Lew, czarownica i st..

gdzie zaczęło się z nim dziać coś złego. Teraz znowu był prawdziwym sobą i patrzył innym
prosto w oczy. I w tym miejscu, na polu bitwy, Aslan pasował go na rycerza.
- Czy on chociaŜ wie - szepnęła Łucja do Zuzanny - co Aslan dla niego uczynił Czy
wie, jakie były warunki umowy z Czarownicą
- Ciiiiicho! Nie, oczywiście nie wie - odpowiedziała Zuzanna.
- A czy nie powinien się dowiedzieć
- Och, na pewno nie. To byłoby dla niego zbyt straszne. Pomyśl, jak byś się czuła,
gdybyś była na jego miejscu.
- Mimo to uwaŜam, Ŝe powinien o tym wiedzieć - upierała się Łucja, ale w tym
momencie ktoś im przerwał i rozmowa się skończyła.
Tej nocy spali w pobliŜu pola bitwy. W jaki sposób Aslan postarał się, aby mieli co
jeść, nie wiem; tak czy owak o ósmej wszyscy siedzieli na trawie, zajadając wyborną kolację.
Nazajutrz wyruszyli na wschód, wzdłuŜ wielkiej rzeki. A dnia następnego, około pory
podwieczorku, znaleźli się u jej ujścia. Opodal wystrzelał w niebo swymi wieŜycami zamek
Ker-Paravel; przed nimi był piasek, skały pokryte wodorostami i małe zagłębienia pełne
słonej wody. A dalej lśniła niezmiernie długa linia zielononiebieskich fal, obmywających
wciąŜ i wciąŜ plaŜę. Pachniało morzem, słychać było cudowny krzyk morskich mew.
Słyszeliście go kiedyś Pamiętacie...
Tego dnia po podwieczorku dzieci raz jeszcze zeszły na plaŜę i zdjąwszy buty i
skarpetki, spacerowały w słońcu czując, jak piasek przesypuje się im między palcami. Ale
następny dzień był bardziej uroczysty. Wówczas to w wielkiej sali Ker-Paravelu - w owej
wspaniałej sali ze stropem z kości słoniowej, z zachodnią ścianą pokrytą pawimi piórami i
wschodnią z drzwiami otwartymi na morze - w obecności przyjaciół i przy dźwiękach trąb
Aslan ukoronował uroczyście wszystkich czworo i powiódł ich do czterech tronów wśród
ogłuszających okrzyków: „Niech Ŝyje król Piotr! Niech Ŝyje królowa Zuzanna! Niech Ŝyje
król Edmund! Niech Ŝyje królowa Łucja!"
- Zostając królem lub królową w Narnii - oznajmił Aslan - zostaje się królem lub
królową na zawsze. Noście te korony godnie, Synowie Adama! Noście je godnie, Córki Ewy!
Tak więc dzieci zasiadły na tronach, wręczono im berła i mogły teraz nagrodzić
zaszczytami i podarkami wszystkich swoich przyjaciół: fauna Tumnusa, państwa Bobrów,
olbrzyma Grzmotołupa, leopardy, dobre centaury, karły i lwa. I tej nocy w Ker-Paravelu
odbył się wielki bal: ucztowano i tańczono, lśniło złoto i płynęło wino, a w odpowiedzi na
muzykę rozbrzmiewającą w wielkiej sali z zewnątrz dobiegała do nich raz po raz muzyka
mieszkańców morza - bardziej dziwna, bardziej słodka i bardziej wzruszająca.