Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
80<br />
KINO DOMOWE − Amplitunery<br />
<strong>Yamaha</strong><br />
DSP−AZ1<br />
Urządzenia serii A to wielokanałowa czołówka<br />
Yamahy. Przez kilka ostatnich lat na szczycie oferty<br />
stały AX1 i AX2, zastępowane teraz przez AZ1 i AZ2.<br />
<strong>Yamaha</strong> to wyjątkowa firma, która stara się projektować<br />
układy we własnym zakresie, nie sięgając po gotowce<br />
od wyspecjalizowanych, elektronicznych potentatów.<br />
Dowodem na to jest ciągle rozwijana sekcja dekoderów<br />
YSS. Ich indywidualna specyfikacja pozwala lepiej dopasować<br />
cechy dekoderów do potrzeb danej aplikacji, choć jak pokazuje<br />
przeszłość, <strong>Yamaha</strong> wolniej niż inni producenci reaguje na<br />
nowinki techniczne, tak było z Dolby ProLogic II czy 6.1.<br />
Amplitunery i wzmacniacze za ponad 10000zł to już ścisła<br />
wielokanałowa czołówka, która wyznacza trendy na najbliższy<br />
sezon. Przyglądając się bliżej możliwościom DSP−AZ1, można<br />
by jednak dojść do wniosku, że to model wcale nie tak nowo−<br />
czesny, brak mu 7.1, THX−u i kilku innych bajerów, w które<br />
wyposażony jest np. Pioneer. Te braki nie są jednak wynikiem<br />
zacofania technologicznego, ale odmiennej koncepcji. W środ−<br />
ku urządzenia siedzi bowiem aż osiem końcówek mocy, praw−<br />
dziwy rekord na rynku. Skoro jest 8 wzmacniaczy, a nie ma 7.1,<br />
to o co tutaj właściwie chodzi? <strong>Yamaha</strong> od zawsze była nie−<br />
chętna certyfikatowi THX i pomysłom akustycznym przezeń<br />
realizowanym. Teraz jawi się jej niechęć do konfiguracji 7.1.<br />
DSP−AZ1 to podstawowy wzmacniacz 6.1 z pewnym dodat−<br />
kiem. W trybie 5.1 dostępne są Dolby Digital, DTS i Dolby<br />
ProLogic II. Przy 6.1 mamy do dyspozycji także pełną paletę<br />
możliwości, spotykaną dziś w tańszych i droższych urządze−<br />
niach, Dolby Digital EX, DTS ES (wersje Matrix i Discrete) oraz<br />
DTS Neo 6.1. Najnowszym wynalazkiem jest nierozpowszech−<br />
niony jeszcze na wielu płytach DVD system DTS 24/96. Widać<br />
więc, że na poziomie 6.1 wyposażenie jest absolutnie komplet−<br />
ne. W tym miejscu dochodzimy do specyfiki urządzenia Yama−<br />
hy. Zamiast kupować licencję od THX i rozbudowywać tył pola<br />
12/2002
Mały bałaganik panuje w sekcji wyjść przedwzmacniacza i wejść na końców−<br />
ki mocy, na szczęście będziemy z nich rzadko korzystać .<br />
dźwiękowego, konstruktorzy postanowili<br />
stworzyć własny system DSP, obrabiają−<br />
cy sygnał 5.1 (lub 6.1) i wysyłający zmo−<br />
dyfikowane dane do dwóch dodatko−<br />
wych kolumn efektowych, ale ustawio−<br />
nych z przodu! Oprócz bazowych sześ−<br />
ciu końcówek mocy są więc jeszcze<br />
dwie słabsze, dysponujące 2x45W/8Ω.<br />
Najbardziej rozwinięta konfiguracja to<br />
8.1 w trybie Cinema DSP, co jest poleca−<br />
ne jako referencyjne zestawienie do og−<br />
lądania filmów. Przednie głośniki podsta−<br />
wowe to klasyczne zestawy, jakie należy<br />
ustawić w odległości 1,5−3 metrów od<br />
siebie. W środku stoi oczywiście głośnik<br />
