ЕТАР– Свепрожимајући медијум (Pdf 1,92 mb.)

SADRŢAJUvod..........................................................................................................................3I Etar: filozofija i istorijat,…………………......................................................3II OdreĎivanje gustine etera uporeĎivanjem brzine rasprostiranja zvučnih isvjetlosnih talasa...........................................................................................................12III Konstantne konstante…………………………….….………......................13IV Etar: gustina etera; energija etera; masa eterskih čestica ili talasa; veličina eterskihčestica ili talasa; energija eterskih čestica ili talasa..................................................164.1. Gustina etera……………………………………………......................164.2. Energija etera........................................................................................174.3. Masa eterskih čestica ili talasa …………………………....................184.4. Veličina eterskih čestica ili talasa........................................................194.5. Energija eterskih čestica ili talasa.......................................................20VPlankova konstanta h (Jsec.) – dimenzionalna slijepa ulica………............21VI Teorija i Eksperimenti....................................................................................30Dodatak. Pojam plastični medijum i neka druga razmišljanja i istraţivanja o čovjeku inašem svijetu................................................................................................................59Zaključak.................................................................................................................69Literatura i drugi izvori.........................................................................................71Fusnote.....................................................................................................................742

UVODPred čitaocima je mala studija o etru, koja ima za cilj da pomogne svakome koga zanimaovaj pojam ali i da pospiješi dalja istraţivanja iz matematičkog dijela rada. Ideja o pisanju studijeje nastala spontano, tokom jednog dopisa izmeĎu autora početkom decembra 2011. godine. Jošviše ju je učvrstila skoro ista spoznaja o etru, proizašla odvojeno i kroz šire polje istraţivanja.Imajući u vidu starost ovog pojma, njegovu satkanost duboko u istoriji ljudskog roda krozfilozofiju kao majku svih nauka, i opstanak pojma sve do kraja XIX vijeka i njegovog napuštanjazbog Teorije relativiteta, odlučili smo sve to prikazati u ovoj studiji. Zato su uz filozofiju,istorijat, teoriju i praksu kroz Teslinu nauku i drugih teoretičara i eksperimentatora dati imatematički proračuni čestica-talasa, kako bi se uvidjela još veća spoznaja i ozbiljnostizbacivanja ovog pojma iz svijeta nauke u prethodnom vijeku.Očigledno kao posljedica kritične mase usljed shvatanja velike greške u nauci i jedinstvenogsagledavanja svega u Univerzumu, pojam o kome ćemo govoriti danas se sve više pojavljuje unauci. Sve više izgleda mogućim i realnim da oficijelna nauka jednog dana ponovo uvede etar unaučni svijet. Nema sumnje da će se to desiti, kad god to bilo. Nekada je mnogo vremena trebaloda se, moţda ponovo, shvati i prihvati heliocentrični sistem, u razmaku od Aristarha doKopernika. Bila je to sasvim druga epoha u odnosu na današnju, u kojoj se stvari svakako brţeodvijaju.Ţelja nam je da ovo djelo podstakne sve istraţivače etra, i da im bude orijentir i pomagač unjihovim budućim istraţivanjima.Autorimart 2012. godineI ETAR: FILOSOFIJA I ISTORIJAT“… Dok ovaj svet još bejaše bez svetlosti i uvijen u potpunu tamu, nastade u njemu ogromno jaje koje bešeprapočetni uzrok stvaranja, neiscrpno seme svih stvorenja. Zovu ga velikim, boţanskim znakom na početku juge, au njemu beše istina, svetlo, brahman, večno, divotno i nepojmljivo biće, svuda podjednako, neispoljeni i tananiuzrok kojem je svojstveno biće i nebiće. Iz jajeta izaĎe Praotca, jedini Gospod, PraĎapati, Brahman, Suraguru,Sthanu, Manu, Ka, Paramešthin, zatim Praćeta sa Dakša i sedam Dakšinih sinova. Onda se pojavi i dvadeset ijedan PraĎapati i Čovek nezamislivih svojstava koga znaju svi rišiji i boţanstva. Posle toga behu stvoreni premudrii sveti brahmaršiji i mnogi raĎaršiji; obdareni svim plemenitim osobinama. Tako bi i s vodom, nebesima, zemljom,3

vazduhom, nebom, stranama sveta, godinama, dobima, mesecima , polumesecima zvanim pakša i s danima i noćimau njihovom sledu. I tako bi stvoreno sve što ljudi poznaju… ” ¹(Mahabharata; knjiga prva; Adiparvan, Knjiga o početku)Hindu kosmologija u Upanišadama govori o tome kako je Brahma imao dvije strane. Jednastrana je bila postojanje, svijest i blaţenstvo kao satyananda. Druga strana je bila svijet kakavpoznajemo-tvar, ţivot i um kao maya. Bila je to veza makro i mikrosvemira. To je predstavljalogornji i donji svijet našeg bića ili tzv. ”zlatno jaje”. Onaj ko je stvorio mayu bio je Brahma -maya kao Majka Svijeta ili Velika Maternica koja nosi zlatno jaje, a kad parabrahman uĎe uenergiju u manifestnom obliku (prakriti) i zaboravi se, i dalje pamti sebe na dubljoj razini. Tajdublji nivo razine čini atmanu, koja obitava duboko u njemu i neposredno iznad njegove glave.Parabrahman ţivi u svijetu maye i iluzije, te ima osjećaj vlastitog identiteta-svjestan je iima jasan osjećaj o svojim ograničenjima. Cilj parabrahme je da u sebi ujedini sve stvari i da bito postigao, razvija svjestan odnos s boţanskim koje odreĎuje tačan odnos stvari potrebnih urazmjeni energija izmeĎu ovog i onog svijeta. Parabrahman uvijek drţi ključeve za oslobaĎanjeniţih energija i njihovo podizanje u viši svijet. Poduzimanjem prave akcije otkrivaju se njegoveistinske prirode, jer se on moţe spojiti sa svojim višim tijelom dok je niţe tijelo dolje, a pravomupotrebom energije moţe se popeti do visine tijela blaţenstva i zakucati na vrata ushićenjabivstvovanja.Dakle, ono što otkrivamo u smjeru makrokosmosa i mikrokosmosa, jeste postojanje u kojemje sve savršeno proporcionalno, što ćemo do kraja ove studije objasniti. Matematika je jezikprirode-jezičko oruĎe kojim se oduvijek izraţavao sklad. Svi mistici su znali da suBoţanstvenost (kako bi najispravnije rekao Osho-Bhagwan Shree Rajneesh) i sklad Jedno, inemoguće je podijeliti jedinstveno. Ne moţemo ga potpuno dostići niti doţivjeti u totalnojsloţenosti. Ali, moguće je steći osjećaj jedinstva ukoliko ga posmatramo putem osjećaja zaproporciju, jer rod posmatranja malih dijelova omogućava da mnogo jasnije vidimo velike stvari.Znamo da su ideje pitagorejaca bile utemeljene na mislima izraţenim kako riječima tako isimbolima, a nisu bile utemeljene na brojevima kakve danas poznajemo. U sebi su sadrţilemnoge ideje koje povezujemo s brojevima. Npr. prvih deset brojeva pitagorejci su smatralisjemenom uzorka svih kosmičkih načela. Krenuli su od tačke u jezgru kruga, upotrebljavajućigeomatrijska oruĎa. Tako su matematički filozofi kreirali niz simboličkih oblika koji suodrţavali njihove ideje o svemiru, jer ništa ne postoji bez središta. Zato i jesu započeli sa tačkomcrtajući oko nje krug, što je značilo broj Jedan i nazvano Monadom (korijen riječi od menein –“biti postojan” i monas ili “jedinstvo”). A još su drevni matematički filozofi spominjali monadukao Prvo, sjeme, bit, graditelja, temelj ali i cjelinu. Njen odnos s drugim brojevima moţe seposmatrati kao metafora jednostavne aritmetike, jer bilo koji broj pomnoţen sa sobom ostaje istibroj i isti vrijedi i kada se bilo koji broj podijeli s jedan. Monada ili Jedan, čuva identitet svegana što naiĎe. Nasljednici Pitagore, smatrali su pentagram simbolom savršenstva. Označavali suga sa poznatih pet vrhova ili kutova pentagrama slovima UGIEIA, spajajući “EI“ u jedno slovo.Slova kojima su označavali vrhove pentagrama bili su prvih pet slova grčkih riječi za elemente:U: Hudor = vodaG: Gaia = zemljaI: Idea = oblik / ideja ili Hieron = božanska, sveta stvarEI: Heile = vatra = sunčeva toplina = toplotaA: Aer = vazduh4

Po Pitagorejcima, ne postoji ništa bez središta oko kojeg se okreće, jer središte je izvor iizvan poimanja, ali kao i svako sjeme središte će se proširiti i ispuniti sebe kao krug. Simboličkikada krug vidi sam sebe, onda postoje dva kruga ili dijada, pripremajući mjesto za stvaranje svihdrugih brojeva. Krugovi se jedan uz drugog preklapaju, dijeleći svoja središta a dio koji dijelezove se vesica piscis (latinski izraz za riblji mjehur). Zatim, nakon dijade dolazi trijada, patetrada, pentada i dekada koja objavljuje novi početak i mogućnost mnoštva.Istoriji je prvi put poznat začetak pojma atomakod indijskog filozofa Kanade i feničanskog MohaSidonskog u XII vijeku p.n.e. Moţda je nekihnaznaka bilo i u Egiptu. Naravno, opšte je poznatoda su atomistiku najviše razvili stari Grci. Atom jedavna grčka riječ, i znači „nedjeljiv‟. retpostavljalose da se najmanji dio materije ne bi mogao višedijeliti! Kao razvoj nauke o zakonitosti i strukturimaterije, atomistiku moţemo podijeliti na sljedećačetiri perioda: prirodno‐filozofske atomistikeStarog vijeka, mehaničke (XVII‐XVIII v.), zatimhemijske (XIX v.) i fizičke (XX v.).Starogrčki filozof Tales (625‐548 g.p.n.e.) jevodu smatrao osnovom svijeta. Poznat je kao prviGrk koji je počeo da primjenjuje racionalni načinmišljenja i tumačenja pojava. Tales je proračunaopomračenje sunca 28. maja 585. g.p.n.e., i prvi jemjerio visinu egipatskih piramida. Nakon njegaAnaksimen (585‐525 g.p.n.e.) smatrao je vazduhosnovom svih stvari svijeta, a Talesov učenikAnaksimandar (610‐547 g.p.n.e.) za beskonačnodeljivu materiju neodreĎenog vida, tzv. aperion(neodreĎen). Aperion je za njega bio beskonačan i neodreĎen–praosnova koja se nalazi ustalnom kretanju, ali kvalitativno različit od elemenata svijeta. Za Anaksimandara svijet jenastajao razdvajanjem na suprotnosti prvobitno neodreĎene materije, a spajanje tih suprotnosti,smatarao je, dovodi do raznolikosti svijeta.Sve stvari, kojih je bezbroj, postaju, postoje i nestaju, samo što se njihova praosnova(aperion) nekada i nigdje ne moţe izgubiti. On je samo dalje razvijao učenje svog učitelja. Baviose i praktičnom djelatnošću (konstruisao je gnonon, što je bio vertikalni štap poboden uhorizontalnu podlogu; napravio je jednu od prvih geografskih karata, i zvjezdanih takoĎe).5

Heraklit (576‐480 g.p.n.e.), koga su u antici nazivali “mračnim”, smatrao je vatru osnovomsvijeta. U pitanju su bile univerzalne osobine svih tih elemenata. Po Heraklitu, svijet jeste i bićevječno ţiva vatra, koja se zakonito pali i gasi, pošto se sve stalno mijenja. To je najkraće inajjasnije izrazio u postavci da “sve teče” (panta rei), jer kretanje nastaje kao posljedica vječneborbe suprotnosti. Za njega je “rat otac svega, kralj”, jer se sve pokorava “skrivenoj harmoniji”koja čini “logos” kao opšti zakon prirode. On je iznio čitav niz veoma značajnih i uticajnih mislikoje su predstavljale osnovu za kasniji razvoj dijalektike.Filozof Anaksagora (500‐428 g.p.n.e.) je u svom djelu “O prirodi” dao i svoje učenje osuštini materije,po kojem u prirodi nema nastajanja i propadanja. Ništa ne moţe nešto stvoriti.Postoji samo kvantitativna promjena kao odraz spajanja i razdvajanja najmanjih promjenljivihčestica materije. Po njemu postoji veliki broj (čak bezbroj) kvalitativno odreĎenih,nepromjenljivih i neuništivih čestica. Na Kosmos je gledao kao nastalog iz haosa koji je vladao uprvobitnom stanju, i to razumskim djelovanjem (nusa) koji je u pokret stavio tu prvobitnuhaotičnu materiju, čije se kasnije kretanje odvijalo po nuţnim, kauzalnim prirodnim zakonima.Zato naša čula reaguju na spoljne draţi na osnovu principa suprotnog, jer hladno se moţe osjetitipomoću toplog, dok se toplo moţe osjetiti na osnovu hladnog.Ono što moţemo nazvati najznačajnijim dobom razvoja misli o suštini svijeta, u starojGrčkoj, predstavlja vrijeme izmeĎu Empedokla i Aristotela. Upravo su se tada izgraĎivala veomaširoka, bogata i duboka učenja o strukturi svijeta, strukturi Kosmosa. Sve je to bilo uslovljenozalaţenjem u razmatranje pitanja suštine postojeće stvarnosti. Neki su genijalno anticipirali nizdubokih umnih shvatanja koja su se, tek dvije hiljade godina kasnije pokazala ispravnim. FilozofEmpedokle (oko 483‐423 g.p.n.e.) je smatrao da postoje četiri elementa: vatra, vazduh, voda,zemlja, i da sve u svijetu nastaje njihovim miješanjem ‐ spajanje i razdvajanje elemenata. Dakle,sve je uslovljeno ljubavlju, prijateljstvom kao privlačnom silom s jedne strane, ili mrţnjom,neprijateljstvom kao odbojnom silom s druge strane. Otuda nerazdijeljeno sveto četvorstvo kodEmpedokla, koje glasi:“ Četiri su to pravo čuj, korijeni stvarima svima,Materija i Energija i Prostor i Vrijeme nezamisliva dubina.Otud je nastalo sve što bješe, jest i što će biti,Počela su jednaka i po vrsti jedno nalik na drugo,Svako ima svoju službu i svoju narav,Izmjenice vladaju u kružnom toku,Jedno prodire drugo i raste po suĎenoj izmjeni…“ ²Empedoklovo i Anaksagorovo učenje značilo je veliki korak u starogrčkoj filozofskoj misli,te je posluţilo kao jedan od vaţnih osnova za izgradnju prvog atomističkog učenja u istoriji, zavrijeme filozofskog sistema Leukipa i Demokrita. Negdje u drugoj polovini V vijeka p.n.e.,filozof Leukip je sa svojim učenikom Demokritom (oko 460‐370 g.p.n.e.) smatrao da je svakastvar sastavljena od malih nedjeljivih čestica koji se zovu atomi. Prema njima dvojici, atomi leteu “praznom prostoru”, sudaraju se i stvaraju sve stvari i svjetove, a razlike su samo u broju,obliku, veličini i poloţaju atoma. Dakle, po tome priroda i njene razne forme proističu iz kretanjaatoma, kao i njihovog grupisanja ili razdvajanja. Zato prema Demokritu, u početku je postojaohaos, prije postanka svijeta. Zakoni prirode taj haos sreĎuju, dovodeći do stvaranja svijeta idrugih nebeskih tijela. U vasioni, smatrao je, različita tijela predstavljaju samo različitestadijume jednog istog razvoja. Demokrit je posjetio Egipat i Vavilon i druge drţave na Bliskom6

Istoku, i tako upoznao cjelokupno tadašnje znanje što mu je posluţilo kao osnova za izgradnjusopstvenog učenja. Smatra se jednim od najobrazovanijih i najplodonosnijih starih mislilaca, inajznačajnijim predstavnikom atomističke teorije u Starom vijeku.Kasnije ga je Aristotel izuzetno hvalio. Za Demokrita postoji jedna legenda koja kaţe da sumu jednom dok je sjedio na kamenoj obali uz morsku pučinu, i drţeći u ruci jabuku koju je jeo,misli počele povezivati u jednu cjelinu. Razmišljao je šta bi bilo kada bi konstantno dijeliojabuku. Na pola djeleći je dobio bi polovinu jabuke, pa zatim tu polovinu takoĎe na dva dijela dabi dobio četvrtinu, pa osminu, šesnaestinu itd. „U neprekidnom dijeljenju dobio bi najmanjimogući dio ili se dijeljenje moţe odvijati do beskonačnosti„,³ razmišljao je Demokrit. Na ovajproces gledao je kao na nešto što se mora i moţe zaustaviti na najmanjim mogućim djelovima doatoma koji predstavljaju praosnovu svijeta. Znači da po Demokritu postoji granica dijeljenja, paje takav pogled izloţio u svojoj knjizi “Veliki diakosmos”. Ovo djelo nije sačuvano kompletno,osim pojedini odlomci. Pisao je: “Suština svemira su atomi i „prazan prostor‟ (praznina), a sveostalo postoji samo u mislima. Postoji bezbrojno mnoštvo svjetova, a svi oni imaju početak i kraju vremenu. I ništa ne nastaje iz nebića, niti moţe nestati u nebiće. I atomi su bezbrojni poveličini i mnoštvu; oni jure po Kosmosu krećući se u vrtlogu i tako nastaje sve što je sloţeno:vatra, voda, vazduh, zemlja. Radi se o tome da je ovo posljednje suština spajanja pojedinihatoma. Sami se atomi ne podvrgavaju nikakvom spoljašnjem uticaju i nepromjenljivi su zbogtvrdoće.” ´ Demokrit je čak prvi pretpostavio da svjetovi nastaju iz vrtloţnog kretanja atoma,što je neprekidan proces zbog etra.Jedan od posljednjih grčkih materijalističkih filozofa, Epikur (341‐270 g.p.n.e.), razvio jeideju o atomu po kojoj su forme i broj atoma ograničeni i imaju različite brzine i teţine. Platon,Sokrat i ostali antički grački filozofi idealističkog pravca, negirali su atomistiku. Npr. Aristotelje, s jedne strane, priznavao vječnost i neuništivost materije, ali s druge strane, nije priznavaopravu stvarnost, nego samo kao mogućnost koja se pod dejstvom forme pretvara u stvarnost.Učio je da se materija razvila iz postojećih materijalnih elemenata: vatre, vode, zemlje i vazduha,ali da nema ni atoma ni praznog prostora.Aristotel je pošao od shvatanja Empedokla. Na kraju se pokazalo da se ipak pomoćunavedenih elemenata ne moţe objasniti nadlunarni svijet, pa se došlo do zaključka da su vasionai nebeska tijela sačinjena do petog elementa koji se zove Etar. On je nepropadljiv i neizmjenljiv.Etar je postao osnova svega, i od vremena prosvjetiteljstva u Novom vijeku bio je uvijek upomenu velike vaţnosti, sve dok ga Albert Ajnštajn nije ukinuo svojom teorijom relativnosti.Poznato je i predavanje Ajštajna 5. maja 1920. godine u Holandiji, na Univerzitetu u Lajdenu, ukojem je potpuno odbacio etar, rekavši da „ne postoji‟, oduzimajući mu i posljednje svojstvopokretljivost.Ajnštajn je time raskinuo pojmovnu vezu prostora i materije. Mada se iz togpredavanja vidi da je Ajnštajn razumio etar, a zašto ga je odbacio vrlo je diskutabilno pitanje.Nakon Epikura i Demokrita, atomistici je tu bio vrhunac ali i kraj antičke materijalističkefilozofije. Došao je red i na velike prirodnjake poput Epikura iz Samosa (oko 341‐270 g.p.n.e.), ivelikog nastavljača atomizma u Rimu pjesnika i filozofa Tita Lukrecija Kara (oko 99‐55g.p.n.e.). Epikur se prije svega bavio etičkom problematikom‐praktičnim pitanjima ţivota, sreće izadovoljstva. Po Epikuru, kako je smatrao: ‟Vasiona je beskonačna, kako po količini atoma takoi po veličini praznog prostora; atoma je beskonačno mnogo i oni se nalaze u vječitom inajraznovrsnijem kretanju; niti je moguće da su teški atomi brţi od malih i lakih kada ništa neprotivuriječi kretanju; u praznom prostoru se kreću istom brzinom bez obzira na veličinu iteţinu; odbacuje Demokritov determinizam; kvaliteti nastaju povezivanjem atoma u konstantne itrajne komplekse bitnih svojstava, a kvaliteti objektivno ne postoje nezavisno od čovjeka i7

njegovih čula i razuma; Kosmos je beskonačan i nastao je prirodnim putem bez miješanjabogova‟. µ Njegov nastavljač Tit Lukrecije Kar je detaljno i veoma široko iznio atomističkoučenje. Jako se oslanjao na Epikurovu filozofsku misao. Govorio je: “Ukratko priznati treba: izničega ne postaje ništa. Sve se mijenja u prirodi i sve nastaje iz materije, njome se hrani u nju sena kraju i rastavljaju tijela,bez postojanja ikakvih duhovnih ili drugih sila ili bića”, smatrao jeTit Lukrecije, zastupajući strogi determinizam u prirodi. Za vrijeme Srednjeg vijeka atomistiku je potisnuo teološki misticizam. Čak i razvoj istorijskenauke krenuo je suprotnim pravcem od Tukididovog razumskog začetka. I tako dvadesetvijekova nakon Demokrita i Epikura nije ništa novo otkriveno o atomu. Sholastika je u Srednjemvijeku proglasila idealistički dio Aristotelovog učenja za dogmu, po kojoj je materija zemljepromjenljiva i uništiva, a nebeska materija je vječna i nepromjenljiva.Još na početku rada smo spomenuli da su se za vrijeme indijskog filozofa Kanade (XIIv.p.n.e.) i u starijim istočnjačkim spisima elementi obiljeţavali kao tatve (Tattwas). Apsolutnočitav Kosmos, kao pojam beskonačnosti, nalik je satnom mehanizmu sa sklopom svojih točkićakoji su meĎusobno zavisni. Zato se pojam Boţanstva, kao najvišeg mogućeg shvatljivog entiteta,moţe podijeliti (i dijeli se hiljadama godina) na aspekte analogne elementima, principima. Npr.indijsko učenje tatvi bilo je poreĎano ovako:AKAŠA – princip etraTEJAS – princip vatreWAYU – princip vazduhaAPAS – princip vodePRITHIVI – princip zemljePrema indijskoj doktrini znači da su četiri nešto grublje tatve potekle od pete – akaše (etra).To je ta velika misterija stvaranja. On je ujedinitelj elemenata. Iz njega sve nastaje i njemu se svevraće da bi ponovo nastalo – vječnost.- Princip Etra (akaše): svi elementi su proistekli iz eteričnog principa. Etar je krajnja najviša,najmoćnija stvar, nešto nepojmljivo, najviši uzrok svega stvorenog, postojećeg, uzročna sfera.On je besprostoran i bezvremenski, nestvoren, neodredljiv, “neshvatljiv” i zato su ga mnoginazivali Bogom, a najpravilnije je kada se kaţe Boţanstvenost a ne imenica, kako je to prelijepoa jednostavno objasnio Osho (Bhagwan Shree Rajneesh), jer se radi o stalnoj kretnji, o stalnojvibraciji, svjetanju, toku itd. Etar je peta sila, a prvobitna moć koja je sve stvorila i sve odrţava uravnoteţi. Etar je bio kvintesencija alhemičara (lat. quinta essentia – peta esencija). MeĎutim, ipravi naučnici, umovi smatrali su ga postojećim, kao i Nikola Tesla koji je svojim praktičnimradom još pronikao u njegovu suštinu, i objasnio zašto nije uspio čuveni Majklson‐Morlejeksperiment. Akaša (etar) je praizvor misli i ideja–svijet uzroka u kojem se odrţava čitavostvaranje u Svemiru. Najkraće rečeno: etar je sve u svemu.Aristotel ga je pridodao Empedoklovim ujedinjenim elementima, i zato je najraniji i krajnjeboţanski princip odvajkada. Tako su nastali i brojni pojmovi kao npr. “eteričan”, koji je potekaood Empedokla i Aristotela. Preuzeli su ga aleksandrijski neoplatonovci, zatim u Srednjem vijekumističari, renesansni naturalisti, okultisti i naučnici. Ostali pojmovi koji su kod čovjeka proizašliiz naziva etra su: “eterični dvojnik, eterični leš, eterični plan i eterično tijelo”. Nekada je meĎuislamskim vjernicima za anĎela koji objavljuje Strašni sud, naziv bio Etrafil. No, čitaocu će etarbiti shvatljiviji kako rad bude odmicao.8

- Princip Vatre: kako je akaša ili etar uzročnik nastanka elemenata, princip vatre je i po starimistočnjačkim spisima prvi elemenat koji je nastao iz njega. On ne ostvaruje samo svoj uticaj unašem materijalnom svijetu, nego i u svemu što je stvoreno. Osnovne osobine principa vatre sutoplota i širenje. Zato su na početku svega što je stvoreno morali biti vatra i svjetlost,te otuda uBibliji: “Fiat lux – neka bude svjetlost!” Porijeklo svjetla i jeste u vatri. Svaki elemenat ima dvapolariteta, a to su: aktiva i pasiva, odnosno pozitiva (+) i negativa (–). Graditeljske, stvaralačke,plodne izvore uvijek označavaju aktivu, pozitivu, dok rušiteljske, razgraĎujuće izvore uvijekpasivu, negativu.Aktivno i pozitivno su religije uvijek pripisivale kao dobro, a suprotno uvijek kao zlo.Takvo gledište pristoji samo na primjeru istorije čovječanstva. Npr. u Svemiru nema ni dobra nizla, iz razloga što je sve stvoreno prema nepromjenljivim zakonitostima, u kojima se odrţavaono što zovemo Boţanskim principom. Kako vatreni princip posjeduje moć širenja materije, onse moţe nazvati električnim principom, što je dobro primjetio i naučno objasnio Franc Bardon usvojoj knjizi “Inicijacija u hermetizam”. Ovdje se ne radi samo o grubom materijalnom principu.Princip vatre skriven je i djelatan u svemu što je stvoreno u Univerzumu. Kao primjer širenja odelektričnih moći vatrenog principa, navešćemo ovom prilikom Tesline loptaste munje. I tako je usvemu, počevši od najmanjeg zrnca pijeska pa do najuzvišenije supstance, bila vidljiva ilinevidljiva. Alhemičari su princip vatre shvatali operacijski ili spekulativno, dobijanja Kamenamudrosti, i da postoji razlika izmeĎu: tajne vatre, prirodne vatre i protivprirodne vatre. Na prvuse misli kao dvostruke soli, na drugu kao vatreni princip sadrţan u materiji a na treću na onudobijenu iz uglja, plina ili električne energije.- Princip Vazduha: takoĎe elemenat koji je proistekao iz etra. Mnogi su princip vazduha samogledali kao princip koji ima ulogu prenosnika izmeĎu vatrenog i vodenog principa. On na nekinačin, uspostavlja neutralnu ravnoteţu, djelujući kao posrednik izmeĎu aktivnih i pasivnihdjelatnosti vode i vatre, pa je otuda preko meĎudejstva aktivnog i pasivnog elementa vatre ivode, sav stvoreni ţivot postao kretanje. Princip vazduha je od vatre preuzeo osobinu toplote, aod vode vlaţnost. Te dvije osobine daju ţivot svemu postojećem, i one daju vazdušnom principui dvije polarnosti.Vatra i vazduh se prema tradicionalnoj kosmogoniji tumače kao aktivni, muški elementi,dok se voda i zemlja tumače kao pasivni, ţenski elementi. Dakle, iz svega proizilazi da je vazduhsimbol spiritualizacije, suptilnog svijeta, meĎuprostora izmeĎu neba i zemlje, svijet širenja,sredinu svjetlosti, uzleta, mirisa, boja, meĎuplanetarnih vibracija i kao put kojim se uspostavljaveza izmeĎu neba i zemlje. U ezoteričkoj terminologiji odgovara atmosferi.- Princip Vode: osnovne osobine ovom principu su hladnoća, skupljanje i stezanje. I tu imamoriječ o dva polariteta. Aktivni kao graditeljski, ţivotodavni, hranljivi i zaštitnički. Negativnipolaritet, kao što ima svaki: ruši, razgraĎuje, previre, dijeli. Zbog svojih osnovnih osobinaprincip vode proizvodi magnetični fluid. Kao što vatra djeluje, tako i voda takoĎe djeluje u svimpredjelima. Vatreni princip ne bi postojao bez vodenog, zato što je, prema zakonima stvaranja,vatreni princip u sebi prikrio kao suprotan pol, princip vode. Zbog toga su ova dva principa,osnovni elementi svega stvorenog, i zato se na njih svugdje mora računati. Isto vaţi i zaelektrični i magnetni fluid, koji takoĎe, predstavljaju suprotstavljene polarnosti.Voda, zbog svoje neizdeferencirane mase predstavlja beskonačnost mogućnosti i sadrţi svešto je virtuelno, sve što je bezoblično i što klicu klica; tu su sva obećanja razvoja i sve resorpcije.U religijskom smislu ona je pored čistoće bitna i za simbolično spiranje nečistoća bića, dok9

izopačenje kao zemaljsku ţelju predstavlja voda pomiješana sa zemljom, ili stajaća voda koja jeizgubila svojstvo očišćenja. Njena zaleĎenost izraţava stagnaciju na najvišem stupnju, ipredstavlja simboličan nedostatak duševne topline. Zakoni prirode u nauci objašnjavaju kako sepokreće proces odmrzavanja, što je dokaz da ima energetskih potencijala u nečemu što jezaleĎeno.- Princip Zemlje: kao što vaţi za princip vazduha, isto vaţi i za princip zemlje. Dakle, nepredstavlja baš pravi element. Iz meĎudejstva tri pomenuta elementa raĎa se zemljani elemenatkao posljednji. On svojom osobinom učvršćivanja uključuje sva tri elementa. U isto vrijeme se iograničava djelatnost ta tri elementa što rezultira nastajanjem prostora, mjere, teţine i vremena.Zato ujedno sa četvrtim principom nastaje ono što bismo za zemljani element mogli nazvatičetvoropolnim magnetom.U polarnosti zemljanog elementa fluid je elektromagnetičan. Znači da bismo sav stvoreniživot mogli objasniti činjenicom da svi elementi djeluju u četvrtom. Zato je u Bibliji prekoostvarenja u ovom elementu objavljeno: „Neka bude“ (FIAT). Na taj način stičemo opšti utisakdjelovanja elementarnih principa u čitavom Svemiru, u raznim sferama i carstvima prirode. Naosnovu ovih principa, kao prastare mudrosti, i Platon je izloţio svoju kosmogoniju. MeĎutim,njegov pogled je bio nešto drugačiji: „Zemlja, vazduh, vatra i voda nisu prvi principi ni slova nielementi; oni čak nisu ni slogovi ni prve sloţenice. Vatra, na primjer, ne bi smjela da se nazivaovo, već takvo – to jest, ona nije supstancija nego stanje supstancije... a besmrtna duša je uglavi, smrtna u grudima“, piše Bertrand Rasel o tumačenju Platona.Mile Dupor u hermetičkim spisima kroz opšte znanje primjećuje sljedeću zanimljivost:„ …A naša glava, vrhovno djelo prirode, sa sva 4 njena aspekta u starozavjetnom hodu, kao i usvim filozofskim sistemima, svaki put se neosjetno očeše o 4 osnovna roda prapojmova…Četvorke su prepune sve stare knjige, četvorna vrata na prastarim hramovima svega svijeta,četvorna orijentacija na kosmos, pa i četiri simbola za Materiju, Energiju, Prostor i Vrijeme.Dupor nastavlja “…Simbol materije uvjek je polaran simbolu energije; prostor vremenu. Sve dodoba španske najezde na Maje, sve do rimskog rušenja Kartage... Parabole i simboli su sretanizraz da se puku nametne istina koju on inače ne razumije... Horizontalni osjetni osnov ćutimokao M : E, onaj drugi okomiti, neosjetni tek slutimo kao P : V. U tom odnosu stoje naši osveštaniprincipi Ţensko (M) : Muško (E) = Boţansko (P) : Demonsko (V). Prvi gone da sve raste izgušnjava, drugi da se razara i usmrćuje; treći da se sve uobliči i statički odrţi, četvrti nedamira već neumitno sve preobraţava... Najstarija egipatska boţanstva predstavljaju se unakrst saNeit : Knef = Pašt : Zebak, ‐ doslovnije u prevodu Materija : Energija = Prostor : Vrijeme...Neodoljivo četvorstvo grčevito drţe Egipćani hiljade godina pa se ono dobro prepoznaje i ukasnijim redakcijama... JHVH, 4 sveta slova (ili IHVH, tetragramaton), što se skraćeno čitaJehova a sadrţi 4 elementa: Jod‐zrak, He‐vatra, Vau‐voda, He‐zemlja. Simboli su mu mač, štap,vrč, zlatnik, koji uĎoše u tarot‐karte a iz ovih u sve igraće karte... Sanskritski DEVA, egipatskiTOUD, indijski GUDA... perzijski ZURI, latinski DEUS, hetitski ILLU, grčki ZEUS, germanskiODIN, španjolski DEOS, francuski DIEU, muslimanski ALLAH... Bogom postade i ISUS i nekose sjeti da mu u najboljem času pribije INRJ…“ ·Ovdje bismo još mogli dodati da postoje i četiri osnovne sile u prirodi, i to: gravitaciona,elektromagnetna, jaka interakcija i slaba interakcija. Ove dvije zadnje djeluju samo umikrosvijetu. Materija, energija, prostor i vrijeme su osnovne i oduvjek poznate pojave krozistoriju ljudskog roda, kako u nauci tako i u religiji.10

