1-19342

Obserwacja osoby (figuranta) przybierała na dynamice z chwilą
opuszczenia przez nią miejsca zamieszkania lub pracy i włączenia się
do ruchu miejskiego. Zdarzało się wówczas, że jednoczesną obserwację
prowadziło nawet pięciu wywiadowców. Stosowali oni wtedy
zmiany szyku i komunikowali się miedzy sobą za pomocą ustalonych
znaków porozumiewawczych lub ukrytego sprzętu radiowego. Skoordynowanie
działań tak wielu osób, przy zachowaniu zasad konspiracji,
wymagało ciągłych szkoleń. W tym celu resort organizował
kursy oraz wydawał instrukcje zwracające uwagę na błędy popełniane
w czasie obserwacji.
Komunikacja między
wywiadowcami podczas
obserwacji za pomocą
znaków niewerbalnych
„Figurant wszedł, idzie ”
1960 r.
„Figurant skręcił w prawo.
Wywiadowca pozoruje wkładanie
prawej ręki do kieszeni”
Fragment Biuletynu szkoleniowego Biura „B” MSW. 1957 r.
„Figurant spotkał się.
Wywiadowca pozoruje czyszczenie
chustką okrycia wierzchniego”
„Potrzebuję podmiany (ujęcie
z przodu). Wywiadowca wykonuje ruch
pozorujący lekkie machanie ręką”
„Figurant ogląda się do
tyłu. Wywiadowca pozoruje
poprawianie buta”