W numerze: - posejdon

More documents

Recommendations

Info

____________________________ Żeglarz nr 200 _________________ strona 12 _______________________________________________________________________________ ATLANTIC RALLY FOR CRUISERS (ARC) 09 listopada 2009 roku już po raz dwudziesty czwarty otwarto w Las Palmas na Gran Canarii biuro regat ARC. Pierwsze Atlantic Rally for Cruisers odbyły się w 1986 roku. Ich pomysłodawcą i wieloletnim organizatorem był Jimmy Cornell, który rok wcześniej zbierał w Las Palmas materiały do swojego artykułu o żeglowaniu małym jachtem przez Ocean Atlantycki. Zachwycił się panującą tam atmosferą i wpadł na pomysł, żeby zorganizować regaty, a ich uczestnikami byliby Ci, którzy uciekają przed zimą z Europy na Karaiby. Każdy dzień przed startem od rana do późnego wieczora jest zaplanowany i ciężko się nudzić. Przedpołudnia to najczęściej czas dla tych, którzy przepłynęli Atlantyk już kilkukrotnie, są specjalistami w jednej z 'oceanicznych' dziedzin i chcą się swoją wiedzą podzielić w trakcie seminariów. Można się na nich dowiedzieć między innymi co zrobić, żeby maszt naszego jachtu w całości dopłynął na Karaiby; skąd wieje pasat (bo to nie zawsze jest takie oczywiste) albo jak po trzech tygodniach płynięcia zjeść coś naprawdę smacznego i żeby nie były to flaki z puszki :) startem, to parada załóg z okazji oficjalnego otwarcia regat. Tego dnia na jachtach powiewa duża gala flagowa, w całej marinie jest mnóstwo ludzi, a po nabrzeżu w samo południe przetacza się parada złożona ze startujących załóg. Wszyscy wymachując swoimi narodowymi flagami docierają na przeciwległy brzeg mariny i każdy wciąga na maszt swoją flagę. Po oficjalnych przemówieniach organizatorów i sponsorów, jest krótka chwila na refleksję ile to nam jeszcze rzeczy zostało do zrobienia przed startem, przecież za tydzień o tej porze to już będziemy za główkami portu. Na długie myślenie nie ma jednak tego dnia czasu, najpierw rozgrzewający konkurs w postaci wyścigu małych dinghy, a później zabawa do późnego wieczora albo wczesnego poranka, jak kto woli. Pomysł okazał się świetny i dziś ARC to największe transoceaniczne regaty na świecie. Ich obecny organizator World Cruising Club co roku zbiera na starcie przeszło 200 jachtów, a na rufach oprócz brytyjskich, francuskich czy niemieckich flag powiewają tak egzotyczne bandery jak Malezja, Izrael czy Singapur. W regatach bowiem może wziąć udział każdy jacht o długości całkowitej przynajmniej 8,23 metra z przynajmniej dwuosobową załogą. Przy czym załoga ta może nie mieć doświadczenia żeglowaniu przez Atlantyk. Całą potrzebną wiedzę można nabyć przybywając do Las Palmas odpowiednio wcześniej. Ideą regat bowiem jest najpierw zapewnienie bezpiecznej żeglugi, a dopiero później bicie rekordów. Dwa tygodnie, tyle według organizatorów, wystarczy żeby przygotować sie-bie i jacht do rejsu. A jest to przygotowanie bardzo wszechstronne – od zaprowiantowania przez sprawdzenie stanu technicznego i wyposażenia jachtu do ... zawarcia nowych znajomości. Popołudnia są zarezerwowane dla nas, naszych jachtów i serwisantów naszych jachtów. Wtedy jest czas, żeby wszystko sprawdzić czy jest i działa jak potrzeba, a w razie potrzeby naprawić. Ilość prac wykonywanych na jachtach jest imponująca. Od drobnych regulacji osprzętu pokładowego, napraw i przeglądów silników, przez założenie generatorów wiatrowych (zupełnie zbędnych w trakcie takiego rejsu, jak się okazało) do montażu całych instalacji radia pośredniofalowego. Jest to również czas, szczególnie w ostatnim tygodniu przed startem, żeby kupić jedzenie, wodę, owoce i warzywa oraz zaopatrzyć się w gaz, co akurat łatwe tam nie jest. Po dniu całym zajęć warto wieczorem się pobawić i poznać nowych znajomych. I jeżeli akurat organizatorzy czy sponsorzy nic nie zaplanowali to nie ma zupełnie żadnych przeciwwskazań, żeby zrobić imprezę na falochronie czy jednym z pomostów. Ten niby monotonny dwu tygodniowy okres przygotowań zaburzają dwa wydarzenia... Pierwsze, dokładnie tydzień przed Drugie wydarzenie to już start... 