1-19342

W pierwszych latach powojennych władze ludowe nie dążyły do
otwartego konfliktu z Kościołem. Sytuacja uległa zmianie po 1947 r.
Stała obserwacja, podsłuchy i gęsta sieć agentów – to tylko niektóre
środki, jakimi posługiwał się aparat bezpieczeństwa, które miały na
celu zdezintegrować i zniszczyć Kościół.
Nie inaczej było na Górnym Śląsku, gdzie zarówno budynek kurii, jak
i siedziba katowickiego biskupa przy ul. Francuskiej poddane były ścisłej
kontroli. Funkcjonariusze SB, godzinami przesiadujący w oknach
punktów zakrytych (m.in. specjalnie do tego wykorzystywanych mieszkań
prywatnych), odnotowywali kto i kiedy pojawiał się w obserwowanych
obiektach. Uzupełnieniem tych działań był podsłuch założony
m.in. w telefonach Kurii Biskupiej.
Tow. (…) stwierdził, że zorganizowanie SPZ w budynku nr 42a
przy ulicy Plebiscytowej może być trudne ze względu na fakt,
iż zamieszkują tam ludzie wierzący, o czym świadczyć może
dekoracja okien z okazji świąt kościelnych (…) Wydział IV
czynił „przymiarki” do zorganizowania PZ w którymś z mieszkań
w/w budynku, jednakże z zamiaru tego zrezygnował i w koniecznych
sytuacjach korzystali z pomieszczeń Państwowego
Przedszkola Opiekuńczego.
bp. Herbert
Bednorz
Fragment notatki służbowej z dnia 6 IV 1984 r. w związku z potrzebą zorganizowania
SPZ w pobliżu Kurii Biskupiej w Katowicach.
Szkic rezydencji bpa Herbert Bednorza
Szkic sytuacyjny kurii
w Katowicach z oznaczonymi
punktami zakrytymi
Rezydencja biskupa
diecezji katowickiej.
Zdjęcie współczesne
Notatka służbowa
dotycząca założenia
punktu zakrytego
przed Kurią Biskupią 1984 r.