity, solary, plottery, laptopy, elektroniczne<br />

mapy, węglowe włókna, GPS,<br />

J. Knabe

____________________________ Żeglarz nr 200 _________________ strona 10 _______________________________________________________________________________<br />

NAVTEX, EPIRB, GMDSS, Gore-Tex,<br />

Kevlar, Vectran....<br />

TUminski „sztormiak”<br />

Póżniejsze zmiany polityczne w Polsce i na<br />

świecie były równie niespodziewane co - z<br />

racji rozwoju techniki - nieuniknione. Ich<br />

świadectwem jest zawartość żeglarskiej<br />

kieszeni:<br />

- jest tam na stałe paszport a nie - dopiero po<br />

trzech miesiącach, a czasem i po trzech<br />

latach, starań. I nawet wtedy z ważnością<br />

najdłużej na rok - do ściśle i z góry<br />

określonego celu.<br />

- jest tam karta „VISA” a nie - bakisty wypełnione<br />

żarciem za złotówki, na całe miesiące,<br />

a zęzy zapchane, obdartymi z papierowych<br />

etykiet, konserwami. U staranniejszych<br />

- oznakowane olejnymi farbami,<br />

bo jeżeli nie - to kambuzowa loteria: Co też<br />

dzisiaj się trafi na obiad?<br />

Cóż więc pozostało z tamtych lat? Zostało<br />

Morze! Ono się nie zmieniło, dalej jest<br />

żywiołem, któremu od żeglarzy należny jest<br />

pokorny szacunek. Jeśli jest jakaś zmiana to<br />

raczej na gorsze. "Średnie warunki pogodowe"<br />

już dawno bywały tematem gorzkich<br />

żartów a teraz, wraz z postępującymi<br />

zmianami klimatu, można sobie<br />

o nich zapomnieć i lepiej być<br />

przygotowanym zawsze i na<br />

wszystko.<br />

Niezmienny został też czynnik<br />

ludzki i socjalny. Nadal powodzenie<br />

rejsu czy wyprawy zależy<br />

głównie od tych co biorą w niej<br />

udział, od ich umiejętności dostosowywania<br />

się i współpracy. Starannie,<br />

lub tylko szczęśliwie dobrany<br />

zespół da radę każdej przeciwności<br />

losu, a jeden "Jonasz" potrafi skutecznie<br />

zatruć życie całej reszcie.<br />

Czy warto było? Po stokroć tak. Stwierdzam<br />

- bo jestem świadkiem. Była to wspaniała<br />

przygoda, która wywarła ogromny wpływ<br />

na całe dalsze życie uczestników. Wykutych<br />

na niej przyjacielskich więzi czas nie naruszył.<br />

Profesor Raabe, „Kum” Baniewicz,<br />

Jurek Nowicki i „Żożo” Kowalkowski są<br />

już u Abrahama na piwie ale jestem pewien,<br />

że rezerwują tam miejsce dla pozostałych...<br />

„Spyros” - Jerzy Knabe<br />

Londyn, listopad 2009<br />

==========================<br />

Wyjaśnienia do zdjęć:<br />

Zoolog, Andrzej Lisiecki ksywa „Stary<br />

Człowiek i może”,<br />

Zoolog, Tomasz Umiński kierownik<br />

naukowy wyprawy,<br />

Ichtiolog, Henry Jakubowski ksywa<br />

„Amorek”,<br />

Mechanik, nurek Jerzy Knabe ksywa<br />

„Spyros”,<br />

Kapitan, Boleslaw Kowalski.<br />

To ci co jeszcze żyją...<br />

Już odjechali:<br />

Profesor Zdzisław Raabe,<br />

Zoolog Jerzy Nowicki ksywa „Nowiki”,<br />

I oficer Jerzy Kowalkowski ksywa „Żożo”,<br />

Bosman, lekarz Olgierd Baniewicz ksywa<br />

„Kum”.<br />

Specjalnie dla czytelników żeglarza:<br />

PIOSENKI Z DRAPOLA<br />

Znalazłem w komputerze kilka wierszyków<br />

i piosenek, które powstały spontanicznie na<br />

pokładzie podczas wyprawy. W książce<br />

Bolka WYPRAWA KORAL są one wspomniane<br />

ale tylko fragmentarycznie. W takiej<br />

zebranej przeze mnie formie nie były<br />

dotychczas NIGDZIE opublikowane - co<br />

może by się nawet przydało by ocalić od<br />

zapomnienia. Oczywiście nie są to teksty<br />

dla grzecznych panienek. To było tak<br />

dawno, że już nikt z żyjących uczestników<br />

wyprawy się nie obrazi.<br />

Są tam aluzje do różnych ważnych wtedy<br />

spraw ogólnych jak - przedłużenie się wyprawy,<br />

niedotrzymanie terminu powrotu i<br />

pretensje z tego tytułu oraz do wydarzeń<br />

wewnętrznych, pokładowych łapane na gorąco<br />

jak - latarecka - aluzja do niefortunnego<br />

użycia kiedyś nocą latarki przez Andrzeja<br />

w chwili gdy miały miejsce tzw. 'momenty'<br />

z udziałem innego członka załogi.<br />

- Letycja to prawdziwe imię ponętnej córeczki<br />

włoskiego małżeństwa, właścicieli jachtu<br />

spotkanego w Bonifacio na Korsyce.<br />

Staliśmy burta w burtę wymieniając wizyty.<br />

Po wielu miesiącach posuchy na wyprawie<br />

wszyscy mieliśmy na nią ochotę...<br />

JureK<br />

Nazwa jachtu DAR OPOLA została wkrótce<br />

między nami uproszczona do formy<br />

DRAPOLE i tak się przyjęła między uczestnikami,<br />

że używamy jej między sobą do<br />

dzisiaj - co niekoniecznie musi być jasne i<br />

zrozumiałe dla osób postronnych...<br />

Piosenki i ballady z DRAPOLA, autorstwo<br />

prawie całkowicie Jurka Nowickiego<br />

(z drobnymi kontrybucjami od reszty załogi)<br />

Pojechali chłopcy do Adenu<br />

Zima w kraju była w owy czas<br />

Zupełnie nie znali terenu<br />

Wyobrażali go sobie tak:<br />

Jacht polakierowany na biało<br />

Wiatr pomyślny zawsze wieje nam<br />

10 węzłów rozwijamy śmiało<br />

Kłopot tylko będzie z brakiem dam<br />

W oparciu o owe to wytyczne<br />

Na użytek odpowiednich władz<br />

Opracował Bolek plany śliczne<br />

W których wszystko było co i jak<br />

Żeby jednak nie przesadzić wiele<br />

Powrotu termin w pismach biegnie<br />

Więc 15-go maja w niedzielę<br />

Uwzględniając warunki średnie<br />

W tym terminie w Gdyni zbiegowisko<br />

Dzikie plotki przebiegają tłum<br />

Podobno Opole już blisko<br />

Podobno już zalatuje rum<br />

O tych szubrawcach my wiemy wszystko<br />

Drań Kowalski co wykiwał mnie

____________________________ Żeglarz nr 200 _________________ strona 11 _______________________________________________________________________________<br />

