Prężnie działająca firma w „Ptaku” - Łaski Serwis Samorządowy

More documents

Recommendations

Info

PANORAMA ŁASKA Istotnie, spotykaliśmy się ostatnio sporadycznie; rozdzielił nas czas, tempo życia, jego nieprzewidywalne zawirowania, ale i odległość geografi czna. Jednak ilekroć przyjeżdżałem do Łasku, starałem się bodaj kilkanaście minut spędzić z nim, jednym z przyjaciół mojej niełatwej młodości. Dziś nieliczni jeszcze pamiętają, że w pierwszych powojennych latach mało było miejsc, w których młodzież mogła spędzać czas z rówieśnikami. Jedyną rozrywką było kino „Bałtyk” oraz potańcówki w tak zwanej sali gimnastycznej. Pobyt w tych miejscach wymagał jednak pieniędzy, a te nasze roczniki rzadko miewały. Za to latem można było do woli dyskutować obok „dołka”, jaki tworzyła Grabia obok młyna na Utracie. Tam spotykał się „cały Łask”. Pamiętam Jurka Korzyckiego, Adama Fiszera, Bogdana Maciejewskiego, Janka Magrowicza, Kazika i Zenka Zubrzyckich, Lolka Kowalczyka, Jurka i Romka Chabrów, Zbyszka Hajncla, Janusza Chrzanowskiego, Dzidka Raźniewskiego… Było gwarnie, wesoło, radośnie. Jurek Buss jakby odstawał od szalejących w wodzie czy dokazujących na brzegu opalonych i zadziornych chłopców. Był wyciszony, uśmiechnięty, przyjazny i jakby przepraszał, że w ogóle znalazł się wśród nas. Nie przypominam sobie, aby wykazywał zacietrzewienie w podbijaniu piłki czy imponował skokami ze stawideł do wody, natomiast mógł długo rozprawiać na tematy, którymi wówczas żyliśmy: sport, szkoła, ciekawa lektura, dziewczyny. Mimo pacyfi stycznego charakteru, w sytuacjach ekstremalnych Jurek potrafi ł wykazać odwagę i zdecydowanie. Podczas jednej z zabaw zorganizowanych w parku przez straż pożarną, doszło do bójki pomiędzy Bogdanem Maciejewskim a Jędrkiem Renkowskim. Poszło o Ewę Śledzińską, w której obaj byli zadurzeni bez pamięci. Wszczął się rwetes, akolici obu adwersarzy natychmiast pospieszyli z pomocą swoim kolegom. Sytuacja, jak to się mówi, mogła w każdej chwili wymknąć się spod kontroli i pięknie rozpoczęta impreza mogłaby zakończyć się przed czasem. Wówczas wkroczył, a właściwie wpadł w skotłowany tłum, Leszek Witkowski, chyba najsilniejszy chłopak w Łasku, a za nim, ku wielkiemu zdziwieniu, Jurek! Nie pamiętam szczegółów, ale wkrótce Bogdan znalazł się w rękach druhów strażaków, a po chwili obezwładniono Jędrka, Jak to się stało, że Jurek porwał się na wyjątkowo wojowniczych osobników, uczestników wielu zwad rozrób i mordobić? Później, gdy staliśmy pod drzewami, a na polanie tańczyły przytulone pary w rytm melodii „Czy pamiętasz tę noc w Zakopanem”, Jurek JUREK W czasie uroczystości związanych z 50-leciem powstania grupy poetyckiej „Grabia’59”, Jurek poprosił abym podpisał mu swoja broszurkę „Piękna legenda”. „Tak rzadko się spotykamy, więc czytając będę miał wrażenie, że rozmawiamy jak dawniej”. odezwał się, jakby chcąc się usprawiedliwić: Zrobiliby sobie krzywdę, prawda? Trzeba było ich rozdzielić. Ja tylko pomogłem Leszkowi”. Życie zmusza do podejmowania określonych decyzji, często niweczy piękne, młodzieńcze plany, ukazując twardą, pozbawioną uroku, rzeczywistość. Jedni