centralny. Po bokach, około 0,5−1m od<br />
kolumn głównych, umieszczamy kolum−<br />
ny przednie efektowe, ważne jest przy<br />
tym, aby znalazły się one na wysokości<br />
około 1,5−1,8metra od ziemi. Tył wyglą−<br />
da już raczej klasycznie, a więc central−<br />
ny oraz dwa głośniki efektowe, umiesz−<br />
czone za słuchaczem. Do muzyki produ−<br />
cent zaleca zmodyfikować tę konfigura−<br />
cję, włączamy tym razem tryb Hi−Fi DSP<br />
i odłączamy głośniki centralne, przedni i<br />
tylny. <strong>Yamaha</strong> uważa, że w ten sposób<br />
można uzyskać większą głębię i prze−<br />
strzenność, kosztem precyzyjnego pozy−<br />
cjonowania dźwięków w centrum, co w<br />
12/2002<br />
przypadku materiału muzycznego nie<br />
ma już tak kluczowego znaczenia jak w<br />
filmach. Dopuszczalne jest także zrezyg−<br />
nowanie z głośników przednich efekto−<br />
wych i uruchomienie systemu 5.1 lub<br />
6.1, do w miarę poprawnego odtworze−<br />
nia filmów producent zaleca konfigurację<br />
4.0 (bez subwoofera i centralnego) jako<br />
absolutnie minimalną.<br />
Przy zamkniętej klapce DSP−AZ1,<br />
przy swojej znacznej wysokości, wyglą−<br />
da bardzo surowo i tajemniczo. Jest je−<br />
dynie włącznik sieciowy (przejście po−<br />
między trybami stand−by i pracą), regula−<br />
tor głośności, selektor źródeł oraz przy−<br />
cisk do selekcji trybów surround i sygna−<br />
łów analog/digital. Po otwarciu klapki wi−<br />
dzimy obok szeregu manipulatorów wej−<br />
ście podręczne, z kompletem S−Video<br />
i kompozyt oraz optycznym gniazdem<br />
cyfrowym. Elementem nieodzownym w<br />
sprzęcie Yamahy stało się wyjście słu−<br />
chawkowe, a to za sprawą systemu Si−<br />
lent Cinema, pozwalającego uzyskać<br />
dźwięk przestrzenny za pomocą zwy−<br />
czajnych, stereofonicznych “nauszni−<br />
ków”. Do sprzętu japońskiej marki przy−<br />
lgnęły również analogowe regulatory<br />
barwy dźwięku i balansu, nie jest to roz−<br />
wiązanie nowoczesne. Pomiędzy pokręt−<br />
łami znajdują się dwa mechaniczne<br />
przyciski, jeden to Processor Direct (po−<br />
zwalający wyłączyć regulacje barwy<br />
i podbicie basu), drugi to Bass Exten−<br />
sion, podnoszący poziom niskich tonów<br />
Podsta−<br />
wowy<br />
sterownik<br />
pasuje do<br />
amplitune−<br />
rów w<br />
cenie<br />
poniżej<br />
5000zł,<br />
urządzeniu<br />
flagowemu<br />
już nie<br />
przystoi.<br />
KONFIGURACJA<br />
Najpierw trzeba wybrać tryb prze−<br />
kazywania danych na monitor, pełen<br />
wyświetla wszystkie informacje, skró−<br />
cony kopiuje zawartość wyświetlacza<br />
urządzenia na ekran, można też OSD<br />
zupełnie odłączyć. Menu jest typowe,<br />
ustawienia wielkości głośników uru−<br />
chamiają filtr przy 90Hz, wówczas<br />
gdy zadeklarujemy posiadane zespo−<br />
ły jako “małe”. Inaczej jest z przedni−<br />
mi kolumnami efektowymi, tutaj po−<br />
winniśmy tylko ograniczyć się do ich<br />
włączenia lub wyłączenia, w drugim<br />
przypadku sygnały zostaną przekie−<br />
rowane do kolumn głównych. Częs−<br />
totliwość odcięcia subwoofera można<br />