Wykrzykuje ogromne chłopisko<br />

Bosman Idzik do przodu się rwie<br />

A na owym morzu, na Czerwonym<br />

Dziady liczne przewalają się<br />

Runą plany wraz z wiatrem szalonym<br />

W dal ulecą warunki średnie<br />

Także żagle potrzaskają nieco<br />

Parę szotów pomknie w ciemną noc<br />

Dane z map opisują Bóg wie co<br />

W mesie dynda rozszalały kot<br />

A tymczasem młodzieńcy z DraPola<br />

Co z brodami chodzili po pas<br />

Pływają wśród wysepek Dahlaku<br />

Na Ras Raabe mieli parę baz<br />

Lisiecki zwykle sypiał na brzegu<br />

Z pistoletem u wezgłowia z raf<br />

Żożo strzelił parę kózek w biegu<br />

Tym razem głód nie dosięgnął nas<br />

Z tej piosenki morał płynie taki<br />

Wszystkim radzę zapamiętać go<br />

Nie róbmy z opóźnień wielkiej draki<br />

Gdy nie wiemy jak było i co<br />

Szczęśliwie wyprawa powróciła<br />

A gdyby tak nie, to wtedy co?<br />

Dziewczyno, chyba mi będziesz miła<br />

Nasze gwiazdy w górze migocą<br />

Na melodię: Marina, Marina, Marina<br />

Na melodię z Mazowsza: Boli mnie noga w<br />

biodrze<br />

Nie lubisz dupczyć często<br />

Zbrzydło kobiece ciało<br />

Oszczędzisz siłę męską<br />

Forsę złożysz w PeKaO<br />

ref<br />

Wstąp bracie na Drapole<br />

Wstąp bracie na Drapole<br />

Syfa się nie nabawisz<br />

Gruntownie zmienisz dolę<br />

A gdyby się któremu<br />

Za kiecką chciało latać<br />

Znajdzie się latarecka<br />

Na takiego psubrata<br />

ref Wstąp bracie na Drapole....<br />

Na melodię:<br />

Marina, Marina, Marina<br />

Ta draka zaczęła się na Korsyce<br />

Tam Bolek poznał prawdziwą dziewicę<br />

W dzisiejszych czasach to okazja rzadka<br />

Uczucie wnet narosło mu w gatkach<br />

ref<br />

Letycja, Letycja Letycja<br />

To imię mych marzeń i snów<br />

Letycja, Letycja, Letycja<br />

Ach kiedy zobaczę cię znów<br />

Tak zapadł Bolek na dziwną chorobę<br />

Teściowa in-spe ma na imię Niobe<br />

Zaś tata pono dobrze piłkę kopie<br />

Opanuj sie, pohamuj się chłopie<br />

ref<br />

Letycja, Letycja, Letycja....<br />

..........<br />

Po tych słowach Bolek podszedł do relingu<br />

I rozpiął rozporek, no, no, no, no, no<br />

Dobrze, że w zapale nie oblał messingu<br />

Ślad miłości z miedzi usunąć trudno<br />

ref Letycja, Letycja, Letycja....<br />

FREEDOM CHARTERS zaprasza na Karaiby<br />

"Drodzy Zeglarze,<br />

W terminie 18.10-21.11.2010 organizuje i<br />

prowadze rejs kanalami Patagonii (Chile).<br />

W programie rejsu planujemy rowniez<br />

okrazenie przyladka Horn.<br />

Rejs zaczyna sie w Puerto Montt i konczy<br />

w Ushuaia.<br />

Jacht, to duzy, mocny, stalowy, doskonale<br />

wyposazony Rigiel - “Nashachata” .<br />

Wiecej informacji o jachcie znajdziecie na<br />

stronie www.conceptsailing.org<br />

Koszt udzialy w tym wyjatkowym, 5-cio<br />

tygodniowym rejsie, to 2125 euro od<br />

osoby (koszt czarteru jachtu), plus koszty<br />

jedzenia, postojow w portach, paliwa,<br />

wody - ok.$20 na dzien od osoby.<br />

Uczestnicy moich rejsow na s/y “Shanties”<br />

otrzymuja 5% znizki .<br />

Nie jest to rejs komercyjny, uczestnicy<br />

pokrywaja tylko koszt czarteru, oraz<br />

eksploatacji jachtu podczas rejsu!<br />

Mam w tej chwili jeszcze 3 wolne miejsca.<br />

Zgloszenia przyjmuje i informacji udzielam<br />

pod telefonem +1 847 912 6430<br />

(moj e-mail: jreschke@gmail.com ).<br />

Zapraszam!!!<br />

Jacek Reschke"<br />

DO SPRZEDANIA<br />

JACHT<br />

Sprzedam jach żaglowy O'Day 272<br />

1987. Mało używany (tylko 4 ostatnie<br />

sezony na Atlantyku, wcześniej<br />

na Wielkich Jeziorach). Stan bardzo<br />

dobry. Żagle - grot (2 refy), genua<br />

na rolerze. Nowy silnik Honda'08,<br />

10 HP, hydraulicznie podnoszony,<br />

sterowany z kokpitu, GPS, VHF,<br />

wyposażenie Coast Guard, estetyczne<br />

wykończenie wnętrza. Zdjęcia i<br />

szczegółowe informacje na telefon<br />

646-932-3564 (Sławek). Cena USD<br />

15,000 lub najlepsza oferta.<br />

“ATLANTIC ADVENTURE”<br />

12. Rejs Bermuda – Azory, Rejs 18-<br />

dniowy 19.05 (środa) – 05.06<br />

(sobota) 2010

____________________________ Żeglarz nr 200 _________________ strona 12 _______________________________________________________________________________<br />

ATLANTIC RALLY FOR CRUISERS (ARC)<br />

09 listopada 2009 roku już po raz dwudziesty<br />

czwarty otwarto w Las Palmas na<br />

Gran Canarii biuro regat ARC. Pierwsze<br />

Atlantic Rally for Cruisers odbyły się<br />

w 1986 roku. Ich pomysłodawcą i wieloletnim<br />

organizatorem był Jimmy Cornell,<br />

który rok wcześniej zbierał w Las Palmas<br />

materiały do swojego artykułu o żeglowaniu<br />

małym jachtem przez Ocean Atlantycki.<br />

Zachwycił się panującą tam atmosferą<br />

i wpadł na pomysł, żeby zorganizować regaty,<br />

a ich uczestnikami byliby Ci, którzy<br />

uciekają przed zimą z Europy na Karaiby.<br />

Każdy dzień przed startem od rana do<br />

późnego wieczora jest zaplanowany i ciężko<br />

się nudzić. Przedpołudnia to najczęściej czas<br />

dla tych, którzy przepłynęli Atlantyk już<br />

kilkukrotnie, są specjalistami w jednej z<br />

'oceanicznych' dziedzin i chcą się swoją<br />

wiedzą podzielić w trakcie seminariów.<br />

Można się na nich dowiedzieć między innymi<br />

co zrobić, żeby maszt naszego jachtu<br />

w całości dopłynął na Karaiby; skąd wieje<br />

pasat (bo to nie zawsze jest takie oczywiste)<br />

albo jak po trzech tygodniach płynięcia<br />

zjeść coś naprawdę smacznego i żeby nie<br />

były to flaki z puszki :)<br />

startem, to parada załóg z okazji oficjalnego<br />

otwarcia regat. Tego dnia na jachtach powiewa<br />

duża gala flagowa, w całej marinie<br />

jest mnóstwo ludzi, a po nabrzeżu w samo<br />

południe przetacza się parada złożona ze<br />

startujących załóg. Wszyscy wymachując<br />

swoimi narodowymi flagami docierają na<br />

przeciwległy brzeg mariny i każdy wciąga<br />

na maszt swoją flagę. Po oficjalnych przemówieniach<br />

organizatorów i sponsorów, jest<br />

krótka chwila na refleksję ile to nam jeszcze<br />

rzeczy zostało do zrobienia przed startem,<br />

przecież za tydzień o tej porze to już będziemy<br />

za główkami portu. Na długie myślenie<br />

nie ma jednak tego dnia czasu, najpierw rozgrzewający<br />

konkurs w postaci wyścigu małych<br />

dinghy, a później zabawa do późnego<br />

wieczora albo wczesnego poranka, jak kto<br />

woli.<br />

Pomysł okazał się świetny i dziś ARC to<br />

największe transoceaniczne regaty na świecie.<br />

Ich obecny organizator World Cruising<br />

Club co roku zbiera na starcie przeszło 200<br />

jachtów, a na rufach oprócz brytyjskich,<br />

francuskich czy niemieckich flag powiewają<br />

tak egzotyczne bandery jak Malezja, Izrael<br />

czy Singapur. W regatach bowiem może<br />

wziąć udział każdy jacht o długości całkowitej<br />

przynajmniej 8,23 metra z przynajmniej<br />

dwuosobową załogą. Przy czym załoga<br />

ta może nie mieć doświadczenia żeglowaniu<br />

przez Atlantyk. Całą potrzebną wiedzę<br />

można nabyć przybywając do Las Palmas<br />

odpowiednio wcześniej. Ideą regat bowiem<br />

jest najpierw zapewnienie bezpiecznej<br />

żeglugi, a dopiero później bicie rekordów.<br />

Dwa tygodnie, tyle według organizatorów,<br />

wystarczy żeby przygotować sie-bie i jacht<br />

do rejsu. A jest to przygotowanie bardzo<br />

wszechstronne – od zaprowiantowania<br />

przez sprawdzenie stanu technicznego i wyposażenia<br />

jachtu do ... zawarcia nowych<br />

znajomości.<br />

Popołudnia są zarezerwowane dla nas,<br />

naszych jachtów i serwisantów naszych<br />

jachtów. Wtedy jest czas, żeby wszystko<br />

sprawdzić czy jest i działa jak potrzeba, a w<br />

razie potrzeby naprawić. Ilość prac wykonywanych<br />

na jachtach jest imponująca. Od<br />

drobnych regulacji osprzętu pokładowego,<br />

napraw i przeglądów silników, przez<br />

założenie generatorów wiatrowych (zupełnie<br />

zbędnych w trakcie takiego rejsu, jak się<br />

okazało) do montażu całych instalacji radia<br />

pośredniofalowego. Jest to również czas,<br />

szczególnie w ostatnim tygodniu przed<br />

startem, żeby kupić jedzenie, wodę, owoce i<br />

warzywa oraz zaopatrzyć się w gaz, co akurat<br />

łatwe tam nie jest.<br />

Po dniu całym zajęć warto wieczorem się<br />

pobawić i poznać nowych znajomych. I<br />

jeżeli akurat organizatorzy czy sponsorzy<br />

nic nie zaplanowali to nie ma zupełnie żadnych<br />

przeciwwskazań, żeby zrobić imprezę<br />

na falochronie czy jednym z pomostów.<br />

Ten niby monotonny dwu tygodniowy<br />

okres przygotowań zaburzają dwa wydarzenia...<br />

Pierwsze, dokładnie tydzień przed<br />

Drugie wydarzenie to już start... 22 listopada<br />

od rana jest głośno i uroczyście,<br />

na jachtach ostatnie przygotowania. Pytam<br />

sąsiadów, czy wszystko zrobili. „Coś ty,<br />

mógłbym jeszcze parę rzeczy zrobić”. Uff...<br />

to znaczy, że nie tylko ja się nie wyrobiłem,<br />

choć zostały może ze dwa detale. No nic,<br />

odchodzimy od kei, muszę się trochę wcisnąć,<br />

bo jakoś tak tłoczno. Na falochronach<br />

mnóstwo ludzi, machają do nas i coś krzyczą,<br />

mijamy główki... za nie całe dwie godziny<br />

start.<br />

W tym roku udział bierze 216 jachtów z<br />

30 różnych krajów, wśród nich są cztery z<br />

polskimi załogami. Oprócz mnie na „Sunsusea”<br />

(Oyster 46) startuje jeszcze Kuba<br />

Pawluk na „Barbarze” (Grand Soleil 50),<br />

Mariusz Koper na „Katharsis II” (Oyster 72)<br />

i Patryk Dyjeciński na „Circus of Southampton”<br />

(Grand Soleil 45). Poza „Khatarsis II”<br />

reszta startuje w jednej dywizji, ale tłok jest<br />

taki, że się nie widzimy... zresztą bardzo<br />

słabo wieje więc i nasze prędkości są mizerne.<br />

Przez UKF słyszymy odliczanie do startu<br />

„3...2...1...START” i wszystko fajnie, ale<br />

prawie stoimy. Po godzinie jest lepiej zaczyna<br />

wiać, poza tym jachty troszkę się<br />

rozpłynęły i powoli robi się miejsce na<br />

manewry. Może postawić spinakera? E... nie<br />

bardzo, jak coś pójdzie nie tak to wbijemy<br />

się w tego Amela po prawej burcie... zostajemy<br />

na genui i grocie.