z owej grupki znad Grabi wkrótce znaleźli się w odległych rejonach Polski, inni podjęli pracę w urzędach, jeszcze inni zniknęli na zawsze z krajobrazu Łasku. Mnie los rzucił początkowo do Częstochowy, potem do Wrocławia. Przez siedem lat nie zaglądałem na „dołek” przy młynie, a kiedy powróciłem w 1958 roku, bodaj pierwszą osobą, jaką spotkałem w cukierence „U Remika” był Jurek Buss. Mimo upływu lat pozostał tym samym nieśmiałym i uśmiechniętym chłopcem, jakiego pamiętałem z letnich, powojennych dni. Kolejne nasze spotkania bywały przypadkowe, gdzieś na deptaku w rynku lub na imprezach organizowanych w Domu Kultury czy Bibliotece Powiatowej. Siadaliśmy wówczas na uboczu i toczyliśmy długie „rodaków rozmowy”. Jurek zjawiał się zawsze, gdy czczono kolejne rocznice powstania „Grabi’59”, przychodził na moje wieczorki autorskie. Myślę, że robił to nie dlatego, że przed laty graliśmy w siatkówkę nad rzeką, ale z przyjaźni, z serca. Opowiadał o sobie, o chorobach, które go dopadły i odebrały sporo sił, o zmaganiu się z codziennością. Gdy o tym piszę, uświadamiam sobie, że nigdy nie rozmawialiśmy o polityce, choć to ona determinuje naszą egzystencję. Może był pogodzony z nieobliczalnością rodzimych politykierów, zdawał sobie sprawę z faktu, że w kraju, w którym żyjemy, prawo 22 nie zawsze prawo znaczy, a sprawiedliwość sprawiedliwość. Właśnie on, wieczny optymista, pełen zaufania i ciepła dla innych, jakby był obok wszystkiego, czym żył kraj. „Choruję – mówił. Wszczepili mi bypassy i cieszę się, że mam dość siły, by się z tobą spotkać i porozmawiać. Siedzieliśmy na ławce z tyłu budynku Domu Kultury w słoneczne popołudnie i Jurek opowiadał co przeżył w szpitalu. Rewanżowałem się podobnymi przejściami. Ot, dwaj starsi panowie, debatujący nad czasem, który im jeszcze podarowano. „Jak to szybko minęło – powiedział podczas spotkania na Jarmarku <strong>Łaski</strong>m. – Zdaje się, że jeszcze wczoraj było nas wszędzie pełno, a teraz chodzę wśród tego tłumu i ani jednej znajomej twarzy”. Ostatni raz widzieliśmy się podczas wspomnianej uroczystości 50-lecia „Grabi’59”. Jurek był wesoły, dowcipkował, czuł się wspaniale. Gdy na powitanie wycałował moją żonę, powiedziałem, że z tymi jego chorobami zapewne lekko przesadza, bo dostrzegam w nim buzujący ogień młodości. „Dawno Lali nie widziałem ale stwierdzam, że wciąż jest urocza”. Rozmowa była błyskotliwa, pełna duserów, beztroska. Mój wnuczek uwiecznił ten moment aparatem fotografi cznym. W kwietniu, późnym wieczorem zatelefonowała do mnie kuzynka, mówiąc, że Jurka już nie ma wśród nas. Przeżyłem Jego odejście, jak stratę kogoś bliskiego, kogo nikt nie będzie mógł zastąpić. SIT TIBI TERRA LEVIS (niech Ci ziemia lekką będzie). Eugeniusz Iwanicki
