ΑΓΧΙΝΟΙΑ 02

τού σχεδιασμού ...Αυτόν, ο οποίος θα τιμωρείται
οριακά, για να αισθάνονται οι υπόλοιποι “τυχεροί”
...Αυτόν, ο οποίος θα τιμωρείται για επιλογές, οι
οποίες απαγορεύονται για την “ομάδα” ...Αυτόν, ο
οποίος θα “ξεφεύγει” από τους κανόνες “ηθικής” τής
“ομάδας” ...Χρειάζεται δηλαδή μια “πόρνη”, όπως
συμβαίνει συνήθως με τους σχεδιασμούς των
κακοποιών ...Μια “πόρνη”, η οποία θα τιμωρείται
σκληρά για τη συμπεριφορά της, προκειμένου
να διδάσκονται οι υπόλοιπες.
Ο ρόλος της είναι καθοριστικός, γιατί διαφορετικά
δεν μπορεί να “κλείσει” το σενάριο της βίας και της
τρομοκρατίας. Πάντα πρέπει να υπάρχει αυτός,
που με το “πάθημά” του θα “διδάξει” σε όλους τους
άλλους αυτά, τα οποία συμφέρουν τον “νταβατζή”.
Ο ρόλος της, δηλαδή, είναι απολύτως αναγκαίος,
γιατί συντηρεί τη δυναμική των αντιπαλοτήτων και
καθηλώνει τους πάντες στο φόβο. Αυτή γίνεται το
αίτιο για να ξεσπά η κατά παραγγελία “φασαρία”
μεταξύ “καλών” και “κακών”, που θα παγιδεύσει
τους πάντες μεταξύ “σφύρας” και “άκμονος” ...Αυτή,
που πάντα βρίσκεται ανάμεσα στους “καλούς” και,
όταν θα τείνει προς τους “κακούς”, θα δικαιολογεί
φασαρίες. Γιατί; ...Για να γίνεται “παιχνίδι”, το οποίο -
κατά βούληση - θα οδηγεί σε μεγάλη “φασαρία” ...
Μια “πόρνη”, που, ακόμα κι αν δεν θέλει να κινηθεί
από μόνη της, πάντα θα υπάρχει ο “μπράβος” για
να την εκνευρίσει και να την “ωθήσει” εκεί όπου τον
βολεύει.
Άρα, αυτό, το οποίο πρέπει να δούμε, είναι πώς
φτιάχτηκαν αυτοί οι “παίκτες”, ώστε στη συνέχεια
να διακρίνουμε το “παιχνίδι” τους. Αναγκαστικά
θα έπρεπε να φτιαχτούν οι “παίκτες”, γιατί την
εποχή κατά την οποία ξεκινούσε ο Σιωνισμός τον
σχεδιασμό του δεν υπήρχε τίποτε έτοιμο. Όλα
έπρεπε να δημιουργηθούν από την αρχή ...Όλοι οι
“παίκτες” τού παιχνιδιού ...Οι “κακοί”, οι “καλοί” και οι
υπόλοιποι. Ξεκινάμε από τους “κακούς”, γιατί αυτοί
πάντα πρέπει να υπάρχουν, για να “στηθεί” ένα
“κόλπο” νταβατζήδων-προστατών. Υποτίθεται τον
ρόλο τού “καλού” τον έχουν “καπαρωμένο” οι ίδιοι
και άρα αυτό που προέχει είναι να δημιουργηθούν
οι “κακοί” ...Οι “κακοί” με τα προβλεπόμενα
χαρακτηριστικά και άρα οι κατά παραγγελίαν “κακοί”,
οι οποίοι θα “στηθούν” στο “παιχνίδι”. Ο στημένος
και απολύτως ελεγχόμενος “κακός” σε αυτόν
τον σχεδιασμό είναι πάντα η Ρωσία.