22 listopada od rana jest głośno i uroczyście, na jachtach ostatnie przygotowania. Pytam sąsiadów, czy wszystko zrobili. „Coś ty, mógłbym jeszcze parę rzeczy zrobić”. Uff... to znaczy, że nie tylko ja się nie wyrobiłem, choć zostały może ze dwa detale. No nic, odchodzimy od kei, muszę się trochę wcisnąć, bo jakoś tak tłoczno. Na falochronach mnóstwo ludzi, machają do nas i coś krzyczą, mijamy główki... za nie całe dwie godziny start. W tym roku udział bierze 216 jachtów z 30 różnych krajów, wśród nich są cztery z polskimi załogami. Oprócz mnie na „Sunsusea” (Oyster 46) startuje jeszcze Kuba Pawluk na „Barbarze” (Grand Soleil 50), Mariusz Koper na „Katharsis II” (Oyster 72) i Patryk Dyjeciński na „Circus of Southampton” (Grand Soleil 45). Poza „Khatarsis II” reszta startuje w jednej dywizji, ale tłok jest taki, że się nie widzimy... zresztą bardzo słabo wieje więc i nasze prędkości są mizerne. Przez UKF słyszymy odliczanie do startu „3...2...1...START” i wszystko fajnie, ale prawie stoimy. Po godzinie jest lepiej zaczyna wiać, poza tym jachty troszkę się rozpłynęły i powoli robi się miejsce na manewry. Może postawić spinakera? E... nie bardzo, jak coś pójdzie nie tak to wbijemy się w tego Amela po prawej burcie... zostajemy na genui i grocie.
____________________________ Żeglarz nr 200 _________________ strona 13 _______________________________________________________________________________ Pod wieczór już wieje prawie 20 węzłów. Spora część jachtów poszła na zachód, ale jak się prognoza nie sprawdzi to stracą wiatr (jak rok wcześniej), wolę wersję bardziej pewną i płyniemy na południowy-zachód, celuję w punkt odległy jakieś 800 mil (20N 030W) tam powinien być pasat. A później to już bułka z masłem, skręcamy w prawo ... i po przepłynięciu 1900 mil jesteśmy na Karaibach. Tyle teorii... Robimy 140 do 160 mil na dobę, wieje około 20 – 25 węzłów, ale prognozy są do 30 – 35 węzłów w szkwałach, ale nasz MPS (Multi Purpose Sail – rodzaj asymetrycznego spinakera do pływania na kursach od pełnego bajdewindu do prawie fordewindu) jest nowy i szkoda mi go porwać od razu na początku. Halsujemy więc się baksztagami, a miały być maksymalnie dwa zwroty. Szóstego dnia skręcamy na zachód, wszystko wskazuje, że złapaliśmy pasat za „rogi”. Przebiegi dobowe wzrastają dość często powyżej 170 mil na dobę, na razie bez strat, na dobrym siódmym miejscu w naszej grupie. Dziewiątego dnia jesteśmy w połowie trasy... Dni mijają jednostajnie...są bardzo do siebie podobne. Zakładając, że dzień zaczyna się od tego jak wstaję (trochę egocentrycznie, ale tak będzie najłatwiej) to wygląda on następująco: Sprawdzam ilość wody i paliwa, stan naładowania akumulatorów, nanoszę pozycje na mapie (przedostatnią tego dnia), sprawdzam ustawienie żagli. Następnie śniadanie, tutaj właściwie nie ma niespodzianek, w zależności od tego co przewidziała nasza II oficer to mamy albo kanapki albo płatki i kanapki. Jajecznica, parówki na gorąco i inne frykasy przeznaczone są na „szczególne okazje”. Później sprzątanie jachtu, bo brudzi się właściwie tak samo jak w marinie. Chwila przerwy, zaczynam „obchód” jachtu, sprawdzam olinowanie i relingi (oglądam zawleczki, sprawdzam ściągacze), żeby obejrzeć te przy maszcie kładę się z lornetką i patrzę... Znów przerwa. O 1200 wysyłam do biura ARC maila z pozycją, dostaję raport pozycji z ostatniej doby i ewentualnie jakieś newsy od organizatorów. Odbieram również prognozę pogody na cały akwen, gdzie są jachty z ARC-u. Prognoza jest ważna 24 godziny, ale jest w większości przypadków taka sama: wiatr ENE do E 15 – 20 węzłów, w szkwałach do 30 bądź 40 (to zależy od dnia). W tak zwanym między czasie, próbujemy łowić ryby, ale nie mamy odpowiedniego sprzętu i umiejętności. Nie wiem czego bardziej brakuje bo przez cały rejs złowiliśmy słownie jedną sztukę, kilka się urwało. Koło 1300 aktualny cook zaczyna się kręcić w kambuzie przy obiedzie. Jedzenia mamy sporo i dużo zależy od umiejętności i fantazji kucharza. Czasem obiad jest pycha, a czasem po prostu jest. Po obiedzie, tak się zawsze składa, że robimy mniejsze bądź większe operacje z żaglami. Mamy tylko jednego grota, MPS, dużą genuę, średniego kliwra, foka sztormowego i trajsla. MPS zwany też spinakerem jest ogromny i... przeraźliwie cienki, a przy prognozach, że powieje do 40 węzłów, to go zaraz porwiemy i będzie kłopot. Używamy go może 3 razy. Trajsla i foka sztormowego na szczęście nie