1rvVo27A5
1rvVo27A5
1rvVo27A5
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
ΕΚΛΟΓΕΣ 2014<br />
ΒΑΣΩ ΚΙΝΤΗ<br />
Το πολιτικό σύστημα<br />
ήταν ένα κλειστό<br />
κλαμπ που κατά<br />
κανόνα απέκλειε<br />
τους άξιους<br />
Της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ<br />
πουν, αυτή την κατάσταση γιατί είναι τα ίδια συνυπεύθυνα<br />
για την ανάπτυξη των παθογενειών. Όσοι<br />
προσπάθησαν επί χρόνια να επιφέρουν αλλαγές<br />
συνάντησαν έναν τοίχο από μπετόν που δεν υποχωρούσε.<br />
Χρειάζεται κεντρική πολιτική βούληση<br />
και υποστήριξη για να γίνουν αλλαγές στα πανεπιστήμια<br />
και σε άλλους θεσμούς. Γι’ αυτό είναι σημαντικό<br />
να υπάρχει ένα δυνατό κόμμα σαν το Ποτάμι.<br />
Για να στηρίξει αταλάντευτα τις απαραίτητες αλλαγές,<br />
να μην υποχωρήσει σε πιέσεις εγκατεστημένων<br />
συμφερόντων, για να ενδιαφερθεί γι’ αυτούς<br />
που πραγματικά προσφέρουν και δημιουργούν,<br />
γι’ αυτούς για τους οποίους ο θεσμός υπάρχει, την<br />
κοινωνία δηλαδή και τους φοιτητές. Τα παλαιά κόμματα<br />
ως προς όλα αυτά απέτυχαν πλήρως. Τα μικρά<br />
βήματα που κατά καιρούς έκαναν, έσπευδαν στην<br />
επόμενη στροφή να τα ακυρώσουν<br />
Διδάσκει Φιλοσοφία της Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο<br />
Αθηνών και είναι υποψήφια ευρωβουλευτής<br />
με το Ποτάμι. Τα τελευταία χρόνια όμως η μαχητική<br />
της αρθρογραφία και ο αιχμηρός δημόσιος<br />
λόγος της την έφεραν στο πολιτικό προσκήνιο.<br />
Μιλάει με πάθος για αυτά που πιστεύει, υποστηρίζει<br />
ένθερμα τις μεταρρυθμίσεις στο χώρο της παιδείας,<br />
ακόμα και για θέματα που καίνε – απεργίες,<br />
αναθεώρηση του άρθρου 16, συνδικαλισμός.<br />
«Θέλουμε να ζούμε σε μια κανονική χώρα όπου<br />
οι θεσμοί λειτουργούν» λέει, κάτι που –ακόμα κι<br />
αυτό– στην Ελλάδα παραμένει ζητούμενο.<br />
ίπατε ότι υποστηρίζετε το Ποτάμι… «για να<br />
αλλάξει το πολιτικό σύστημα, για να αλλάξει<br />
η χώρα». Γιατί θεωρείτε ότι αυτό μπορεί<br />
T<br />
να το επιτύχει μόνο το Ποτάμι; Κοιτάξτε,<br />
το Ποτάμι δεν μπορεί να αλλάξει μόνο του το πολιτικό<br />
σύστημα της χώρας. Μπορεί να γίνει όμως<br />
ο καταλύτης. Γιατί; Πρώτον, διότι δεν βαρύνεται με<br />
τις αμαρτίες του παρελθόντος που κατατρύχουν τα<br />
παλαιά κόμματα και δεύτερον διότι προτείνει μία<br />
οδό που φέρνει στην πολιτική σκηνή διαφάνεια,<br />
αξιοκρατία, ειλικρίνεια και μέριμνα για το δημόσιο<br />
συμφέρον. Κι άλλοι τα διακηρύσσουν αυτά αλλά<br />