Η Ρωσία είχε τις απόλυτες προδιαγραφές για να
γίνει ένας παγκόσμιος “κακός”, που να δικαιολογεί
10
παγκόσμιους “νταβατζήδες”. Είναι ένα παγκόσμιο
“κτήνος”, που ξεκινάει από τις πεδιάδες τής Ευρώπης
και φτάνει μέχρι την Ιαπωνία και την Αλάσκα. Είναι
απόλυτα βολικός ως εχθρός για τους Δυτικούς -
και κυρίως για τους Προτεστάντες - γιατί είναι μια
τεράστια δύναμη που τους τρομάζει, είτε αυτοί είναι
Προτεστάντες είτε Καθολικοί. Αναζητώντας δηλαδή
οι Δυτικοί έναν εχθρό, γνώριζαν τι έψαχναν και πού
θα το έβρισκαν ...Έψαχναν έναν γίγαντα, που να τους
“μοιάζει” ως χριστιανός - για να είναι προβλέψιμες
οι αντιδράσεις του - , αλλά τον έψαχναν στα άλλα
δόγματα και όχι στα δικά τους. Θα έκαναν λάθος αν
επέλεγαν κάτι που να “ξυπνάει” παλιά μίση και έριδες
μεταξύ των Δυτικών.
Τίποτε δηλαδή δεν θα λειτουργούσε, αν επέλεγαν
έναν Καθολικό γίγαντα, όπως η Αυστροουγγαρία
ή έναν Προτεσταντικό γίγαντα, όπως η Πρωσία
...Έναν γίγαντα, ο οποίος θα έκανε εμφανή και άρα
και προκλητική την προτεσταντική καταγωγή
των μόνιμα “καλών” προστατών και των Εβραίων
συμμάχων τους ...Έναν γίγαντα, ο οποίος δεν θα
μπορούσε να συσπειρώσει τους πάντες γύρω
από έναν “καλό” Προτεστάντη, για παράδειγμα. Η
Ρωσία ήταν η ιδανική γι’ αυτόν τον ρόλο και γι’ αυτό
επιλέχθηκε. Ποια Ρωσία όμως; Η Ρωσία του Τσάρου
δεν βόλευε, γιατί ήταν ένα τυπικό χριστιανικό
βασίλειο σαν όλα τα υπόλοιπα. Ο ίδιος ο Τσάρος
ήταν συγγενής πρώτου βαθμού με τους συνωμότες.
Άρα η Ρωσία έπρεπε να “αλλάξει” τα χαρακτηριστικά
της, για να μπορέσει να παίξει τον ρόλο της ...Έπρεπε
να πάρει ιδιόμορφα χαρακτηριστικά, για να
τρομάζει τα χριστιανικά “πρόβατα” ...Με χριστιανική
νοοτροπία να “φωνάζει” αντιχριστιανικά συνθήματα,
που να τους συσπειρώνει όλους γύρω από τους
“νταβατζήδες”.
Ανάλογο πρόβλημα είχαν και με την ταυτότητα
αυτού, ο οποίος θα ενσάρκωνε τον “καλό”. Γνώριζαν
ότι θα έπρεπε στην εποχή του Προτεσταντισμού
να είναι Προτεστάντης, αλλά έπρεπε να διαλέξουν
κάποιον πολύ συγκεκριμένο, που να τους
βολεύει ...Να είναι τεράστιος, για να μπορεί να
“σταθεί” απέναντι στον “κακό” ...Στην εποχή των
εθνικών κρατών και της “δημοκρατίας” να μην έχει
βασιλιάδες ...Στην εποχή των εθνικών εξεγέρσεων
να έχει κι αυτός κάποιες επαναστατικές “δάφνες”
για να “περνάει” ως ομοιοπαθής με τους άλλους
...Να είναι Προτεστάντης, αλλά όχι τόσο “φανατικός”
...Να είναι “εθνικιστής”, αλλά να μπορεί να αφήνει
τους Εβραίους να κάνουν “κουμάντο”. Όλα αυτά
είναι προδιαγραφές, τις οποίες η Βρετανία των
“γαλαζοαίματων” συνωμοτών δεν τις διέθετε.
