Gazi Üniversitesi

Gazi Üniversitesi 

Basın-Yayın 

Yüksek Okulu 

(BYYO) Yıllığı

143 Kelimelik Başlangıç 

Her yıl yüksekokul ve fakültelerde başarıyla oynanan 

bir senaryo vardır. Senaryoda yöneticiler, hocalar, 

öğrenciler, yönetmelikler, aşklar, acı, hüzün, 

dehşet, kan her şey vardır. Bu senaryonun gerçekliği 

belki “gerçekten” daha gerçektir. 

Bir dönemin romanları “olaylar ve kişiler tamamen 

hayal ürünüdür” diye başlarken, bizim hikâyemize 

“olaylar ve kişiler tamamen gerçektir” diye 

başlamamız en isabetli olandır. 

Oynanan senaryonun tradeji mi, komedi mi, 

yoksa dram mı olduğu herkese bırakıldığından 

karışıklık ve çelişmelerin, güneş sisteminin Dünya 

gezegeninden, Avrasya kıtasının Türkiye Cumhuriyeti 

devletinin Başkenti Ankara’nın Emek 

semtinde yüksekokulumuzun ‘Gazi’nin Sesi’ haber 

merkezinde daktilo ve kâğıt sesleri arsında biz 

komite üyeleri bu olayları ve kişileri kalıcı hale 

getirdik. Ama… 

Dünya basınının Atasözü haline gelmiş bir söz 

vardır: 

“Doktorlar yanlışlarını gömerler, avukatlar 

cezaevine tıkarlar, gazeteciler ise altına imzalarını 

koyup birinci sayfada yayınlarlar.” 

İşte bizim fobimiz de bu… 

En iyi dileklerimizi sunarken, sizi sizle/bizle baş 

başa bırakıyoruz…

Sevgili öğrenciler, 

Hayatınızın en mühim dönüm noktasında bulunuyorsunuz. 

Şimdi sorumluluk taşıyan insanlar 

olarak hayata atılacaksınız. Basın- yayın gibi 

“etkili ve kutsal” bir mesleğin mensuplarısınız. 

Bu mesleğin gerektirdiği sorumluluk içinde 

davranacağınıza, millet bütünlüğüne, ülke menfaatlerine 

ve insanlarımızı birbirine bağlayan ahlak 

kurallarına sadık kalacağınıza inanıyorum. 

Hepinize mutlu bir gelecek ve başarılı bir meslek 

hayatı dilerim. 

Ahmet Bican Ercilasun 

BYYO Müdürü

Öğretim kadrosu 

Prof. Dr. Bülent Daver 

Prof. Dr. Alptekin Esin 

Prof. Dr. Hasan Köni 

Doç. Dr. Korkmaz Alemdar 

Doç. Dr. Sacit Önen 

Doç. Dr. Nevzat Gözaydın 

Yrd. Doç. Dr. Hasan İşgüzar 

Yrd. Doç. Dr. Alemdar Yalçın

EĞER… 

EĞER, bir gün bütün çevrendekiler 

Paniğe kapılıp da birer birer 

Seni suçladıklarında sen, 

Gene soğukkanlı kalabilirsen, 

EĞER, herkes senden 

Şüphe ederken, sen kendine güvenebilir 

Ve öfkeni yenebilirsen 

EĞER, 

Bekleyebilir 

Ve beklemekten yorulmazsan, 

HERKESİN yalan söylediği yerlerde 

Sen yalana sarılmazsan, 

Ve senden nefret edildiğinde, sen nefrete 

kapılmazsan, 

Ve aynı zamanda çok iyi görünmeye 

Bir bilgelik havasına bürünmeye 

Gayret etmezsen, 

EĞER, tutsak olmadan hayallerine 

Hayal kurabilirsen, 

EĞER, düşünebilir 

Fakat düşüncelerin prangalarını kırabilirsen, 

Felaket… Yahut zafer… 

Bu iki hilekâra da eğer 

Aynı tebessümle bakabilirsen 

Ve senin söylediğin bir hakikatin 

Sahtekârların elinde 

Ahmak avlamak için bir tuzak halinde 

Kullanıldığını görür de susabilirsen, 

Ve durup seyrederken EĞER, 

Bir ömre bedel varlığını, 

Onun birdenbire yıkıldığını 

Görür de sen yıkılmazsan, 

Ve baştan başlayarak 

Yorgun argın ellerinle 

Aşınmış alın terine 

Onu yeniden kurabilirsen 

EĞER, bir ömür boyunca kazandığın 

Her şeyi yığın yığın 

Ortaya koyarak, üstüne hayatının 

Büyük kumarına girebilirsen, 

Ve de kaybettiğin zaman 

Tek kelime konuşmadan 

Yeniden, yeni baştan 

Kendini işine verebilirsen 

Ve bir gün dermanı tükenmiş 

Kalbine ve yorgun sinirlerine hükmederek onları 

emirlerine 

Boyun eğdirirsen eğer, 

EĞER, bütün bunlardan sonra sana 

-Dayan… diye seslenen iradenden 

Başka hiçbir şeyin kalmamışken 

Dayanabilirsen, 

EĞER, sefillerle gezerken kişiliğini 

Ve krallarla gezerken halkla ilişiğini 

Koruyabilirsen 

EĞER, dostlarına hatta 

Düşmanlarına karşı yücelterek barışı 

Hiç kimseye kırılmazsan, 

Ve herkese ayrı ayrı değer 

Verir de hiçbirini diğer 

Kişilerden fazla önemsemezsen eğer, 

İhmali affedilmeyecek bir dakikanın 

Altmış saniyesinin altmışını da 

Teker teker iyi kullanabilirsen 

EĞER, mutluluğu hep yanında bulursan 

Her şeyiyle birlikte dünyalar senin olur 

Hatta 

Adam olursun oğlum 

Adam olursun 

D. Kipling’den 

Çev: Gökhan Evliyaoğlu

Bu anlamlı fotoğrafı Osman Köse, O’nu kaybetmeden bir yıl önce ‘Temel Fotoğrafçılık Dersi 

Uygulamaları’ içinde çekmişti. Ne bizim, ne de Osman’ın aklına gelirdi bu fotoğrafı böyle bir sayfada 

kullanacağımız…. Sevgili Leziz, sen bizim yüreğimizdesin…

YILLIK KOMİTESİNE, 

Hal hatır sormadan yazıma başlayacağım. İsterseniz hemen konuya gireyim: Efendim, ben sizin güzel bir 

yıllık çıkarabileceğinize inanamıyorum. Sakın sizi suçladığımı sanmayın. Bu aslında hepimizin suçu. Ama 

umarım beni utandırırsınız. Başarılar (Buna gerçekten ihtiyacınız var) 

15.12.1986, Ankara 

Zeynep Köse

DEMET ŞAHİN 

Demet’in özelliği, yalnızca birçok derste yüksek 

not alması ve özellikle çoğumuzun zorlandığı bölüm 

derslerinde alınabilecek en yüksek notları alarak 

geçmiş olmasından ibaret olsaydı, O’nun hakkındaki 

yazımız burada son bulacaktı. Ancak Demet, 

başarılarını perçinleyen, destekleyen, tamamlayan 

kişiliği ile hep dikkatleri çekmiştir. Sıkı öğrenciydi 

vesselam… 

Daha okul sıralarında birçok dergi, ajans ve 

gazetede iyi bir eleman olarak görev yaparak 

hem tecrübe kazanan hem de çevresini genişleten 

arkadaşımız, kuşkusuz örnek bir B.Y.Y.O. öğrencisi 

olduğunu kanıtlamıştır. Kısa saçları, telaşlılığı ve 

hep omuzunda taşıdığı oldukça ağır çantası ise bu 

örnek öğrencinin hatırlanacak küçük birkaç ayrıntısı 

olacak. 

Demet arkadaşlar arası ilişkilerde hep uzlaştırıcı 

olmasıyla, en zıt kutuplar arasına bile diyaloğu 

sağlar. Aslında bize kalırsa Demet, Birleşmiş Milletler 

Genel Sekreteri olmalı… 

Yıllık Komitesi Başkan Yardımcılığında da oldukça 

başarılıydı. Bazen bütün işlerin yapılmasına tek 

başına yetti. Demet’i Türkiye Soroptimist Kulübü’ne 

aday gösteriyoruz. 

Demet, en iyi dileklerimizle başarılarının 

devamını diliyoruz.

ARANIYOR 

Yıllık Komitesi’ne ilginç fikirleriyle ve 

deklanşöre hızlı basması avantajı ile giren, fakat 

daha sonra bunalımları tutarak bir daha uğramayan, 

kimliği belirlenemeyen ve fotoğrafta görülen kişi, 

Şair olduğu tartışılır ama pek çok güzel şiirlerinin 

olduğu söyleniyor. Kendi döneminden arkadaşları 

O’nu hep olumlu özellikleri ile tanıyorlar. 

Bu, duyguları azgın bir deniz gibi dalgalı, 

düşünceleri bir göl kadar durgun ve berrak ama 

görünüş olarak bohem bir hayatı seçtiği sanılan kişi, 

Adını hatırlayanlar ya da kendisini görenler, O’na 

yıllar sonra bile, en iyi dileklerimizi söylesinler. 

NOT: Hakan Coşkun adı unutulmaz.

ÇİĞDEM 

BEKTAŞ 

(.) Çiğdem’e, lise hatıra defterlerinde 

denildiği gibi, “kalbi kadar 

temiz” bir sayfa bırakıyoruz. Biz 

bütün çabamıza rağmen kendisinden 

ve arkadaşlarından yazı alamadık. 

Başarabilene helal olsun, Çiğdem’e de 

aşk olsun. (Komitenin notu)

HÜSEYİN KEKLİK 

Yıllık için yazısı en son yazılan kişi unvanına 

sahip olan Hüseyin, dersleri ve okuldaki faaliyetleri 

umursamayan tavrıyla okulumuzda birçok 

kişi tarafından haksız yere “aslında pek de hoş 

olmayan bir çok unvanı” da kazandı. Komitenin 

bütün çabalarına rağmen kendisine ilişkin bilgi 

edinmede çok zorlandığı bu arkadaşımızın okul 

dışında çok hareketli olduğu söyleniyor. 

Hüseyin, Tunalı Hilmi’de dolaşmaya ayırdığı 

zamanın yüzde birini ve düşünerek geçirdiği 

vakitlerin binde birini, bu sayfa için ayırsaydı bu 

sayda da böyle içeriksiz olmayacaktı. Ancak ne 

yazık ki, Hüseyin –sınıftaki çoğu kişiden biraz 

daha fazla- vurdumduymaz olmasıyla bu duruma 

düştü. 

Hüseyin, okul hayatı dışında okul hayatıyla 

en az kesişen bir hayat çizgisinde yaşar ve son 

derece de mutludur. Hüseyin’e okulda olduğu 

gibi, hayatın ne içinde ne de büsbütün dışında 

mutlu bir gelecek diliyoruz.

GÜRSEL 

BAYRAKTUTAN 

4 senelik candan arkadaşlığımız boyunca; gözlüklerini 

hafiften kaldırarak nesnel bir açıdan 

objelere yaklaşıp derinlemesine irdeleyerek özgün ve 

realist sonuçlara ulaşmaya çalışan ütopist ve pessemizm 

ile yoğrulan Gürsel, gerçek bir “Green Bursa” 

evladıdır. 

Başarılı ve esprili bu kardeşimiz, vaktinin büyük 

bir bölümünü okul ve “Öteki”, beriki gibi yerlerde 

geçirmektedir. 

Şu son günlerde müziğe olan düşkünlüğüyle 

ağzına mızıka alan Gürsel’in okulda Mızıka-i Hümayun 

asistanı olarak kalması bekleniyor. 

Başarı ve mutluluk dileklerimizle…

ŞENOL ANGIN 

Yakın bir kaynaktan elde ettiğimiz 

bilgiye göre Şenol, 

Çok çabuk uyum gösteriyor, sabırlı, 

uykuya düşkün, Hayyam’ı aratmayacak 

şiirleri varmış; vasat-uysal-sorumlu… 

Çok iyi futbol ve okey bilir, ayrıca 

nihayet briç öğrendi. Bu yakın kaynak 

Şenol’u tanıyanlar adına diyor ki; 

“Şenol’a uykusunu bölmeyecek bir 

iş, briçte kendisini anlayacak iyi bir 

kare, Sümerbank’tan taksitle alacağı 

mallar için kefil, güzel yemek yapacak 

mutfak ve hepsinden önemlisi bunalımlı 

anlarında O’nu idare edecek bir EŞ diliyorum.” 

Biz de Şenol’u tanıyan herkesin 

bildiği ve her zaman hatırlayacağı bir 

esprisiyle, yukarıdaki dileklere katılarak 

veda ediyoruz: 

Şenol: Ehliyetin va mı? 

X: Yok. 

Şenol: Benim va da…

SİZLERİ ÇOK 

SEVİYORUM 

Hoşça kal… 

Allahaısmarladık… 

Zirvede görüşmek üzere… 

Arkadaşım Metin, 

Sana da bol şans. 

Biliyor musun, şanslı olmak gibisi 

yoktur. 

Canan, “Çirkin kız”, seni 

göremeyeceğim için bilsen ne kadar 

mutluyum. 

Alptekin bey, 

Beni İstatistik’ten bıraktığınız için 

size kızıyorum (Hâlâ) 

Ama sonra da atmadığınız için 

teşekkürler… 

Sahi, neden atmadınız? 

Kütüphaneci Tevfik Ağabey, nihayet 

Galatasaray şampiyon. 

Yıllık komitesi, 

Sizlere söyleyecek bir şeyim yok, 

Canınız cehenneme… 

Yani, orada görüşürüz… 

(Kütüphanenizde YANGINDA İLK 

KURTARILACAK BİR YILLIK) 

Bütün isteğim buydu!.. 

Bayan X, sizi gerçekten sevmiştim, 

ama bu iş buraya kadar 

Siz de cevabımı YILLIK’tan 

aldınız… 

Şevket Amca, 

Sizi, çayınızı ve sohbetinizi 

özleyeceğim. 

O yüzden bir yıl daha burada olmak 

bir kayıp değil benim için… 

Fotoğraf mı? 

Boş verin… 

Unutacak mısınız? 

Sanmıyorum… 

ALİ YAKIŞIKLI 

Komite Başkanı

CANAN AKIN 

Canan’ın Almanya/Stadhagen 

doğumlu olduğunu biliyor musunuz? 

Şaşırdınız mı? Ama biraz 

dikkatlice bakarsanız belki bazı 

ipuçları yakalayabilirsiniz. Örneğin, 

Almanca’dan muaf olmuştur ve son 

iki yılda ortalaması 100 oln tek dersi 

Almanca’dır. 

Bizce Canan hakkında bilmediğiniz 

yalnızca bu değil. Onun altın gibi bir 

kalbi var. Yoo bu lafı hiç beğenmez, 

yani iltifattan hiç hoşlanmaz. Ama 

şaka olarak kendisine “Çirkin kız” 

dense bunu arkadaşlık adına hoşgörü 

ile karşılar. 

Canan’ın okuldaki derslerden 

çok yabancı dillere ilgi duyması 

aslında onun iyi bir filoloji öğrencisi 

olabileceğini düşündürür insana. Ancak 

bunu duysa şunu söyleyeceğinden 

eminiz, “Herhalde yani, bir parça”. 

Hey ne oluyor? Biz ne yapıyoruz? 

Herkesin akıllı ve uslu olarak 

tanıdığı Canan’ı tutup size tanıtmaya 

çalışıyoruz. Yukarıda söylediklerimizi 

silmek için artık çok geç. Ama en iyisi 

sözü Canan’a bırakmak: 

…………………………………… 

……………………………………… 

……………………………………… 

………………………………. 

…………………………………… 

……………………………………… 

……………………………………… 

……………………………….. 

…………………………………… 

……………………………………… 

……………………………………… 

………………………………….. 

NOT: Yıllığınızı Canan’a verirseniz 

noktalı yerlere sizin için bir şeyler 

yazcaktır.

NURAY 

DOĞDU 

“Bütün kadınlar (kızlar) güzeldir”. 

Bilemem ama siz de aynı görüşte 

misiniz? Nuray biraz daha güzel 

diğerlerinden galiba… 

Yakın ve güvenilir kaynaklardan 

elde ettiğimiz bilgilere göre, Nuray’ın 

en bariz karakter özelliği “inatçılığı” 

imiş. Aldığımız notta aynen şöyle 

yazıyor: 

“Öyle inatçı bir karakteri vardır ki, 

hiç kimse onu aklına koyduğu şeyleri 

yapmaktan alıkoyamaz.” 

Bir gün Nuray ile karşılaşırsanız 

kulağınıza küpe olsun. 

Nuray’ın diğer bir özelliği de güzel 

pastalar yapmasıymış. Bu haberi 

yılsonunda öğrenen komita başkanı, 

hafta sonları Nuray’ın memleketten 

yaparak getirdiği nefis pastalardan 

habersiz geçirdiği günlere son derece 

üzüldü. 

Kozmetik ve takı sanayii ürünlerinin 

sadık bir takipçisi ve tüketicisi 

olduğu da edindiğimiz diğer bir haber. 

“Almazsa da bu ürünleri vitrinde 

seyretmekten bile zevk duyar.” (Bu 

satırlarımız da öncelikle Nuray’a 

doğum gününde sürpriz yapmak isteyenlere 

seslenmek istedik.) 

Ve Nuray’a en yakın arkadaşından: 

“Sevgili Nuray, hafta sonları Milli 

Kütüphane’de akşamladığımız günleri, 

sınav öncesindeki heyecanımızı, 

ders boyunca yaptığımız konuşmaları 

(pek tabi ki ders dışındaki konularda) 

birlikte kurduğumuz hayalleri, 

Kızılay’a yaptığımız gezintileri 

hiç unutmayacağım. Senin de 

unutmayacağını biliyorum.” 

Bu pasajın aşağıdaki son bölümüne 

hep beraber katılıyor ve diyoruz ki: 

“HERŞEY GÖNLÜNCE OLSUN”

ERCAN 

SEZGİN 

Tokat’ın önde gelen eşraflarından 

Selahattin Bey’in üçüncü ve tek 

erkek çocuğudur. İlk, orta ve lise 

öğrenimlerini Tokat’ta yaptıktan sonra 

kendisi de nasıl olduğunu anlamadan 

B.Y.Y.O’ya girmiş. 

Ankara’ya geldiğinde hemen 

ortama uyum sağlamış, toparlanmış 

ve yükseköğretim gençliğinin tek 

eğlencesi olan okey’e takılmaya 

başlamıştır. Babasının memleketteki 

dükkânında havlulardan kazandığı 

parayı burada harcarken oldukça tutucu 

davranmış, arkadaşlarına bir şey 

ısmarladığını gören olmamıştır. 

