1-19342

Fala sierpniowych strajków w Gdańsku, Szczecinie,
Jastrzębiu, a następnie w całym kraju
w 1980 r. zapoczątkowała 10- milionowy ruch
ludzi pragnących wolnej Polski. „Solidarność”
była w szczególnym zainteresowaniu bezpieki.
SB dokumentowała w swoich materiałach
każdy krok przywódców i aktywnych działaczy
ruchu. Aparat bezpieczeństwa, stosując
zastraszenia i prowokacje, badał zachowania
opozycji przygotowując się do głównego uderzania,
jakim był stan wojenny. Obserwacją
objęto siedziby organizacji. Proces inwigilacji
rozpoczynano od poznania rozkładów budynków,
w których mieściły się siedziby „Solidarności”,
rozlokowania wokół nich punktów
zakrytych, a następnie, w miarę możliwości,
starano się o założenie podglądów dokumentacji
fotograficznej (PDF) lub podsłuchów.
Brama Stoczni Gdańskiej. Lech Wałęsa przed ogłoszeniem porozumień sierpniowych.
Fotografia operacyjna wykonana przez funkcjonariuszy SB.
W stałym zainteresowaniu pionu „B”, czyli obserwacjami długoterminowymi
objęci są:
– aktywiści „Solidarności”,
– Niezależnego Związku Studentów (NZS),
– Komitetu Obrony Robotników i Komitetu Samoobrony Społecznej
(KSS-KOR),
– Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela (ROPCiO),
– Konfederacji Polski Niepodległej (KPN)
– Studenckiego Komitetu Samoobrony
– Towarzystwa Kursów Naukowych
– Latających Uniwersytetów
– Latających Bibliotek. [Podręcznik Obserwacji, MSW 1982 r.]
Fragment dokumentu o zorganizowaniu punktu zakrytego
w celu obserwacji siedziby MKR „Solidarność” przy ul. Stalmacha
Budynek „Solidarności” przy ul. Stalmacha w Katowicach.
Zdjęcie współczesne