____________________________ Żeglarz nr 200 _________________ strona 13 _______________________________________________________________________________<br />

Pod wieczór już wieje prawie 20 węzłów.<br />

Spora część jachtów poszła na zachód, ale<br />

jak się prognoza nie sprawdzi to stracą wiatr<br />

(jak rok wcześniej), wolę wersję bardziej<br />

pewną i płyniemy na południowy-zachód,<br />

celuję w punkt odległy jakieś 800 mil (20N<br />

030W) tam powinien być pasat. A później<br />

to już bułka z masłem, skręcamy w prawo ...<br />

i po przepłynięciu 1900 mil jesteśmy na<br />

Karaibach. Tyle teorii... Robimy 140 do 160<br />

mil na dobę, wieje około 20 – 25 węzłów,<br />

ale prognozy są do 30 – 35 węzłów w<br />

szkwałach, ale nasz MPS (Multi Purpose<br />

Sail – rodzaj asymetrycznego spinakera do<br />

pływania na kursach od pełnego bajdewindu<br />

do prawie fordewindu) jest nowy i szkoda<br />

mi go porwać od razu na początku. Halsujemy<br />

więc się baksztagami, a miały być maksymalnie<br />

dwa zwroty. Szóstego dnia skręcamy<br />

na zachód, wszystko wskazuje, że złapaliśmy<br />

pasat za „rogi”. Przebiegi dobowe<br />

wzrastają dość często powyżej 170 mil na<br />

dobę, na razie bez strat, na dobrym siódmym<br />

miejscu w naszej grupie. Dziewiątego<br />

dnia jesteśmy w połowie trasy...<br />

Dni mijają jednostajnie...są bardzo do siebie<br />

podobne. Zakładając, że dzień zaczyna<br />

się od tego jak wstaję (trochę egocentrycznie,<br />

ale tak będzie najłatwiej) to wygląda on<br />

następująco:<br />

Sprawdzam ilość wody i paliwa, stan naładowania<br />

akumulatorów, nanoszę pozycje na<br />

mapie (przedostatnią tego dnia), sprawdzam<br />

ustawienie żagli. Następnie śniadanie, tutaj<br />

właściwie nie ma niespodzianek, w zależności<br />

od tego co przewidziała nasza II oficer<br />

to mamy albo kanapki albo płatki i kanapki.<br />

Jajecznica, parówki na gorąco i inne frykasy<br />

przeznaczone są na „szczególne okazje”.<br />

Później sprzątanie jachtu, bo brudzi się<br />

właściwie tak samo jak w marinie. Chwila<br />

przerwy, zaczynam „obchód” jachtu, sprawdzam<br />

olinowanie i relingi (oglądam zawleczki,<br />

sprawdzam ściągacze), żeby obejrzeć<br />

te przy maszcie kładę się z lornetką i<br />

patrzę... Znów przerwa. O 1200 wysyłam do<br />

biura ARC maila z pozycją, dostaję raport<br />

pozycji z ostatniej doby i ewentualnie jakieś<br />

newsy od organizatorów. Odbieram również<br />

prognozę pogody na cały akwen, gdzie są<br />

jachty z ARC-u. Prognoza jest ważna 24<br />

godziny, ale jest w większości przypadków<br />

taka sama: wiatr ENE do E 15 – 20 węzłów,<br />

w szkwałach do 30 bądź 40 (to zależy od<br />

dnia).<br />

W tak zwanym między czasie, próbujemy<br />

łowić ryby, ale nie mamy odpowiedniego<br />

sprzętu i umiejętności. Nie wiem czego bardziej<br />

brakuje bo przez cały rejs złowiliśmy<br />

słownie jedną sztukę, kilka się urwało.<br />

Koło 1300 aktualny cook zaczyna się kręcić<br />

w kambuzie przy obiedzie. Jedzenia mamy<br />

sporo i dużo zależy od umiejętności i fantazji<br />

kucharza. Czasem obiad jest pycha, a<br />

czasem po prostu jest. Po obiedzie, tak się<br />

zawsze składa, że robimy mniejsze bądź<br />

większe operacje z żaglami. Mamy tylko<br />

jednego grota, MPS, dużą genuę, średniego<br />

kliwra, foka sztormowego i trajsla. MPS<br />

zwany też spinakerem jest ogromny i...<br />

przeraźliwie cienki, a przy prognozach, że<br />

powieje do 40 węzłów, to go zaraz porwiemy<br />

i będzie kłopot. Używamy go może 3 razy.<br />

Trajsla i foka sztormowego na szczęście<br />

nie wykorzystujemy. Zostają nam różne<br />

kombinacje z genuą i kliwrem. Ale dają<br />

dobre przebiegi więc w różnym ustawieniu<br />

stoją właściwie cały czas.<br />

Ponieważ chcąc nie chcąc się halsujemy to<br />

musimy co dzień, czasem drugi zrobić zwrot<br />

przez rufę. To jak się okazuje całkiem skomplikowana<br />

operacja, bo najpierw trzeba złożyć<br />

spinakerbom, bo nie przechodzi pod baby<br />

sztagiem, wiąże się to oczywiście z przełożeniem<br />

szotów i brasów od genui i ewentualnie<br />

szotów kliwra jak jest postawiony.<br />

Później jeszcze zabawa z grotem. Piszę<br />

zabawa, bo potrzeba trzech – czterech osób:<br />

jedna do wózka talii, dwie do wybierania i<br />

luzowania talii i jedna do kontraszota grota.<br />

Niby nie duży jacht ale sporo pracy...<br />

Jak już jest po manewrach, często siadamy<br />

sobie na burcie bliżej dziobu, moczymy nogi<br />

w falach (o ile nas dosięgną, bo to się nie<br />

zdarza co chwilę – mamy wysoką burtę) i<br />

patrzymy się na Ocean. Czasem pokażą się<br />

delfiny (raz z daleka, a raz bliska; czasem<br />

fantastycznie wyskakują z wody, czasem<br />

płyną same, a innym razem całym stadem),<br />

a czasem naciera na nas ogromna deszczowa<br />

chmura... wtedy biegiem po mydło.<br />

Chwilę po zachodzie słońca robi się ciemno.<br />

Dla mnie oznacza to kolejne pomiary wody,<br />

prądu i paliwa. W zależności od potrzeb co<br />

drugi albo trzeci dzień włączamy silnik, żeby<br />

podładować akumulatory. Włączamy też<br />

światła nawigacyjne, głupio było by się zde-<br />

rzyć na środku oceanu z którymś z jachtów<br />

robiąc pseudo-oszczędność prądu. Później<br />

to już kolacja i ci co na wachtę to na wachtę,<br />

reszta właściwie spać, bo pomimo nowych<br />

akumulatorów nie możemy sobie pozwolić<br />

na czytanie książek przy świetle elektrycznym.<br />

Noce są zazwyczaj spokojne, a rano<br />

zaczynamy te same czynności w dokładnie<br />

takiej samej kolejności...<br />

Jest dwunasty dzień... Tym, którzy płyną<br />

bardziej na północ wieje mniej bądź wcale,<br />

my schodzimy jeszcze bardziej na południe<br />

i utrzymujemy przyzwoite przebiegi. W grupie<br />

wychodzimy na drugie miejsce. Przynajmniej<br />

tak wynika z raportów (jak się później<br />

okazuje, niektóre jachty nie do końca fair<br />

podchodzą do raportowania swoich pozycji).<br />

Trzynastego dnia „Big One” (Volvo 60)<br />

przeciął linię mety. Nam zostało jeszcze ponad<br />

800 mil, a wiatr słabnie i zaczyna kręcić,<br />

do tego dochodzą dość częste chmury<br />

burzowe, a z pod tych to już wieje zupełnie<br />

jak chce. Udaje nam się nawet zrobić zwrot<br />

przez ... sztag.<br />

Siedemnastego dnia żeglugi o czwartej<br />

rano (czasu lokalnego) przecięliśmy linię<br />

mety. Udało się! Pokonaliśmy ocean! Stajemy<br />

na kotwicy w Rodney Bay, wejście jest<br />

wąskie i słabo oznaczone, wyśpimy się i rano<br />

wejdziemy do mariny.<br />

Kolejne dni mijają najpierw na sprzątaniu<br />

jachtu po rejsie, a później na zorganizowanych<br />

imprezach i w oczekiwaniu na resztę<br />

jachtów oraz oficjalne zamknięcie regat.<br />

Przypłynęliśmy na piątym miejscu w grupie<br />

przed przeliczeniem. Jakie finalnie zajęliśmy<br />

miejsce? Nie wiadomo, musimy uzbroić<br />

się w cierpliwość, dopiero ostatniego dnia<br />

będą wyniki z uwzględnieniem przelicznika.<br />

20 grudzień to data oficjalnie zamykająca<br />

ARC. Na uroczystej gali Andrew Bishop<br />

(Dyrektor World Cruising Club) odczytuje<br />

oficjalne wyniki i wręcza nagrody najlepszym<br />

załogom. „Katharsis II” w swojej klasie<br />

i dywizji jest na trzecim miejscu, „Barbara”<br />

na trzecim w klasie i 48 w dywizji,<br />

„Circus of Southampton” na 13 w klasie i<br />

57 w dywizji, a my na piątym w klasie i 40<br />

w dywizji.... teraz zostaje zabawa do rana i<br />

plany na następne regaty ARC.<br />

Dariusz Krzemiński<br />

“Drogi Właścicielu/Armatorze, jeżeli chcesz<br />

wziąć udział w tej niesamowitej imprezie w<br />

tym roku, a na pewno warto, bo to 25<br />

edycja.To ja bardzo chętnie przygotuję i<br />

poprowadzę Twój jacht w tych regatach."<br />

Kontakt:<br />

krzemin@gmail.com

____________________________ Żeglarz nr 200 _________________ strona 14 _______________________________________________________________________________<br />