Okul sıralarında tanıştığı Savaş ile 

çok iyi anlaştığı halde, “Sen Toğat’ın 

neresindesin oliysin?” sözüne sinirlenmekte 

ve böyle durumlarda Savaş’ı 

gizli sırlarını ve çektiği fotoğraflarını 

açıklamakla tehdit etmektedir. 

Okula gelirken her sabah aksatmadan 

“Zürih”e uğrayan Ercan, 

dört senenin sonunda nereden aklına 

geldiyse bıyık bırakmaya başladı. Tüm 

karşı çıkmalara rağmen hâlâ direnmektedir. 

Ercan’ı pek şarkı, türkü söylerken 

görmedik. Şarkı diyince aklına “Oy, 

oy Eminem”, “Deh deyin kızlar, benim 

atıma deh deyin” türküleri gelir. 

Ercan, bazı arkadaşların ev görmeye 

gittiğinde vaat ettiğin hidrofilli 

havluları hâlâ bekliyorlar… 

(.) Not, Ercan’ı bıyıksız hatırlayın 

istedik…

ADNAN 

ERDOĞAN 

Dünyaya niçin geldiği konusunda 

herhangi bir fikri yok ama okumaya 

hiç gelmediği inancında. Ancak, bunu 

16 yıllık (Son beş yılı B.Y.Y.O’da) 

öğrencilik hayatının sonunda itiraf 

etmesi de çok ilginç. Hele hele kendi 

deyimiyle “pilot olacakken yerde 

sürünmesi” Adnan’ın ilginç hayatının 

bir başka bölümünü oluşturuyor. 

Adnan’ın ıssız bir adaya gitmesi 

durumunda yanına alacağı üç şey; 

onun su katılmamış bir Türk olduğunu 

gösteriyor: At, avrat ve silah. Doğrusu 

bu ya ıssız adaya gitmekle zaman 

tünelinde geriye doğru yolculuk aynı 

şey… 

“Ya sabır” tiyatro oyununun afişi 

önünde poz veren Adnan’ın bize son 

sözleri: 

“Yıllığın çıktığından okulun son 

günü haberim olduğundan ve telif 

ücreti verilmediği için buraya özgün 

yazımı yazmıyorum. 

Bütün arkadaşlarıma, hocalarıma 

gelecek yıllarda başarılar, 

teşekkürler…”

KELİME ATA 

Değerli arkadaşlar, 

Ünlü Nietsche, “Bir şey hem haklıdır hem 

haksızdır. Ama ikisi de aynı derecede haklıdır” der. 

Habire “Mutlak gerçek vardır” diye bağıranlara inat. 

Evet arkadaşlar, kendi gerçekliğinizi düşündüğünüz 

an varlığınızın başkaları ile bütünleştiğini 

aklınızdan çıkarmayınız. Nasıl ki, siz tek başına 

var olmadıysanız, düşünceleriniz de haklı, haksız 

yanlarıyla bütünlük gösterir. Düşünceleriniz geçicidir. 

Bugün savunduklarınızın üç yüz yıl önce aynı 

olduğunu kim iddia edebilir? Eğer, iddia ediyorsanız, 

gelişmelerin dışında kalmak gibi bir düşünce ile 

karşı karşıyasınız demektir. O halde neden değişen 

olaylar uğruna korkunç bir öfke ve kininiz var. 

Suya düşen bir ağacın gölgesi kadar bile bir hükmünüz 

yokken, neden güzellikleri yok ediyorsunuz? 

Yürekleriniz neden sevgisizlikten çorak bir toprak 

gibi birbirinizden kopuk ve habersizsiniz. Dostluklardan 

uzaksınız. Oysa dostluklar yıldızlar gibidir, 

uzaktır ama hep vardır ve güzeldir. 

Sevgili arkadaşlar, 

Artık iletişimsizliği sona erdirin. Amacınız, umut 

ve güzellikleri yeşertmek, sevgiyi en kutsal inanç 

olarak kabul etmek olmalıdır. Çünkü hiçbir düşünce 

ve ideoloji, “dünyanın en güzel sanat eseri olan 

insanı” yok etmek için geçerli ve kutsal olamaz. 

Yaşam çizginizde sağlık, mutluluk ve başarılar 

diliyorum. Umudunuz hep bol olsun. 

…. 

Selanik Caddesi’nde, “ünlü bir gazeteci” 

olacağına ant içen arkadaşımız, sinema alanında 

söz sahibi olmayı istediği için hiçbir filmi kaçırmaz. 

O’nun Ankara’da bildiği tek buluşma yeri, 

Kızılay’daki Gima’nın önüdür. Sıkıntılı ve meşgul 

olduğu zamanlarda kırıcıdır ama aslında çok duygusal 

ve düşüncelidir. İnsanlara duygularını pek 

belli etmeyi sevmez. Bu nedenle onu yakından 

tanımayanlar için soğuk ve sert bir görünüm çizer. 

Ne iş olursa olsun işini hep ciddiye aldığı için çok 

çalışır. Tek başına kendisine ve sevdiklerine güzel 

bir yaşam sunabilmek için çok okur, çok düşünür 

ve çok çalışır. Konuşmayı hele hele boş gevezelikleri 

hiç sevmez. “Boş kafalar kişileri, orta kafalar 

olayları, gelişmiş kafalar fikirleri tartışır” sözünü 

benimseyen Kelime, yaşama, topluma ve insanlığa 

ilişkin somut sorunları konuşmaktan, düşünce 

üretmekten hoşlanır. Hoşlanmadığı bir diğer şey ise 

kendi özel yaşamı hakkında konuşmaktır. Aslında 

evini dostlarına ve arkadaşlarına hemen açar ama 

özel yaşamını o kadar az insan ve o kadar sınırlı 

paylaşır ki onun yaşamını ve sıkıntılarını bilen insan 

sayısı oldukça azdır. 

Ne yerse yesin masadan kalkarken eline bir parça 

ekmek alan Kelime, okulun son yılında “özellikle 

dış görünüşü ile –makyaj yapmaya başladı da-“ biraz 

değişti. Geleceğini çok düşünen ve ulaşmak istediği 

hedefe ilişkin yapması gerekenleri sabırla yerine getiren 

Kelime’nin sabrı, kararlılığı, hoşgörüsü, çalışma 

azmi ve tükenmeyen enerjisi ile bir gün mutlaka tüm 

planlarını gerçekleştireceğine inanıyoruz. Mesela iyi 

bir yönetmen, iyi bir senaryo yazarı, iyi bir gazeteci… 

Sana film dolu yarınlar sevgili Kelime…

FİGEN 

ÖZDERLİ 

Yanında bulunduğunuz anlarda 

gülmeden durabilmenizin imkânsız 

olduğu Figen, sinirli olduğu zamanlarda 

yanında durulmaması gereken 

bir şahıstır. Öfkesi anlık ve geçicidir 

ama sinirliyken yanına yaklaşan beş 

kişiyi öldürdüğü de rivayet olmaktadır. 

Kahkaha attığı zaman ve özellikle 

küçük çocuk taklidi yaptığı zamanlar 

çok sevimlidir. 

Fedakâr ve candan bir arkadaş olan 

Figen, yakın çevresindeki arkadaşları 

için daima bir şeyler yapmaya çalışır. 

Özel ilgiye bayılır. Eğer doğum 

gününde onu “bir çiçek ile de olsa” 

hatırlamışsanız artık onu ömür boyu 

kazanmışsınız demektir. 

Figen’in en önemli bir diğer özelliği 

de el ve yüz mimikleridir. El ve yüz 

mimiklerini bu kadar abartılı kullanıp 

bu kadar kendine yakıştırabilen bir kişi 

daha görebilmeniz zordur. 

Konuşurken heyecanlı heyecanlı 

salladığı elleri ve çabuk konuşması 

bir bira içtiği zamanlar yavaşlamakta 

ve gerçekten seyre değer manzaralar 

ortaya koymaktadır. 

Son zamanlarda merak saldığı telsiz 

sohbetlerinde “Afrodit” kodunu kullanan 

Figen’in güzelliklere karşı büyük 

bir sevgisi vardır. Güzel olan her şeye 

bakan Figen, kız-erkek ayrımı yapmaz. 

Hayatın boyunca mutlu ol ve hep 

gül. 

Figen’in Çetin Altan alıntısı: 

“Hayat yaşandığı sürece vardır. 

Ötesi ya hafızalardaki hatıra 

Ya da hayaldeki ümittir. 

Hüsranı ise tek yerde kabul ediyorum: 

Yaşamak mümkünken 

Yaşamamış olmakta”

DUDU 

KÜTÜK 

Sevgili arkadaşımız Dudu da 

olmazsa dışarıdan gelen misafirler, 

bazı derslere bakarak B.Y.Y.O.’nu 

ekstern okul sanıp, kayıt yaptırırlardı. 

Derse devam etmeyi çok seven 

Dudu’nun en büyük korkusu hastalanmak 

ve dolayısıyla derslere girememektir. 

Giriştiği işlerde ciddiyeti ve sonuca 

ulaşmayı istemesiyle dikkati çeken, 

ıssız bir adaya gittiğinde hemen geri 

dönmek isteyecek kadar bu dünyayı 

seven arkadaşımızın iki büyük tutkusu 

var: 

Doğa ve Müzik. 

Hemen her yerde, her zaman birlikte 

olduğu arkadaşı Nuray ile ideal 

bir çift oluşturmuş olup eşlerini de iki 

kardeşten seçmelerini diliyoruz. 

Sevgili Dudu’ya her şeyiyle mutlu 

bir gelecek diliyoruz. 

Konfüçyus’un güzel bir sözünü, 

arkadaşımız sizlere mesaj olarak iletiyor: 

“Ara sıra isyana yönelecek 

gibi olursan bile hatırla ki kâinatı 

yargılamak imkânsızdır. Onun için 

kavgalarını sürdürürken bile kendinle 

barış içinde ol.”

HARUN KORKUT 

NALBANTOĞLU 

Ben sana mecburum bilemezsin 

Adını mıh gibi aklımda tutuyorum 

Büyüdükçe büyüyor gözlerin 

Ben sana mecburum bilemezsin 

İçimi seninle ısıtıyorum. 

Ağaçlar sonbahara hazırlanıyor 

Bu şehir o eski İstanbul mudur 

Karanlıkta bulutlar parçalanıyor 

Sokak lambaları birden yanıyor 

Kaldırımlarda yağmur kokusu 

Ben sana mecburum sen yoksun. 

Sevmek kimi zaman rezilce korkuludur 

İnsan bir akşam üstü ansızın yorulur 

Tutsak ustura ağzında yaşamaktan 

Kimi zaman ellerini kırar tutkusu 

Bir kaç hayat çıkarır yaşamasından 

Hangi kapıyı çalsa kimi zaman 

Arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu 

Fatih’te yoksul bir gramofon çalıyor 

Eski zamanlardan bir cuma çalıyor 

Durup köşe başında deliksiz dinlesem 

Sana kullanılmamış bir gök getirsem 

Haftalar ellerimde ufalanıyor 

Ne yapsam ne tutsam nereye gitsem 

Ben sana mecburum sen yoksun. 

Belki haziran da mavi benekli çocuksun 

Ah seni bilmiyor kimseler bilmiyor 

Bir şilep sızıyor ıssız gözlerinden 

Belki Yeşilköy’de uçağa biniyorsun 

Bütün ıslanmışsın tüylerin ürperiyor 

Belki körsün kırılmışsın telaş içindesin 

Kötü rüzgâr saçlarını götürüyor 

Ne vakit bir yaşamak düşünsem 

Bu kurtlar sofrasında belki zor 

Ayıpsız fakat ellerimizi kirletmeden 

Ne vakit bir yaşamak düşünsem 

Sus deyip adınla başlıyorum 

İçim sıra kımıldıyor gizli denizlerin 

Hayır başka türlü olmayacak 

Ben sana mecburum bilemezsin. 

Attila İLHAN

Aslıhan-ımı (gerçekten), onu “okulun kara ve ince 

(!) kızı” olarak tanıyoruz. Saçları lacivert parlayan 

bu kızımızı kimisi çok sessiz ve sakin bilirken kimisi 

de çenesi düşük hatta geveze ve girişken biliyor. 

Sabahları okula girer girmez önce “merhaba millet” 

sonra “Çocuklar bugün otobüste ne oldu biliyor musunuz?” 

diye söze başlar ve anlatır, anlatır... 

Onun çok konuşmasının nedenlerini 

araştırdığımızda gördük ki Aslı, kendisini kimsenin 

doğru ifade edebileceğine inanmadığı için 

düşüncelerini tekrarlar durur. Konuşmalarında sık sık 

“Onu da anlıyorum ama…” ve “Hayret bir şey ya, 

nasıl olur inanamıyorum” sözlerini kullanan Aslı’yı 

bazıları çok konuşması nedeniyle “cazgır” bile buluyor. 

Ancak yakın arkadaşları onun hep makul, 

“içindeki iyiliği ve insani sıcaklığı” hiç yitirmeyen, 

“vazgeçilmez, sağduyulu, uyumlu bir ekip arkadaşı” 

olduğunu söylüyorlar, inanalım mı? Bu arkadaşımızın 

bir başka derdi ise zayıflığıdır. 

Kendisi, en büyük korkusunun “yerde topraktan, 

gökte semadan başka yaşayıp öldüğünü kimsenin 

bilmemesi” olduğunu söylüyor ama biz asıl korkusunun 

“evde kalmak” olduğunu, kendisi asıl hobisinin 

“yaşadığı döneme tanık olmak ve hiçbir şeyi 

kaçırmamak” olduğunu söylerken biz bunun nedeninin 

“dedikodu merakı” olduğunu düşünüyoruz. 

Bazen çokça çekingen, kendi sorun ve sıkıntıları 

konusunda çoğu kez ketum ama her daim müzmin 

muhalif, çoğunlukla samimi, hoşgörülü ve içten olan 

bu “ince kızımız (!)”, dört yıl boyunca “Tanrım, 

Allahım” diyerek anketlere, halk oyunlarına, sinemaya 

ve panellere koşuşturdu durdu. Arkadaşlarının 

çenesinden kurtulmak için önüne koydukları Çin 

damasında, şampiyonluğa oynadı. Damada tanık 

olduğumuz coşkusunu derslerinde de göstererek bir 

yıl daha fazla dayanılmayacağını söylediği okulu dört 

yılda bitiren ender arkadaşlardan biri oldu. Kendisinden 

çok yakınlarının yaşamı güzelleştirmeye 

yönelik özverili çabasından vazgeçmeyen, sıklıkla 

üstüne vazife olmayan sorumlulukları üstlenen, 

hep soğukkanlı ve mantıklı olmaya çalışan ancak 

duygusallığını da çoğu kez gözyaşlarıyla ele veren 

sevgili Aslı, neden bizi duygusallığın konusunda 

uyarmadın. (Okulu bitiriyorum diye kantinde Neşe ile 

nasıl da gizli gizli ağlaşmıştınız, hatırlıyor musun?) 

Biz senin inci gibi güzel yazını da unutmayacağız. 

Cazgırlığına rağmen yitirmediğin hoşgörünün, 

inatçılığının (hiç mi tanık olmadınız, iyi düşünün) 

ve yüreğindeki insan sıcaklığının bir an bile sekteye 

uğramamasını dilediğimiz Aslı’nın geride bıraktığı 

arkadaşlarına şu mesajı var: 

“Yine görüşürüz dostlarım benim, yine 

görüşürüz… Beraber güneşe güler, beraber 

dövüşürüz…” 

ASLIHAN 

BÜYÜKGÜL

ONUR 

KURTOĞLU 

Sınıfımızın sportmen, pardon sportgirl 

ve canlı kızlarındadır. Kısa ve kıvırcık 

saçları ve tavırlarıyla oldukça sempatiktir. 

Çok samimi oldukları için onu anlatamayan 

Lütfiye’nin –bu sayfada da ikisini 

ayıramadık- yerine Hatice ve Memnune, 

Onur’u şöyle anlatıyorlar: 

“Onur’un kendi yurdundan çok bizim 

yurtta kalması, bizden çok arkadaşı olmasına 

yol açmıştır. Tabii bunun bir nedeni de 

arkadaşın iletişim kanallarının sürekli açık 

olmasıdır. Önüne gelenle iki dakikada 

samimi olması yüzünden Ankara’daki 

çevresi oldukça geniştir. Samimi, sıcak ve 

hoşsohbet olması ona sürekli yeni arkadaşlar 

kazandırmıştır. Derslerine fazla zaman 

ayırmamasına rağmen Onur, gösterdiği 

büyük gayret ile okulu beş yılda bitirdi. 

Onur’a ömür boyu mutluluklar…” -Hatice 

“Onur’un yardımseverliliği özellikle garsonlara 

espritüelliği herkesçe bilinir. Ayrıca 

kolay samimiyet kurar. Dün yurt müdiremiz 

(Onun değil bizim) Onur’a bir tören ile 

fahri üyelik unvanını ve yurdumuzun altın 

anahtarını vereceğini açıklamıştır. (!) Yurtça 

çok sevindik. 

Canım Onur’cuğuma ömür boyu mutluluklar”- 

Memnune

SİBEL 

AKKAN 

FSF’nin (Figen, Sibel ve Ful üçlüsünün) 

hem en sakin hem de en hızlı üyesi. Aslında 

belki onu sakin diye tanımlamak hatalı 

olabilir. Çünkü, onu yakından tanıyanlar, 

onun ne kadar çılgın olabileceğini de bilirler. 

Özellikle enteresan ve haftada bir 

değişik kestirdiği saç modelleri, düzgün 

fiziği ve pürüzsüz cildi ile gözleri okşayan 

Sibel’in –tipi nedeniyle- Uzak Doğu’yla bir 

akrabalığının olup olmadığı araştırılıyor. 

Her konuda olduğu gibi, iyi yemekler 

konusunda da son derece duyarlı olan Sibel, 

devamlı vücut formunun bozulmasından 

yakınıp, “Bu ay mutlaka limnastiğe gitmeliyim” 

diye sızlanır. Ancak gittiği 

yabancı dil kurslarından dolayı hiçbir şeye 

vakit bulamayan Sibel, artık İngilizce’yi 

da kavramanın rahatlığıyla, İtalyanca’nın 

planlarını yapmaktadır. Ha tabi bu arada 

Sibel’in Almancası da çok iyidir. Belki onun 

için yeni bir kelime türetmek ve “dilfoman” 

demek doğru olur. 