regulować w zakresie 35−250Hz. Ka−<br />
librację poziomu głośności podzielono<br />
na dwa etapy, w pierwszym zajmujemy<br />
się strojeniem w ramach tradycyjnego<br />
układu 6.1 (lub 5.1), a później do skalib−<br />
rowanego już wstępnie systemu dostra−<br />
jamy przednie kolumny efektowe. Opóź−<br />
nienia mogą być ustawiane w jednost−<br />
kach czasu lub odległości, niezależnie<br />
dla wszystkich kolumn, a na końcu dla<br />
całego systemu, aby zapewnić korelację<br />
z wyświetlanym obrazem.<br />
<strong>Yamaha</strong> dysponuje bardzo rozbudo−<br />
wanym equalizerem, dla centralnego<br />
i kolumn tylnych przewidziano pięciopo−<br />
zycyjny układ. Dodatkowo strefy: przed−<br />
nia, przednia efektowa, tylna i dla głoś−<br />
nika tylnego centralnego wyposażono w<br />
przestrajane w zakresie częstotliwości<br />
1kHz−12,7kHz dwupunktowe korekcje o<br />
zakresie działania od −9 do +6dB.<br />
Programy DSP to bodaj najmocniej−<br />
sza strona Yamahy. Pozwalają one na<br />
symulowanie warunków akustycznych w<br />
wielu salach na całym świecie. Pierwszy<br />
pakiet to trzy europejskie hale, dwie<br />
mieszczą około 2500 widzów, trzecia<br />
jest nieco mniejsza. Pakiet drugi to ko−<br />
lejne trzy obiekty o podobnej wielkości,<br />
każdy z nich różni się jednak konstruk−<br />
cją i akustyką, zrekonstruowano modele<br />
z dużą bądź małą ilością odbić, są<br />
brzmienia solidne i twarde, jak i jaśniej−<br />
sze z ładną artykulacją góry. Do muzyki<br />
organowej <strong>Yamaha</strong> poleca symulację<br />
jednego z trzech kościołów, w Tokio<br />
(czas pogłosu sięga 2,5 sekundy), Frei−<br />
burgu i na obrzeżach Paryża. Odwzoro−<br />
wano także trzy jazzowe kluby Nowego<br />
Jorku, w tym słynny The Bottom Line.<br />
Są również programy do słuchania mu−<br />
zyki rockowej, dyskotekowej, opracowa−<br />
ne specjalnie na imprezy (delikatne tło<br />
dźwiękowe ze wszystkich kierunków).<br />
<strong>Yamaha</strong> oferuje również coś dla ścieżek<br />
filmowych. Materiał Dolby ProLogic lub<br />
AC−3/DTS możemy wzbogacić o cztery<br />
rodzaje efektów, Spectacle, Sci−Fi, Ad−<br />
venture i General. Spectacle wyjątkowo<br />
dobrze oddaje charakter dużych kin<br />
i najlepiej nadaje się do filmów akcji.<br />
Sci−Fi to program kreujący przestrzen−<br />
ność, zróżnicowanie dźwięku, znakomi−<br />
ty do produkcji Science Fiction. Adven−<br />
ture jest ukłonem w stronę najnowszych<br />
produkcji filmowych wyświetlanych w ki−<br />
nach, w których pogłos jest bardzo<br />
umiarkowany. General nie ma zawężo−<br />
nego przeznaczenia, brzmienie jest<br />
miękkie, tak jak w wielu prawdziwych<br />
kinach. Zaprogramowane efekty może−<br />
my dodatkowo zmodyfikować, edytując<br />
kilkanaście różnych parametrów, takich<br />
jak czas pogłosu, jego natężenie, wiel−<br />
kość pomieszczenia, liczbę oraz rodzaj<br />
odbić i wiele innych. Ustawień i konfigu−<br />
racji jest całe mnóstwo, można stworzyć<br />
własną, wymarzona salę kinową.<br />
81
82<br />
KINO DOMOWE − Amplitunery<br />
o 6dB przy 60Hz. Dotyczy to jednak tylko<br />
zestawów przednich, a polecane jest<br />
