Spis treœci - Patrz

5. Symetryczne spotkania5.1 Wprowadzenie5.1.1 Trochę historiiW roku 1978 C. A. R. Hoare opublikował artykul pt. „Communicating SeąuentialProcesses" [HoarTS], w którym zaproponował nowy język do zapisywania procesówwspółbieżnych. Został on nazwany CSP od pierwszych liter tytułu tego artykułu. Dzięki swejprostocie i przejrzystości, a zarazem sile wyrazu język CSP zrobił olbrzymią karierę. Powstałyliczne prace rozważające jego teoretyczne aspekty oraz wiele jego realizacji.W swej pierwotnej formie CSP zrealizowane jako CSP-80. Zbliżoną realizacją jestoccam przeznaczony przede wszystkim do programowania trausputerów. Twórcy języka Adazapożyczyli z CSP ideę spotkań, trochę ją jednak modyfikując.W roku 1985 C. A. R. Hoare wydał książkę [Hoar85], w której szczegółowo imetodycznie przedstawił ideę komunikujących się procesów sekwencyjnych, a także podałpodstawy matematyczne opisywanych mechanizmów. W stosunku do pierwotnego artykułuistotnie zmieniła się notacja. Książkowe CSP jest bardziej formalizmem służącym dospecyfikacji niż językiem programowania. Od roku 1978 zmieniły się także niektóre koncepcje.Hoare zrezygnował m.in. z jawnego wskazywania procesów przy komunikacji i wprowadziłkomunikację przez kanały, zmienił również zasady kończenia się procesów.Z dwóch powodów w niniejszym rozdziale oprzemy się na notacji zaproponowanej wewcześniejszej pracy Hoare'a. Po pierwsze, jest to notacja języka imperatywnego, a takimijęzykami są wszystkie inne języki, do których odwołujemy się w tej książce. Po drugie, brakkanałów ma pewną zaletę. Oprócz tego, że nie trzeba tworzyć nowych bytów, odpada problemsprawdzania, czy z kanału korzystają dokładnie dwa procesy i czy jeden z nich jest nadawcą adrugi odbiorcą. Upraszcza to zapis procesów, a tym samym zrozumienie, jak one działają.Wadą jest to, że procesy muszą znać nawzajem swoje nazwy, co utrudnia tworzenie bibliotek.Dlatego języki programowania oparte na CSP, takie jak occam, Parallel C czy Edip,wymagają komunikacji przez kanały. Języki te omówimy dokładniej na końcu rozdziału.Nie będziemy przedstawiać całego języka CSP. Pominiemy szczegóły, które nie sąkonieczne do zrozumienia przykładów i rozwiązania podanych zadań, a zwłaszcza niebędziemy omawiać sposobu komunikacji programu ze światem zewnętrznym.5.1.2 Struktura programuProgram w CSP składa się z ujętego w nawiasy kwadratowe ciągu treści procesówoddzielonych od siebie znakiem „||", oznaczającym, że procesy będą wykonywane równolegle.Treść każdego procesu jest poprzedzona etykietą, będącą jednocześnie nazwą procesu, poktórej następują dwa dwukropki.Ogólny schemat programu wygląda więc następująco:Pl:: || P2:: || ... || Pn::Procesy możemy parametryzować tworząc tablicę procesów. Tak więc108