Kronika 2010/2011 - Wydział Elektryczny

jeździć do sowieckiego dowództwa do Legnicy lub Jeleniej Góry,
w których stacjonowało lokalne dowództwo Armii Czerwonej. Jako radca
w ówczesnym Ministerstwie Przemysłu Skowroński miał dwa upoważnienia
od rządu tymczasowego: do tworzenia przemysłu i do spraw oświaty. Ponieważ
przedstawiciel ds. przeniesienia Politechniki Lwowskiej nie przyjął jego oferty
współdziałania, Skowroński podjął obowiązki szefa dolnośląskiej energetyki.
Po pierwsze, powstrzymał wyjazdy Niemców, którzy stanowili obsługę
urządzeń energetycznych. Po drugie, rekrutował nowych pracowników, których
początkowe kompetencje nie zawsze były imponujące (czasem trafił się fryzjer,
czasem piekarz), ale stopniowo tworzyła się kadra.
Już w grudniu 1945 roku odbyła się pierwsza konferencja naukowotechniczna
na temat działalności dolnośląskiej energetyki – z powielanym
referatami! Kiedy jednak w kwietniu 1946 r. dano Skowrońskiemu do
zrozumienia, że stanowisko regionalnego szefa energetyki ma charakter
polityczny, zdecydował się na zmianę drogi życiowej. W wyniku rozmowy
z prof. Kazimierzem Idaszewskim i z Rektorem, Jerzy I. Skowroński został
zastępcą profesora – kierownikiem Katedry Wysokich Napięć.
W lipcu 1946 r. został wybrany na Dziekana Wydziału Mechaniczno-
Elektrotechnicznego. Tu tworzył swoją szkołę naukową materiałoznawstwa
i elektrotechnologii. Wypromował 18 doktorów, z których 16 uzyskało tytuły
profesorskie. Namacalnym rezultatem jego pracy jest też samodzielna
jednostka: Wrocławski Oddział Instytutu Elektrotechniki mieszczący się
przy ul. Curie-Skłodowskiej 57 we Wrocławiu. W roku akademickim
1949/50 uruchomiono kształcenie na samodzielnym Wydziale
Elektrycznym.
Oczywiście o każdym z wymienionych na wystawie naukowców można by snuć
ciekawą opowieść. Zwroty jej akcji mają do dziś widoczne skutki
w istniejących rozwiązaniach.