ΤΕΧΝΙΚΑ ΥΛΙΚΑ - Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

24
2.6 ΑΡΓΙΛΙΚΑ Ή ΚΕΡΑΜΙΚΑ ∆ΟΜΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
2.6.1 ΓΕΝΙΚΑ
Τα αργιλικά δοµικά στοιχεία παράγονται από τον πηλό µετά από προεργασία,
µόρφωση µε τα χέρια ή µε µηχανικά µέσα, σε κατάλληλα καλούπια, ξήρανση του
υλικού στον αέρα ή σε ρεύµατα θερµού αέρα, όπτηση σε δακτυλοειδή καµίνια ή
καµίνια συνεχούς καύσης και ψύξη.
Η προεργασία του πηλού ανάλογα µε τις ιδιότητές του, περιλαµβάνει απίσχναση ή
εµπλουτισµό ισχνών αργίλων, ανάµιξη µε νερό, φύραση, έλαση και κοπή.
Η απίσχναση εφαρµόζεται όταν ο πηλός είναι παχύς, δηλαδή όταν περιέχει πολύ
άργιλο. Όταν περιέχει πολύ άµµο ονοµάζεται ισχνός. Οι ισχνοί πηλοί έχουν µειωµένη
πλαστικότητα και συνεκτικότητα. Η απίσχναση επιτυγχάνεται µε την προσθήκη
χαλαζιακής άµµου, αλεύρων πετρωµάτων, τέφρας, λιγνίτη, πριονιδίων ξύλου κ.λ.π.
Όταν η απίσχναση γίνεται µε οργανικά υλικά, π.χ. πριονίδι, τότε τα προϊόντα της
όπτησης µετατρέπονται σε πορώδη υλικά, λόγω της πλήρους καύσης του οργανικού
υλικού.
Ο εµπλουτισµός των ισχνών πηλών γίνεται µε την αποµάκρυνση των απισχναντικών
συστατικών, µε πλύσιµο µέσα σε δεξαµενές ανάδευσης µε πτερυγιοφόρο
αναδευτήρα.
Για την παραγωγή θερµοµονωτικών αργιλικών προϊόντων και κυρίως οπτόπλινθων
δόµησης ή επένδυσης χρησιµοποιούνται κατά την πρόσµιξη διογκωµένη πολυστερίνη
ή άλλα υλικά , τα οποία όταν καίονται κατά την όπτηση, δίνουν πορώδεις
οπτόπλινθους µε µικρή φαινόµενη πυκνότητα.
Η µόρφωση των προϊόντων, ώστε να αποκτήσουν το επιθυµητό σχήµα, γίνεται µε την
εφαρµογή πίεσης χειρωνακτικά ή µε κατάλληλες συσκευές. Υπάρχουν δύο µέθοδοι
µόρφωσης, η υγρή και η ξηρή.
Η επιλογή της µεθόδου που θα χρησιµοποιηθεί εξαρτάται από την ποιότητα του
πηλού και από το προϊόν που θα κατασκευαστεί.
Η ξήρανση γίνεται µε φυσικό ή τεχνητό τρόπο. Η φυσική ξήρανση πλεονεκτεί της
τεχνητής ως προς την οµοιοµορφία και την οµαλότητα ξήρανσης. Παρουσιάζει, όµως,
τα µειονεκτήµατα ότι χρειάζεται µεγάλους χώρους και σηµαντικό χρόνο για την
ολοκλήρωσή της.
Η όπτηση δίνει στα προϊόντα σταθερή µορφή και ικανές µηχανικές αντοχές.
Πραγµατοποιείται σε καµίνους και καθώς αυξάνεται η θερµοκρασία παρατηρείται
στους 100 0 C εξάτµιση του νερού, στους 500 ÷ 600 0 C αποµάκρυνση του
κρυσταλλικού νερού και στους 950 ÷1050 0 C εξαΰλωση, όπου τήγµα προσµίξεων
στην περιοχή αυτή συγκολλά τους κόκκους του υλικού, µε αποτέλεσµα το προϊόν να
αποκτά µηχανικές αντοχές.
Η τελευταία φάση της παραγωγής είναι η ψύξη του προϊόντος που πρέπει να γίνεται
µε βραδύ ρυθµό, ώστε να αποφευχθούν µικρορηγµατώσεις.
Η χηµική σύσταση του πηλού και η θερµοκρασία όπτησης καθορίζουν το χρώµα του
προϊόντος.
Η παρουσία επιβλαβών προσµίξεων στα προϊόντα αργίλου, όπως και η κακή όπτηση
δηµιουργούν προβλήµατα στα προϊόντα που παρασκευάζονται, όπως εξανθήµατα,
τριχοειδείς ρωγµές, κηλίδες, διαρρήξεις, κ.ά.
Τα προϊόντα αργίλου, τούβλα, κεραµίδια κ.λ.π. , τα οποία είναι καλής ποιότητας
παρουσιάζουν ανθεκτικότητα στη θλίψη, στις καιρικές συνθήκες , στη φωτιά και στις
χηµικές επιδράσεις.