Yamaha DSPâˆ’AZ1 - AUDIO KLAN

More documents

Recommendations

Info

Mały bałaganik panuje w sekcji wyjść przedwzmacniacza i wejść na końców− ki mocy, na szczęście będziemy z nich rzadko korzystać . dźwiękowego, konstruktorzy postanowili stworzyć własny system DSP, obrabiają− cy sygnał 5.1 (lub 6.1) i wysyłający zmo− dyfikowane dane do dwóch dodatko− wych kolumn efektowych, ale ustawio− nych z przodu! Oprócz bazowych sześ− ciu końcówek mocy są więc jeszcze dwie słabsze, dysponujące 2x45W/8Ω. Najbardziej rozwinięta konfiguracja to 8.1 w trybie Cinema DSP, co jest poleca− ne jako referencyjne zestawienie do og− lądania filmów. Przednie głośniki podsta− wowe to klasyczne zestawy, jakie należy ustawić w odległości 1,5−3 metrów od siebie. W środku stoi oczywiście głośnik centralny. Po bokach, około 0,5−1m od kolumn głównych, umieszczamy kolum− ny przednie efektowe, ważne jest przy tym, aby znalazły się one na wysokości około 1,5−1,8metra od ziemi. Tył wyglą− da już raczej klasycznie, a więc central− ny oraz dwa głośniki efektowe, umiesz− czone za słuchaczem. Do muzyki produ− cent zaleca zmodyfikować tę konfigura− cję, włączamy tym razem tryb Hi−Fi DSP i odłączamy głośniki centralne, przedni i tylny. Yamaha uważa, że w ten sposób można uzyskać większą głębię i prze− strzenność, kosztem precyzyjnego pozy− cjonowania dźwięków w centrum, co w 12/2002 przypadku materiału muzycznego nie ma już tak kluczowego znaczenia jak w filmach. Dopuszczalne jest także zrezyg− nowanie z głośników przednich efekto− wych i uruchomienie systemu 5.1 lub 6.1, do w miarę poprawnego odtworze− nia filmów producent zaleca konfigurację 4.0 (bez subwoofera i centralnego) jako absolutnie minimalną. Przy zamkniętej klapce DSP−AZ1, przy swojej znacznej wysokości, wyglą− da bardzo surowo i tajemniczo. Jest je− dynie włącznik sieciowy (przejście po− między trybami stand−by i pracą), regula− tor głośności, selektor źródeł oraz przy− cisk do selekcji trybów surround i sygna− łów analog/digital. Po otwarciu klapki wi− dzimy obok szeregu manipulatorów wej− ście podręczne, z kompletem S−Video i kompozyt oraz optycznym gniazdem cyfrowym. Elementem nieodzownym w sprzęcie Yamahy stało się wyjście słu− chawkowe, a to za sprawą systemu Si− lent Cinema, pozwalającego uzyskać dźwięk przestrzenny za pomocą zwy− czajnych, stereofonicznych “nauszni− ków”. Do sprzętu japońskiej marki przy− lgnęły również analogowe regulatory barwy dźwięku i balansu, nie jest to roz− wiązanie nowoczesne. Pomiędzy pokręt− łami znajdują się dwa mechaniczne przyciski, jeden to Processor Direct (po− zwalający wyłączyć regulacje barwy i podbicie basu), drugi to Bass Exten− sion, podnoszący poziom niskich tonów Podsta− wowy sterownik pasuje do amplitune− rów w cenie poniżej 5000zł, urządzeniu flagowemu już nie przystoi. KONFIGURACJA Najpierw trzeba wybrać tryb prze− kazywania danych na monitor, pełen wyświetla wszystkie informacje, skró− cony kopiuje zawartość wyświetlacza urządzenia na ekran, można też OSD zupełnie odłączyć. Menu jest typowe, ustawienia wielkości głośników uru− chamiają filtr przy 90Hz, wówczas gdy zadeklarujemy posiadane zespo− ły jako “małe”. Inaczej jest z przedni− mi kolumnami efektowymi, tutaj po− winniśmy tylko ograniczyć się do ich włączenia lub wyłączenia, w drugim przypadku sygnały zostaną