Oldukça rahat bir insan olarak da göze 

çarpan arkadaşımız, hiçbir şeyle ilgilenmez 

gibi görünüp mükemmel gözlemleriyle 

sizi her an hayrete düşürebilir. Candan bir 

dost, iyi bir arkadaş (çok üstüne gitmemek 

kaydıyla) titiz, temizliğe önem veren sevgili 

arkadaşımız… 

Şen kahkahalarını her zaman duyabilmek 

umuduyla, hoşça kal.

ŞULE YALÇIN 

“Uykudan önce” programını izledikten 

sonra hemen sütünü de içip yatan 

ve rüyasında kendisini Konya’ya “gelin 

giderken” görüp 

“Dolmuş geliyor dolmuş, 

Dolmuşun rengi solmuş, 

Benim sevdiğim oğlan, 

Dolmuşa şoför olmuş” sözlerini 

mırıldanan Şule, babasının hışımla 

kaldırmasıyla okula yollanır. Ancak ikinci 

dersten sonra okulun kapısında görülür. 

Kırk yıllık ayrılığın verdiği özlemle kendisini 

Ayla’nın kollarına atan arkadaşımızın 

ilk sorusu “Bugün ders c-var mıydı?” olur. 

“Evet” cevabına her zaman “Yaa” demesi 

ile ünlüdür. 

Şule, Dudu ve Ayla sayesinde 

devamsızlıktan çakmaktan kurtulan nadir 

arkadaşlarımızdan biridir. Bu arada 

Şule’nin en güzel özelliklerinden biri de Çin 

damasından yenilerek takiplerinin moralini 

yüksek tutmasıdır. 

Bu sevimli arkadaşımızın kendisi için 

“saf” kelimesinin kullanılmasına kızdığını 

bildiğimizden biz onu “iyi niyetli” olarak 

tanımlıyoruz. Ama şunu da belirtelim ki 

“akilen saf olmak iyi değildir belki ama 

kalben saf olmak hap iyidir”. Şule’miz her 

söylenilene kandığı için özellikle Harun ve 

Ömer tarafından işletilmesinden yakındı 

durdu son bir yıl. 

Okul kantininde bir masada sakin ve 

mutlu bir şekilde otururken hatırlayacağımız 

“Permalı Şula” için sakın “ne sakin kız” 

demeyin. Çünkü o, o sırda evde oradan 

oraya koşuşturmasının yorgunluğunu 

çıkarmaktadır. 

Son yıllarda hayranları artan okulumuzun 

bu güzel kızı, B.Y.Y.O.’ya girdikten 

sonra paspallaştığını iddia etmektedir. 

Aslında normale döndü ama o farkında 

değil. Çok titiz olan arkadaşımız titizliğini 

Konya gezisi sırasında Konya’nın özel 

yemeği “Kuyu Kebabı”nı 12 kişilik gruptan 

çatal isteyen tek kişi olarak belli etti. 

Sevgili Şulemiz, sakin ama aslında oldukça 

telaşlı, çabuk sinirlenip çabuk gülen 

bir arkadaşımızdır. 

Az telaşlı, bol kahkahalı günle dileriz 

sana….

YAŞAR 

YILDIRIM 

Yaşamı “hiçbir şeye” benzeten 

arkadaşımız Yaşar, Basın Yayına gelmiş tüm 

öğrenciler gibi dünyaya niçin geldiğini de bir 

türlü anlayamamıştır. 

Sonraki yıllarda Basın Yayın Yüksek 

Okulu denildiğinde aklına “gazeteci değil 

de kuzucuklar yetiştirilen bir yer” geleceğini 

söyleyen Yaşar, kendi sessizliğini de buna 

bağlamaktadır. 

Fazla ihtirası olmayan, bazı hocalara 

takılmayı huy haline getiren Yaşar, bu 

yüzden son Osmanlı Padişahı ve (günümüz 

İnkilap Tarihi hocası) Halil İbrahim Turanboy 

tarafından “Paşa oğlum” rütbesine 

eriştirilmiş olup bu nedenle “çok sevgili 

hocasının çok sevgili dersini” ikinci kez 

okuma fırsatına nail olmuştur. 

Sevgili Yaşar’ımızın bir özelliği 

de Nilüfer’e birinci sınıfta vurulduğu 

ve bu gönül yarasının sonsuza kadar 

geçmeyeceğidir. 

“Her ne kadar bu yaşam adı verilen çarkın 

işlemesine yarayan bir dişli de olsak, bir 

şeylerden mutluluk duyuyoruz ya, bu da bize 

yeter. 

Değil mi?” 

Bir ömür boyunca işlemesinde rahatsızlık 

duymayacağın çarkın içinde her zaman 

mutlu olman dileğiyle…

AYLA 

KARAUSTA 

Şen şakrak, güler yüzlü Ayla’mızın eve 

geç kalma korkusu yüzünden son derslere 

girmeyip eve gittiği bilinir. 

Rivayetlere göre eve gittiğinde 

Ankara’nın en kuytu köşelerinde alınan 

pembe renkli yünleriyle hayaller içinde örgü 

ören Ayla, ancak kedisi Tekir tarafından 

tırmalandığında gerçek yaşama döner. İşte 

o zaman acıktığını hisseder ve çürümüş 

çileklerle bol karbonatlı meşhur pastalarını 

yapar. 

Kantini Şevket Amca ile birlikte açıp 

O’na temizlik işlerinde de yardım eden 

arkadaşımız radyasyonlu çayı yudumlarken 

okuldaki çileli (!) yıllarına inat hep tatlı tatlı 

gülümser, şen kahkahalarını arkadaşlarından 

esirgemez. 

Sınavlarda soruları sonra değil de sınav 

sırasında tartışmasından dolayı sınav sonuna 

kadar sınıfın en faal olması ve her 

sınavda Şule ile arka arkaya oturması 

nedeniyle gözetmenlerin boy hedefi haline 

gelmiştir. 

Son yılında damaya olan aşırı tutkusu 

gözden kaçmazken, onun en az değer 

verdiği şeylerin başında paranın geldiğini 

söyleyelim. Söylentilere göre cüzdanı 

çalınırken fark ettiği halde hiç sesini 

çıkarmamıştır. 

Okulumuzun “manevi ikizleri” olan Ayla 

ile Şule, gördükleri tüm rüyaları birbirine 

anlatıp yorumladılar her daim. 

“Yine öyle bir gündü. Ayla gece gördüğü 

rüyayı anlatmış, yorumlanmasını bekliyordu. 

Şule, ‘Akıllım, senin başına talih kuşu 

konacak’ diye bağırdı. Bağırmasıyla birlikte 

bir hindi, gelip Ayla’nın başına kondu. 

Hindinin başına tünemesine çok sevinen 

Ayla, neşesine neşe katrak akşam özenle 

hazırladığı çilekli pastasını bize sundu. 

Yedikçe bir hoş oluyorduk ama nereden 

bilirdik. Böyle bir şey aklımızın ucundan 

bile geçmezdi. Bir güzel yiyip hepsini biz 

bitirdik. Şimdi ondan uzaktayız ve ona şu 

mesajı iletirseniz seviniriz: 

‘Ayla, burası çok sıkıcı. Sen de gel… 

Burada senin şen kahkahalarına çok 

ihtiyacımız var.’ 

Cennetteki arkadaşların…” 

Seni hep “çilekli pasta” tadıyla 

anımsayacağız.

ALİ M. ARTAÇ 

Sınıfımızın yakışıklı jönlerinden Ali, 

nam-ı diğer “Pehlivan”, yaptığı tiyatro 

çalışmalarıyla umut veren genç yıldızlar 

listesine girmeyi başarmıştır. 

Okulun ilk yıllarında pek gösteremediği 

performansı son yıllarda her dersten 

yüksek notlarla geçerek göstermiş ve 

herkesi şaşırtmıştır. (Aslında bunda 

şaşılacak bir şey yok. Çünkü, okulunu 

bitirmemiş delikanlılara babalar kızlarını 

vermiyorlarmış…) 

Üstün rol ve taklit yeteneğinin yanında 

güzel esprileriyle, güzel günler paylaştığımız 

Ali’ye ve ailesine (!) ömür boyu mutluluklar 

dileriz. 

“Siz eski öğrencilerdensiniz” diye teşhis 

edildiğiniz günden beri kendinize gelemediniz. 

Aynı adı taşıyor olmamız aslında sınıfta 

derslerde epey sorun olmuştu. Ama nihayet 

bu sorun da bitti. Senin deyimiyle ‘perdeler 

indi’. Benim adım Ali, senin adın Ali… Bu 

yüzden artık sana ikinci adınla ‘Murteza’ 

diyelim şeklindeki önerimi geri alıyorum. 

Her zamanki gibi, ‘Çok iyisin’ be adaşım.” 

Ali’nin gelecekte, Türkiye’de oynanan 

büyük oyunların birinde ve en güzel karakteri 

başarı ile oynayacağına olan inancımızı 

hiç kaybetmeyeceğiz.

SUNA KOVAR 

Çitleri kar örterken 

Ne tartışma, ne öfke, ne pişmanlık, 

Ne de suçu paylaşma. 

Ağu vardı kadehte – getiren kim 

Bize ne! 

Ne ölen aşkımıza yas, ne uluyan fırtına 

Karanlıklarda esen, 

Hüznün gülüşü yalnız, bir soluk kış manzarası, 

çitleri kar örterken 

Robert Graves, İngiliz (1895 – 1985) 

Not: Suna, Kadriye ve Serpil’in geleneğini 

bozmadı ve bir şiir ile Yıllığımıza girdi. 

Başarılı, örnek öğrenci ve insan tipinin üç 

güzel insanı, zincirin birbirinden ayrılmayan üç 

halkasından üç güzel şiir.

HÜSEYİN 

ÖZOĞUL 

Yıllık komitesi olarak büyütülmüş 

bir resminin etrafında toplanmış, 

sayfanı doldurmaya çalışıyoruz. 

Böylece çağdaş gazetecilik anlayışının 

(yorulmadan iş yapmak) ilk örneğini 

veriyoruz. 

Evet ilk tespitler: 

Halk arasında (yani sınıfta) “Amerikan 

Hüseyin” diye ya da “çekirge” 

diye tanınıyorsun. 

Bu senin Amerika doğumlu ve 

çekirge yakalamayı iyi bildiğini 

anlatır. Üzerinde bu yılın modası olan 

“kar yıkama kot” popüler kültürün 

yorulmaz bir takipçisi olduğunu gösterir. 

Amerikan stili kesilmiş saçların, 

kar yağdı kot takımın, onu tamamlayan 

spor ayakkabı ve spor çanta 

ama bütün bunlara rağmen kullandığı 

“Pipo” senin entel bir arkadaş grubu 

ile doğum gününü kutladığını gösteriyor. 

(Yılın Asparagas Ödülü)

SERPİL ÖZ 

İnsan soyunun tanrı belasını versin! 

deli olmak işten değil! 

kaç kez niyet ettim, 

topunu kendilerine tanrıya 

ve şeytana bırakayım diye 

ne halleri varsa görsünler 

yine de rastlar rastlamaz bir insan yüzüne 

sevmeden edemiyorum 

Goethe 

Not: Kadriye’nin arkadaşı demek yeterli 

bir açıklama sanırız.

KADRİYE 

ŞENEL 

Başka türlü bir şey benim istediğim 

Ne ağaca benzer, ne buluta benzer 

Burası gibi değil gideceğim memleket, 

Denizi ayrı deniz, havası ayrı hava 

Rengi başka, tadı başka 

(Yapraktı) 

Bir başka yolculuk dalından düşmek yere, 

Yaşadığından uzun; 

Bir tatlı yolculuk dalından inmek yere 

Ağacın yüksekliğince rüzgârda 

Ve bir yeni ömür 

Vardığım çimen yeşilince… 

NOT: Kadriye, dönem birincimiz, 

duymayan kaldıysa… O kadar yoğun bir 

çalışma içinde idi ki bize, ‘Yıllık’ için 

ancak bu şiiri bulabilecek kadar zaman 

ayırabildi. Kutluyor, başarılarının devamını 

diliyoruz.

ÖMER 

DİŞBUDAK 

Sana bir elveda bile yok 

Bana bir merhaba bile yok canım, 

Sana bile bir elveda yok… 

Nabzımda çoğalıyorsun 

Hırçın, vurdumduymaz yargıçlar bekliyor seni 

Seni sevdiğimi söylüyorum suratlarına 

Sözcüklerin anlamını dar tutuyor kalıplar 

Sana bir elveda bile yok. 

Cümle aşklar başbağlamış 

Canevi suskun. 

Dünyanın kuruluşu bir yana 

Seni tanımak başka 

Seni bildiğim gün uyanmış yılan 

İnmiş balyoz, 

Kurtulmuş bebek, 

Senin mutluluğun dağlarda tutuşan gömlek. 

Sana bir elveda bile yok canım, 

Sevdiğimdendir, inan 

Taze bir merhaba ile, 

Geleceğim bir gün, 

Bekle, büyüsün hülyan… 

Bulutların üstünde, dağın yüreğinde, 

rüzgârın içinde… Hayır … Çok uzakta 

değilsin… Derdimiz olsa, canımız sıkılsa, 

neşeli bir günde biramızı paylaşmak istesek, 

birbirimizi ararız. Can kardeşim… 

Sevginin, dostluğun eşsiz güzelliğini 

yaşıyorum seninle. (H.K. N’den)

CENGİZHAN 

AKTAN 

Sessiz, sakin, kimsenin etlisine, 

sütlüsüne karışmayan Cengiz, hiç 

meraklı değilmiş gibi görünmesine 

rağmen, “O ne, o ne?” sorusunu en sık 

soran bir arkadaşımızdır. 

Kurallardan nefret eder ve “Bütün 

kuralları yıkın” felsefesine bayılır. 

Hatta bu felsefenin mucidi olduğu da 

kulağımıza gelmektedir. 

Kitaplara olan aşırı düşkünlüğü 

Cengizhan’ın arkadaşları tarafından 

“kitapkolik” olarak nitelendirilmesine 

sebep olmuştur. Kitaplarına uyguladığı 

özel bakım ve gösterdiği itina, yakın 

arkadaşları tarafından sık sık dile 

getirilmektedir. Hatta elini sürmeye 

kıyamadığı kitaplarını üç-dört kat 

kapladığı ve haftada bir tozlarını aldığı 

söylenmektedir. 

“Bir şey yapmak zorunda” olma 

fikrine dayanamayan Cengizhan’ın 

yemek, bulaşık, çamaşır, ütü gibi 

yeteneklerinin yanı sıra “ufak tefek 

denemelerim” dediği tonlarca şiirinin 

olduğunu şairliğinden söz etmezsek 

haksızlık etmiş oluruz. 

Nazik olmayı çok iyi bilen 

arkadaşımızın tüm ideallerine 

ulaşmasını ve sevdikleriyle mutlu bir 

hayat sürmesini diliyoruz.

NİLGÜN 

AYDEMİR 

Derslerden pek hoşlanmayan ve bundan 

dolayı okulun kıdemlileri arsında yer alan 

Nilgün’ü hep o çok tatlı gülüşü ve afacan 

bakışlarıyla hatırlayacağız. 

Eleştirilmekten fazla hoşlanmayan Nilgün, 

eleştirmekten hoşlanır ve eleştirilerini “Ne 

kadar hoş bir …”den, “Ne kadar kıro bir …”e 

değişen kısa ve özgün (!) anlatımlarla açıklar. 

(Noktalı yerlere kıyafet, kız, oğlan, tip, hoca, 

ders, vb konulabilir.) 

Yakın arkadaşlarıyla çok paylaşımcı ve 

uyumludur. Pek çok şeyi umursamaz. Ancak 

yakın çevresindekilerle yakından ilgili, onlara 

karşı çok özenli ve dikkatlidir. 

Bu arada giyimine gösterdiği özenden de söz 

etmeden geçmeyelim. 

Son senede yaptığı ataklar sonucu sınavlarda 

kazandığın başarıları finallerde de tekrarlaman, 

Okul biter bitmez kuracağın yuvanda mutlu 

olman 

Ve günün birinde Serdar ile New York 

sokaklarında el ele dolaşırken seninle 

karşılaşmak dileğiyle hoşçakal…

HÜSEYİN G. 

SERVEROĞLU 

“İçelim dostlar” 

-Hüseyin merhaba, ne bu suratının hali 

böyle? 

-Ya arkadaşlar bugün akşamdan kalmayım. 

Hiç konuşacak halim yok. Kusura bakmayın… 

-Nereye daldın yine Hüseyin? 

-Şu kız kim arkadaşlar? Çok güzelmiş ya!... 

-Hüseyin biraz yardım eder misin? 

-Ayıpsın, ne oldu? Söyle hemen çaresine 

bakarız… 

İşte Hüseyin’i Hüseyin yapan, onu en iyi 

anlatan üç diyalog. Ve onun üç tutkusu: İçki, 

kadın ve dostluk. Başka ne desek boş… 

Hayatta kendin gibi dürüst ve iyi değerlerle 

karşılaşmanı diliyoruz. 

Mutluluklar seninle olsun…

OSMAN KÖSE 

Bakmayın siz onun soyadının “Köse” olduğuna, O’nun köselikle 

yakından uzaktan bir ilgisi yoktur, kendisi tipik bir Türk 

erkeği olarak gür bıyıklı-sakallıdır. 

Derslerinden çok herkesin sorunuyla canla-başla uğraşan 

Osman, son sınıfta olmasına rağmen 2, 3 ve 4. Sınıf derslerini 

birlikte alarak türünün son örneğini vermektedir. Okul 

yaşamı boyunca “idare ile en çok ilişkide bulunan öğrenci” 

sıfatıyla “Okul-Öğrenci İlişkilerinin Sürekliliği” Ödülü’ne layık 

bulunmuştur. Çünkü o; “modern insan kendi sorunlarına sahip 

çıkan insandır” ilkesinin şaşmaz uygulayıcısıdır. Öyle ki, 

sorunlarına sahip çıkmayan arkadaşların sorunlarını üstlenip 

onların adına her türlü çabayı gösterir. Tabii bu arada kendi 

sorununa sahip çıkmayan arkadaşlarına da çok ama çok kızar… 

Osman’ın bu alışkanlığını biraz ileriye giderek kendi sorunu 

olmayan konulara da yakın ilgiden dolayı kendisinin yakın bir 

gelecekte “Lüzumsuz İşler Genel Müdürlüğü”ne atanacağına dair 

söylentiler yaygınlık kazandı. 