I OBÓZ ŻEGLARSKI DLA DZIECI<br />

Pomysł o obozie żeglarskim dla dzieci<br />

istniał w głowach niektórych już od ładnych<br />

paru lat. Najpierw firma Janusza Kędzierskiego<br />

zakupiła w Polsce dziesięć łódeczek<br />

typu OPTYMIST. Niedługo potem pojawiły<br />

się one w siedzibie naszego klubu na Barce.<br />

Wielu zapaleńców dołączyło się wtedy do<br />

tego zwariowanego pomysłu i Otymisty zostały<br />

własnością Klubu. Przypomnę, że klasa<br />

Optymist, jest najmniejszą, ale zarazem najbardziej<br />

popularną łódką regatową na świecie.<br />

Powierzchnia żagla wynosi 3.5 m2 i<br />

przeznaczona jest dla dzieci i młodzieży do<br />

15 roku roku życia.<br />

W końcu po paru latach i wielu przygotowaniach,<br />

w niedzielę 28 czerwca 2009 roku,<br />

rozpoczął się pierwszy stacjonarny obóz<br />

żeglarski dla dzieci i młodzieży w Polskim<br />

Klubie Żeglarskim w Nowym Jorku!<br />

Zabawa z węzełkami<br />

Barka została zamknięta dla dorosłych<br />

członków klubu o godz. 4pm. Zmieniła również<br />

swój wygląd. Zamiast stolików – materace,<br />

zamiast piwa i wina – mleko i cereal.<br />

dużo szybciej.<br />

Opuszczenie bandery. Miłe przeżycie. Czułem<br />

się jak prawdziwy żołnierz. Moje marzenia<br />

szybko rozwiała instruktor Beata<br />

Sluszkiewicz. Czy wyobrażacie sobie umyć<br />

Opuszczenie bandery<br />

zęby w jednym MAŁYM kubeczku wody?!<br />

Mówiła, że wodę należy oszczędzać nie<br />

Zapoznanie z łódką<br />

Mimo wspaniałych warunków do szkolenia<br />

dzieci (zaplecze techniczne, łódeczki, miejsca<br />

noclegowe, wykwalifikowana kadra),<br />

większość imprez w kalendarzu klubowym,<br />

przeznaczona była dla dorosłych członków<br />

Klubu. My chcieliśmy podjąć się akcji, która<br />

skierowana by była do najmłodszych żeglarzy.<br />

Celem jej byłoby promowanie żeglarstwa<br />

jako sposobu na wspólny, aktywny<br />

wypoczynek dzieci i ich rodzin. Chceliśmy<br />

podkreślić dobrą zabawę jak również bezpieczeństwo<br />

nad wodą. Chcieliśmy, aby<br />

dzieci oprócz spędzania czasu na wodzie i w<br />

wodzie, uczyły się budowy łódki, taklowania,<br />

węzłów, przepisów, meteorologii, teorii<br />

żeglowania, a także śpiewania szant. Tego<br />

wszystkiego nie dało się dokonać na krótkich<br />

szkoleniach sobotnio-niedzielnych. A<br />

tu coraz więcej młodzieży zaczęło pojawiać<br />

się na Barce.<br />

Pizza – mniam, mniam<br />

Jednak cisza na Barce nie trwała długo.<br />

Wkrótce mali żeglarze z workami na plecach<br />

zaczęli pojawiać się na horyzoncie.<br />

Rodzice chętnie pomagali w ostatnich przygotowaniach<br />

aż przyszedł czas pożegnania.<br />

Z zazdrością opuszczali klubowe progi.<br />

Obóz rozpoczął się naprawdę…<br />

Rodzice pojechali. Smutno mi? Nie wiem,<br />

nie bardzo mam czas myśleć. Najpierw nakarmiono<br />

nas pizzą. Zamiast wieczorku zapoznawczego,<br />

pojawił się kpt. Andrzej Palowski<br />

i zapoznawał nas z budową Optymista.<br />

Ileż nowych wyrazów i wszystko po<br />

polsku! Cóż za katorga! Jak by tego było<br />

mało komandor Janusz Kędzierski stwierdzłl,<br />

że do apelu należy stać w równej linii.<br />

Gdyby nie te dziewczyny wszystko szłoby<br />

tylko na jachcie. Nikt nie mógł zasnąć.<br />

Gadaliśmy do późna w nocy, ciekawi co<br />

przyniesie jutro.<br />

Gimnastyka poranna<br />

Rano obudził nas Darek Mikołajczyk.<br />

Nauczyciel wychowania fizycznego. Od razu<br />

wiedziałem, że coś będzie nie tak. Najpierw<br />

truchcikiem do łazienek. Truchcikiem po<br />

plaży. Na końcu rozgrzewki kazał nam skakać<br />

przez skakankę. Powinno być zakazane<br />

dla chłopców. Cóż za upokożenie! Z niecierpliwością<br />

czekałem na podniesienie bandery<br />

i śniadanie.

____________________________ Żeglarz nr 200 _________________ strona 15 _______________________________________________________________________________<br />

Chwila teorii, taklowanie Optymistów, przymiarka<br />

kamizelek ratunkowych i nareszczie<br />

każdy otrzymał swoją łódeczkę. Cóż za radość!<br />

Każda ilość pompek była tego warta!<br />

Zapoznanie się z podstawowymi manewrami<br />

i zwrotami nie zajęło nam wcale<br />

tak dużo czasu. Już wkrótce instruktorzy nie<br />

krzyczeli “od siebie” czy “do siebie” tylko<br />

zaczęliśmy wykonywać nowe komendy jak<br />

“odpadaj” lub “ostrz”. Zaczęliśmy nie tylko<br />

nazywać wszystko po polsku, ale i pisać!<br />

Pływanie w wodzie wpław było super. Jak<br />

również zawody na kajakach czy łowienie<br />

ryb. Przy pomocy Jacka-Górala złowiliśmy<br />

Taaaaką rybę. Jednak największą radość<br />

wymyślił komandor. Football na wodzie!<br />

Polecam każdemu, kto nie wie co to jest.<br />

Nie myślcie, że cały czas tylko pracowaliśmy.<br />

W ramach odpoczynku robiliśmy modele<br />

jachtów i stworzeń morskich z papermache.<br />

Z niecierpliwością czekaliśmy na regaty<br />

– praktyczna część egzaminu. W końcu to<br />

umiemy robić najlepiej! Wiatr dobrze wiał,<br />

szło mi super, ale niestety nie wygrałem. Ale<br />

za rok, na pewno pójdzie mi lepiej…<br />

Obóz odbywał się pod patronatem Polskiego<br />

Związku Żeglarskiego. Dzieci, które zdały<br />

egzamin teoretyczny i praktyczny otrzymały<br />

patenty odpowiednio Junga lub Kadet.<br />

Zwycięzcom regat zostały wręczone medale.<br />

Każde dziecko może pochwalić się dyplomem<br />

za ukończenie szkolenia żeglarskiego.<br />

Przedsięwzięcie nasze nie odbyłoby się bez<br />

hojnego wsparcia finansowego naszego<br />

sponsora Polsko Słowiańskiej Federalnej<br />

Unii Kredytowej. Chcielibyśmy również<br />

wyróżnić pizzerię “Grimaldi’s” oraz firmę<br />

“Adamba” za smakołyki, które były rozchwytywane<br />

przez dzieci.<br />

Dużo jedliśmy. Na szczęście Beata Kędzierska<br />

z Renatą Cohen nadążały za naszymi<br />

potrzebami. Wszystko było bardzo<br />

smaczne. Zawsze jednak znalazło się miejsce<br />

na deserek.<br />

I tak mija.ł nam dzień za dniem, aż w<br />

końcu przyszedł ten najważniejszy – dzień<br />

egzaminu. Od rana sprzątanie, pakowanie.<br />

Musi być klar na przyjazd komisji i<br />

rodziców oczywiście.<br />

„Babą Jagą” do Polski<br />

Wieczorami Jola Szczepkowska uczyła<br />

nas różnicy między węzłami żeglarskimi, a<br />

supłami. Krzysztof Sierant próbował znaleźć<br />

dla nas drogę do Europy na pokładzie<br />

“Baby Jagi”. Stwierdził jednak, że bylibyśmy<br />

słabymi kukami i oddał nas z powrotem.<br />

Czasami podczas spaceru oglądaliśmy zachód<br />

słońca w towarzystwie Lucynki Kopczyńskiej.<br />

Jak już wydawało się, że można<br />

się położyć, przychodził Mirek-Pirat z gitarą<br />

i śpiewaliśmy szanty.<br />

Egzamin<br />

Komisja w składzie kpt. Jurek Kołakowski,<br />

instruktor żeglarstwa PZŻ Krzysztof<br />

Sierant i konstruktor Fredek Brodziński,<br />

zasiadła za stołem. Zadawała bardzo trudne<br />

pytania. Pisemny egzamin też nie był łatwy,<br />

ale byliśmy dobrze przygowani. Ściągawki,<br />

które napisaliśmy sobie na czapeczkach<br />

zadziałały. Gorzej poszło z Jolą Szczepkowską.<br />

Kazała wiązać węzełki i to aż trzy.<br />

Uczestnicy obozu<br />

Wielkie podziękowania należą się również<br />

tym, którzy poświęcili mnóstwo swojego<br />

czasu. Zaczynając od pomysłodawców,<br />

przez wykonawców i pomocników.<br />

Na plaży można znaleźć wiele skarbów<br />

Dziękujemy również rodzicom, którzy zaufali<br />

nam oddając nam swoje skarby, aby<br />

wzięły udział w tym eksperymencie.<br />

Dziękujemy także samym młodym żeglarzom.<br />

Mamy nadzieję, że przeżyli wspaniałą<br />

przygodę, która zasiała w nich miłość do tak<br />

pięknego sportu jakim jest żeglarstwo.<br />

Na polu golfowym<br />

Regaty<br />

Beata Sluszkiewicz

____________________________ Żeglarz nr 200 _________________ strona 16 _______________________________________________________________________________<br />