przekie− rowane do kolumn głównych. Częs− totliwość odcięcia subwoofera można regulować w zakresie 35−250Hz. Ka− librację poziomu głośności podzielono na dwa etapy, w pierwszym zajmujemy się strojeniem w ramach tradycyjnego układu 6.1 (lub 5.1), a później do skalib− rowanego już wstępnie systemu dostra− jamy przednie kolumny efektowe. Opóź− nienia mogą być ustawiane w jednost− kach czasu lub odległości, niezależnie dla wszystkich kolumn, a na końcu dla całego systemu, aby zapewnić korelację z wyświetlanym obrazem. Yamaha dysponuje bardzo rozbudo− wanym equalizerem, dla centralnego i kolumn tylnych przewidziano pięciopo− zycyjny układ. Dodatkowo strefy: przed− nia, przednia efektowa, tylna i dla głoś− nika tylnego centralnego wyposażono w przestrajane w zakresie częstotliwości 1kHz−12,7kHz dwupunktowe korekcje o zakresie działania od −9 do +6dB. Programy DSP to bodaj najmocniej− sza strona Yamahy. Pozwalają one na symulowanie warunków akustycznych w wielu salach na całym świecie. Pierwszy pakiet to trzy europejskie hale, dwie mieszczą około 2500 widzów, trzecia jest nieco mniejsza. Pakiet drugi to ko− lejne trzy obiekty o podobnej wielkości, każdy z nich różni się jednak konstruk− cją i akustyką, zrekonstruowano modele z dużą bądź małą ilością odbić, są brzmienia solidne i twarde, jak i jaśniej− sze z ładną artykulacją góry. Do muzyki organowej Yamaha poleca symulację jednego z trzech kościołów, w Tokio (czas pogłosu sięga 2,5 sekundy), Frei− burgu i na obrzeżach Paryża. Odwzoro− wano także trzy jazzowe kluby Nowego Jorku, w tym słynny The Bottom Line. Są również programy do słuchania mu− zyki rockowej, dyskotekowej, opracowa− ne specjalnie na imprezy (delikatne tło dźwiękowe ze wszystkich kierunków). Yamaha oferuje również coś dla ścieżek filmowych. Materiał Dolby ProLogic lub AC−3/DTS możemy wzbogacić o cztery rodzaje efektów, Spectacle, Sci−Fi, Ad− venture i General. Spectacle wyjątkowo dobrze oddaje charakter dużych kin i najlepiej nadaje się do filmów akcji. Sci−Fi to program kreujący przestrzen− ność, zróżnicowanie dźwięku, znakomi− ty do produkcji Science Fiction. Adven− ture jest ukłonem w stronę najnowszych produkcji filmowych wyświetlanych w ki− nach, w których pogłos jest bardzo umiarkowany. General nie ma zawężo− nego przeznaczenia, brzmienie jest miękkie, tak jak w wielu prawdziwych kinach. Zaprogramowane efekty może− my dodatkowo zmodyfikować, edytując kilkanaście różnych parametrów, takich jak czas pogłosu, jego natężenie, wiel− kość pomieszczenia, liczbę oraz rodzaj odbić i wiele innych. Ustawień i konfigu− racji jest całe mnóstwo, można stworzyć własną, wymarzona salę kinową. 81
82 KINO DOMOWE − Amplitunery o 6dB przy 60Hz. Dotyczy to jednak tylko zestawów przednich, a polecane jest przez producenta w przypadku braku subwoofera. Selektor źródeł nagrywania może spełniać także rolę wyboru źródła w drugiej strefie. Pod klapką dostępne są jeszcze klawisze pozwalające na po− ruszanie się po menu ustawień i konfigu− rację urządzenia oraz szybki wybór try− bów procesora DSP. Dwie ostatnie opcje to uaktywnienie wejścia wielokanałowe− go oraz szybkie odłączenie wszystkich kolumn, które przekraczają ramy stereo− fonii. Pilot Yamahy to niestety wielki za− wód, podczas gdy już do tańszych urzą− dzeń konkurencja dodaje ładne, uniwer− salne