“İnci gibi beyaz ve düzgün dişleri”ni göstermek için mi bilinmez 

ama çok güldüğü bilinir. Ancak O’na sadece kendi gülmesi 

yetmediği için yaptığı soğuk esprilerle arkadaşlarını da güldürmeye 

çalışır. Esprilerinin “soğuk” olarak değerlendirilmesinin 

nedeni ise Osman’ın çok hızlı konuşması sonucu konunun 

anlaşılmamasıdır. Çok hızlı konuşan Osman, esprisinin 

anlaşılması için yine o hızlı ve anlaşılmaz konuşmasıyla espriyi 

veya herhangi bir konuyu tekrarlar, tekrarlar, tekrarlar… 

Osman’ın hızla anlattığı esprileri, kışın çekilmezse de yazın iyi 

bir serinleticidir. 

“İnsanların, insanca yaşadığı bir dünyada yaşamalarını” 

isteyen Osman, “deve gibi sabırlı”, çevresiyle yakından ilgilidir. 

Yardımsever, birlikte hareket etmeyi seven Osman, “sonuna 

kadar paylaşımcı” ve YEŞİL GÖZLÜDÜR…O’nu okulda tek 

başına görmek mümkün değildir, muhakkak birileriyle bilmem 

ne problemine çözüm arıyordur. Bu arada ayıptır söylemesi kendisi 

“Kahraman Çorumlu”dur. Bunu da herkesin yanında söyleme 

gafletinde de bulunur. “Yüzme bilmeyen deniz hayranı” Osman’ı 

arkadaşlarımız şaka olsun diye havuza attıklarında, çok şükür ki 

Tanrı, bize ve milletimize bağışladı. 

Okulda tüm arkadaşlarımızın kendisine ilişkin “sıcak” 

düşünceler taşıdığı Osman’ın en sevilmeyen yanı ise fotoğraf 

makinesiyle yaptığı işkenceleridir. İnsanları “suçüstü” basmayı 

huy edinen arkadaşımızın bu uğraşısı Türkiye Fotoğrafçılık 

Sanatına unutulmaz eserler kazandırmıştır. 

Bütün insanları dostun bil, kardeşin bil, 

Sevginin ürünüdür insan, nefretin değil, 

Zulmün önünde dimdik tut onurunu 

Sevginin önünde eğil. 

MÜJDE! Osman yüzme öğrendi, Saliha ile evlendi ve o artık 

TRT’de çalışıyor. Ama hala çok hızlı konuştuğu için onu sunucu 

ya da spiker olarak göremeyeceğiz galiba…

GÖKHAN ÖZCAN 

Arkadaşlara sesleniyorum: 

“İnsanın hükmedilmeyen en önemli 

özelliği düşünmektir. Elinizdeki gerçek ile 

ömür boyu idare etmek yerine ‘başkalarının 

gerçeğini’ de yeni baştan düşünün.” 

Bütün uzuvlarıma “insan” olmayı 

öğütledim 

GAZEL-İ HARİÇ 

“Teybiniz vardır beyler… Dışardan 

gazel okumak yasaktır.” 

Okuldaki beraberliğimiz başlayalı uzun 

zaman oldu desek yalan olmaz. Çok sesli 

bir atmosferin bitiş noktasındayız. Umarım 

faydası dokunmuştur her birimize… 

Bunca zamandan sonra ben bir gazel-i 

hariç olmaya niyetliyim. Ama sesimin en 

tatlı tonuyla… 

Teypler kapanıncaya dek… 

“Geceyle gölgelemek mümkün mü sevgileri 

Mümkün mü sevebilmek gölgeleri gecede” 

Sadece kalbim sözümü tuttu… 

Her sabah kapı önlerinde 

Yorgun kelimelerin dişlerini 

Silvirterek 

Ürkek bir sevda tımarlıyorum. 

Baki kalan kubbede tek 

ama, hoş sadalara yer var her zaman 

DOĞRUDA GÖRÜŞMEK DİLEĞİYLE…

FATMA AĞAÇ 

Yakın arkadaşlarının deyimiyle “Fato (!)”, 

okulumuzda kendini belli etmeyen hemşirelerden 

birisidir. Bizimle buluşuncaya kadar önce 

Öğretmen Okulu sonra Sağlık Koleji’nde okumuş 

ama sonunda gazetecilikte karar kılmıştır. 

“Nokta kadar çıkar için virgül kadar eğilmek” 

istemeyen Fato, bu huyu nedeniyle birçok güzel 

fırsatı kaçırmıştır. Hep mükemmeli arayan 

Fato’nun kendine ters gelen her harekete karşı 

“asabı sinirlenir”. Ama ne yazık ki insan özellikle 

ilişkilerde duyarlı olmayan insanlar etrafta 

çoğaldığı için Fato’nun daha çok asabının sinirlenmeye 

devam edeceği bilinmektedir. 

Her şeyin altında bir “bit yeniği” arar ve 

çoğunlukla da bulur. Bu nedenle ilişkilerinin 

duvarını hep yüksek tutar. İnsanlara çok çabuk 

“kırılan” bu arkadaşımızın ağzında sık sık “Ama 

ben sana alındım” sitemini duyarsınız. 

Yurttaki arkadaşlarının bildirdiğine göre Fato, 

çok uykucudur. Ayrıca derslerine de bunalacak 

kadar yoğun çalışırmış. Ancak hocalar O’nun o 

güzelim (!) yazısını çözemedikleri için sınavlarda 

hak ettiği notu vermezlermiş. 

Arkadaşımız “yeşil gözleri”ni gözlüklerin 

arkasına saklamak istemediği için, aç da kalsa 

lenslerinden vazgeçmez. Şekere ihtiyacı olduğu 

gerekçesiyle okulda çıkan tüm tatlıları yemeye 

kendine zorunlu hissederken Ankara’ya gelen tüm 

filmleri de kaçırmamaya çalışır. 

Dört yıl boyunca en çok uğradığı yerlerden 

olan Milli Kütüphane ve sinemalarda boy gösteren 

bu ufak tefek kızımız, küçüklerin bakışlarından 

rahatsız olduğunu, büyüklerin bakışlarından 

hoşlandığını tekrarlayıp durdu. 

Çılgın Fato, senin hastanelere, sinemalara 

koşuşturmandan, lenslerinde, baş ağrılarında, 

sinirlenmelerinden, karamsarlıklarında, derslerde 

uyumaktan bıktık (!)… 

YALNIZLIK PAYLAŞILMAZ 

PAYLAŞILSA YALNIZLIK OLMAZ 

Sevgili Fato, sana asabının sinirlenmeyeceği, 

huyu huyuna uygun bir eş ile huzuru bulacağın 

güzel yıllar diliyoruz…

MÜJGAN 

MIZRAK 

Yaşça bizden küçük olmasına rağmen 

bunu pek belli etmez. Çünkü ağırbaşlılığı, 

hanımlığı ve sakinliği ile bunu yalanlar ve 

hepimizden daha olgun davranışlar sergiler. 

Müjgan, aslında çocukları çok sevdiği 

için, en büyük idealinin öğretmen olmak 

olduğunu söyler durur. Fakat şansızlık 

eseri bu okula gelmiş ve inşallah bir gün 

bitirip gidecek. Bazen umudunu yitirse de 

–çünkü beşinci seneyi e oluma şansızlığını 

elde edenler arasındadır- bunu bir gün 

gerçekleştireceğine inanıyoruz. 

Kendisi “notları temize çekme” 

hastasıdır. Derslerde tuttuğu notları hiç 

üşenmeden, büyük bir sabırla temize çeker. 

Notları temize çekerken aynı zamanda alt 

sınıflar için de yatırım yaptığını söylemeyi 

unutmaz. 

O’nun futbol konusunda başvurulacak 

kaynaklar arasında olduğunu biliyor muydunuz? 

Maçları büyük bir ilgiyle izler. 

Eğer pazartesi günü sınav varsa ve Pazar 

günü televizyonda maç yayını yapılıyorsa 

maç izlemeyi ders çalışmaya tercih eder. 

Okula geldiğinde de tabi ki maçın kritiğini 

yapmayı ihmal etmez. 

Gelecekte de arkadaşlığımızın sürmesi 

umuduyla sağlık, mutluluk ve başarı dolu 

yıllar seninle olsun… 

Aysel

UĞUR IŞIK 

Uğur’un soyadı “Işık”tır ama kendisi 

etrafına ışık falan saçmaz. O’nu görenler 

müthiş bir karamsarlığın içinde 

kaybolduğunu sanırlar. Elindeki sigarası ile 

habire aşağı-yukarı gezinen, çoğu zaman 

girişteki pencerenin önünde aydınlık ufuklara 

bakan Uğur, karamsar ve hüzünlü haliyle 

hatırlanır. O’nun dalgınlığı herkes tarafından 

bilinir. Uğur’u hep dalgın ve derin derin 

düşünürken görürsünüz. 

Okuldaki altı yıllık mazisini düşünür, 

insanların –özellikle okuldaki çocuklarıngeleceğini 

düşünür. Düşündükçe canı sıkılır. 

Okuldan ve kantinin kalabalık anlarından 

hiç hoşlanmadığını söyler. Ancak Anıl’dan 

çay içip bir sigara alıp gelmeyi geçmeyen bir 

uzaklaşmayı da başaramamıştır. 

Dersi olsun, olmasın okula hep en erken 

gelenlerden biridir O. Kızlara bakmayı, 

onlara takılmayı seven Uğur, entelektüel 

bunalımları ile okulumuzun unutulmaz 

simaları arasına girmeye hak kazanmıştır. 

Arkadaşlığımız boyunca seni; 

Paçaları ve papuçları çamursuz, 

Biraz neşeli, 

Sigarasız 

Gözleri buğusuz 

Kalabalıklar içinde iki dirhem bir çekirdek 

Olarak göremedik ya 

Alacağın olsun, aşk olsun… 

Mutluluklar ve aydınlık 

günler seninle olsun…

Aynı odayı ve iki yılımı uğruna 

harcadığım canım, ciğerim, tatlım (Biraz 

iltifat edeyim de stresleri yatışsın). Ahh! 

Seni uyandırmak için sabahları kendimi 

nasıl hazırlar, sinirlenmeyeceğime söz 

verir, uyandırma girişimimin sonunda nasıl 

da mat olurdum ama. Bu hiç unutulur mu? 

Sabahları seni uyandıracak Zat’a acıyorum. 

Canım arkadaşımın arabalara olan 

merakı yüzünden Ankara trafiği alt-üst olur 

sık sık. 

Tasarruf kelimesinin anlamını en iyi 

bilen ve uygulayan arkadaşımız, özellikle 

ihtiyacı olan maddeleri almak için 

çıkıp nereden aldığını ve ne işe yardığını 

bilmediği maddelerle ali kolu dolu olarak 

yurda dönerdi çoğu zaman. Türkiye ekonomisinin 

ayakta durması Hatice’ğimin üstün 

gayretleri sonucu mümkün olmaktadır. 

Hatta bir ara bu dersi (Türkiye Ekonomisi) 

ben vereceğim diye tutturmuştur. 

HATİCE SU 

Ayrıca kozmetik alanına yaptığı 

yatırımlar, Türkiye ekonomisini ayakta 

tutma çabasına önemli katkılar vermiştir. 

Bu arada –her zaman bakımlı ve yapılı 

saçlarıyla-kuaförleri de unutmamak gerekir. 

Onların ekmek kapısı da bizim biricik 

arkadaşımızdır. İnşallah bütün gayretlerine 

rağmen kalan tek dersini de verip mezun 

olacaktır. (Lütfiye) 

Uzun süre Mercedes’e binmekten, aynı 

yüzü uzun süre görmekten, kazak örmek 

varken sevdiklerinin başına çorap örmekten, 

yürümek varken otobüse binmekten nefret 

eder. Sevdiği şeyler de yok değil yani; 

mesela rüzgâr olsun, olmasın yüksekten 

uçmayı sever. Hızlı yaşamaktan hoşlanır, 

en az bir karınca kadar da hızlı koşar… 

(Aniden hatlar karışı.) (Vahap) 

Hatice, her dükkâna girip tüm malları inceledikten 

sonra hiçbir şey almadan çıktığı 

için ve tabii maalesef yanında ben olduğum 

için Ankara sokaklarında şöyle ilanlara sık 

sık rastlanır: 

WANTED 

Hatice Su and Onur Kurtoğlu 

1.000.000.000 & 

(Onur)

MELİHA GÜNEL 

KOLEJDEYKEN 

Sevecenliği, dostluğu, cömertliği, tutarlı 

davranışları ve azmi ile örnek bir insan… 

Ancak bu sevgili arkadaşımızın kötü bir 

alışkanlığı var. Neşeli ve üzüntülü anlarında 

tek dostu ve vazgeçemediği sigarası en kötü 

alışkanlığı… Tabii bu kötü bir alışkanlık 

sayılırsa… 

Meliha, hemşirelik ve öğrenciliği bir 

arada yürüterek, iki karpuzun bir koltuğa 

sığabileceğinin en güzel örneğini vermektedir. 

Onun üstlendiği bir başka görev ise okulun 

ayaklı eczanesi olmasıdır. Özellikle Vedat 

ve Atalay tarafından bu görevi ister istemez 

yerine getirmeye zorlanmıştır. 

Gece nöbetlerinden sonra okula gelen 

arkadaşımız bütün beklemelerimize rağmen 

derslerde hiç uyumamıştır. 

O’nun gülme krizleri meşhurdur. İsimleri 

uzatarak söyler ve nazlı nazlı konuşur. 

Söylentilere göre, derslerini hastalarıyla 

birlikte çalışan arkadaşımız, bununla 

hastaların kültürünü arttırmayı da görevleri 

arasına katmıştır. 

İNSANCIL SEVGİLERE MUHTAÇ 

YÜREK NASIL OLUR Kİ TAŞ, 

BÜTÜN KÖTÜLÜKLERDEN UZAĞIM, 

MERHABA ARKADAŞ

DERYA KILIÇ 

Çevresi tarafından çok sevilen Derya, bu 

sevgiden mahrum olmak istememesinin yanı 

sıra okula olan aşırı ilgi ve bağlılığı yüzünden 

okulu altı yılda bitiren kıdemlilerden olma 

şerefine erişmiştir. 

İlk önceleri Anaokulu öğretmeni, sonra 

Psikolog, en sonunda Gazeteci olmaya karar 

veren Derya, bu mesleğin yapısına ters 

düştüğünü anlayınca okulu bitirip hemen diş 

kliniği açma planları yapmaya başlamıştır. 

Sürekli zaman yetersizliğinden yakınan 

Derya, kısacık bir sürede birçok işi yapma 

yeteneğini geliştirerek rekor kılmıştır. 

Bir gecede birkaç dersin notlarını temize 

çekmek, örgü örmek, TV seyretmek ve 

saçlarını yıkamak gibi birçok işi aynı gecede 

gerçekleştirmiştir. 

Senelerdir midesinden yakınıp kendisini 

öğle yemeklerinden mahrum eden Derya, 

bu yüzden yemek kuyruğundaki da kendine 

dert etmeme gibi bir şansa sahiptir. Ancak 

arkadaşları tarafından sık sık kandırılıp 

Spesiyal ve Hamburger’e götürülen Derya, 

sonunda buraların gediklisi haline gelmiştir. 

Sen her zaman hatırlanmaya layıksın. 

Hayatta her istediğin olsun… Sevgiler…

YALNIZ KALSAM DA 

Durmadan kendini dağıtıverir 

Havalı bir türkü gibidir gençlik 

Irak mı dediniz, çalar gider o 

Dağ mı dediniz, dağlardan yüce 

Bulutlar üstünde esirlik 

… 


Kış ortası bir güneş gibidir gerçek sevgi 

Yüreği titretir bir dost ılıklığı 

Toprağı diriltir o üfürünce 

Hep ona bağlıdır dirlik-düzenlik 


Bir düğün sofrası gibidir gerçek dostluk 

Verdikçe artar bereketi 

Sevdikçe büyür gece gündüz 

Yüreğe takılan bir altın bilezik 

Durmadan kendini dağıtıveririm ben 

Hoyrat bir çeşme gibidir benim yüreğim 

Şiir derim, sevgi derim, dost derim 

İlklerin sahneden çekildiği gündüz veya gece 

Yalnız kalsam bile başım dik yine dik 

FUL EKESAN 

Son senesinde gazeteciliğe attığı hızlı 

adımlarla mesleğini icra etmeye başlayan Ful, 

bu alanda başarılı bir gelecek konusunda bir 

hayli umut vaat ediyor. 

Dünyayı Merihlilerin bastığı haberini, 

“Olabilir, ne var bunda?” diyerek 

karşılayacağından emin olabileceğimiz Ful’e, 

bir şeye karar verdiğinizi söyleyip fikrini 

isterseniz alabileceğiniz karşılık şu olacaktır, 

“Hadi bakalım.” Aslında onaylamıyordur 

belki ama size karışmayacaktır da… Bu adeta 

onun hayat felsefesi gibidir. 

Sevmediği yok, çok sevdiği azdır… 

Yakın çevresinin fedakâr ve hoşgörülü 

bir insan olarak tanıdığı Ful, herkesle belli 

bir düzeyde tuttuğu ilişkilerinden sıyrılıp son 

zamanlarda sosyal yaşama hızlı katılmasıyla 

ilgiyi çekmiştir. Sakin görüntüsünün ardında 

aslında herkesle ve her şeyle kurduğu ve 

sadece kendisinin bildiği yakın bir ilgi vardır. 

Aslında insanlara karşı çok ilgilidir ama bunu 

hep düzeyli bir ilişki çerçevesinde yürütür. 

Saçlarını kuaföre kestirmeye bir türlü 

kıyamayıp sonunda Sibel’e uçlarından 

aldıran, ancak 1 cm’lik fazla bir kesimden 

dolayı kıyameti koparan Ful’un bu saç hobisinin 

nasıl giderileceği merak konusudur. 

Hocalarımızla kurduğu iyi diyaloglar 

sonucu mezuniyetinden sonra çok iyi 

işler başaracağından kesinlikle şüphe 

duymadığımız Ful’e (Tabi ki şaka yapıyoruz, 

çalışkanlığının hepimiz tanığıyız) hayatı 

boyunca mutluluklar ve mesleğinde başarılar 

diliyoruz.

Nasıldı 

Senin derdin benimdi, 

Benim ki senin 

Paylaşmazsam bir sevinci seninle 

Yoktu benim de sevincim 

SELMA ÖZTÜRK 

“Çekingen insanım. Karşı taraftan ilgi 

gelmeyince kolay kolay insanlara yanaşmam. 

Onların ilgisini beni tanımaya değer verdikleri 

şeklinde yorumlarım ki, bu da iyi bir arkadaşlığın 

başlangıcını oluşturur. 

