Müşfiq XAN, “Tənha Canavar” - Kitabxana

T Ə N H A C A N A V A R
əndamlı, ağ bənizli, 22-24 yaşında bir qız idi. Həmişə açıq-saçıq
geyinərdi və ətrafındakıların diqqətini cəlb etməyi özünün ən
üstün cəhətlərindən biri hesab edirdi. Amma çox rəsmi idi.
Xüsusi ilə işdə bunu qoruyub saxlamağa çalışırdı.
Rəis özünün ən sevimli odikalonunu götürüb pencəyinin
üstünə, boyun-boğazına səpdi. Bu an qapı döyüldü. “Gəl” deyə
rəis dilləndi. “Olar, rəis?” – Nuranın ədalı səsi eşidildi. Rəis
ağzını şappıldada-şappıldada:
- Ay qız, sənə üç gündür deyirəm ki, sənə hər şey olar, olar nə
sözdü, gəl görək. Əyləş, səninlə söhbətim var.
Nura qapının yanındakı stulların birində oturdu.
- Ay qız, gəl yaxında otur, gizli söhbətdir, uzaqda oturubsan,
eşidən olar.
- Rəis, sizə soyuq deyil? Pəncərələri də açıq qoymusunuz.
Əslində hava soyuq idi. Amma içəri siqarın dumanı ilə dolu
olduğundan Nadir Əliyev məcbur olub pəncərəni açıq
qoymuşdu, çünki nəfəs almaq mümkün deyildi.
- Ay qız, belə lüt gəzəndə adama soyuq olar da, bəs necə
bilmişdin?!
Nura bu sözü sükutla qarşıladı. Həyasızcasına deyilən fikrə
münasibət göstərməmək qərarına gəldi. Nadir də Nadir idi ha!
Şux geyimli, qamətli, yaraşıqlı və cavan. 31 yaşı təzə tamam
olmuşdu. Atası uzun müddət bu vəzifədə işləmişdi. İndi artıq
ticarətlə məşğul idi, təqaüdə çıxıb öz dövranını sürürdü. Nadir
Bakı Dövlət Universitetinin harada yerləşdiyini vəzifəyə
keçəndən sonra təsadüfən öyrənmişdi. Baxmayaraq ki, həmin
universiteti bitirmişdi. Vəzifəyə də atası düzəltdirmişdi. Nadirin
ən vacib hesab etdiyi məşğuliyyətlər kef çəkmək, həyatın dadını
çıxarmaq, bahalı siqarlar, odikalonlar və sevimli xanımlarla
əylənib vaxt keçirmək idi.
- Nura, səni çağırdım ki, yorğun olarsan, hələ işə alışmamısan,
get evə dincəl, yaxşıca yat. Axşam saat 8-ə qalmış bekaram, səni
evdən götürəcəm, gedib təzə tanışlığımızı “yuyarıq”. Etirazın
___________________________________________________
42