sterowniki z dużymi wyświetlacza− mi, Yamaha promuje podłużny, smutny przedmiot z malutkim displayem (więk− szość zegarków elektronicznych ma bar− dziej rozbudowaną matrycę), którego głównym zadaniem jest pokazywanie ak− tywnego źródła. Oczywiście z pilotem da się pracować, ale nie jest on szczytem ergonomii. Pozwala jednak na zaprogra− mowanie ciągu komend (makra) i ma op− cję samouczącą. Wyświetlacz samego urządzenia ma wszystko, co potrzeba, dwie linie matry− cy przeznaczono na komunikaty, z pra− wej strony znajduje się wskaźnik głoś− ności oraz aktywnych kolumn, z lewej strony umieszczono ikony źródeł i syste− mów surround. Tylna ścianka to komplet. Zastoso− wano pionowe moduły i podzielono gniazda na funkcjonalne grupy. Moduł najważniejszy to oczywiście sekcja cyf− rowa, klasycznie ulokowano ją po lewej stronie. Czterem wejściom elektrycznym (jest w tym jedno w standardzie RF, po− Yamaha gra zdecydowanie i prostolinijnie. Aby się o tym przekonać nie trzeba koniecznie szukać filmów, gdzie bas gra rolę głów− ną. Na początek wystarczy dobre ste− reo i przyzwoicie zrealizowany mate− riał. Już na nim wzmacniacz może po− chwalić się siłą i bezpośredniością. Dźwięk jest otwarty, szybki i dynamicz− ny, zupełnie odmienny od zdystanso− wanego stylu Pioneera. Wszystkie podzakresy cechuje wyrównanie oraz spójność charakteru. Nic nie jest mo− notonnie nadrzędne, zarówno bas, jak i soprany znają swoje miejsce w szere− gu i pozwalają sobie na mocniejsze szarże tylko czasami, wtedy, gdy rzeczywiście wymaga tego nagranie. Yamaha sama w sobie stara się nie dodawać niczego, nie deformuje bar− wy, nie przyciska słuchacza nadmia− rem brzmień, których na oryginalnej re− alizacji wcale nie ma. Bas jest więc ra− czej krótki i sprężysty, nie wysila się, aby zawojować świat i pokazać kto tu rządzi, potrafi uderzyć, potrafi też się cofnąć. Podobnie jest z tonami najwy− ższymi, choć w tym przypadku rzadko zdarzają się sentymentalne brzdąknię− cia, jest raczej ostro i metalicznie, jed− nak nie do przesady. Środek to ekspre− syjny, wiarygodny wokal i towarzyszą− ce mu dość naturalnie instrumenty. Na− wet bez pomocy więcej niż dwóch głoś− ników można stworzyć ciekawą prze− strzeń i wypełnić ją muzyką. Dużo większe wrażenia rozpoczy− nają się, gdy przełączymy źródło na DVD i uruchomimy film, w którym sporo się dzieje. Yamaha wyraźnie przyśpie− sza, nabiera wigoru i dynamiki. Dźwięki wręcz świszczą wokół głowy, czasem Kolumny o impedancji 4Ω nie są straszne, wystarczy wybrać odpowiedni tryb przełącznikiem na tylnej ściance lecane odtwarzaczowi LaserDisc) towa− rzyszy sześć optycznych, są też dwa wy− jścia, ale tylko światłowodowe. Źródeł dźwięku stereo możemy mieć pięć, a wejść analogowych, którym towarzyszy sekcja wideo, jest osiem. Każde z nich oferuje podłączenie S−Video bądź kom− pozyt. Tradycyjnie już dochodzą do tego gniazda komponent, trzy wejścia i jedno wyjście. Pewną niespodzianką jest układ analogowego wejścia wielokanałowego, jego konfiguracja to 5.1, podczas gdy nawet nie licząc niestandardowych do− datkowych kanałów przednich Yamahy, jest to pełnoprawne urządzenie 6.1. Za− bywają nieco drapieżne i niepokojące, energii nie sposób im odmówić. Nawet w trybie 5.1 i 6.1 Yamaha jest na tyle poprawna, że wydaje się, iż dodatko− wych wrażeń nam nie trzeba. To