Filozof Platon (427-347.g.prije n.e.) je 387.g.prije.n.e. osnovao Akademiju u Ateni, koju sečesto spominje kao prvi Univerzitet. Akademija je davala puni iscrpan nastavni program,obuhvatajući: astronomiju, biologiju, matematiku, političku teoriju i filozofiju. Dva Platonovadijaloga „Timej“ i „Kritija“, nastala 360.g.p.n.e., napisana su u obliku razgovora izmeĎu Sokrata,Timeja, Kritije i drugih, očito kao odgovor na Sokratov govor o idelanom društvu. Za nasnajbitnije za ovo što pišemo jeste dijalog „Timej“, u kojem Pitagorejac Timej, naučnik, filozof iPlatonov savremenik, najviše govori i opisuje stvaranje svijeta.Već smo pomenuli da je ideja kako je sve stvoreno od četiri elementa, ideja Empedokla, kaoPitagorinog sljedbenika. Platon je u Timeju (poznatijem kao „pravilni poliedri“) dao sugestiju dasu sva četiri elementa skupovi sitnih geometrijskih tijela (danas atomi). Po njemu svijet moţe bitisačinjen samo od savršenih elemenata, koji sigurno potiču od oblika pet pravilnih tijela. Svaki odnjih se savršeno uklapa u sferu, predstavljajući identičan pogled u svim smjerovima. Uz to sve sunjihove stranice istog oblika-dakle, ispunjavaju sve uslove jednakosti ponavljanjem istih kutova,duţine bridova i oblika stranica unutar sfere. Svako zamišljeno tijelo čini jedan od četirielementa ili stanja Materije, a za peti se smatralo da predstavlja peti element, ujediniteljski ilikosmos koji ih sve drţi u sastavu. Pa evo kako je išla podjela prema Platonovom Timeju:Kosmos Dodekaedar Petougao 12Vatra Tetraedar Trougao 4Vazduh Oktaedar Trougao 8Voda Ikosaedar Trougao 20Zemlja Kocka Kvadrat 6Svih pet tijela su u antička vremena posmatrana sa strahopoštovanjem, i njihova izgradnja iproučavanje oblika smatrani su osnovnim ciljem do kojeg bi trebali doći svi koji proučavaju11

ojeve, ali i vrhuncem antičke geometrije i ezoteričnih znanja. Ustrojstvo ovih tijela je temaposljednje knjige Euklidovih elemenata.Platon je u “Timeju” dokazivao da kao prvo moramo imati vatru, kako bismo svijet učilividljivim. Zatim moramo imati zemlju, kako bismo ga mogli dotaknuti. Pošto je najsvjetliji odsvih elemenata, vatra je očigledno tetraedar. Kao najstabiliniji elemenat, zemlja, sigurno jesastavljena od kocki. Kao najpokretnija, voda, pripisana je ikosaedru. Vazduh je vodi ono što jevoda zemlji, te kao takva je izjednačena sa oktaedrom. Na kraju, čitavom Svemiru Platon jepripisao oblik dodekaedra (ili dodekahedronu) što proţima čitav Svemir.II ODREĐIVANJE GUSTINE ETERA UPOREĐIVANJEMBRZINE RASPROSTIRANJA ZVUČNIH I SVJETLOSNIHTALASAKada smo prije 7-8 godina uporeĎujući rasprostiranje talasa, zvučnih i svjetlosnih, kao igustine materije kroz koji se prostire taj talas, došli do rezultata o gustini etera koja je iznosilaviše stotina tona po metru kubnom, taj smo rezultat odmah odbacili kao besmislicu.Tada smo razmišljali da masa od više stotina tona po m 3 prostora i kroz koju se materijakreće, takoreći bez ikakvog otpora je jednostavno nešto što nije moguće.MeĎutim tek 2011. godine, čitajuci Teslino razmišljanje o Eteru i povezujuci to razmišljanje sazaključcima i formulama iz 2007. u dijelu „Konstantne konstante“, primjetili smo da smo ustvari bili na pravom putu i da je ta ogromna gustina Etera, koju smo odbacili kao besmislicu, ustvari i jedini način da se ponude riješenja za mnoge zagonetke i nepoznanice u današnjoj nauci.Tako Tesla kaţe za Eter: "Ja sam se u svojim radovima uvek oslanjao na postojanjemehaničkog etra i zato sam postizao odreĎene uspehe. Šta je etar po sebi i zašto ga je takoteško otkriti? Ja sam dugo razmišljao nad tim pitanjem i evo do kakvih sam zaključaka došao:poznato je da što je gustina nekog tela veća, u njemu je veća brzina prostiranja talasa.UporeĎujući brzinu zvuka u vazduhu s brzinom svetlosti, došao sam do zaključka da je gustinaetra nekoliko hiljada puta veća od gustine vazduha.12

Ali, etar je električno neutralan, zbog čega je u vrlo slabom uzajamnom dejstvu s našimmaterijalnim svetom, a k tome, pride, gustina tela našeg materijalnog sveta ništavna je uporeĎenju s gustinom etra.Nije etar bestelesan - naš materijalni svet je bestelesan za etar. Bez obzira na slabašnomeĎudejstvo, svi mi osećamo prisustvo etra. Primer takvog meĎudejstva javlja se kod silegravitacije, takoĎe i kod naglog ubrzanja ili kočenja.Mislim da su zvezde, planete i sav naš svet iznikli iz etera, kada je zbog nekih uzroka jedannjegov deo postao manje gust. To se može uporediti s obrazovanjem mehura vazduha u vodi,jer je takvo poreĎenje vrlo blisko. Pritiskajući naš svet sa svih strana, etar se muči da se vrati uprvobitno stanje, ali mu se u tome isprečava unutrašnji električni naboj u telima materijalnogsveta. Tokom vremena, kada se izgubi unutrašnji električni naboj, etar će smrviti naš svet ipretvoriće ga u etar. Iz etra je nastao - u etar će se vratiti. Svako materijalno telo, bilo to Sunce- ili najmanja čestica, jeste oblast smanjivanja pritiska u etru. Zato oko materijalnih tela etarne može da bude u nepokretnom stanju.Polazeći od toga, može se objasniti zašto je eksperiment Majklson-Morlija okončanbezuspešno. Da bi se ovo razumelo, prenesimo taj eksperiment u vodenu sredinu. Predstavitesebi da se vaš čamac vrti u ogromnom viru. Pokušajte da otkrijete kretanje vode u odnosu načamac. Nećete otkriti nikakvo kretanje zato što je brzina okretanja čamca jednaka brzinikretanja vode. Zamenite u sopstvenoj predstavi čamac Zemljom, a vir - ciklonom etra, koji seokreće oko Sunca, i razumećete zašto eksperiment Majklson-Morlija nije bio uspešan.“ ¹Ukratko: Gustina Etera je ogromna i Eter ili čestice etera su električno neutralni, osim toga tečestice etera imaju ogromnu masu i ogromno malu talasnu duţinu, što potvrĎuje i fizika DanielaVintera, gdje spiralizovanje u nultu tačku mirovanja elektromagnetskog vorteksa kreira da sebeskonačna energija akumulira zbog implozije valova u sve manje i manje valne duţine (što jekraća talasna duţina to je veća energija sadrţana u spiralizirajućem talasu).Baš do ovog zaključka smo došli 2007. godine uporeĎujući formule el-magnetne sileelektrona i njegove centrifungalne sile, iz čega slijedi da je masa x talasna duţina – mλ=cst. aiz čega dalje slijedi da je i veličina energije jednog talasa direktno ovisna o veličini tog talasa, tj.energija je veća što je talasna duţina manja.Prije nego što nastavimo sa daljnjim zaključcima potrebno je da malo bliţe razmotrimo ovajrad iz 2007. godine.III KONSTANTNE KONSTANTEKretanja elektrona oko vlastite orbite se moţe izraziti Columbovom silom:13

gdje jee - konstanta naelektrisanosti Elektrona i iznosi 1,6x 10 -19 C;r - poluprečnik orbite Elektrona0,529 x 10 -10 mε 0 - permitivnost vakuuma (dielektrička konstanta) koja iznosi 8,8542 x 10 -12 C²/Jm.Rotacija Elektrona oko jezgra daje centrifugalnu silu, koja kompenzira privlačnu silu i drţielektron na stalnoj putanji:F = mv² / rGdje je: m – masa elektronar – poluprečnik putanje elektronaNa osnovu ovih formula Bohr je stvorio njegov model atoma. MeĎutim, uporeĎivanjem ovedvije formule dolazimo do sljedećeg rezultata:mv² / r = (1/4 πε 0 ) e² / r² iz čega dalje slijedi:mv²r = (1/4 π ) ε 0 e²Pošto suε 0 i e² konstante, onda slijedi da i mv²r odnosno energija x talasna duţina(poluprečnik) mora biti konstantna! MeĎutim ako uzmemo u obzir Planckovu konstantu kojakaţe da je mvr = constantno (tj. masa, brzina i poluprečnik orbite elektrona ili protona), ondanailazimo na jedan paradoks.Pravi problem i leţi u ovoj “formulnoj” relaciji, jer iz ovoga sada slijedi da je:h = mvr tj (Joul x sec.) = constantnoi istovremeno:mv²r = constantno, odnosno (Joul x metar)je takoĎe konstantno(!?) ili :E (elektrona) xr (elektrona) = E(protona) x. r (protona)Ovo isto vrijedi za sve elementarne čestice.Jedna od ovih situacija nije moguća!MeĎutim kada znamo da se čitava Kvantna fizika zasniva na ovoj Planckovoj formuli E = hf(f - frekvencija) i da svoja “otkrića” na njoj zasnivaju i Einstein i Bohr, onda i ne čudi današnjaizgubljenost teoretskih fizičara, koji se još uvjek slijepo pridrţavaju ove formule.14

I sve po zakonu, Planckovom i Bohrovom mi dolazimo do jednog zaključka da je u stvari nesamo Planckova konstanta konstantna, tj. energija x vrijeme, nego je čak i energija x talasnaduţina ili u ovom slučaju poluprečnik orbite putanje elektrona takoĎe konstantno, tako da sadaimamo slijedeće konstante:h/2π=mvr (Jsec.)i1/4π ε 0 e²= mv²r (Jm)Zaključak:Nešto od ovoga svega nije konstantno jer bi slijedeći tu logiku mogli zaključiti, pošto v -brzina ne igra više bitnu ulogu, da je takoĎe:mr = costantno (kgm) tj. masa x poluprečnikKada imamo na umu da se danas u akceleratorima elementarnih čestica pokušavaju dostićišto više energije, jer je samo sa većom energijom moguće prodrijeti u još manja područja, tj.otkriti čestice od kojih se sastoje protoni ili neutroni, i da te čestice imaju mnogo puta veću masunego što je imaju protoni ili neutroni, onda moţemo reći da ove relacije tj. mr ili Er čak ipotvrĎuju tu svoju konstantnost.Tako bi za elektron kao i za druge elementarne čestice te konstante iznosile:mr =9,1 x10 -31 kg x 0,53x10 -10 m = 4,823 x 10 -41 (kgm)Er= 2,30197x10 -28 (Jm)Osim toga, iz svega slijedi da jedna od ove tri konstante nije uopšte konstanta, tj. h-Planckova konstanta, e- naelektrisanost Elektrona ili ε 0 - permeabilitet vakuuma.Pošto vidimo da brzina (kretanja, rotacije) elementarnih čestica ne igra više gotovo nikakvuulogu, sa pravom moţemo postaviti sljedeća pitanja:1) Da li ova brzina čestica uopšte i postoji?2) Ako postoji onda da bi se uslov mvr i mv²r =costantno ispunio, ona mora biti ista kodsvih čestica, tj. mora biti uvjek konstantna.3) MeĎutim, poznato je da je jedina konstantna brzina, brzina svjetlosti tj. elektromagnetskihtalasa.4) Prema formuli mr = cost. moţemo zaključiti da čestica odreĎene mase ima tačnoodreĎenu veličinu svog talasa, koju moţemo odrediti iz ove formule.15

5) Iz ovog slijedi, da što je energija ili masa jedne čestice veća, veličina njenog talasa iliveličina te čestice je manja, što uslovljava da materijalno-tačkasto ili čestično svojstvo tihelementarnih čestica odnosno el-magnetnog zračenja bude izraţenije.6) Jedan od najvećih problema teorijske fizike danas je i stvaranje teorije koja bi baremu principu mogla donekle da izračuna mase i ostale parametre svih egzistirajućihelementarnih čestica, tj. odrediti spektar masa. Koristeći konstantnost Er ili mr, moţda bibilo donekle moguće koristeći se veličinom talasne duţine ili poluprečnikom talasa (čestice),odrediti pravilo kojem podlijeţe ta veličina talasne duţine ili poluprečnik talasa (čestice).7) I na kraju moţda moţemo izvesti sljedeći zaključak iz ovih formula je:a) Elementarne čestice imaju valno svojstvo, tj. čestice su valovi...b) Elektron je talas smješten u “dvodimanzionalni” ili trodimenzionalni prostor (ima oblikkruga ili mjehura). Njegova stvarna veličina je u stvari poluprečnik njegove “orbite” tj.udaljenosti od atomskog jezgra. Atomsko jezgro se nalazi u njegovom centru. Njegovaveličina nije neka tačkasta masa veličine 10 -18 m, nego je njegova stvarna veličina u stvariveličina “orbite” ili veličina talasa elektrona, tj. 0,529x10 -10 u“prvoj orbiti”.c)Veličina Elektrona nije nikakva konstantna veličina, nego se ona moţe stalno mjenjati. ¹IV ETER: GUSTINA I ENERGIJA - MASA, VELIČINA IENERGIJA ETERSKIH ČESTICA ILI TALASA4.1. GUSTINA ETERABrzina zvuka u različitoj materiji ne zavisi samo od gustine materije, kao što Tesla kaţe,nego i od drugih parametara kao što je agregatno stanje i načina povezanosti atoma u toj materiji.Npr. gustina čistog ţeljeza iznosi ρ z = m/V = 7860 kg/m 3 a brzina zvuka u ţeljezu v z = 5170m/sec , a dijamant ima samo oko 40% gustine ţeljeza , tj. 3510 kg/m 3 a brzinu zvuka oko 18000m/sec.Najtačniji rezultat gustine etera se moţe dobiti tako da se, kao i što Tesla kaţe, uporeĎujegustina i brzina zvuka u vazduhu, sa gustinom i brzinom svjetlosti u eteru:ZRAKv z =340m/sec- Brzinazvuka u zrakuρ z = 1,2041 kg/m3 - Gustinazraka (pritemperaturi od 20 0 C)16

SVJETLOSTρ e -specifičnagustinaEtrac = 299792458 m/sec- brzinasvjetlostiAko uzmemo da brzina rasprostiranja talasa, i zvučnih i svjetlosnih, direktno ovisi o bliziničestica koje prenose taj talasi što je direktno proporcijalno specifičnoj gustini materije koju činete čestice; tada moţemo postaviti sljedeću relaciju:ρ z :ρ e = v z : c1,2041kg/m3 :ρ e = 340m/sec : 2,99792458 x 10 8 m/secρ e = 1,2041 kg/m3 x 299792458 m/sec : 340m/seρ e = 3,6 x 10 8 : 340 m/secρ e = 1,0617 x 10 6 kg/m3ρ e = 1061,7 x Tona/ m 34.2. ENERGIJA ETERAKoristeći se konstantnošću energije i veličine talasa Er = N = 2,279x10 -28 Jm, kao imr = K = 4,823 x 10 -41 kgm, moţemo odrediti energiju etera u 1m 3 (E m3 ) .M ρ e – ukupna masa etera u 1m 3 prostoram EC – nepoznata masa eterske čestice ili talasa E EC–nepoznata veličina energije eterske čestice ili talasa:E m3 = M ρe / m EC x E EC odnosnoE m3 = M ρe x E EC / m ECm EC = K / r EC i E EC = N / r ECtako da dobijamo:E m3 = M ρe x (N / r EC ) / (K / r EC )iliE m3 = M ρe x N x r EC / K x r EC17

što je dalje:E m3 = M ρe x N/KE m3 = 1,0617 x 10 6 kg x 2,279x10 -28 Jm / 4,823 x 10 -41 kgmE m3 = 0,50168x 10 19 JEnergija 1 m 3 Etera iznosi: 0,50168x 10 19 J4.3. MASA ETERSKIH ČESTICA ILI TALASAMi ćemo ovdje probati napraviti jedan matematički opis ovih čestica ili talasa etera, na kojise ne moţemo osloniti sa stopostotnom sigurnošću, ali je bitno jednostavno zbog toga da bismoimali neke moguće matematičke dimenzije koje bi u daljnjem iztraţivanju etera posluţile kaoorijentir.Ono što je sigurno jasno je da brzina rasprostiranja talasa, zavisi o veličini ili masi čestice ilitalasa preko kojih se taj talas rasprostire, tako da ćemo se posluţiti proporcionalnošću specifičnegustine vazduha i mase atoma vazduha sa gustinom etera i masom čestica ili talasa etera.ρ z = 1,2041 kg/m 3 - gustina zraka (pri temperaturi od 20 0 C)ρ e =1,0617 x 10 6 kg/m 3 - gustina EtraMa = 32 x 1,6749 x 10 -27 = 5,3596 x 10 -26 kg –masa molekula kisika O 2m EC – nepoznata masa eterske čestice ili talasaρ z / Ma = ρ e / m EC m EC = ρ e x Ma / ρ zm EC = 1,0617 x 10 6 kg/m 3 x 5,3596 x 10 -26 kg / 1,2041 kg/m 3m EC = 4,725 x 10 -20 kg18

Masa jedne eterske čestice-talasa iznosi:m EC = 4,725 x 10 -20 kg4.4. VELIČINA ETERSKIH ČESTICA ILI TALASAm EC = 4,725 x 10 -20 kgr EC = ? – poluprečnik čestica-talasa eteramr = K = cost. = 4,823 x 10 -41 kgm.m EC X r EC = Kr EC = K / m ECr EC = 4,823 x 10 -41 kgm / 4,725 x 10 -20 kgr EC = 1,0207 x 10 -21 mPoluprečnik čestice-talasa etera iznosir EC = 1,0207 x 10 -21 mPošto su veličine masa i talasna duţina, kao što smo pisali u poglavlju “Konstantnekonstante”, promjenjive veličine, tako ove izračunate vrijednosti mase i veličine eterskih česticamoţemo uzeti kao orijentir da bi uopšte imali predstavu o kojim dimenzijama mase i veličinamačestica, se ovdje radi.Razlog zašto kad govorimo o česticama uvjek navodimo čestica-talas je taj što je, kadapokušavamo da opišemo Eter, vrlo neprimjereno i neodgovarajuće govoriti samo o česticama, jerje u nauci davno dokazano da su čak i čestice ogromne veličine kao Nukleoni ili Elektroni ustvari talasi.Tim eksperimentima, kojima se dokazuje talas no svojstvo elementarnih čestica, u nauci sestvorio još jedan ogromni problem i pitanja, a to je šta su u stvari elementarne čestice i šta jeuopšte masa?19

Na pitanje, šta su elementarne čestice, mogli bi odgovoriti da su to talasi, moţda stojeći,pulsirajući talasi odreĎene talasne duţine.MeĎutim, ni takav odgovor nas ne dovodi mnogo bliţe istini i riješenju našeg problema, jerkada pričamo o elementarnim česticama mi automatski mislimo na odreĎenu masu, koja je unašem poimanju svijeta nerazdvojiva od onog što mi podrazumijevamo pod pojmomelementarnih čestica.Imajući u vidu gore navedene rezultate mogli bismo masu definisati kao svojstvo kojeproizlazi iz odreĎene veličine jednog talasa, jer je njihova povezanost očigledna, tako da kad mipričamo o masi jedne elementarne čestice mislimo u stvari na veličinu tog talasa i obratno; akopričamo o veličini jednog talasa ili talasnoj duţini tada mislimo na masu te elementarne čestice.Pošto se čitav kosmos i “materijalni” eter sastoji samo od talasa, tada po principu jednakostipojmova talas-čestica, moţemo da zaključimo, da je i masa u Svemiru rasporeĎena u rasponu odelementarnih čestica ogromne mase, tj. čestica etera, pa sve do čestica ogromno male mase poputelektrona, neutrina i još mnogo drugih čestica sa još manjom masom od neutrina.Sa ovog stajališta i pogleda na svijet elementarnih čestica moguće je i spoznati, zašto ječitava “pustolovina” potrage za novim elementarnim česticama u CERN-eksperimentima, čak inakon otkrića ogromnog broja “novih” elementarnih čestica, ipak na kraju doţivjela fiasko.PronaĎen je čitav “zološki vrt” novih čestica za čije postojanje nije dato nikakvoobjašnjenje, jer odgonetnuti zagonetku zvanu materija je moguće samo kroz eter.Zato ovakvo stanje u današnjoj nauci i nečudi, pošto su početkom 20-tog vjeka Einstein injegov mentor Planck, izbacili eter iz nauke, i utičući na daljnji tok nauke i to vrlo diktatorskim inenaučnim metodama, doveli do situacije gdje je i samo spominjanjeTeslinog učenja o eteru biloravno blasfemiji.4.5. ENERGIJA ETERSKIH ČESTICA ILI TALASAKoristeći se konstantnošću energije i veličine talasa Er= 2,279 x 10 -28 Jm, moţemo dobitienergiju čestice ili talasa etera E ECE EC = Er / r EC E EC = 2,279 x 10 -28 Jm / 1,0207 x 10 -21 mE EC = 2,232 x 10 -7 J20

- A sada da sumiramo dosadašnje rezultate:eter je veoma realan i “materijalan”, i njegova specifična gustina iznosi:ρ e =1,0617 x 10 6 kg/m 3 ili 1061,7 x Tona/ m 3 .Energija jednog metra kubnog iznosi:Em 3 = 0,50168x 10 19 J , ilienergija jednog kubnog milimetra iznosi:Emm 3 = 0,50168x 10 10 J .Čestice ili talasi od kojih se sastoji eter imaju masu m EC = 4,725 x 10 -20 kg.Talasna duţina tih eterskih čestica-talasaiznosi λ = 2πr = 2π x 1,0207 x 10 -21 m.Energija te čestice-talasa etera iznosi E EC = 2,232 x 10 -7 J, a energija jednog metra kubnogiznosi Em 3 = 0,50168 x 10 19 J, ili energija jednog kubnog milimetra iznosi Emm 3 = 0,50168x 10 10 J.Te eterske čestice ili talasi su neutralne po naelektrisanju, i imaju masu preko milion putaveću od mase neutrona, a njihova veličina je oko milion puta manja od veličine nukleona,što je u stvari jedna ogromno mala veličina i na kraju što i objašnjava zbog čegamaterijalno tijelo pri kretanju ne osijeća nikakav otpor, što je slična usporedba saatomimavodika koji su ohlaĎeni gotovo do apsolutne nule.Znači da je eter, tako reći „materijalniji‟ od same materije, a samu materiju bi mogli dausporedimo npr. sa jednom ribarskom mreţom kojom pokušavamo u vodi da uhvatimominijaturne planktone.V PLANKOVA KONSTANTA h (Jsec.)–DIMENZIONALNA SLIJEPA ULICANekom kome je ova materija bolje poznata, mora mu takoĎe biti poznato da jedaneksperimentalni dokaz tačnosti Plankove konstante (h) još ni jednim valjanim eksperimentomnije utvrĎena, tako da se mora postaviti pitanje, čemu uopšte sluţi Plankova konstanta?Odgovor na ovo pitanje je, kada imamo u vidu čitavu nauku koja se bazira na Plankovojkonstanti, veoma deprimirajuići, a to je da ta konstanta sluţi samo kao faktor preračunavanja21

frekvencije u energiju i obratno, tj. kod poznate vrijednosti frekvencije moţe se izračunatienergija.Ova Plankova konstanta (h) tj. formula E = hf, čini temelj Kvantne teorije i s njom jemoguće iz Balmerove jednačine izračunatu šemu frekvencije pretvoriti u jednu šemu energije,kao na slici 5.1.Slika 5.1.U ovoj formuli E = hv, je Max Planck u "Annalen der Physik", Band 1, 1900 upublikovanom artiklu "Über irreversible Strahlungsvorgänge", postulirao energiju„elementarnih rezonatora“ u jednom prilično proizvoljnom smislu. ¹Ne računajući to da takvi „elementarni rezonatori“ nikada nisu ni pronaĎeni, taj rad MaxPlanka o zračenju crnog tijela, počiva još takoĎe na jednom naučnom falsifikatu. U ovomuslučaju ovaj Plankov falsifikat se može lako dokazati, zato što se formula iz koje je izveozaključak, tj.Wienova formula zračenja, tek kasnije poslije Plankove publikacije pokazala kaopogrešna. ²22

Osim toga kada u ovu formulu za energiju E = hf, gdje je h Plankova konstanta i ffrenkvencija ubacimo jednačinu za frekvenciju, tj. f = c / λ, ponovo dobijamo relaciju koja očitopotvrĎuje konstantnost Er = 2,279x10-28 Jm, na sledeći način:E = hfE = h x c / λEλ = h cE r = h c / 2πKada se svemu ovome doda Sommerfeldova konstanta fine strukture, koju je Sommerfeldslučajno otkrio, α =0,00729 ili 1/137, koja je bezdimenzionalna tj. ta konstanta je jedan broj idobija se iz prirodne konstante a to su e,h,c i ε 0 , onda je zabuna i izgubljenost koja vlada ukvantnoj fizici perfektna.Sommerfeldova bista, München, LMU, Theresienstr. 37. Ispod biste stojiformula od Konstante fine strukture. (U to vrijeme je umjesto današnjegMKS-sistema bio korišćen cgs-sistem(ESU); zato formulaKonstante fine strukture izgleda nešto drugačije.)Ovdje se radi o konstanti koja se dobije uporeĎivanjem druge 4konstante, ali prije svega poslušajmo oficijelno objašnjenje ovekonstante.„Konstanta fine strukture Alpha je jedna fundamentalnakonstanta koja u fizikalnim teorijama posjeduje sljedeća značenja:Slika 5.21. Ona je jedna bezdimenionalna kombinacija drugihfundamentalnih konstanti i zato posjeduje jedno temeljno značenjeza čitavu fiziku.2. Ona pokazuje raspodjeljenost spektralnih linija u spektru atoma vodika (H).3. Ona je elektro-magnetska konstanta povezanosti, tj. ona opisuje meĎudejstvo izmeĎu fotonai naelektrisanih elementarnih čestica, npr. elektrona. Ovo meĎudjelovanje se izmeĎu ostalogispoljava kod emisije fotona kod jednog titrajućeg elektrona (Dipolno zračenje). Kroz konstantufine strukture je moguća karakterizacija jačine elektro-magnetske sile, jer se ova silameĎudjelovanja ispoljava razmjenom fotona izmeĎu naelektrisanih čestica.“Slika 5.3.23

α = e² / 4πε 0 (h/2 π) cα = e² / 2ε 0 hcα = 1 / 137 = 0,007297353ili 4 π ε 0 (h/2 π)c / e² = 137Brzina elektrona (v el ) u prvoj ljusci se moţe izkazati slijedećom formulom:v el = e² / 2ε 0 hAko sada ovu formulu brzine elektrona uvrstimo u gornju formulu za konstantu finestrukture tj. u formulu:α = e² / 2ε 0 hcdobijamo:α = v el / cOvdje imamo riješenje za Konstantu fine strukture, gdje smo umjesto 4 prirodnekonstante uzeli samo jednu konstantu i dobili tačno tu njenu vrijednost.α = 2,18 x 10 6 m/s/ 2,99 x 10 8 m/s α = 0,00729 iliα = 1 /137Baš zbog toga nam je nerazumljivo zašto se i danas u XXI vijeku pravi takva mistika saovim brojem tj. Konstantom fine strukture i da se izdaje knjiga koja se zove po tom broju( 1/137 ili kako je uobičajeno meĎu fizičarima, da kaţu jednostavno 137), “137”, C.G.Jung,Wolfgang Pauli i potraga za kosmičkim brojem, od autora Arthur I. Miller iz New Yorka, koji jesada profesor za istoriju i filozofiju na University College u Londonu, gdje autor piše na jedanmistički način o toj konstanti fine strukture, ne ulazeći dublje u razmatranje formule ili veličinaod kojih se sastoji ta konstanta!?Ovdje uopšte nije problem ta vrijednost 1/137 Konstante fine strukture, nego je glavniproblem i pitanje svih pitanja, zašto koristeći 3 Konstante e,h i ε 0 , dobijamo dimenziju brzine,koja po dosadašnjem shvaćanju predstavlja brzinu elektrona u prvoj orbiti???e² / 2ε 0 h =velOsim toga, greška u formuli iz koje se izvodi Konstanta fine strukture je ta, da skupa saveličinama koje po Bohrovoj teoriji atoma opisuju elektron tj, e,h i ε 0 , se još koristi i brzina24

svjetlosti koja sa opisom elektrona ili sa njegovim kretanjem, nema takoreći nikakvu direktnupovezanost.Pošto u formuli fine strukture α = e² / 2ε 0 hc, veličina e² / 2ε 0 h predstavlja brzinuelektrona, tako je i moguće da ta Konstanta fine strukture iznosi α = v el / c, odnosno 0,00729 ili1/137.Šta u stvari nije konstantno u svim ovim konstantama iz kojih se i izvodi ova Konstantafine strukture?Da li brzina elektrona u prvoj orbiti uopšte tačna i da li ona uopšte i postoji?Da li je to moţda to Planckova konstanta gdje imamo da je:h = mv2πr tj. (Joul x sec.) = constantno kao i mv²r = constantno, odnosno (Joul x metar), jerda bi ove obje relacije bile ispravne potrebno je uzeti jednu konstantnu brzinu u objeformule, a to moţe biti jedino brzina svjetlosti c.Osim toga ako u osnovi tj. formuli mr (kgm) postoji takav odnos gdje je rezultat uvijekkonstantan, onda se ta konstantnost neće mijenjati ni u onim formulama gdje se dodaje cili c² ili c³ itd., iz čega dalje slijedi da su sve sljedeće veličine konstante:mλ (kgm) = cost. ;mcλ (Js)= cost.;mc 2 λ (Jm)=cost.ili još dalje: mc 3 λ ; mc 4 λ= cost.Iz svega ovog slijedi da je pravi rezultat Plankove konstante kod elementarnih čestica, nevrijednost h = mvλ nego umjesto ove brzine v moramo uzeti brzinu svijetlosti c, tako da takoreći“nova “ Plankova konstanta mora imati vrijednost h = mcλ ili, pošto je c takoĎe konstanta, h =mλ.Nemoguće je da i samom Sommerfeldu ova problematika konstante fine strukture, odnosibrzine elektrona i brzine svjetlosti, kao i Plankovo vezanje energije koja ovisi samo o frekvencijibaš zbog “konstantnosti” Plankove konstante, nije bila već tada dobro poznata.Pošto je i za Sommerfelda Plank bio autoritet i neka vrsta duhovnog učitelja, ne mogu seoteti sumnji da ni ovdje nije baš sve tako naučno bilo, i da su se i ovdje mnogi poznati probleminamjerno gurali pod tepih.MeĎutim, srećom postoje fizičari koji otvoreno govori o najvećim problemima koji postojeu fizici i to baš zbog te Plankove konstante.Jedan od njih je svjetski poznat teorijski fizičar Dirac i on razmišljajući o ovoj Konstanti finestrukture kao i Planckovoj konstanti, kaţe slijedeće: “Danas nije poznat ni jedan razlog, zaštoova Konstanta fine strukture ima upravo ovu a ne neku drugu vrijednost. Mnogi naučnici su o25

tome imali različite ideje, ali ipak do danas ne postoji jedna valjana teorija. MeĎutim, moţemoprilično sigurni biti, da će fizičari jednoga dana ovaj problem riješiti i postaviti jednoobjašnjenje, zašto ova konstanta ima baš ovu vrijednost. Postojati će jedna buduća fizika koja saovom vrijednosti137 za hc / e² moţe funkcionirati. MeĎutim, u fizici budućnosti neće se moći ove3 vrijednosti h, e i c, posmatrati kao fundamentalne, odnosno kao konstantne. Samo dvije od njihmogu biti elementarne ili konstante. Prilično je sigurno da će c biti jedna od te dvije elementarnevrijednosti, što znači da će od ostale dvije vrijednosti h i e, samo jedna biti fundamentalna.Najvjerovatnije je da će od te dvije vrijednosti e biti fundamentalna. Ako veličina h nijefundamentalna, onda će se i naša predstava o Relaciji neodreĎenosti, koja meĎusobno spajavrijednosti mijesta i impulsa, potpuno izmjeniti. Ova Relacija neodreĎenosti ne moţe imatitemeljitu ulogu u jednoj teoriji, u kojoj samo h nije fundamentalna vrijednost. Ja vjerujem, da semoţe sa velikom sigurnošću predpostavljati, da Relacija neodreĎenosti u ovakvoj formi, u jednojbudućoj fizici neće preţivjeti”. ³Da haos u današnjoj fizici bude još veća, na bazi ove Plankove konstante, osim Einsteina,počinju i drugi da stvaraju različite teorije pa tako i danski teoretičar Niels Bohr 1913. predlaţejedan novi model atoma, kako bi na ovaj način objasnio spektralne linije Vodonika.Pri tom objašnjenju je Bohr išao od jedne vrlo proizvoljne pretpostavke, a to je daelektronina putanji oko atomskog jezgra povremeno prave “skokove” i da samo u trenutku tihskokova dolazi do emisije ili absorpcije svjetlosti, i to kod tačno odreĎenih frekvencija ilitalasnih duţina.Osim toga, tada je Bohr morao da riješi još dvije pretpostavke, koje su se tek kasnijepokazale kao vrlo problematične.Kao prvo, Bohr nije mogao da da riješenje na pretpostavku, kako kod skoka elektrona najednu drugu putanju uopšte dolazi do emisije i absorpcije svjetlosti i zašto se ova emisija iabsorpcija svjetlosti dešava kod tačno odreĎenih frenkvencija?Tako i Bohr počinje da koristi kvantnu hipotezu svjetlosti, koja je već bila propagirana odPlanka i Einsteina, kroz formulu E=hf.MeĎutim, jedno kvantiziranje svjetlosne emisije i absorpcije nije bilo moguće ni na ovajnačin postići, zato što u prirodi i energija E, kao i frenkvencijaf predstavljaju kontinuiranopromjenjive veličine, tako da veličina h u ovoj formuli, kao što smo već pisali, ima jednunesrećnu ulogu kao faktor za preračunavanje izmeĎu energije i frenkvencije, gdje jednuodreĎenu frenkvenciju moţemo preračunati u energiju i obratno.Tako kod računanja spektralnih linija je moguće da se izračuna kroz formulu E = hv količinaenergije, ali i to takoĎe samo onda ako su nam poznate vrijednosti frenkvencija u tom spektru.26

Da bi ipak, usprkos ovim teskoćama, mogao da postigne jedno kvantiziranje svjetlosneemisije i absorpcije, Bohr je tada ponovo na jedan proizvoljan način postavio jednupretpostavku, a to je da se putanje elektrona kod kojih ne dolazi do emisije i absorpcije svjetlosti,kao što je predstavljeno na slici 4, ponašaju kao kvadratne vrijednosti 1:4:9:16:25Slika 5.4.Da ova Bohrova teorija nije bila jednostavno bez kritike preuzeta, pokazuje i razgovor kojije Erwin Schrödinger 1926. godine, prilikom njegove posjete Niels Bohru, vodio s njim: "Vimorate shvatiti, Bohr, da ova čitava pretpostavka kvantnih skokova, vodi u besmisao. Tu setvrdi da jedan elektron u stacionarnom stanju atoma, periodično kruži po svojoj odreĎenojputanji bez da zrači tj. odašilje svjetlost. Ne postoji nikakvo objašnjenje zašto ne bi zračio;prema Maxwellovoj teoriji morao bi da zrači. Zatim, elektron skoči iz jedne njegove putanje udrugu i tek onda zrači… Tu je stvarno nemoguće objasniti, kako pri tome nastaju još oštrefrenkvencije spektralnih linija.” ´Ova pretpostavka je morala veću to vrijeme postati upitna, zato što volumen jednog tijelaraste sa r 3 , što bi dalje vodilo do toga, da prilikom skoka elektrona sa najniţe na slijedećunajbliţu ljusku, volumen tog helijevog atoma poraste za 64 puta, a što se uopšte ne slaţe saeksperimentalnim posmatranjima.Osim toga, Balmerova serija Vodonika se moţe pratiti do preko 30-tog stepena (vidi E.W.Maunder "The Observatory" 22, 1899, S 315), što bi dalje kod ispravnosti Borovog modela,morali polaziti od pretpostavke da se volumen atoma vodika povećao za 10 9 - puta. µAko bi, usprkos Plankovoj “istorijskoj” hipotezi i zaključku koji je zasnovao na pogrešnojWienovoj formuli, se zapitali, da li formula E = hv barem u području atoma, posjeduje nekuvaljanost, tada moramo i ovdje dati negativan odgovor.27

