II PRACOWNIA FIZYCZNA

Zagadnienia:
• Detektory gazowe.
• Czas martwy i czas restytucji licznika G-M.
• Rozkłady statystyczne Poissona i Gaussa.
• Funkcje modułów elektronicznych użytych w ćwiczeniu.
Część I
Wyznaczanie parametrów licznika Geigera-Muellera
1. Przeprowadź obserwację impulsów z licznika Geigera-Muellera przy pomocy oscyloskopu.
Zwróć szczególną uwagę na zmiany w kształcie tych impulsów dla napięć niewiele powyżej
progu. Zaobserwuj i narysuj kształt impulsu dla kilku napięć powyżej progu.
Wykorzystywane w tym ćwiczeniu liczniki mają próg napięciowy powyżej 450 V. Z tego powodu nie
ma sensu szukać impulsów z licznika przy niższych napięciach.
2. Wyznacz charakterystykę licznika Geigera-Muellera, czyli zależność liczby zliczanych w
zadanym czasie impulsów od napięcia przyłożonego do licznika, zmieniając napięcie co 10V.
Bądź ostrożny przy pomiarach z wysokimi napięciami powyżej 800 V. Nanoś na bieżąco wyniki na
wykres roboczy. Gdy zauważysz wyraźny wzrost liczby zliczeń po zmianie napięcia jedynie o 10V, zaniechaj
dalszych pomiarów, bo licznik może ulec uszkodzeniu w wyniku wewnętrznych wyładowań.
Po zakończeniu pomiarów charakterystyki obniż napięcie na liczniku do wartości niewiele przekraczającej
próg. Wykreśl zmierzoną charakterystykę, określ zakres plateau, jego długość
i nachylenie. Wybierz punkt pracy licznika i podaj na licznik wybrane napięcie pracy.
3. Umieść silniejsze źródło możliwie blisko licznika i przy pomocy oscyloskopu wyznacz czas martwy
i czas restytucji (regeneracji) licznika. Staraj się odrysować otrzymany obraz z oscyloskopu.
Oszacuj dokładność tej metody.
4. Wyznacz czas martwy licznika metodą dwóch źródeł. Pomiarów dokonaj dla czasu około
20 minut.
5. Wyznacz tło licznika (w zamkniętym domku nie ma źródła promieniowania) zliczając impulsy
przez czas około30 minut.
2