ξέρουμε ότι όχι μόνο δεν τα εφάρμοσαν, αλλά τα<br />
πολέμησαν λυσσαλέα. Έως τώρα το πολιτικό σύστημα<br />
αναπαραγόταν μέσα από οικογενειακές,<br />
κομματικά ευνοιοκρατικές και πελατειακές σχέσεις.<br />
Ήταν ένα κλειστό κλαμπ που απέκλειε, κατά<br />
κανόνα, τους άξιους και τακτοποιούσε αυτούς που<br />
παρεπιδημούσαν στα κομματικά και βουλευτικά<br />
γραφεία. Εμείς ερχόμαστε από την κοινωνία, γιατί<br />
δεν αντέχουμε άλλο να βλέπουμε αυτούς που α-<br />
πέτυχαν παταγωδώς να προσπαθούν να μας «σώσουν»,<br />
να ξανακάνουν δηλαδή τα ίδια απλώς πιο<br />
μίζερα. Θέλουμε να ζούμε σε μια κανονική χώρα ό-<br />
που οι θεσμοί λειτουργούν και υπάρχει δικαιοσύνη.<br />
Δεν θέλουμε την αναβίωση συντεχνιών που υπερασπίζονται<br />
τους ημέτερους εις βάρος της κοινωνίας<br />
και αυτών που βρίσκονται εκτός των τειχών.<br />
Αν οι πολίτες εμπιστευθούν το Ποτάμι, θα σημαίνει<br />
ότι υπάρχει η βούληση για γνήσια αλλαγή πορείας.<br />
Και τότε η πολιτική σκηνή θα μεταμορφωθεί και η<br />
χώρα θα αλλάξει. Θα ασχολούμαστε με τα προβλήματα<br />
και όχι με την κενή πολιτικολογία.<br />
Δεν υπάρχουν κάποιοι που ασχολήθηκαν με την<br />
πολιτική έχοντας ευγενή κίνητρα; Γιατί τους γυρνάτε<br />
την πλάτη, δηλαδή γιατί ξαφνικά η εμπειρία<br />
θεωρείται ελάττωμα; Ναι, υπάρχουν πολιτικοί που<br />
ασχολήθηκαν με τα κοινά έχοντας ευγενή κίνητρα.<br />
Ναι, υπήρξαν και υπάρχουν ικανοί και ακέραιοι πολιτικοί<br />
που τίμησαν τις θέσεις που ανέλαβαν. Δεν<br />
τους γυρνάμε την πλάτη. Είμαστε ένα νέο κόμμα<br />
και θέλουμε να κάνουμε μια νέα αρχή, ακόμη και σε<br />
επίπεδο συμβόλων. Θέλουμε να δείξουμε ότι δεν έ-<br />
χουμε σχέση με το κομματικό παρελθόν που έπνιγε<br />
Δεν θέλουμε<br />
την αναβίωση<br />
συντεχνιών που<br />
υπερασπίζονται<br />
κάποιους<br />
εις βάρος<br />
της κοινωνίας<br />
τις προσπάθειες ακόμη κι αυτών των ικανών πολιτικών<br />
για να εξυπηρετήσει φαύλα συμφέροντα. Αν<br />
ήταν στις γραμμές μας πολιτικοί που ορισμένοι από<br />
εμάς τους θεωρούμε ικανούς, θα υπήρχαν άλλοι<br />
που θα διαφωνούσαν. Και θα εμπλεκόμασταν σε<br />
μια συζήτηση για το παρελθόν ενώ μας ενδιαφέρει<br />
το μέλλον. Θέλουμε η χώρα να πάει μπροστά. Θα<br />
κάνουμε την αρχή και στην πορεία θα χρειαστεί η<br />
βοήθεια και η εμπειρία όλων όσοι έχουν τη διάθεση<br />
να εργαστούν για το δημόσιο συμφέρον. Γι’ αυτό<br />
επιμένουμε στη σημασία των συνεργασιών. Όσο<br />
για την πολιτική, αυτή δεν παράγεται από όσους<br />