POLSKIE SZANTY PO ANGIELSKU<br />

Kiedy przed kilkudziesięciu laty pierwszy<br />

raz słuchałem szant były to tłumaczenia<br />

na język polski z angielskiego. Bo przed<br />

wiekami nie wiedział Polak co to<br />

morze..... I z tej przyczyny nie mieliśmy<br />

własnych, polskojęzycznych szant.<br />

I tak byłoby pewnie do dziś gdyby nie<br />

ruch szantowy jaki rozkwitł w Polsce w<br />

latach 80-tych ubiegłego wieku.<br />

Fenomen masowości tego ruchu i jego<br />

wyjątkowość w świecie to osobny temat.<br />

Kiedy przetłumaczono już na polski<br />

wszystko to okazało się, że to nie jest<br />

wszystko! Zaczęły powstawać polskie<br />

szanty i piosenki żeglarskie.<br />

Od kilkudziesięciu lat jednym z<br />

najpopularniejszych autorów i<br />

szantymenów jest Jerzy Porębski,<br />

którego autorskie szanty śpiewa cała<br />

żeglarska Polska i Polonia a ostatnio<br />

również i ta część populacji, która po<br />

polsku nie duka ni du-du. Sytuacja<br />

dojrzała do tego by zaprezentować<br />

polskie szanty również publiczności<br />

anglojęzycznej. Tłumaczenie poezji nie<br />

jest proste, ale pierwsze tłumaczenia już<br />

są rozpowszechniane. Jerzy Porębski<br />

śpiewa czasem swoje przeboje po<br />

angielsku i tylko patrzeć gdy wyjdzie<br />

płyta w angielskojęzycznej wersji.<br />

Prezentujemy kilka tłumczeń jakie do<br />

nas dotarły. (ks)<br />

Sharp edged steel strikes the great white<br />

He dives deep into the open seas<br />

Turning seas red with crimson blood<br />

Now white ribs scattered on the sand<br />

And all has sunk deep into the past<br />

Now the whales are all gone<br />

Harpoon’s edge gathers bitter rust<br />

Now the men are all gone<br />

Time stands still in Grytviken<br />

Zakaszlał krwawo stary waleń<br />

Dosięgła go harpunu stal<br />

Spłynęły tony mięsa krwią, dziś białe żebra<br />

w piachu tkwią<br />

I w piasek wsiąkł historii smak<br />

Nie ma już..........................<br />

The old grey whaler lies in port<br />

Keeps its solitary watch<br />

Sails no longer the old wreck<br />

Cross the whalers’ open seas<br />

Its bow plowed deep into the sand<br />

Now…………..<br />

Stary kitoboj stoi w porcie<br />

Pełni ostatnią ze swych wacht<br />

Już nie wypłynie stray wrak na wielorybich<br />

ścieżek szlak<br />

Zaryty dziobem w plaży piach<br />

Nie ma już ..........................<br />

Grytviken po angielsku<br />

Autorem jest Leszek Kosek z Australii,<br />

kaphornowiec, w rejsie na „Konstantym<br />

Maciejewiczu”, poeta, autor książki „Ze<br />

wschodu na zachód wokół Hornu”,<br />

Wydawnictwo Morskie 1975, gnanego<br />

tęsknotą za Starym Krajem i aby przybliżyć<br />

tubylcom i do wykorzystania u tambylców...<br />

He was an old tar, Captain Larsen<br />

Man sure handed, eagle eye<br />

His furious work around the clock<br />

When towing whale’s bloody lot<br />

Across the frozen, icy bay…..<br />

When whales vanished from the Ocean<br />

The harpoon’s edge is getting rust<br />

Brave sailors best to be forgotten<br />

Grytviken wharves are gathering dust<br />

Once whales coughed up seas of blood<br />

When steel was reaching target right<br />

Where tons of flesh was hauled up<br />

The winds now bleaching huge bones white<br />

Erasing all the memories…..<br />

The whaling ships are now a resting<br />

Moored to a jetty, keeping watch<br />

They won’t set sails any longer<br />

To follow whales lively path<br />

They rest in icy, frozen waters<br />

Old hulks just buried in the sands…..<br />

GRYTVIKEN<br />

Tłumaczenie: Patrick Lee (żeglarz,<br />

Amerykanin mówiący pikną polszczyzną)<br />

Hard hearted was the old man Larsen<br />

Sure handed strong, sharp eagle eye<br />

Working furiously round the clock<br />

Hauling great whales’ bloody lots<br />

Across the ice blue bay<br />

Now the whales are all gone<br />

Harpoon’s edge gathers bitter rust<br />

Now the men are all gone<br />

Time stands still in Grytviken<br />

Twarde miał serce stary Larsen<br />

Bystre spojrzenie, pewną dłoń<br />

Ciężka robota dzień i noc, holują<br />

wielorybi kloc<br />

Poprzez Zatoki modrą toń<br />

Nie ma już wielorybich stad<br />

Gryzie rdza harpunu ostrą pikę<br />

Nie ma już ludzi z tamtych lat<br />

Dziewiczy wrócił czas w Grytviken<br />

Kolejne tłumaczenie Patrica Lee:<br />

Dance darling dance, may these decks toss us about, dance darling dance<br />

In time with the music, though others hear it not, dance darling dance May you<br />

feel the raging wind, salty wind<br />

Let the whole world now spin for us – you and me so<br />

Dance away this stormy night<br />

Dance all the night, here in our grand, grand ballroom, dance all the night<br />

Dance a three step, let the waves drive you about, dance all the night<br />

From side to side let your whims, gentle whims<br />

To dance you now bring us again – you and me so<br />

Dance away this stormy night<br />

Rustles your dress, when the wind dances in it, rustles your dress<br />

Tangled with lines, wind and mast wrestle as one, rustles your dress<br />

May you come to love the steep, steep waves<br />

Tomorrow you will miss this ball, so dance now<br />

Dance away this stormy night<br />

Endlessly far, in dance tossed wildly about, endlessly far<br />

Wild champagne ball, wild champagne ringed now with froth, endlessly far<br />

Now in the ballroom only you and me<br />

The giant music plays now – just for two so<br />

Dance away this stormy night.

____________________________ Żeglarz nr 200 _________________ strona 17 _______________________________________________________________________________<br />

O CZYM WARTO WIEDZIEĆ,<br />

ZANIM KUPISZ FARBĘ PRZECIWPOROSTOWĄ<br />

(antifouling paint)<br />

Artykuł ten nie wyczerpuje tematu<br />

farb antyporostowych - jest raczej zaledwie<br />

wierzchołkiem góry lodowej. Spełni swoją<br />

funkcję, gdy uświadomi czytającym, jak<br />

skomplikowana jest odpowiedź na pytanie<br />

„czym malować?” A jeśli jeszcze powiększy<br />

wiedzę czytelników na ten temat – będzie to<br />

dla nas ogromną satysfakcją.<br />

Farby przeciwporostowe (antifouling<br />

paint) mają chronić kadłub<br />

przed organizmami<br />

morskimi.<br />

Żyjątek, chętnych<br />

do przyczepienia się do<br />

dna naszego jachtu, jest<br />

tak wiele, że do ich<br />

identyfikacji trzeba podręcznika<br />

biologii morza.<br />

Są wąsonogi (ang. Barnacles,<br />

łac. Cirripedia) –<br />

morskie skorupiaki, a<br />

wśród nich m.in. stawonogi<br />

osiadłe, spośród<br />

których najpopularniejsze<br />

są pąkle (ang. i łac.<br />

balanus). Są małże gatunku<br />

racicznica zmienna (ang. zebra mussel,<br />

łac. Dreissena polymorpha), znane z<br />

ekspansji i uważane praktycznie wszędzie<br />

za gatunek inwazyjny, które – mimo że<br />

słodkowodne – znakomicie znoszą podróże<br />

w wodzie słonej i dziś rozprzestrzeniają się<br />

po całym świecie. Są wieloszczety (ang.<br />

polychaetes, łac. Polychaeta) i mszywioły<br />

(ang. bryozoans, łac. Bryozoa). Jak by nie<br />

dość było zwierząt, są jeszcze rośliny, np.<br />

glony czyli algi (ang. i łac. algae) czy<br />

wodorosty (ang.<br />

seaweed). Oraz<br />

wiele, wiele innych.<br />

Całe to towarzystwo<br />

nie tylko<br />

przyrasta do<br />

części dennych<br />

kadłubów, ale powoduje<br />

mikropęknięcia,<br />

prowadzące<br />

do poważnych<br />

uszkodzeń.<br />

Farba przeciwporostowa,<br />

poprzez<br />

wydzielanie<br />

w kontrolowany<br />

sposób biotoksyn,<br />

ma odstraszać i niszczyć wszystkie organizmy,<br />

które do dna łodzi mogłyby przywrzeć.<br />

W wielu amerykańskich marinach<br />

właściciele jachtów nie mogą sami malować<br />

dna i muszą korzystać z usług marin.<br />

Warto zapoznać się z poniższymi informacjami,<br />

by dowiedzieć się, jakiej farby<br />

używa dana marina, jeżeli – a często tak jest<br />

– oferuje usługę z materiałem. Raz – bo<br />

skutki złego wyboru farby są bardzo kosztowne.<br />

Dwa – mariny często chcą przede<br />

wszystkim zarobić, więc używają farb słabej<br />

jakości, które ledwo<br />

przetrzymują sezon; dochodzi<br />

do tego słaba jakość<br />

wykonania i nałożenie<br />

cienkiej warstwy:<br />

w efekcie wydane spore<br />

pieniądze nie przynoszą<br />

spodziewanych rezultatów.<br />

Najbardziej popularne<br />

są farby oparte na związkach<br />

miedzi (copper<br />

compounds): tlenku<br />

miedzi (cuprous oxide)<br />

lub tiocyjanianie<br />

miedzi (cuprous<br />

thiocyanate). Im<br />

większą zawartość miedzi ma dana<br />

farba, tym bardziej jest efektywna.<br />

Drugim ważnym czynnikiem<br />

powodującym wysoką jakość farb<br />

jest kontrolowana ścieralność (controlled<br />

polishing) – technologia,<br />

która kontroluje szybkość ścierania<br />

się farby.<br />

Wybierając farbę trzeba mieć na<br />

uwadze region, w którym łódź będzie<br />

pływać i rodzaj pływania (weekendowe?<br />

regaty? długi rejs,<br />

np. rok lub więcej?).<br />

Ważne jest również, jaką<br />

farbą dno było malowane poprzednio,<br />

gdyż może nastąpić<br />

konflikt między farbami: generalnie<br />

miękka farba może być<br />

nakładana na twardą, ale nigdy<br />

odwrotnie. Jeżeli nie wiesz, jaką<br />

farbą było malowane dno twej<br />

łodzi poprzednio, nie marnuj<br />

pieniędzy: usuń starą, zanim użyjesz<br />

nowej. Przy okazji dowiesz<br />

się, czy podczas pierwszego malowania<br />

położone zostały powłoki<br />

barierowe (barrier coats) –<br />

ale o tym innym razem.<br />

Farby prezentowane poniżej produkują<br />

firmy Interlux i Pettit. Obie oferują<br />

produkty porównywalne jakościowo.<br />

Rodzaj: farby kopolimerowe<br />

(Copolymer Paints) i farby ablacyjne,<br />

„topniejące” (Ablative Paints)<br />

Farby kopolimerowe i farby ablacyjne<br />

(dosłownie: „topniejące”) w ciągu swojej<br />

aktywności wydzielają w równomiernym<br />

tempie biotoksyny (biocide): ścierają się podobnie<br />

jak mydło, a temu ścieraniu towarzyszy<br />

wydzielanie substancji trujacej. Te<br />

rodzaje farb pracują świetnie tam, gdzie<br />

morskie organizmy są bardzo aktywne, działają<br />

też po podniesieniu jachtu z wody na<br />

koniec sezonu.<br />

Farba kopolimerowa ściera się – a<br />

więc pracuje – już pod samym naciskiem<br />

wody, np. gdy jacht stoi w porcie: wystarczą<br />

drobne prądy, zawirowania, omywanie wskutek<br />

falowania i parcie wody na dno i burty.<br />

Nacisk wody opływającej dno zmywa farbę i<br />

powoduje jej „pracę”. W odróżnieniu od niej,<br />

farba ablacyjna<br />

wymaga mocnego<br />

ruchu<br />

wody, a więc<br />

„pracuje”, gdy<br />

jacht jest w<br />

ruchu (o czym<br />

będzie poniżej).<br />

Tak więc zarówno<br />

farby kopolimerowe<br />

jak<br />

i farby ablacyjne<br />

są dobre na<br />

długie dystanse;<br />

z kolei farba<br />

kopolimerowa<br />

działa w porcie, a ablacyjna – raczej nie.<br />

Farba kopolimerowa zawiera więcej<br />

miedzi i jest twardsza niż ablacyjna. Obie<br />

ścierają się szybciej w miejscach większego<br />

oporu: im dłużej pływamy – tym szybciej<br />

farba zanika; im szybciej łódź płynie – tym<br />

farba szybciej się ściera. Warto o tym<br />

pamiętać, bo gdy ruszamy w długi rejs<br />

niezbędne jest nałożenie kilku warstw. Użycie<br />

farb kopolimerowych to zabezpieczenie<br />

dna kadłuba na wiele sezonów, pod warunkiem<br />

że położymy odpowiednią liczbę<br />

warstw. Dodatkowe warstwy znacznie przedłużą<br />

żywotność farby (dłuższy proces<br />

ścierania) i w związku z tym ominie nas

____________________________ Żeglarz nr 200 _________________ strona 18 _______________________________________________________________________________<br />