Glavni razlog, izmeĎu ostalih, je upravo to što je u formuli E = hv energija talasa direktnopovezana sa frenkvencijom tako da mora, skupa sa jednim beskonačnim područjem frenkvencije,linearno da raste!?I upravo ova beskrajna linearna ovisnost izmeĎu frenkvencije i energije, je dovoljnačinjenica da jedna takva ovisnost, kakva je u teorijskoj fizici postulirana, ne postoji čak ni upodručju atoma.Da postulirana formula E = hv ni u kom slučaju ne moţe biti ispravna, moţe se vidjeti i izslijedeće slike 5.5, koja prikazuje frenkvenciju prilikom svjetlosnih, toplotnih i hemijskihprocesa u atomu.Kako vidimo, na slici su termička,optička i hemijska dejstva predstavljena jednom krivomlinijom, gdje posebno bolometrijski predstavljeno toplotno dejstvo u lijevoj krivulji pokazuje, dajedno linearno povećanje energije sa povećanjem frenkvencije, ne postoji.Slika 5.5.Slika je uzeta iz dijela "Die gesamten Naturwissenschaften", Band 1, Seite 316, Essen.Na osnovu ovakvih primjera bezuvjetno moramo doći do spoznaje, da spomenuta formulaE = hv , se čak ni na području atoma ne moţe primjeniti, i to tako što će se izmjerenafrenkvencija preračunati u datu energiju i obratno.TakoĎe uopšte nije razumljivo niti vidljivo, zašto se ove dvije veličine energija ifrenkvencija, jednostavno tako po ţelji mogu preračunavati jedna u drugu.28

Kod emisije svijetlosti nam ova formula E = hf takoĎe ne moţe dalje pomoći.Npr. kada se pobudi jedan atom vodika sa toplotnim zračenjem tada taj atom dobijarelativno širok spektar energije u vidu dugotalasnog zračenja.Ova energija posjeduje jedan široki spektar frenkvencije, što dalje vodi jednom veomarazloţnom i smislenom pitanju, a to je, kako taj atom vodika moţe uopšte znati u kojim paketimafrenkvencije ili energije tu njemu pridatu energiju takoreći upakovati u odreĎene veličine?Formula E = hv njemu pri tome ne moţe uopšte pomoći, jer čak i kod date kvantne veličineh, slijedeći problem se ne moţe riješiti, a to je u kojoj frenkvenciji emisija elektromagnetskihtalasa treba da uslijedi?Formula E = hv je u ovom slučaju potpuno beskorisna, tako da taj atom vodika mora imatipotpuno druge razloge, zašto zrači elektromagnetne talase sa tačno odreĎenim frenkvencijama.Ova problematika je bila poznata i kvantnom fizičaru Arnold Sommerfeldu, jer on unjegovoj poznatoj knjizi "Atombau und Spektrallinien“, Braunschweig 1951, na strani 97 pišeslijedeće: "Kako se pri tome pretvorba osloboĎene energije u svjetlosnu energiju odvija, ostajenepoznato." Na ovom mjestu je Sommerfeld u stvari trebao reći, da u okvirima Kvantne teorije ne postojimogućnost, kako se kod emisije svijetlosti, jedna pretvorba frenkventno neodreĎene energije ujednu tačno frenkventno odreĎenu energiju.MeĎutim jedna vrsta „diplomatskog imuniteta“ koji je i ova Kvantna teorija kao i oni koji suje stvarali (Planck, Einstein, Bohr, Sommerfeld itd.), dobili još prije 100 godina je i danas nasnazi, tako da usprkos očitim nejasnoćama, protuvrječnostima i absurdnim zaključcima iz oveteorije, ni danas nije moguće pokrenuti jednu istinsku, široku naučnu raspravu o svim ovimproblemima.Jedan od veoma poštivanih naučnika tog vremena, profesor Paul Ehrenfest, kod kojeg suvećina fizičara traţili savjet, poput Einsteina, Paulija, Bohra, Heisenberga itd., je mnogim svojimkomentarima najbolje i opisao stanje u fizici i te nove teorije koje su se pojavile.Tako kad je Einstein s njim razgovarao i rekao mu da bi lokalno vrijeme mogli mjeriti sajednim dţepnim satom, njegov odgovor je bio nedvosmislen i zadivljujući:“Mi bi mogli jošmnogo drugih veličina da mjerimo dţepnim instrumentima“!Kada su Heisenberg i Pauli pokušavali da mu dočaraju njihove teorije u kvantnoj fizici, kao iljepotu tih teorija, Ehrenfestov originalni i nedvosmisleni odgovor je bio:“Ljepota je za krojača,a ne za naučnika!” ·Naravno, time je indirekto poručio svojim mlaĎim kolegama da je bez obzira na to da li suteorije lijepe ili ne, za naučnika najbitnija istina.29

MeĎutim, danas je stvorena situacija, da su ovi „naučni velikani“ i njihove teorije stavljeni napijadestol starogrčkih bogova, tako da i najmanja sumnja u njihovu naučno-stvaralačku moć,graniči sa čuĎenjem, nerazumnošću, ugnjetavanju, isključivanju i potiskivanju na jednu marginuu svim područjima nauke a čak i ţivota.Poslijedica takvog odnosa prema naučnoj kritici, odnosno poslijedica zabrane kritike unauci, je već do sada preskupo koštala čovječanstvo.Osim toga, ovakav današnji nekritički odnos javnosti prema nauci koja se još odrţavadogmatskim ponavljanjem i reklamiranjem fantastičnih ideja i teorija mogao bi se opisati isljedećim riječima: Kada naopakost zavlada u nauci i društvu, tada se manjak na idejamakompenzira jednim ogromnim viškom ideologije!VI Etar: TEORIJA I EKSPERIMENTINauka je u XIX vijeku sasvim dobro prihvatila etar, kao stvaraoca svjetlosti, kao medijumakojim su se širili i elektromagnetski valovi. Fizičari su tada vjerovali da su materija i etar dvijeodvojene stvari, i da on sluţi upravo kao medijum koji nosi zračeću energiju pa i prenos poljasile, poput gravitacije, izmeĎu materijalnih objekata u Svemiru. Etar su uzimali u obzir Njutn,Frenel, Faradej, Maksvel, Lorenc, Ernst Mah i drugi.Mahov etar se razlikovao od drugih. On je pisao o strukturi etra i pretpostavljao da je onasuštinski povezana sa silom gravitacije izmeĎu svih tijela u Svemiru. Mah je nesumnjivo bionadahnut budističkim spisima, i on je pretpostavljao da nijedan dogaĎaj u Svemiru nije odvojenni od kog drugog dogaĎaja, jer “inercija sistema svodi se na funkcionalni odnos izmeĎu togsistema i ostatka kosmosa” ¹, govorio je. Ovo gledište je prošireno i na odnos izmeĎu mentalnihdogaĎaja i spoljnih uticaja, i Mah je poput Štumpfa vjerovao da svaki mentalni dogaĎaj moraimati odgovarajuću fizičku aktivnost.Dţejms Klark Maksvel utemeljio je elektrodinamiku u vremenu kada njegovi savremenici unauci nisu sumnjali u postojanje etra, sve dok 1887. godine Albert Majklson i Edvard Morli nisusproveli eksperiment za dokazivanje njegovog postojanja. Eksperiment nije bio pozitivnogrezultata, jer su njih dvojica zaključili sasvim pogrešno. Tada se mislilo da je svjetlokompresijski val, i da se ono širi poput longitudinalnog vala ili talasa, dakle, nepokretnim istacionarnim etrom kao što se zvučni valovi šire vazduhom. Njih dvojica su smatrali da kako seZemlja vrti, ona mora imati relativno kretanje prema nepokretnom etru, pa je po njima brzinasvjetla mjerena na površini naše planete trebala davati različite rezultate mjereno u smjerukazaljke na satu prema onom u suprotnom smjeru kazaljke na satu, s obzirom na rotaciju planeteoko svoje ose. Tako su dobili konstantnu vrijednost brzine svjetlosti, potpuno nezavisno o smjeruu kojem je brzina svjetla mjerena, te su zaključili pogrešno da etar ne postoji. Od tog trenutka,etar se počeo napuštati u nauci, a naročito nakon Ajnštajnove teorije relativiteta, i definitivno od1920. godine.30

MeĎutim, i danas se dobrim dijelom meĎu naučnicima vjeruje u krajnje pogrešnuinterpretaciju rezultata MM eksperimenta. Čak i meĎu relativistima ima onih koji znaju greškuovog eksperimenta kao i fijasko teorije relativiteta, što se vidi iz njihovih riječi iako nemapotpune otvorenosti. No, očigledno se zarad novca i očuvanja “tačnosti autoriteta” teorijerelativiteta XX vijeka, još uvijek ćuti u glavnim naučnim institucijama. Rezultat toga je klasičnoizmišljanje kako motori, GPS sistema i sl. rade navodno po principima teorije relativiteta, štoapsolutno nema nikakve veze. Inţinjerstvo je uvijek radilo i radiće kao i majka priroda, bezikakvih vrlo pogrešnih relativističih postulata iz prošlog vijeka. Čovjek ne moţe postavljatizakone prirodi Univerzuma, i još pogrešne, već ih On odvajkad daje čovjeku da ih shvati iprimjeni.Brilijantni filozofi i fizičari, pokušavali su vijekovima predstaviti naš svijet namatematičkim modelima u fizici čestica, pa je po tvrdnji fizikalni svijet sastavljen od materije, anjen najmanji dio nazvan je atom. Već smo rekli da je atom davna grčka riječ u značenju„nedjeljiv‟, zbog toga što se pretpostavljalo kako se najmanji dio materije više ne bi mogaodijeliti! Kvantna mehanika je primjetila kako se čestice u nekim slučajevima ponašaju kaovalovi. Zato je kasnije uveden dualitet talas (val)-čestica. Sugerisano je još u prethodnom vijekuda bi kvantni talasi ili valovi, mogli u konačnom biti stvarni valovi u fizikalnom domenu. Dakle,ipak nije se vjerovalo u dualitet val-čestica.Ervin Šredinger je 1937. godine napisao da “ono što posmatramo kao materijalna tijela isile, nije ništa drugo do oblici i varijacije u strukturi samog prostora”. Moţda su fizičari bili napotpuno pogrešnom putu, zavedeni idejom egzistencije materijalnog svijeta koji je sastavljen ododvojenih krutih čestica. Danas se, iako još nema “kritične mase”, već pominje kako moţdaţivimo u svemiru utemeljenom na valovima, a da je materija fokalna tačka vibracije u nekommoru energije koju zovemo etar.Činjenica je da Platonove krutine (čvrsta tijela) imaju ulogu u hemiji kao interneorganizacijske strukture molekula u mnogim materijalima. Oblike Platonovih krutih tijela imamou organizaciji prirodnih kristala, koji su primjeri tzv. ‟plastičnog ţivota‟ jer ţive bez hrane,uzimajući energiju iz ţivotne sredine. Kristalima i njima slični primjeri plastičnog ţivota, nisuništa manje ţiva bića od drugih postojanja u Univerzumu. Na kristalizaciju minerala sigurnoutiču spoljni elektro-uticaji, i zato se čestice poreĎaju u neki geometrijski oblik. Vjerovatno torade u pravcu Zemljinog kretanja zapad-istok, jer se smatra da kristali ne propuštaju valove usvim pravcima, već samo u jednom.Svemir je višedimenzionalan i sačinjen je iz samo jedne supstancije, koja se zove etarvibrirajućai supstancija istančane energije koja proţima sav fizikalni vakum. Materija sezato formira kao stojni val, vrtlog (vorteks) u fizikalnom vakumu, i sva je materija u SvemirumeĎusobno povezana zbog polja čestica koje se šire sve do najudaljenijih mjesta Kosmosa. Npr.u drugoj sredini, vodi, pribliţavanjem obali nepravilni vjetrovni valovi postaju zbog gubitkaenergije pravilniji. Razlog tome je trenje o dno. Njihov front nastoji da zauzme paralelni poloţajs obalnom linijom, a pri prelaţenju preko pličina dolazi do savijanja fronta. Inače, brzina valovabliţih obali manja je od brzine udaljenijih. ²Talasi koji se šire u moru proizvode stvarnu, iako privremenu vezu izmeĎu plovila, riba idrugih objekata koji su te talase stvorili. Vrlo jednostavno za shvatiti - pri putovanju broda, talasise na površini mora šire od brazde koju brod pravi u toku putovanja, i ti talasi će uticati nakretanje drugih brodova. S druge strane, plovila koja su potpuno uronjena u more ne utiču samona stvari na površini, već i ispod površine i iznad nje. Tako podmornica stvara pod-površinsketalase, koji se prostiru u svim pravcima, pa će zato druga podmornica i sličan objekat ali i bilo31

koje ţivo biće pod vodom, biti izloţena njihovom uticaju, i u izvjesnom smislu oblikovana, „informirana‟njima. Drugi neki objekat plovni, isto, i tako stalno.Zato, čim se mnogo stvari simultano pomijera u zatalasnom medijumu, bilo to obično moreili neobičan vakuum, onda taj medijum postane moduliran, odnosno biva prepun talasa koji sestalno ukrštaju i interferiraju. Sve modulacije morske površine, koje nastaju od brodova, noseinformacije o samim brodovima. Analizom rezultirajućih interferencijskih slika talasa, mogu sedonijeti zaključci o lokaciji, brzini, pa čak i tonaţi plovila. Novi talasi koji nastupaju samosuperponiraju one već prisutne. More na taj način postaje sve više i više modulirano, i tako nosisve više i više informacija. Za vrijeme “mirnoće”, morska površina ostaje modulirana satima, aponekad i danima. Ono što predstavlja “sjećanje” na brodove koji su se kretali tim dijelom vode,jesu tzv. „talasni obrasci‟ koji su se zadrţali i da gravitacija, vjetar kao i obala mora koji su u igrine brišu talasne obrasce, to sjećanje bi ostalo tu u nedogled. MeĎutim, to ne znači da sjećanjevode nestaje. Ne, jer kako sjećanje ne nestaje u polju akaše kroz torzione valove širom Svemira,tako ne nestaje ni u vodi. Voda, dakle, posjeduje sposobnost da zabiljeţi i sačuva informacije, štoje izmeĎu ostalog vidljivo i po homeopatskim preparatima (koji ostaju efikasni čak i onda kadaviše ni jedan jedini molekul originalne supstance ne ostane u rastvoru).Talas ili val je vremenski i prostorno periodski promjenljiva pojava pri prostiranjuoscilacija u nekoj sredini, jer u elastičnom tijelu postoji izvjestan raspored materijalnih čestica odkojih svaka ima svoj ravnoteţni poloţaj, i svaki nasilan poremećaj tog rasporeda dovodi dopojave elastičnih sila. Dakle, izvedena čestica iz ravnoteţnog poloţaja dejstvom spoljne silestvara elastičnu silu. Ona će biti veća ukoliko je veće trenutno rastojanje čestice od ravnoteţnogpoloţaja, a prostiranje talasa ili valova sastoji se samo u prenošenju oblika kretanja. Materijalnečestice sredine ne kreću se sa valovima već samo osciluju oko svojih ravnoteţnih poloţaja, što jenajkarakterističnija osobina talasnog kretanja, te se takvi talasi zovu mehanički; valni za vodu adanas uopšteno, infrazvučni, zvučni, ultrazvučni i seizmički-akustika. Osim mehaničkih postojeelektromagnetski, kod kojih čestice materije kroz koju se valovi prostiru, ne osciluju. Tu sesamo prenosi energija valnog izvora u promjeni intenziteta električnog i magnetskog poljau prostoru. To nastaje zbog njihovog uzajamnog pobuĎivanja. Razlika izmeĎu ove dvije vrstevalova ili talasa, jeste što se mehanički mogu prostirati samo kroz čvrstu sredinu (tijela), tečnostii gasove, a elektromagnetski i u vakuumu. ³ Zato danas neki naučnici vjeruju da je etaristančana energija koja teče kroz sve materijalne stvari, kao neka tekućina iz koje se kreiramaterijalni svijet, pa se za oblike Platonovih krutih tijela smatra da su geometrijskeinterne strukture atoma. Iz tog razloga je sveta geometrija jako vaţna u novoj teoriji etra ukojoj postoje samo valovi (talasi).Etar je medijum elektromagnetskih valova. On je nematerijalan, supstancija istančaneenergije koja proţima čitav Univerzum. Da bi valovi postojali, potreban je medijum. Beznjega, valova ne bi bilo. Elektromagnetski valovi ne mogu putovati praznim prostorom,koji je uveo Ajnštajn bez objašnjenja. Što bi se onda titralo i kako bi se svjetlo širilo kaoujedno valni fenomen ako nema etra, medijuma kroz koji se sve kreće?! “…Poznato je da jeučestanost u fizici predstavljena kao dogaĎaj u jedinici vremena. Jedan Herc (1Hz) označava 1dogaĎaj u sekundi (1Hz = 1/T, T = 1 sec) te se pod frekvencijom podrazumeva niz dogaĎaja ujedinici vremena dok je talas kretanje frekvencije u prostoru tj. kroz prostor. Tako dolazimo dozaključka da se prostor moţe izraziti preko talasnog kretanja tj. učestanosti. Dakle, učestanost jetitraj a frekvencija je vibracija i samim tim se moţe reći da je talas tj. prostor zapravo vibracija.Prostor bez učestanosti odnosno bez pokreta je nemoguć… Tada, uviĎate da sve oko vas vrvi od32

ţivota i znate da nema praznog prostora” ´, piše Aleksandar Lazarević u radu “Nema praznogprostora”, za naučni časopis “Kroz prostor i vreme”.Doplerov efekat je bez etra u savremenoj nauci apsurdan, jer se svjetlost, baš zato što jetalasni fenomen, ne bi mogla širiti ako nema ničeg kroz šta bi prolazila,tj. širila se. Uobnavljajućoj fizici etra, što ćemo uskoro vidjeti u ovom radu kroz eksperimentalna istraţivanja,ne postoji nikakav dualizam. „Nema razlike‟ izmeĎu materijalnog i nematerijalnog. Sve jeenergija. Ona je sve što postoji! Zato materija nije fundamentalno svojstvo Svemira.Forma, ne supstancija, zapravo oblikuje materiju. Materija zato i odašilje energiju! Svijetnašeg iskustva nije u potpunosti realan. Samo je za naša čula i naš grubo materijalni svijet,realan, a to je vrsta subjektivnog doţivljaja zbog ograničenja čula. Zato se se u tome slagali svimistici, slobodni mislioci, filozofi prirode, metafizičari ali i naučnici – jednom riječju, sviBogotraţitelji! Ajnštajn je ţelio, kako je govorio, otkriti kako je to Bog (umjesto pravilnije-Boţanstvenost, kao suprotno od imenice) stvorio svijet. U tome nije uspio. Ostao je u mrakuteorije relativiteta, ţenine i lične, bez etra kao spoznajne veze, i sa izvrnutom matematikom. Tošto savremena nauka odbacuje etar jeste apsurd. On je realnost. Odvojiti metafizičko od fizičkog,greška je velika, jer to je kao čovjek bez ţivotne sile.Preteča moderne etarske fizike, jeste upravo teorija valne strukture materije naučnika MilaVolfa (Milo Wolff). On je 1986. godine formulisao teoriju, i dao joj ime kao Stojno-valnastruktura materije (WSM teorija). Skoro u isto vrijeme je do istog zaključka a nezavisno odVolfa, došao i naučnik Geof Haselhurst. Zato su njih dvojica počeli raditi zajedno dvanaestgodina kasnije. Teorija je relativno jednostavna, a zasnovana je na materiji kao fokalnoj tačkistojnih valova, koji su rezultat dva interferirajuća vala. Od ta dva interferirajuća vala, jedan ideunutra krećući se prema centru, dok drugi ide prema vani krećući se od centra.Aksiom teorije je beskrajna mogućnost poprimanjakarakteristika tih stojnih valova, koji su kuglasti ustrukturi (graĎi) prostora, a centar dva sferna vala jecentar „tačkaste čestice‟. MeĎutim, teorija valnestrukture materije nije nikakva novost, jer je gotovo istopredlagao Vilijam Klifor (William Cliffor) u drugojpolovini XIX vijeka, govoreći: “Sva materija jejednostavno valiranje (ondulacija) graĎe prostora”.Problem je samo što ga na ţalost kolege nisu shvatale, tenjegov rad nisu nikada uzimali za ozbiljno, kao ni DţonaKilija ni Nikolu Teslu i slične. No, u teoriji Volfa iHaselhursta materija je dakle, samo mustrainterferencije tih valova, ulaznih i izlaznih. To značida su ulazni valovi neke čestice zapravo izlazni valovidruge čestice. Ovim načinom se sigurno odrţava sva materija svemira, i zato je meĎusobnozavisna u medijumu, jer svu materiju povezuju ulazni i izlazni valovi. Tako je širom Svemira!Fluktuacije mogu proizvesti stabilne valne oblike u našem vidljivom fizikalnom svemiru,čim dosegnu kritični prag. Teoretičari sistema su 1973. godine iznijeli javnosti rezultatemogućnosti stvaranja samoorganizujuće hemijske reakcije, koje su spontano počele oscilirati.Npr. Belousov-Zabotinski reakcija, periodično proizvodi tzv. hemijske reakcije ili reakcijskedifuzne valove. Pošto su iritirane, tj. izazvane, hemijske reakcije osciluju izmeĎu niske i visokekoncentracije hemijskih spojeva, što ih pogoni. Moţemo pretpostaviti da prva reakcija koristi33

spoj X za kreiranje Y spoja. Zatim, druga će reakcija onda biti upravo inverzna prvoj reakciji, štobi značilo da će koristiti spoj Y za ponovo stvaranje spoja X.Postoji konstantna difuzija spojeva. Ona ide iz područja visoke prema niskojkoncentraciji, zbog reakcijskog-difuznog vala. Takvi hemijski valovi će dati Mendelove valnemustre kada se stave na Petrijevu posudu, a da bi se razumjelo stvarno početno oscilovanjehemijske reakcije, koristi se jedna metafora lovca i lovine u populaciji npr. zečeva, koja imaobilan izvor lićika salate. Pošto je opšte poznato da se zečevi vrlo brzo mnoţe, logično je ondada populacija brzo raste. S druge strane imamo lisice, koje se, poznato je, hrane zečevima. Iztoga proističe da kako brzo raste populacija zečeva takoĎe brzo raste i populacija lisica. No, kakopostoji petlja povratne veze u našem sistemu, ravnoteţa se uspostavlja kada lisice počnu jestipreviše zečeva. Tada će doći do nedostatka hrane, a rast populacije lisica omogućavapreţivljavanje zečeva. Tako će populacija lisica-zečeva oscilirati izmeĎu dva ekstrema, tj.osciliraće izmeĎu minimuma i maksimuma, kao primjer valne oscilacije.A sada da kaţemo nešto o jednoj labaratoriji u Filadelfiji iz 1876. godine, prema istraţivanjudr. Abramovića u radu “Etarska fizika i relativizam”. Riječ je o labaratoriji Dţona Kilija(J.W.Keely). Posjetioci su te godine u ovoj labaratoriji vidjeli mašinu, koju je Kili zvao „sloţeni'generator, podrazumjevajući pod tim generatorovu osobinu da moţe davati i pozitivnu inegativnu energiju. Čim je Kili otvorio nekoliko slavina, spiralni vibrator (smješten u jednom odbubnjeva) počeo je da ispušta zvuke niske frekvencije poput reţanja. Osovina na kojoj je biotočak u obliku opasača počeo je da se okreće velikom brzinom. Drugi zvuk, poput jata prepelicau uzlijećanju, postojao je postepeno regularan i harmoničan. Mašina je počela da se obrćestabilno, brzinom od skoro 60 obrtaja u minuti.„Moje istraţivanje elektriciteta pokazala su da je on zgusnuti oblik atomskog treperenja‟,rekao je Kili, a potom je uradio još jedan eksperiment kako bi prikazao druge mogućnostivibratorne energije. Okretanje mašine se ubrzavalo ili usporavalo udaranjem gvozdenog diska ogigantsku zvučnu viljušku. Isti efekat bio je i prevlačenjem luka preko jako zategnute čeličneţice. Čim je Kili promijenio uslove rezoniranja i prelaskom od negativne na pozitivnu energiju,rad mašine je trenutno rezultirao suprotnim spinom okretanja. Taj prelaz iz lijevog u desni okretmoţe se izvoditi i pri najvećim brzinama, govorio je Kili, i to bez ikakve štete po mašinu.Kili je imao i svoju akustičku tehnologiju, i svodila se na tehniku „zvučnog laserovanja‟. Odrazličitih materijala sfere koje su načinjene, Kiliju su sluţile za eksperimente kao rezonantniakumulator zvuka. Snaga je u njima najpogodnije zvučne frekvencije za dati rezonator i rasla jedo kritičnog intenziteta, odnosno rasla je do pojave akustičke laserske emisije. Čim bi Kili dobiopojačani zvuk, cijevima ga je sprovodio do aparata koji su radili kao akustične mašine. Njima jeproizvodio efekte levitacije, rotacije, privlačenja i odbijanja. Kako je imao izuzetan sluh, Kili jepočinjao da traţi zvučnu frekvenciju krakterističnu za rezonator, satima prije eksperimenta.Traţio je zapravo pogodnu akustičku „lasersku‟ emisiju, što je bilo jednako traganjem zafrekvencijom fotonskih emisija. To su one koje se emituju pri odreĎenim kvantnim prelazima uatomu (one koje kvantnim prelazima omogućavaju laserovanje). Apsolutna je cijela periodazvučne oscilacije u Kilijevom sistemu odgovarala je kvantu svjetlosti. Ono što je dalje Kiliuspjevao bilo je povećanje intenziteta zvuka po vremenu, odnosno fizičko akumuliranje samogzvuka, koji bi neko vrijeme ostajao zatvoren i oscilirao u sfernom rezonatoru.Dalje je Kili pojačani zvuk nastavio da sprovodi uz pomoć cijevi. Svemu ovome pomagalaje metalna sfera. Nalazila se u temelju njegove labaratorije-laserskom, odnosno rezonantnomkomprimovanju zvučnog kompleksa brojnih frekvencija. U daljem nastavku svoga rada, Kili jejoš u ono vrijeme pored svega ovog, gradio i monoakustički stojeći snop talasa, stabilnog34

intenziteta i konfiguracije-rasporeda minimum i maksimuma, ali i nodalnog rasporeda, identičkutransformaciju slike u zvuk, vizuelnog u auditivno, mandale u mantru i sl., podešavanjemperioda dodatnog oscilovanja interferencije u rezonatoru. Kili je otkrio harmonijski zakonvibratorne prirode materije, kombinovanjem raznih nivoa harmonijskog vibriranja, odvelikih masa, preko zvuka i atomskih struktura do elementarnih dijelova etra, za koje jeimao ličnu naučnu terminologiju. Kili je u svojim eksperimentima oslobaĎao neograničenuenergiju paralelnih vibratornih slojeva od kojih je sagraĎen pojavni svijet. MeĎutim, Kili nije bioshvaćen, kao ni danas u nekim krugovima nauke, pa zato u knjizi “Nemoguća fizika” µ upoglavlju „perpetuum mobile‟, imamo naziv za Kilija “prevarant”, što je vrlo interesantno jer jeisto kao kada je profesor Pešl rekao za vrijeme studija Nikoli Tesli da nije tačno da je komutatornepotreban i da bi se naizmjenična struja mogla nesmetano koristiti. To je vrlo poznata istinitapriča u kojoj je profesor Pešl rekao pred studentima: “Gospodin Tesla moţe postići mnogo toga,ali ovo ne moţe. Njegova namera naprosto je ideja za „perpetuum mobile”. Prošlo je šestgodina nakon toga i Tesla je pokazao da je ipak moguće, te na taj način demantovao profesoraPešla, otkrivajući čuveno i revolucionarno obrtno magnetno polje u elektrotehnici, koja ni dodanas nije prevaziĎeno.U drugom jednom eksperimentu Kili je gudalom violine udario po najvećoj zvučnoj viljušci.Rezultat je bila vibracija mašine. Vibracija zvuka išla je kroz cijevi u jednu malu komoru, koja jebila do pola puna vode, a „pritisak zvuka', odnosno učinak „etarske sile' zapjenio je vodu jako.Pored svega ovoga zabiljeţena su još brojni Kilijevi eksperimentalni radovi, meĎu kojima čak irotiranje Globusa vibracijama zvučne viljuške, eksperimenti intereagovanja ljudi i pobuĎenihetarskih polja, zatim problem akorda mnoštva zdruţenih masa tragajući za vibracijama zadezintegraciju i integraciju materije, pa pomijeranje ogromnih mašina vibracijom i sl. Kili jesmatrao da postoje tzv. etarske stuje i da se one prostiru u svim pravcima brzinom od 500 miljana sat, i da je na njihov pogon moguće napraviti leteće mašine. Godine 1890, on je već izvodiofantastične eksperimente levitacije na osnovu neutralisanja dejstva gravitacije nazvavši takveefekte „negativnom gravitacijom‟, ali isto tako je i dezintegrisao kamenje u prah.Kod izračunavanja gustine etra moramo uporeĎivati materiju kojom dobijamo takorećinajmanju vrijednost gustine etra, a to je u našem svijetu jednostavno vazduh. Kod teţe materijeje većinom brzina zvuka veća, ali ni to nije pravilo jer zavisi npr. i od načina povezanosti atomau toj materiji. Dakle, tu ima par izuzetaka. Zato je na primjeru vazduha najidealnijeizračunavanje i daje najmanje vrijednosti gustine etra.PoreĎenja radi vrijednosti gustine etra u jednostavnom primjeru vazduha, uzećemo zajednostavan primjer vlastito iskustvo prenosa vibracija zvuka gitare u sobi. Za to nam jeposluţila jedna starija sobna grijalica sa tri štapa koji su fabrički inače malo labavija. Sviranjemgitare se, ujedno i zbog opuštanja parketa od starosti, zvuk prenosio vazduhom i sasvim slučajnoprimjećene su dodatni zvuci sasvim sinhronizovani sa tonovima gitare. Primjetivši, odakle dolazizvuk na oko 2m od mjesta sviranja, osmatrali smo prenos zvučnih vibracija širom medijumasobe i primjetili da se zahvaljujući kako parketu tako i vazduhu, bez problema prenose doštapova grijalice samo se slabije čuju sa udaljenošću. Naravno, ni jednoj vibraciji nema kraja uSvemiru, bez obzira na ograničenja naših čula. Prvom ţicom gitare na oko 2m razdaljine odgrijalice, zvuk koji bi nastajao prenešen dalje od štapića grijalice do njenih tankih metalnihrešetki bio je nalik strujnom varničenju. Šesta ţica koja daje najdublji zvuk na akustičnoj gitari,proizvodila je zvuk poput blagog potresa. Čim bi se udario koji akord po svih šest ţica, zvuk bibio “bum-tras-bum-tras”. Iskorišćen je onda i jedan manji magnet postavljen na štapiće grijalice ina istoj razdaljini. Rezultat je bio iskakanje magneta od skupa vibracija i udaranje o tanke35

ešetke, koje su se od polomile na odreĎeno mjesto, što od udara što od pada pri izlasku izleţišta. Vibracije zvuka su se prenosile savršeno, bez obzira na ostale objekte u sobi koji upijajuzvuke.Danas npr. eksperimente slične Kilijevim izvodi i Dţon Hučinson, koji ţivi u Vankuveru uKanadi u apartmanu koga je kompletno opremio s elektronskim ureĎajima. Eksperimentiše usvom apartmanu još od druge polovine 70-ih godina XX vijeka, sa skalarnim valovima koristećiTesline zavojnice i Van de Grafov generator. Koristi interferenciju radio valova niskogenergetskog inputa, pa je pod visokim naponom od 100 KW, otkrio već poznato ueksperimentima: levitaciju teških metala, fuzije različitih materijala, anomaliju zagrijavanjametala bez gorenja okolnog materijala i lomljenje metala na čudan način. Razvio je, po njegovimriječima uz pomoć Tom Bardena, i samo-održavajuću bateriju, koja se sama puni energijomnulte tačke, a ta baterija generiše 18V kod 250mA.Ono što je danas poznato kao “Hučinsonov učinak” jeste levitacija kugle teškog topa, fuzijarazličitih materija poput drva i metala, kada se drvo uranja u metal a potom isključenjemHučinsonovog ureĎaja drvo ostaje kao zalijepljeno u metal. Drugi popularni eksperimenti su i sanovčićem utopljenim u aluminijsku sliku, zatim rastopljavanje metala bez ikakvog znakaspaljivanja ili radijacije topline, s drvetom gotovo isto, i sličnih eksperimenata koji prkosezakonima Termodinamike, po kojima bi se barem trebalo uočiti zračenje topline. Hučinsonov radtakoĎe prkosi svim uobičajenim zakonima fizike, jer njegovi anomalni valovi santigravitacijskim mogućnostima mijenjaju prostor i vrijeme. On uspjeva kao da odvoji ureĎajod normalne organizacije atoma u materijalima kako bi atomi onda mogli slobodno stvaratipotpuno nove konfiguracije (ili kao kada bi der Valsove sile, koje povezuju atome u materijalubile potpuno isključene).Kili je kao i Tesla kasnije, naišao na nov tip energije. Otkrio je kako se pobuĎuje ogromnaenergija fizičke realnosti. Njena osnova nije bila radijacija, već vibracija. Dakle, nepoznatmatematički zakon kompleksnih vibracija fizičkog i biološkog svijeta. Energijom vibracijapostiţe se znantno veći energetski prinos od potrošnje. Pojam energije grub je za korišćenjepojma u slučaju tako fine supstance poput etra ili svjetlosti. Zato bismo grub pojam energijemogli označiti za energiju materije i sl., a za supstance poput svjetlosti i drugih pojava visokihfrekvencija u etru, moţemo reći da su vid suptilno istančane energije.Većinu od Kilijevih naziva za mašine u i etarske efekte i danas je teško odgonetnuti.Spominju se: „sloţeni dezintegrator‟, „rezonantni rotacioni globus koji radi na ljudskimagnetizam‟, „vibratorni diskovi‟, „spirofon‟, „mašina koja demonstrira planetarni mehanizamsunčevog sistema‟, „liberator‟, „vibro-dinamo‟, „vibratorni akumulator‟, „simpatetički negativnipredajnik‟, „vibromolekularne sile‟, „vibroatomske sile‟, „simpatetičko-vibro-eterske sile‟ i„mehanička rotacija negativnom simpatetičkom atrakcijom‟. Kili je jednostavno spoznao moćetra, tj. njegove skrivene zvučne energije “Postoje pozitivne i negativne progresivne oktave kojevode do oslobaĎanja ozona i osvjetljavanja”, govorio je Kili.Godine 1893, Nikola Tesla je stvorio dobar niz novih izuma. Ti noviteti su pretvaralielektričnu struju u obrtno kretanje ili obratno, pretvarali parnu energiju u električnu. Tadašnjikonstruisani Teslin visokofrekventni oscilator, jednom prilikom je bio potopljen u veliku bačvupunu nafte. Zatim je Tesla podešavao frekvencije naizmjenične struje i pokretao je nafturazličitom brzinom i nafta je okretala lopatice, kao što vodeni točak obrće turbine. Što je Teslapojačavao frekvencije tok se mijenjao, a s druge strane se obrtanje turbine ubrzavalo. Raznimoscilatorima uspijevao da postigne mnoge rezultate. Mogao je da stvori precizne frekvencije kojese mogu upotrijebiti za prenos informacija ili električne energije, i to sve naravno sa stanovišta36

