Określanie wybranych wskaźników ilościowych z obrazów ... - AGH

Określanie wybranych wskaźników ilościowych z obrazów satelitarnych
Teledetekcja i fotogrametria II, GiK - WGGiIŚ AGH w Krakowie
Określanie wybranych wskaźników ilościowych z obrazów satelitarnych
Cel
Głównym celem ćwiczeń jest zapoznanie się ze sposobem obliczania wskaźników ilościowych na
podstawie wybranych kanałów spektralnych obrazu wielospektralnego z satelity Landsat 7.
Środkiem do osiągnięcia celu jest opracowanie i analiza dwóch map tematycznych: mapy
temperatury radiacyjnej oraz mapy indeksu wegetacyjnego.
Zagadnienia
I. Zapoznanie się z dostępnymi materiałami.
II. Opracowanie mapy temperatury radiacyjnej powierzchni Ziemi
1. Konwersja wartości cyfrowych kanału termalnego na luminancję spektralną Lλ.
2. Przeliczenie luminancji spektralnej Lλ kanału termalnego na wartości temperatury
radiacyjnej T [K].
3. Obliczenie temperatury radiacyjnej w °C.
4. Analiza mapy temperatury radiacyjnej.
5. Obliczenie powierzchni obszaru o określonej temperaturze radiacyjnej.
III. Obliczenie indeksu wegetacyjnego
1. Opracowanie mapy indeksu wegetacyjnego NDVI
2. Analiza wartości indeksu NDVI dla poszczególnych kategorii uŜytkowania terenu
3. Obliczenie powierzchni obszaru pokrytego roślinnością.
Materiały
klon\pracownicy\awrobel\3_GiK\Albedo\albedo_dane_ilwis\
• albedo.rpr, temperatura.rpr, NDVI.rpr – pliki z paletą kolorów
• krakow.dom, albedo.dom, temperatura.dom, NDVI.dom – pliki z dziedziną
• 8 kanałów spektralnych zarejestrowanych przez radiometr ETM+ satelity Landsat 7 z
7 maja 2000 roku:
Dane Landsat 7 λ (μ m) Rozdzielczość
(m)
krak1 kanał 1 - niebieski 0.45÷0.52 30
krak2 kanał 2 - zielony 0.53÷0.61 30
krak3 kanał 3 – czerwony (RED) 0.63÷0.69 30
krak4 kanał 4 – bliska podczerwień (NIR) 0.78÷0.90 30
krak5 kanał 5 – średnia podczerwień 1.55÷1.75 30
krak6 kanał 6 - termalny 10.40÷12.50 60
krak7 kanał 7 – średnia podczerwień 2.09÷2.35 30
krak8 kanał 8 - panchromatyczny 0.52÷0.90 15
• klon\pracownicy\awrobel\3_GiK\Albedo\orto.jpg – fragment ortofotomapy ze zdjęć
lotniczych.
opracowanie Monika Badurska

Określanie wybranych wskaźników ilościowych z obrazów satelitarnych
Teledetekcja i fotogrametria II, GiK - WGGiIŚ AGH w Krakowie
Wprowadzenie teoretyczne
Albedo i temperatura radiacyjna
Głównym źródłem energii na Ziemi jest promieniowanie słoneczne, które moŜe być
odbite przez powierzchnię Ziemi (lub przez chmury) albo teŜ pochłonięte. Powierzchnia
Ziemi, poniewaŜ ma temperaturę wyŜszą niŜ zero bezwzględne, emituje energię cieplną.
Znajomość stopnia odbijania promieniowania słonecznego oraz wielkości emitowanej energii
cieplnej są wielkościami potrzebnymi do modelowania zjawisk zachodzących w środowisku,
w tym zmian zagospodarowania terenu i zmian klimatycznych. NaleŜy zaznaczyć, Ŝe
w naszym przypadku, analizujemy odbicie promieniowania krótkofalowego jakie wysyła
Słońce (maksimum energii dla fali 0,5 µm), i emisję promieniowania cieplnego Ziemi
o większej długości (najsilniejsze jest dla długości fali ok. 10µm).