coroczna praca związana z malowaniem<br />

dna.<br />

Farby kopolimerowe są<br />

znacznie droższe niż farby ablacyjne<br />

– " topniejące", ale tu możemy<br />

wykorzystać zasadę, że na farby<br />

twarde można kłaść farby miękkie<br />

(nigdy odwrotnie!): przed długim<br />

rejsem możemy twardą (i drogą) farbę<br />

kopolimerową położyć tylko jako<br />

warstwę spodnią, a na nią nakładać<br />

znacznie tańszą, miękką farbę ablacyjną,<br />

która właśnie świetnie się nadaje<br />

na długie podróże.<br />

Gdy zdecydujemy się kłaść farby<br />

Copolymer/Ablative warstwowo, dobrą<br />

praktyką jest użycie dwóch kolorów. Np.<br />

warstwa czerwona a na<br />

niej dwie niebieskie.<br />

Daje to lepszą orientację<br />

w ustaleniu, kiedy<br />

trzeba położyć<br />

warstwę kolejną.<br />

Ponieważ farby<br />

kopolimerowe i<br />

farby ablacyjne pracują<br />

pod wodą bez dostępu<br />

powietrza, jest kłopot<br />

z linią wodną: na<br />

mało używanych jachtach<br />

zarośnie glonami lub wodorostami nawet<br />

w ciągu tygodnia (tak się dzieje na akwenie<br />

Long Island Sound).<br />

Farba kopolimerowa wiosną musi być<br />

aktywowana poprzez lekkie przeszlifowanie<br />

drobnym papierem<br />

ściernym. Farby<br />

kopolimerowe Interluxu,<br />

jak Micron<br />

66, Micron Extra<br />

with Biolux, MicronCSC<br />

i Micron<br />

Extra, są wydajne i<br />

efektywne.<br />

Polecane są tym,<br />

którzy pływają weekendowo<br />

i chcą<br />

farby wielosezonowej,<br />

ale też doskonale<br />

nadają się na<br />

długie rejsy.<br />

Farby kopolimerowe są aktywne tak<br />

długo, póki całkowicie się nie zetrą.<br />

Pettit Hydrocoat , zawierająca tlenek<br />

miedzi (cuprous oxide) oferuje dodatkowe<br />

udogodnienie: zrobiona na bazie wodnej jest<br />

przyjazna dla środowiska i łatwo ją sczyścić<br />

wodą. Do tego jest trwała: producent zapewnia,<br />

że prawidłowo położona wytrzyma<br />

przez kilka sezonów częste wodowania,<br />

podnoszenia, przewozy przyczepą, a nawet<br />

kontakt z piaskiem plaży.<br />

Farby<br />

ablacyjne (topniejące)<br />

zaliczane są<br />

do farb miękkich i<br />

działają poprzez<br />

ścieranie się, podobnie<br />

jak farby<br />

kopolimerowe. Jak<br />

to już zostało powiedziane:<br />

farby<br />

ablacyjne, aby<br />

efektywnie pracować<br />

wymagają ruchu<br />

łodzi. Stąd nie są<br />

polecane dla łodzi pływających w krótkich<br />

rejsach żeglugi weekendowej. Miękkość<br />

farb ablacyjnych utrudnia czyszczenie podwodne,<br />

bo nurek<br />

może zerwać miękką<br />

warstwę.<br />

Farby ablacyjne<br />

są bardzo<br />

efektywne i zalecane<br />

na długie podróże.<br />

W żegludze<br />

ciągłej kilka warstw<br />

farby ablacyjnej<br />

może zabezpieczyć<br />

dno na dwa lata lub<br />

dłużej.<br />

Po wyslipowaniu, farba ablacyjna<br />

przy długim trzymaniu łodzi na powietrzu<br />

może stracić właściwości. Po sezonie zimowym,<br />

przed ponownym wodowaniem, trzeba<br />

położyć nową warstwę. Nie pomoże<br />

również przetarcie papierem<br />

ściernym – ba, jest to wręcz<br />

odradzane, bo miękką farbę<br />

ablacyjną bardzo łatwo zerwać.<br />

Z tego samego powodu farba<br />

ablacyjna nie wymaga przygotowania<br />

dna papierem ściernym,<br />

gdy nakładamy jej kolejną<br />

warstwę.<br />

Farba ablacyjna nie jest<br />

zalecana dla regatowców, bo<br />

nie ma odpowiedniej gładkości.<br />

Farby ablacyjne Interluxu<br />

to: ACT i Bottomkote Pro.<br />

Firma nazywa je seson to sezon i potwierdza,<br />

że po wyjęciu z wody i półrocznym<br />

zimowaniu trzeba ponownie położyć<br />

warstwę.<br />

Farby ablacyjne firmy Pettit to: Ultima<br />

SSA, Ultima SR, Ultima SR-40, Ultima<br />

SR-60, Ultima Fusion, Horizons, Hydrocoat,<br />

Vivid, Alumacoat SR, Alumaspay Plus.<br />

Firma co prawda nazywa je „wielosezonowe”,<br />

ale przyznaje, że długi postój jachtu<br />

na zewnątrz jest niezalecany. Przedstawiciel<br />

przyznał, że położenie jednej warstwy przed<br />

wodowaniem „nie zaszkodzi”, gdyż jest to<br />

tańsze niż nurkowanie<br />

i czyszczenie<br />

pod wodą,<br />

zwłaszcza, że – z<br />

uwagi na miękkość<br />

– można stracić<br />

znaczną grubość<br />

warstwy.<br />

Farby ablacyjne<br />

mają bardziej<br />

atrakcyjne<br />

ceny niż farby kopolimerowe.<br />

Na rynku jest jeszcze firma<br />

www.supershipbottom.com , rekomendująca<br />

swoją farbę<br />

jako:-wielosesezonową<br />

(multi-season),<br />

„ablacyjną<br />

twardszą”<br />

(Hard(er)<br />

Ablative)<br />

i wytrzymującą<br />

na zewnątrz<br />

przez<br />

2-3 sezony (2<br />

to 3 Seasons<br />

Per Coat When Stored out of Water<br />

Seasonally!”).<br />

W rozmowie, przedstawiciel firmy potwierdził<br />

właściwości, które powyżej charakteryzują<br />

farby ablacyjne. Stwierdził, że<br />

jego firma zmodyfikowała farbę zwiększając<br />

jej twardość i dodając miedzi do poziomu<br />

62.5%. Jaki jest procentowy balans<br />

wszystkich czynników – nie wiadomo, bo to<br />

tajemnica produkcji. Nie udostępniono nam<br />

składu chemicznego, bo to też tajemnica firmy.<br />

Nie wiadomo, czy w wyniku modyfikacji<br />

farba będzie odpowiednio się ścierała<br />

i czy nie zostawi bezużyteczniej skorupy,<br />

gdy straci właściwości trujące.<br />

Rozmawialiśmy z trzema właścicielami<br />

łodzi, którzy stosowali farbę Super Shipbottom.<br />

Dwóch twierdzi, że farba jest super.<br />

Jeden uważa, że farba jest średnia: ma nieprzyjemny<br />

zapach, a gdy znajdzie się na<br />

skórze, natychmiast powoduje ból głowy<br />

(nasz komentarz: takie objawy powoduje<br />

większość farb; trzeba malować w kombinezonie<br />

i w masce!). Miał problemy z<br />

intensywnym obrastaniem dna, a gdy<br />

zatrudnił nurka, ten odrywał od kadłuba<br />

spore kawałki muszli – łódź wtedy<br />

znajdowała się ponad 3 miesiące w wodzie,<br />

a malowana była pół roku przed<br />

wodowaniem (w niskiej temperaturze! Nasz<br />

komentarz: zawsze warto zapoznać się<br />

zaleceniami producenta ).<br />

Krzysztof Grubecki<br />

(www.zeglujmyrazem.com )<br />

(ciąg dalszy w następnym <strong>numerze</strong>)

____________________________ Żeglarz nr 200 _________________ strona 19 _______________________________________________________________________________<br />

