ΛΑΡΙΣΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΣΤΟ ΠΑΡΟΝ

Στα 1794, ανοικοδομείται ναός του Αγ. Αχιλλίου. Η πολυπόθητη άδεια δόθηκε
ύστερα από μακροχρόνιους αγώνες των χριστιανών, έναντι γενναίων οικονομικών
ανταλλαγμάτων.
Κατά την περίοδο αυτή παρατηρείται έντονη πνευματική άνθηση, με τον
Κωνσταντίνο Κούμα, γύρω στα 1798, να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο σε αυτή,
διδάσκοντας ελληνικά και μαθηματικά στο Ελληνικό Σχολείο που είχε ιδρύσει ο
μητροπολίτης Διονύσιος κοντά στο ναό του Αγ. Αχιλλίου.
Η Λάρισα μετά την απελευθέρωση (από το 1881 έως τον Α΄ Παγκόσμιο
Πόλεμο)
Στις 31 Αυγούστου 1881 έγινε η ενσωμάτωση του μεγαλύτερου τμήματος της
Θεσσαλίας και ενός μικρού τμήματος της Ηπείρου στον κορμό του μικρού τότε
Ελληνικού Κράτους.
Οι ελπίδες για την ανασύνταξη και οργάνωση του Θεσσαλικού χώρου ήταν
μεγάλες και πολλές, δυστυχώς όμως δε συνοδεύτηκαν από τα κατάλληλα μέτρα και
εκείνες τις ενέργειες που θα επέτρεπαν την πραγματοποίηση τους. Γι ’αυτό η
πορεία της Θεσσαλίας μετά το 1881 είναι μια ατέρμονη σειρά τραυματικών
εμπειριών, οι οποίες προήλθαν είτε από τις δεσμεύσεις που επιβλήθηκαν στην
Ελλάδα με την Ιουλιανή Σύμβαση, είτε από τη δραματική διάψευση των ελπίδων
του πληθυσμού της Θεσσαλίας.
Το πλέον σημαντικό ήταν οι ατυχείς ρυθμίσεις σχετικά με την απόκτηση γης, όπου
οι Έλληνες μεγιστάνες του εξωτερικού που έρχονται στη Θεσσαλία, αλλά και οι
ντόπιοι κεφαλαιούχοι αποκτούν, πριν και αμέσως μετά την
Απελευθέρωση, μεγάλες γαιοκτησίες (τσιφλίκια) στη Θεσσαλία και στην περιοχή
της Λάρισας, που, λόγω της θέσης της, γίνεται έδρα των γεωργικών τους
επιχειρήσεων. Αυτό το φαινόμενο της συγκέντρωσης της ιδιοκτησίας σε λίγους,
ήταν η αφετηρία μιας πικρής ζωής για τους Θεσσαλούς κολίγους.
Η Λάρισα, η μεγαλύτερη σε πληθυσμό πόλη, κατά την περίοδο αυτή,
εξακολουθεί να είναι το κέντρο της Θεσσαλίας. Γίνεται η έδρα του ομώνυμου
Δήμου με το από 31-03-1883 Βασιλικό Διάταγμα (Φ.Ε.Κ. 126/2 Απριλίου 1883).
Λόγω της γεωγραφικής της θέσης, ήταν φυσικό επόμενο να γίνει στρατιωτικό
κέντρο, έδρα δικαστικών και διοικητικών αρχών και να αποτελέσει πολύ γρήγορα
ένα σημαντικό πόλο έλξης πληθυσμών από μακρινές και πιο κοντινές περιοχές.
Η Ελληνική Νομοθεσία άρχισε να εφαρμόζεται από το 1882 στις «νέες χώρες»
(Νόμος ΠΜ'/1882 Φ.Ε.Κ. 16/20 Μαρτίου 1882), αλλά η κακοδιοίκηση δεν είχε
προηγούμενο. Γι’ αυτή την κατάσταση, που επικρατούσε στους διοικητικούς
θεσμούς της Λάρισας, ακούστηκαν στη Βουλή, κατά καιρούς και κάποιες φωνές
έντιμων πολιτικών, οι οποίοι παρουσίαζαν μια εικόνα της δημόσιας τάξης
15