przez producenta w przypadku braku<br />
subwoofera. Selektor źródeł nagrywania<br />
może spełniać także rolę wyboru źródła<br />
w drugiej strefie. Pod klapką dostępne<br />
są jeszcze klawisze pozwalające na po−<br />
ruszanie się po menu ustawień i konfigu−<br />
rację urządzenia oraz szybki wybór try−<br />
bów procesora DSP. Dwie ostatnie opcje<br />
to uaktywnienie wejścia wielokanałowe−<br />
go oraz szybkie odłączenie wszystkich<br />
kolumn, które przekraczają ramy stereo−<br />
fonii.<br />
Pilot Yamahy to niestety wielki za−<br />
wód, podczas gdy już do tańszych urzą−<br />
dzeń konkurencja dodaje ładne, uniwer−<br />
salne sterowniki z dużymi wyświetlacza−<br />
mi, <strong>Yamaha</strong> promuje podłużny, smutny<br />
przedmiot z malutkim displayem (więk−<br />
szość zegarków elektronicznych ma bar−<br />
dziej rozbudowaną matrycę), którego<br />
głównym zadaniem jest pokazywanie ak−<br />
tywnego źródła. Oczywiście z pilotem da<br />
się pracować, ale nie jest on szczytem<br />
ergonomii. Pozwala jednak na zaprogra−<br />
mowanie ciągu komend (makra) i ma op−<br />
cję samouczącą.<br />
Wyświetlacz samego urządzenia ma<br />
wszystko, co potrzeba, dwie linie matry−<br />
cy przeznaczono na komunikaty, z pra−<br />
wej strony znajduje się wskaźnik głoś−<br />
ności oraz aktywnych kolumn, z lewej<br />
strony umieszczono ikony źródeł i syste−<br />
mów surround.<br />
Tylna ścianka to komplet. Zastoso−<br />
wano pionowe moduły i podzielono<br />
gniazda na funkcjonalne grupy. Moduł<br />
najważniejszy to oczywiście sekcja cyf−<br />
rowa, klasycznie ulokowano ją po lewej<br />
stronie. Czterem wejściom elektrycznym<br />
(jest w tym jedno w standardzie RF, po−<br />
<strong>Yamaha</strong> gra zdecydowanie<br />
i prostolinijnie. Aby się o tym<br />
przekonać nie trzeba koniecznie<br />
szukać filmów, gdzie bas gra rolę głów−<br />
ną. Na początek wystarczy dobre ste−<br />
reo i przyzwoicie zrealizowany mate−<br />
riał. Już na nim wzmacniacz może po−<br />
chwalić się siłą i bezpośredniością.<br />
Dźwięk jest otwarty, szybki i dynamicz−<br />
ny, zupełnie odmienny od zdystanso−<br />
wanego stylu Pioneera. Wszystkie<br />
podzakresy cechuje wyrównanie oraz<br />
spójność charakteru. Nic nie jest mo−<br />
notonnie nadrzędne, zarówno bas, jak i<br />
soprany znają swoje miejsce w szere−<br />
gu i pozwalają sobie na mocniejsze<br />
szarże tylko czasami, wtedy, gdy<br />
rzeczywiście wymaga tego nagranie.<br />
<strong>Yamaha</strong> sama w sobie stara się nie<br />
dodawać niczego, nie deformuje bar−<br />
wy, nie przyciska słuchacza nadmia−<br />
rem brzmień, których na oryginalnej re−<br />
alizacji wcale nie ma. Bas jest więc ra−<br />
czej krótki i sprężysty, nie wysila się,<br />
aby zawojować świat i pokazać kto tu<br />
rządzi, potrafi uderzyć, potrafi też się<br />
cofnąć. Podobnie jest z tonami najwy−<br />
ższymi, choć w tym przypadku rzadko<br />
zdarzają się sentymentalne brzdąknię−<br />
cia, jest raczej ostro i metalicznie, jed−<br />
nak nie do przesady. Środek to ekspre−<br />
syjny, wiarygodny wokal i towarzyszą−<br />