Sevgi benim özümü oluşturur. İnsanları gerçekten 

çok severim. Sevildiğimi bilmek, görmek, 

duymak çok hoşuma gider. En çok kızdığım da 

‘Bana bile güvenme’ diyen insanlardır. Ne olursa 

olsun, ben insanların güvenilecek birer varlık 

olduğuna inanıyorum. Bir de ara sırada güvenimi 

sarsan insanlara çok kızıyorum. 

Bir özelliğim vardır ki –çok eleştiri alırım- iyi 

de kötü de olsa kendi dediğimden şaşmam. Bir 

iş yaparken başkasına danışmak gibi bir huyum 

yoktur. Ceremesine ben katlanacağıma göre niye 

başkasına danışayım ki? 

Bir de yapmacıklıktan hiç hoşlanmam. Zamanı, 

bu insanlara yapmacık diller dökerek harcamaktansa 

arkadaşlarıma gerçek sevgimi göstermekle 

harcamak hoşuma gider. 

Hepinizi seviyorum.” 

Biz de seni seviyoruz…

TURCİYE 

ŞEKERCİ 

“Aman! Herkes attığı adımlara dikkat 

etsin. Hele okul sıralarında…” yaklaşımıyla 

okulda pek aktif olmayan arkadaşımızı tarif 

etmek istediğimizde, uzun saman sarısı 

saçlarından ve inceliğinden söz ederdik öncelikle… 

“Aman boşver” cümlesi onun hayat 

felsefesini tanımlar. Onu yakından tanıyan 

arkadaşları en önemli özelliği olarak, 

kendisi dışında herkesi çok sevdiğini 

vurgulamamızı istediler. Zaten insanlara 

olan sevgisi, hiç eksik etmediği gülümsemesi 

ile yüzüne yansımaktadır. Sessiz, mahzun 

ve kendi halindeki duruşuyla duygularınız 

fazla belli etmeyen, daima mutlu görünmeye 

çalışan bu arkadaşımızı şu üç kelime 

ile de tanımlayabiliriz: Akmaz, kokmaz, 

bulaşmaz… 

Turciye’nin ders konusundaki akıl 

almaz rahatlığını bilmeyen yoktur. O hep 

çalışmalarını son saatlere bırakmaya bayılır. 

En basit derslerden bile kalması tembelliğine 

de yorumlansa, aslında bu onun hobileri 

arasında sayılmalıdır. Derslere genellikle geç 

kalan bu sakin arkadaşımız, genellikle nasıl 

olsa geciktim bahanesiyle ancak öğleye doğru 

gelir okula… 

Sade giyiminle, çoğu zaman üzerine 

gelişigüzel salıverdiğin ama sardığı zaman 

çok güzel görünen sarı saçlarınla, mahzun 

duruşun ve gülüşünle hep hatıralarımızda 

kalacaksın…. 

Sevdiğim insanlara 

Kızabilirdim, 

Eğer sevmek bana 

Mahzun durmayı 

Öğretmeseydi

NESRİN ER 

İlk gençlik özlemleri, 

Nasıl girerse 

Pembe düşlerimize, 

Delidolu ve yarım, 

Öylesine girdik koynuna 

Yaşamın… 

“Alımlıydı, çalımlıydı, uzun siyah saçlarını 

savururdu rüzgâra… Alnını eğer bakardı kızınca 

ters, ters… Sevdikleri vardı, dostları. Canları 

için damasında süründürdükleri, sevda konusunda 

hindi gibi düşündürdükleri vardı… 

İri yarı sarılmazdı ama bileğine kuvvetliydi. 

‘Altındağlıyım’ der çalımından geçilmezdi. Dostum 

dedi mi doğru duracaksın. Az çektirmedi, 

az kızdırmadı ama varsa beri gelsin öylesi…” 

(Aysel) 

“Çok sıcak, candan, paylaşımcı bir arkadaştır. 

Kendisinden ayrı kaldığımda içimde bir boşluk 

hissediyorum.” (Mehmet Ali) 

“Okul hayatı boyunca uzun siyah saçını, kot 

pantolonunu ve montunu hiç değiştirmeyen 

güleç yüzlü can arkadaşım. Esprilerin, açık 

sözlülüğün ve içten tavırlarınla en çok dostu 

olan sensin. Seni masal kahramanlarından biri 

olarak tanımlamam gerekirse “Pamuk Prenses” 

derim. Sadece tip olarak değil -ak pak yüzün, 

zeytin gibi siyah saç ve gözlerinle- o insan, o 

sevecen ve insana huzur veren yanınla okulumuzun 

en hatırlanmaya değer kahramanlarından 

birisin benim için. Seninle muhabbet etmek hele 

hele dost olmak insanın aslında kendini görmesi 

ve kendisiyle tanışması adına korkutucuydu 

ama bir taraftan da vazgeçilmez güzellikle 

bir alışkanlıktı. Ben de “Altındağlıyım”, yani 

eteklerinde ortaokul ve lise hayatım geçti, biliyorsun 

değil mi? Ben seni unutmayacağım sen 

de beni unutma olur mu?” (Aslıhan) 

“Crazy, senden nefret ediyorum. Bu yıl 

beni bırakıp gidiyorsun. Okulu değil ama 

beni arayacağından eminim. Ben de seni 

arayacağım. Ancak birlikte TRT’de çalışma 

hayali kurduğumuz için mutlu bir sonla bitecek 

ayrılığımız –film gibi- ” (Harun)

ALİ ALAKOÇ 

Bir öykümüz var: 

CİN ALİ VE KUZUSU 

Cin Ali tipik bir Çorumlu ailenin son mahtumu 

olarak dünyaya geldi. Ailenin küçüğü 

olduğu için baba mesleği manifaturacılığı 

abilerine kaptıran Cin Ali, aile meclisinin karar 

ile türkücü olmayı kafaya koydu. Bu arada sesi 

güzel olsun diye bol bol acılı leblebi yemeye 

başladı. Babasının kendisine aldığı sazı at sanan 

ve sokaklarda kovboyculuk oynayan Cin Ali, 

“Atnı süren kovboy” filminde de rol aldı. Filmin 

iş yapmaması onun voleybola başlamasına neden 

oldu. Ancak takımı onun güzel oyunlarıyla 

küme düşünce üstüne para verilip Çorumspor’a 

transfer edilmek istendi. Ama uyanık Çorumspor 

yetkilileri sınav yapıyoruz diye onu üniversite 

sınavına soktular. Bilgisayarın azizliği 

sonucu okulumuz Cin Ali gibi değerli bir roman 

kahramanı kazandı. 

Kısa sürede mesleğin inceliklerini kazanan 

Ali, TÜRKİYE gibi büyük bir ÜLKEDE gazeteci 

olarak çalışmaya başladı. Çorumlu olduğunun 

öğrenilmesi meslek hayatının sonu oldu. Meslekten 

atılan Ali, okulda ilkyazını yaşamaya 

başladı. Kuzusu “Minyatür” ile tanışması bu 

dönemde oldu… 

Galatasaray’ın 14 yıl sonra şampiyon 

olmasından sonra kederlenecek başka bir şey 

kalmadığını düşünen Ali, okulu bitirmeye karar 

verdi. 

Gökten üç elma düştü: biri Cin Ali’nin biri 

kuzusu minyatür’ün biri de bizim başımıza… 

En güzel deyişlerin söylendiği bir Türkiye’de 

kendi ilkelerince yaşa.. (Emi)… 

(.) NOT: Bu yazı komite dışında, Alakoç’u 

tanımak amacıyla ona yakın kaynaklardan biri 

tarafından yazılmıştır. İsmini vermiyoruz. Bilenler 

bilmeyenlere söylesin…

BAŞARAN 

DÜZGÜN 

Bir yabancı(!) diyor ki: 

“Bu okula gelmeden önce benim de 

özgünlüklerim vardı. Ne olduysa 1983 

yılının o soğuk ekim ayında oldu. Önce 

özgünlüğüm gitti, sonra o güzelim gençlik 

yılları. Keşke hiç tanışmasaydık. Belki o zaman 

daha mutlu olurduk. Çatlayan tohumun 

sesi, dostların aydınlık yüzleri de olmazsa 

bu okul çekilmezdi. Yeşeren yaşamdan 

umutluyum ve her şeyi seviyorum. Yalnız 

44.maddeden korkuyorum. 

Kadınlar, yüksek sesle konuşmasını 

bilenlerinizden hoşlanıyorum ve ıssız bir 

adada kalmak durumunda olsam yanımda 

sadece sizi görmek istiyorum.” 

Henüz tam olarak ne olduğunu 

keşfetmemekle birlikte, senin bu dünyada 

nesli tükenmekte olan ve kaybedilmemesi 

gereken ender insanlardan biri olduğuna 

karar verdik. 

İyisin, dostsun. Bir de şu doğrulara mahsusu 

alınganlığın olmazsa… 

İnsan sevgin, umutların ve yeni fikirleri 

üretme isteğinle seni Rauf Denktaş’ın halefi 

olarak görmek içten bile değil. 

Başaran, senin her şeyi başaracağına 

inanıyoruz. Bu arada ne olur birine hitap 

ederken uzun uzun hem ismini hem de soy 

ismini birlikte söyleme olur mu? Ayrıca 

konuşurken kelimeleri yutma ve hızlı 

konuşma ki insanlar seni daha rahat anlayabilsinler… 

ARKADAŞLAR, bu çemberin ya 

içindesiniz ya da dışında yer alacaksınız. 

ORTA YOL YOK.

NEZAKET 

EROĞLU 

“Ses tonunun ne olduğunu henüz 

tam olarak anlayamadığımız Nezaketi, 

kantinde görmek de çok zordu. Boş 

sınıfları kendisine ders çalışma mekanı 

olarak seçen arkadaşımız sıcak olduğu 

sürece kütüphanenin de nadide müdavimleri 

arasında yer aldı. Oldukça sakin olan 

arkadaşımız, çok cana yakındır. Dört yıl 

boyunca bir kez bile olsa sesini yükselttiğini 

duymadık. Onun hep böyle sakin, mutlu 

ve her isteğinin gerçekleşmesini dilerim.” 

(Bedriye Tanrıverdi) 

“Dünyanın en yumuşak en kibar 

insanlarındandır. İnsan, ondan her zaman 

bir şeyler öğrenebilir. Karşısına çıkacak 

insanların da onun kadar iyi olmasını 

dilerim.” (Didem Ünsal) 

Sakin, mahzun, başarılı, nazik, yumuşak, 

dürüst bir dost: İşte Nezaket. 

Nazik, sakin, dürüst ve yumuşak… İşte 

bu dört kelime Nezaketi tanımlayan bir şiir 

olabilir.

TÜRKAN İZGİ 

Hiçbir zaman uykuya doymayan 

Türkan’a, “Nasılsın?” diye sorduğunuzda, 

hep şu yanıtı alırsınız: “Uykum var.” Ve 

ardından uzun bir esneme gelir. 

Derslerde genellikle başka konularla 

ilgilendiği ve uyukladığı için, ancak 

sınavlarda kendine gelir. O günlerde bile 

uyanık kalmayı zor başarır. 

Film yıldızları kadar güzel olan 

arkadaşımız okula en yakın yurtta 

kalmasına rağmen sınıfa en geç girenlerimiz 

arasındadır. İlk girdiği derslerde, hocaların 

ilgi çekici söz ve hareketlerinin etkisinden 

uzun süre kurtulamayan Türkan, büyük 

bir taklit yapma yeteneğine sahiptir. Bu 

yeteneğini bir tiyatro grubunda oynayarak 

değerlendirseydi herhalde bu okula gelmesine 

gerek kalmazdı. 

Derslerde genellikle not tutma 

alışkanlığını bir türlü kazanamamış 

olmasına rağmen notları kötü denmeyecek 

kadar iyidir. Yine de “kaderin bir 

oyunu mudur ne?” seneye de okulun asli 

elemanları arasında yerini alacak. 

Güzelliğinin –hele hele o güzel gözleri 

ve ipek gibi yüzü- yanı sıra arkadaşlarıyla 

olan iyi ve seviyeli ilişkisi, hanımefendiliği, 

temizliği ve titizliğini unutmayacağımız, 

Tartışmalarda kendi fikrini azimle pes 

etmeden savunan ve kolay kolay pes etmeyen 

Türkan’la tartışmaya kalkanların vay 

haline! 

Mutlu ve güzel bir yaşam seninle olsun.

TURGAY 

DEMİREL 

Okulumuzun en kıdemlerinden olan Turgay, 

okumaya olan tutkusu yüzünden askere 

gitmeyip bu sıralarda sürünmektedir. 

Turgay’ın dış görüşüne bakıp da çok 

ciddi bulanlar, O’nu tanıyınca ne kadar dost 

canlısı, iyi bir arkadaş ve esprili olduğunu 

anlarlar. 

Evde kalmaktan son derece korkan Turgay, 

üç yaşındaki yeğenini parka götürüp 

kızların ilgisini çekmeyi düşünmektedir. İyi 

yol değil mi? Ne dersiniz? 

Okula gelip giderken ara sıra kullandığı 

Murat arabası başının en büyük belası… 

Arabası bir gün yolda kalınca bakımını 

yaptırmak zorunda kalacak, yoksa 

parçalarını toplayacak. 

(.) KAMERAMANI BEKLERKEN… 

HERHALDE çokoprens almaya gitti.

AYSEL MELEMEZ 

“Hocaların öz evladı” diye nitelendirilen 

arkadaşımız, derslerden yüksek notlar 

almasıyla çevresinin sürekli takdirini 

kazanmıştır. 

Aysel’imiz de ders programının 

gazabına uğrayarak okulu yarım dönem 

daha uzatmaya hak kazanmıştır. Tuttuğu 

ders notlarıyla sınıfın sayılı başvuru 

kaynaklarındandır. Dersi derste öğrenmeyi 

prensip saymasının yanı sıra çok erken 

saatlerde yollara düşüp sınıfın kapısını 

ilk açanlardandır. Memleketinin de uzak 

olması nedeniyle karnede devamsızlık 

hanesinin boş olması ona “sınıfın 

demirbaşı” niteliğini de kazandırdı. 

Son derece sert, her an birini 

azarlayacakmış gibi görünen bakışı, 

“Saf Akdeniz kanı” taşımasından 

kaynaklanmaktadır. Herkesin dertlerini 

dinlemeyi, sorunlarına çareler aramayı ve 

bir psikolog gözüyle insanlara yaklaşmayı 

kendisine ilke edinmiştir. 

Duygu ve düşünceleri değişikliğe 

uğramadan memleketine dönecek olan sevgili 

Aysel’e başarı, huzur ve mutluluk dolu 

bir yaşam diliyoruz.

CANDAN 

ÇULHAOĞLU 

Adı gibi candan olan arkadaşımız, 

candanlığını, içtenliğini kimseden esirgemeyen, 

herkesin yardımına koşan bir yapıya 

sahiptir. Sürekli canının sıkıldığından 

söz eden Candan’ın sınav zamanı etekleri 

tutuşur. 

“Yine zayıf alacağım” der ama notu her 

zamanki gibi iyidir. 

Başkalarının düşüncelerine çok önem 

veren, konuşmayı çok seven Candan’ın 

en önemli özelliklerinden biri de meraklı 

oluşudur. Bu nedenle yakında, “Perihan 

Abla” dizisinde “Meraklı Melahat’ın” 

yerine Candan’ı transfer ederlerse hiç 

şaşırmayın. 

Candan’ın diğer bir özelliği de açlığa 

hiç dayanamamasıdır. Açsa ve yanında siz 

varsanız vay halinize! “Açım, açım nerde 

benim tacım” diye diye başınızın etini yer. 

Candan’ın bu kadar çok yemesine karşın 

bir gram bile kilo almaması bizi hayrete 

düşürür. 

Azimli ve bakımlı olmayı kendine prensip 

edinen Candan’a güzel günler ve mutluluklar 

dileriz.

ŞAİRLER ASILDI 

Güney Afrikalı şair Benjamin’in anısına 

Güzele doğru gidilsin diye 

Şairler haykırdı 

Şairler haykırmasın diye 

Mahkemeler kurulup 

Şairler asıldı. 

Yılmadı, yine haykırdı 

Sabahın üçlerinde 

Kimi, yerde asıldı 

Kimi, yerde kurşunlandı 

Ve kısacası 

Bu yüzyıl kanlıydı. 

Egemen düzene kandı 

Sınıfta kaldı. 

Yirmi birinci yüzyılda, 

Zincirli telleriyle 

Açlıktan ölen bebeleriyle, 

Bütün değerleriyle 

Neyin, niçin olduğunu 

Bir bir hesap verecek 

Bu suçlarda 

Mücadele dışında kalan herkesin 

Birkaç fazlası var. 

HASAN YILMAZ 

Sen de görüyorsun ki! 

Köhne düzen içinde, 

Boğazlara takılıyor yağlı ilmeler 

Düzine yıkmak için 

Alay ediyor yaşamlar 

Ölmeyi bilenler.

DİDEM ÜNSAL 

Derste tuttuğu notlarla arkadaşlar, 

hatta hocalar arasında ünü yayılan Didem, 

ayrıca iyi kalpliliği ve yardımseverliği ile 

de haklı bir üne sahiptir. Dört yıl boyunca 

aldığımız bütün derslerde geçen konuşma 

ve esprileri Didem’in ders zabıtlarından 

(!) öğrenebilirsiniz. Sevimli, çok çok 

heyecanlı, kimsenin kızmaya ve kırmaya 

kıyamayacağı kadar iyi bir insan. Güleç 

yüzlü, işini çok ciddiye alan sevgili Didem, 

şimdi başarılı bir öğrenci, eminiz gelecekte 

de başarılı bir gazeteci olacaktır. 

Okulda tanıdığım ve sevdiğim 

arkadaşlarımın başında yer alır. Benim 

için onu tanımak büyük bir mutluluktur. 

Çünkü Didem, iyi gün olduğu kadar kötü 

gün dostudur da. Onunla ayrı kalmayı 

düşünemiyorum. Ömür boyu mutluluklar ve 

başarılar… (Bedriye) 

Her derdimize koşan bir arkadaştır. 

Didem’i tanıyıp da sevmemek mümkün 

değildir. İnsanları kırmaktan korkar. İyi bir 

öğrenci olduğu kadar hamarat bir ev kızıdır 

da. Kitapçı vitrinlerine bakmayı çok sever. 

Orhan Veli’nin şiirlerinden hoşlanır. 

Gelecekte karşılaşacağın güçlüklerle 

yorulmaman dileğiyle sevgili Dido’muz… 

(Nezaket) 

(.) Resim arkasındaki satırlar: 15 Ekim 

1986- Okulumuzun kantini dördüncü sınıf 

olarak nasıl da sevinçliyiz.

