sił powietrznych - Ministerstwo Obrony Narodowej

NR 2/2013szkolenie i blna rażące działanie pocisków przeciwradiolokacyjnych,dalszym krokiem będzie ich funkcjonalnepołączenie. Istnieje tendencja do tworzeniakonsol sterowania radarami konkretnych typów(np. RAT-31DL), co zapewni możliwość sterowania„wycinkiem” systemu, ale nie kompleksowesterowanie całym systemem rozpoznania radiolokacyjnego.Potrzeby operacyjne wskazująna konieczność budowania uniwersalnych konsolsterowania urządzeniami radiolokacji (normalizacja)oraz projektowania nowych radarów w zakresiesterowania ich pracą w sposób unormowanydla systemu funkcjonującego w NATO.Potrzeby te powinny być rozpatrywane przezczynniki odpowiedzialne w sojuszu za te systemyoraz ich producentów.Ważne jest również, by wszelkie procesyw systemie rozpoznania radiolokacyjnego odbywałysię w czasie zbliżonym do rzeczywistego,i te związane z przekazywaniem informacji, i tedotyczące sygnałów sterujących.Efektywne funkcjonowanie systemu rozpoznaniaradiolokacyjnego wymaga, aby:– charakteryzował się wysoką żywotnością, naprzykład dzięki opancerzeniu;– wykrywał wszystkie typy obiektów powietrznych;– wspomagał analizę sytuacji taktycznej i operacyjnejza pomocą „inteligentnego” oprogramowania;– współdziałał z innymi systemami rozpoznaniai dowodzenia;– miał budowę modułową;– był sterowalny z różnych poziomów (pełnaelastyczność funkcjonowania).Optymalne wykorzystanie systemu rozpoznaniaradiolokacyjnego powinno się opierać na jegofunkcjonowaniu na dwóch poziomach sterowania.Funkcjonalne powiązanie poszczególnychradarów w jeden dwuszczeblowy systemumożliwi pełne sterowanie parametrami ich pracyi tym samym zapewni ich kompleksowe wykorzystanie.Konieczne jest ustalenie priorytetówodnoszących się do potrzeb i możliwości wykonywaniazadań systemu.Zadaniem poziomu niższego – podstawowegobędzie zapewnienie właściwego funkcjonowaniasamego systemu rozpoznania radiolokacyjnegodzięki wykonywaniu wielu funkcji wewnętrznych.Poziom ten, któremu możemy przypisaćfunkcję taktycznego, powinien mieć wewnętrznąpętlę sprzężenia zwrotnego. Dzięki właściwie dobranymsygnałom sterującym między centraląa podległymi radarami oraz właściwym proceduromdziałania obsług radarów na poszczególnychszczeblach dowodzenia zostanie zachowana ciągłośćrozpoznania radiolokacyjnego oraz wysokażywotność jego elementów.Centralne sterowanie istniejącymi trybamipracy i dostępnymi funkcjami wszystkich radaróww systemie powinno być możliwe na szczeblubrygady radiotechnicznej i jej batalionów(równorzędnie). Udostępnienie tej funkcji na obuszczeblach zdecydowanie zwiększa możliwośćdecentralizacji wykonania wielu skomplikowanychi szczegółowych funkcji takiego systemu(włączanie pracy sektorowej, systemów przeciwzakłóceniowych,wykonywanie manewróww obrębie wyznaczonej pozycji bojowej, wycofanieradaru po przełamaniu obrony wojsk lądowychitp.), co pozostawia utrzymanie funkcjonowaniasystemu na tym poziomie w rękachspecjalistów najlepiej do tego przygotowanych.Od ich zaangażowania zależy również ich własneżycie na polu walki. Lepszego wykonawcypostawionych zadań więc nie znajdziemy,o czym nie należy zapominać.Zadaniem wyższego szczebla, w tym wypadkuoperacyjnego, powinno być sterowanie systememrozpoznania radiolokacyjnego dzięki określaniuparametrów jego strefy rozpoznania orazaktywacji jej poszczególnych elementów przyuwzględnieniu pracy innych systemów tak,by minimalizować czas pracy aktywnie promieniującychradarów i ograniczyć ewentualne ichniszczenie, w tym umożliwiać im manewry.Zdobywanie informacji z różnych systemów rozpoznania(powietrznego, optycznego, radioelektronicznego,radiolokacyjnego itp.) pozwalaw ośrodkach dowodzenia i naprowadzania orazw Centrum Operacji Powietrznych na optymalnewykorzystanie pracy poszczególnych systemówi informacji z nich pochodzących, umożliwiającefektywne i żywotne funkcjonowanie systemu44przegląd sił powietrznych