ce mu dość naturalnie instrumenty. Na−<br />
wet bez pomocy więcej niż dwóch głoś−<br />
ników można stworzyć ciekawą prze−<br />
strzeń i wypełnić ją muzyką.<br />
Dużo większe wrażenia rozpoczy−<br />
nają się, gdy przełączymy źródło na<br />
DVD i uruchomimy film, w którym sporo<br />
się dzieje. <strong>Yamaha</strong> wyraźnie przyśpie−<br />
sza, nabiera wigoru i dynamiki. Dźwięki<br />
wręcz świszczą wokół głowy, czasem<br />
Kolumny o impedancji 4Ω nie są<br />
straszne, wystarczy wybrać<br />
odpowiedni tryb przełącznikiem na<br />
tylnej ściance<br />
lecane odtwarzaczowi LaserDisc) towa−<br />
rzyszy sześć optycznych, są też dwa wy−<br />
jścia, ale tylko światłowodowe. Źródeł<br />
dźwięku stereo możemy mieć pięć, a<br />
wejść analogowych, którym towarzyszy<br />
sekcja wideo, jest osiem. Każde z nich<br />
oferuje podłączenie S−Video bądź kom−<br />
pozyt. Tradycyjnie już dochodzą do tego<br />
gniazda komponent, trzy wejścia i jedno<br />
wyjście. Pewną niespodzianką jest układ<br />
analogowego wejścia wielokanałowego,<br />
jego konfiguracja to 5.1, podczas gdy<br />
nawet nie licząc niestandardowych do−<br />
datkowych kanałów przednich Yamahy,<br />
jest to pełnoprawne urządzenie 6.1. Za−<br />
bywają nieco drapieżne i niepokojące,<br />
energii nie sposób im odmówić. Nawet<br />
w trybie 5.1 i 6.1 <strong>Yamaha</strong> jest na tyle<br />
poprawna, że wydaje się, iż dodatko−<br />
wych wrażeń nam nie trzeba. To zasłu−<br />
ga dobrych wzmacniaczy, które w po−<br />
łączeniu z wysokiej klasy kolumnami<br />
odtwarzają efekty bardzo przekonują−<br />
co. Ładne są dialogi, przywiązane do<br />
środka sceny i wyraziste, nawet gdy<br />
wokół pełno jest innych, głośnych<br />
dźwięków. Tylny plan pełni raczej rolę<br />
towarzyszącą, ubarwia i tworzy atmos−<br />
ferę, dzięki której czujemy się bliżej<br />
przodu i bliżej serca akcji, co nie ma na<br />
celu ostrzelania nas gromadą dźwię−<br />
ków ze wszystkich stron. Dodatkowe<br />
kolumny przednie w systemie propono−<br />
wanym przez Yamahę zmieniają pro−<br />
porcje przestrzenne. Dźwięk robi się<br />
większy, zajmuje wówczas obszerniej−<br />
szy fragment pomieszczenia zarówno<br />
z przodu, jak i w centrum. Brzmienie<br />
ma ponadto mniej punktowy charakter,<br />
jest bardziej rozproszone i płynniej po−<br />
daje nam informacje, bez przesadnej<br />
skrupulatności co do miejsca, z które−<br />
go dany efekt ma dobiegać. Szerokie<br />
pole kształtowania przestrzeni zapew−<br />
niają różnorodne tryby DSP, niektóre<br />
“osuszają” przekaz, inne wciskają słu−<br />
chacza w zagłębiony jakby w podłogę<br />
fotel, sprawiając, że często bezwiednie<br />
zadzieramy głowę do góry. To dobra<br />
zabawa, a przełączenie systemu z po−<br />
wrotem w tradycyjne 6.1 pokazuje, że<br />
prawdziwość leży gdzieś po środku,<br />
być może to bodziec do eksperymen−<br />
tów z własnymi programami prze−<br />
strzennymi, które pozwolą doprowa−<br />
dzić walory brzmieniowe do perfekcji.<br />
stanawiając się nad tym jednak dłużej,<br />
dochodzę do przekonania, że 5.1 wy−<br />