BEDRİYE 

TANRIVERDİ 

Tanıdığım arkadaşlarımın arasında en 

tatlı, en iyi anlaştığım ve en sevdiklerimden 

birisidir. Onunla ayrı kalmayı 

düşünemiyorum. Düşünceli olmasının yanı 

sıra esprili oluşu ve iyiliği de sevdiğim 

yanlarıdır. Ömür boyu mutluluklar diliyorum. 

(Didem) 

Uzun, dalgalı saçları, spor giyimi 

ve ışıl ışıl gözleriyle dikkati çeken bir 

arkadaşımızdır. Gazetecilik derslerinde 

yaptığı iyi mizanpajlar ve çektiği güzel 

fotoğraflar, arkadaşımızın meslekteki 

yeteneğinin kanıtıdır. Her zaman gülen 

yüzü, hepimize yaşama sevinci verirken 

“Şeker kız” denebilecek kadar tatlı olması 

da onu bizim için daha değerli kılmaktadır. 

Her zaman böyle iyi ve mutlu olmasını 

diliyorum. (Nezaket)

LÜTFİYE 

ÇEVİK 

Sınıfın kendi halinde, uslu gibi görünen 

(!) kızlarından olan Lütfiye’nin son sene 

ortaya çıkan hızlı ve çılgın yaşama felsefesi, 

herkesi şaşkına çevirmiştir. Bu çılgınlıkları 

Hatice ve Memnune şöyle anlattılar: 

“Lütfiye’nin her konuda çok değişik 

zevkleri olduğu gibi Türkiye standartlarına 

uymayan dünya görüşleri de mevcut. 

Hatta bu yüzden bir sürü kısmetini tepti. 

Lütfiye’nin sanırım en büyük özelliği bizi 

çılgına çeviren o yürüme merakı. Arkadaşın 

otobüse binme gibi bir alışkanlığı olmadığı 

için, kendinizi o gün G.Ü. acil servisinde 

ayaklarınız şişmiş bir vaziyette bulabilirsiniz. 

Can dostu arkadaşıma gönlünce dolu 

dolu bir yaşam ve mutluluklar… (Hatice) 

Lütfiye’nin asla kompleksi olmayan 

kalçaları ve çarpık bacakları hiç gündeme 

gelmez. Sadece her zaman giydiği şeyden 

sonra “Kalçalarım çıktı mı, bacaklarımın 

çarpıklığı belli oluyor mu?” sorularına 

hepimiz alıştığından hiç bakmadan “Evet” 

cevabını veriyoruz. Zaten aksine asla 

inanmaz. Ayrıca bizi çılgına çeviren sesli 

sakız çiğneme huyunu da belirtmek istiyorum. 

Hepimizin Güzin Abla’sı olan Lütfiye’ye 

gelecek yaşamında mutluluklar dilerim. 

(Memnune)

NİHAT DOĞAN 

“Arkadaşlar; artık mezun olup iş 

hayatına atılma zamanı gelmiştir. Dileğim 

hepimizin vatana ve milletine hayırlı birer 

insan olmanızdır.” 

Nihat’ın herkese ulaştırmamızı istediği 

temel mesaj bu. Aynı tema Nihat’ın hayat 

felsefesinde ve idealinde de var: 

“Türk’ün Türk’ten başka dostu yoktur” 

temel gayem Türk milletine hizmet etmek 

ve onun yücelmesi için elinden geleni 

yapmaktır. İdealim Türk-İslam ülküsüdür. 

‘Kitle iletişim hakkındaki görüşleriniz’ 

bölümüne gayet alçakgönüllülükle ‘Yahu 

kitle iletişim uzmanları bile bu konuda 

kesin bir şey söyleyemiyor. Bizim gibi 

cahillerin işi mi bu?” diyen arkadaşımız 

“Dil” konusunda ise, anket formumuzdaki 

“özgün-sorun-yanıt-sözcük-olanaklar 

elverdiğince” yerine “orijinal-problemcevap-kelime-imkanlar-müsait 

olduğunca” 

diye değiştirerek tavrını ve titizliğini kesin 

olarak ortaya koymaktan çekinmemiştir. 

“Allah’tan başka kimseden korkusu 

olmayan” Nihat, “meselelere” dolaylı 

değil doğrudan doğruya koyduğu teşhis ve 

çözümlemeleri ile akıllarda kalacak. 

“En büyük kötülüğün dalkavukluk” 

olduğunu belirten Nihat’ın şu son teşhisi ise 

bizi daima düşündürecektir: 

“Türkiye’de birçok basın-yayın organı 

hayatını yalan söylemekle sürdürüyor.”

M. ÖZCAN BAYRAM 

“Her şeyin başı denge”, “El uzatana 

el, kol uzatana kol” işte Özcan’ı 

anlatan hayat felsefesi. 

Dostluğunu sadece paylaşmasını 

bilene veren, yardımını ihtiyacı olana 

yapan, sevmeye layık olanı seven 

Özcan’ı uzun uzun anlatmaya gerek 

yok. Sınıfın muhabbetlerine doyulmayan 

–özellikle içki- esprilerine 

sık sık olmasa da her zaman gülünen 

harbi delikanlılarındandır. 

Onu gerçekten tanıyanlarca hiç 

unutulmayacak olan arkadaşımıza 

başarılar. 

İşte Özcan’a göre bir mesaj: 

Arayanı ararım: Ankara (0312) 

223 90 87

MEHMET ALİ ÇITAK 

Güzel kızlara dayanamayan, 

arkadaşlarının deyimiyle Memo 

(!), kendi sınıfından çok diğer 

sınıflara takılırdı hep. O hayallerini 

süsleyen kendi boyunda bir kız 

aradı durdu, dört yıl boyunca gizli 

çapkınlıklarıyla… 

Memo’nun Türkçe derslerine karşı 

bir zaafı vardı. Üç yıl boyunca üst 

üste aldığı Türkçe dersini sonunda 

bütün gücünü toplayarak geçmeyi 

başardı. 

Onun kızgın ya da sinirli bir anını 

görmediniz değil mi? Çünkü o mutlu 

olmasını bilen ender insanlardan 

biridir. Memo, en çok gevrek gevrek 

gülüşü ve her sözünün başında 

“Ciddi misin?” demesiyle tanınır. 

Düşündüğü, dinlediği, özellikle de 

Çin daması oynadığı zamanlarda 

bıyıklarını yolmadan edemez. 

Arkadaşlığa önem veren Memo, 

öyle kıskançtır ki, arkadaşlarını 

başkalarıyla paylaşmak istemez. Onu 

böyle kabul edenleri sürekli bir dostluk 

beklemektedir. 

(*) Mehmet Ali, kendisine bağlı 

klan üyeleriyle… 

Oturanlar: (Soldan sağa) Ayla, 

Fatma, Aslıhan, Nezaket, Şule ve 

Neşe 

Ayaktakiler: (Soldan sağa) Harun, 

Nesrin, Ömer ve tabi ki kendisi- 

Memo

Sokakta giderken kendi kendime/ 

Gülümsediğimin farkına vardığım zaman/ 

Beni deli zannedeceklerini düşünüp/ Gülümsüyorum. 

Başta hiciv edebiyatının en büyük şairi 

Nef’i, Türk-Rus savaşında Erzurum’un 

Aziziye Tabyası’nda gösterdiği 

kahramanlıkla adını tarihe kazandıran Nene 

Hatun, Kazım Karabekir, Cemal Gürsel, 

Eşber Yağmurdereli, Altan Erbulak, Refik 

Durbaş, Arif Sağ, Erol Taş, Fatih Ürek 

gibi birçok ünlü şahsiyetin memleketi olan 

Erzurum’un BYYO’ya bir hediyesidir 

Neşe… O ki gerçekten de bulunduğu her 

ortamın hareketi, coşkusu ve neşesidir… 

“Sabunu koydum leğene/ Gör başıma 

ne gele. Ben canımı veririm/ Kadir, gıymet 

bilene.” 

Erzurum nire, Ankara nire… O, her an 

her yerde; her an akıllarda, anılarda… İçten, 

samimi, çokça rahat hatta biraz da şımarık… 

Saçlarını atkuyruğu yapmaktan vazgeçmeyen 

bu sevimli arkadaşımızın sessizlik, yalnızlık, 

oturmak ve beklemekten hiç hoşlanmadığını 

sanırım onunla tanışan herkes bilir. Evet, 

biz onu sessiz ve sakin bir şekilde otururken 

görme şerefine hiçbirimiz erişemedik. 

Hep coşkulu, neşeli, gülen ve hareketli… 

Arkadaşlarıyla birlikteyken sürekli konuşan, 

hem kendisi hem de insanlarla dalga geçmeyi 

NEŞE DOĞAN 

seven, tüm olumsuzluklara gülerek bakabilen, 

her şeyi şaka ile karışık anlatabilen bir candır 

o… Onun sık sık kullandığı yöresel terim ve 

benzetmeler sayesinde tüm okulun, Erzurumlulara 

sempati duyduğunu söylemek yanlış 

olmaz. 

Tüm arkadaşları gibi kendisi de 

yaşlandığında nasıl biri olacağını merak ediyor. 

Biz onun derse erken girdiğini görmedik 

sanırım. Özellikle Hakkı Bey’in derslerine 

hep geç giren, bu arada Nevzat Bey’e 

istese de istemese de kendini zorla sınıfa 

aldıran Neşe, dersi dinlemeyen arkalarda 

–aslında pek fark etmedi- hep bir şeylerle 

uğraştı. Özellikle Aslı ile oturduğunda 

yanında bulunmamaya dikkat etmeniz gereken 

ufaklıktır o. Sınavlarda bile mırıl mırıl 

konuşan, etrafındakileri kendine yardım 

etmeye zorlayan ve uzun uzun yazı yazmaktan 

hoşlanmadığı için sınavlarda sınıfı ilk terk 

eden afacandır o. 

Eşyalarını orada burada bırakan, yanında 

geçtiği herkese bir laf atan, her an konuşan ve 

gülen, arkadaşlarına sıkı sıkıya bağlı, sık sık 

hayırlı bir evlat olarak memleketine gitmeyi 

ihmal etmeyen Neşe’cik biz son yıllarda 

paraların seni neden hep terk ettiğini merak 

ediyoruz. 

Neşe, Ankara’ya gelirken sakın ha 

kadayıf, dolma, kurabiye, nefis peynir ve Erzurum 

selamlarını getirmeyi unutma olur mu? 

SENİ ÇOK SEVİYORUZ ÇİTLENBİK

ALİ ATEŞ 

Kantinin köşelerinden bir 

yerlerden kahkahalar yükseliyorsa 

bilin ki Ali, o güzel fıkralarından 

birini anlatıyordur. Dersleri 

pek sevmemesinden dolayı 

kıdemliler kıdemlisi olmaya azimli 

gördüğümüz Ali’yi, özellikle 

İnkilap derslerini çok sevmemesinden 

dolayı devamlı bu dersten 

kalmayı sürdürmektedir (!). 

Ankara’yı hiç sevmediği için o 

kadar sık İstanbul’a gitmektedir ki, 

insanlar onun İstanbul’da okuyup 

Ankara’da ziyarete geldiğini 

sanırlar. 

Şakacılığı, sevimliliği yüzünden 

çevresi tarafından çok sevilen Ali, 

kendisinden haftalardır istenen 

anket formlarını, yıllık yazısını 

ve fotoğraflarını zamanında 

getirmediği için “Yıllık komitesi” 

tarafından pek sevilmedi (!) 

Okul yaşamı boyunca uyumlu 

bir insan, candan bir dost olarak 

tanıdığımız Ali’nin hayatta tüm 

istediklerinin gerçekleşmesi ve 

sevdikleriyle mutlu olmasını diliyoruz. 

(.) Ali İstanbul’a gitmiş 

Derya: İstanbul’u dinliyorum 

gözlerim kapalı 

Cengizhan: Peki, gözlerini 

açtığında Ali’yi de görebiliyor 

musun? 

Nilgün: Ali, yine İstanbul’da 

da…

GÜLER YILMAZ 

Onun ufak tefek görünüşüne 

aldanmayın. O, okulumuzda birçok 

erkeğe taş çıkartacak kadar (!) 

kabadayıdır. Hani çevresinde “harbi 

kız” olarak da bilinir. 

İyidir, hoştur ama okeye sürükleyerek 

götürdüğü arkadaşlarını eze eze 

yenmesi tepkilere yol açmıştır. 

Okula renk veren ve daha fazla 

çekilir kılan sevilir tiplerindendir. 

Paylaşmacılığının, içtenliğinin yanı 

sıra katmerli kahkahaları ve her lafın 

başında “Yok ya” demesi kişiliğinin 

en bariz özelliğidir. 

“Mücadele benim karakterimdir” 

diyen arkadaşımız bunu derslere 

aralıksız girmesi ve (burası 

çok önemli) derslerde uyumayarak 

başın dimdik tutması, hocaların 

gözü önünde yoklamanın önemli bir 

bölümünü cesaretle doldurmasıyla 

kanıtlamıştır. 

Ne diyelim Güler, her şey gönlünce 

olsun (Nesrin)

ÖMER SELVİ 

“Gazeteci olunmaz, doğulur” 

sözüne nerden bakarsanız Ömer’i 

görürsünüz. Çünkü o, hem gazeteci 

doğmuştur, hem de gazeteci 

olmuştur. Bunu da okulu bitirmeden 

Anadolu Ajansı adına “Adliye” 

koridorlarını en çok aşındıran hızlı 

gazeteci olarak göstermiştir. 

Her zaman “demokrat”lığından 

dem vuran bu arkadaşımız 

Kelime’den edindiğimiz bilgiye göre 

tipik bir “Osmanlı erkeği”dir. 

“Gözünüzü seveyim arkadaşlar” 

sözünü dilinden hiç düşürmeyen 

Ömer, ara sıra kendini kaybederek 

hocalara da böyle seslenmiştir. 

Ömer’in kaliteli, yetişmiş adam 

sıkıntısı çeken basınımıza taze kan 

olarak girmesi herkesten önce biz 

dostlarını sevindirmiştir. Ömer’den 

daha iyi haberler bekliyoruz ve 

alacağımıza inanıyoruz. 

(.) Kamere çantası hep sol 

omuzundaydı…

AYŞE BULDAN DÖNMEZ 

“Dünyaya iradem dışında geldim. 

Ancak gördüm ki yaşamak güzel 

şey.” 

Hemen hepimiz arkadaşımızın 

bu sözlerini paylaşıyoruz. Ve 

arkadaşımıza “mavi” dünyamızda, 

“yeşil” Türkiye’mizde tek katlı 

bir evde ve birinci katta olan bir 

işyerinde çalışmasını diliyoruz. Ve 

de Muhlis Bey’in köpekleri koruma 

derneğinin çalışmalarında başarılı 

olmasını. Çünkü Ayşe’nin iki fobisi 

var: Asansör ve köpek. 

Okuldaki sosyal faaliyetlerin hem 

kıtlığı hem de olanlara karşı ilginin 

azlığı konusunda birçok fikirler 

ileri sürmesi, bu konuya ne kadar 

önem verdiğini gösteriyor. Darısı 

diğerlerinin başına… 

Asansör ve köpek fobisini yendiği 

gün New York’taki Dünya Ticaret 

Merkezi gökdelenlerinin en üst 

katlarındaki basın bürosunun Türk 

temsilcisi olmam dileğiyle… 

(.) Önce gazete ve sonra ders

HÜSEYİN ÖZALP 

Ben karanlıkların şehzadesi 

Tül perdeler ardında beni bekleyen kızlar istedim, 

Düşlerimdeki beyaz at öldüğü gün 

Köroğlu kadar yalnızdım 

Ve dağlar uzaktı ve bağırmak yasaktı 

İsyanım sessiz bir kaçış ince bir gurur oldu 

Medeni bir hayduttum 

Umut çaldım gözlerinden… 

(Kendi şiiri) 

NOT: Çok uzun olan bu şiirin bir parçasını aklında tutarak kâğıda geçirip 

yıllıkta yer almasını sağlayan Nesrin Er’e “Yıllık komitesi” olarak teşekkür ederiz. 

Zira Hüseyin de yoğunluğu arasında bize zaman ayıramadı bir türlü…

HANDAN AKBULUT 

Senaryo yazmak hepimizin 

zorlandığı, çoğu kez istek duymadan 

zorunluluktan yaptığı ödevlerdendir. 

Ama Handan için bir zevk, hatta 

zevkin de ötesinde bir anlam ve 

değer taşır. 

Daktilo sesleri kütüphanenin 

sessiz ortamını bozarken vurulan 

son tuşlarla sona eren her senaryo 

Yeşilçam’ın zengin kız/ fakir oğlan, 

fakir kız/zengin oğlan edebiyatına 

son verir diye düşünür. 

En yakın arkadaşı Ayşe, onun 

soğukkanlı ve sessiz, sakin durumuna 

bakarak “soğuk nevale” diye 

takılır. Ama onu bu görünüşüyle 

değerlendiremeyiz. Ayşe de böyle 

diyor zaten. Ne demişler “Ainesi iştir 

kişinin…” 

Yakında film haline gelmiş 

senaryolarını seyretmek dileğiyle…

HALİDE ÖZKUL 

Biz bu tepeye kılıçlarla 

Bir savaş vermeye geldik 

Yaşamı zor bir amaç uğrunda harcayarak 

Yitirmeden akıllıca da değil üstelik 

Ama bazıları gibi ölebiliriz yine de 

Bir yol açarken doğacak güneşe 

Dersin bitmesine az kaldı. Herkesin 

sigara, kantin ve çay krizinin son 

aşması… İşte son hazırlıklar da 

tamam, geriye sayış başladı. 10, 9, 

8, … Aman Tanrım! Yine o kol ve 

o işaret parmağı kalktı, yine o ses: 

“Hocam bir soru sorabilir miyim?” 

Biz onun sadece bu son anlardaki 

soru sormalarını hiç sevmedik. O, 

sadece derslerde hocalara değil, 

her yerde, her zaman, herkese soru 

sorar… 

Halide, kendisini ekonomi 

alanında kanıtlama düşüncesindedir. 

Bu amaçla büyük çaba harcar. 

Herkesin belli bir alanda söz sahibi 

olması gerektiğine inanır ve bu 

çabayı sergilemeyenleri anlamadığını 

söyler durur… 

“Ayı sevmediği postu yerden yere 

vururmuş” ya O da insanları sevdiği 

halde “nefret ediyorum şu insanlardan” 

sözünü dilinden düşürmez. 

Arkadaşımız uzun boyu nedeniyle 

oldukça büyük ve olgun bir imaj çizer 

ancak o çocukluğu elden bırakmak 

istemez. Hareketleri, özellikle birçok 

kişinin sözünü kesen heyecanıyla 

yaramaz bir çocuğu andırır. Coşkulu 

bir tartışmacı olan Halide, oldukça 

titiz ve güzel seslidir. Girdiği her 

ortamda kendini belli eden Halide’yi 

okulda tanımayan yoktur. 