nauke o elektricitetu i medijumu. Npr. kada bi oscilator pulsirao na frekvencijama svjetlosti,onda je mogao da proizvede osvjetljenje, dok je sa aspekta mehanike mogao proizvesti pulsiranjekroz metalne šipke ili cijevi, ili da npr. testira frekvencije harmonika i stojećih talasa itd.Eksperimentima se moţe kontrolisanim nerezonantnim elektromagnetskim procesima dobitivišak nekonvertovane energije, oblika elektriciteta i elektromagnetnog zračenja-koristeći samomagnete i provodnike uspjeva se odreĎenim tehnikama dobiti više energije nego što se uloţi. Urelativno skorije vrijeme takvi su eksperimenti vršeni sa ţiroskopima, i o tome će kasnije bitiriječi.Iz predavanja “O svetlosti i drugim pojavama visoke frekvencije” 1893. godine, vidi se da jeTesla već imao viziju beţičnog prenosa. Tu je obrazloţio i pokretnost etra, vječnost energije ivibracija. U ovom vrlo zanimljivom predavanju, Tesla je ukratko razmatrao čula ţivog svijeta injihove reakcije na uticaje vibracija, pokazujući činjenično stanje očnog organa kaonajuticajnijeg za sva iskustva i spoznaje. “…Ako sam zaista ubeĎen u neku fizičku istinu, onda jeto ona da pokretački impuls mora dolaziti spolja…”, rekao je izmeĎu ostalog u predavanjuNikola Tesla, smatrajući da “nešto” djeluje na nas više nego ljudska sposobnost da budeneposredno uplivisana vibracijama sredine, ne računajući posredovanje grube materije, jer: “…Kao što talasanje u fizičkom svetu, u beskrajnom okeanu sredine, proţima sve, tako u svetuorganizma, u ţivotu, neki početni impuls ide dalje, ponekad moţda brzinom svetlosti a ponekadpak tako sporo da izgleda da godinama i godinama stoji, prolazeći kroz procese čovekuneshvatljive zamršenosti, ali u svim njegovim oblicima i u svim stupnjevima razvoja, njegovaenergija je uvek i večno u potpunosti prisutna…”. ·Svi koji su osporavali beţični prenos nisu ni razumjeli prirodu Zemlje ali ni dubinuelektriciteta. Isto vaţi i za etar. Pred kraj 1898. godine, Tesla je odlučio krenuti na praktičnoistraţivanje prenošenja električne energije, što ga je 1899. dovelo do spoznaje tri značajnapreduslova. Prvi je da treba izgraditi predajnik velike snage. Zatim drugi, da treba usavršitinačine individualizacije i izdvajanja energije koja bi se prenosila. Posljednji treći preduslov jepredstavljao utvrĎivanje zakona prostiranja struja kroz zemlju i atmosferu. To ćemo maloobrazloţiti na osnovu jednog našeg naučnog rada-naučnih komentara na Teslin članak (“NikolaTesla o XXI stoljeću-1937; i naučni komentari”, V. Karadţić, februar 2012.).Tesla je predavanjem “Eksperimenti sa naizmeničnim strujama visokog napona i visokefrekvencije” 1892. godine, odrţanim u Institutu elektroinţinjera u Londonu, 3. februara i uKraljevskom institutu takoĎe u Londonu 4. februara, izuzetno visokim frekvencijama stvoriojako osjetljiv električni “snop”, koji je bio toliko osjetljiv da je reagovao i na “stezanje mišićaruke”, pokazujući teţnju ka “kruţnom skretanju” od osobe koja bi se pribliţavala i uvjek upravcu kazaljke na satu. Zrak je dakle, bio “podloţan magnetnim uticajima”. Tesla jepretpostavio da je taj pravac obrtanja očigledno uslovljen geomagnetskim silama Zemlje, i da sena juţnoj hemisferi snop vjerovatno obrće suprotno od kazaljke na satu. Znači samo magnetmogao je da izazove suprotno kretanje zraka svjetlosti, a kako je naša planeta Zemlja ponašanjakao magnet, nema dakle nikakve istine u “zakrivljenom prostoru” u teoriji relativiteta, jer “čvrstosam uvjeren da takav snop, kada naučimo kako pravilno da ga proizvedemo, moţe biti sredstvoprenošenja informacija na razdaljinu beţičnim putem” ¸, rekao je u predavanju Tesla. Unastavku predavanja osvrnuo se povlačenjem paralele sa vetrenjačom, istraţivanjima Prisa,Herca i Lodţa o zračenju elektromagnetne energije u zemlju i kosmos.Zemlja radi slično primjeru oboda lopte i klipa koji radi na rezonantnim frekvencijama, uprenosu i prihvatanju energije. Polazeći od toga, Tesla je otkrio da Zemlja moţe prenositielektrični impuls, ukoliko je impuls dovoljno snaţan. Ostalo sve funkcioniše odbijanjima i37

vraćanjima nazad. Nakon toga sve se pojačava novim poslatim impulsom. U Kolorado-Springsuza 9 mjeseci rada od 1899. godine do 1900, Tesla je konstruisao i generator visokofrekventnihstruja velike snage, usavršavao metode individualizacije i meĎusobne izolacije prenijete energije.Utvrdio je i zakone prostiranja struja kroz zemlju i atmosferu.Teslin rad u Koloradu je ipak zapaţen i zapamćen po otkriću vezanom za treći inajambiciozni cilj, a to je električna osobina naše planete. Nakon rada u Koloradu, Tesla jemaja 1900. godine, iznio u javnost podatak da je najvaţnija rezonantna frekvencija Zemlje 6 Hz.Ovo je potvrĎeno od strane ostalih naučnika tek poslije njegove smrti – od 1952. do 1954. godineŠuman zajedno sa H. L. Konigom, potvrĎuje Tesline rezultate iz perioda od 1899-1905. godine.Kasnije su još Balser i Vagner od 1960. do 1963. izvršili nova mjerenja boljom opremom,izdvojivši jonosferske frekvence iz elektromagnetskog šuma.Eksperimentalno istraţivanje u Kolorado Springsu potvrdilo je tačnost Teslinih pogleda iz1893, pa time ne samo da je bilo moguće slati telegrafske poruke bez ţice na bilo koju daljinu,već i uspostaviti širom planete Zemlje slaba treperenja ljudskog glasa, i još dalje od toga iprenositi u neograničenim količinama na bilo koju udaljenost Zemlje. Beţični prenos jeobrazloţen u člancima “Bečični prenos električne energije” za “Electrical World and Engineer”,(5. mart 1904.), zatim “Uticaj statičkog elektriciteta na beţični prenos” za časopis “ElectricalExperimenter” (1. januar 1919.) i “Svetski sistem beţičnog prenosa energije” za “Telegraph andTelephone” (16. oktobar 1927.). ¹S obzirom da je kasnija teorija relativiteta izbacila etar iz nauke, na Ajnštajnov tzv.“zakrivljeni prostor” Teslin eksperimentalni pogled bio je dakle, da se „svetlost krivila okozvezda i planeta jer ju je privlačilo energetsko polje‟. Naučnik Edvin Gora se „sloţio s tim da bidvije iste zamisli o zakrivljenom prostoru i o energetskom polju zapravo bila dva delotvornanačina da se opiše ista stvar‟¹⁰, tj. sveproţimajući etar. Danas, istraţivač Ervin Laslo u svojojknjizi “Nauka i polje akaše-cjelovita teorija svega ” pominje Teslina dostignuća, a ima i kritičkiosvrt na teoriju relativiteta te o „zakrivljenom prostor-vremenu‟ kaţe – da je tačna Opšta teorijarelativnosti tačna , prostor-vrijeme bi do te mjere bili zakrivljeni da bi naša vidljivost bilaograničena na jedan jedini kilometar. To bi značilo da tokom dana ne bismo vidjeli Sunce,zvijezde, Mjesec, avione koji bi letjeli na visinama od preko jednog kilometra i sl. Ovo je vrlojednostavan primjer da se shvati samo jedan od promašaja teorije relativiteta. Tesla je upredavanju 1893. godine objasnio odnos izmeĎu električnih pojava i strukture etra, što je glavnoza razumijevanje kako se energija moţe vrlo uspješno prenositi beţičnim putem. Otudaslobodna, beskonačna energija koju čovjek moţe koristiti. Na tom predavanju, dakle, razmatraoje i problem prenosa elektromagnetne energije kroz svemir, o pojavama visokih frekvencija irazmatranje da li je etar pokretan ili ne.U članku “Uticaj statičkog elektriciteta na beţični prenos”¹¹ za časopis “ElectricalExperimenter”,januara 1919, Tesla se osvrnuo na Hercove talase i na svoj rad sa nehercijanskimtalasima, spram rada u Kolorado Springsu. Tu je opisao kako jedno kolo spojenosa zemljom i jednim uzdignuto postavljenim, osciluje proizvodeći dva posebna i odvojena efekta.O čemu se zapravo radilo? Na početku se zrače Hercovi talasi u smjeru koji zaklapa prav ugao saosom simetrije provodnika, dok se s druge strane istovremeno kroz zemlju propušta struja i tobrzinom koja je proporcionalna kosekansu ugla koji se od polazne tačke pa do suprotne tačke naZemlji mijenja od 0-180 stepeni. Početna brzina je beskonačna i smanjuje se brzo, a onda polako,dok se ne preĎe jedan kvadrant. Tada se struja prostire svjetlosnom brzinom. Zatim, od te granicepa dalje brzina postepeno raste, a na suprotnoj tački Zemljine kugle brzina postaje beskonačna.Zakon prostiranja talasa, kako piše Tesla u tom članku, jednak je projekciji svih talasa na osu38

simetrije pravca kretanja, i što je na osnovu jednog Teslinog potvrĎenog patenta iz 1905. Dakle,to je značilo da svi polutalasi redom iako različitih duţina, pokrivaju tačno istu površinu. Tako jeTesla otkrio stacionarne talase, govoreći da se oni šire planetom srednjom brzinom koja je većaod brzine svjetlosti, i po njemu su bili brzine 471 200 km/sek. Znači, Zemlja je izvor stojećihtalasa.U već pominjanom predavanju iz 1893. g. Tesla je razmatrao elektrostatičku silu. “…To jesila koja upravlja kretanjem atoma, a pod čijim dejstvom se atomi sudaraju i razvijaju energijuza odrţavanje ţivota-toplotu i svetlost, i pod čijim dejstvom se, prema maštovitim zamislimaprirode, sjedinjuju na bezbroj raznovrsnih načina i grade sve ove čudesne strukture oko nas; toje, u stvari, ako su naša sadašnja shvatanja tačna, najvaţnija sila koju treba da razmotrimo uprirodi. Pošto termin elektrostatički moţe da podrazumeva nepromenljivo električno stanje,treba primetiti da u ovim eksperimentima, sila nije konstantna, već se menja brzinom koja semoţe smatrati umerenom, oko milion puta u sekundi, ili otprilike toliko. Ovo mi omogućava daproizvedem mnoge efekte koje ne moţe proizvesti nepromenljiva sila. Kada su dva provodna telaizolovana i naelektrisana, kaţemo da izmeĎu njih deluje elektrostatička sila. Ova sila manifestujese privlačenjima, odbijanjima i naporima izmeĎu provodnih tela i spoljneg prostora ilisredine…”¹²,kaţe Tesla. Elektrostatičke efekte razmatrao je i u predavanju za upotrebuelektriciteta u terapeutske svrhe, jer se s jedne strane efekti smanjuju znatno brţe sa kvadratomrazdaljine, dok se elektrodinamički smanjuju jednostavno srazmjerno sa razdaljinom, a s druge39

strane-elektrostatički rastu sa kvadratom jačine izvora dok se elektrodinamički povećavaju usrazmjeri sa jačinom. ¹³U članku „Problem povećanja ljudske energije“ iz juna 1900. za „The Century Magazine“ udijelu ‟Beţična telegrafija‟, napisao je: „...Tačno ‟usklaĎivanje‟ dvaju kola obezbeĎuje velikeprednosti i u stvari je neophodno za praktično korišćenje ovog sistema...Da bi se postigli najboljirezultati, neophodno je da duţina svake ţice ili kalema, od priključka na tlu do vrha, budejadnaka jednoj četvrtini duţine talasa električne vibracije u ţici ili drugačije, jednaka onojčetvrtini talasne duţine pomnoţene s jednim neparnim brojem. Bez poštovanja ovog pravilanemoguće je sprečiti mešanje i obezbediti tajnost poruka. U tome leţi tajna usaglašavanja...“,dok u narednom dijelu ‟Razvoj novog principa-električni oscilator‟ Tesla nastavlja: “…Došaosam do krajnjih granica brzina koje se mogu dobiti na druge načine kada mi se nametnulasrećna ideja da pribegnem kondenzatoru…tako da se puni i prazni naizmenično u brzimintervalima kroz jedno kolo s nekoliko navijutaka čvrste ţice, koji formira primarni deo jednogtransformišućeg indukcionog kalema…” ¹´Zatim, u drugom članku za ”Telegraph and Telephone” (16.okt.1927.) “Svetski sistembeţičnog prenosa energije”, u dijelu „Visokonaponski predajnik i rezonancija zemlje‟, opisao jenačin prostiranja struje od Teslinog predajnika kroz Zemljinu kuglu, i to je nešto najneobičnijeako se razmotri širenje naelektrisanja po površini.I kao u prethodnom dijelu što smo objasnili po Tesli - talaszapočinje, teoretski beskonačnom brzinom, a onda se usporavanaglo a kasnije polagano sve do udaljenosti od oko 6 hiljadamilja. Od te udaljenosti nastavlja se prostiranje talasa brzinomsvjetlosti (oko 300 000 km/sek). Nakon toga, brzina se opetpovećava i to polagano, zatim sve brţe dok ne doĎe do antipodasa pribliţno beskonačnom brzinom. Struja prodire duboko uzemlju, pa su dejstva koja ona proizvodi na prijemnike ista kaokada bi cijeli njen tok bio skupljen u osu Zemlje koja spajapredajnik sa antipodom. Zato je srednja brzina na površini 471200 km u sekundi, što znači da je 57% veća od brzine Hercovihtalasa čija je brzina svjetlosna. Istu konstantu našao je i kapetanSi, inače američki poznati astronom kojeg Tesla pominje unavedenom članku i koji je u svojim matematičkim istraţivanjimaza kretanje najmanjih djelića etra Si stručno nazvao “eteronima”. Dakle, ovo je punih petgodina prije Ajnštajnove Specijalne teorije relativiteta obaralo drugi postulat te teorije osvjetlosti kao najbrţoj sili u prirodi. ¹µ Isto je primjetio kasnije u eksperimentalnimistraţivanjima čuveni Nikolaj Kozirev, otkrivajući tzv. ”torzijska polja i valove”.Istraţivanja u Koloradu su urodila plodom, te je Tesla marta 1901. godine bio usredsreĎenna posao izgradnje čuvene kule Vordeklif, na mjestu Šorem, 100km od centra Njujorka, naostrvu Long Ajlend. Kupljeno imanje Tesla je iskoristio za izgradnju još jače i grandioznijelabaratorije i najpoznatije graĎevine-Vordenklif tornja, koji je trebao biti ostvarenje Teslinihsnova i Veliko djelo-zbir skoro svih njegovih djela stavljenih za najviši cilj nauke i dobročovječanstva. Kula je u planu trebala biti mnogo veća, ali je smanjivana, da bi krajni rezultat bilavisina od 87m, sa ravnom platformom na vrhu koja je nosila poluloptastu kupolu. Cijeli toranj jebio sagraĎen od drvenih greda sa metalnim spojevima. Namjena mu je bila višestrana, čak i samogućnostima vještačkog izazivanja kiše. Tesla je ovdje smjestio skoro sve svoje prethodne40

patente, kako bi toranj bio naponski i energetski podrţan za veliko praktično djelo. Iza tornja jebila velika labaratorija itd. Bilo je angaţovano 75 tehnička crtača. Eminentna arhitektonska firmaMakima, Mida i Vajta angaţovanih za ovaj posao, bila su lično Teslin izbor.Tesla je bio izdao Proglas svjetskog sistema za beţični prenos energije, i otkrio javnostiprojekat i elemente koji su ga činili: njegov oscilatorni transformator, uveličavajući predajnik,vještina individualizacije i korišćenje zemaljskih stacioniranih talasa. Cijeli rad tornjaVordenklif, Tesla je prikazao kroz sljedeće tačke: meĎusobno povezivanje postojećihtelegrafskih centrala ili ustanova širom svijeta; uspostavljanje drţavnih telegrafskih sluţbi čiji serad ne moţe ometati; meĎusobno povezivanje svih takvih sistema koji bi bili izgraĎeni u svijetu;univerzalno razmjenjivanje opštih vijesti, telegrafom ili telefonom, a u sluţbi štampe;uspostavljanje takvih sistema isključivo za privatne svrhe; sistem muzičke distribucije u svijetu;opšte mjerenje vremena jeftinim satovima, preciznosti astronomske i bez potrebe nadzora;razmjena u svijetu pisanih i otkucanih znakova, brojeva, slika i sl; prenos podataka trgovačkepomorske sluţbe za navigatore; mogućnost opšteg štampanja na kopnu i moru svugdje posvijetu; reprodukcija svih slika, zapisa, crteţa po svijetu i sl. ¹Eksperimentima Tesla je vršio i kapacitivnost postrojenja. Konstruisao je i prototip planetekako bi još jednom izračunao da li je moguće¹· slati struje kroz Zemlju. Kroz prototip planetepropuštao je različite frekvencije da bi izmjerio voltaţu, talasnu duţinu i brzinu prenošeneenergije.¹¸ Proučio je i različite čvorne tačke - duţ ekvatora i na polu kojem je mjesto nasuprottački generisanja.Imajući na osnovu ovoga još ideja, jedna od omijenih tema bila mu je razmatranjeenergetskih potencijala čovječanstva i budućih izvora energije, pa je u člancima„Svet čuda koji će stvoriti elektricitet“ (1915), “Čuda budućnosti” (1916) i “Energijabudućnosti” (1919) razvio ideje koje je izloţio još 1900. na osnovu čuvenog članka „Problempovećanja ljudske energije“ (za treći problem). Tesla je proces dobijanja enerije kroz naftu,ugalj, gas, kao i “budućim” iz atoma, smatrao varvarskim. Zato je drţao do beskonačne energijeprirode koja je čovjeku data na raspolaganje. ¹¹U jednoj elektronskoj naučnoj knjiţici Jana Viherinka iz 2004. (Jan Wicherink), prevedenojod Mladena Kvaternika (2006), nalazi se u poglavljima „Polje nulte točke‟ i „Vibracije etera‟²⁰izvrsno objašnjenje etarske fizike i stacionarnih talasa na osnovu modernijih istraţivanja,eksperimentalnih i teoretskih iz posmatračke metode. Dodavanje svih mogućih vibracija, sfrekvencijama od ekstremno niskih do beskonačno visokih, čini rezultat zbira svih vibracija41

pretvarajući npr. vodu u glatku površinu te ona postaje “mirna”. Mirnoća nije ništa nakoiluzija, jer je materija ujedno i u mirovanju i u jakom treperenju ili vibriranju. To je onošto predstavlja tzv. ”polje nulte tačke” - kompletno mirovanje od 0 Hz i ispunjenostbeskonačnim kaskadama Zlatnih harmonika. Znači, sve u isto vrijeme stvara polje nultetačke. Tako valovi koji kreiraju materiju pomoću fraktala, jednostavno ulaze u jezgro u rastućojkaskadi Zlatnih valova, kao Zlatni rez, ubrzavaju se i prelaze brzinu svjetlosti. Centracija ide unultoj tački, jer otuda dolaze i otuda se vraću nazad. Zato je nulta tačka alfa i omegakreacija.Danas naučnici, poput Davida Vilkoka i Daniela Vintera proširuju pojam etra na osnovuteorije, posmatranja i eksperimenata, i govore ono isto što je bila nekada slutnja naučnika XIXvijeka i pisanih okultnih djela, da energija etra ima svojstva svijesti. Njihov zaključak je kakonema nikakvog dualizma fizikalnog i mentalnog domena, i da je energija etra čista energijasvijesti (nazivane kroz istoriju pa do danas i kao Akasha, Etar, anima mundi, Chi, Ki, Prana,Ţivotna sila, nula, kontinum, vakum, kontinuitet, polje nulte tačke, morfičko polje, torziono polje,beskonačnost, cjelina, vječnost, Elejsko Biće, Euklidova tačka, itd.). Kako ona oblikuje naš cijeliSvemir kao prirodni medijum, onda cijeli Svemir mora biti ţivo inteligentno biće.Nultu tačku, zaista moţemo smatrati izvorom i odredištem, ili alfom i omegom svihKreacija. Sve materijalno tako se pokreće. Danijel Vinter, takoĎe jedan od modernih etarskihnaučnika i osnivač implozijske fizike, kaţe da je upravo ta univerzalna svijest ono što fokusiravalove u nultu tačku i odrţava njenu vrtnju, odrţava vrtlog (vorteks) i kretnju svega. To jeono što moţemo uporediti sa G-silom u dinamici medijuma-etra. Pojedinačno svakafokalna tačka elektromagnetskih valova je kao individualna svijest, i ona je dio univerzalnesvijesti. U ljudskom tijelu je fokusirana ljudska individualna svijest, koja je dio ukupne svijestikosmosa. To je ono što je u potpunosti spoznao Nikola Tesla. Zato je mozak na neki načinantena za prijem individualne svijesti iz univerzalne. To sugeriše danas i teorija kvantnog mozga.Dakle, svaki individualni um ima pristup univerzalnom umu, i samo je razlika u količinisvjesnosti koja zavisi od temperamenta i drugih bioloških, kognitivnih i društvenih faktora utome kako će se čovjek ostvariti.Eksperimentima s dvije spiralne zavojnice 1900. godine, koje su bile suprotne naizmjeničnestruje, opisali smo kako je Tesla kreirao samo-poništavajuća elektromagnetska polja i kako jeuprkos tom poništenju mogao slati energiju velikim udaljenostima zahvaljujući etru. Bilo je tootkriće nove forme energije. Ono što je neobično jeste da Teslini valovi nisu gubili svojuenergiju s kvadratom udaljenosti, dok je to bio slučaj sa normalnim elektromagnetskimvalovima. U Teslinom principu čak ni preko velikih udaljenosti nije bilo nikakvog uočljivoggubitka energije. To je ono što mnogi nisu razumjeli u ono vrijeme. Zato i postoji u prirodibrzina veća od svjetlosti, što je Tesla objavio javnosti još 1900. godine. Dakle, 100 godina prijeakceleratora u Prinstonu i Firenci, a od septembra 2011. i čuvenog CERN-a.Istu formu nove energije otkrio je astrofizičar Nikolaj Kozirev (1908-1983). Zahvaljujućinjegovim eksperimentalnim istraţivanjima Kozirev je potvrdio postojanje etra. On je otkriotzv. ”torzijske valove”. Ta forma energije torzijskih valova nije ni elektromagnetska nigravitaciona po prirodi, već je samostalna - spiralni ne-Hercov elektromagnetski val i putujesuper-luminalnom brzinom koja je milijardu puta brţi od svjetlosti. Znači, isto su nehercijanskivalovi kao i Teslini, i zato se takoĎe ne pokoravaju teorijama Herca i Maksvela.Torzijski ili skalarni valovi imaju značajnu ulogu u objašnjenju našeg fizikalnog svijeta. Onikreiraju male sile u materiji koje se mogu otkriti. Torzijska polja su vrlo slaba, ali se mogumjeriti ravnoteţom torzijskih zraka. Ova polja mogu biti ili stacionarna ili dinamička.42

Stacionarna, koja su najvaţnija za fizikalni svijet, mogu imati formu vorteksa (vrtloga), spirale,kao što je slučaj u implozijskoj fizici Daniela Vintera. Vrtloţna ili vortex polja stacionarnihtalasa u graĎi vakum prostora mogu ostati na jednom mjestu dosta dugo vremena. Kozirev jetvrdio, na osnovu eksperimenata, da se i torzijska polja mogu širiti prostorom kao i torzijskivalovi. Uočio je, slično Tesli prije njega u etarskoj fizici, kako svi fizikalni objekti i apsorbuju izrače torzijske valove. Svim treskanjem, vibriranjem, hlaĎenjem, grijanjem i deformisanjemfizikalni objekti generišu mjerljive torzijske valove. Oni se mogu mjeriti.Zato sve, posjetimo se “elementarne čestice imaju valno svojstvo, tj. čestice su valovi…Elektron je talas smješten u “dvodimenzionalni” ili trodimenzinalni prostor... Veličina Elektronanije nikakva konstantna veličina, nego se ona moţe stalno mjenjati”, piše na osnovu matematikeSeadin Jelovac u poglavlju „Konstantne konstante‟ svoje knjige. ²¹ Kozirev je smatrao da svakretanja od vibriranja atoma do putanja planeta i zvijezda, ostavljaju svoje tragove u medijumu,tj. etru u formi torzijskih valova. Kozirev je to dokazao putem rotacije ţiroskopa koji timegubi malu teţinu. Isto i jako treskanje objekta, moţe voditi gubitku teţine. To je spram današnjekonvencionalne nauke “nemoguće”, kao što je bio i Teslin beţični prenos ne-hercijanskimtalasima. Kozirev je dokazao kako ţiroskopi zrače više torzijskih valova, ukoliko se tresu ilirotiraju. Na taj način se energija etra, odrţavajući objekat koji se trese ili rotira, zračinatrag u pozadinski okean etra i tako povećava.Slična istraţivanja voĎena su na Kembridţu, gdje je dr. Harold Aspden primjetio povezanfenomen, pridruţujući ţiroskopu moćan magnet, zavrtjevši ih zajedno velikom brzinom. Mjerioje količinu energije potrebne za ubrzanje ţiroskopa. Dobio je računicu od 1000 J (dţula). Nakonzaustavljanja vrtnje ţiroskopa, unutar 60 sekundi ponovo ga je zavrtio, i otkrio da mu je bilopotrebno mnogo manje energije do postizanja iste brzine jer je vrtnja ţiroskopa dodala energijuetru, koji odrţava ţiroskop. Sve to trajalo je i nakon zaustavljajnja, što je slično momentu ili silikretanja vode u čaši nakon miješanja kašičicom.²² Dakle, vrteći magneti nisu ništa drugo dogeneratori snaţnih torzijskih valova. Naša planeta Zemlja i svi drugi oblici postojanja usveproţimajućem medijumu, etru ili kako god ga drugačije nazvali kroz istoriju njegovihimena, samo su generatori torzijskih valova, kako je dokazao Kozirev i drugi istraţivači.To je misterija i Tesline spirale kao vrtloga rotacija u etru. Pored Kozireva i Aspdena, sličnaeksperimentalna istraţivanja vršio je i Brus De Palma, katapultirajući dvije čelične lopte podistim uglom u vazduh.Da li je principijelno teorijski bilo moguće dobiti višak energije u radu npr. Kilijevoggeneratora? Prema Majeru npr. vaţi slučaj opšteg odrţanja energije u Svemiru. U tom zakonu jeukupna nekonvertovana energija Svemira jednaka sumi svih pojedinačno konvertovanih energija,po prikazu: E (nekonvertovana e. ) – E‟ (konvertovana energija) = 0Prema ovome ako bi se slijedio Majerov zakon o odrţanju energije, značilo bi nastupanjeenergetske smrti kosmosa trenutno. Zakon nije dovoljno obuhvatan. Problem je njegovonepostojanje dubine. On npr. ne definiše vertikalnu komponentu u odnosima raznih slojevamaterijalne egzistencije. Na jednostavnim primjerima iz ţivota vidimo da je aktivaciona energijauvijek manja od dobijene. Za lančanu reakciju dijeljenja jezgara atoma teških elemenata (fisija),aktivaciona energija je mnogo puta manja od energije dobijene tom reakcijom. Zato proizlazi daje u smjeru energija ka materiji, dobijena energija veća od uloţene, uvijek, te je aktivacionaenergija za svaki proces uvijek manja od energije osloboĎene iz materije ili nekog izazvanogprocesa.MeĎutim, Majerov zakon vaţi samo za pojedine, posebne slučajeve. To vaţi samo zahorizontalne slučajeve, u koje spada mehaničko izazivanje toplotnih ili električnih pojava u43

segment rada, dok se ne odnosi na vertikalne načine djelovanja u prirodi poput relacije prirodnogzakona energija-inertna masa. Dakle, Majerov zakon nema regulisanu univerzalnost.Energija utrošena za pokretanje neke mase uvijek je manja od energije koju data masa stičeistim pokretanjem, i ni jedan zakon prirodni ne troši nikakvu energiju za svoje djelovanje. Stogaje jasno da zakonom ureĎena energija uvijek ureĎuje materiju-vrši se vertikalno informisanje uprirodi. Tako je od zakona, pa dalje preko energije do mase i od nje do teţine. U cijelomSvemiru od Ideje pa sve do Materije imamo samo prirast Energije, i to kao vertiklani odnosjeste tajna odrţanja u Kosmosu. Energija je vječna, i u „beskonačnosti‟ Vasione i prirode imamonepotrošivost zbira svih energija i vibracija do nulte tačke „mirovanja‟. Ni naša planeta ne ulaţenikakvu energiju pri slobodnom padanju tijela, jer se gravitacija ne troši-ne konvertuje se uenergiju kretanja slobodnopadajućih tijela. Ona je princip koji proizvodi dejstva. Ona mijenjamateriju i prostor, a sama ostaje nepromjenjena poput svih zakona prirode.Nauka je danas trenutno zbrka nepovezanih pojmova i neobjašnjenih mjerenja. To smopokazali i u jednom našem naučnom tekstu “Neki koraci budućnosti-što god bilo poslije Opere”(oktobra 2011.). Takav primjer u zbrci nepovezanih pojmova i neobjašnjenih mjerenja imamo uevolucionističko-relativističkoj knjizi “Nastanci-četrnaest milijardi godina kosmičke evolucije”²³ u kojoj se spominje starost kosmosa, temperaturu na posebnim kosmičkim “roĎendanima“ pasve do danas itd. sve do neobjašnjenih pojmova poput “tamne materije“ i “tamne energije“.Tamna materija uvedena je zbog toga što se, npr. sonde izvan Sunčevog sistema, to jestkada ga napuste, ne ponašaju ni po Njutnovoj formuli za gravitaciju, ali ni po Ajnštajnovimsvjetskim linijama-sonde se udaljavaju, pa se vraćaju, pa opet udaljavaju. MeĎutim, njihovokretanje najviše podsjeća na Boškovićevu krivu jedinstvene sile, kako kaţe dr. Abramović. Sdruge strane tamna energija uvedena je da se zadovolje energetske jednačine za galaksije narubu optičkog kosmosa doseţnog teleskopima, jer se one udaljavaju mnogo brţe od brzinesvjetlosti pa im navodno tamna energija omogućava da se tako brzo kreću. Ovo je veliki apsurd,ukoliko se osvrnemo na već prikazan rad naučnika Kozireva:Nikolaj Kozirev otkrio je da zvijezde zrače energiju torzijskih valova. Njegov postulat je bioda se torzijski valovi stvaraju zbog vrtnje zvijezda u medijumu, te je na osnovu svojihastronomskih posmatranja zvijezda, pomoću dediciranog teleskopa za mjerenje radijacijetorzijskih valova, primjetio kako su zvijezde emitovale tu energiju sa svoje lokacije. Po njemu,lokacija zvijezde na nebu je morala biti stvarna, a vidljivo svjetlo zvijezde otkriva lokaciju kojuje ona imala prije mnogo svjetlosnih godina, koliko je trebalo svjetlu da doĎe do Zemlje.Ako zapazimo, ovo takoĎe ne ide u prilog Dopler efektu i njegovom “crvenom pomaku” pokojem znači da se galaksije brzo udaljavaju od nas zbog “širenja kosmosa“. Kozirev je zaključioda torzijski valovi moraju putovati super-luminalnim brzinama. Ono što je Kozirev još razviojeste to, da torzijski valovi primljeni s lokacije na nebu prikazuju buduću poziciju zvijezde, jertorzijski valovi putuju super-luminalnim brzinama. Zbog toga ovi valovi mogu preći vremenskubarijeru, te tako “preći” u budućnost. Po njemu, to je značilo da torzijski valovi kreirajuistoriju svih dogaĎaja u Svemiru kroz sveproţimajući medijum, kako od kretanjanajmanjih subatomskih čestica tako do kretanja planeta, zvijezda i galaksija.Kako ova studija o etru nije konvencionalno dogmatska kao nauka zadnjih više od sto desetgodina, citiraćemo interesantno zapaţanje jednog amatera u kosmološkim istraţivanjima i autoraromana “Novo sjeme”, Maria Škorina iz Šibenika, koji čak pretpostavlja da je količina energijeunutar atoma konstantna i kaţe: “Zanimljivo bi bilo da, osim udaljavanja galaksija uzmemo uobzir i Oortov oblak, koji oko nas tvori sferu. Za postojanje takovog oblika potrebne su dvijesile: unutarnja i vanjska. Tijelo vjerojatno ima „izgubljenu„ masu jer je „uronjeno„ u eter kao kad44

smo u vodi, ali pitanje je koliku bi realnu masu imalo u momentu mirovanja. Pretpostavljam daje količina energije unutar atoma konstantna a kretanjem atoma kroz eter tj. energetski nabijenprostor kroz propusnu elektron. opnu sabija energiju koja joj daje masu. Kad se zaustavi „višak„izlazi i energija je opet konstantna… zamislimo titrajuću česticu u magnetskom polju dvamagneta. Je li ona privučena ili odbijena ili titra u ravnoteţnom poloţaju dviju izbalansiranihsila. Na tom principu mogao bi se stvoriti antigravitacioni motor”. ²´Naša planeta Zemlja takoĎe, zrači torzijske valove. Ta je radijacija znantno jača blizupolova i rotacijom ih rasprostire po ostatku planete. Kozirevi eksperimenti su zavisili odgeografske lokacije, pa je i sam primjetio kako se mjerenja mogu izvoditi samo tokom hladnogperioda godine. Sasvim prirodno i još logično, Sunce je najveći generator torzijskih valovaširom Sunčevog sistema. Mišljenja smo lično, da je vrlo lako moguće da je zvijezda Vega(sazvjeţĎe Lira) jak generator torzijskih valova te Sunce cijeli svoj sistem povuče k njoj, svakegodine u jednom trenutku, brzinom od 20 km u sek. U nekim astronomskim knjigama s polovine70-ih godina prethodnog vijeka piše: “Sunce vuče Zemlju i ostale planete kroz prostor našegalaksije brzinom od oko 20 km/sek u pravcu zvezde Vege u sazveţĎu Lire. Dokaz ovog kretanjaje uglovno udaljavanje onih zvezda, prema kojima se kreće Zemlja sa Suncem, dok sedijametralno suprotne zvezde uglavno pribliţavaju jedna drugoj…”²µ Treba imati na umu datorzijski valovi teku u svaku i iz svake fizikalne materije.Muzika je harmonija, i ono što su stari Grci znali o muzici prirodno se odrţavalo udoţivljaju logosa. Harmonija je muzika-najprirodniji izraz matematičkih zakona, koje su jošotkrili pitagorejci. U Novom zavjetu stoji: “U početku bijaše riječ i riječ bijaše od Boga i riječbijaše Bog”. Indijski mistik Ošo (Osho-Bhagwan Shree Rajneesh,1931-1990), napisao je: “Unjega su uključene sve razine postojanja. Nije da je samo duša puna glazbe: jednom kad čujeteunutarnju glazbu, vaš je um pun nje, vaše srce je puno nje, vaše tijelo je puno nje, sve razinevašeg bića su pune nje. Kad je jednom upoznate, ne samo da je čujete u sebi, nego i izvan sebe.U ptičijem pjevu čujete je, u šumu vjetra u drveću čujete je, u valovima što udaraju u stijenečujete je. U zvuku čujete je, u tišini čujete je.” ²Ono što zovemo „zvučnim etrom‟, nosi naziv i kao Akaša. Pošto je preuzeta iz sanskritariječ Etar znači „sveprožimajući prostor' ili „anima mundi‟, kroz kojeg se boţanske mislimanifestuju u Materiji i konstituiše Dušu i Duh. On po Fridrihu Mesmeru proizvodi„mesmeričke‟ i „magnetičke‟ operacije prirode. Akaša je takoĎe, kako smo vidjeli iz prvod dijela,sanskritska riječ i znači radijacija, sjajenje i sl., i zato je sinonim za etar. Teslin Svjetlosni etar(luminoferozni) sastoji se od Prostora i Svetlosti, jer su oni neodvojivi. Akaša je maternicakreacije svih fizikalnih aspekata, koji se mogu percipirati čulima. O tome govori sva tradicijastarog Istoka, kroz tzv. „akaša hronike„ kao knjige ţivota, opisujući sve što se dogodilo i što ćese dogoditi. To su priče svake Duše koja je ţivjela u našem svijetu-zapisi holografskihtorzijskih polja pojedinaca uknjiţena u veći hologram grupa (nacija npr.), a to se prepliće sahologramom čovječanstva, pa nam je jasno da se radi o onome što je još Karl Gustav Jungnazvao „kolektivnom sviješću‟.Zato moţemo objasniti ono što nazivamo „parapsihološkim‟. Dakle, radi se o jednombukvalno skladištu informacija kojima su imaju pristup svi veliki vidovnjaci čovječanstva krozistoriju. I polje nulte tačke sa etrom, predstavlja samo razliku u načinu opisivanja tih polja, jeroba i sl. samo opisuju energiju koja je u Svemiru, dok polje nulte tačke kvantna fizika npr.opisuje kao kolektivnu energiju koju otpuštaju sve subatomske čestice u Svemiru poputvirtualnih fotona. Oni padaju natrag iz stanja pobuĎenosti u svoja temeljna energetska stanja.45