Ta część promieniowania słonecznego, która podlega odbiciu jest nazywana albedo Ziemi.
Albedo (z łac. „białość”) definiowane jest, jako stosunek ilości energii promieniowania
odbitego do całkowitej energii promieniowania padającego na daną powierzchnię. Jest ono
parametrem określającym zdolność odbijania promieniowania słonecznego przez daną
powierzchnię. Albedo moŜe przyjmować wartości od 0 (co oznacza brak odbicia) do 1 (całe
padające promieniowanie jest odbijane). MoŜe być równieŜ wyraŜone w %. NatęŜenie
promieniowania odbitego uzaleŜnione jest od całkowitego promieniowania słonecznego oraz
od charakteru powierzchni odbijającej, jej barwy, szorstkości, zawartości wilgoci, ale takŜe
duŜy wpływ ma kąt padania promieni słonecznych oraz wysokość słońca nad horyzontem.
Promieniowanie cieplne jest praktycznie jedynym rodzajem promieniowania, które
w niektórych przypadkach moŜemy uznać za równowagowe. W stanach ustabilizowanych
(tzn. gdy ciało ma cały czas jednakową temperaturę) w wyniku nieprzerwanej wymiany
energii między ciałem i promieniowaniem następuje stan równowagi, tzn. ciało w jednostce
czasu pochłania tyle energii, ile wypromieniowuje. Do ilościowego scharakteryzowania
promieniowania słuŜy spektralna zdolność emisyjna ciała R, natomiast zdolność ciała do
pochłaniania padającego na nie promieniowania jest scharakteryzowana spektralną zdolnością
absorpcyjną A. Obydwie zdolności zaleŜą od natury ciała, jego temperatury i róŜnią się w
zaleŜności od długości fali promieniowania. Spektralna zdolność emisyjna ciała jest to moc
promieniowania jednostki powierzchni ciała w przedziale jednostkowym częstości (długości
fali) promieniowania. Spektralna zdolność absorpcyjna A jest to stosunek ilości energii
promieniowania pochłoniętego do całkowitej ilości energii promieniowania padającego na
dane ciało w przedziale jednostkowym częstości promieniowania. Całkowita zdolność
emisyjna danego ciała jest to suma (po wszystkich częstościach) spektralnej zdolności
emisyjnej.
Ciało, które jest zdolne do całkowitego pochłaniania promieniowania dla wszystkich
częstości dla dowolnej temperatury nazywa się ciałem doskonale czarnym. W rezultacie
zdolność absorpcyjna ciała doskonale czarnego jest równa 1 dla wszystkich częstości
promieniowania i temperatur (A=1). W przyrodzie ciała doskonale czarne nie występują,
dlatego często definiuje się pojęcia ciała doskonale szarego, przez które rozumie się ciało, dla
którego zdolność absorpcyjna jest stałą mniejszą od jedności (A

Określanie wybranych wskaźników ilościowych z obrazów satelitarnych
Teledetekcja i fotogrametria II, GiK - WGGiIŚ AGH w Krakowie
Podstawowe prawa promieniowania cieplnego
(źródło: http://cmf.p.lodz.pl/posmykiewicz/wyklady_wl/wyklad_25/wyklad_w25.htm)
Prawo Kirchhoffa.
Kirchhoff określił zaleŜność między spektralną zdolnością emisyjną i spektralną zdolnością
absorpcyjną ciał. Stosunek spektralnej zdolności emisyjnej do spektralnej zdolności absorpcyjnej
nie zaleŜy od natury ciała, jest on dla wszystkich ciał uniwersalną funkcją częstości (długości fal)
i temperatury. W rezultacie, zgodnie z prawem Kirchhoffa, dla wszystkich ciał stosunek
spektralnej zdolności emisyjnej do spektralnej zdolności absorpcyjnej jest równy spektralnej
zdolności emisyjnej ciała doskonale czarnego dla danej temperatury.
