Prof. dr hab. inż. Tadeusz Wróbel profesor zwyczajny ... - Komel

Zeszyty problemowe – Maszyny Elektryczne Nr 100/2013 cz. II 1Prof. dr hab. inż. Tadeusz Wróbelprofesor zwyczajny Wojskowej AkademiiTechnicznejW dniu 9 listopada 2012 roku zmarł prof.dr hab. inż. Tadeusz Wróbel, profesor zwyczajnyWojskowej Akademii Technicznej,członek Sekcji Maszyn Elektrycznych i TransformatorówKomitetu Elektrotechniki PAN, odroku 1978.Profesor Tadeusz Wróbel urodził się 14listopada 1926 r. w Borysławiu, województwolwowskie, jako drugi syn Jakuba i Eugenii zeStafińskich. Ojciec prowadził firmę odlewnicząw Borysławskim Zagłębiu Naftowym. Przed IIwojną światową Tadeusz Wróbel ukończyłszkolę powszechną im. J. Piłsudskiego wBorysławiu i zdał do gimnazjum. W rokuszkolnym 1939/41 uczęszczał do szkołyśredniej. W czasie okupacji hitlerowskiej(1941-44) pracował, początkowo w majątku nawsi, a następnie w warsztacie elektromechanicznymw Borysławiu, jako uczeń w zawodzieelektromontera. W latach 1944-45 ukończył9-tą klasę szkoły średniej w Borysławiu.Latem 1945 roku sam przyjechał na Śląsk izamieszkał początkowo w Bytomiu, anastępnie w Gliwicach. W życiorysie, któryjest w aktach Politechniki Śląskiej, pisze„Jestem sam. Nie mam tutaj rodziców aniżadnych krewnych. I nie mam nic. Mam tylkoręce i mózg, ręce choć jeszcze młode, ale jużtwarde od młota. I mam ogromny zapał, zapałdo pracy i do nauki.” Rodzice pozostali wBorysławiu. Do Polski przyjechał, także sam,Jego starszy brat Zdzisław, lecz zamieszkał winnym rejonie Polski. Rodzice pozostali wBorysławiu. Dopiero po śmierci ojca Tadeuszsprowadził matkę do siebie do Warszawy.Życie młodego samotnego chłopca byłotrudne, sam musiał utrzymywać się, a chciał siętakże uczyć. Podjął pracę w warsztacie elektromechanicznymw Katowicach i uzupełniałswoje wykształcenie średnie na zerowymkursie prowadzonym przez PolitechnikęŚląską. W 1947 roku zdał maturę jako eksternw Państwowym Liceum Męskim w Zabrzu ipodjął studia inżynierskie na Wydziale ElektrycznymPolitechniki Śląskiej w Gliwicach.Pracę dyplomową inżynierską wykonał naspecjalności maszyny elektryczne, u prof.Zygmunta Gogolewskiego z transformatorów,w roku 1952. W czasie realizacji pracy dyplomowej,wiosną w roku 1950, prof.Z. Gogolewski skierował Go na staż doZakładów Wytwórczych Transformatorów iUrządzeń Termoelektrycznych w Łodzi, gdziepracował jako konstruktor. W listopadzie1950 r., na podstawie dekretu ówczesnegoRządu PRL, został powołany do wojskowejsłużby zawodowej i w wojsku pozostał dokońca życia. Jako oficer Wojska Polskiego wstan spoczynku przeszedł 07.08.1991 r. Swojąkarierę wojskową rozpoczął od szkolenia wOficerskiej Szkole Łączności Radiowej wZegrzu. Po ukończeniu szkolenia, uzyskałstopień wojskowy porucznika i dostał przydziałpracy w Szefostwie Wojsk Łączności, nastanowisku odbiorcy-kontrolera sprzętu. Wwyniku intensywnych starań zostałprzeniesiony do Wojskowej AkademiiTechnicznej w Warszawie (27.07.1951).Tadeusz Wróbel w Wojskowej AkademiiTechnicznej pracował w Instytucie SystemówPomiarowych i Automatyki, przeorganizowanymnastępnie na Instytut Podstaw Elektroniki,do 2000 roku. W Wojskowej AkademiiTechnicznej awansował na kolejne stopnieoficerskie, do stopnia pułkownika(12.10.1970 r.). Pracę w WAT rozpoczął odstanowiska kierownika Laboratorium InstalacjiElektrycznych Pojazdów Mechanicznych iKonstrukcji Czołgów (1951-52). Zatrudnieniew WAT pozwoliło Mu ukończyć pracę dyplomową,którą obronił na Wydziale ElektrycznymPolitechniki Śląskiej z wynikiem bardzo

