Zeszyty Historyczne Olkusza Numer 9 Olkusz, 2010

wiedziałem do niego: Panie ty wiesz: „I rzekł do mnie. To Ci , którzy przychodzą z wielkiego ucisku
i opłukali, swe szaty i w krwi Baranka je wybielili.”(Ap.7 9-16).
Wpatrując się w ten „wielki tłum” staramy się odnaleźć w nim samych siebie i rozbudzić nieustanne
pragnienie, aby będąc w nim uwielbić Boga . Na koniec oczy nasze kierujemy na krzyż , który niejako
wieńczy całe dzieło naszego prezbiterium . Pan Profesor dokończył go rzeźbić wczoraj . Mówił ,
że jest to Jego Katyń . W tej rzeźbie chciał wyrazić to wszystko co przeżył sam , razem z całym narodem
polskim po tragedii w pobliżu Smoleńska . Ta rzeźba Chrystusa ukrzyżowanego , wykonana
w atmosferze tego wydarzenia jest niezwykle wymowna . Głęboka wymowa teologiczna wystroju
prezbiterium jest dla nas wezwaniem , aby w przedstawione w tym pięknym dziele artystycznym
prawdy nieustannie wnikać i według nich żyć..”
Poświęcenie prezbiterium jest tym momentem w którym faktycznie możemy powiedzieć „ Koniec
wieńczy dzieło” Kilka zdań chciałbym na zakończenie powiedzieć na temat prozaiczny, ale zawsze
ważny i u niektórych sceptyków, a również i przeciwników budzący wątpliwości czy w określonych
warunkach społecznych, ekonomicznych, a nawet politycznych warto podejmować realizację
takich zadań.
Byłem przez te kilkanaście lat bardzo blisko tych wydarzeń ,które rozgrywały się w związku z organizacją
parafii , budową świątyni i z całą odpowiedzialnością mogę stwierdzić , że ci wszyscy, którzy
w tym przedsięwzięciu brali swój osobisty udział , bez względu na jego formę , odczuwają autentyczną
radość i satysfakcję z wykonania zadania .
Zadanie to zrealizowane zostało z potrzeby serc a jaki jest jego wymiar rzeczowy i finansowy , przeliczony
na sztuki, metry czy złotówki , nie ma istotnego znaczenia . Jest to przedsięwzięcie zrealizowane
dla nas , ale i dla wielu pokoleń naszych następców .
W/g wstępnych , szacunkowych analiz 80 % wydatków sfinansowane zostało dobrowolnymi datkami
społeczeństwa naszej parafii. Pozostałe 20 % to darowizny , wśród nich takie jak organy o
wartości 40,000 zł, dzwony czy też darowizny przekazane przez zakłady przemysłowe, czy przedsiębiorstwa
prywatne .
Głównymi darczyńcami , w tej grupie były: Spółka kapitałowa Zakłady Górniczo- Hutnicze Bolesław
i Zakłady Koksownicze Przyjaźń .
Dla zamknięcia całościowego spraw związanych z organizacją parafii , dla pełnego i rzetelnego
przedstawienia jej funkcjonowania w okresie tych ponad 29 lat , trzeba bezwzględnie przypomnieć
tych , którzy mieli niebagatelny wkład w prawidłowe wykonywanie wszystkich realizowanych przez
parafian zadań , a przede wszystkim :
Księża:
Ks. Henryk Januchta , ur.1956r. w Kielcach , Parafia rodzinna Masłów diec. kielecka. Wyświęcony
w 1982 roku , ustanowiony proboszczem w roku 1990.
Ks. Wiesław Chęcina , ur.1967r. Parafia rodzinna Kielce, Chrystusa Króla .
Wyświęcony w 1991 roku . W tym samym roku mianowany wikariuszem parafii.
Ks. Henryk Chmieła , ur.1961 r. Parafia rodzinna Bejsce diec. Kielecka . Wyświęcony 1987 r. Wikariuszem
mianowany w 1992 roku.
26