zasłu− ga dobrych wzmacniaczy, które w po− łączeniu z wysokiej klasy kolumnami odtwarzają efekty bardzo przekonują− co. Ładne są dialogi, przywiązane do środka sceny i wyraziste, nawet gdy wokół pełno jest innych, głośnych dźwięków. Tylny plan pełni raczej rolę towarzyszącą, ubarwia i tworzy atmos− ferę, dzięki której czujemy się bliżej przodu i bliżej serca akcji, co nie ma na celu ostrzelania nas gromadą dźwię− ków ze wszystkich stron. Dodatkowe kolumny przednie w systemie propono− wanym przez Yamahę zmieniają pro− porcje przestrzenne. Dźwięk robi się większy, zajmuje wówczas obszerniej− szy fragment pomieszczenia zarówno z przodu, jak i w centrum. Brzmienie ma ponadto mniej punktowy charakter, jest bardziej rozproszone i płynniej po− daje nam informacje, bez przesadnej skrupulatności co do miejsca, z które− go dany efekt ma dobiegać. Szerokie pole kształtowania przestrzeni zapew− niają różnorodne tryby DSP, niektóre “osuszają” przekaz, inne wciskają słu− chacza w zagłębiony jakby w podłogę fotel, sprawiając, że często bezwiednie zadzieramy głowę do góry. To dobra zabawa, a przełączenie systemu z po− wrotem w tradycyjne 6.1 pokazuje, że prawdziwość leży gdzieś po środku, być może to bodziec do eksperymen− tów z własnymi programami prze− strzennymi, które pozwolą doprowa− dzić walory brzmieniowe do perfekcji. stanawiając się nad tym jednak dłużej, dochodzę do przekonania, że 5.1 wy− starczy dla większości praktycznych za− stosowań, bowiem do takiego wejścia podłączamy raczej przede wszystkim odtwarzacz DVD−Audio lub Super Audio CD, które są formatami sześciokanało− wymi. Jest raczej mało prawdopodobne, abyśmy chcieli zasilać DSP−AZ1 z ze− wnętrznego dekodera 6.1, a 7.1 THX EX byłoby w zasadzie teoretycznie wykonal− ne, ale z taką ilością kombinowanych po− łączeń i konfiguracji sprzętowych, że ra− czej nikomu by się nie chciało w to ba− wić. Jeśli komuś zależy na THX−ie, powi− nien szukać gdzie indziej. Oprócz we− jścia wielokanałowego Yamaha posiada także pętlę wyjście z przedwzmacniacza − wejście na końcówkę mocy. Na tylnej ściance jest jeszcze gniazdo komunika− cji RS232, którego przeznaczenia in− strukcja obsługi jednak nie tłumaczy. Terminale głośnikowe to pełen komplet, łącznie z podwójnymi zaciskami dla ko− lumn przednich. Cechą szczególną Yamahy jest selektor impedancji, można obsługiwać zespoły 8Ω oraz 4Ω bez żad− nych problemów. Jedynym ogranicze− niem są efektowe kolumny przednie, któ− rych impedancja nie może spadać poni− żej 6Ω. Cena [zł] DSP−AZ1 16000,− Dystrybutor: AUDIOKLAN WYKONANIE, KOMPONENTY i LABORATORIUM: Urządzenie okazałe, ale pilot marniutki. Bardzo wysoka moc, niezależnie od impedancji i liczby sterowanych kanałów, niskie zniekształcenia. OCENA: bardzo dobra FUNKCJONALNOŚĆ I NOWOCZESNOŚĆ: Funkcjonalność i nowoczesność: Oryginalne tryby DSP, brak systemu 7.1, doskonały selektor impedancji. OCENA: dobra+ BRZMIENIE: Stereofonia gładka i zrównoważo− na, kino domowe dynamiczne, z pięknym, szczegółowym planem przed słuchaczem, dużo możliwości kreowania brzmienia przez procesory DSP. OCENA: (stereo/kino) dobra/bardzo dobra OCENA KOŃCOWA: BARDZO DOBRA 12/2002
Page 1: 80 KINO DOMOWE − Amplitunery Yama
Page 5: Trzeba było wepchnąć aż 8 końc

Yamaha DSPâˆ’AZ1 - AUDIO KLAN

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?