Prawo Stefana-Boltzmanna.
WaŜnym zadaniem teorii promieniowania cieplnego jest określenie zaleŜności zdolności
emisyjnej ciała od częstości promieniowania i temperatury. WaŜnym zadaniem teorii
promieniowania cieplnego jest określenie zaleŜności zdolności emisyjnej ciała od częstości
promieniowania i temperatury. Stefan i Boltzmann rozwiązali to zadanie częściowo, ustalając
zaleŜność między całkowitą zdolnością emisyjną a temperaturą.
Całkowita zdolność emisyjna ciała doskonale czarnego jest proporcjonalna do czwartej
potęgi temperatury.
E ecz =σ T 4
σ - stała Stefana-Boltzmanna, jej wartość wyznaczona eksperymentalnie jest równa
5,67 ⋅10 -8 W /(m 2 ⋅ K)
Prawo Wiena
Wien ustalił zaleŜność między długością fali λ max odpowiadająca maksymalnej wartości
funkcji spektralnej zdolności emisyjnej a temperaturą. Długość fali λ max odpowiadająca
maksymalnej wartości spektralnej zdolności emisyjnej ciała doskonale czarnego jest
odwrotnie proporcjonalna do jego temperatury.
λ = b
max
T
b – stała Wiena, jej wartość wyznaczona doświadczalnie wynosi 2,9 ⋅10 -3 m⋅ K
Prawa Stefana-Boltzmanna i Wiena odgrywają waŜną rolę, ale są one tylko prawami
częściowymi – nie dają ogólnego obrazu rozkładu energii w zaleŜności od częstości dla
równych temperatur.
Prawo Plancka
WyraŜenia na spektralną zdolność emisyjną podał niemiecki fizyk M.Planck. Zgodnie
z zaproponowaną przez Plancka hipotezą kwantową, oscylatory atomowe wysyłają energię
nie w sposób ciągły, a określonymi porcjami – kwantami. Planck wyprowadził wzór na
uniwersalną funkcję Kirchhoffa, która w sposób doskonały zgadzała się z danymi
eksperymentalnymi dotyczącymi rozkładu energii w widmie ciała doskonale czarnego
w zaleŜności od wszystkich częstości od 0 do nieskończoności dla róŜnych temperatur.
Emitancja spektralna (gęstość monochromatyczna natęŜenia napromienienia) ciała doskonale
czarnego jest funkcją temperatury tego ciała i długości fali:
2
2πc
h 1
Iλ
= •
5 hc / kT
λ e −1

Określanie wybranych wskaźników ilościowych z obrazów satelitarnych
Teledetekcja i fotogrametria II, GiK - WGGiIŚ AGH w Krakowie
Indeksy wegetacyjne
Umieszczone na satelitach spektrometry mierzą luminancję (luminancja - wielkość
fotometryczna charakteryzująca świecenie ciał w danym kierunku (encyklopedia PWN)) spektralną
w wybranych zakresach światła widzialnego i podczerwieni. Proporcje luminancji spektralnej
o róŜnej długości fali są charakterystyczne dla róŜnych obiektów pokrywających teren.
W szczególności, ilość chlorofilu moŜna dość dobrze oszacować za pomocą tzw. indeksów
wegetacyjnych.
Indeksy wegetacyjne są ilościowymi wskaźnikami zawartości biomasy (pochodzenia
roślinnego). Do ich określenia stosuje się kanał czerwony RED i bliskiej podczerwieni NIR, gdyŜ
między tymi kanałami zachodzi największe zróŜnicowanie odbicia promieniowania dla
roślinności (niskie odbicie dla RED i wysokie dla NIR). Dla satelity Landsat TM kanał RED
odpowiada kanałowi 3, natomiast kanał NIR – kanałowi 4.