starczy dla większości praktycznych za−<br />
stosowań, bowiem do takiego wejścia<br />
podłączamy raczej przede wszystkim<br />
odtwarzacz DVD−Audio lub Super Audio<br />
CD, które są formatami sześciokanało−<br />
wymi. Jest raczej mało prawdopodobne,<br />
abyśmy chcieli zasilać DSP−AZ1 z ze−<br />
wnętrznego dekodera 6.1, a 7.1 THX EX<br />
byłoby w zasadzie teoretycznie wykonal−<br />
ne, ale z taką ilością kombinowanych po−<br />
łączeń i konfiguracji sprzętowych, że ra−<br />
czej nikomu by się nie chciało w to ba−<br />
wić. Jeśli komuś zależy na THX−ie, powi−<br />
nien szukać gdzie indziej. Oprócz we−<br />
jścia wielokanałowego <strong>Yamaha</strong> posiada<br />
także pętlę wyjście z przedwzmacniacza<br />
− wejście na końcówkę mocy. Na tylnej<br />
ściance jest jeszcze gniazdo komunika−<br />
cji RS232, którego przeznaczenia in−<br />
strukcja obsługi jednak nie tłumaczy.<br />
Terminale głośnikowe to pełen komplet,<br />
łącznie z podwójnymi zaciskami dla ko−<br />
lumn przednich. Cechą szczególną<br />
Yamahy jest selektor impedancji, można<br />
obsługiwać zespoły 8Ω oraz 4Ω bez żad−<br />
nych problemów. Jedynym ogranicze−<br />
niem są efektowe kolumny przednie, któ−<br />
rych impedancja nie może spadać poni−<br />
żej 6Ω.<br />
Cena [zł]<br />
DSP−AZ1<br />
16000,−<br />
Dystrybutor: <strong>AUDIO</strong><strong>KLAN</strong><br />
WYKONANIE, KOMPONENTY<br />
i LABORATORIUM: Urządzenie okazałe, ale<br />
pilot marniutki. Bardzo wysoka moc, niezależnie<br />
od impedancji i liczby sterowanych kanałów,<br />
niskie zniekształcenia.<br />
OCENA: bardzo dobra<br />
FUNKCJONALNOŚĆ I NOWOCZESNOŚĆ:<br />
Funkcjonalność i nowoczesność: Oryginalne<br />
tryby DSP, brak systemu 7.1, doskonały<br />
selektor impedancji.<br />
OCENA: dobra+<br />
BRZMIENIE: Stereofonia gładka i zrównoważo−<br />
na, kino domowe dynamiczne, z pięknym,<br />
szczegółowym planem przed słuchaczem, dużo<br />
możliwości kreowania brzmienia przez<br />
procesory DSP.<br />
OCENA: (stereo/kino)<br />
dobra/bardzo dobra<br />
OCENA KOŃCOWA:<br />
BARDZO DOBRA<br />
12/2002
12/2002<br />
Zestaw konwerterów dla dwóch<br />
kanałów obejmuje filtr cyfrowy oraz<br />
dwa stereofoniczne przetworniki<br />
24bit/96kHz, wszystko<br />
od Burr−Browna.<br />
<strong>Yamaha</strong> zastosowała w swoim urządze−<br />
niu funkcję bardzo przydatną, a mianowicie<br />
selektor impedancji. Większość sprzętu kina<br />
domowego cierpi na chorobę kolumn 4Ω,<br />
pracując dobrze tylko z zespołami 8Ω, ewen−<br />
tualnie 6Ω. Wybierając DSP−AZ1, uwalniamy<br />
się od tego ograniczenia i od konieczności<br />
zawężania poszukiwań najlepszych zespo−<br />
łów głośnikowych do produktów 8Ω. W pier−<br />
wszym ustawieniu selektora podłączamy ko−<br />
lumny 8Ω. W takim przypadku moc maksy−<br />
malna w jednym kanale wynosi 140W, nie−<br />
wiele spada w trybie stereo, bo do 135W.<br />
Podłączenie kolejnych obciążeń nie stanowi<br />
problemu, 125, 118 i 113W dla trzech, czte−<br />
rech i pięciu kanałów to wynik doskonały.<br />
Przy 4−omowym trybie selektora i takim też ob−<br />