Subatomske čestice posuĎuju energiju virtualnih atoma iz polja nulte tačke i gura ih u stanjeviše energije. Znači, čisto predavanje i uzimanje energije virtualnih fotona jeste ono što stvarapolje nulte tačke, a “prazan prostor”, vakum, nije ništa drugo do izobilje elektromagnetskeenergije virtualnih fotona sa svim frekvencijama domena elektromagnetskih frekvencija. Zato jeKozirev i preko torzijskih valova smatrao da misli i osjećaji naši, generišu torzijske valovekoji putuju superluminalnim brzinama sve do najudaljenijih krajeva Kosmosa. Njihovivalovi mogu biti fizika onog što zovemo „telepatijom‟, uticaj na materiju, objašnjenje za „psihokinezu‟, sposobnosti za fizikalno mijenjanje fizikalnih objekata u savijanju ţice i sl. (kao što jeUri Geler demonstrirao a naučna detaljna ispitivanja potvrdila da se ne radi o prevarantu). OdXX vijeka, naročito od druge polovine vijeka, naučnici u sluţbi vojske počeli su eksperimentisatisa ljudima takvih sposobnosti.Svi su atomi u svojoj osnovi generatori torzijskih valova. Poznato je npr. da kontra rotirajućiΦ spiralni elektromagnetski valovi u implozijskoj fizici Daniela Vintera, koji se spiralizuju uatomskom jezgru, takoĎe poništavaju elektromagnetske komponente elektromagnetskih valova.Rezultat iz toga su torzijski valovi. Po fizici Vintera, spiralizovanje u nultu tačku mirovanjaelektromagnetskog vorteksa kreira da se beskonačna energija akumulira zbog implozijevalova u sve manje i manje valne duţine (što je kraća valna duţina to je veća energijasadrţana u spiralizirajućem valu). Analogiju imamo u tornadu koji akumulira energiju ifokusira je u tačku-u oku tornada u kojem se prirodno ucrta pentagram ili nekad heksagram(elektromagnetski vrtlog ili vortex akumulira energiju u svojoj tački mirovanja).46

Dakle, još jedna dubina značenja Tesline spirale, pored one koju je objavio dr.Abramović, u radu “Okultni smisao Tesline spirale”.²· Tajanstvenu dubinu spirale, sjetimo se,imamo savršeno studiozno prirodno-naučno uraĎeno kod astrologa, ali moţemo slobodno reći inaučnika, čuvenog Mila Dupora. On je to dao u petom dijelu „Spiralni putevi Gospodnji‟ u knjizi“Astrološki i hermetički spisi” (hermetički dio). Uragani na primjer, kategorija 4 i 5, otvarajumeĎudimenzionalni prolaz ka višim, te na taj način omogućava protok energije etra (čije jeosnovno svojstvo vibriranje) u našu grubo fizikalnu dimenziju. Energija etra u formi torzijskihvalova kreira stojne valove. Valne duţine planeta i zvijezda su ogromne u poreĎenju savalnom duţinom atoma. Ali, kada se njihove valne duţine uklapaju u Fibonacijev nizZlatne sredine, oni se imploduju i formiraju fraktalne atraktore, koje nazivamogravitacijom. Na taj način su, implodirajućim elektromagnetskim valovima povezane svepanete i zvijezde u medijumu. Hologramski tip svemira naučno je jednak hermetičkomprincipu, koji glasi: “sve što je gore jednako je onom dolje, i obratno” (makrosvemir imikrosvemir).Još je i Kili smatrao da je etar na najvišem energetskom potencijalu naspram mase imaterije, a da je oko million puta gušći i čvršći od čelika. Tesla je imao isti pogled i putemdubljih eksperimenata proširio etarsku fiziku, i smatrao takoĎe da materija nastaje iz primarnesupstance koja proţima Univerzum-da taj proces neprestano teče, poreĎujući ga sa odvijanjem inavijanjem sata. Smatrao je da kada se izgubi unutrašnji električni naboj, etar mrvi materiju usebi. Jasno je da čim svjetlo opet dotakne atome razbacane kroz prostor, ponovo otpočinjeproces, jer su sve atomske i molekularne vibracije razmjene emisija kvantnog zračenja, paje tako akustika svodiva na elektromagnetiku. Proizvodnjom zvuka mi nuţno pokrećemosvjetlost, a moguće je i obrnuto ukoliko se poznaju i primjene svi matematički zakoni etarskesinteze, što bi samo pokrenulo zgušnjavanje materije iz elektromagnetskih polja, odnosnostvorilo bi ono što znamo kao Materija. ²¸''… Ako teorija Lorda Kelvina o graĎi materije nije samo lepa zamisao, već fizička istina, ondabi bilo koje telo ohlaĎeno do apsolutne nule nestalo, iščezlo u prividno ništavilo... Čovek bi tadaposedovao moć nalik boţanskoj jer bi mogao da stvara bilo koju vrstu materije iz ničega, a ustvarnosti iz primarne, neshvatljivo razreĎene supstance koja proţima sav prostor, etra. I on bimogao uciniti po svojoj volji da se sva opipljiva i teška materija vrati u svoj primarni oblik, tj. danestane, izgubi se u svemiru.47

Ma koliko nemogućim bi takav rezultat mogao da izgleda, on nije nuţno protivrečanprihvaćenoj doktrini o neuništivosti materije. Primarna asupstanca, etar, ne bi naravno nikadamogla biti uništena, ali atom ili molekul, mogao bi biti kao takav, poništen, jer predstavljavrtlog, ili agregat vrtloga ovog tananog fluida.Zamislite proces hladjenja učinjen samodejstvenim, i potrudite se da razmislite šta bi čovekmogao da uradi. Na njegovo nareĎenje svetovi bi nestajali i svetovi bi se raĎali. Teorijski,verujem da ne grešim. Ako je činjenica da je sva teška materija ... sastavljena od kovitlaca, ilivrtloga sveprožimajuće, čudesno razreĎene, fluidne supstance, onda sva izrazita svojstva telapredstavljaju puki rezultat vibracionih perioda, veličine, brzine ili načina ureĎenja ovihvrtloga. I onda, šta drugo bi moglo uslediti nakon hlaĎenja i prestanka kretanja, sem totalnedekompozicije kovitlaca ili atoma, tj. nestanka onoga što u uobičajenom značenju rečinazivamo materijom? Jedini način da dokaţemo da je sav materijalni svet... sastavljen od oveprimarne supstance, čini se da bi bio da izvedemo upravo taj eksperiment – da učinimo damaterija nestane – što bi bilo moguće samo pod pretpostavkom da je Lord Kelvinov pogled nasastav tela fizička činjenica.''„Obrazlaţući dalje svoju viziju „roĎenja i smrti materije', Tesla nastavlja o etru‟:”Zamislite grudvicu nekog materijala kao što je meteor, koji je sastavljen od malenihkovitla etera. I zamislite ovo telo projektovano u beskrajne dubine prostora, u oblast u kojojnema toplote, nema svetlosti, gde nema zračenja bilo koje vrste, gde vlada minimumtemperature, a ne postoji uopšte nikakvo kretanje. Šta bi sledilo? Telo bi se ohladilo ikondenzovalo, a kondenzacija bi bila združena sa gubitkom kretanja. Poslednji stadijumkondenzacije, ako bi ikada bio dostignut, uključivao bi prestanak svakog kretanja. Kovitlacietera bi se prekinuli, meteor bi nestao i preostao bi samo njegov sporo krećući, nepokretan,fluid koji bi se izgubio u neograničenom moru etra, i najzad se potpuno zaustavio. Ali, nekasad deo ovog fluida bude ponovo pokrenut od bilo kog agensa, kao što su Sunčevi zraci ilizraci sa neke zvezde... Neka se vrtlozi ponovo obrazuju, steknu velike brzine, vibriraju inagomilavaju se na način koji je predložio Ser Vilijam Kruks, u svojoj ingenioznoj hipotezi onastanku Elemenata.Kovitlaci jednakih perioda vibracija koje traţe jedna drugu, sakupljajući se u grupe poputpojedinaca sličnih ukusa i naklonosti u gusto naseljenom gradu... na taj način bi materija kaošto je uobičajeno zamišljamo, bila ponovo obrazovana. Tako bi se u beskrajnim dubinamavasione mogao odvijati večni proces razaranja i ponovnog pojavljivanja materije, gde bi ukupnakoličina energije kretanja u skladu sa zakonom očuvanja energije bila zauvek integralnosačuvana.Sledeći spekulacije jednog od velikih predstavnika moderne nauke, Kruksa, duboko smoimpresionirani mogućnošću da izvesne ideje o materiji i sili, uzroku i posledici, kao i o sastavu iistoriji svemira, koje su na sanskritu bile iznete u drevnoj Hindu filosofiji, u Vedama, sada mogubiti ne samo neodreĎeni i nejasni izrazi zakona i pojava koje nam predlaţu vizionari, već postatii tačne naučne i fizičke istine'', citira Teslu dr. Abramović u radu “Etarska fizika i relativizam”.²¹48

1895. godine dva vidovnjaka, Čarls Leadbeter i Ani Besant, objavili su jedan vrlo zanimljivčlanak pod nazivom “Okultna hemija”, u kojem su objasnili unutrašnju strukturu vodonika ikiseonika, a da nisu imali nikakvu naučnu podlogu osim jedino svoju vidovitost. Dakle, imajućisamo neku vrstu umne labaratorije, ali bez naučne podloge, ova dva imena oslikali su torusneoblike kao gradbene blokove atoma. Te torusu slične forme tokova, Leadbeter i Besant nazvalisu „Anu‟. Govorili su kako je atom oblikovan iz etra korišćenjem Anua kao forme togkonstantnog toka. Pošto je tzv. torus vrlo vaţna trodimenzionalna forma materije u novojnauci etra, i kako se danas najčešće poredi sa prstenastim oblikom, onda lako moţemo nataj način pojmiti nastajanje materije iz etra. Torus nastaje rotiranjem mustre Geneze za 360stepeni, i kao kugla uvija se unutra na vrhu i dnu, da bi nastala rupa kao na jabuci. Formira sekada dva etar-vorteksa zdruţe svoje kanale (protoke). On je savršena forma toka u prirodi zakreiranje naizgled odvojenih entiteta u etru bez forme. Dovoljno je stabilnog trajanja. U valnojstrukturi materije, koju smo prikazali, materija jeste samo mustra interferencije valova,49

ulaznih i izlaznih. Sva materija u Svemiru na taj način se odrţava, jer se radi o meĎusobnojzavisnosti čestičnih valova.Kada se torusi uklope ili ugnjeţde za formiranje ljuski elektrona atoma, jedinamogućnost kontinuiteta te forme ne-destruktivne interferencije valova jeste da se torusiusklade geometrijama Platonovih krutih tijela. Kada su oni uklopljeni, ugnjeţdeni unutaratoma prema simetrijama Platonovih krutih tijela, onda svi valovi idu u centar atoma.Tada se kreiraju ponavljajuće, rekurzivne ili fraktalne mustre. Ovakve mustre ne oblikujusamo ljuske elektrona već i jezgro. Kada se pojavi fraktalna mustra nestaje u nultoj tačciatomskog jezgra. Ono što nazivamo gravitacijom dakle, samo je implozijaelektromagnetskih valova u sve kraće i kraće valne duţine. Time je torus zapravominijaturna crna rupa i samo privlači u sebe svjetlo kreirajući tako gravitaciju.Elektron unutar atoma kruţi u putanji oko jezgra i to na fiksnoj udaljenosti od jezgra, akugla koja opisuje kruţenje elektrona naziva se elektronskom ljuskom, kojih ima različitihtipova u atomskoj strukturi. Danas su im imena s, p, d i f ljuska. One sadrţe 2, 6, 10 i 14elektrona, maksimalno. Apsolutno svaki par vrtloga u torusu korespondira sa 2 elektrona. Čim setorusi organizuju unutar Platonovih krutina, dobija se ekvivalent elektronske ljuske, akorespondencija ide sljedećim nizom: 1 par vrtloga formira 1 torus i odgovara ljusci s 2elektrona; uklopljena 3 para vorteksa u kocki odgovara p ljusci, koja ima 6 elektrona, dok 5uklopljenih parova vorteksa u dodekahedronu odgovara d ljusci, koja ima 10 elektrona.Materija je stabilna forma mustre toka, koja ide iz etra zauzimajući geometrijskeoblike iz energije bez forme. Na taj način se kreira iluzija razdvojenih elektronskih čestica uelektronskim ljuskama. Zato čestica koja stvara jezgro sedam ugnjeţdenih parova vrtloga uPlatonovom ikozahedronu, odgovara ljusci f s 14 elektrona. Kako su Φ ciklusi, ciklusiharmonijskih valova koji slijede Zlatni rez, tako bi onda porijeklo riječi fizika moglo biti odphysical te bi onda ona kao nauka bila čista studija Φ ciklusa.Drugom knjigom “Zakona”, Platon navodi da su svete mjere proučavali svi koji su postojalisveštenici ili praktikovali bilo koju vještinu s jakim uticajem na društvo. Jesu li se svete mjereodnosile specifično ili uopšteno prema Zlatnom rezu, ne znamo još uvijek sa potpunomsigurnošću. No, kako Platon kaţe, kroz njihovo su se proučavanje rane civilizacije odrţavalestabilnima i neiskvarenima hiljadama godina. U jednom razgovoru opisuje kako su filozofi izAtene govorili o uticaju koji muzika i ples imaju na narav mladih ljudi, pozivajući se na Egipat50

gdje su se, prema njemu, zagovarali veoma strogo odreĎeni zakoni i u IV vijeku prije n.e.očuvalo veliko znanje o Zlatnom rezu.Čim se val koji dolazi iz centra, sretne sa reflektiranim valom od površine kugle, tadase formiraju stojni valovi, a imajmo na umu da je Platon u “Timeju” upravo spomenuokako su kruta tijela osnovne forme koje konstruišu materiju. MeĎutim, imajmo na umu i daje sam Platon spomenuo da je to znanje došlo od čuvenog prakontinenta Atlantide, a danas npr.postoje i “dokazi”. Svih pet Platonovih krutih tijela isklesanih od kamena nalaze se u muzeju uOksfordu i datacija im je oko hiljadu godina prije Platona, ali i neke dodatne koje su polupravilnea koje je opisao Pitagora. Kamenje je pronaĎeno u Engleskoj i ono što je interesantnojeste da je pripadalo neolitskoj epohi. ³⁰Ono što materiji daje masu jesu mehanička svojstva. Radi se o angularnom momentuvrtloţne energije etra. Dakle, masa je inercija kreirana od vorteksa etra. Prema predavanju³¹ sa Lomonosov Univerziteta u Moskvi, profesora dr. Abramovića, od 1. nov. 2011, u dijelu„Nastajanje mase iz prostora‟ prostor dijeli se isključivo po Kontinualnoj proporciji / Zlatnompreseku, prema slici:Etarski medijum je u svim pravcima beskonačan. Karakteristika mu je - r (radius), kojiprema sfernom zakonu usijeca sferne djelove u kontinuum (djelove čije su površinediskontinualne, odnosno punktualne). Inače, djelovi struktuiranog etra mogu biti sinhroni,odnosno rezonantni, i asinhroni. U rezonantnom dolazi do kondenzovanja subatomskih česticapoput elektrona, protona i neutron, jer nastaju rezonantnom sintezom fotona po istim principimapo kojima se i sami fotoni osamostaljuju kao posebni entiteti u etru. S druge strane, asinhronidjelovi etra jesu Prostor, u kome rezonantni fotoni grade Materiju.U Platonovim krutinama nastaju sve manje i manje forme tijela. Njegova kruta tijela imajuvrlo značajne karakteristike. Prva karakteristika je da se savršeno sva uklapaju unutar kugle, kojaje npr. geometrijski oblik koji vaţi za pokrećanje nuklearne reakcije u bombi. Kako ih površinakugle obuhvata, vrhovi krutih tijela nalaze se na površini. Osim što se savršeno uklapaju jednounutar drugih, mogu se još u savršeno ugnjeţĎivati (slika 6.10.). Zatim one mogu i da se udvoje,tj. mogu se stvoriti i suprotne forme jedna iz druge. Takav primjer udvojenih formi imamo uprimjeru kocke i oktahedrona. Središta stranica ili lica kocke povezana svim linijama izmeĎu tihsredišta, daju oktahedron. Isti proces vaţi i za obratan slučaj-kocke iz oktahedrona. Sam sebe zaudvojenika ima tetrahedron. Ikozahedron i dodekahedron su udvojenici, takoĎe.U Platonovim formama tijelima svaka crta, površina ili lica i krajevi, identični su drugimunutar iste forme, što samo pokazuje da su krutine ekstremno simetrične. Stvaranjem svemanjih i manjih savršeno ugnjeţĎenih krutina jedan unutar drugog, kreira se fraktal,51

epetitivnu geometrijsku mustru. Interesantni su za sličan slučaj i stari simboli Drvo ţivota iCvijet ţivota, jer se Drvo ţivota moţe nadslojiti na Cvijet ţivota, i savršeno su usklaĎeni.Drvo ţivota uopšteno, pa čak i ono iz jevrejskeKabale, samo je ekstrakcija iz Cvijeta ţivota, ostavljajućiniz kugli bez interesa. Savršeno nadslojavanje s mustromGeneze, pokazuje geometrijsku ljepotu simetrijeuključenu u svim sličnim simbolima, što znači da svemustre evoluiraju progresijom iz mustre Geneze. TakoĎe,mnogo puta u Bibliji pominje se Drvo ţivota uz Drvoznanja dobrog i zla u središtu Rajskog vrta. To samopokazuje da su pradavne tradicije smatrale geometrijskemustre vrlo vaţnim, te su se očuvale u mističnimezoteričnim naukama. Markirano crvenom bojom da bi serazlikovalo od mustre (slika 6.12.Voće ţivota), Voćeţivota podsjeća nas da je ono što vidimo u stvari trodimenzionalna slika kugli i naziva seţenskom formom. Muški komplement moţe se konstruisati ako se koriste ravne crte zapovezivanje svih centara svih kugli, dobijajući na kraju Metatron kocku. Ona je vrlo vaţna poštosadrţi krute geometrijske forme, koje dolaze u fokus nove fizike etra. I Platon je opisao te formekoje nalazimo u Metatron kocki. Zato se i zovu kruta tijela, i zapravo mogu naći dva puta uMetatronu. Manje verzije krutina se ponavljaju u unutarnjih sedam kugli (slika 6.12. Kocka uMetatron kocki) zelene kugle vrhovi kocke, a jedna je skrivena u pozadini od pogleda u tridimenzije.Pojam „kosmička biblioteka‟ predstavlja pojam iz svetih znanja. To je energija koja jepoluinteligentna i ispunjava cijelu zapreminu Kosmosa (za pojam čovjekove inteligencije ipak jevisoko inteligentna) ali u koju su sve energije Kosmosa utkale svoja znanja. Ona predstavljajednostavno jednu „kosmičku biblioteku‟ iz koje i prosvetljene osobe najčešće dobijaju svojasaznanja - a to je Akaša, po objašnjenima nekih ljudi. Poznato je i kao „akaša hronike‟, a djelo satakvim nazivom imao je poznati intelektualac Rudolf Štajner. Na ovim prostorima postoji takoĎedonekle slična osoba ovoj dvojici vidovnjaka Leadbeteru Besantu, a radi se o iscjeljitelju iduhovnjaku dr. Ljubiši Stojanoviću, koji je u jednom svom seminaru pod nazivom “O Crnoj rupii tački prosvetljenja”, prije nekoliko godina iznio pred svojim slušaocima i učenicima neke vrlointeresantne stvari za nauku. U seminaru je govorio da Crna rupa u svoju tačku skuplja svjetlostmilionima godina od jake energije koju ima. I to tako sve dok ne doĎe do njene eksplozije. Dr.Stojanović je istakao i da „teorija Velikog praska nije tačna da je sve krenulo iz jedne tačke, tj.52

dolazi do eksplozija zvijezda (što nauka dobro zna na primjeru Supernovih) ali od njih ne nastajesve jer to je nemoguće, već neka nova zvijezda ili galaksija zavisno od osloboĎene energije‟.³²Ono što smo lično primjetili nakon svih fakata je da Crne rupe moraju imati i jaku gustinuetra, tako da kao po pitanju tornada i galaksija sve vibracije idu u jednu tačku–nultu tačkuiluzornog mirovanja. Kako smo već istakli da je torus zapravo minijaturna crna rupa i samoprivlači u sebe svjetlo kreirajući tako gravitaciju, postavljamo sada naučno pitanje zarazmišljanje čitaoca: ako je torus minijaturna crna rupa koja privlači u sebe svjetlo kreirajućigravitaciju, zar ne bi onda crne rupe u kosmosu mogle biti poput gigantskih torusa koji privlačeka sebi svjetlo i stvaraju gravitaciju?!Po današnjoj implozijskoj fizici Vintera, vrteće polje elektromagnetske energijesprema inerciju (otpor kretanju). Što je više rotacije ili vrtnje, to je veća inercija. TakoĎe je iovo demonstrirano eksperimentalno, vrtnjom ţiroskopa i zvrka. Ako organizujemo vorteks spinpolja elektromagnetske energije u organizacijske mustre čuvenih Platonovih krutih tijela, kojenazivamo atomom, onda lako moţemo shvatiti dva postulata: da je materija gusta formaakumulirane energije, i da materija ima svojstva inercije koja daje masu. Inače, Daniel Vinter sedrţi ideje pomenuta dva vidovnjaka i podrţava je. On je spojio oblik njihove vizije torusa saPlatonovim krutim tijelima za konstruisanje atoma, tako da smatra da etar kreira vrtloge(vortekse) ili mala tornada kruţne spiralne energije širom Svemira. Zato su vrtlozi u etrupoput malih vrtloga u rijeci.I Vinter smatra da je cijeli Svemir kreiran iz jedne nematerijalne supstancije-etra,kao vrsta supravodljivog fluida, koji jednako teče kroz sve fizikalne objekte kao ekstremnogust ali i medijum bez trenja. Smatra da je najbolje poreĎenje s njim suprovodljivo stanjehelijuma, jer kada se on ohladi na temperaturi ispod 2 stupnja Kalvina, postaje supertečan.To znači da se objekti mogu kretati kroz tu tekućinu bez ikakvog otpora. A da vidimokako je došlo do te spoznaje:u vakuumu ne postoje sile ili stvari koje bi mogle da ponište, pa čak i razblaţe talase. Inače,vakuum se smatra medijumom bez trenja, a to znači da se talasi i objekti kreću bez otpora i uodsustvu suprotnih sila mogli bi da se kreću zauvjek. Iz toga proizilazi da je vakuum stvarnomedijum bez trenja, te bi talasi sjećanja širom Svemira mogli biti vječni. No, pitanje se postavljada li bi bilo koji medijum zaista mogao biti bez trenja? I odgovor je upravo u superohlaĎenomhelijumu, jer je on potpuno bez trenja. Upravo je to još 1911. godine otkrio fizičar OnesKamerling (Onnes Kammerlingh), koji je uzeo helijum (koji je u normalnom gasovitom stanju) i53

ohladio ga postepeno, stepen po stepen, sve dok se nije pribliţio apsolutnoj nuli po Kelvinovojskali. Čim je temperature helijuma dosegla 4,2 kelvina, došlo je do dramatične promjene –helijum je izgubio svoja gasovita svojstva, postajući tečan. Pod istim pritiskom i u isto vrijeme,postao je 800 puta gušći.Hladeći dalje ovu supergustu helijumsku tečnost, na 2,17 Kelvina, dogodila se još jednavaţna promjena. Bilo je to pretvaranje tečnog helijuma u superfluid. Iako je supergust,superohlaĎeni helijum ne pruţa otpor objektima koji prolaze kroz njega. Teče bez otpora krozpukotine i aparature tako male, da ništa drugo, pa čak uključujući ni mnogo reĎi gas, ne moţe daprodre kroz njih, makar ne bez vidljivog trenja. Tako da imamo dobru analogiju usuperprovodljivom helijumu, za supergusti a istovremeno nefrikcioni, kosmički vakuum.Na to se nadovezuju proračuni Dţona Vilera (John Wheeler), da je energetska gustinavakuuma 10¹´ erg po kubnom centimetru. To znači da je ogromna količina, koja je daleko većaod energije vezane za sve materijalne čestice (koje imaju masu) u čitavom Univerzumu. Vakuumje u supergust i superprovodan , i u mnogo čemu sličan helijumu kada se naĎe blizu apsolutnenule, i zato moţda jeste zapanjujući medijum, ali nipošto nije neprirodan jer je sve u Univerzumuuronjeno u supergusti a superprovodljivi kosmički vakuum. Apsolutno sve stvari proizvodetalase koji izmještaju vakuum iz njegovog “osnovnog stanja”. To znači da stvaraju vrtloge, koji“ekscituju” vakuum. Ako poveţemo sa naukom Kozireva, onda nam je jasno da se ovi torzionitalasi šire u vakuumu i interferiraju.Torzioni talasi stvaraju interferencijske slike, jer integrišu u sebe informacije kojepojedinačni vrtlozi nose, a kako se vrtlozi pojedinačnih stvari sjedinjavaju, onda se informacijekoje oni nose ne poništavaju. To je odgovor zašto se talasi superponiraju jedan na drugi, što jeobjašnjeno i u knjizi Lasloa. Inače, superponirani talasi se, u izvjesnom smislu naravno, nalazesvugdje u vakuumu, i to je prosto prirodan fenomen poznat i u obliku holograma.Hologramski snimak, kojeg stvaraju interferencijske slike dva svjetlosna zraka, nemapoklapanja “jedan na jedan”, izmeĎu tačaka na površini objekta koji se snima, i tačaka u samomsnimku, jer hologrami nose informacije u rasejanoj formi. Znači, sve informacije sačinjavajuhologram, i one su prisutne u svakom njegovom dijelu. One tačke koje sačinjavaju snimakpovršine objekta, prisutne su kroz čitavu interferencijsku sliku snimljenu na fotografskoj ploči, tetime kao rezultat imamo da kada se bilo koji dio te ploče osvjetli, pojavljuje se puna slika objekta(iako ona moţe biti manje jasna naspram slike koja bi rezultirala iz osvjetljavanja čitave ploče).Dakle, superponirane vakuumske interferencijske slike su prirodni “hologrami”. One znači noserasijanu informaciju o svim česticama, ali takoĎe i o svim skupinama čestica-duţ čitavogprostora i vremena. Logična hipoteza iz ovoga, po Laslou, bila bi da kvantni vakuum generišeholografsko polje, koje predstavlja sjećanje Univerzuma.Postoji vjerovatnoća da kvantni vakuum prenosi svjetlost, energiju, pritisak i zvuk, pa bi onmogao vrlo lako biti ne samo supergusto more energije, već i more informacije. Osnovno pitanjeza savremenu fiziku, i mogući ključ nove paradigme jeste: kako bi kvantni vakuum mogaoprenositi “istorijsko iskustvo materije”?! Teorija o ovome koja obećava jeste naročiti rad ruskihfizičara Šipova i Akimova i njihovih saradnika na radu Kozirevih torzionih talasa, na kojoj sudalje radili i naučnici u Evropi i Americi. Prema ovim ruskim fizičarima, torzioni talasi povezujuUniverzum u grupnoj brzini reda veličine 10¹ c – jedna milijarda puta brzina svjetlosti.To povezivanje moţe da uključuje više od poznatih oblika energije, uključujući iinformaciju. Čestice imaju kvantno svojstvo poznato kao “spin”, ali i magnetni efekat poštoposjeduju specifični magnetni moment, jer se magnetni impuls registruje u vakuumu u oblikusitnih vrtloga (poput vrtloga u vodi). Vakuum-bazirani vrtlozi imaju jezgro oko koga kruţe ostali54

elementi, kao npr. molekuli H₂O u slučaju vode. Teoretičar Laszlo Gazdag iz MaĎarske, pokazaoje kako sitni vrtlozi nose informaciju na sličan način kao što to rade magnetni impulsi nakompjuterskom disku. Inače, vrlo vaţno znati za novu naučnu paradigmu, jeste da se informacijakoju dati vrtlog nosi, podudara s magnetnim momentom čestice koja ga je stvorila. Znači to jeinformacija o stanju čestice. Tako sitne rotirajuće strukture putuju kroz vakuum. Onekomuniciraju, tj. meĎusobno djeluju jedna na drugu, i kada se dva ili više torzionih talasa sretnu,one formiraju interferencijsku sliku, koja integriše elemente informacija o česticama koje su ihstvorile – znači da ta interferencijska slika nosi informacije o čitavom skupu čestica.Vrtlozi biljeţe informacije o stanju čestica koje su ih stvorile. Njihova interferencijska slikabiljeţi informacije o skupu čestica od kojih su vrtlozi interferirali, i to je taj način na koji vakuumne samo biljeţi već i nosi informacije o atomima, molekulima, makromolekulima, zatimćelijama, organizmima, populacijama i ekologijama organizama. Što se tiče ograničenja, nepostoji vidljivo ograničenje informacija, koje interferirajući vakuumski torzioni talasi mogu dasačuvaju i prenesu – mogli bi, smatraju, nositi informacije o stanju “čitavog” Univerzuma, jer sučestice povezane vakuumom na isti način kao što su stvaranjem i primanjem talasa povezaniobjekti u moru.Vorteksi, vrtlozi ili tornadi su u tekućini sličnoj etru. Oni su gradbeni blokovi materije, akako je etar neka vrsta tekućine onda slijedi fizikalni zakon hidrodinamike. Nauka nikad nijeobjasnila zašto atom ima brojeve elektrona 2, 6, 10 i 14 u elektronskim oblacima, odnosno uorbitalnim ljuskama oko jezgra. Vinter to objašnjava na osnovu periodnog sistema igeometrijskih svojstava Platonovih krutina. To daje objašnjenje zašto se elektroni nerazbiju padom u jezgru i kako se njihova zračena energija obnavlja, tako da elektroni nisučestice koje kruţe oko jezgra, već samo mustre stojnih valova koji se nalaze na diskretnojudaljenosti od njega. Onaj ko vječito obnavlja te stojne valove jeste ETAR, smatra Vinter,kao i nekada Tesla.Inače, oblik torusa moţemo gledati kao formu koja se savršeno moţe opisati skupom Φspirala. Φ spirale su samo serije čistih sinusnih valova, jer se svaki kompleksni valni oblikmoţe kreirati od zbroja svih jednostavnijih čistih sinusnih valova različitih frekvencija iamplitude. Takav bi se princip nazvao Fourierovim. Dalje, sve ovakve spirale iz serijeharmonike s valnim duţinama u čistom skladu sa Zlatnim rezom, a kada ove spirale kruţe55

oko torusa one se susrijeću i prosto interferiraju. Rezultat interferencije su kreirana dvadodatna vala, i oba su valne duţine u Zlatnom nizu.Sve je stvar samoorganizovanja, i na isti način bi se mogla formirati stabilna materije odelektromagnetske energije kao forma valne interferencije. Elektromagnetska energija uravnoj crti je Svjetlo, a kada ono „lovi svoj rep‟ oko površine torusa to zovemo Materijomkaoprastari simbol zmije koja grize svoj rep. Atom je čista elektromagnetska energija.Zato fraktalne mustre koje oblikuju atom, oblikuju i naše planete i zvijezde i sve u cijelomSvemiru, smatra Vinter. Mustre koje se ponavljaju oko Platonovih krutina uklapaju se jedna udrugi, te je to ono što nazivamo fraktalima,³³ koji se mogu skalirati u bilo koju veličinu ali omjerostaje konstantan zbog ravnoteţe. To je univerzalni princip!Još jedan od modernih etarskih naučnika, dr. Paul La Violete (Paul La Violette), razvio jeopštu teoriju sastava etra i nazvao je sub-kvantna kinetika. On se ne slaţe sa mnogimaspektima moderne fizike, uključujući i teoriju Velikog praska i raĎanje cijele materije, energije,zakona sila prirode iz potpunog ništavila. La Violete se ne slaţe sa Prvim zakonomtermodinamike, po kojem nakon Praska Svemir više ne dozvoljava kreiranje energije i materijeiz istog ništavila, ali ni sa Drugim zakonom termodinamike po kojem fizika diktira postupnoraspadanje reda i organizacije Svemira nakon Praska ponovo u potpuni haos.On jednostavno ne vjeruje da su svi zakoni mogli biti isključeni samo za djelić sekunde,specijalno tokom Velikog praska. Svojom knjigom “Geneza svemira”, obrazloţio je još mnogoviše problema u vezi sa teorijom Velikog praska, uključujući i čuveni “crveni pomak” kojegdanašnji kosmolozi drţe kao “dokaz” da se naš svemir “širi kontinuirano od Velikog praksa”, ašto smo već obrazloţili. Opšte je poznato da nikada kosmolozi nisu objasnili alternativnopitanje kako to bez “nepostojanja” medijuma svjetlo putuje preko milijardi sv. godina.Nikada nisu uzeli u obzir pitanje mogućeg djelimičnog apsorbovanja svjetlameĎugalatičkom materijom, što bi bio uzrok gubitka energije a povećanja talasne duţine.Ovaj naučnik vjeruje kao i neki drugi alternativci, i to s pravom, da je kosmologija dalekihpredaka bolja alternativa, jer ne pati od moderne teorije Velikog praska. Davni kosmolozi tvrdilisu da je Svemir evoluirao milijardama godina, kao jedan rezultat kontinuiranog procesa kreiranjamaterije i energije iz pretpostavljenog prostora četvrte dimenzije zvane etar-kreacija koja nikadanije prestala i samo se nastavlja dalje i dalje, što i sam kaţe La Violete. Njegov najveći argumentje Svemir kao otvoreni, a ne zatvoreni sistem, što i jeste. Zato je širom Svemira mogućeprimati energiju i materiju iz etra kao četvrte dimenzije, bez suprotstavljanja zakonimaTermodinamike. Isto tako, ono što se danas naziva Velikim praskom imamo u malimsistemima, tj. nastajanje novih zvijezda ili galaksija nakon eksplozija drugih, ali nikakonastajanje Svemira. Tako da taj proces neprestano teče, odrţavajući ravnoteţu.Iz posmatranja na primjeru valnih oscilacija iz Mendelove biološke nauke varijacija, LaViolete je zaključio da bi na sličan način etar mogao proizvoditi valne mustre iz dva stanja etra,dva različita eterona (isti naziv kao čestice astronoma Sia), koji mutiraju i to kontinuirano izjednog stanja u drugo i onda natrag. Etar zadrţava svoje stanje ravnoteţe zbog drugog zakonaTermodinamike, u normalnim slučajevima, dok pod kritičnim uslovima transmutacije etra kao ivalovi lovaca i lovine mogu postati samoorganizujuća valna mustra stabilne forme a valnemustre će postati vidljive u našem fizikalnom svijetu kao svjetlo, kao elektromagnetska energija.La Violete je svoju teoriju testirao u simulacionom modelu zvanom Bruselator. Koristio jedva eteron stanja (X i Y) za dokazivanje kako pod kritičkim uslovima, mogu spontano nastatisamoorganizovane oscilacije. Stvarna reakcija etra koristila je samo nekoliko njegovih prelaznihstanja. Transmutacijski model etra La Violetea podsjeća na transmutaciju kineskih energija Jin i56