Indeks wegetacji jest sztucznym obrazem powstałym przez dzielenie wybranych kanałów
spektralnych, ma charakter orientacyjny, a jego wielkość silnie zaleŜy od rodzaju oświetlenia
i stopnia wegetacji. Dzielenie kanałów spektralnych powoduje równieŜ korektę wpływu rzeźby
terenu (następuje znormalizowanie odbicia spektralnego między zboczami o róŜnym
ukierunkowaniu). Na dokładność wyznaczenia indeksu wegetacji istotny wpływ ma równieŜ szum
gleb i szum atmosferyczny.
• Szum gleby – na obrazie moŜe istnieć kilka rodzajów gleb a ich zmiany w wilgotności
powodują zafałszowanie obliczonego wskaźnika wegetacji (odbicie jest wypadkową samej gleby
i ilości wody w niej zawartej). Szum gleb ma szczególne znaczenie przy niskim poziomie
wegetacji.
• Szum atmosfery – atmosfera moŜe zmieniać się bardzo silnie, nawet w obrębie jednego
zdjęcia, szczególnie na obszarach o urozmaiconej rzeźbie terenu. Ilość odbitego światła moŜe,
więc zmieniać się dla zdjęć tego samego terenu zrobionych w róŜnych momentach.
Rozwiązaniem problemu jest skorzystanie z metod atmosferycznej korekcji zdjęć przed
poddaniem ich obróbce.
Opracowano wiele róŜnych wskaźników wegetacji róŜniących się między sobą m.in.
odpornością na szum gleby lub szum atmosfery, mających rozmaite zakresy wartości
i zawierających róŜne teoretyczne załoŜenia, dotyczące spektralnych cech obszarów gleby
i wegetacji. Wszystkie z nich bazują jednak na tym samym mechanizmie: porównaniu
luminancji spektralnej rejestrowanej w pasmach: bliskiej podczerwieni oraz czerwieni. Dwa
najpopularniejsze i najczęściej wykorzystywane to:
• RVI -Ratio Vegetation Index
Zakres wartości wskaźnika RVI wynosi od zera do nieskończoności
RVI =
NIR
RED
• NDVI – Normalized Difference Vegetation Index
NDVI
=
NIR
NIR
−
+
RED
RED
Gdzie NIR, RED oznacza jasność (określaną jako DN) w kanałach 4 i 3 satelity Landsat.
NDVI jest najpopularniejszym indeksem wegetacyjnym Jest on prosty do policzenia

Określanie wybranych wskaźników ilościowych z obrazów satelitarnych
Teledetekcja i fotogrametria II, GiK - WGGiIŚ AGH w Krakowie
i stosunkowo odporny na szum gleby i zmiany atmosferyczne (z wyjątkiem przypadków niskiego
poziomu wegetacji). NDVI jest bardzo wygodny w uŜyciu, m.in. dzięki temu, Ŝe jego zakres
wartości wynosi od -1 do +1. Obraz indeksu wegetacji interpretujemy jako wskaźnik biomasy –
im wyŜsza wartość tego indeksu tym większa istniejąca w danym miejscu biomasa (ogólna masa
materii organicznej zawartej w organizmach roślinnych). Największe wartości NDVI przyjmuje w
przypadku obszarów o największej koncentracji roślinności, natomiast wartości ujemne
odpowiadają terenom pozbawionych roślinności – odkrytej glebie, wodzie, terenom
wybetonowanym itp.
Przebieg ćwiczenia
I. Zapoznanie z danymi
NaleŜy wizualnie porównać kanał termalny z kanałem panchromatycznym, stworzyć
kompozycję barwną oraz określić lokalizację poszczególnych elementów obrazu w terenie.
