Pobierz raport - Polska Izba Przemysłu Skórzanego

- 31 -
Ryc 17 - Zużycie wody na jednostkę produktu 2010 - 2011 (m 3 /m 2 )
Aby wyprodukować jeden
m 2 skóry, europejskie
garbarnie zużywają 0,13
m 3 wody.
0.135
0.133
0.131
0.129
0.127
0.125
2010
0.132
average 0.13
2011
0.129
Rycina 18 wskazuje dane dotyczące średniej wydajności
oczyszczania ścieków w różnych systemach oczyszczania
znajdujących się w grupie badanych państw, odrębnie dla
każdego opisanego parametru. Wydajność oczyszczania w
tym wypadku wyrażona jest jako:
([W] - [POZA])/ [W]
Gdzie [W] oznacza stężenie parametru w ściekach zrzucanych
do oczyszczalni, zaś [POZA] oznacza stężenie tego samego
parametru ściekach odprowadzanych po oczyszczeniu.
Wskaźnik ten ostatecznie mierzy zdolność przyjętego systemu
do usuwania zanieczyszczeń z wody. Jak widać, różne systemy
oczyszczania przyjęte w europejskich garbarniach, zapewniają
znakomite wyniki dla prawie wszystkich parametrów, z
wyjątkiem rozpuszczalnych soli, co stanowi nierozwiązany
problem technologiczny na poziomie międzynarodowym.
Minimalizację zanieczyszczeń wody w europejskich
garbarniach osiągnięto poprzez rozwój i wdrażanie
zintegrowanych procesów technologicznych, nakierowanych
na redukcję zawartości chemikaliów w ściekach, albo poprzez
modyfikację dawek chemikaliów albo przez sprzyjanie
wysokiemu zużyciu kąpieli.
Jakość ścieków
pochodzących
z garbarni jest
monitorowana głównie
poprzez analizę 8
parametrów:
(Zawiesina ogólna)
Wskazuje ilość rozpuszczonych cząstek stałych,
które mogą być oddzielone przez filtrację.
W procesach garbarskich, Zawiesina ogólna
tworzy się głównie z pozostałości skór i skórek,
wytwarzanych podczas końcowych nawodnień
i nierozpuszczonych środków chemicznych.
ChZT (Chemiczne Zapotrzebowanie na Tlen)
Parametr wskazujący ilość tlenu potrzebną do
utlenienia zawartych w ściekach związków
organicznych i nieorganicznych. W procesach
garbarskich, wartości ChZT zależą od
organicznych pozostałości skór i skórek oraz
od niewykorzystanych w pełni środków
chemicznych (np. kwasy organiczne, garbniki,
żywice, tłuszcze itp.).
Siarczany(SO 4=
)
Siarczany są składnikiem wielu garbarskich
związków. Współpraca garbarni z dostawcami
środków chemicznych prowadzi do
wskazywania alternatywnych produktów
wolnych od siarczanów.
Azot ogólny
Zawartość azotu w ściekach wyrażana jest
w jednostce TKN (Azot ogólny Kjeldhala),
mianowicie, jako suma związków azotu
pochodzących z rozpadu białek i mocznika.
W ściekach garbarskich znacząco występują
również amoniak (NH 3
) i sole amonowe (NH 4+
).
Chlorki (Cl - )
Zawartość chlorków w ściekach garbarskich
wynika głównie z soli używanej w konserwacji
skór i skórek, rozpuszczanej w pierwszych
fazach procesu oraz ze środków chemicznych
(takich jak chlorek amonu, chlorek sodu, kwas
solny) stosowanych w końcowych fazach
nawadniania. Wysoka zawartość soli może mieć
negatywny wpływ na osmotyczny potencjał
wody i jej cechy organoleptyczne.
Tlenek Chromu (III)
Podstawowy siarczan chromu (CrOHSO 4
)
to najczęściej stosowany na świecie garbnik.
Chrom używany do garbowania znajduje
się na trzecim stopniu utlenienia, na którym
nie wykazuje toksycznych właściwości, w
przeciwieństwie do silnie toksycznego tlenku
chromu (VI).
Siarczki (S = )
Siarczek sodu (Na 2
S) stosowany jest we
wstępnych fazach procesu garbowania, w
szczególności do usuwania sierści ze skór i
skórek. Jego wpływ na środowisko związany
jest przede wszystkim z jego potencjalnie
toksycznymi właściwościami w konkretnych
warunkach środowiskowych, z jego udziałem
w wartości ChZT i z charakterystycznym
brzydkim zapachem, który nadaje wodzie, który
to zapach ma mniejszy wpływ na środowisko,
ale jest bardziej widoczny.