Zeszyty problemowe – Maszyny Elektryczne Nr 100/2013 cz. II 3Politechniki Łódzkiej, Prace InstytutuElektrotechniki, Prace Instytutu Przetwarzania iUżytkowania Energii Elektrycznej PolitechnikiLubelskiej. W publikacjach tych, poświęconychgłównie elektromaszynowym elementomautomatyki, zawarł wyniki własnychprzemyśleń, badań analitycznych idoświadczalnych zebranych z pracprowadzonych pod Jego kierownictwem i zJego udziałem dla wojska i przemysłu. Ponadtojest autorem 24 opracowań niepublikowanychadresowanych głównie do zleceniodawców.Zaprezentował 61 referatów na konferencjachnaukowych, sympozjach i seminariach. Jegoprace zostały docenione przez GłównegoInspektora Techniki MON, który w październiku1987 r., przyznał Mu nagrodę „Za inicjowanieprac w zakresie rozwoju techniki wojskowej”,a w szczególności za upowszechnianiepostępu naukowo-technicznego i technicznoorganizacyjnegooraz popularyzowanie technikiwojskowej w społeczeństwie, a także dużyosobisty wkład pracy i zaangażowanie w redagowaniei wydawanie Wojskowego PrzegląduTechnicznego i książek technicznych WydawnictwaMON”.Profesor Tadeusz Wróbel ma takżeznaczące osiągnięcia w szkoleniu kadry naukowej.Organizował i prowadził seminaria naukowew Katedrze Elementów Magnetycznych iUrządzeń Elektrycznych WAT i był ich opiekunemmerytorycznym. Wypromował czterechdoktorów nauk technicznych i recenzował kilkaprac promocyjnych.Profesor Tadeusz Wróbel cieszył siędużym szacunkiem i uznaniem studentów zastaranną i zaangażowaną pracę dydaktyczną.Do roku 1999 przeprowadził ogółem blisko9000 godzin zajęć dydaktycznych (głównie wykładów).Prowadził wykłady z przedmiotów:maszyny elektryczne; specjalizowane maszynyelektryczne; podzespoły elektromagnetyczne;elektrotechnika. Był opiekunem roku i przez 6lat wychowawcą grup słuchaczy. Kierowałpracami dyplomowymi.Za osiągnięcia dydaktyczne, naukowe iszkolenie kadry został odznaczony: ZłotymKrzyżem Zasługi (1968 r.), KrzyżemKawalerskim Orderu Odrodzenia Polski(1973 r.), medalem Komisji Edukacji Narodowej(1982) i tytułem honorowym „ZasłużonyNauczyciel PRL” (1986 r.) Przez przeszło 40 latprzesłużył w Wojsku Polskim, w tym przez 21lat w stopniu pułkownika. Dostał kilka odznaczeńresortowych MON, w tym medalpamiątkowy przyznany przez Sztab GeneralnyWojska Polskiego „Za szczególne zasługi dlarozwoju wojskowego szkolnictwa zawodowego”(1996 r.). Profesor Tadeusz Wróbel byłjedenastokrotnie nagradzany nagrodami RektoraWAT (6 indywidualnych i 5 zespołowych, wtym 2 jako kierownik zespołu).Profesor Tadeusz Wróbel był członkiemrad naukowych i komitetów: Rady NaukowejSenatu WAT (1972-74), Rady NaukowejWydziału Elektroradiotechnicznego WAT(1968-70), Rady Naukowej WydziałuElektroniki WAT (1972-74 