wykorzystujemy. Zostają nam różne kombinacje z genuą i kliwrem. Ale dają dobre przebiegi więc w różnym ustawieniu stoją właściwie cały czas. Ponieważ chcąc nie chcąc się halsujemy to musimy co dzień, czasem drugi zrobić zwrot przez rufę. To jak się okazuje całkiem skomplikowana operacja, bo najpierw trzeba złożyć spinakerbom, bo nie przechodzi pod baby sztagiem, wiąże się to oczywiście z przełożeniem szotów i brasów od genui i ewentualnie szotów kliwra jak jest postawiony. Później jeszcze zabawa z grotem. Piszę zabawa, bo potrzeba trzech – czterech osób: jedna do wózka talii, dwie do wybierania i luzowania talii i jedna do kontraszota grota. Niby nie duży jacht ale sporo pracy... Jak już jest po manewrach, często siadamy sobie na burcie bliżej dziobu, moczymy nogi w falach (o ile nas dosięgną, bo to się nie zdarza co chwilę – mamy wysoką burtę) i patrzymy się na Ocean. Czasem pokażą się delfiny (raz z daleka, a raz bliska; czasem fantastycznie wyskakują z wody, czasem płyną same, a innym razem całym stadem), a czasem naciera na nas ogromna deszczowa chmura... wtedy biegiem po mydło. Chwilę po zachodzie słońca robi się ciemno. Dla mnie oznacza to kolejne pomiary wody, prądu i paliwa. W zależności od potrzeb co drugi albo trzeci dzień włączamy silnik, żeby podładować akumulatory. Włączamy też światła nawigacyjne, głupio było by się zde- rzyć na środku oceanu z którymś z jachtów robiąc pseudo-oszczędność prądu. Później to już kolacja i ci co na wachtę to na wachtę, reszta właściwie spać, bo pomimo nowych akumulatorów nie możemy sobie pozwolić na czytanie książek przy świetle elektrycznym. Noce są zazwyczaj spokojne, a rano zaczynamy te same czynności w dokładnie takiej samej kolejności... Jest dwunasty dzień... Tym, którzy płyną bardziej na północ wieje mniej bądź wcale, my schodzimy jeszcze bardziej na południe i utrzymujemy przyzwoite przebiegi. W grupie wychodzimy na drugie miejsce. Przynajmniej tak wynika z raportów (jak się później okazuje, niektóre jachty nie do końca fair podchodzą do raportowania swoich pozycji). Trzynastego dnia „Big One” (Volvo 60) przeciął linię mety. Nam zostało jeszcze ponad 800 mil, a wiatr słabnie i zaczyna kręcić, do tego dochodzą dość częste chmury burzowe, a z pod tych to już wieje zupełnie jak chce. Udaje nam się nawet zrobić zwrot przez ... sztag. Siedemnastego dnia żeglugi o czwartej rano (czasu lokalnego) przecięliśmy linię mety. Udało się! Pokonaliśmy ocean! Stajemy na kotwicy w Rodney Bay, wejście jest wąskie i słabo oznaczone, wyśpimy się i rano wejdziemy do mariny. Kolejne dni mijają najpierw na sprzątaniu jachtu po rejsie, a później na zorganizowanych imprezach i w oczekiwaniu na resztę jachtów oraz oficjalne zamknięcie regat. Przypłynęliśmy na piątym miejscu w grupie przed przeliczeniem. Jakie finalnie zajęliśmy miejsce? Nie wiadomo, musimy uzbroić się w cierpliwość, dopiero ostatniego dnia będą wyniki z uwzględnieniem przelicznika. 20 grudzień to data oficjalnie zamykająca ARC. Na uroczystej gali Andrew Bishop (Dyrektor World Cruising Club) odczytuje oficjalne wyniki i wręcza nagrody najlepszym załogom. „Katharsis II” w swojej klasie i dywizji jest na trzecim miejscu, „Barbara” na trzecim w klasie i 48 w dywizji, „Circus of Southampton” na 13 w klasie i 57 w dywizji, a my na piątym w klasie i 40 w dywizji.... teraz zostaje zabawa do rana i plany na następne regaty ARC. Dariusz Krzemiński “Drogi Właścicielu/Armatorze, jeżeli chcesz wziąć udział w tej niesamowitej imprezie w tym roku, a na pewno warto, bo to 25 edycja.To ja bardzo chętnie przygotuję i poprowadzę Twój jacht w tych regatach." Kontakt: krzemin@gmail.com
Page 2 and 3: ________________ ¯eglarz nr 200 __
Page 4 and 5: ____________________________ Żegla
Page 6 and 7: ____________________________ Żegla
Page 8 and 9: ____________________________ Żegla
Page 10 and 11: ____________________________ Żegla
Page 14 and 15: ____________________________ Żegla
Page 16 and 17: ____________________________ Żegla
Page 18 and 19: ____________________________ Żegla
Page 20 and 21: ____________________________ Żegla
Page 22 and 23: ____________________________ Żegla
Page 24: _______¯eglarz nr 200_____________

W numerze: - posejdon

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?