Jang. Moguća je kreacija kao rezultat cikličnih meĎusobnih transmutacija energija Jin i Jang, jerse ţenska energija Jin transformiše u mušku Jang, i obratno. To je vječni proces fizikalnihmanifestacija. La Violeteva sub-kvantna kinetika odlično opisuje kako etar proizvodi valove,koje posmatramo kao svjetlo u našem Svemiru.Svjetlo formira stojni val i vječno se obnavlja transmutacijama eterona. Ono čini sveono što u konačnom posmatramo kao kvantne čestice materije. Kinetika sub-kvanta daje boljualternativu potrebnih ulaznih i izlaznih valova Volfove teorije. Pošto se napreduje sve više urazumijevanju načina stvarnog oblika materije iz etra, jasno nam je dakle, nakon svega ovog,kako vibracije kreirane iz etra moraju biti organizovane u spiralnim formama za oblikovanjeatoma i „simpatetička vibratorna fizika‟ je skrivena moć harmonije Sveprirode. To je moćmatematički ujednačenih oscilacija makro i mikrosvemira.Postoji u prirodi jedan izuzetno čudan fenomen, koji je nazvan sonoluminiscencijom. Stvarje u transformaciji zvučnih valova u svjetlosnu energiju, i to je dosta poznat eksperimentdanašnje fizike. Eksperiment je potvrdio fenomen, a uraĎen je tako što je mala staklena posudanapunjena vodom rezonira harmoničnim zvučnim valovima i to od 20 kHz iz zvučnika. Nakontoga se mali vazdušni mjehur unio u centar kuglaste staklene boce, i čim je mjehur tačnocentriran u boci, počeo je ritmički implodirati i emitovati svjetlo. To svjetlo se emitiralo u ultrakratkimsvjetlosnim bljeskovima. Ti bljeskovi nose nekih skoro trillion puta veću koncentracijuenergije, nego što je izvorne zvučne energije. U centru je temperatura mjehura doseglaastronomskih 30 000 o C i pritisak je bio ogroman. No, kako je bilo problema s eksperimentom,počelo se razmišljati o primjeni sonofuzije (vrsta hladne fuzije) za kojom se teţi već dugovremena, dok neki drugi naučnici smatraju da ovo obilje energije dolazi upravo iz polja nultetačke.Postoji i jedan utemeljen Institut kvantne dinamike etra odstrane dva naučnika. Radi se o Davidu Tomsonu (David Thomson)i Dţimu Borasu (Jim Bourassa), koji nezavisno jedan od drugograzvijaju model temeljen na etru, integrirajući kvantnu mehanikusa teorijom relativiteta i teorijom struna, iako je teorija relativnostiskoro pa teorija koja ne daje nikakav doprinos nauci uopšte,naročito etru, jer ga ni sama teorija ne sadrţi. MeĎutim, model ovadva naučnika je zasnovan na onom o čemu smo već pisali u ovomradu - opisuje materiju kao subatomski vrtlog, tornado ili vorteks uetru, kojeg nazivaju Toroidalnom jedinicom etra (TAU).Oni takoĎe smatraju da kombinacije kuglastekonfiguracije formiraju jezgro i elektronske ljuske atoma, akvantna dinamika spominje kako etar ima i mehanička ielektromagnetska svojstva. Ono što materiji daje masu jesumehanička svojstva. Masa je angularni moment vrtložne energije etra, ona je inercijakreirana od etarskih vrtloga, a ono što je vječiti spin vrtloga etra jeste Božja Sila ili G-sila.Dakle, vječiti spin vorteksa etra koji se odrţava za stabilnost cijele materije u Svemiru.Jedan inţinjer, Robert Paterson (Robert A. Patterson), sam se specijalizovao u vortekstehnologiji. Istraţivao je i rad poznatog nacističkog naučnika Viktora Šaubergera (ViktorSchauberger). Iako zavisan naučnik, Šauberger je tokom Drugog svjetskog rata postigaorezultate u vorteks tehnologiji.³´ Paterson na osnovu implozijske fizike Danijela Vinterasmatra da vrtlozi tornada i jakim magnitudama u centru, bivaju pravi primjer kako bi isti57

mehanizam RAM implozijskog krila, temeljen na aerodinamici, mogao imati svojkomplement u elektrodinamici ako se primjenjuje na energiju nulte tačke u vakumuprostora. On pretpostavlja da bi se energija nulte tačke uspjela „pumpati‟, korišćenjemelektroničkih krugova koji bi imitirali vorteks tehnologiju u dizajnu njegovog krila. Na toga je naročito potakla knjiga “Antigravitacijski priručnik”, autora Davida Člidresa (DavidHatcher Chlidress), o pradavnom azijskom kipu iz Japana - Dogu kipom (star oko 10 hiljadagodina). Elektronički ekvivalent i svoje RAM implozijsko krilo, mogli bi biti odgovor da je Dogukip šematska predstava onog što on naziva elektrogravitacijski implozijski pogon(quantumgravitics.tripod.com).***I najzad do zaključka ključa misterija stvaranja. Najzad do shvatanja Boga. Zajedničkiodnos vibracija i geometrija do Zlatnog reza - to je ono što je prirodni naučnik i doktormedicine Hans Dţeni (Hans Jenny, 1904 – 1972) nazvao kimatika u svom istoimenom naučnomdjelu. Dakle, radi se o Svetoj geometriji, koja igra vaţnu ulogu u etarskoj fizici. Suštinamisterije 'Svete geometrije' nije u samoj geometriji, već u vibracijama koje poprimajugeometrijske mustre! Kako je Svemir oblikovan iz samo jedne supstancije (koja se sama posebi ne moţe oblikovati) do različitih pojava pojedinačnih materijalnih stvari kroz formu,onda moţemo reći da je zapravo geometrija etra sa svojom strukturom suština kreiranjamaterijalnog svijeta.Fuler Bukminster (Buckminster Fuller, 1895-1983) prvi je otkrio postojanje odnosaizmeĎu muzičkih frekvencija i geometrijskih formi (Diatonske ljestvice). Bukminster sekoristio eksperimentima, pa je koristio jedan balon u koji je uronio plavi pigment. Nakon toga jezavibrirao balon s frekvencijama iz muzičke skale sedam bijelih tipki klavira. Zbog interferencijevalova došlo je na površini do pojave dvodimenzionalnih aranţmana. Dr. Hans Dţeni je nastaviosa ovakvim eksperimentima poslije Bukminstera, testirajući vibracije stojnih valova sa sličnimsredstvima i sve krutine (atomi, Platonova kruta tijela iz “Timeja”) pokazale su se kaogeometrijske mustre. Uočio je dva istostranična trougla, jedan okrenut dolje a drugi gore, ispajaju se kao muški i ţenski princip, formirajući Davidovu zvijezdu ili dva trougla tetrahedronakoje vidimo u zracima što dolaze do nas pri pogledu ka Suncu.58

Na fotografiji kimatičkog istraţivanja, bijele linije koje su zakrivljene i one ravnepredstavljaju mjesta gdje se vibracije poništavaju. To čini tzv. čvorne tačke, tj. tačke„mirovanja‟-nulte tačke onog iluzornog mirovanja koje stvara zbir svih stalnih vibracija. Tukoloidne čestice tako raspršene u tečnosti, bjeţe kada tečnost vibrira, a geometrijska mustra jesterezultat čiste valne interferencije.DODATAK- Pojam plastični medijum i neka druga razmišljanja i istraživanja očovjeku i našem svijetu -Iz svega ovog, već nam je jasna veza nauke i religije kroz filozofiju elemenata stvaranja.Ono što ih spaja jeste Razum iz analogije, kako je smatrao i Alfons Luj Konstant (Elifas Levi) uizuzetnom okultnom djelu XIX vijeka „Ključ misterija“, a u kojem je naučno razraĎenelektromagnetizam i etar. Pošto se obično obraĎuje najčuvenije djelo H. Blavacke, mi ne ţelimoraditi isto i zato ćemo se osvrnuti malo na pomenuto djelo.„...Znati znači više ne verovati, verovati znači još ne znate. Predmet nauke je poznato; Vera seza to ne zanima i celu oblast prepušta Nauci; predmet Vere je nepoznato, nauka moţe za njimtragati, ali ga ne moţe definisati, pa je stoga prinuĎena da prihvati, makar privremeno,definicije Vere koje nije u stanju da kritikuje. MeĎutim,ako Nauka odbaci Veru, s njom odbacujei nadu i ljubav čije je postojanje i neophodnost očigledno Nauci, kao i Veri. Vera kao psihološkačinjenica pripada kraljevstvu nauke, a nauka kao manifestacija boţanske svetlosti u ljudskomumu pripada kraljevstvu Vere. Nauka i Vera stoga moraju priznati jedna drugu, meĎusobno sepoštovati, podrţavati, pomagati, ali ne zalaziti jedna drugoj u područje. Pravi način njihovogsjedinjavanja je da se nikad ne pomešaju. IzmeĎu njih ne moţe biti kontradikcije, jer iako koristeiste reči ne govore istim jezikom...Razum: ‟O Nauko, ti onda tragaj, ali i poštuj Veru! A kada tvoje sumnje načine dubok jaz usvetlosti ovog sveta, neka ga Vera ispuni! Idite zajedno, razlikujući se jedna od druge, alioslanjajući se jedna na drugu i nikada nećete sići sa pravog puta... Bitak, istina, razum i pravdapredstavljaju osnov u izučavanjima nauke i osnovne teţnje vere...“ ¹, piše Levi.A zatim, Levi nastavlja: „...Nauka proučava bitak u njegovim pojedinačnimmanifestacijama; vera ga pretpostavlja, odnosno prihvata a priori, kao celinu. Nauka traga zaistinom o svemu; vera sve povezuje sa univerzalnom i apsolutnom istinom... Nauka potčinjavarazum ljudi i stvari univerzalnom matematičkom razumu; vera pretpostavlja jedan inteligentan iapsolutan razum koji stvara i prevazilazi matematiku... Vezu izmeĎu nauke i vere činianalogija... ‟Bitak je svuda‟, kaţe nauka ‟on je višestruk i nepromenjiv u svojim oblicima,jedinstven po suštini i nepromenjiv po Zakonu. Relativno dokazuje postojanje apsolutnog. Unjemu je sadrţana inteligencija koja oţivljava i preoblikuje materiju‟. ‟Inteligencija je svuda‟,kaţe vera. ‟Ţivot nije konačno predodreĎen, zato što njime vlada izraz uzvišene mudrosti . A tajapsolut u inteligenciji, vrhunski regulator oblika, ţivi ideal duha, jeste Bog... Istina, stvarnost,razum, pravda, ProviĎenje, pet su zraka presjajne zvezde u čijem centru će nauka napisati reč‟biće“ . ²59

I na kraju se pitamo što je Čovjek? Pa kako reče još Elifas Levi on je ‟telesno biće stvorenoprema slici Boga i sveta, po suštini jednostruko, po supstanci trostruko, smrtno i besmrtno‟.Pod ovim ’trostruko po supstanci‟, Levi je obrazloţio u smislu da se u njemu nalaze: duhovnaduša, materijalno tijelo i plastični medijum. Ovo posljednje je objasnio kao svjetlost, djelimičnostalnu, djelimično promjenljivu što je analogno promjenljivoj masi i veličini svih čestica pa ietarskih. Plastični medijum posjeduje vid, sluh, dodir, njuh i ukus, što znači da onpredstavlja sve što je sačinjeno prema slici našeg tijela.Svjetlost promjenljivom čini magnetni fluid, a stalnom astralno tijelo. Postojanje jedokazano eksperimentalno. Čini ga po Leviju astralno ili zemaljsko svjetlo. Ono svoj dvostrukimagnetizam prenosi na ljudsko tijelo. Voljom djeluje Duša na tu svjetlost, čineći da se onarasprši ili saţme. Moţe i da je projektuje ili povuče, jer je plastični medijum ogledalo “mašte isnova“, djelujući na nervni sistem i uzrokuje pokrete, po Leviju. To je slično Teslinompredavanju “O svetlosti i drugim pojavama visoke frekvencije”, 1893. godine kada je izmeĎuostalog rekao: “...Kada talasi etra udare u čovečje telo, oni proizvedu osećaj toplote ilihladnoće, prijatnosti ili bola ili, moţda, i druge osećaje kojih nismo ni svesni, a i ma kojegstepena ili intenziteta oni bili, pa njih ima beskrajno veliki broj, što znači da ima i ogroman brojrazličitih osećaja...“ ³Ţuta mrlja u oku je prijemnik i binarni detektor elektromagnetnih valova. Koliko supredmeti udaljeni od nas i njihovu boju, dešifrujemo na osnovu jačine impulsa koji dopiru donaših očiju te od njih dalje do mozga, kao i na osnovu valnih duţina i frekvencije koja se odbijaod površine predmeta kojeg gledamo. Odbijanjem fotona od predmeta oni mijenjuju svaki putsvoju prethodnu frekvenciju.Svojom voljom moţemo praviti kontrolu psihičkih slika. Sve je stvar refleksnog dejstvamozga na ritinu, jer čim svjetlost doĎe na ritinu izbacuje elektrone fotoefektom a dalje se tajelektronski poremećaj sprovodi do naših centara u mozgu. Tada se stvara slika. Snagom čistekoncentrisane jake volje moţemo u mozgu da okrenemo smjer biostruje, a to su pozitivne jonskestruje, i mišljenjem proizvedemo višak elektrona koji šaljemo tako na ritinu te rezultat biva daprizore koje gledamo zamjenjujemo svojom psihičkom slikom.U Teslinom članku “Kako kosmičke sile utiču na našu sudbinu“ imamo proračune svihpromjena kojih čovjek nije svjestan a koje sigurno utiču. Npr. prenos energije na čovjeka odkretnje Zemlje oko Sunca od 19 ili 20 milja u sekundi, iznosi po njemu preko 25 160 000 000stopa-funti. ´ Ni po Tesli energija tu nije konstantna, već se mijenja u zavisnosti od poloţajaautomata ili tijela u odnosu na Sunce. Inače, na Zemljinom polutaru tačke imaju brzinu od 1520stopa µ u sekundi, našta treba ili dodati ili oduzeti od translatorne brzine kretanja od 19 ili 20milja kroz Svemir, pa se otuda energija mijenja u toku 12 sati za vrijednost koja otprilikeodgovara vrijednosti od 1 533 000 000 stopa-funti. To znači da neki nepoznati način energijaizlazi i ulazi u tijelo automata u iznosu od oko 64 konjske snage. A kako to nije sve, zbogSunčevog sistema koji ide po Tesli ka Herkulu a danas ka sazvjeţĎu Lira, trebalo bi po njemu dadoĎe do sličnih godišnjih promjena fluksa energije. To bi dostiglo zaprepašćujuću cifru od prekostotinu milijardi stopa-funti.Dakle, svi ovi promjenljivi i čisto mehanički uticaji su još sloţeniji, zbog nagiba orbitalnihravni i raznih drugih kako stalnih tako i povremenih dejstava mase, jer ‟ovaj automat je,meĎutim, izloţeno i delovanju drugih sila i uticaja. Njegovo telo se nalazi na električnompotencijalu od dve milijarde volti, koji se menja snažno i neprestano. Cela Zemlja je osetljivana električne vibracije i odgovara na njih. Atmosfera vrši pritisak od 16 do 20 tona, shodnobarometarskim uslovima. Ona prima energiju Sunčevih zraka u promjenljivim intervalima po60

srednjoj stopi od oko 40 stopa-funti u sekundi i podvrgnuta je povremenim bombardovanjimaSunčevih čestica koje prolaze kroz telo čoveka kao kroz papirnu salvetu. Kroz vazduh prolazezvuci koji udaraju na njegove bubne opne, a njega potresaju neprekidni drhtaji Zemljine kore.Izloţen je velikim promenama temperature, kiši i vetru. Kako se onda ne čuditi što u ovomstrašnom komešanju, gde izgleda da ni čelik ne bi mogao to da izdrţi, ova tanana ljudska mašinaradi na izuzetno dobar način?‟, piše Nikola Tesla. ·Naravno, nisu svi automati isti u svakom pogledu, pa zato i ne mogu reagovati na isti način.MeĎutim postoji podudaranje u reakcijama koje vaţe i za ljudska bića. Sve što vaţi za jedinku,vaţi i za njene najveće grupe. Recimo svi imamo potrebu povremenog spavanje, što Tesla lijeponavodi u članku kao primjer fiziološke potrebe i neophodnosti da se ‟mašina‟ povremenozaustavi, i to je samo jedno stanje koje nam je postepeno nametnuto dnevnim okretanjem Zemljeoko Sunca. Ovaj primjer je samo jedan od mnogih dokaza koji idu u prilog mehanističkoj teoriji.Tako spoznajemo ritam u svemu-u idejama i mišljenjima, jednostavno na svim poljimaintelektualne aktivnosti.Svjetlost moţe da se širi beskonačno, ali i da stupi u vezu sa svojim odrazima na velikojudaljenosti, jer ona magnetizuje tijela. A šta je animalni magnetizam, pitao se još Levi?!Djelovanje jednog plastičnog medijuma na drugi, kako bi ga ili raspršio ili saţeo, a sve se moţedalje stvoriti daljim saţimanjem utvrĎenog djela sopstvenog plastičnog medijuma. A ako bi sepitali da li je magnetizam u suprotnosti sa moralom i religijom, odgovor je: da, ali samo ako sezloupotrebljava, kao što su bili brojni primjeri kroz istoriju na skupovima političkim ilimitinzima i sličnih vrsta, jer osnovno svojstvo etra je vibracija.Materija koja se širi u beskraj a proizvodi sjaj naziva se Svjetlom, i nju je Bog stvorio prijesvega ostalog. Ova jedinstvena materija u beskonačnom predstavlja etar ili bolje rečeno eteričnusvjetlost. Dakle, to je materija, pokret ili kretnja istovremeno, i fluid i neprestana vibracijainherentnasila koja se pokrenuta zove magnetizmom.„...U zvezdama koje magnetizuje postaje astralna svetlost. U organizovanim bićima postajemagnetni fluid. U čoveku obrazuje astralno telo ili plastični medijum... Ova svetlost predstavljazajedničko ogledalo svih misli i svih oblika; ona čuva slike svega što je prošlo, odsjaje nestalihsvetova i, po analogiji, nacrte budućih... svega što je prošlo, odsjaje nestalih svetova i, poanalogiji, nacrte budućih. Ona predstavlja instrument proricanja...“ ¸,pisao je Levi, što većdanas moţemo analogno povezati sa torzionim poljima u etarskoj fizici Nikolaja Kozireva (popitanju zvijezda npr.)Očigledno da ni Mesmer, ni drugi u Novom i Savremenom dobu nisu pronašli dobar diotajne nauke prirode, već ih samo ponovo otkrili. Znamo da je Kopernik samo uspostavioAristarhov heliocentrični sistem iz III vijeka p.n.e. No, pitanje je i da li je i to znanje u Staromvijeku došlo od nekuda do Aleksandrija, gdje su se školovali skoro svi umovi helenističkogperioda.Pitagori npr. bila je dobro poznata primarna i elementarna materija. O elementarnoj materijiMesmer je primjetio supstanciju neosjetljivu na pokret podjednako kao i na mirovanje, ali nijerazumio da je pokret inherentan prvoj supstanci i da on ne proizilazi iz njene neosjetljivosti, većnaprotiv, proizilazi iz njene sklonosti upotpunjene pokretom i mirovanjem koji se meĎusobnouravnoteţuju-dakle, apsolutno mirovanje ne postoji nigdje u ţivoj materiji Univerzuma. Materijau stanju ‟mirovanja‟ privlači promjenljivu da bi je umirila. S druge strane, promjenljiva ‟napada‟onu u stanju ‟mirovanja‟ da bi je pokrenula. Djelić mira, koji samo izgleda nepokretan, nije ništadrugo do još uskovitlanija borba i veća tenzija njihovih fluidnih sila. Tako jedna druguneutralisanjem, dospijevaju u stanje mirovanja, pisao je Levi¹, i potpuno je analogno onome što61

danas u nauci poznajemo kao ‟nulta tačka mirovanja‟ (zbir svih vibracija stvara iluzijumirovanja).„Ta supstanca privlači i odbija, saţima se i širi u konstantnom skladu; ona je dvostruka; onaje androgina; ona uzima sebe u zagrljaj i oploĎuje se; ona se bori, trijumfuje, uništava,obnavlja; ali nikad ne dozvoljava sebi da zapadne u lenjost, jer bi lenjost za nju bila smrt...Univerzalna materija je svojom dvostrukom magnetizacijom primorana na kretanje, a njenasudbina je da traga za ravnoteţom“, piše on u „Ključu misterija“.¹⁰ I baš na tu originalnusupstancu odnosi se odlomak iz Knjige Stvaranja,¹¹ u kome stoji objavljeno: „Neka budesvjetlo!“ – i bi svjetlo.Dalje Levi kaţe kako ‟ne postoji nijedno čvrsto tijelo koje se ne bi u trenutku raspalo uprah, nestalo u dimu i postalo nevidljivo, ukoliko bi se naglo poretemetila ravnoteţa njegovihelemenata‟. Zato slijedi da se moţe upravljati magnetnim silama, omogućavati uništenje ilistvaranje oblika, oblikovanje pojava ili razaranje tijela-dakle, upravljati svemoćnošću prirode.Kod čovjeka koji ima problema sa mjesečarenjem, plastični medijum biva preopterećenogromnom količinom nesvarene hrane. U takvim slučajevima tada volja vrši pritisak na medijumda bi ga olakšala, iako onemogućavana mlitavošću sna. To dovodi do reakcije mehaničke prirodekojom se kretanje tijela uravnoteţuje sa svjetlošću medijuma, zbog čega je jako opasno nagloprobuditi mjesečara, jer se prepunjeni medijum moţe iznenada povući ka zajedničkomrezervoaru i napustiti sve organe što bi odvojilo od Duše i rezultiralo smrću (u čemu postojedokazi). ‟Prekomjerno raspršivanje ili iznenadno saţimanje plastičnog medijuma neke osobemoţe dovesti do smrti (npr. izazivanje bijesa)‟.¹²Fluidna tijela ljudi privlače i odbijaju jedno drugo prema zakonima vrlo sličnim zakonimaelektricteta, što nazivamo instiktivnim simpatijama i antipatijama. One se na taj načinuravnoteţuju. U slučajevima halucinacija mogu biti vrlo zarazne i uvučene u njih mogu bitičitave gomile naroda, kako Levi kaţe u ‟slučajevima neobičnih prikaza i čuda, na npr. čudesaameričkih medijuma i masovnu histeriju‟¹³,što smo vidjeli kroz cijelu istoriju XX vijeka naistorijskoj pozornici u sistemima manipulacija i retorike, koji su i danas ponekad prisutni napolitičkim i sličnim skupovima. ¹´Iz nijeme, vegetativne kontemplacije, nemoguće je preći ka oslobaĎajućim vibracijamamisli, a da se ne promjene organi i okolina. Isto vaţi i za nauku danas, koja kaska dogmama većviše od sto godina. Osobe kod kojih se pri prvom kontaktu osjećaju opasni uticaji, čine samo diofluidnih asocijacija i voljno ili nevoljno koriste zalutale struje astralne svjetlosti. Svaka vibracija,sve što previše uzbuĎuje čula izaziva izopačenost ali i zločin, a snaţne emocije su poputţestokih pića. Česta upotreba njih uvijek je rezultirala zloupotrebi, jer svaka zloupotrebaemocija gasi osjećaj za moralno i etično. Takvo djelo vidjeli smo kroz istoriju retorike zamanipulaciju masom, pogotovo kroz XX vijek. Veliki diktatori nisu bili ništa drugo doprenosnici vibracija svojih kreštavih glasova kroz etar. Tako su predstavljali generator sasakupljenom energijom, koji su pojedinačno sa bine naelektrisavali i magnetisali mase. Bili supoput glavnih zajedničkih osobina Tačke i Nule.Svi ljudi strasne prirode, poput Nikole Tesle koji je strasno voleo nauku, su poput jakonaelektrisanog magneta, jer oni privlače i odbijaju sa violetnim posljedicama. Magnetizacijumogu vršiti na dva načina. Prvi način je djelovanjem snage volje na plastični medijum nekeneke druge osobe čime se potčinjavaju njena volja i njeni postupci. Ovakav jedan eksperimentnpr. izvršio je Tesla nad prijateljima braćom Ţivić, bokserima, za jednom večerom, kada ih jesnagom uma potpuno paralisao na koji minut pokazujući im prijateljski jačinu uma nad fizičkom.Ili slučaj pozivanja bijele golubice putem misli, ili brojni drugi primjeri drugih ljudi.62

Drugi način magnetizacije je djelovanjem preko volje drugog, bilo zastrašivanjem ilinagovaranjem kako bi se izmjenio plastični medijum i postupci osobe nad kojom se vršimagnetizacija. Ovaj drugi tip moţemo prepisati politici, diplomatiji i svim najruţnijimpostupcima u ljudskoj istoriji.Ostali vidovi magnetizacije su zračenjem, kontaktom, pogledom a posebno riječju, što smoobjasnili i pominjali. Sve je vibracija, pa tako i glas, jer glasovne vibracije mijenjaju kretanjeastralnog svjetla. To predstavlja moćno sredstvo magnetizacije. U savremenoj psihologiji postoječetiri velika perioda čovjekovog razvoja i prvi period je tzv. „antenatalni period‟. To je periodod začeća do roĎenja, pa su do danas vršeni eksperimenti o mogućem dugoročnom pamćenju naosnovu ovog prvog perioda. Tako se smiještanjem mikrofona blizu fetusove glave otkrilo da jeuterus prilično bučno mjesto. Od svih zvukova najviše se izdvaja zvuk otkucaja majčinog srca imajčin glas, koji moţe da se čuje u antenatalnom periodu. Zato bi se na osnovu principa - što jepoznatije deluje privlačnije, mogla objasniti preferencija za majčin glas u odnosu na drugeglasove. Najinteresantnije od svih nalaza govori o mogućnosti da se još u uterusu učidiskriminacija nekih glasova jezika, kako piše u knjizi “Razvojna psihologija”, prof. dr.Ljubomira ŢiropaĎe i Ljiljane Miočinović. Npr. i dah takoĎe vrši magnetizaciju putem vibracije.Svaki pokret tijela širi vibracije kroz etar, koje ne prestaju i kad ih mi više ne čujemo.Psihološki pokret bihejviorizam nastao pod Dţonom Votsonom u SAD-u i Pavlovim u Rusiji,i imao je popularnost u periodu od ‟20-ih do ‟60-ih godina XX vijeka. Osnovna ideja i praksa bilaje da se na osnovu posmatranja čovjekovog ponašanja izvuku zaključci. Svaku reakciju je trebaloobjektivno psihološki analizirati u ponašanju čovjeka. Zato je bihejviorizam mnogo dopriniopsihologiji, naročito zbog eksperimentalne metode iz koje su izlazile dobre analize i izvještaji.Pavlov u Rusiji, radio je eksperimentalno, proučavajući uticaj zvuka metronoma na psa. Tako seotkrilo da zvuk metronoma luči pljuvačku kod psa što dovodi do gladi. Slično je kasnije sapacovima radio Skiner, poznat kao radikalni bihejviorista. Do danas raĎeni su i eksperimenti outicaju buke i raznih zvukova na ljude i sl.Ljudska tijela privlače i odbijaju jedno drugo. Mogu i da apsorbuju jedno drugo- ‟jednomoţe da se protegne na drugo, kao i da razmenjuju... Ljudi postaju lepi u školi entuzijazma,umetnosti i slave; u zatvorima postaju ruţni, a u semeništima i manastririma dobijaju tuţan lik‟.¹µ ‟Univerzalno svetlo koje magnetiše svet naziva se astralno svetlo; kada oblikuje metale, nazivase Azot ili filozofski Merkur, a kada daje ţivot ţivotinjama naziva se animalni magnetizam‟.¹Ono što prilagoĎavajući znakove misli, stvara oblike i slike jeste Inteligencija. Svojomimaginacijom čovjek djeluje na svjetlo, privlačeći je u dovoljnoj količini. Tako svojim mislima isnovima daje odgovarajući oblik. Razum se gubi onda ako ga svjetlo nadjača (disharmonija,remeti rezonanciju, ravnoteţu), i utopljava ga u oblicima koje stvara, te je onda fluidna atmosferaludaka često otrovna za uzdrmani razum kao i za egzaltiranu imaginaciju.Slike odašilje u etar cijeli nervni sistem plastičnog medijuma. Nervni sistem čovjekabiva privučen slikama, jer one odgovaraju našoj npr. uznemirenosti i prirodi našeg umora,‟kao što će magnet, krećući se niz ulomke različitih metala, sebi privući samo i isključivogvozdene opiljke‟.¹· Na taj način snovi nam otkrivaju ili zdravlje ili bolest, mir ili nemir našegplastičnog medijuma i cjelokupnog nervnog sistema. Čak i naša planeta Zemlja ima energetskelinije koje su poput nervnog sistema, što je zabiljeţila geomantija a mjerili i inţinjeri namnogim prastarim mjestima koji su bili i ostali kulturno nasljeĎe čovječanstvu. ¹¸‟Čovjekov plastični medijum udiše i izdiše astralno svjetlo ili vitalnu dušu zemlje, baš kaošto naše tijelo udiše i izdiše zemaljsku atmosferu‟.¹¹ A sve ima svoju pozitivu ili negativu, inekome će nešto odgovarati dok drugima neće, tako da isto vaţi i za magnetno svjetlo, jer naše63

tijelo preko svog nervnog sistema privlači i zadrţava taj oblik svjetlosti, jer ponovićemo:plastični medijum posjeduje vid, sluh, dodir, njuh i ukus. Znači sačinjen je prema slici našegtijela. Prenadraţenošću putem etarskih vibracija plastični medijum komunicira sa našimnervnim sistemom, po Leviju, a to je nakon njega naučno objasnio Tesla u predavanju “Osvjetlosti i drugim pojavama visoke frekvencije”, 1893. godine.I po Leviju, moć koja stvara oblike jeste Svjetlost, koja pokreće vrtloge atomanekadašnje materije u svijetu hladnoće. Ona stvara oblik prema zakonima vječnematematike. Stvara prema Zlatnom rezu. Stvara putem univerzalne ravnoteţe svjetlosti isjenke. Misli ostavljaju svoj trag na svjetlu, a ona predstavlja materijalni instrument mislikroz etar. Zato se kaţe da je boţanstvenost duša svjetlosti - univerzalna i beskonačna, akako piše Levi: ‟svaki čovek predstavlja jedan broj: svaki skup slova daje odreĎenu serijubrojeva. Brojevi izražavaju apsolutne filozofske ideje...‟ ²⁰Širom Univerzuma kruţi ideja o savršenom i nepromjenljivom poretku u prirodi,odnosno zamisao o hijerarhiji koja se uspinje ali i uticaju koji se spušta na sva ţiva bića, ito je svjetlost koja pretvara u aktivni princip. Kako piše u “Ključu misterija“: ‟četirineproračunljiva fluida nisu ništa drugo do različite manifestacije iste univerzalne supstance,koja je svetlost, a ona je vatra koja služi stvaranju u obliku elektriciteta i čovek može usmeritivitalno svetlo pomoću svog nervnog sistema‟.²¹ Univerzalni činilac stvaranja metala jestemagnetizovani elektricitet, a sve stvoreno je iz etarskog svjetla i ‟oblici se svi reprodukuju izsvetla‟, po Leviju.²² Ona magnetizuje čovjeka i stvara slično kao zvijezde, omogućavajućikroz etar pomoću elektromagnetnih lanaca komunikaciju koja nam je poznata kaotelepatija kao i slučajevi ‟medijuma‟ (vidovitih) koji ‟vide na daljinu‟. Na isti način misli sebiljeţe u RNG generatoru, koji radi na primjeru slučajnog šuma i binarnog sistema 0 i 1.O tzv. ‟boravku duše mrtvog čovjeka‟, Levi piše: “duša mrtvog čoveka ne bi bila u stanju daţivi u atmosferi ţivih ljudi (to bi odgovaralo jonosferi – V.K. ²³), isto kao što ni mi ne moţemoţiveti u zemlji ili u vodi. Jednom eteričnom duhu neophodno je veštačko telo nalik na naše da bimogao dospeti do nas...“ ²´, a dalje Levi nastavlja – “sve što zapravo vidimo od mrtvih, jesunjihovi odrazi u atmosferskom svetlu, svetlu čije otiske mi prizivamo simpatijom naših sećanja.Duše mrtvih se nalaze iznad naše atmosfere. Vazduh koji udišemo je zemlja po kojoj oni hodaju.To je ono što izjavljuje Spasitelj u JevanĎelju kad navodi dušu jednog sveca da kaţe: ‟IzmeĎunas se nalazi ogromna provalija, i oni koji su gore više ne mogu sići do onih koji su dole... ‟Dodirujemo ih kao što ih i vidimo; upola iluzija, upola magnetna i nerva sila...“ ²µHipoteza će biti vjerovatna samo ako je uslovljena iskustvenim poukama. Ona jebesmislena kada je pouke pobijaju. Nauka je iskustvo. Hipoteza je vjera. Zbog toga pravanauka uvijek neophodno prihvata vjeru. S druge strane, prava vjera neophodno računa nanauku, pisao je Levi. ²Dvojni magnetizam u nama proizvodi dvije vrste simpatija–naizmjenično apsorbujemoi zračimo.²· A ono što koristimo kao zamjenu za vrtlog, riječ vorteksi (a pominjao ih je i Levi) uetru postoje i za zvijezde i za ljude, i upisano je u DNK svega što postoji.***„1. Hvali ime Gospodara svog Svevišnjeg, 2. koji sve stvara i čini skladnim, 3. i koji sve s mjerom odreĎuje inadahnjuje, 4. i koji čini da rastu pašnjaci, 5. a potom čini da postanu suhi, potamnjeli...“64