i 1979-2012), RadyNaukowej Instytutu Elektrotechniki wWarszawie (1972-75), Sekcji Maszyn Elektrycznychi Transformatorów Komitetu ElektrotechnikiPAN (1978-2012), Komitetu ProblemówEnergetyki PAN (1981-84). Za udział wpracach tego Komitetu otrzymał list gratulacyjnysekretarza naukowego PAN.Od 1963 roku był członkiem StowarzyszeniaElektryków Polskich. Od 1978 do 1980 r. był zwyboru w składzie sądu honorowego dlaoficerów starszych WAT. Został honorowymczłonkiem Oddziału Elektryków StowarzyszeniaWychowanków Politechniki Śląskiej.Jego pasją były szachy. Jako dzieckonauczył się grać w szachy od ojca szachisty –amatora. W roku 1945 zajął 4 miejsce w turniejuo mistrzostwo Politechniki Śląskiej i zostałprzyjęty do Sekcji szachowej AZS Gliwice. Wroku 1948, grając na 4-ej szachownicy, zdobyłz drużyną AZS Gliwice drużynowe mistrzostwoŚląska, a w roku 1949 w Szczecinie tytułdrużynowego mistrza Polski. W wojsku grał wszachy wyczynowo najpierw w drużynie WAT,a następnie w drużynie Domu Wojska Polskiego.W drużynie Domu Wojska Polskiego zdobyłtytuł drużynowego wicemistrza Polski(1950/51) oraz drużynowego mistrza Polski(1956/57). W roku 1953 r. grał w finale indywidualnychmistrzostw Wojska Polskiego i wfinale indywidualnych mistrzostw Warszawy.Sukcesy te zaowocowały przyznaniem Mupierwszej kategorii szachowej. W roku 1957 zarzuciłsport szachowy zamieniając pasję szachówna pasję pracy naukowej. Szachy byłyjednak w Jego życiu obecne. Do końca życiaprowadził dział szachowy w periodyku „GłosAkademicki” i sporadycznie publikował w„Panoramie Szachowej”.Profesor Tadeusz Wróbel był kronikarzemswoich czasów. Od najmłodszych lat,

4 Zeszyty problemowe – Maszyny Elektryczne Nr 100/2013 cz. IIwszystkie zdarzenia Jego dotyczące, zapisywałw kalendarzykach i na podstawie tychzapisków, w drugiej połowie lat 90-tych, zacząłpisać książki wspomnieniowe podając daty tychwydarzeń. Jego książki wspomnieniowe są kronikączasów i miejsc, w których żył i pracował,począwszy od Jego rodzinnego miasta Borysławiaprzed wojną, w czasie wojny i okupacji,lata spędzone na Śląsku i Politechnice Śląskiej,okres służby w wojsku i pracy w WojskowejAkademii Technicznej. W sumie napisał 9książek wspomnieniowych:- Borysławskie retrospekcje. Wyd. Autora w1998r. i 2000r.- Na studiach (Ze wspomnień ekspatrianta).Wyd. Autora w 2000r.- 40 lat 8 miesięcy i 10 dni. Część I. Wyd. WATw 1999r.- 40 lat 8 miesięcy i 10 dni. Część II. Wyd.WAT w 2001r.- Po pożegnaniu z bronią. Wyd. Autora w2002r.- Borysław płacze. Wyd. Autora w 2002r.- Borysław nie śmieje się. Wyd. Autora w2003r.- Przystanek Gliwice (Dalsze losy chłopca zBorysławia). ISBN 83-916440-2-2. Wyd.Autora w 2004r.– Sekcja szachowa AZS Gliwice. ISBN 978-83-916440-3-4. Wyd. Autora w 2009r.Profesor Tadeusz Wróbel był żonaty zdr Aleksandrą Stachlewską-Wróbel, która byłachemikiem i pracowała także w WAT na etacieadiunkta. Dochowali się dwójki dzieci: synaPiotra Jana, który jest profesorem historii naUniwersytecie w Toronto i córki Ireny Anny,która ukończyła filologię angielską na UniwersytecieWarszawskim i pracuje w Londyniejako nauczycielka.Tadeusz Glinka