W przypadku trudności w lokalizacji moŜna skorzystać z załączonego fragmentu
ortofotomapy orto.jpg
• Uruchom program ILWIS
• UŜyj Nawigatora (Navigator), aby przejść do swojego katalogu roboczego (jest to
katalog, w którym masz dane i w którym lokowane będą nowoutworzone pliki)
• Wyświetl kanały krak6 i krak8 w odcieniach szarości (Kliknij dwukrotnie obraz
krak6 / krak8 w oknie Catalog). Porównaj obydwa obrazy
• Stwórz kompozycję barwną z kanałów krak1, krak2, krak3:
Rozwiń opcję Create w Operation-tree menu i podwójnym kliknięciem
uruchom
New Map List. Na ekranie pojawi się okno dialogowe Create Map List.
Jako nazwę listy (Map List) wprowadź Krakow. Z listy po lewej stronie
wybierz obrazy od krak1 do krak3 i wciśnij przycisk >. Wybrane obrazy
pojawią się na liście po prawej stronie. Naciśnij OK.
Kliknij dwukrotnie na liście Krakow w oknie Catalog. Lista otworzy się jako
nowe okno Catalog.
W pasku narzędzi otwartej listy naciśnij przycisk Open As ColorComposit
.Pojawi się okno dialogowe Display Options – Map List as ColorComp.
WskaŜ obraz krak3 jako Red Band, krak2 jako Green Band i krak1 jako
Blue Band.
Zaakceptuj ustawienia domyślne naciskając OK. W oknie mapy wyświetlona
zostanie kompozycja barwna.
W menu tekstowym okna mapy wybierz File a następnie Save View lub
naciśnij przycisk Save View w pasku narzędzi. Na ekranie pojawi się okno
dialogowe Save View As.
Wprowadź krak123 jako nazwę zapisywanej kompozycji (Map View Name)
i naciśnij OK. Utworzona kompozycja została zachowana.
W osobnym oknie (poza Ilwis) otwórz plik orto.jpg

Określanie wybranych wskaźników ilościowych z obrazów satelitarnych
Teledetekcja i fotogrametria II, GiK - WGGiIŚ AGH w Krakowie
II. Opracowanie mapy temperatury radiacyjnej powierzchni Ziemi
Temperatura radiacyjna powierzchni Ziemi zostanie wyznaczona na podstawie kanału
termalnego (kanał 6) o rozdzielczości przestrzennej wynoszącej 60 m, obejmującym zakres
promieniowania podczerwieni termalnej (10,4÷12,5 μ m). W chwili rejestracji, analizowany
obszar znajdował się pod wpływem wyŜu w masie powietrza arktycznego napływającego ze
wschodu. Nad Krakowem brak było wówczas zachmurzenia, które mogłoby uniemoŜliwić
interpretację termalnego zdjęcia.
1. Konwersja zarejestrowanych przez detektor satelity wartości cyfrowych DN na luminancję
spektralną Lλ kanału panchromatycznego.
Konwersję naleŜy przeprowadzić za pomocą narzędzia Map Calculation (Menu-Operations-
Raster Operations lub lewy panel – Operation List) zgodnie z poniŜszym wzorem:
gdzie:
Lλ = gain ⋅ DN + offset = ((L max − L min ) / 255) ⋅ DN + L µιν
Lλ – luminancja spektralna zarejestrowana przez sensor satelity (W ⋅m -2 ⋅ sr -1 ⋅µm -1 )
L min – minimalna luminancja spektralna wyznaczona dla detektorów, wynosząca w kanale
termalnym 0.00 (W ⋅m −2 ⋅ sr −1 ⋅µm −1 )
L max – maksymalna luminancja spektralna wyznaczona dla detektorów, wynosząca w kanale
termalnym 17.04 ( W ⋅m −2 ⋅ sr −1 ⋅µm −1 )
DN – 8-bitowa wartość cyfrowa (wartości kanału termalnego – kanału 6)
W oknie Map Calculation naleŜy wpisać:
((17.04 – 0)/255)*krak6 + 0 czyli (17.04/255)*krak6
Obraz wynikowy nazwać lum_kan_term, dziedzina (domain) krakow, wyświetlić w palecie
PSEUDO
2. Przeliczenie zarejestrowanej przez radiometr luminancji spektralnej Lλ na wartości
temperatury radiacyjnej T.