ATLANTYK PO RAZ 17<br />

2009 z Kanarów na Karaiby.<br />

Dla Ospreya był to 17-nasty raz przez<br />

Atlantyk, dla mnie 20-ty, ale nie czuję się na<br />

siłach by dawać jakieś rady.<br />

Jedno jest pewne, że z Europy na Karaiby i<br />

Florydę jest o wiele łatwiej i przyjemniej niż<br />

z Florydy do Europy, ale o tym chyba wie,<br />

albo się domyśla każdy kto trochę łyknął<br />

słonej wody.<br />

Choć z pogodą nigdy nie ma pewności na<br />

100 procent, to w drodze na zachód statystycznie<br />

najgorsze co może się przytrafić to<br />

słaby pasat albo nawet wielodniowe cisze a<br />

nie sztormy jak na północnym Atlantyku.<br />

Tak też było w grudniu 2009, na trasie z<br />

Kanarow na Karaiby, na Tobago czy Antiguę,<br />

obojętnie jaką drogę się wybrało, czy<br />

po równoleżniku, bardziej na południe, czy<br />

najkrótszą po ortodromie, druga połowa<br />

grudnia szczególnie obfitowała w cisze.<br />

Jedyna roznica dla mnie istotna, to to, że u<br />

nas - ortodroma z Gomery na Guadelupę -<br />

nie łapały się ryby a bardziej na południe<br />

tak. O tym jednak dowiedziałem się o wiele<br />

później.<br />

Z Las Palmas wyszliśmy we trzech. Zawsze<br />

staram się kogoś zorganizować, ostatecznie<br />

biorę chętnych z kei. Pod koniec listopada<br />

chętnych jest więcej niż możliwości, szczególnie<br />

po wystartowaniu ARC-u. Ale mam<br />

zasadę: lepiej samemu niż z byle kim. Norberta<br />

i Tomka znałem wcześniej i po drodze<br />

nie było problemów, nawet nie molestowali<br />

o włączanie silnika - mieli na tyle doświadczenia,<br />

by wiedzieć że te parę godzin nie ma<br />

wielkiego znaczenia na dystansie 2 tys mil.<br />

Gdy chodzi silnik jest hałas, trzeba sterować<br />

i uważać na wskaźniki, no ale dzięki silnikowi<br />

mieliśmy zimne drinki, ale tego to ja<br />

pilnowałem.<br />

Problemy zaczęły się na Guadelupie gdzie<br />

dołączyła Kinga, która optymistycznie przyleciała<br />

przed Sylwestrem i musiała czekać<br />

na nas w hotelu, bo zameldowaliśmy się dopiero<br />

w Nowy Rok, ale wszystko byłoby<br />

OK gdybym był trzymał się swojej zasady<br />

nie żeglowania na Karaibach nocą, no chyba<br />

że jest jakiś dłuższy przelot między wyspami,<br />

który opłaca się zrobić właśnie wtedy.<br />

Postój w marinie - odprawa, zakupy itp. -<br />

przedłużył się do późnej nocy i idąc na silniku<br />

na niedalekie kotwicowisko gdzie czysta<br />

woda i ładnie.... zboczyłem trochę z farwateru.<br />

W takich sytuacjach wystarczy dać<br />

wstecz i płyniemy dalej. Tym razem jednak<br />

Osprey jakby się przykleił. Proste sztuczki<br />

jak kołysanie, cała wstecz, nie przyniosły<br />

rezultatu. Dopiero skomasowany wysiłek z<br />

wywiezieniem kotwicy, postawieniem żagli,<br />

gdy zaczęło trochę wiać i cała naprzód<br />

uwolnił nas od zawstydzającego zostania<br />

tam do rana, ale jak się okazało potem drogo<br />

mnie to kosztowało......<br />

Silnik się porządnie przegrzał...... Nie<br />

pierwszy raz zresztą w ciągu tych prawie 20<br />

lat użytkowania.<br />

Poprzednie przyczyny to: nieszczelność<br />

układu, niewydolny wymiennik ciepła czy<br />

brak chłodzenia wodą zaburtową (zapomniałem<br />

odkręcić zawór), lub zużyty<br />

gumowy impeler (wirnik) pompy wody<br />

zaburtowej. Nabierając doświadczenia w<br />

ciągu tych lat wydawało mi się że zabezpieczyłem<br />

się na wszystkie możliwości zakładając<br />

dwa alarmy dźwiękowe oprócz analogowego<br />

wskaźnika temperatury, w który<br />

silnik był wyposażony fabrycznie.<br />

Tym razem wszystko było sprawdzone po<br />

drodze przez ocean i OK, alarm włączał się<br />

wcześnie, ale można jeszcze było jechać na<br />

maksymalnych obrotach z pół godziny zanim<br />

silnik nie rozgrzał się naprawdę niebezpiecznie,<br />

trzeba było tylko obserwować<br />

wskaźnik temp., ale wtedy byłem zajęty<br />

czym innym....i woda z systemu wyparowała.<br />

Rano już na kotwicy gdy wystygł dolałem<br />

do pełna, dojechaliśmy kawałek dalej i po<br />

10 min znów przegrzany. Nie używałem go<br />

więc, wchodząc wszędzie na żaglach (w<br />

międzyczasie próbowałem znaleźć przyczynę).<br />

Pierwszy podejrzany był termostat, potem<br />

pompa wewnętrznego obiegu. Itd., itd.<br />

Oszczędzając tych technicznych opisów<br />

moich zmagań z silnikiem, powiem tylko, że<br />

skończyło się to dopiero w Miami. Wymiana<br />

całej głowicy cylindrów - waga około<br />

20 kg, koszt ok. 1300 dol. Robota własna.<br />

Pomagał mi w tych zmaganiach na Karaibach<br />

telefonicznie a w Miami już osobiście<br />

niezastąpiony w takich sprawach Jurek<br />

Jabłoński, który jest najlepszym ekspertem<br />

w tej dziedzinie jakiego poznałem.<br />

Pozytywną stroną jest, że poznałem sposób<br />

sprawdzenia czy w bloku naprawdę jest woda<br />

czyli płyn chłodniczy. Na górnej powierzchni<br />

głowicy jest korek, który wygląda<br />

jak jeszcze jedna z kilkunastu śrub bloku.<br />

Wystarczy go odkręcić by sprawdzić czy<br />

wlany płyn wypełnił cały blok. O istnieniu<br />

tego korka nie wspomina moja instrukcja<br />

obsługi i każe tylko dolać płynu po kilkuminutowej<br />

pracy jak go ubędzie w zbiorniku.<br />

U mnie nie ubywało, bo blok był zapowietrzony<br />

i wystarczyłoby tylko odkręcić<br />

dany korek, by płyn mógł wypełnić kanały<br />

w bloku.<br />

Kosztowna lekcja, trudno, piszę o tym by<br />

nikomu z was to się nie przytrafiło. Sam<br />

wycinam i zbieram tego typu historie.<br />

Lepiej uczyć się na cudzych błędach.....<br />

Inna lekcja ... podczas żeglowania po wodach<br />

koralowych, szczególnie w trudnych<br />

przejściach (bez silnika), ale chyba nie warto<br />

o tym pisać.... Kto w dzisiejszych czasach<br />

żegluje bez silnika. Jak popsuty to stoi się aż<br />

będzie naprawiony i tyle.<br />

Dziadek Jacek , sv Osprey

____________________________ Żeglarz nr 200 _________________ strona 20 _______________________________________________________________________________

____________________________ Żeglarz nr 200 _________________ strona 21 _______________________________________________________________________________

____________________________ Żeglarz nr 200 _________________ strona 22 _______________________________________________________________________________<br />

P<br />

olski Klub Żeglarski w Nowym Jorku<br />

co roku organizuje Kurs Żeglarski na<br />

stopień żeglarza i sternika jachtowego.<br />

Prowadzony jest on według zasad ustalonych<br />

przez Komisję Szkolenia Polskiego<br />

Związku Żeglarskiego. Składa się on z<br />

dwóch części: teoretycznej oraz praktycznej,<br />

prowadzony jest w soboty oraz niedziele.<br />

A teraz do rzeczy... Osobiście miałam<br />

okazję uczestniczyć w tym przedsięwzięciu<br />

ubiegłego roku. Szczerze mówiąc nie do<br />

końca byłam przekonana czy aby na pewno<br />

powinnam wziąć w tym udział. Żeglarstwo<br />

bowiem dotychczas nie był mojąpasją i nie<br />

sądziłam, że może się nią stać. Poczta<br />

pantoflowa w naszym mieście okazuje się<br />

działać dość sprawnie, gdyż dotarły do mnie<br />

informacje o rozpoczynającym się kursie.<br />

Za namową jednego z „absolwentów” postanowiłam<br />

się zapisać.<br />

Czy było warto? Jeszcze jak! Mam<br />

nadzieję, że poniższe argumenty zachęcą<br />

tych, którzy szukają hobby czy sposobu na<br />

miłe spę-dzanie czasu.<br />

WSPOMNIENIA KURSANTKI<br />

czasu i pewnie nie zdziwiłoby to nikogo,<br />

gdyby nie fakt, że robią to bezinteresownie.<br />

Wiedza książkowa popierana była autentycznymi<br />

wydarzeniami, opowieściami o<br />

przygodach na morzu, lądzie czy oceanie<br />

(nie zawsze tymi przyjemnymi, w woli<br />

ostrzeżenia dla przyszłych żeglarzy). Każdy<br />

z nas mógł wysnuć swoje wnioski i<br />

przekonać się, że ten rodzaj sportu to nie<br />

tylko słońce, wiatr we włosach czy niekończąca<br />

się impreza lecz również ogromna<br />

odpowiedzialność za życie swoje i wszystkich,<br />

którzy znajdują się na jachcie.<br />

Najprzyjemniejszy moment nadszedł<br />

wraz z rozpoczęciem się zajęć praktycznych.<br />

Mogliśmy przenieść naszą dotychczas<br />

zdobytą wiedzę na „Babę Jagę” – klubową<br />

łódź żaglową i rozpocząć nauki.<br />

porni na przekazywaną im wiedzę ☺.<br />

Kurs zakończył się egzaminem, którego<br />

częścią pisemną był test wyboru, składający<br />

się z pięciu tematycznych części. Uprzedzam,<br />

nie należał on do najłatwiejszych a<br />

dodatkowy nadzór egzaminatora PZŻ, który<br />

przyleciał z Polski tylko w tym celu, był<br />

dodatkowo stresujący. Na koniec dodam, że<br />

egzamin zakończył się pomyślnie dla<br />

wszystkich kursantów, co oznacza, że nie<br />

taki diabeł straszny jak go malują.<br />

Kilka miesięcy później, a dokładnie pod<br />

koniec stycznia PKŻ w Nowym Jorku,<br />

organizuje doroczny kostiumowy „Bal<br />

Pirata”. Jest to świetna impreza a jedną z<br />

atrakcji jest oficjalne rozdanie patentów<br />

żeglarskich w dość zabawny sposób.<br />

Każdego roku część osób biorących<br />

udział w kursie zapala się tak bardzo, że<br />

kupuje swoje łódki i pogłębia oraz wdraża<br />

zdobytą wiedzę w życie, stając się armatorami<br />

łodzi żaglowych.<br />

Początek nie był łatwy. Zajęcia teoretyczne<br />

rozpoczęły się w marcu; wietrznie i<br />

mroźno. Jednym słowem nic przyjemnego i<br />

zero żeglarskiej atmosfery. Na pierwszym<br />

wykła-dzie, którym było „Ratownictwo”<br />

pojawił się Andrzej Palowski i zaczął<br />

straszyć wszystkich wszelakimi niebezpieczeństwami<br />

jakie czyhaja na nas na wodzie<br />

– takiego strachu mi napędził, że niewiele<br />

brakowało i bym sama zrezygnowała z kursu<br />

już na jego początku. Ale nie, postanowiłam<br />

dać sobie szansę na poznanie sztuki<br />

żeglarskiej jeszcze raz. Później pojawili się<br />

inni wykładowcy. Rzetelnie przekazywali<br />

grupie swoją wiedzę w dziedzinach, o<br />

których nie miałam dotychczas pojęcia.<br />

Dalej było tylko trudniej; przez większość<br />

czasu czułam jakbym co najmniej uczyła się<br />

jakiegoś obcego języka.<br />

Nie będę zanudzać relacjami z poszczególnych<br />

wykładów, jednak wspomnę o tym<br />

co mnie najbardziej urzekło w ludziach<br />

prowadzących zajęcia z moją grupą, to<br />

ogromna pasja, poświęcenie prywatnego<br />

Szkoleniem na wodzie zajęli się:<br />

Krzysztof i Bogdan. Pomagali im również<br />

Basia oraz Andrzej. Kolejne dni mijały,<br />

kilka osób zrezygnowało, ale ci co zostali<br />

myślę że starali się dać z siebie wszystko,<br />

aby opanować podstawowe manewry.<br />

Instruktorzy nie mieli jednak z nami łatwo,<br />

gdyż niektórzy wydawali się być dość od-<br />

Klub chętnie przyjmuje nowych<br />

członków do swojego grona, nie ogranicza<br />

się tylko do działalności sportowej lecz<br />

równiez kilka razy w roku organizuje<br />

spotkania żeglarskie oraz regaty.<br />

Tak w wielkim skrócie można<br />

przybliżyć strukturę przedsięwzięcia jakim<br />

jest kurs żeglarski w PKŻ NY. Gorąco<br />

polecam... spróbujcie a nie pożałujecie.<br />

K.