ciążeniu otrzymujemy od 2x132W, czyli pra−<br />
wie tyle samo ile w trybie 8Ω, do 5x105W.<br />
Ważne jest to, że w każdych warunkach do−<br />
stajemy maksimum możliwości wzmacniaczy<br />
mocy. O tym, która z impedancji jest korzyst−<br />
niejsza pod względem zniekształceń, można<br />
tryb I min. 8ΩΩΩΩΩ<br />
Moc znamionowa (1% THD+N, 1kHz) [W]<br />
Ob.[Ω] Wysterowanie (K −kanały)<br />
4 1 K 2 K 3K 4K 5K<br />
8 140 135 125 118 113<br />
tryb II min. 4ΩΩΩΩΩ<br />
Moc znamionowa (1% THD+N, 1kHz) [W]<br />
Ob.[Ω] Wysterowanie (K −kanały)<br />
1 K 2 K 3K 4K 5K<br />
8 78 78 76 72 70<br />
4 132 122 118 112 105<br />
Czułość (dla maks. mocy) [V]<br />
Stosunek sygnał/szum<br />
1,188<br />
(A−ważony,1W) [dB] 83<br />
Dynamika [dB]<br />
Zniekształcenia THD+N<br />
104<br />
(1W, 8Ω, 1kHz) [%]<br />
Współczynnik tłumienia<br />
0,009<br />
(w odniesieniu do 4Ω) 78<br />
Końcówki mocy 8<br />
Dekodery AC−3, DTS, AC−3 EX, DTS ES Matrix,<br />
DTS ES Discrete, DTS Neo, DTS 24/96,<br />
Dolby ProLogic II, MPEG Multichannel<br />
Wejścia wideo 5x S−Video, 5x kompozyt,<br />
1x komponent<br />
Wyjścia wideo 4x S−Video, 4x kompozyt,<br />
1x komponent<br />
Wejścia analogowe audio 12xStereo + 5.1<br />
Wyjścia analogowe audio 4xStereo + 8.1<br />
Wejścia cyfrowe audio 6x opt + 3x koax + 1xRF<br />
Wyjścia cyfrowe audio 2x opt<br />
Impedancja współpr. kolumn [Ω] 8, 6,4<br />
Wymiary (SxWxG)[cm] 43,5x21,1 x47,3<br />
Masa [kg] 28<br />
*Filtr A−ważony, w odniesieniu do 1W<br />
THD+N [%]<br />
Częstotliwość w Hz<br />
THD+N [%]<br />
0<br />
-10<br />
-20<br />
-30<br />
-40<br />
-50<br />
-60<br />
-70<br />
-80<br />
-90<br />
-100<br />
-110<br />
-120<br />
-130<br />
-140<br />
1<br />
0,1<br />
0,01<br />
0,001<br />
1<br />
0,1<br />
0,01<br />
Laboratorium<br />
Rys. 1. Pasmo przenoszenia<br />
0 2000 4000 6000 8000 10000 12000 14000 16000 18000 20000<br />
Amplituda w dB<br />
Rys. 2. Zniekształcenia harmoniczne<br />
0,1 1 10<br />
Moc wyjś ciowa [W]<br />
100 1000<br />
Rys. 3a. Moc<br />
0,001<br />
0,1 1 10<br />
Moc wyjś ciowa [ W ]<br />
100 1000<br />
Rys. 3b. Moc<br />
przekonać się, patrząc na rys. rys. 3a 3a oraz rys. rys.<br />
rys. zycji 8Ω i stosować kolumny 8Ω, ale różnica<br />
3b 3b. 3b W wersji minimum 8Ω zniekształcenia są w stosunku do 4Ωjest tak minimalna, że z po−<br />
bardzo niskie, spadają do 0,04% przy 0,5W, wodzeniem rekomenduję Yamahę do współ−<br />
później następuje gwałtowny wzrost, którego pracy z każdym typem zespołów głośniko−<br />
naturę trudno jednoznacznie wytłumaczyć, wych.<br />
powyżej 1W THD+N schodzi poniżej 0,1% i Pozostałe pomiary wykonano dla wersji<br />
stale maleje wraz ze wzrostem mocy wyjścio− 4Ω. Pasmo przenoszenia (rys.1 rys.1 rys.1) rys.1 jest znako−<br />
wej. Minimum zniekształceń przypada na mite, widać bardzo nieznaczną różnicę<br />
0,009% i 111W. Rys.3b przedstawia dwie wzmocnienia napięciowego pomiędzy 4Ω, a<br />
krzywe, dla 8Ω i 4Ω. Ich przebieg jest dość 8Ω. Spadek przy 10Hz jest w zasadzie nie−<br />
podobny jak na rys.3a, z wyraźnym maksi− zauważalny, wynosi 0,1dB, przy 100kHz<br />
mum w okolicach 0,8W dla 8Ω i 1,8W dla 4Ω, 0,25dB.<br />