23 PANORAMA ŁASKA Dzięki uprzejmości dyrektora Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych nr 1 w Łasku Włodzimierza Nowickiego trzymam w ręku coś niezwykle cennego: zbiorową fotografi ę łaskich maturzystów rocznika 1937/1938. Na pamiątkowej tablicy, jakich dziś już raczej się nie robi (a szkoda!) znajdują się zdjęcia łaskowian, m.in.: B. Białeckiego, A. Bulzackiego, M. Cicheckiego, E. Gajdy, J. Juniszewskiego, T. Kietlińskiego, Z. Kisielewskiego, Ł. Kosińskiej, J. Krawczyka, A. Ornafa, T. Osińskiego, I. Seweryniak, A. Szpolańskiego, Z. Świąteckiej, K. Walkiewicza, Z. Wesołego i Z. Wiśniewskiego. Są też fotografi e profesorów gimnazjum: M. Czerniatyńskiej, M. Doroszewskiej, J. Michlika, M. Radzimskiej, C. Winogrodzkiego (dyrektor) i W. Zabierka, a także ks. R. Kaczmarka. Jednym słowem, postacie, o których mało kto dziś pamięta. Wspomniana tablica ze zdjęciami trafi ła do szkoły dyr. Nowickiego nie bez powodu. Otóż przedwojenne gimnazjum mieściło się w najstarszej części tej renomowanej dziś placówki oświatowej, co zresztą potwierdza jedna z fotografi i. Na tej zdjęciowej tablicy jest jeszcze coś, co zmusza do refl eksji każdego łaskowianina z krwi i kości. Oto na innym zdjęciu uwieczniono salę gimnastyczną owej szkoły, znajdującą się przy tej samej ulicy, ale kilkaset metrów dalej. Po wojnie salę całkowicie przebudowano i w pewnym okresie mieści- ła się tu poradnia przeciwgruźlicza, potem przez jakiś czas budynek stał opustoszały i wreszcie niedawno dzięki staroście łaskiemu Cezaremu Gabryjączykowi przystąpiono do remontu obiektu. Dziś należący do Starostwa budynek przy ul. 9 Maja ma zupełnie inną kolorystykę, wyremontowany dach, nowoczesne okna i dogodne wejście. Ale o zakończeniu wszystkich robót nie można jeszcze mówić, Tu była sala gimnastyczna bo potrzeba na nie sporo pieniędzy, których w tegorocznym budżecie po prostu brakuje. Tak więc w tym roku nie uda się przystosować wnętrza do potrzeb m.in. Wojewódzkiej Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa, OHP czy innych instytucji, które chcą tu się wprowadzić. Starosta jest przekonany, że wszystkie roboty związane z nową funkcją tego obiektu zakończone zostaną w przyszłym roku. Najważniejsze, że budynek już nie niszczeje i prezentuje się znakomicie. I na koniec ciekawostka. We wspomnianym obiekcie będzie można korzystać z ciepła z wnętrza ziemi. Specjalne pompy wodne będą dostar- Stara tablica zdjęciowa udostępniona przez dyr. W. Nowickiego czać ciepło z głębokości 60 metrów. To w Łasku nowość! Tylko patrzeć, jak miasto sięgnie po wody geotermalne i pójdzie śladem Uniejowa, robiącego od niedawna karierę jako kurort. Stanisław Barcz Sala gimnastyczna łaskiego gimnazjum w latach 30 ubiegłego wieku... ....a tak wygląda ten obiekt dziś
Page 2 and 3: PANORAMA ŁASKA DZIEŃ FLAGI 2 maja
Page 4 and 5: PANORAMA ŁASKA „Tragedia w Smole
Page 6 and 7: PANORAMA ŁASKA OBWIESZCZENIE BURMI
Page 8 and 9: PANORAMA ŁASKA Choć ból i rany s
Page 10 and 11: PANORAMA ŁASKA Wykonanie budżetu
Page 12 and 13: PANORAMA ŁASKA Jak wykonaliśmy bu
Page 14 and 15: PANORAMA ŁASKA WYPOCZYNEK NA Cudze
Page 16 and 17: PANORAMA ŁASKA WODA DLA LASU doko
Page 18 and 19: PANORAMA ŁASKA DZIEŃ ZIEMI dokoń
Page 20 and 21: PANORAMA ŁASKA MATEX NAJLEPSZY Dob
Page 24 and 25: PANORAMA ŁASKA ZATRZYMANE CHWILE W
Page 26 and 27: PANORAMA ŁASKA Jednym zdaniem 100

Prężnie działająca firma w „Ptaku” - Łaski Serwis Samorządowy

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?