(Kur‟an; SURA 87 SVEVIŠNJI SURA 87 SVEVIŠNJI – EL – A‟LĀ, (Mekka – (19 ajeta.)) ²¸Ključno oruĎe u prirodi jeste spirala. Svugdje je oko nas i u nama. Uočavamo je u vodi,uočavamo je u nebo, uočavamo je u vjetar itd. Neke su više uočljivije, neke manje, ali odembriona do galaksija one su prisutne svugdje i vječno.Spirala je jedna od najdinamičnijih i najproporcionalnijih poruka prirode u kojoj izpomirenja suprotnosti izlazi, harmonično i nepovratnoo–ona je srednji put, linija manjeg otpora,nikad ne skreće previše ni u jednom smjeru, pronalazeći uvijek savršenu ravnoteţu. Proučavanaje i opisivana i jezikom matematike od vremena stare Grčke, a crtana još i u vrijeme paleolita²¹na stijenama širom Mediterana. Ono što je zajedničko svim spiralama kako smo vidjeli, jeste dase razmotavaju oko nepovratne tačke na različitoj udaljenosti, tj. one se odmotavaju oko tačkeudaljavajući se od nje. Zlatna spirala utemeljena je na Zlatnom rezu. Matematičari je nazivajulogaritamskom spiralom (slika 6.9.), i u njoj je misterija sklada i ravnoteţe Φ-ja – savršena mjerakoja govori da se cjelina odnosi prema većem dijelu kao veći prema manjem.Muzika je harmonija, i ono što su stari Grci znali o muzici prirodno se odrţavalo udoţivljaju logosa. Harmonija je muzika! Ona je najprirodniji izraz matematičkih zakona, koje sujoš otkrili pitagorejci. U Novom zavjetu stoji: “U početku bijaše riječ i riječ bijaše od Boga i riječbijaše Bog”.³⁰ Inţinjer Goran Marjanović u svom naučno-duhovnom tekstu “Samoostvarenjeapsoluta” za časopis Kroz prostor i vreme, napisao je: “…Imajući u vidu strukturu Jedinstva,uspostavljene meĎuodnose i korelacije, činjenicu da se čovek nalazi u “središtu” svih tihprostorno-vremenskih vrtloga, isprepletenih pri tom raznim nivoima svesnosti, na mestu“sudara” dimenzionih skala mikro i makro svemira, na granici izmedju onoga “izvan” i onoga“unutra”, prateći igru prostora i vremena, materije i duha, umesto sintagme ČOVEK IUNIVERZUM, sasvim slobodno moţemo reći: ČOVEK jeste UNIVERZUM …” ³²Naš mozak je kao antena, i takoĎe reaguje. To znači da su i moţdani valovi i srčani ritam,koherentni sa Šumanovom rezonancijom (6-8 Hz) naše planete. Ponovo je otkrivena 1952.antenom kraj drveta (kao potvrda Teslinog nekadašnjeg otkrića), koja je kupila elektromagnetskevalove Zemlje sa pomenutom frekvencijom rezonancije. Ona je rezultat valova izmeĎu Zemljinekore i gornjih slojeva atmosfere. Ovu frekvenciju zovu srčanim ritmom Gaia-e, i povezana je saljudskom sviješću.Valovi našeg mozga djeluju u frekventnom domenu koji tačno uključuje Šumanovufrekvenciju. Svi NASA-ini brodovi opremljeni su s ureĎajima koji simuliraju frekvencijuŠumanove (Tesline) rezonancije. NASA je na početku još primjetila da astronauti postajuuznemireni i dezorjentisani čim su izvan Šumanove frekventne rezonancije. To znači da mizavisimo od nje potpuno prirodno kao stanovnici ove planete.Drveće u šumi djeluje kao ogromna antena koja prikuplja Šumanovu frekvenciju. Drveće jejoš i pojačava, prema eksperimentalnim dokazima D. Vintera. Šetnja šumom predstavljaosvjeţenje. Svaka isključenost Šumanove rezonancije dovodi do dezorjentisanosti i uznemirenja.Vjeruje se da je to razlog ljudske ţelje u provoĎenju vremena u prirodi. Na visinama, avionskaoplata djeluje na nas kao jedan veliki Faradejev kavez, pa se smatra da doprinosi osjećaju umoraod leta. Zato danas, Daniel Vinter, kaţe da sav biološki ţivot zavisi o ovoj rezonanciji kaodugačkom Φ valu-nosiocu za isprepletene elektromagnetske Zlatne valove. Zbog toga moţemoosjećajima ljubavi ugoditi prirodi i postati kao ona. Dakle, povezani smo sa prirodom Zemlje naisti način na koji nam je u psihologiji poznata tzv. „afektivna vezanost‟ za naše najbliţe.65

Mozak je i vremenska mašina ujedno. Glavna djelatnost mozga, prema riječima dr.Abramovića, je preračunavanje frekvencija galaktičkih polja koja odrţavaju sinhronicitet saatomskim i subatomskim svijetom naše strukture a to je 95% moţdane djelatnosti.Svi poremećaji u mikrosvijetu, smatra se, uslovljavaju da se mijenjaju u harmonicimakrosvijeta, a što je tzv. budućnost. Ukoliko pogledamo elektromagnetski spektar, koji jeneodvojiv od prostora, (a sve zajedno je svjetlosni-luminoferozni etar Nikole Tesle), ondatemporološki i strukturno gledano, svjetlost je fenomen. Ona se pojavljuje visoke frekvencije ilikratke talasne duţine su – prošlost; niske frekvencije ili duge talasne duţine su budućnost.Sadašnjost je nelokalni početak. Ma koja početna talasna duţina jeste odabrana sadašnjost, jersamo konstantna sadašnjost je fizičko vreme. Ako uopštimo, onda su sve pojedine talasne duţineelektromagnetskog spektra u konstantnoj sadašnjosti, a njihov odnos proizvodi sukcesiju,odnosno dvije različite talasne duţine. Frekvence su uvijek u odnosu prošlost-budućnost iliobrnuto, a sve one zajedno su neograničeni niz početaka alternativnih sadašnjosti, kojih ima makoliko mnogo, ali ne beskonačno. Beskonačnost je samo jedna, i ona je vremenske prirode-to jesama Sadašnjost, kako smatra dr. Abramović.Eksperimentalno je dokazano da mislima, djelima, riječima iemocijama šaljemo u etar svoje talase odreĎene energije. Reklismo da je to dokazano eksperimentalno na Institutu u Pristonu ijoš nekima, putem RNG generatora koji generiše slučajni šum(Random Noise Generator). Taj ureĎaj generiše potpuno slučajnišum prema principu neizvjesnosti kvantne mehanike. Slučajnišum se pretvara u binarni sistem (0 i 1). RaĎeni su i eksperimentis uticajem molitvi, kao i uticaju misli na vodu, i sl. Po naučnikuPavlovu, postoje četiri vrste elektro-psihonervnih procesa.Postoje i četiri kodna znaka DNK u jezgru gena viših organizama,a ćelije su takoĎe četvorne strukture te s toga četiri osnovnahemijska elementa npr. razbuktavaju vegetaciju.Vijekovima se vjerovalo da je srce dom naših osjećaja iemocija. To je izraţeno u skoro svim popularnim ljubavnimpjesmama i gotovo svim starim spisima. Popovo otkriće bio-fotona, tj. plavog svjetla u tijelu,dovelo je do pretpostavke da se radi o nekakvom odnosu s DNK. Za terapeutske i istraţivačkesvrhe koriste se elektrokardiogram (EKG) za srčane valove, dok se elektroencefalogram (EEG)koristi za moţdane valove. Sluţe i za pojedince kako bi se uspostavila ravnoteţa, rezona ncijasrca i uma. Zato se danas mogu mjeriti i ljudske emocije (samilost, empatija, ljubav, bijes ifrustracija).UreĎaj za srce koristi elektromagnetske valove srca i mozga. On utvrĎuje postojanje njihoveharmonije-postoji li izmeĎu srca i uma koherencija. UreĎaj srca provjerava uravnoteţenost našihosjećaja i misli. Npr. EKG i EEG jogina su koherentni. D. Vinter je objasnio kako mehanizamvalova sluţi za isporuku energije uma i srca vlastitom DNK.Kada srce izraţava emocije ljubavi, ono kreira kaskadu elektromagnetskih valovaZletne sredine, tj. kreira gravitaciju (G-silu, spiralno-cirkularnu energiju) kao što to atomčini, pri privlačenju isprepletenih elektromagnetskih valova u nultu tačku „mirovanja„.Npr. pošto emocije potiču iz srca, danas ih moţemo mjeriti. Emocije se reflektuju uvalovima EKG-a. Svi valovi prave vorteks u jezgru atoma. Radi se o mjeri Zlatne sredine,koji usklaĎuje skalu valne duţine srca i mozga s kratkim valnim duţinama DNK. Kada sunaše misli i emocije u skladu s ljubavlju, kreira se kaskada Fibonacijevog niza (Zlatna66

sredina), koja povezuje energiju srca i uma s pridruţenim vlastitim DNK. Tako su emociječista energija koja se prenosi. Emocije prenose emocionalnu energiju od srca svakoj stanicitijela do DNK. Znači, energija naših emocija se kreće izmeĎu tih skala, mjerila dugihvalnih duţina i kratkih valova kako bi se konačno isporučila u DNK.Spiralni tok energije u etru, ostavlja time i pečat na naše ćelije u DNK spiralnog oblika, kojaje nosilac svih nasljednih svojstava predaka (graĎa tijela, boja očiju, pamćenje, inteligencija i sl.) i unjoj je pečat predaka i čitavog budućeg ţivota. U nju tzv. “morfička polja”, kao vrsta svijesti,obnavljaju namjerno neki uklonjeni gen u eksperimentima. Naša DNK ima dvojnu spiralnustrukturu i četiri vrste nukleotida, koji su u ovoj sloţenosti neponovljivi, osim u slučajublizanaca, ali i tu opet sa nekim manjim razlikama. Najsloţenije spiralne konstrukcije su u našemmozgu.Šta je to kolektivna svijest, ili u slučaju K. G. Junga šta je to kolektivna nesvjesnost kao iindividualna, pitaju se brojni naučnici posljednjih decenija. Sprovedena istraţivanja samajmunima u period izmeĎu 1952-1958. godine na japanskom otoku Košima, udaljenom odjapanske obale. Tamo su istraţivanja vršena i narednih, nekih oko 30 godina. Grupa majmuna je1952. godine naučila je sama kako da opera nečiste slatke krompire kako bi jela čiste. To je prvouradilo jedno mlado majmunče, naučivši svoju majku. Postupno je vremenom sve više majmunaovladavalo “trikom” pranja krompira. Od tada pa do 1958. godine došlo je do efekta koji znamokao “kritična masa”, pa je kritična grupa majmuna (oko 100) naučila pranje krompira. Ono što jeinteresantno jeste da je trik odjednom naučilo cijelo pleme majmuna na otoku Košima. Jošinteresantnije, i za nauku tada još iznenaĎujuće, bilo je što su kolonije majmuna na glavnomkopnu i na drugim otocima počeli ovladavati istim umjećem a da nisu bili podvrgnuti učenju.Dakle, sposobnost je nekako prenijeta drugim majmunima na udaljenim lokacijama, a da se‟kritična masa‟ od oko stotinu majmuna smatrala nesigurnom masom. Sve to ne bi bilo mogućeda nema onog što pored polja akaše (i sličnih naziva) zovemo i „nevidljivim poljem‟.Slični eksperimenti raĎeni su i saljudima, te se pokazalo i da ljudi dijelenesvjesno znanje. To je nalik dijeljenjuzajedničke baze podataka. Biolog RupertŠeldrejk smatra da je i ljudska svijestpovezana s nevidljivim kolektivnimpoljem, koga za ovakve slučajeve nosinaziv “morfičko polje”. Po Šeldrejku,svaki član kritične mase ili grupe,doprinosi kolektivnom morfičkom polju.Nakon toga kolektivna svijesnostmorfičkog polja biva dostupna skoro svakoj individui grupe.MeĎutim, ovakve fenomene ne smatramo jedinim morfičkim poljima. Ima ih veliki broj-usvakom primjeru eksperimentalnom, barem po jedno. Iz istraţivanja i ličnog zapaţanja naosnovu istorijske nauke, semantike i etimologije, primjetili smo da se ne mogu korijeni riječi uprezimenima ljudi na Balkanu tumačiti samo sa strane nauke o jeziku i seoba, već da jedinopotpuno objašnjenje uz etimologiju i ostalo daje dodatak polja akaše ili etra, ili još bolje zaovakav slučaj - morfičko polje. Tome se mogu dodati kao kolektivnom (ne)svjesnom, i moţdanikodovi. Razlog tome jeste što iz nekih prezimena u Crnoj Gori ljudi izvuku nadimke, kojiodgovaraju izvornim riječima drugih stranih jezika a da toga nisu svjesni. Slučaj nije toliko67

masovan ni čest, ali je primjećen u nezavisnim primjerima jedni od drugih u par slučajeva širomzemlje, da čak ne zavise ni generacijski. ³³Spoljašnje polje informacija zvano morfičko polje, je realnost kao i moţdani kodovi, jer sene mogu drugačije objasniti ovakvi i brojni slični primjeri bez zajedničkog polja informacija italoga predaka u moţdanim vlaknima čovjeka. Vjeruje se s pravom, na osnovu posmatranjaeksperimenata, da morfička polja sadrţe i informacije za izgradnju ţivih organizama. Naukadanas još uvijek smatra da DNK sadrţi sve informacije potrebne za izgradnju nekog organizma.Upravo morfička polja to “sve informacije”, demantuju. Istina je da DNK sadrţi samoinformacije za konstrukciju materijala koji je potreban za izgradnju organizma. MeĎutim, nesadrţi sam plan izgradnje. Postoje faze u izgradnji embriona. Navodno su kod prve su 100% svestanice identične. Razlikovanje ide tek nakon pete deobe stanica, kojih ima tridesetdvije. Pitanjeje otkuda dolaze informacije iz DNK o izradi organizma, kad se stanice ne mogu razlikovatimeĎusobno?! Zato Šeldrejk smatra da se informacije nalaze u spoljašnjem polju-morfičkompolju.Ovakvo objašnjenje Šeldrejka daje objašnjenje za jedan prilično čudan fenomen u vezioporavka gena. Biolozi su jednoj grupi muva odstranili iz DNK gene za vid. Naravno, sve supostale slijepe, ali se nakon nekoliko generacija izvršila restauracija gena u DNK. Voćne muveopet su vremenom progledale, pa se vjeruje da se informacije u genima koji nedostaju obnavljajuiz DNK muva putem njenog morfičkog polja.U labaratorijama savremenim, ljudi pokazuju sposobnost za spontan prenos utisaka i slikadrugima, posebno kada su emotivno bliski meĎu sobom. Univerzalni simboli i rhetipovi javljajuse ponavljanjem u kulturama svih civilizacija. Um jedne osobe u stanju je da utiče na mozak ali itijelo druge. To je danas poznato kao telesomatska ili nelokalna medicina. U još savremenijojnaučnoj literaturi, ovo je poznato kao transpersonalne veze. Ovo su činjenice, bez obzira štosavremeni um još uvijek nije spreman da prihvati kao stvarno, samo zato što nije materijalnomanifestovano. Jedna od potvrĎenih transpersonalnih veza je kada jedan od blizanaca osjeća boldrugog, i taj je fenomen vrlo iscrpno dokumentovan, te je potvrĎeno da oko 30% blizanacadoţivljava telepatsku povezanost. Otkriće je potvrĎeno putem praćenja moţdanih talasa, krvnogpritiska i galvanskih reakcija.Na polju antropologije i labaratorijskih dokaza, imamo saznanja o realnostimatranspersonalne veze meĎu pojedincima. MeĎutim, to nije sve, jer suptilni i spontani kontaktiizmeĎu kultura široko su rašireni, o čemu svjedoče artifakti različitih civilizacija (graĎevine i sl.).To bi spadalo u domen transkulturnih veza, koje su pored pisanih izvora sigurno bile prisutne.Dakle, ne radi se o nikakvim pustim nadama ili pogrešnog tumačenja rezultata, već jerazvijen čitav spektar eksperimentalnih protokola, koji se kreću od procedure redukcije zvuka(poput Ganzfeldove tehnike), pa sve do rigoroznih metoda “udaljenog mentalnog uticaja na ţivesisteme” (DMILS – distant mental influence on living system). Uzeti su gotovo svi fakti, poputobjašnjenja koja obuhvataju skrivene senzorske znake, uticaj mašina, varanje od straneispitanika, nekompetentnost ispitivača, greške u tumačenju rezultata ili korišćenju eksperimenta,i sve opet nije moglo da objasni na pravi način brojnost statističkih značajnih rezultata.Zaključeno je da gotovo svi ljudi posjeduju “paranormalne” sposobnosti, i ne samo da ljudimogu da komuniciraju sa umovima drugih ljudi, već mogu i da stupe u interakciju sa tijelimadrugih. Svjesni um neke osobe, moţe da proizvede ponovljive i mjerljive efekte na tijelo drugeosobe, i to se zove kako smo rekli - telesomatski pristup, koji su bili dobro poznati tzv.”primitivnim narodima”.68

Postoje danas čak i odreĎeni varijeteti tzv. simpatetičke (telesomatski efekat; antropolozinazivaju” simpatetički”) magije, koja se sve više istraţuje i koristi jer ona predstavlja jednu vrstualternativne medicine, kao duhovno iscjeljenje. Duhovni iscjeljitelj utiče na organizam svogpacijenta “duhovnim” sredstvima, tj. odašiljanjem iscjeljiteljske slike (ili isjeljujuće informacijeputem polja akaše), dok daljina uopšte ne utiče na rezultat. Rezultati su takoĎe dobrodokumentovani. Drugi tip sipmatetičke magije jeste uticaj molitvi itd.Interakciju svijesti s fizičkim svijetom, istraţuju istraţivači kvatnog mozga, naprednijimkvantnim konceptima, poput nelokalnosti, fazne relacije i hiperprostora. Paţnju usmjeravaju napsihoneuroimunologije, psihosomatske medicicne i drugih oblika istraţivanja biopovratne veze,upravo zbog veze izmeĎu svijest i tjelesnih procesa. Tu su još i istraţivanja skrivenih aspekatasvijesti kroz meditaciju, upotrebu psihodeličnih supstanci, nekonvencionalnih tipova energije,poznatih kao prana, kundalini i či, koji imaju efekat na svijest. Nebeski prijemnik jesveproţimajući medijum, i pristup mu ima svako i sve u Univerzumu. On nikad nije i nikadaneće biti izgubljen, iz njega se mogu crpiti informacije kao i koristiti beskonačna energija zaprenos. Većina ljudi moţe postati svjesna nejasnih, ali smislenih slika, intuicija i osjećaja kojipotvrĎuju da su oni u “dodiru” s drugim ljudima a nekada i okruţenjem, čak i kada se nalaze vandomašaja bilo kojeg od pet čula. MeĎu naučnicima koji na bilo koje načine istraţuju takveslučajeve transpersonalne svijesti jesu antropolog Elkin, Marlo Morgan, fizičar i istraţivačmozga Nitamo Montekuko (Nitamo Montecucco), dr. Ginter Hafelder (Günther Haffelder) idrugi.Lijeva i desna hemisfera mozga različitih ispitanika, vremenom postanu sinhronizovane.Radi se o sinhronizovanim električnim aktivnostima mozga jedne, s mozgovima drugih osoba,pored prenosa misli i slika kao univerzalna transpersonalna sposobnost. Eksperiment koji jeizveden u juţnoj Njemačkoj proljeća 2001. godine, dr. Hafelder, šet štutgarstkog Instituta zakomunikacije i istraţivanja mozga, uporedio je EEG obrasce dr. Marije Sagi, koja je psiholog iprirodno nadareni iscjeljitelj, zajedno sa EEG obrascima mladića koji se meĎu učenicimaprijavio kao dobrovoljac. Oboje su bili u različitim prostorijama, i prikačene su im elektrode, anjihove EEG slike bile su projektovane na veliki ekran u Sali. Isjeljiteljka je uspjela dadadijagnozu a onda i izliječi zdravstvene probleme ispitanika, koji je za svo to vrijeme sjediozatvorenih očiju u meditativnom stanju. Kada se ona koncentrisala na svoj zadatak, njeni EEGtalasi spustili su se u duboku Delta regiju, koja je izmeĎu 0 i 3 Hz u sekundi (a Alfa je 7,8 Hz), snekoliko iznenadnih erupcija talasnih amplituda. Ovo je bilo vrlo čudno, jer kada mozak utone uDelta oblast, onda je osoba u fazi sna. U ovom slučaju, iscjeljiteljka dr. Marija Sagi je bilapotpuno budna, iako je bila u duboko opuštenom stanju. Drugo i još jače iznenaĎene bilo je što jeispitanik pokazivao takoĎe iste Delta talasne slike, koji su se pojavili na njegovom EEGmonitoru dvije sekunde poslije pojave ne EEG-u iscjeljiteljke.Od kraja XIX vijeka počelo je gušenje svakog rada na istraţivanju ovoga do danas, i to jejedini razlog zašto današnja nauka nema odgovor na ovakve slučajeve, ali ipak s druge straneimamo prave i mjerljive efekte na ljude koji postaju sve rašireniji u praktičnim istraţivanjima.ZAKLJUČAK69

Dakle, za konak ove studije: kada se greške u nauci nastavljaju zahvaljujući konzervativnimnaučnicima koji bi da ih odrţe, a ukoliko se neke od teorija s eksperimentima predlaţu većdecenijama na temelju starog znanja koje pruţaju jednostavnije i logičnije objašnjenje, ondakritična masa uglavnom novijih, tj. mlaĎih generacija prestaje podrţavati staru paradigmu. Na tajnačin nastaje promjena u paradigmi. Nekada je mnogo vijekova trebalo da proĎe da bi sepokrenuo starovijekovni heliocentrični sistem Aristarha od strane Kopernika. Bilo je to drugovrijeme-“sporije” vrijeme za razvitak. Ovo vrijeme je “brţe”, kao i svako ubuduće. Zato zaista,kako reče Tesla, „takva rezerva, i čak opozicija nekih, jeste i te kako korisna odlika i neophodanelemenat u ljudskom progresu, kao i prijemčivost i entuzijazam drugih-tako masa koja se napočetku opire kretanju, kada se jednom pokrene dobija veću energiju‟.¹Obilje pozadinskog mora kvantne energije danas se u kvantnoj elektrodinamici koristi zaobjašnjavanje principa neizvjesnost, kojeg je otkrila kvantna fizika. To je nepredvidljivoponašanje subatomskih čestica, a čestice imaju svijest i njima smo bombardovani konstantno.Ono što uzrokuje polje nulte tačke vjerovatno su vibracije subatomskih čestica. Naprijed i natrag,„virtualni fotoni‟ kreću se izmeĎu polja nulte tačke i našeg fizikalnog svijeta, a poslijenanosekundi energija se opet otpušta pomoću drugog virtualnog fotona, koji se vraća u poljenulte tačke.Mi funkcionišemo poput fotoćelija za fotoelektrični efekat! Oko nam je očiglednonajsavršeniji organ! Ono što zovemo „virtualnim fotonom‟ jeste foton koji dolazi i odlazi iz poljanulte tačke, nikad ne ostajući u „materijalnom‟ svijetu i koristi se samo za razmjenu energijeizmeĎu ta dva da kaţemo „polja‟ (nulte tačke i materijalnog svijeta). I ne dolaze samo fotoni donas, već i sve vrste elementarnih čestica u naš fizikalni svijet. Odakle, pitamo se?! „Niotkuda‟!Očigledno je po svemu da dolaze iz polja nulte tačke. Uvijek se pojavljuju u našoj fizikalnojrealnosti samo hiljaditu ili milionitu sekundu, a zatim nestanu u praznini. Sve te forme „mističnihčestica‟ se zato i nazivaju virtualnim česticama. One nisu stabilne za opstanak u našem realitetu.Kvantni skup virtualnih čestica i fotona čine polje nulte tačke.Svemir nikada nije miran i ništa u njemu nije slučajno! Sve u Svemiru ima u podlozinevidljive geometrijske strukture i one slijede fundamentalne principe. Vakum je obiljekontinuiranog toka energije, energije nulte tačke, sličan Hindu kosmologiji starog Istoka u onomčuvenom kosmičkom plesu Šive.Energija je jedino vječna, jer ona je jedino vaţna za svakog od nas pojedinaca ali i cijeločovječanstvo, pošto se tiču domena duhovnog rada, intelektualnog, humanosti, morala… Ona semoţe crpiti iz etra, ta beskonačna i slobodna energija za spas čovječanstva a za kraj nafte iatomske energije, jer kako reče Nikola Tesla: „Snagom izvedenom iz njega, sa svakom formomenergije dobivenom bez napora, iz spremišta zauvjek neiscrpnog, čovječanstvo će napredovativelikim koracima. Pitanje je samo vremena kada će čovjek uspjeti priključiti svoje strojeve‟,pošto longitudinalni valovi mogu ići do bilo koje udaljenosti i praktički bez ikakvog gubitkaenergije. Faradej i Tesla otkrili su primjenu besplatne energije, i kada se to jednom spoznaloznačilo je znati kako je izvlačiti neiscrpno iz vakuma.„U zujanju ţica ima geometrije, u rasporedu sfera ima muzike‟², reče Pitagora, a „oblaci nisusfere, planine nisu stošci, morske obale nisu krugovi, a kora drveta nije ravnina, kao što nisvjetlost ne putuje ravnim pravcem‟³, reče i Mandelbrot. Kao što smo vidjeli, etar je realnost, uSvemiru ništa nije slučajno, a kako reče Levis Ričardson „veliki vazdušni vrtlozi imaju malevrtloge koji odrţavaju njihovu brzinu, a mali imaju još manje i tako sve do viskoznosti‟.´70

Naša svijest je povezana s drugim kroz meĎusobno povezujuće polje akaše ilisveproţimajući medijum, na isti način kako su povezane čestice, galaksije u Svemiru sa ostalimu makrokosmosu, kvanti u mikrokosmosu i organizmi ţivih bića. “Svijest je transformišuća sila”µ, rekao bi Ošo. Sve zahvaljujući davno u istoriji spoznatom sveproţimajućem medijumu, koji semanifestuje kako u domenu prirode tako i domenima uma. Etar je realnost jer je medijumelektromagnetskih valova, a pošto je nematerijalan, supstancija je istančane vječne energije kojaproţima sve u Univerzumu-metafizički prostor ili područje, medijum koji kontinuirano fluktuira(osciluje) te je kao takav neuravnoteţen i promjenljiv.Svijest naučnika i bilo kog drugog, kao što vidimo, mora uključivati neku formu energijeduhovneenergije, koja je potrebna da bi uopšte kreirala bilo što. Da je prostor „prazan‟, onda bi inaš um bio prazan, bez duboke svijesti i inteligencije te ograničen na moţdanu masu koja radikao zatvoren sistem bez ikakvih Djela. Kako to nije tako, apsolvirali smo da Svemir nije bezsvijesti, kao ni čovjek.Mi smo u obilnoj količini energije, a frekvencije galaktičkih polja odrţavaju sinhronicitet saatomskim i subatomskim svijetom naše strukture.Svijest nije ograničena samo na mozak, već je Svijest svugdje u Svemiru.LITERATURA I DRUGI IZVORI-Za poglavlja I i VI i Dodatak:- Ervin Laslo, Nauka i akaša polje-celovita teorija svega, Esotheria, Beograd, 2007, 32-115.- Vojislav Gledić, Od kamene sjekire do teorije kvarkova, Oktoih, Podgorica, 2003, 28-36.- Bertrand Rasel, Istorija zapadne filozofije, Narodna knjiga Alfa, Beograd, 1998, 137-193.- Priya Hemenway, Tajni kod, v/b/z, Zagreb, lipanj 2009, 50-57, 124-134, 149-154, 182 i 183.- Mile Dupor, „Hermetički spisi‟, Esotheria, Beograd, 2004, 194, 195, 204, 205 i 211.- Velimir Abramović, Etarska fizika i relativizam, Akademija NOIA, http://bit.ly/wFC2Mi.- Velimir Abramović, Nikola Tesla i eter – nova nauka i tehnologija, Bašta Balkana blog, 5. sept.2011.- Velimir Abramović, Osnovi nauke o konstantnoj sadašnjosti (predavanje), LomonosovUniverzitet u Moskvi, 1. nov. 2011.- Goran Marjanović, Inteligentne eterske energije, el. časopis Kroz Prostor i Vreme, 2011,http://kpv.rs/?p=335.71

- Gorana Marjanovića, Samoostvarenje apsoluta, el. č. KPV, 2011, http://bit.ly/z7Hf2q.- Aleksandar Lazarević Nema praznog prostora, KPV, jun 2011, http://kpv.rs/?p=49.- Jan Viherink, „Vibracije etera‟–poglavlje 6, 2004, preveo Mladen Kvaternik, 2006,http://bit.ly/khrsH7.- Jan Viherink, „Polja nulte točke‟–poglavlje 4, Jan Viherink, 2004, preveo Mladen Kvaternik,2006, http://bit.ly/zUknz3.- Jan Viherink, „Oţivljavanje pradavne znanosti‟–poglavlje 5, Jan Viherink, 2004, preveo M.Kvaternik, 2006, http://bit.ly/whJwJ6.- Jan Viherink, „Znanost i svijest‟–poglavlje 3, Jan Viherink, 2004, preveo M. Kvaternik, 2006,http://bit.ly/imsfS6.- Jan Viherink, „Znanost i Biblija‟–poglavlje 11, Jan Viherink, 2004, preveo M. Kvaternik, 2006,http://bit.ly/whX9fz.- Atom, Vojna enciklopedija, Izdanje redakcije vojne enciklopedije, tom 1, Beograd, 1958.- Talas, Vojna enciklopedija, Izdanje redakcije vojne enciklopedije, tom 9, Beograd, 1967.- Val, Vojna enciklopedija, Izdanje redakcije vojne enciklopedije, tom 10, Beograd, 1968.- O svetlosti i drugim pojavama visoke frekvencije, Nikola Tesla, Predavanja, Izabrana dela N.Tesle, Zavod za udţbenike i nastavna sredstva, tom prvi, Beograd, 2006.- Beţični prenos električne energije, Nikola Tesla, Članci, Izabrana dela N. Tesle, Zavod zaudţbenike i nastavna sredstva, tom 2, Beograd, 2006.- Uticaj statičkog elektriciteta na beţični prenos, Nikola Tesla, Članci, Izabrana dela N. Tesle,Zavod za udţbenike i nastavna sredstva, tom 2, Beograd, 2006.- Nikola Tesla, Dnevnik istraţivanja Kolorado Springsa 1899-1900, Izabrana dela N.Tesle,Zavod za udţbenike i nastavna sredstva, tom prvi, Beograd, 2006, 549.- Svetski sistem beţičnog prenosa energije”, Nikola Tesla, Članci, Izabrana dela N. Tesle, Zavodza udţbenike i nastavna sredstva, tom 2, Beograd, 2006.- Mogućnosti beţičnih komunikacija kod ţeljeznica, Nikola Tesla, Članci, Izabrana dela N. Tesle,Zavod za udţbenike i nastavna sredstva, tom 2, Beograd, 2006.- Kako kosmičke sile utiču na našu sudbinu, Nikola Tesla, Članci, Izabrana dela N.Tesle, Zavodza udţbenike i nastavna sredstva, tom 2, Beograd, 2006.72