έχουν μάθει μία διάλεκτο που έχει καταντήσει στα<br />
χείλη τους κενό απολίθωμα. Λόγια, λόγια, λόγια του<br />
αέρα που δεν δημιουργούν, αλλά κωλυσιεργούν. Η<br />
σοβαρή πολιτική παράγεται από τα προβλήματα.<br />
Όταν θέλεις να λύσεις προβλήματα παράγεις πολιτική.<br />
Όταν θέλεις να σώσεις πολιτικούς παράγεις<br />
αερολογίες.<br />
Γράφατε για τις απεργίες στο ΕΚΠΑ: «Είναι λογικό να<br />
απεργεί μέρος του προσωπικού ενός θεσμού και να<br />
βάζει λουκέτο επί δύο μήνες; Είναι λογικό να απεργούν<br />
π.χ. οι γιατροί νοσοκομείου και να πετιούνται<br />
έξω οι ασθενείς; Κι όμως αυτό συμβαίνει στο πανεπιστήμιο».<br />
Ποιος φταίει τελικά για την κατάσταση<br />
που έχει διαμορφωθεί; Φταίει ότι θεσμοί, όπως το<br />
πανεπιστήμιο, δεν λειτουργούσαν και εν πολλοίς<br />
δεν λειτουργούν προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος,<br />
αλλά προς όφελος των ομάδων που τον<br />
νέμονται και παρασιτούν επ’ αυτού. Η κάθε ομάδα<br />
θεωρεί το θεσμό, εν προκειμένω το πανεπιστήμιο,<br />
ιδιοκτησία της και θεωρεί πως μπορεί να τον μεταχειρίζεται<br />
κατά το στενό ιδιοτελές συμφέρον της,<br />
αδιαφορώντας πλήρως για τις επιπτώσεις στην κοινωνία<br />
και στα υπόλοιπα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας.<br />
Η κρίση, αλλά και κρίσιμες παρεμβάσεις<br />
που έγιναν με το νόμο Διαμαντοπούλου στα ΑΕΙ,<br />
έφεραν στην επιφάνεια τρομερές παθογένειες.<br />
Γιατί όμως η κατάσταση δεν αλλάζει; Διότι υπάρχουν<br />
τρομερές αντιστάσεις όταν θίγονται συμφέροντα,<br />
διότι οι περισσότερες πρυτανικές αρχές<br />
προσπαθούν να βραχυκυκλώσουν οποιαδήποτε<br />
απόπειρα αλλαγής και να διατηρήσουν παγιωμένες<br />
εξουσίες, διότι τα κόμματα, στην κυβέρνηση και<br />
στην αντιπολίτευση, ανέχονται, αν δεν υποθάλ-<br />
Υπερασπιστήκατε την ποσόστωση λέγοντας ότι<br />
τα κόμματα «πρέπει να βγάλουν από τη σκιά και<br />
την αφάνεια στην οποία έχουν καταδικάσει τις<br />
γυναίκες». Δεν είναι όμως φαλλοκρατικό να αντιμετωπίζεται<br />
η γυναίκα ως προστατευόμενο είδος;<br />
Και δεν είναι άδικο, για παράδειγμα στις εκλογές<br />
για την ΚΕ ενός κόμματος, ένας άντρας να έχει πάρει<br />
περισσότερες ψήφους, αλλά να του πάρει τη<br />
θέση μια γυναίκα αποκλειστικά και μόνο επειδή<br />
είναι γυναίκα; Αυτοί που δεν είναι φαλλοκράτες<br />
θέλουν να μην αδικούνται οι γυναίκες και θεωρούν<br />
ότι ένα από τα μέτρα που μπορεί να βοηθήσουν<br />
σ’ αυτή την κατεύθυνση είναι το μέτρο των ποσοστώσεων.<br />