Saygısızlık, sorumsuzluk, ilgisizlik 

ve bilgisizlik onun tahammül 

edemediği olgulardır. 

Yazı makinemi salona koy 

Salonun tam ortasına 

Bir sayfa da yaprak tak 

O yarım satıra söyle 

Çıkınca tamamlarım 

Masallarda atlar bekler sahiplerini 

Beklesin beni

1966 yılının karlı bir Ağustos 

günü doğduğunda sesindeki 

yanıklıktan ebesinin ve mahalle 

efradının mekankolik olmasına yol 

açan Oktay, küçük şarkıcı modasının 

o zamanlar olmaması nedeniyle 

meşhur olmak için büyümeyi 

beklemiştir. 

Görünüşüyle asil İspanyolları, iç 

dünyasıyla Bach’ı yansıtır (Vallahi 

kendisi söyledi). Uykulu bir anında 

CSO sanarak konser dinlemeye 

giren ancak girdiği yeri B.Y.Y.O. 

olduğunu dört yıl sonra kafasına 

saksı düşünce anlayan Oktay, “Bir 

tane okul yetmez diyerek konservatuara 

girmiştir. 

OKTAY ÇETİN 

Gitar çalması nedeniyle yanında 

hep törpi taşır. Ve uzun tırnaklarını 

törpilemesini yanlış anlayana bozulur. 

Bunun yanında sesini açmak ve 

şan sınavına hazırlanmak bahanesiyle 

okul civarında attığı çığlıkları 

sık sık Emek Mahallesi’ne itfaiye, 

hızır ekibi ve Bakırköy Ruh ve Sinir 

Hastanesi doktorlarının doluşmasına 

yol açar. 

Oktay, her şeye rağmen dünya 

tatlısı bir arkadaştır. 

Yeteneklerini ve meziyetlerini 

ömür boyu yitirmemesini ve hayatın 

sana her zaman mutluluk vermesini 

dilerim. (Gürsel)

METİN MUDANYA 

İşte mizanpaj ve fotoğraf 

dalında iki ödül alan okulumuzun 

yayın organı GAZİ’NİN SESİ 

GAZETESİ’nin Genel Koordinatörü… 

Ayrıca ellinci sayıya ulaşmış olan 

“İç Haberler Bülteni”nin son kırk 

sayısı onun bu okula bıraktıkları 

arasında. 

1.98 metre. Beşiktaşlı. Alaplı’lı. 

İyi müzik, iyi futbol, iyi eğlence, 

iyi arkadaşlık, iyi araba ve hatta iyi 

yemek… Yani Metin yaşantısının her 

bölümünde, her ayrıntısında daima 

iyiyi daha iyiyi arayan ve ulaşan bir 

yapıya ve şansa sahiptir. 

O’nu içinizde tanımayan yoktur. 

Bundan eminiz. O zaman rahatlıkla 

itiraf edebiliriz ki o (yani M.M.) 

bütün övgüleri hak emiştir. Metin 

için unutulmak kaygısı pek yoktur. 

Hepimiz O’nu çok farklı kişiliği ile 

zaman zaman hatırlayacağız. Bu 

elinizde değil. Söyleyin Allah aşkına 

en azından birini çok sevdiğimizi 

söylemek istersek “Metin kadar” diye 

ifade etmez miyiz? 

Haa… Metin hakkında önemli, 

çok önemli bir şeyi yazmadan 

geçemeyeceğiz. Metin şimdiye dek 

hayatında bir kere 1.80’den aşağıya 

baktı. Ve… Olan oldu…

İBRAHİM ARSLAN 

Var olmanın dayanılmaz 

hafifliğini yaşamak için dünyaya 

geldiği yolunda inanca sahiptir. 

Çok şeylere sahip olmak yerine 

“çok şey” olmak istiyor. Ama ortaokul 

sıralarında Burhan Felek, lisede 

İlhan Selçuk, üniversitede ise Günter 

Wallraf olmaktı ideali. Ancak Hakkı 

Sayın’ın bir öğrencisi oldu. 

Issız bir adaya gitmeyi 

tarikatçılıkla eş anlamlı bulmaktadır. 

En çok politikacıların “Sayın” 

sözcüğünü, türkücülerin “Oy, oy”, 

Atatürkçü olmayanların “Atatürkçülük”, 

Devrim Tarihi hocasının da 

“Aslan evladım” lafını söylediklerini 

ve sonuçta herkesin “vatan, millet, 

Sakarya” diye tutturup gittiğini 

söylüyor. 

En büyük fobisi şu anda kamuoyu 

ve demokratik çevrelerinin ortak 

korkusu olan irtica… 

Her şeye rağmen iyi arkadaşları 

olduğunu düşünen İbrahim, Uğur 

Işık’ı arkadaş, Aslıhan Büyükgül’ü 

çok iyi bir insan, Kelime Ata’yı 

entelektüel, Ömer Selvi’yi teşkilatçı, 

Neşe Doğan’ı ise sempatik buluyor. 

Arkadaşımızın kitle iletişim 

alanındaki görüşlerini aktarıyoruz: 

“Kitle iletişim üzerine tezler ileti 

sürecek kadar örneğin Althusser’in 

yüzde 25’i olabildik, Korkmaz 

Alemdar’ın sayesinde. Günün modası 

olan ‘İnce leberter’ düşünler ışığında 

bilge bir özdeyişle, görüşlerimi 

belirtmek istiyorum: İletişim, 

iletişimsizliktir aslında.”

İLHAN ERTÜRK 

İlhan, bütün arkadaşlara özlemini 

duyduğumuz bir mesajla sesleniyor 

ve diyor ki: 

“Bütün arkadaşlarıma başarılı ve 

mutlu bir hayat geçirmelerini dilerim.” 

Esmerleri tercih eder, fobisi olmayan, 

okula geldiğinde uğradığı yer 

kantin olur. Issız adaya gittiğinde üç 

şeyin kendine yetmeyeceği şeklinde 

anket formunu yanıtlayan İlhan’ın 

amacı doktor olmaktı. Kitle iletişim 

konusundaki düşüncelerinde ise 

idealine uygun bir görüşle adeta bir 

reçete yazıyor: 

“Bıraksınlar da kitleler kafalarını 

dinlesinler”

Bu iki kelime yan yana geldiğinde 

yalnızca bizim Servet’i tanımayanlar, 

“Servet Avcısı” yakıştırmacasına 

gidebilirler. Servet’in benim bildiğim 

tek serveti, sevgiyle dolu gönlüdür. 

“Avcı”lığına gelince ırsi futbol 

yeteneği, kale önlerinde yarattığı 

tehlikeler. Şimdi Servet hakkında 

“en yetkili” kişilerin sözlerine kulak 

verelim: 

“Karadeniz gibi hırçın. Finallere 

girmeye girmeye finallerin nasıl 

yapıldığını unutmuştur.” (Ahmet) 

“Hayatta güvendiğim, saygı 

duyduğum ender insanlardandır.” 

(Esma) 

SERVET AVCI 

“Özel şakaları çok sever, fakat 

kendisine yapılmasını istemez.” 

(Mahmure) 

“Sevilen, saygı duyulan, fedakâr, 

değerli bir arkadaş.” (Hatice) 

“Şekerpareyi çok güzel yaptığın 

söyler.” (Sevinç) 

“Okulumuzun en yakışıklısı.” 

(Hakan) 

“Futbol, voleybol, masa tenisi, 

aletli jimlastik vb. spor dallarında bir 

dahi, hele ders çalışmadan not çekmede.” 

(Hayati) 

“Göründüğü gibi olup olduğu gibi 

görünen değerli kardeşim.” (Naşit)

NEBAHAT 

ERGÜN 

Kendi doğru bildiği yolda, fazla 

kimseye bağlı kalmadan yürüyen 

arkadaşımız, soğuk görünüşlüdür. 

Ancak yüreği çok sıcaktır. Soğukluğu; 

sessizliğinden kaynaklanmaktadır. Çok 

dakik olan Nebahat, her şeyi yerinde 

ve zamanında yaparak yurtta kendi 

odasının reisliğini üstlenmiştir. Onun 

reisliği otoriteye dayanmamaktadır. 

Sadece tertip ve düzen içindir. Yüksek 

sesle konuştuğunu kimse duymamıştır. 

Arkadaşımız tüm dersleri, düşük not 

almaktan “ölüm” gibi korktuğu için hiç 

kaçırmamaya dikkat etti.

SATI BAL 

Ufak tefek boyu, incelikli 

yapısıyla ansızın giriverdi 

hayatımıza. Okulun ilk iki yılı 

gönüllü psikoloğumuzdu. Bütün 

bunalımlılar ona takılırdı. 

Hareketli, sevecen, deli dolu bir 

ufaklık olan Satı’nın arkadaşlarca 

pek bilinmeyen ve şu sıralar en 

hafif şiddette seyreden feminizm 

taraftarlığı da vardır. 

Paylaşımcılığı, sır saklamasını 

bilen ve toplumu fazla takmayan bir 

kişiliğe sahip olan arkadaşımızın en 

büyük korkusu saat 24’ten önce evde 

olmaktır. 

Bir yıl kadar emek verdiği “Yankı 

Dergisi” her ne kadar onu değerini 

anlamadıysa da gelecekte iyi bir 

gazeteci olacağına inanıyoruz. 

Mutluluk dolu yıllar ufaklık….

FATİH ERGÜN ERTÜRK 

“İnsanca ve özgür olarak var 

olmak ve var etmek” için yaşayan 

Fatih, bir gün ıssız bir adaya elinde 

bir çantayla giderken görürseniz çantada 

şunlar vardır: Tarak, walkmen 

ve bir koli kitap. 

“Ben güzele güzel demem, güzel 

benim olmayınca” inancına bağlı 

olan arkadaşımızın erkek tipi ise Bülent 

Sınıkçı. 

İşte Fatih’in fobileri: 

Çay ısmarlatacak, sigara 

bulamayacağı günler. Hüseyin 

Keklik’in pingponda onu yenmesi. 

Entel Bülent’in masa tenisine merak 

sarması.

ZEYNEP KÖSE 

Ruhsal durumuna göre, hayat 

felsefesi değişen Zeynep’in buna 

rağmen değişmeyen prensipleri var: 

Yalanı asla bağışlamamak ve her 

şeyi sevmek gibi. 

Bir vize sınavı öncesi yanıtladığı 

anket formuna dayanarak bir yazı 

yazmak da sağlıksız olacaktı. Ancak 

Zeynep için “şudur” demek öyle zor 

ki. Bu yüzden Zeynep’in birlikte 

olduğumuz süre içinde zihinlerimizde 

yarattığı unutulmayacak imaja 

katacak herhangi bir şey yok. 

Yıllığın parasız eki olarak 

dağıtabileceğimiz bir kitapçık 

hazırlayacak kadar arkadaşları 

hakkında yazabileceğini söyleyen 

Zeynep, bunu Ful Ekesan bir gazete 

patronu, Kelime Ata bir yazar 

olduğunda yaptığında daha çok okuyucu 

bulacaktır kuşkusuz. 

Kütüphaneyi Adnan Ötüken’den 

farklı olarak “kitap morgu” olarak 

tanımlayan Zeynep, bizim okul 

kütüphanesine uğruyor, hem de 

çoook… Ama Nilüfer Abla ile 

sohbet etmek için. G.Ü. B.Y.Y.O. 

denildiğinde aklına gelecek olanlar; 

Korkmaz Alemdar, Nevzat Gözaydı 

ve Nilüfer Abla… 

Ve Zeynep’e dair son bir söz, 

Ondan hepimize mesaj: 

“Savaşma sev. Doğrulu har zaman 

ilkeniz olsun.” 

(.) Kendisini her zaman 

başkalarından ayırmasını bilen 

Zeynep

ATALAY ERENAY 

Onu okulda tanımayan pek yoktur. 

Sakala göre tıraş vurmasını iyi 

bilir. İlgi alanında bir alt sınıflarda 

karşı cinslerine “Abilik” etmek de 

vardır. Bu nedenle onu çoğu zaman 

bir alt sınıfın masa muhabbetlerinde 

görmüşsünüzdür. 

Atalay’ın gelecek hakkındaki 

projeleri de güzeldir. Ancak bunları 

her zaman uzak durmaya çalıştığı 

ve ne için döndüğü belli olmayan 

çarkın dişlerine kaptırmaktan 

gerçekleştirmesi de onun en büyük 

düşü. Belki de O da oyunu kuralına 

göre oynar. 

Arkadaşımız ataktı, dosttu, 

gezmeyi, eğlenmeyi ve birçok 

şeyi paylaşmayı iyi bilirdi. Ancak 

dostlukları ağaca benzer kurudu mu 

yeşermez artık… 

İŞ OLSUN DİYE 

Bütün güzel kadınlar zannettiler ki 

Aşk üzerine yazdığım her şiir 

Kendileri için yazılmıştır. 

Bense daima üzüntüsünü çektim 

Onları iş olsun diye yazdığımı 

Bilmenin. 

Orhan Veli Kanık

HASAN ÇALIŞKAN 

“20. Yüzyıl insanı modern yaşam 

içinde huzursuz olarak yaşamaktadır. 

İnsanlar tüketim mallarının esaretinden 

kurtulamamıştır. Bireylere, 

mutluluğa tüketim maddelerini 

kullanarak, modayı takip ederk 

erişebilecekleri telkin edilmektedir. 

Artık insanlık değerinin ölçülmesi de 

bireylerin zenginliklerine göre ölçülmektedir. 

Yani beş kuruşun varsa, 

beş kuruşluk insan denmektedir. 

İnsanlar, ihtiyaçları olmadığı halde 

ihtiyaç olarak kabul ettirilen eşyalara 

sahip olmak için akla gelmedik işlere 

girişebilmektedir. Tabi böylece 

rüşvet, hırsızlık, dolandırıcılık 

yaygınlaşmaktadır. 

Zenginliğin huzur ve mutluluk 

getirdiği mutlak değildir. Bugün 

batının zengin kesimden intihar 

olayları devamlı artmaktadır. 

Bence para zenginliği, insanlık 

için en önemli değer ölçüsü değildir, 

gönül zenginliği çok daha önemlidir. 

Mutluluğu, huzuru, yaşam zevkini 

tadanlar da gönlü zengin kişilerdir.” 

Hasan’dan, Hasan Köni esprileri: 

-Gaddar sorulara gaddar cevaplar 

verebilirsiniz. 

-Gariban, fakiran, hakiran, hüsran 

hale düşmeyin. 

Ey cahil cühela, okuyan müntela… 

-Sizi yakiciyim. 

-Ben de köylüyüm, köy köy 

dolaştım. Arnavutköy, Bakırköy, 

Bakırköy…

TALİP GÖKHAN YÜMSEL 

Ben… 

Talip Göksel Yümsel 

Hepinize merhaba… 

Şimdi anket formunda bazı sorulara cevap vereceğim: 

…. 

Issız bir adaya gitme durumunda yanma almayı ihmal etmeyeceğim üç şey 

var: traş makinesi, diş fırçası ve Alaattin’in sihirli lambası. 

…. 

Bunu söylememi gerektirecek ama Deep Purple’nin “April” parçasını 

beğenirim. 

Dinleyin, seveceksiniz… 

Beni hatırlayın dinlerken de… 

…. 

Mesajıma gelince de sıkı durun: 

“Bir şey sorduğunuzda cevap vermek için düşünürken istediğiniz kadar 

istediğiniz kadar düşünebilirsiniz diyen biri çıkarsa alnından öperim.” 

Ben Talip Göksel Yümsel 

Hepinize ELVEDA…

LATİF ŞİMŞEK 

GÜZEL ÖLÜM 

Eğer ölüm 

Toprak kokan birkaç arşın beze sarılmış 

Güzel bir yolsa 

Güzele bir yolculuksa 

Eğer ölüm çelenklerle ve marşlarla kutsanmıyorsa 

Saygı duruşlarının sessizliğinde ve hareketsizliğinde 

Sessiz ve hareketsiz 

Çaresiz ve feryadını duyuramayan bir çırpınmadaysa 

Rükulu, secdeli ve kıyamlı bir gidişle 

Fatihalarla sahibine bir uğurlaşsa 

Güzeldir. 

Eğer, ölümü ışığın aksedip yokolması gibi düşünüyorsunuz 

Bir bitiş, bir tükeniş 

Many-tıklı bir yokoluşsa ölüm 

Size sözü yok 

Dedim ya güzeldir ölüm 

Ve güzeller ölür. 

Ne taze gelinlerin zifafsız yataklarına sinen 

Ölümün vuslatı yalnızlığa çeviren dul kokusu 

Ne anaların en dikta yürekleri bile hüznüyle yaktığı ağıtlar 

Ne babaların başlarını duvarlara gömüp 

Erkek ağlayışları 

Ne yetimlerin boyun büküşlerindeki o 

Açlığa ve sefalete gebe duruşlar 

Ne de başka bir şey gölgelenebilir ölümün güzelliğini

NALAN ÖRKİ 

Bekledim oysa bağıran çocukluğumla bekledim 

Saydım günleri, uykuyu, yemeği, şiiri saydım 

Gelmedi 

Yıllar geçti geçmekte devam ediyor 

Yalandır daha çok benim için geçiyor zaman 

Solsam da kalırsın sen kurşun soyutluklarda 

Yalandır sende durmuş duranlar 

Serpilip bölersin kendini bin bir sonsuzluğa anlamın 

Akarsın benden uzak ılık bir toprak kadar yakın suyarıma 

Ama ben hep böyle kendimi sana ulaştırmak 

Ne etsem yalandır benim zamanla birlik geçen 

Sen benden uzak dondurulmuş kaynak. 

Bu şiiri Nalan yazmadı ama çok 

seviyor. Şiirin adı: “Sen benden 

uzak”… Nalan, işte sansürsüz olarak 

hayat felsefesine şöyle yer veriyor: 

“İnsanca, onurlu bir yaşam 

sürdürmek… Surat asmamak, 

beklentileri, umutları, güzellikleri 

yitirmeden ayakta kalabilmek. 

İnsanları sevmek…” 

Nalan, kitle iletişim üzerine ise 

pragmatik açıdan yaklaşıyor ve sonuç 

olarak şöyle bağlıyor: 

“Kitle iletişim araçlarının minimumda 

kullanılmasını yeğlerim. 

Birbirinden hoşlanan, birbirini seven 

iki insanın konuşmak yerine sürekli 

olarak TV izlemeyi yeğlemesi çok 

tehlikelidir, bence…” 

NOT: Nalan için “ARIZA SLAY- 

TI” kullandık. Özür dileriz.