podobnie lokalne maksima nie mają większe− Odstęp sygnału od szumu to dość wyso−<br />
go znaczenia, bowiem zniekształcenia opada− kie 83dB, a dynamika 104dB. Niezły jest tak−<br />
ją poniżej 0,1% dla mocy większych niż 1W że współczynnik tłumienia, sięgający prawie<br />
(8Ω) i 2W (4Ω). Minima to ponownie bardzo 80dB. Analiza widma (rys. rys. 2 22)<br />
2 przynosi opty−<br />
niskie wartości, 0,012% i 63W dla 8Ω oraz mistyczne wieści, jedyną harmoniczną po−<br />
0,013% i 106W dla 4Ω. Nieznacznie lepiej dla wyżej bezpiecznej granicy −90dB jest trzecia<br />
zniekształceń jest więc ustawić selektor w po− ulokowana przy bardzo niskich −89dB.<br />
8ohm<br />
4ohm<br />
Pomiary przeprowadzono przy użyciu systemu NEUTRIK A2D<br />
83
Trzeba było wepchnąć aż 8 końcówek<br />
mocy. Podstawowa szóstka to mocniejsze<br />
tranzystory Toshiby, para dodatkowych nie<br />
musi legitymować się już wysoką mocą.<br />
Zasilacz zmieścił się w wąskiej komorze z<br />
lewej strony, jest nim klasyczne rdzeniowe<br />
trafo wspomagane dwoma kondensatorami<br />
o pojemności 27000µF każdy. Wszystko to<br />
chłodzone jest wentylatorem, wiatraczek<br />
pracuje jednak bardzo cicho. Z przodu<br />
obudowy umieszczono płytkę sterującą,<br />
znajdują się na niej potencjometry barwy<br />
i balansu, są to niehermetyczne i tanie<br />
elementy, najlepiej pozostawiać więc układ<br />
direct stale włączony. Płytka cyfrowa mieści<br />
się pod dużym ekranem, główny procesor<br />
to YSS938, dokładnie ten sam, który spoty−<br />
kamy w najtańszych amplitunerach firmy,<br />
nawet w modelu RX−V430. DSP−AZ1 ma<br />
jednak jeszcze dwa procesory oznaczone<br />
jako YSS910−S, są to 44−bitowe chipy re−<br />
alizujące dekodowanie i funkcje prze−<br />
strzenne. YSS910−S były już zastosowane<br />
w modelu DSP−AX1. Moduł przetworników<br />
wygląda dokładnie tak jak w Pioneerze,<br />
konwertery to BurrBrowny PCM1704, a in−<br />
84<br />
Pracę zasilacza<br />
wspomaga<br />
wentylator, jest<br />
jednak na tyle<br />
cichy, że w ogóle<br />
nie zdradza<br />
swojej obecności.<br />
Moduł cyfrowy<br />
Yamahy obejmuje<br />
firmowe deko−<br />
dery i procesory<br />
DSP, producent<br />
sięgnął jedynie<br />
po przetworniki<br />
BurrBrowna.<br />
terfejsami cyfrowymi są DF1706. <strong>Yamaha</strong><br />
ma jednak aż 10 konwerterów i 5 filtrów,<br />
czyli łącznie 10 monofonicznych kanałów.<br />
W najbardziej rozbudowanej wersji DSP−<br />
−AZ1 generuje sygnał 8.1, a więc jeden<br />
przetwornik stale odpoczywa − być może<br />
producent planuje rozbudowę urządzenia.<br />
Trzeba przypomnieć, że PCM1704 to<br />
układy 24bit/96kHz, <strong>Yamaha</strong> chwali się, że<br />
konwertery mają parametry 24bit/192kHz,<br />
wprawdzie taką rozdzielczość można zbu−<br />
dować ze stereofonicznego przetwornika<br />
24/96 (u Yamahy, podobnie jak u Pioniee−<br />
ra, stereofoniczny chip obsługuje jeden ka−<br />
nał), ale nie będzie to stuprocentowy ekwi−<br />
walent prawdziwego konwertera 24bit/<br />
192kHz, a jedynie jego symulacja.<br />
12/2002
Change language