- Mark Sajfer, Čarobnjak - ţivot i vreme Nikole Tesle, Stylos, Beograd, 2006.- Aleksandar Milinković, Tesla, pronalazač za treći milenijum, Beoknjiga, Beograd, 2002, 86.- Branimir Jovanović, Tesla, Centar Tesla, Beograd, 2006, 138-183.- Vladimir Karadţić, Nikola Tesla o XXI stoljeću–1937.g. (i naučni komentari), Znanje-portal zarazvoj svijesti, 4. februar, 2012, http://bit.ly/wBpzYE.- Vladimir Karadţić, Simbol Sunca i filozofija elemenata stvaranja kroz istoriju,Znanje-portal zarazvoj svijesti, (pdf), jul 2011, http://bit.ly/x2Jrde.- Seadin Jelovac, Ajnštajnova teorija relativnosti 100 godina laţi, Mostar, 2006.- Astronomija, Atlasi znanja, Mladinska knjiga, tom 4, Ljubljana 1978, A/7 - A/6.- Ljubomir ŢiropaĎa i Ljiljana Miočinović, Razvojna psihologija”, Čigoja, Beograd, 2007.- Elifas Levi, Ključ misterija, Esotheria, Beograd, 2005, 70-167.- Drugi članci sa posjećenih sajtova:An Excursus into Etheric Technology, Journal of Borderland Research, 20. jun 2011,http://bit.ly/wlzMbO;The Electrical Mechanism of the Ether, Journal of Borderland Research, 7. jun,http://bit.ly/ywszpw;The Nature of Electricity and Ether, Journal of Borderland Research, 5. jun 2011,http://bit.ly/y6IOYR.- Electro Gravitic Implosion Propulsion Systems, quantumgravitics.tripod.com,- Subquantum Kinetics, seite, P. La Violette:http://www.etheric.com/LaVioletteBooks/ether.html,http://starburstfound.org/category/research/subquantum-kinetics/,http://starburstfound.org/resurrection-hubble-jeans-galaxy-formation-theory/.-John Worrell Keely-Accomplished Anti Gravity Inventor-His inventions and biography,http://www.antigravitytechnology.net/john_worrell_keely.html .- Charles W. Leadbeater and Annie Besant, Excerpts from Occult Chemistry, THE NATURE OFMATTER, 1905, http://bit.ly/y8II4m.-Za poglavlja II-V:- Max Planck, Annalen der Physik, Band 1, Über irreversible Strahlungsvorgänge, 1900 .- Georges Bourbaki, Die klingenden Wasserstoffatome und die Quantenphysik, München 1994.73

- Walter Greiner und Georg Wolschin, Elementare Materie, Vakuum und Felder, Heidelberg,1988., []P. A. M. Dirac, Der Werdegang des Naturbildes in der Physik.- Werner Heisenberg, Das Teil und das Ganze, Seite, München, 1985.- E.W. Maunder, The Observatory, 22, S 315, 1899.- Seadin Jelovac, Einsteinova teorija relativnosti-100 godina laţi, poglavlje 18.1 „Konstantnekonstante‟, Mostar, 2008.FUSNOTE1 GLAVA. Etar: filosofija i istorijat¹ citat, “Mahabharata”, Svetovi/Novi Sad, 2005, Novi Sad, 6 i 7;Objašnjenje pojmova iz citata: juga je kosmičko razdoblje. Obično četiri juge čine krug od najsretnijega donajpokvarenijeg razdoblja, dok hiljadu njih čini jedan dan Brahmana ili kalpu, golemo razdoblje od 4 320 000 000smrtničkih godina, u kojem se svijet stvara, kao što u jednako dugoj noći Brahmana opet propada. Pod pojmom jugaovdje se misli zapravo cijela kalpa. PraĎapati je Gospodar poroda, tj. bog otac. Suraguru je Učitelj bogova. Sthanuje Stub svijeta, ili naprosto Postojani. Manu je Čovjek, praotac čovječanstva. Ka: “Ko?” je zapravo Tajanstveno bićevrhovnog boga PraĎapatija. Paramašthin je Onaj koji stoji na najvišem vrhu, tako da je sve do njega u citatunabrajanje koje se moţe shvatiti kao nabrajanje imena boga (ili kao nabrajanje niza vrhovnih boţanstava?). Dakša,“Vještina” ili “Vještak”, Praćetasa, sin 10 Praćetasa i Mariše prema puranskoj genealogiji, imao je sedam sinova:Krodha, Tamas, Dama, Vikrita, Angiras, Kardama i Ašva. Češće se govori o jednome i o deset Pradapatija;Brahmanovih sinova, od kojih je jedan i Dakša. Brahmadiji su brahmanski mudraci, tj. brahmanskoga roda, araĎaršiji su kraljevski mudraci.² iz knjige Mila Dupora, “Astrološki i hermetički spisi”, Esotheria, Beograd, 2004, 195.³ citat i paraf. Demokrita iz knjige Vojislava Gledića, “Od kamene sjekire do teorije kvarkova”, Oktoih, Podgorica,2003, 28.⁴ isto Demokrit, V. Gledić, “Od kamene sjekire do teorije kvarkova”, 29 str.µ paraf. i citat Epikura iz knjige V. Gledića, “Od kamene sjekire do teorije kvarkova”, 34 i 35 str. paraf. Tit Lukrecija, V. Gledić, “Od kamene sjekire do teorije kvarkova“, 36 str.· cit. Mila Dupora, “Astrološki i hermetički spisi“, Esotheria, Beograd, 2004, 194, 195, 204, 205 i 211 str.2 GLAVA. OdreĎivanje gustine etera upreĎivanjem brzine rasprostiranja zvučnih isvjetlosnih talasa¹ citat Nikole Tesla o eteru74

3 GLAVA. Konstantne konstante¹ iz knjige “Einsteinova teorija relativnosti-100 godina lazi“, Seadin Jelovac,„Konstantne konstante‟, Mostar 2008.poglavlje 18.1.5 GLAVA. Plankova konstanta h (Jsec.) – dimenzionalna slijepa ulica¹ prema "Annalen der Physik", Max Planck, “Über irreversible Strahlungsvorgänge”, Band 1, 1900.² prema, “Die klingenden Wasserstoffatome und die Quantenphysik”, Georges Bourbaki,München 1994.³ citat Walter Greiner und Georg Wolschin - “Elementare Materie, Vakuum und Felder”,Heidelberg, 1988.; P. A. M. Dirac, Der Werdegang des Naturbildes in der Physik.´ citat, seite, Werner Heisenberg, "Das Teil und das Ganze", München, 1985.µ prema, E.W. Maunder, "The Observatory", 22, 1899, S 315. citat, Arnold Sommerfeld, "Atombau und Spektrallinien“, Braunschweig 1951.· citat, Arthur I. Miller „137- C.G.Jung, Wolfgang Pauli und die Suche nach der kosmischen Zahl“,München, 2011.6 GLAVA. Etar: teorija i eksperiment¹ citat Maha, “Čarobnjak - ţivot i vreme Nikole Tesle”, M.Sajfer, Stylos, Beograd, 2006, 21.² prema podacima iz “Vojne enciklopedije”, Izdanje redakcije vojne enciklopedije, tom 9, Beograd, 1968, 336.³ isto, prema podacima sa 722 str.´ citat , Aleksandar Lazarević “Nema praznog prostora”, KPV, http://kpv.rs/?p=49.µ riječ je o knjizi Mičija Kakue “Nemoguća fizika”. citat prof. Pešla iz “Čarobnjak, ţivot i vreme Nikole Tesle-biografija jednog genija”, M.Sajfer, Stylos, Beograd,2006. 18.· citat Tesle, “O svetlosti i drugim pojavama visoke frekvencije”, predavanje odrţano u Franklinovom institutu uFiladelfiji, 24.feb.1893, i u Nacionalnom udruţenju za električno osvetljenje u St. Luisu 1.marta 1893.godine,N.Tesla, Predavanja, Izabrana dela Nikole Tesle, Zavod za udţbenike i nastavna sredstva, tom prvi, Beograd, 2006,170, 171.¸ cit. Tesle i prema podacima iz knjige “Čarobnjak, ţivot i vreme Nikole Tesle-biografija jednog genija”, M.Sajfer,Stylos, Beograd, 2006, 90.Kako se neka eminentna imena nauke nisu slagali sa Ajnštajnovim pogledima, citiraćemo neka iz djela nobelovcaMaurisa Alaisa (Maurice Allais, Nobelpreisträger) „Die größte Mystifizierung in der Geschichte der Wissenschaft:Die Relativitätstheorie“ (Najveća mistifikacija u nauci: Teorija relativiteta), sa bloga Seadina Jelovca -DRUGI O TEORIJI RELATIVNOSTI:-kritičar nauke Kammerer 1961: “Mnogo prije nego ijedan eksperiment u fizici bi jedno jurističko istraţivanje,moglo da otkrije navodnu istinitost Teorije relativnosti”;-Gothard Barth (fizičar): “Najveći problem teorijske fizike nisu Einsteinove teorije, relativiranje vremenaprostora,zakrivljeni prostor ili paradox „blizanci‟. Potpuno je ne shvatljivo da je ova diletantska glupost mogla daosvoji čitav svijet. Ovdje vidimo jedno potpuno skretanje od racionalizma XIX vijeka, prema mistično–magičnommraku. Moralo je više sretnih (ili nesretnih) slučajeva da se susretnu, tako da ova neshvatljiva prevara uskoro (već80 godina), jednom eksaktnom naukom zavlada";75

“Kada bi danas Teorija relativnosti bila izbrisana iz fizike, ona ne bi ostavila nikakvu prazninu. Jer nikakvoobjašnjenje je daleko bolje od jednog besmislenog, navodnog rješenja, koje vodi ka jednom pogrešnom osjećajuznanja”;-Fizičar Julio Palacios: "Teorija relativnosti pruţa jedno fiktivno riješenje za problem koji ne postoji–jedanHokuspokus”;-Ernest Rutherford je teoriju relativnosti označio kao “vic”;-Lorentz je čitav ţivot odbijao Einsteinovu Teoriju relativnosti i objašnjenje njegovih formula.-Herbert Dingle je prošao najgore. On je bio predsjednik astronomskog društva Velike Britanije i poznati relativistdok nije počeo da sumnja u teoriju relativnosti i na kraju postao protivnik. Dok je bio relativist mediji su stalnoobjavljivali njegove ideje, a kada je postao protivnik samo je na početku uspio da objavi nešto od kritike teorijerelativnosti, u časopisu “Nature”, nakon čega mu biva uskraćeno daljnje objavljivanje. 1956 je rekao: “Čudna ijedinstvena je Einsteinova teorija, kroz paralizirajuće svojstvo kojim djeluje na razum”;-Louis Essen, engleski fizičar koji je 1955. konstruisao prvi atomski sat, napisao je jedan artikel–“Teorijarelativnosti, šala ili prevara?”;-W. Dissler je napisao jedan rad sa naslovom-“Vodi li vjerovanje u Einsteinovu teoriju relativnosti, na jedan načinprema mentalno–intelektualnom invalididetu?”;-Frederick Soddy, američki nobelovac, otkrivač izotropije je 30.06.54. u Lindau rekao: “Kada bi jedan studentpočinio jedan takav zločin i frizirao njegove brojeve i račune, da bi dobio tačan rezultat, on bi bio proglašen kaosramota za školu. Ove teorjie, posebno Teorija relativnosti i Kvanta fizika, imaju transcedentalnu osnovu i graničena bizarno, tako da je osnovano pitanje, koliko uopšte mogu da vrijede kao ozbiljna nauka? Sa time je počela jednavelika prevara, koja prema mom mišljenju mora biti označena kao korak unazad u carstvo fantazije i mistike. Pravikrivac je Einstein.” Ovaj govor je bio od njegovih kolega kao i medija cenzuriran i samo jedan manji dio je došaodo javnosti;-Wilhelm Conrad Röntgen, nobelovac: „Meni ne moze nikako uci u glavu da su potrebna takva apstraktnaposmatranja i pojmovi, da bismo razumjeli prirodne pojave“;-Oskar Kraus, profesor na univerzitetu u Pragu i kasniji koautor knjige “100 autora protiv Einsteina” je napisao1925. godine jedno otvoreno pismo Einsteinu i Max von Laue u kojem piše: “Vi (Einstein i Laue) pokazujete dječijebolesti. Ove bolesti su smrtne, i teorija relativnosti ih neće preţivjeti. Ništa od invariantnosti brzine svjetlosti nećepreostati; prostor neće biti zakrivljen, istovremenost neće biti relativna. Ja izgovaram ova predviĎanja sa takomtvrdokornošću, koja je znak jednog á priori u istinu ubjeĎenog filozofa”;-Nikola Tesla, takoĎe jedan od otvorenih protivnika teorije relativiteta od početka, u jednom pismu za časopis“Patfinder” 1937. godine napisao je sljedeće: “…U tačkama a, b i c, izneo sam neke od očevidnih zabludasavremene pseudo-nauke. Teoriju relativiteta pokrenuo je još pre više od 200 godina moj slavni zemljak Bošković,veliki filozof, koji je, i ako pritisnut brojnim obavezama, uspeo da napiše oko hiljadu tomova na bezbroj različitihtema. On je radio na relativitetu–uključujući čak i kontinuum vremenskog prostora–tako detaljno i bez greške da zadruge nije ostalo ništa već samo da dodaju neke koještarije. Relativisti nisu nikada pomenuli njegovo ime, jernaravno – u mutnome se riba lovi” – iz knjige “Teslina boţanstva”, Aleksandar Milinković, Poni Press, Beograd,2006, 10, 11; prim.autora: RuĎer Josip Bošković je u XVIII vijeku sjedinio Kantovu teoriju dinamizma sa tadašnjomatomistikom (da izmeĎu besprostornih, matematičkih tačaka na malim otstojanjima djeluju odbojne sile, a navelikim prelaze u Njutnove sile privlačenja). Zasluţan je izuzetno što je mehanička atomistika uključilamaterijalistička shvatanja u osnove nauka.-Na kraju svog ţivota i sami Ajnštajn o svom djelu: "Vi zamišljate, da ja sa jednim mirnim zadovoljstvom mogugledati na moje ţivotno djelo, ali izbliza gledano, izgleda potpuno drugačije. U mom djelu ne postoji ni jedan jedinipojam, za koji sam uvjeren, da će u budućnosti ostati postojan, i ja se osjećam potpuno nesigurno i pitam se, da lisam uopšte na pravom putu…” Albert Einstein u pismu svom drugu Solovinu 1949.; i još: „Odakle dolazi to da meniko ne razumije a svi vole?“, Albert Einstein, nobelovac.¹ prema Teslinim člancima, “Članci”, N.Tesla, Izabrana dela Nikole Tesle, Zavod za udţbenike i nastavna sredstva,tom 2, Beograd, 2006, 277-290, 307-314.¹⁰ podaci i citat, “Čarobnjak, ţivot i vreme Nikole Tesle-biografija jednog genija”, M. Sajfer, Stylos, Beograd,2006, 108.¹¹ prema članku “Uticaj statičkog elektriciteta na beţični prenos”, N.Tesla, Članci, Izabrana dela Nikole Tesle,Zavod za udţbenike i nastavna sredstva, tom 2, Beograd, 2006, 287-290.¹² cit.Tesle sa predavanja “O svetlosti i drugim pojavama visoke frekvencije”, N.Tesla, Predavanja, Izabrana delaNikole Tesle, Zavod za udţbenike i nastavna sredstva, tom prvi, Beograd, 2006, 186 i 187.76

¹³ isto (podaci).¹´ cit. Tesle iz članka “Problem povećavanja ljudske energije, kretanje čoveka napred-energija kretanja-tri načinaza povećanje ljudske energije”, N.Tesla, Članci, Izabrana dela Nikole Tesle, Zavod za udţbenike i nastavnasredstva, tom 2, Beograd, 2006, 138, 139 i 141.¹µ prema članku “Svetski sistem beţičnog prenosa energije”, N.Tesla, Članci, Izabrana dela Nikole Tesle, Zavod zaudţbenike i nastavna sredstva, tom 2, Beograd, 2006, 308 i 309.¹ podaci i ilustracije iz “Tesla”, Branimir Jovanović, Centar Tesla, Beograd, 2006, 138-183; i ilustracije u boji (slika6.4.) su 11a. i 11b. u knjizi B. Jovanovića.¹· prim. autora: Zanimljivo je da je još 1894. gospoĎi Ketrin Dţonson, pisao: "Doći će vreme kada ćete i naparobrodu koji plovi preko okeana svakodnevno moći da čitate novine s vaţnim vestima iz sveta, i kada ćete, kolikogod daleko bili, pomoću dţepnog instrumenta sa ţicom zabodenom u zemlju, moći da razgovarate s prijateljima kojiće kod kuće imati slično podešen instrument." (citat iz knjige “Čarobnjak - ţivot i vreme Nikole Tesle”, M.Sajfer,Stylos, Beograd, 2006, 134.).¹¸ prim. autora: Tesla u članku “Mogućnosti beţičnih komunikacija kod ţeljeznica”, za časopis “Vincennes Sun”,17. aprila 1907, piše: “…Time što se mašinisti ili kondukteru svakog voza omogućuje da pozove bilo koji drugi voz istanicu na pruzi i da dobije potpunu i nepogrešnu informaciju, vjerovatnoću sudara i drugih nesrećnih slučajevabiće uveliko smanjena…” (citat iz članka “Mogućnosti beţičnih komunikacija kod ţeljeznica”, N.Tesla, Članci,Izabrana dela Nikole Tesle, Zavod za udţbenike i nastavna sredstva, tom 2, Beograd, 2006, 385.¹¹ prim. autora: U članku “Svet čuda koji će stvoriti elektricitet”, za časopis “Manifacturer‟s Record”, 9. sept. 1915.g. Tesla je obrazloţio mogućnosti dobijanja elektriciteta iz uglja i gvoţĎa, budući razvoj hidroelektrana, upravljanjeatmosferskim padavinama pomoću elektriciteta što je ţelio sprovesti u djelo putem Vordenklif kule, zatimtelegrafsku fotografiju i druga unapreĎenja energije budućnosti, kao i električnih pronalazak za ratne svrhe koji će sevidjeti dok svijet ne preplave automati (drugi problem prema članku “Problem povećanja ljudske energije”, 1900.).²⁰ prema podacima iz poglavlja 6. „Vibracije etera‟- http://bit.ly/khrsH7; i 4. „Polja nulte točke‟,http://bit.ly/zUknz3, preveo Mladen Kvaternik, 2006.²¹ prema knjizi "Ajnštajnova teorija relativnosti 100 godina laţi", Seadin Jelovac, Mostar, 2006. pog.„Konstantnekonstante‟, 18.1.²² poglavlje 6 „Vibracije etera‟- http://bit.ly/khrsH7, preveo M. Kvaternik, 2006.²³ riječ je o knjizi “Nastanci-četrnaest milijardi godina kosmičke evolucije”, Nil de Gras Tajson i Donald Goldsmit,Laguna, Beograd, 2005, 29-72.²´ citat Maria Škorina u toku dopisa sa V. Karadţićem - razmatranja o etru, datacija dopisa 3. januar 2012.²µ cit. “Astronomija”, Atlasi znanja, Mladinska knjiga, tom 4, Ljubljana 1978, A/7 - A/6.² cit. indijskog mistika Ošoa (Bhagwan Shree Rajneesh), Tajni kod, Priya Hemenway, v/b/z, Zagreb, 2009, 181 i183.²· riječ je o radu “Okultni smisao Tesline spirale”, dr. Velimir Abramović, http://bit.ly/wjwuT1.²¸ prema podacima iz naučnog teksta “Etarska fizika i relativizam”, dr. Velimir Abramović, Akademija NOIA,http://bit.ly/wFC2Mi.²¹ citat Tesle iz istog teksta iz prethodne fusnote.³⁰ Neolit- vremenski se stariji neolit sa impreso-keramikom moţe opredijeliti tako da njegov kraj pada u prvupolovinu treće hiljade godina prije nove ere; takva datacija stoji u vezi sa mogućnostima vremenskog povezivanjakasnije faze neolita sa kulturnim razvitkom u Egiptu i Mesopotamiji - posredstvom Krita i područja Egejskog mora isa relativno novijim datiranjima početak egipatske i mesopotamske istorije je u vrijeme oko 2900. godine prije n.e.;od nastanka analize radioaktivnog ugljenika, datacija naeolita se prebacuje još dalje u prošlost.³¹ „Nastajanje mase iz prostora‟, prema predavanju “Osnovi nauke o konstantnoj sadašnjosti”, dr. V. Abramović,Lomonosov Univerzitet u Moskvi, 1. nov. 2011.³² paraf., dr. Lj. Stojanovića sa seminara “O Crnoj rupi i tački prosvetljenja”. Sve to samo govori da seminari dr.Stojanovića ipak imaju kako duhovan tako i naučni karakter. U nekim drugim seminarima dr. Stojanović se osvrtao ina pojam aure, zašta bi mnogi konvencionalni naučnici rekli da je “šarlatanstvo”, a eksperimentalni dokazi govore opostojanju biofotonskog polja Popa ili sl., kakve je za aure naveo inţinjer Goran Marjanović pred kraj svog rada77

“Inteligentne eterske energije”- „…Polikontrastna interferentna fotografija je metod zasnovan na interakciji fotonareflektovanih od objekta snimanja sa bioenergetskim poljima što, nakon posebne tehnike (patent dr. Hary Oldfield)obrade snimka omogućuje vizuelizaciju mnoštva tih, inače „nevidljivh”, entiteta, čak i niza onih iz domena ezoterijekao što su aure, čakre, i sl…‟, http://kpv.rs/?p=335.U jednom drugom seminaru dr. Stojanović se osvrnuo i na viziju budućeg dobijanje materije iz kosmičke energije,koje je po svemu nalik na prethodni gore Teslin citat djelova fluida koji bivaju ponovo pokrenuti od bilo kog agensapoput Sunčevih zraka, zraka sa neke zvijezde ili što da ne ubuduće nekog vještačkog, usljed tehničkog napretka kojisvakim danom ide napreduje.³³ Naziv fraktali, nastao je 1975. godine od matematičara Benoita Mandelbrota, koji je opisao zamršeni spletkrivulja i njihova sposobnost da brzo izvode sloţene kalkulacije. One pokazuju načelo samosličnosti a to znači da serazličite kopije predmeta mogu pronaći unutar izvornog predmeta u manjem mjerilu.³´ Nikola Tesla je još u člancima i predavanjima od 90-ih godina XIX vijeka, govorio i pisao da će kad tad doći dokraja nafte. Na osnovu istorijskog toka prošlog vijeka u eksploataciji nafte, jedan geolog, King Hjubert, predvidio jetačno da će američka proizvodnja nafte dostići vrhunac početkom 70-ih godina prethodnog vijeka. Nakon njega subrojni analitičari koristili njegove matematičke formule i prilagoĎavali ih da bi izračunali budući vrhunac svjetskenafte. Naravno, prognoze se moraju razlikovati. MeĎutim, slaţu se u jednom-da kad nafta jednom dosegne vrhunac,eksploatacija onoga što je preostalo biće neuporedivo teţa i skuplja a niko ne zna koliko je još nafte ostalo. Saudijskinaftni geolog Sadad I. Al Huseini je 2000. godine došao je do istog proračuna i zaključka. Tako das u po tom pitanjustvari dovoljno jasne kakva je budućnost fosilnog goriva.DODATAK. Pojam plastični medijum i neka druga razmišljanja i istraţivanja o čovjeku inašem svijetu¹ cit. Levija, “Ključ misterija“, Elifas Levi, Esotheria, Beograd, 2005, 70 i 71.² isto cit., 77, 78 i 79 str.³ citat Tesle, “O svetlosti i drugim pojavama visoke frekvencije”, N.Tesla, Predavanja, Izabrana dela Nikole Tesle,Zavod za udţbenike i nastavna sredstva, tom prvi, Beograd, 2006, 169.´ 1 stopa-funta = 0, 136 mkg.µ 1 stopa = 0,3 m. 1 konjska snaga = 736 W.· cit. Tesle iz članka “Kako kosmičke sile utiču na našu sudbinu”, New York American, 7. feb. 1917, N.Tesla,Članci, Izabrana dela Nikole Tesle, Zavod za udţbenike i nastavna sredstva, tom 2, Beograd, 2006, 150.Prim. autora: Zemlja se ponaša kao magnet. Utiče i na veličinu deklinacije i inklinacije, što nazivamomagnetizmom. Na Zemlji je prosječna temperatura 14,3 step. C. Od neutralnog sloja ka dubini, temperatura raste za1 step. C u prosjeku na svaka 33 m. To se naziva geotermskim stupnjem. MeĎutim, on nije isti svugdje na našojplaneti i razlikuje se na svakom kontinentu, pa čak i dijelovima jednog kontinenta. Zemlja ima toplotu, koja potičesa 3 izvora. Prvi izvor toplote je Sunce, koje zagrijava atmosferu i površinu Zemlje različito u dubinama na svakomdijelu naše planete, u zavisnosti od geografske regije i klimatskih faktora na tom području. Drugi izvor toplote je uZemljinoj kori, koji je od radioaktivnih elemenata urana, torijuma, radijuma i drugih elemenata, a nalaze se ugranitnoj ljusci Sial-zone, na 10-15 km prema Aleksandru Evgeneviču Fermanu. I treći izvor toplote je iz Zemljinogjezgra koji ima izuzetno visoku temperaturu iskonskog porijekla, čija temperatura varira u zavisnosti od autoraautorima - 200 000 step.C; 100 000 step.C; 5000 step.C; danas se smatra izmeĎu 3000-4000 step.C.Tesla je uvijek uzimao, naučno, uticaj Sunca na Zemlju. Čak ga je uvrštavao u problem rata u vrlo zanimljivomčlanku “Kako kosmičke sile utiču na našu sudbinu”, 7.februara 1915. za “New York American”.Smatra se da čak iSunčeve pjege mogu izazvati vulkanske erupcije na Zemlji, jer imaju snaţna magnetna polja. Sunčeve pjege sejavljaju na fotosferi Sunca (površinskom sloju), i prolazne su i nestabilne pojave. One mijenjaju oblik i iščezavaju.Znaju trajati od nekoliko sati do nekoliko mjeseci. Njihovom pojavljivanju prethodi uznemirenost fotosfere, pojavafakula i erupcija na Suncu. Znaju dostići dimenzije 2000-3000 km, a nekada čak i do 120 000 km.Pjege se okreću u skladu sa kretanjem Sunca oko svoje ose, pa se sa istoka pojavljuje ka ekvatoru i zalaze nazapadnoj strani. Temperatura im zna biti od 1400 step. K do 4300 step. K (Kalvina). Imaju 40% zračenja iste78

površine svijetlog dijela fotosfere. Pjege su veoma jakih magnetskih polja, čija jačina, u sredini, moţe iznositi i 4000ersteda, dok je opšti nivo magnetskih polja Sunca svega nekoliko ersteda. Postoje pjege vodilje i pjege pratilje, iimaju obično suprotan magnetski polaritet. Npr. vodiljin polaritet na sjevernoj hemisferi suprotan je istom polaritetuna juţnoj hemisferi. Zato je vaţan raspored pjega po longitudi, pošto u pojedinim vremenskim razmacima postojeaktivne longitude u kojima dolazi naročito do izraţaja Sunčeva aktivnost ne samo u pogledu pjega nego i drugihpojava. Time se mogu objasniti izvjesne pojave zabiljeţene u Zemljinom magnetizmu i jonosferi (sloju Zemljineatmosfere od 80-800 km), kao i radiofrekventna i kosmička zračenja Sunca. Kada je maksimum Sunčeve aktivnosti,jačina njegovih decimetarskih i metarskih elektromagnetskih talasa, u neposrednoj blizini izvjesnih pjega, raste jakoza nekoliko dana (radio-električna bura), kad se zapaţa i porast magnetske aktivnosti na površini Zemlje. Tadanastaju i magnetske bure i promjene stanja u Zemljinoj jonosferi, što dovodi do prekida radio-veza na odreĎenimfrekvencijama – iz rada “Nikola Tesla o XXI stoljeću-1937.g. (i naučni komentari-V.Karadţić)”,http://bit.ly/wBpzYE.¸ cit. Levija, “Ključ misterija“, Elifas Levi, Esotheria, Beograd, 2005, 87.¹ prema “Ključu misterija“, E. Levi, Esotheria, Beograd, 2005, 88 str.¹⁰ isto, citat Levija, str. 89.¹¹ Knjiga Stvaranja, cit. Isto Levi, 89.¹² cit. Isto Levi, 96 str.¹³ isto, 90 str.¹´ prim. autora.¹µ prema “Ključ misterija“, Elifas Levi, Esotheria, Beograd, 2005, 148.¹ isto, cit. Levi, 150 str.¹· isto, cit. Levi, 92.¹¸ prim. autora prema knjizi “Hitlerova tajna nauka”, Najdţela Penika.¹¹ citat Levija, “Ključ misterija“, Elifas Levi, Esotheria, Beograd, 2005, 98.²⁰ isto, citat Levija, 130 str.²¹ isto, citat Levija, 135.²² paraf. Levija, str. 138.²³ prim. autora.²´ citat Levija, “Ključ misterija“, Elifas Levi, Esotheria, Beograd, 2005, 151.²µ isto, citat Levija, 151 str.² piše Levi u “Ključu misterija“, str. 159.²· isto, 167 str.²¸ citat, Kur‟an, SURA 87 SVEVIŠNJI – EL – A‟LĀ, Mekka - 19 ajeta; Kur‟an, s latiničnom transkripcijom i prijevodom nabosanski jezik, AA, Sarajevo, 2009.god./1430.H.G., 591.str.²¹ Periodizacija doba paleolita, od 6000-te godine prije n. e. pa nadalje.³⁰ citat Novog zavjeta iz “Tajnog koda“, Priya Hemenway-a.³¹ cit. inţinjera Gorana Marjanovića, “Samoostvarenje apsoluta”,el. časopis Kroz Prostor i Vreme,http://bit.ly/z7Hf2q.³² prim. autora: brojne korijene riječi izumrlih i neizumrlih jezika imamo u prezimenima, naročito na Balkanu.Preteţno su to korijeni starohetskog, asirskog, avarskog, arapskog, latinskog, sanskritskog i drugih jezika. Danas jeodgovor nauke samo u seobama i etimologiji riječi. Lično smatramo da je to nepotpuno. Potpun odgovor je jedinouz zajedništvu sa poljem akaše,„morfičkom polju„ i „moţdanim kodovima„.Kao prilog evo jedna interesantnost na osnovu prezimena Karadţić: korijen je od arapske riječi kharaya štoznači otići, izaći (čita se karadţa), i tako su se obiljeţavali šizmatici u ranom islamu. Naziv Karadţa postoji uPakistanu kod jednog od glavnih starih putevima kojima je tekla trgovina, zatim grad par kilometara od Teherana uIranu itd. sve do Karadţice u Makedoniji i Karadţinog brijega u Crnoj Gori. Što se tiče prezimena sa ovimkorijenom rieči: postojao je vlaški knez iz XIX vijeka Jan Karadţa (vjerovatno pripadnik grčkih heterista) i od drugepolovine Stefan Karadţa, Bugarin iz prve i druge legije bugarske osnovanih 1862. i 1866. u Srbiji za vrijeme knezaMihajla Obrenovića. Dakle, radi se o originalnoj riječi bez dodataka u prezimenima Rumunije i Bugarske dok je uSrbiji i Crnoj Gori dodato "ić" prema jeziku. Na Zapadu je dodatak “aj”, “ge” ili sl., što sa te strane pokazujeetimologiju i osobenost Prostora. Ono što smatramo da dokazuje moţdane kodove (kada ljudi pod dubokom79

hipnozom počnu pričati izumrle jezike, ali se više ne mogu vratiti u normalno stanje svijesti…), jeste nadimak kojiljudi u Crnoj Gori a vjerovatno ima primjera i u Srbiji, (npr. na sjeveru Crne Gore naročito) daju onima koji seprezivaju isto-Karadţa. MeĎutim, ono što je jako zanimljivo u takvim primjerima jeste ljudi nisu svjesni da su rekličistu arapsku riječ staru. Na primjeru riječi karadţa, isto se ponegdje moţe čuti i na jugu Crne Gore, nezavisno odsjevera. Dakle, pokazuje se i polje akaše kao uticaj. Zar nije čudno otkuda i u ranom Srednjem vijeku na Balkanuoblast pod nazivom Hum, koja je čista sanskritska riječ što znači Um, a razlika je s juţnoslovenskim jezikom samo upočetnom vokalu?!Dakle, sagledali smo sve aspekte, i danas moţemo sa sigurnošću reći da odgovori ne mogu biti samo u seobama ietimologiji, jer su u tom slučaju polovični. Polje akaše i moţdani kodovi, uz obaveznu semantiku i etimologiju, nosejedino tako potpun odgovor. Ali, uz to je i ono što se u potiljačnom dijelu (moţdani kodovi) taloţi hiljadama godinaod predaka, a što je Jung drţao kao arhetip. Mozak je antena, prijemnik i odašiljač ali i kao fotoelektrična ćelija kojamoţe voljno da zadrţava višak elektrona, ali i da ih izbacuje vani što inače radi konstantno dok ne ulazi u dubljufazu misli. Inače, u potiljačnom dijelu taloţi se hiljadama godina od predaka gotovo sve... K.G.Jung je to nazivaokao arhetipom. U drugom slučaju bi bilo morfičko polje... Mozak je u stvari vremenska mašina i njegova glavnadjelatnost je preračunavanje frekvencija galaktičkih polja. Ona odrţavaju sinhronicitet sa atomskim i subatomskimsvijetom naše strukture. To je 95% moţdane djelatnosti.ZAKLJUČAK¹ citat Tesle iz članka “Problem povedavanja ljudske energije, kretanje čoveka napred-energija kretanja-tri načinaza povedanje ljudske energije”, Nikola Tesla, “The Century Magazine”, jun 1900, Članci, Izabrana dela N. Tesle,Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, tom 2, Beograd, 2006, str. 145.² citat Pitagore iz knjige Tajni kod, Priya Hemenway, v/b/z, Zagreb, lipanj 2009, str. 29.³ citat Mandelbrota iz knjige Tajni kod, Priya Hemenway, v/b/z, Zagreb, lipanj 2009, str. 124.´ citat Ričardsona takoĎe iz iste knjige str. 124.µ citat Ošoa (Bhagwan Shree Rajneesh).80