Obliczenie naleŜy dokonać narzędziem Map Calculation, na podstawie poniŜszego równania
zgodnego z prawem Plancka:
K
T =
2
⎛ K ⎞
ln
⎜
1
+ 1
⎟
⎝ Lλ
⎠
gdzie:
Lλ – luminancja spektralna zarejestrowana przez radiometr satelity ( W ⋅m −2 ⋅ sr −1 ⋅µm −1 )
K 1 , K 2 - stałe kalibracyjne

Określanie wybranych wskaźników ilościowych z obrazów satelitarnych
Teledetekcja i fotogrametria II, GiK - WGGiIŚ AGH w Krakowie
2
2 ⋅ π ⋅ c ⋅ h ⎛ ⎞
= ⎜
W
K
⎟
1 =
666.09
5
λ
2
⎝ m ⋅sr
⋅µ m ⎠
h ⋅ c
K 2 = = 1282.71( K)
k ⋅ λ
−23⎛
J ⎞
k – stała Boltzmanna 1.380 ⋅10
⎜ ⎟
⎝ K ⎠
−34
6.626 ⋅10
J ⋅ s
h – stała Plancka ( )
c – prędkość światła
8⎛
m ⎞
2.998 ⋅10
⎜ ⎟
⎝ s ⎠
λ – długość fali (m)
UWAGA! Obliczona temperatura jest w jednostkach Kelvina (K) – obraz wynikowy nazwać
temperatura_k.

Określanie wybranych wskaźników ilościowych z obrazów satelitarnych
Teledetekcja i fotogrametria II, GiK - WGGiIŚ AGH w Krakowie
3. Przeliczenie temperatury radiacyjnej z jednostek K na °C
• °C = K – 273.15
• wynikową mapę temperatury radiacyjnej nazwać temperatura_c
• UWAGA!! – mapę temperatury radiacyjnej stworzyć w dziedzinie temperatura
wyświetlić mapę temperatury radiacyjnej w palecie temperatura
4. Analiza mapy temperatury radiacyjnej.
Przeanalizować wyświetloną mapę temperatury radiacyjnej i wypełnić poniŜszą tabelę
zakresem wartości i średnimi wartościami dla poszczególnych powierzchni. Analizę naleŜy
dokonać korzystając z dostępnych danych (kanału panchromatycznego, kompozycji barwnej,
ortofotomapy Krakowa) (wartość temperatury dla poszczególnych pikseli moŜna odczytać
klikając lewy przycisk myszy).

Określanie wybranych wskaźników ilościowych z obrazów satelitarnych
Teledetekcja i fotogrametria II, GiK - WGGiIŚ AGH w Krakowie
Powierzchnie
Zabudowa zwarta
Zabudowa rozproszona
UŜytki rolne
Lasy
Rzeki
Zbiorniki wodne
Temperatura radiacyjna (°C)
zakres wartości / średnia
Pytania:
1) Jakie tereny charakteryzując się wyŜszymi temperaturami
2) Jakie tereny charakteryzują się najniŜszymi temperaturami
5. Obliczenie powierzchni obszaru o określonej temperaturze radiacyjnej.
NaleŜy obliczyć powierzchnię obszaru, dla którego wartość temperatury radiacyjnej jest
wyŜsza niŜ
20 + 0,2∗Nr_studenta.
Następnie obliczyć procentowy udział powierzchni spełniającej zadane kryterium w stosunku
do całkowitej powierzchni obrazu.
Aby stworzyć mapę wyświetlającą zadane przez nas kryterium moŜna wykorzystać poznaną
juŜ funkcję Map Calculation, wpisując tym razem wyraŜenie logiczne. Przykładowo, aby
wyświetlić piksele o temperaturze przekraczającej wartość 21.0ºC naleŜy wpisać:
temperatura_c>21.0. Nazwa tworzonej mapy: „warunek”, domena BOOL.