____________________________ Żeglarz nr 200 __________________ strona 23 _________________________________________________________________________________<br />

CENSUS 2010<br />

Zgodnie z konstytucją USA Census przeprowadzany jest od 1790 roku<br />

co 10 lat. Warto “Dać się policzyć, żeby się liczyć!”. Po pierwsze,<br />

ważne jest pokazać ilu Polaków i Amerykanów polskiego pochodzenia<br />

jest w tym kraju i ludzi w danej społeczności czy to będzie Greenpoint<br />

na Brooklynie, Ridgewood na Quennsie czy, przykładowo, Elisabeth w<br />

New Jersey. Warto, bo według danych Censusa rozdzielane są<br />

fundusze federalne na takie cele jak między innymi szkoły i szpitale<br />

publiczne, ośrodki opieki nad seniorami, infrastruktura miejska, etc. I<br />

tak będzie aż do roku 2020. W ubiegłym roku było tego ponad 430<br />

miliardów dolarów.<br />

Census wkracza od początku maja w ostateczną fazę: skończył się czas<br />

na odsyłanie kwestionariuszy pocztą a od początku maja będą po<br />

domach tych, co nie odesłali, chodzić zgodnie z wymogami prawa<br />

ankieterzy (aż do sześciu razy wieczorami i weekendami).<br />

Uczestnictwo w Censusie jest nie tylko dla nas wszystkich pożyteczne,<br />

ale także bezpieczne. Nie ma żadnego pytania o numer Social Security<br />

ani o status imigracyjny. Prawo zabrania też Censusowi dzielić się<br />

jakąkolwiek informacją z innymi agendami rządowymi od INS, IRS,<br />

CIA, FBI po policję czy samego prezydenta kraju. Pracownikom<br />

Censusa grożą za to ogromne kary finansowe plus do 25 lat więzienia.<br />

Ale, póki co, przez ostatnie 220 lat nic takiego się nie zdarzyło.<br />

MS

_______¯eglarz nr 200______________________________strona 24 ______________________________________________<br />

☺ œmiesznostki<br />

T A B L I C A O G £ O S Z E Ñ<br />

_________________________________________________________________________________________________________________<br />

_________________________________________________________________________________________________________________<br />

Antica – spełnione marzenia, sześć lat na oceanach. Po latach<br />

oczekiwań ukazała się książka o wieloletnim rejsie „Antici”;<br />

staranne wydanie, twarde okładki, kolorowe zdjęcia w tekście.<br />

Książkę można kupić wysyłając email na adres:<br />

Andrzjej.sochaj@yahoo.com<br />

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------<br />

„Mam na imię Ludomir” – bogato ilustrowana książka<br />

o Ludomirze Mączce. Książkę można nabyć w siedzibie PKŻ w<br />

NY lub kontaktując się z Małgosią Krautschneider: tel.: 847-800-<br />

6398, email: margaretkraut@gmail.com<br />

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------<br />

Zamiast lekarza, zabierz na jacht urządzenie szwajcarskie -<br />

BIOPTRON - emitujące światło spolaryzowane. Regeneruje<br />

organizm, usuwa bóle mięśni, kręgosłupa, stawów, bóle<br />

reumatyczne, migreny, leczy problemy skórne, przyspiesza gojenie<br />

ran i zrastanie kości, pomocny w leczeniu przeziębień i stanów<br />

zapalnych oraz innych dolegliwości. Super promocja letnia!<br />

Informacje: Krysia Chmilewska tel. 212-865-8038, kom. 917-<br />

538-2026, www.bioptron.com.pl<br />

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------<br />

Kapitan Jacek Rajch zaprasza na s/y Osprey: 11m slup sy<br />

Osprey Pol 2854 żegluje po Śródziemnym, w rejonie Balearów 25<br />

euro/dzień, max.4 osoby. Listopad-grudzień z Las Palmas na<br />

Karaiby 100euro/tydzień, max 2 osoby. Kontakt : e-mail<br />

OspreyJacekEwa@msn.com Tel.: - w USA 970 262 0121, - w<br />

Polsce 42 632 4990.<br />

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------<br />

NAUTICA – CLUB zaprasza na Kursy nurkowania PADI<br />

prowadzone przez doświadczonego polskiego instruktora MSDT-<br />

PADI. Po więcej informacji: www.nautica-club.com<br />

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------<br />

Yacht Klub Polski Londyn 1982 – 2007 – to niezwykle<br />

interesująca książka w bardzo ciekawy i przystępny sposób<br />

opisująca ćwierć wieku działalności klubu i jego członków; jest do<br />

nabycia przez portale internetowe: www.mkt.pl ,<br />

www.gdanskamarinacenter.com , www.pogoria.org<br />

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------<br />

“CO PRZYNIOSŁY FALE I WIATR” - książka Rudolfa<br />

Krautschneidera, niezwykle interesująco opowiadająca o żaglowcu<br />

„Victoria”, jak również o ludziach spotykanych podczas morskich<br />

włóczęg autora. Można ją kupić w : www.sunyachts.com/ksiazki<br />

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------<br />

Firma Z SAILS - oferuje us³ugi w zakresie szycia i naprawy ¿agli,<br />

przeróbek. Konkurencyjne ceny, krótkie terminy, gwarancje:<br />

(800)221-1884.<br />

----------------------------------------------------------------------------------<br />

Redakcja nie bierze odpowiedzialnoœci za treœæ og³oszeñ.<br />

ZRZUTKA<br />

Donacje na wydawanie “¯eglarza” zechcieli nades³aæ:<br />

Jolanta Szczepkowska - $100, Andrzej Sochaj - $50, Wiesław<br />

Kruszewski - $50, Janusz Dudziński - $40, Maja i Jerzy Kubiak -<br />

$30, Dorota Tomporowski - $20.<br />

Serdecznie dziêkujemy !!<br />

K.S.<br />

Three knots<br />

An old retired sailor puts on his old uniform and heads for the docks<br />

once more, for old times sake.<br />

He engages a prostitute and takes her up to a room.<br />

He's soon going at it as well as he can for a guy his age, but needing<br />

some reassurance, he asks, 'How am I doing?'<br />

The prostitute replies, 'Well, old sailor, you're doing about three<br />

knots.'<br />

'Three knots?' he asks. 'What's that supposed to mean?'<br />

She says, 'You're knot hard, you're knot in, and you're knot getting<br />

your money back'.<br />

Nadesłał: J. Musiałowski<br />

Little boy at the nude beach.<br />

A mother and father take their 6-year old son to a nude beach...<br />

As the boy walks along the sand, he notices that many of the women<br />

have boobs bigger than his mother's, so he goes back to ask her why.<br />

She tells her son, 'The bigger they are, the sillier the lady is.'<br />

The boy, pleased with the answer, goes to play in the ocean but<br />

returns to tell his mother that many of the men have larger things<br />

than his dad does.<br />

She replies, 'The bigger they are, the dumber the man is'<br />

Again satisfied with her answer, the boy goes back to the ocean to<br />

play.<br />

Shortly thereafter, the boy returns and promptly tells his mother,<br />

'Daddy is talking to the silliest lady on the beach, and the longer he<br />

talks, the dumber he gets.<br />

Nadesłała: Basia Ślimakowska<br />

Podwyżka<br />

Nasza meksykańska pomoc domowa poprosiła o podwyżkę.<br />

Żona była bardzo z tego niezadowolona i postanowiła porozmawiać<br />

z nią o podwyżcze.<br />

Żona spytała: - Maria, dlaczego chcesz dostać podwyżkę?<br />

Maria: „Senora, są trzy tego powody. Pierwszy jest taki, że lepiej<br />

prasuję niż ty.<br />

Żona: „Kto powiedział, że lepiej prasujesz niż ja?”<br />

Maria: „Twój mąż, senora”.<br />

Żona: „Och”.<br />

Maria: “Drugi powód jest taki, że ja lepiej gotuję niż pani.”<br />

Żona: “Nonsens, kto powiedział, że lepiej gotujesz niż ja?”<br />

Maria: “Twój mąż, senora.”'<br />

Żona: “Och.”<br />

Maria: “Mój trzeci powód jest taki, że jestem lepszą kochanką niż ty<br />

senora.”<br />

Żona (naprawdę już wkurzona): ”Czy to też powiedział mój mąż?”<br />

Maria: „Nie senora, ogrodnik.”<br />

Żona: “To ile chcesz tej pożyczki?”<br />

Nadesłał: JKnabe<br />

KONTAKT Z KLUBEM<br />

Telefon do klubu: 315-498-0931<br />

Komandor: Janusz Kędzierski<br />

tel.: 646-469-0992, email: komandorpsc@aol.com<br />

“¯eglarz” – Biuletyn Informacyjny Polskiego Klubu ¯eglarskiego w NY, rok 18, nr – 200 (4/2010), kwiecień 2010r. Kontakt: 1(908)316-<br />

3604. Adres redakcji: BPK¯ “¯EGLARZ”, Attn: Krzysztof Sierant, 309 Cedar Grove Ter., Scotch Plains, NJ 07076. E-mail:<br />

zeglarz@zeglarz.info . Opr. Graf. i redakcja – Krzysztof Sierant. Komp. Latitude D610, 1GB RAM, drukarka: HP 8000; Win XP (fonts: TT fonts, PLToronto,<br />

Times New Roman), W2003; tyt. i 1str.-CD12. Redakcja nie bierze odpowiedzialnoœci za treœæ artyku³ów i ogłoszeń. Nades³anych tekstów nie zwracamy. Siedziba<br />

Klubu: Gateway Marina, 3260 Flatbush Ave., Brooklyn, NY 11234. Gateway Marina: 40 o 35’08”, 73 o 55’08”.

logo

products

Resources

Company

Terms of service
Privacy policy
Cookie policy
Cookie settings
Imprint
Change language
Made with love in Switzerland
© 2024 Yumpu.com all rights reserved

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!