Όπου έχει εφαρμοστεί έχει βοηθήσει<br />
τις γυναίκες να πάρουν εν μέρει αυτό που αξίζουν.<br />
Διαφορετικά είναι σαν να λέμε ότι φταίνε οι γυναίκες<br />
που δεν αναδεικνύονται σε θέσεις ευθύνης.<br />
Ότι τα πράγματα γίνονται αξιοκρατικά, αλλά δεν υ-<br />
πάρχουν γυναίκες στην πολιτική, στις καθηγητικές<br />
βαθμίδες, σε διευθυντικές θέσεις σε επιχειρήσεις,<br />
επειδή δεν είναι αρκετά καλές. Αυτό δεν είναι σωστό.<br />
Στο Πανεπιστήμιο Αθηνών είναι περισσότερες<br />
οι φοιτήτριες από τους φοιτητές. Οι φοιτήτριες α-<br />
ποφοιτούν νωρίτερα και με καλύτερους βαθμούς.<br />
Κι όμως όσο πηγαίνουμε στα μεταπτυχιακά και<br />
στις ανώτερες βαθμίδες ο αριθμός των γυναικών<br />
μειώνεται δραματικά. Φταίει ότι οι γυναίκες είναι<br />
άχρηστες και δεν έχουν τα προσόντα ή φταίει ένα<br />
κλίμα που στέλνει τις γυναίκες στην οικογένεια και<br />
ένα κλίμα boys’ club που είναι αφιλόξενο για τις<br />
γυναίκες και αναδεικνύει σε υπεύθυνες θέσεις με<br />
εξουσία και αρμοδιότητες τα φιλαράκια μας; Οι γυναίκες<br />
έχουν τα προσόντα, αλλά είναι αφανείς, τις<br />
προσπερνούν, δεν τις υπολογίζουν και συναντούν<br />
κάποια στιγμή τη γυάλινη οροφή. Καταλαβαίνω<br />
πως, όταν είσαι νέα, δεν μπορείς να πιστέψεις ότι<br />
θα συναντήσεις τέτοια κατάφωρη αδικία και θεωρείς<br />
ότι κανείς δεν θα σταθεί εμπόδιο στο δρόμο<br />
σου. Οι ποσοστώσεις έρχονται να άρουν κάποια<br />
τέτοια παγιωμένα εμπόδια γιατί κανείς που απολαμβάνει<br />
προνόμια δεν θα αλλάξει τις βολικές συνήθειές<br />
του. Καταλαβαίνω ότι υπάρχουν αντιρρήσεις<br />
ακόμη και από φεμινίστριες που σέβονται τις<br />
γυναίκες, αλλά εγώ έχω πειστεί ότι οι ποσοστώσεις<br />
στις περισσότερες περιπτώσεις εν γένει βοηθούν<br />
και είναι μέτρο αποκατάστασης αδικιών απέναντι<br />
στο μισό του πληθυσμού. Όσο για τις ποσοστώσεις<br />
στα όργανα ενός κόμματος, να σημειώσουμε ότι<br />
οι κομματικές διαδικασίες μπορεί να έχουν πολλαπλούς<br />
στόχους, ένας εκ των οποίων μπορεί να είναι<br />
η ανάδειξη γυναικών ή νέων ή από μια συγκεκριμένη<br />
επαγγελματική κατηγορία (π.χ. εργάτες). Αυτό<br />
δεν είναι αδικία, είναι κάνω πολιτική. Και με τον ίδιο<br />
τρόπο που δεν είναι αδικία να λες ότι οι θέσεις π.χ.<br />
για την ΚΕ είναι 100 αφήνοντας έξω τους πέραν<br />
των 100 πιθανόν άξιους, δεν είναι αδικία να λες ότι<br />
μέρος αυτών των 100 θέσεων θα το κρατήσω ειδικά<br />
για γυναίκες, μειονότητες, εργάτες κ.λπ. A<br />
22 A.V. 22 - 28 ΜΑΪΟΥ 2014