Spis treœci - Patrz

wejść, do sekcji krytycznej, zatem proces P po przesłaniu sygnału POZWÓL(), czeka jeszczena zezwolenie (sygnał MOGĘ()).[P(i: 1..N)::*[true -> SEKRETARZ(i)!POZWÓL();SEKRETARZ(i)?MOGĘ();sekcja_krytyczna(i);SEKRETARZU) !SKOŃCZYŁEM() ;własne_sprawy(i)]|| SEKRETARZ(i: 1..N):: chcę: boolean;[i = l -> SEKRETARZ(2)!UPRAWNIENIE()[]i l -> skip] ;chcę := false;*[P(i)?POZWÓL() -> chcę := true[]SEKRETARZ((i-2+N) mod N + 1)?UPRAWNIENIE() ->[chcę -> P(i)!MOGĘ();P(i)?SKOŃCZYLEM();chcę := false[]not chcę -> skip];SEKRETARZU mod N + 1) !UPRAWNIENE()]]Opisany sposób synchronizacji procesów w systemach rozproszonych jest znany wliteraturze pod nazwą token passing, czyli przekazywanie znacznika. Stosuje się go naprzykład w sieciach lokalnych typu token bus, w których wszystkie komputery są połączonewspólną szyną. Podana tu implementacja jest bardzo uproszczona, gdyż nie uwzględniamożliwości zaginięcia uprawnienia ani awarii komputera, na którym wykonuje się jeden zprocesów.Algorytm Ricurta i AyrawaliW roku 1981 Ricart i Agrawala zaproponowali inny rozproszony algorytm wzajemnegowykluczania [RiAgSl]. Według tego algorytmu każdy proces, który chce wejść do swojejsekcji "krytycznej, prosi o pozwolenie wszystkie pozostałe procesy. Gdy je uzyska, możebezpiecznie wykonać swoją sekcję krytyczną. Proces, który otrzymał od innego procesuprośbę o pozwolenie, postępuje różnie zależnie od tego, czy sam czeka na pozwolenia. Jeślinie czeka, to odpowiada pozytywnie. Jeśli sam wcześniej wysłał prośby i jeszcze nie uzyskałwszystkich odpowiedzi, to o tym, kto pierwszy wykona swoją sekcję krytyczną, decyduje czaswysłania próśb. Jeśli zapytywany proces wysiał później swoją prośbę, to także odpowiadapozytywnie. Jeśli procesy wysłały prośby dokładnie w tej samej chwili, to o kolejnościdecydują priorytety, np. jeśli zapytywany proces ma wyższy numer, to także odpowiadapozytywnie. W każdym innym przypadku zapytywany proces wstrzymuje się z odpowiedziąaż do chwili, gdy sam skończy wykonywać swoją sekcję krytyczną. Wówczas odpowiadapozytywnie wszystkim, od których dostał zapytanie, a jeszcze im nie odpowiedział.Podajemy teraz realizację tego algorytmu w CSP, przy czym nie uwzględniamy tukorygowania czasu (zakładamy, że funkcja czas_bieżący zwraca poprawny czas). Zasadykorygowania czasu są omówione w zadaniu 5.3.5.Z każdym procesem P jest związany proces POMOCNIK, który będzie w jego imieniuodbierał prośby o pozwolenie i odpowiednio odpowiadał na nie. Wyodrębnienie procesuPOMOCNIK jest w tym przypadku konieczne, aby uniknąć blokady. Mogłaby ona wystąpić,gdyby dwa procesy zapragnęły jednocześnie wysłać do siebie prośby o pozwolenie. W tablicy115