Ο “καλός” λοιπόν, που θα ήταν οι “ευυπόληπτοι”
Αγγλοσάξονες, δεν μπορούσε να “ενσαρκωθεί” από
τη Βρετανία. Η Βρετανία ήταν μια αποικιοκρατική
δύναμη και ο βασικός της εθνικός “πυρήνας”
ήταν πολύ μικρός για να συνθέσει “δίπολο” με την
κολοσσιαία Ρωσία. Θέμα χρόνου ήταν το “νησί”
να μείνει μόνο του. Ως εκ τούτου ήταν ανάγκη να
“χτιστεί” από το μηδέν ένας “γίγαντας”, ο οποίος θα
λειτουργούσε ως “αντίβαρο” στην τεράστια Ρωσία
...Στην νέα “ιδιόμορφη” και απειλητική Ρωσία που θα
δημιουργούσαν. Ένας νέος και φρέσκος “προστάτης”,
ο οποίος θα ήταν πολύ πιο βολικός από τη Βρετανία
με το πολύ έντονα φορτισμένο αποικιοκρατικό
παρελθόν της. Με τις “βρομιές” που είχε στην
“πλάτη” της η Βρετανία και τα μίση που προκαλούσε
στους λαούς τής Ευρώπης, θα ήταν πολύ δύσκολο
να “αναβαπτιστεί” ως “προστάτης” της Ευρώπης
εξαιτίας της Ρωσίας. Ως εκ τούτου απορρίφθηκε
η Βρετανία και τη θέση τού “καλού” την πήρε ο
“νεογέννητος” γίγαντας, που ήταν οι ΗΠΑ...
...Ο ιδιόκτητος γίγαντας για Αγγλοσάξονες
και Σιωνιστές τοκογλύφους εφόσον με τα
χρήματά τους τον δημιούργησαν. Οι Εβραίοι
τοκογλύφοι τής Ευρώπης έδωσαν χρήματα στους
αγγλοσαξονικής καταγωγής “Αμερικανούς” να
εξαγοράσουν την “αμερικανική” επικράτεια. Η
αμερικανική “επανάσταση” ήταν “στημένη” εξ’ αρχής
και ήταν χρήσιμη μόνο και μόνο για να δώσει μια
“βιτρίνα” φρεσκάδας σε ένα σύστημα, το οποίο, λόγω
των ιδιοκτητών του, αναγκαστικά θα ακολουθούσε
τα ίδια παλιά συμφέροντα. Από εκεί και πέρα για τη
Βρετανία το να “εγκαταλείψει” ως δήθεν ηττημένη
τις κτήσεις της στον Νέο Κόσμο ήταν μικρή απώλεια
...Μικρή απώλεια για τους βασιλείς της, οι οποίοι είχαν
τα μεγάλα “σχέδια” ...Μικρή απώλεια, εφόσον ήταν
θέμα χρόνου να χαθούν αυτές οι κτήσεις, εφόσον
ήδη είχαν αρχίσει να εκδηλώνονται αποσχιστικές
τάσεις. Η Βρετανία “πούλησε” στους Σιωνιστές κάτι,
το οποίο έτσι κι αλλιώς ήταν ήδη χαμένο.
Αυτό, το οποίο έμενε, ήταν να δώσουν σε αυτόν
τον νεογέννητο “γίγαντα” τα επιθυμητά κοινωνικά
χαρακτηριστικά και στο τέλος να μπορέσουν οι
“συνέταιροι” να αποκτήσουν τον απόλυτο έλεγχό
του ...Έναν έλεγχο, ο οποίος δεν ήταν από την
αρχή δεδομένος, εφόσον αυτός ο νεογέννητος
“γίγαντας” - για να πάρει τις τελικές του διαστάσεις
- θα κατακλυζόταν από εκατομμύρια μεταναστών
και δεν ήταν σίγουρο ότι αυτοί θα ελεγχόταν με
τον απόλυτο τρόπο που απαιτούσε το σχέδιο. Δεν
ήταν σίγουροι δηλαδή για το αν τα εκατομμύρια
των μεταναστών, τα οποία θα κατέκλυζαν τις ΗΠΑ,
θα ήταν ελεγχόμενα ή θα μετέφεραν τις εθνικές
τους αντισιωνιστικές παθογένειες στη νέα τους
πατρίδα ...Αν με τις παλιές τους συνήθειες έφερναν
σε δύσκολη θέση τους Εβραίους στις ΗΠΑ. Αυτό
ήταν ένα πρόβλημα, το οποίο έπρεπε να λυθεί
στον απόλυτο βαθμό, γιατί ο έλεγχος θα έπρεπε
να είναι απόλυτος. Αφού αυτοί “σχεδίασαν” τις ΗΠΑ,
θα έπρεπε και να τις ελέγξουν απόλυτα ...Όταν λέμε
απόλυτα, εννοούμε ΑΠΟΛΥΤΑ.
13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2015 - ΑΓΧΙΝΟΙΑ