Wyświetli nam się wówczas dwukolorowa mapa, dla której piksele przekraczające wartość
21.0ºC zostaną wyświetlone w innym kolorze niŜ pozostałe (patrz „Legend”).
Powierzchnię obszaru spełniającego zadane kryterium moŜna policzyć za pomocą histogramu
obrazu „warunek”. Po utworzeniu histogramu w tabelce obok wykresu moŜemy odczytać
m.in. następujące wartości:
value – czy piksele spełniają warunek (True, False)
npix - liczba pikseli w danej grupie
npixpct - procent jaki dana grupa stanowi z całości
area - powierzchnia danej grupy (m2)
III. Obliczenie indeksu wegetacyjnego
1. Opracowanie mapy indeksu wegetacyjnego NDVI
Indeks wegetacyjny zostanie obliczony na podstawie kanału czerwonego (krak3) i bliskiej
podczerwieni (krak4) satelity Landsat 7. Obliczenia naleŜy przeprowadzić za pomocą
narzędzia Map Calculation, w dziedzinie NDVI, zgodnie z poniŜszym wzorem:
krak4
− krak3
NDVI =
kreak4
+ krak3

Określanie wybranych wskaźników ilościowych z obrazów satelitarnych
Teledetekcja i fotogrametria II, GiK - WGGiIŚ AGH w Krakowie
2. Analiza wartości indeksu NDVI dla poszczególnych powierzchni
Przeanalizować wyświetloną mapę indeksu wegetacji NDVI i wypełnić poniŜszą tabelę średnimi
wartościami dla poszczególnych powierzchni. Analizę naleŜy dokonać korzystając z dostępnych
danych (kanału panchromatycznego, kompozycji barwnej oraz mapy Krakowa).
Powierzchnie
Zbiorniki wodne
Rzeki
Starorzecza
UŜytki zielone
Lasy
Gleba odkryta
Zabudowa jednorodzinna
Zabudowa przemysłowo-handlowa
NDVI
3. Obliczenie powierzchni obszaru pokrytego roślinnością
Obliczyć powierzchnię obszaru pokrytego roślinnością, samemu ustalając wartość progową dla
roślinności. Następnie obliczyć procentowy udział powierzchni pokrytej roślinnością w stosunku
do całkowitej powierzchni obrazu.
Obliczenie to moŜna wykonać podobnie jak przy analizie temperatury radiacyjnej – tzn.

Określanie wybranych wskaźników ilościowych z obrazów satelitarnych
Teledetekcja i fotogrametria II, GiK - WGGiIŚ AGH w Krakowie
utworzyć obraz o nazwie „warunek-NDVI” (domena BOOL) wpisując w oknie
Map Calculation: NDVI>a (gdzie a = wartość progowa).
Do sprawozdania naleŜy dołączyć: (mapy – jako zrzuty z ekranu)
1. Temperatura radiacyjna
a. Mapę luminancji, temperatury radiacyjnej w stopniach Kelvina i stopniach
Celsjusza, mapę obszaru spełniającego warunek.
b. Tabelę ze średnimi temperaturami dla powierzchni wybranych kategorii
uŜytkowania terenu.
c. Obliczoną powierzchnię obszaru dla zadanego warunku dla temperatury
radiacyjnej i jej procentowy udział w całkowitej powierzchni obrazu.
d. Odpowiedzi na zadane pytania.
2. Indeks wegetacyjny
a. Mapę wskaźnika wegetacyjnego.
b. Tabelę ze średnimi wartościami wskaźnika NDVI dla poszczególnych
kategorii uŜytkowania terenu.
c. Obliczoną powierzchnię obszaru pokrytego roślinnością i jej procentowy
udział w całkowitej powierzchni obrazu.
d. Odpowiedzi na zadane pytania.