Yıllık komitesi bir 

toplantı ve çalışma 

sırasında 

Fotoğrafta 20 Kasım 1986 tarihinde ve 

7nolu kararla çıkarılması gelenek haline 

gelmiş yıllığı çıkarmakla görevli “Yıllık 

komitesi” toplu halde (!)… 

Solda, bundan sonraki sayfaların 

çıkarılması için görev alan ve kod ismi 

ANGARYACIlAR : Osman Köse, Hakan 

Coşkun, Harun Korkut Nalbantoğlu ve grup 

lideri Figen Özderli. 

Sağda ise siz değerli yıllıkzadelerin 

sayfalarını teker teker hazırlama görevini 

alan ve kod adı LAKLAKÇILAR : Ömer 

Dşbudak, Halide Özkul, Aslıhan Büyükgül, 

Ömer Selvi ve grup lideri Sibel Akkan ile 

başkan yardımcısı Demet Şahin. 

Bütün bu arkadaşlarımızın dışında bize 

yıllıktaki yegane karikatürü çizen Ahmet 

Şahin, yazıların büyük bir kısmını yeniden 

daktilo eden Dudu Kütük, Nesrin Er, 

fotoğrafların basımı ve mizanpajları konusunda 

yardımını esirgemeyen Murat Özcan’a ve 

bütün konularda elinden geldiğince yardımda 

bulunan, zaman zaman bazı konuları 

danıştığımız Metin Mudanya’ya bu satırların 

yazarları olarak teşekkürü bir borç biliriz. 

Görüldüğü gibi sevgili arkadaşlar, elinizdeki 

çalışma her ne olursa olsun geniş 

bir kadro (!) ile fotoğrafta görüldüğü üzere 

yoğun bir çalışma sonucu çıkarılmıştır. 

Ben, “Persone nun Grata” ilan edilmek ve 

bütün şimşekleri üzerime çekmek pahasına 

bu yıllığı baskıya verdim. Bundan sonrası ise 

dünyada sadece Basın-Yayın Müzelerinde 

sergilenen Baskı Tekniği’ne “Typo” değil; 

yıllığın en iyi şekilde çıkarılması için günlerce 

titizlikle çalışan matbaa elemanlarımıza 

güveniyorum. 

Okulumuzda, “Yılan hikâyesi” deyimi 

“Yıllık hikâyesi” olarak değişmeye yüz 

tutarken bana son birkaç ayda en çok sorulan 

sorunun “Yıllık çıktı mı?” cevabı nihayet 

verildi. Çıkıyor, çıkacak, çıkmıyor derken… 

İŞTE YILLIK ÇIKTI

Not: Yukarıdaki fotoğraf çekecek kimse bulunamadığında otomatik ayarla çekilmiştir.

ÖZELEŞTİRİ 

GAZİ’NİN SESİ VE İÇ 

HABERLER UYGULAMA 

ÇALIŞMALARI ÜZERİNE 

Yüksekokulumuzda Gazetecilik ve Halkla 

İlişkiler Bölümü’nün çalışmaları daha çok 

“Gazi’nin Sesi” Gazetesi ile “İç Haberler 

Bülteni” üzerinde yoğunluk kazandı. 

İç haberler bülteninin aksamadan 

çıkarılmasıyla başarıya ulaşıldı. Fakat 

Gazetecilik Bölümü’nün uygulamalı derslerini 

tamamlayıcı nitelikteki bu çalışmalara 

öğrenci arkadaşlarımızın tam katılımı bir türlü 

sağlanamadı. Bundan dolayı öğretim süresi 

içinde yaptığımız çalışmalarda bazı engellerle 

karşılaştık. “Haber Toplama ve Yazma 

Tekniği” adlı uygulamalı dersimiz de olmazsa 

çalışmalara katılım daha da azalacaktı. 

Arkadaşlarımızın en önemli şikâyetlerden bir 

tanesi ve en önemlisi uygulamalı, yani pratik 

çalışmaların sürekli yapılmamasıydı. Gerçekten 

durum hiç de böyle değildi. Yüksekokulumuzun 

sağladığı bir takım imkânlardan dahi 

yararlanmak için bir çaba sarf edilemiyordu. 

Yapılan çalışmalara katılanlar çok değerli 

teorik ve pratik bilgiler kazanacaklardı. 

Yüksekokulumuzun imkânlarının 

kısıtlığının yanında arkadaşlarımızın 

çalışmalara müspet bir şekilde katılmamaları 

gibi iki engel vardı karşımızda. Bu engellere 

rağmen bu işe gönül vermiş, gazeteciliği 

öğrenmek isteyen az sayıdaki arkadaşımızın 

çalışmalarıyla bilhassa haber bültenimizi her 

hafta çıkarmaya gayret gösterdik. Başlangıçta 

teknik ve içerik olarak hatalar oldu. Fakat bu 

hatalar giderek düzeltildi ve bülten her hafta 

düzenli olarak çıkmaya başladı. 

Bültenimiz, okul yönetimi ile öğrenciler 

arasındaki iletişim kurma açısından faydalı 

oldu. Bültenimizin daha iyi çıkarılması için 

her geçen an gerek hocalarımızdan gerek 

öğrenci arkadaşlarımızdan yeni öneriler 

gelmesini bekledik. Beklentilerimizin gelecek 

senelerde gerçekleşmesini diliyorum. Ayrıca 

bizi üzen ikinci bir nokta ise, bültenimize 

gereken önemin verilmemiş olmasıdır. 

Gördüğümüz kadarıyla bültenimiz, haftalık 

yemek listesine bakıp bir kenara atılmaktadır. 

Bazen düşünüyoruz acaba bülteni sadece 

yemek lisesi olarak mı çıkarsak? Rasyonel 

düşünürsek önemli olan bültenimizde 

verdiğimiz haberler değil okulumuzda 

böyle bir çalışmanın yapılmasıdır. Bültenin 

çıkarılmasında karşılaştığımız en önemli 

güçlük, haberlerin çok az olmasıdır. Bazı 

saylarımızda içeriğin dışına çıkıldıysa bunun 

tek nedeni: haber kıtlığıdır. 

Gazetemizin yayınlanması çalışmaları çok 

daha yavaş ilerlemiştir. Gazetemizin uygulamam 

çalışmaları katılım bültenine göre 

daha az oldu. Dördüncü sınıf öğrencilerinin 

çalışmalara çeşitli sebeplerden dolayı ilgi 

göstermemeleri başarımızı etkileyen bir 

başka faktör olmuştur. Bunun yanında mizah 

kabiliyeti olan, karikatür çizebilenleri 

çalışmalarımıza beklediğimiz ilgi ve istekleri 

bir türlü gerçekleşmedi. 

Yine de eldeki kısıtlı imkânlara rağmen 

yapmış olduğumuz bülten ve gazete uygulama 

çalışmalarının başarılı geçtiğine 

inanıyorum. 

Metin Mudanya 

Genel Koordinatör

DÜNYAYA NİÇİN GELDİNİZ? 

NEDEN YAŞIYORSUNUZ? 

“Yaşamak için, ölmek için” – Şule Yalçın 

“Gazeteci olmak için geldim. Gazeteci 

olmak için çalışıyorum.” – Didem Ünsal 

“Yıllardır soruyorum bu soruyu kendime” 

– Nezaket Eroğlu 

“Annemin bir unutkanlığı yüzünden. 

Yaşamak mı of be…” Hüseyin Selveroğlu 

“Dünyaya annem ve babamın ‘yeryüzünün 

aydınlığını, kavgasını ve ekmeğini sevdikleri’ 

için değil tabii, birbirlerini sevdikleri için 

geldim ve olabildiğince memnunum. ‘Topraktan/ 

Ateşten/ ve denizden/ doğanların/ 

en mükemmeli doğacak bizden’ inancıyla 

yaşıyorum.” Aslıhan Büyükgül 

“Evin ilk çocuğuyum. Sanırım dünyaya 

neden geldiğim sorusuna oldukça açık bir cevap. 

Ölmediğim için yaşıyorum.” – Zeynep 

Köse 

“Ben de bu soruyu sık sık annemle babama 

soruyorum. Eh dünyaya geldiğimize 

göre yaşayalım bari.” – Onur Kurtoğlu 

“Varolmanın dayanılmaz hafifliğini 

yaşamak için geldim. Yaşama … gibi 

bağlılığımda yaşıyorum.” – İbrahim Arslan 

“Ben Merkür’e inecektim ama 

uyuyakalmışım, yanlışlıkla dünyaya geldim. 

Geri gidemediğim için yaşıyorum.” – 

İlhan Ertürk 

“İnsanların dünyaya niçin geldiklerini 

merak ediyorsanız size bir ansiklopedi tavsiye 

edeyim.” – Ali Ateş 

“Aslında buna ben karar vermedim. 

Ama Cenab-ı Hakk’ın takdiriyle madem 

bu dünyaya gelmişiz, herhalde hayatımın 

temel gayesi de O’nun emir ve yasaklarına 

uymaktır.” – Nihat Kaşıkçı 

“Randevum vardı. Dünya nimetlerinden 

pay almak için yaşıyorum.” Özcan Bayram 

“Dünyaya bir imtihan için geldim. Şu anda 

hâlâ imtihan içindeyiz. Bu imtihanı kazanmak 

isterim. Bunu için yaşıyorum.” - 

Hasan Çalışkan 

“Dünyaya bir tesadüf sonucu gelmiş 

biriyim. Çağırsalardı gelmezdim. Son bir iki 

umudumu gerçekleştirmek için yaşıyorum.” – 

Candan Çulhaoğlu 

“Orianna Fallaci, ‘Doğmamış Çocuğa 

Mektup’ta dünyaya kendi isteğiyle 

gelmediğini söylüyor. 

Benim için de başka seçeneğim yoktu. 

Yaşamak güzel şey be kardeşim.” 

Nalan Örki

“Gazeteci olmak için geldim. Gazeteci 

olmak için çalışıyorum.” – Didem Ünsal 

“Annemin bir unutkanlığı yüzünden. 

Yaşamak mı of be…” Hüseyin Selveroğlu 

“Dünyaya annem ve babamın ‘yeryüzünün 

aydınlığını, kavgasını ve ekmeğini sevdikleri’ 

için değil tabii, birbirlerini sevdikleri için 

geldim ve olabildiğince memnunum. ‘Topraktan/ 

Ateşten/ ve denizden/ doğanların/ 

en mükemmeli doğacak bizden’ inancıyla 

yaşıyorum.” Aslıhan Büyükgül 

“Evin ilk çocuğuyum. Sanırım dünyaya 

neden geldiğim sorusuna oldukça açık bir 

cevap. Ölmediğim için yaşıyorum.” 

Zeynep Köse 

“Ben de bu soruyu sık sık annemle babama 

soruyorum. Eh dünyaya geldiğimize 

göre yaşayalım bari.” – Onur Kurtoğlu 

“Varolmanın dayanılmaz hafifliğini 

yaşamak için geldim. Yaşama … gibi 

bağlılığımda yaşıyorum.” – İbrahim Arslan 

“İnsanların dünyaya niçin geldiklerini 

merak ediyorsanız size bir ansiklopedi tavsiye 

edeyim.” – Ali Ateş 

“Aslında buna ben karar vermedim. 

Ama Cenab-ı Hakk’ın takdiriyle madem 

bu dünyaya gelmişiz, herhalde hayatımın 

temel gayesi de O’nun emir ve yasaklarına 

uymaktır.” Nihat Kaşıkçı 

“Randevum vardı. Dünya nimetlerinden 

pay almak için yaşıyorum.” Özcan Bayram 

“Dünyaya bir imtihan için geldim. Şu anda 

hâlâ imtihan içindeyiz. Bu imtihanı kazanmak 

isterim. Bunu için yaşıyorum.” - 

Hasan Çalışkan 

“Dünyaya bir tesadüf sonucu gelmiş 

biriyim. Çağırsalardı gelmezdim. Son bir iki 

umudumu gerçekleştirmek için yaşıyorum.” – 

Candan Çulhaoğlu 

“Orianna Fallaci, ‘Doğmamış Çocuğa 

Mektup’ta dünyaya kendi isteğiyle 

gelmediğini söylüyor. Benim için de başka 

seçeneğim yoktu. Yaşamak güzel şey be 

kardeşim.” –Nalan Örki 

“Ben Merkür’e inecektim ama 

uyuyakalmışım, yanlışlıkla dünyaya geldim. 

Geri gidemediğim için yaşıyorum.” 

İlhan Ertürk 

“Yıllardır soruyorum bu soruyu kendime” 

Nezaket Eroğlu

HAYAT FELSEFENİZ… 

-Hayat kısa, sanat uzun, tecrübe aldatıcı, 

karar vermek ise güçtür. (Türkan İzgü) 

-YA OL, YA ÖL… (Müjgan Mızrak) 

-Hak bildiğin yolda yalnız olsan da yürü. 

(Çandan Çulhaoğlu) 

-İçimdeki çocuksu yönleri yok etmeden, 

dürüst, insanca yaşamaya çalışmak. (Ali S. 

Ateş) 

-Her şeyin bir bedeli var. Hatta KDV’si 

bile vardır. (İlhan Ertürk) 

-“Yaşadım” diyebilmek ve tozlu bir 

tarih sayfasında “1965 yılında K. Maraş’ta 

doğdu… Türkiye’de yaşadı” dedirtebilmek. 

(Aslıhan Büyükgül) 

-Bu alem yanlış alem. (Adnan Erdoğan) 

-Denge… Herşeyin başı denge… El uzatana 

el, kol uzatana kol. (Özcan Bayram) 

-Yuvarlak bir dünyada yaşıyoruz. Her an 

her şey olabilir. (Ali Alakoç) 

-Ben kimim? Ne işim var buralarda?... 

(Neşe Doğan) 

-Yaşamaya bak, bir gün perde kapanacak. 

(Şule Yalçın) 

-Bir insanı sevmekle başlar her şey… (S. 

Faik’ten… Didem Ünsal) 

-Nokta kadar çıkarın için virgül kadar 

eğilme. (Fatma Ağaç) 

-Bilir isen söyle, ilim bilsinler/ Bilmez 

isen söyleme, arif sansınlar. (Nezaket Eroğlu) 

-İnsanca, onurlu bir yaşam sürdürmek… 

Surat asmamak, beklentileri, umutları, güzellikleri 

yitirmeden ayakta kalabilmek. 

İnsanları sevmek… Nalan Örki 

-İnsancıl sevgilere muhtaç yürek, nasıl 

olur ki taş; Bütün kötülüklerden uzağım, merhaba 

arkadaş… (Meliha Günal) 

-Hızlı yaşa genç öl, cesedin yakışıklı 

olsun… (Lütfiye Çevik) 

-Hızlı yaşa ama genç de ölme… (Ayla 

Karausta) 

-“Çok şeylere sahip olmak” yerine “çok 

şey” olmak istiyorum. Vardığım insanlık 

budur. (İbrahim Arslan)

NELERDEN KORKUYORUZ… 

-Başarısız olmak… (Kelime Ata) 

-Havasızlıktan boğulmak. 

(Özcan Bayram) 

-Kendim (Ali Artaç) 

-Karanlıktan, yüksekten, galaksiden, soğuk 

suyla banyo etmekten (Candan Çulhaoğlu) 

-Bir iş bulamayıp evde bulaşık rekoru 

kırmak, asansörde kalmak (Nezaket Eroğlu) 

-Evlenmek zorunda kalmak (Ne demekse)… 

(Zeynep Köse) 

-Gece lambasını yakmadan uyumak. 

(Nalan Örki) 

-Hobim denizcilik ve balık tutmak 

olduğuna göre fobim de sualtında bir 

köpekbalığını saldırısına uğramaktır. 

(Ali Ateş) 

-Halil İbrahim Toranboy, trende olabilecek 

bir sapıklık olayı ve pırasa. (Neşe Doğan) 

-Allah’tan başka kimseden korkum yok. 

Bilhassa despot şahsiyetlerden. 

(Nihat Kaşıkçı) 

-Çok uzun boylu biriyle evlenmek, 

spor ayakkabımı giydiğim zaman yağmur 

yağması, paramın bitmesi. 

(Lütfiye Çevik) 

-Ben hiçbir şeyden korkmam. 

(Hüseyin G. Selveroğlu) 

-44. Madde (Başaran Düzgün) 

-Ölüm, haşereler (Ayla Karausta) 

-Yanarak veya boğularak ölmek, fön 

çektirdiğim zaman yağmur yağması. 

(Onur Kurtoğlu) 

-Mehtaplı gecede kar üzerinde yürümek/ 

Mum ışığında düşünmek/ Tabiatla baş başa 

kalmak/ Ney dinlemek. (Hasan Çalışkan) 

-Güzel sözleri bitirmek ve ezberleyememe. 

(Meliha Günal)

SINIFIN “EN”LERİ… 

En pehlivan: Ali Artaç 

En gitaristi: Oktay Çetin 

En değişkeni: Zeynep Köse 

En pankı: Sibel Akkan 

En ayyaşı: Hüseyin Serveroğlu 

En klasiği: Ful Ekesan 

En yakışıklısı: Ali Yakışıklı 

En muhalifi: Halide Özkul 

En hoşgörülü (!) kavgacısı: Aslıhan Büyükgül 

En sevimli gevezesi: Neşe Doğan 

En melankoliği: Gürsel Bayraktutan 

En inatçısı: Demet Şahin 

En seveceni: Didem Ünsal 

En sessizi: Nezaket Eroğlu 

En afacanı: Figen Özderli 

En gazetecisi: Ömer Selvi 

En fotoğrafçısı: Osman Köse 

En bunalımlısı: Hakan Coşkun 

En hanımı: Nilgün Aydemir 

En çalışkanı: Kadriye Şenel 

En asabisi: Nihat Kaşıkçı 

En vurdumduymazı: Hüseyin Keklik 

En kitapkoliği: Cengizhan Aktan 

En İstanbullusu: Ali Ateş 

En şirini: Derya Kılıç 

En efendisi: Turgay Demirel 

En boylusu: Metin Mudanya (198.cm)

MESAJ… MESAJ… MESAJ… 

-“Biz bu ellerden gider olduk, kalanlara 

selam olsun.” Osman Köse 

-“ Arkadaşlar, mezun olduktan sonra 

birbirinizi görünce selam vermeyi ihmal 

etmeyin.” Nezaket Eroğlu 

-“Arkadaşlar, artık mezun olup iş hayatına 

atılma zamanı gelmiştir. Dileğim, hepinizin 

vatanına, milletine hayırlı birer insan 

olmasıdır.” Nihat Kaşıkçı 

-“İnsanın hükmedilmeyen en önemli 

özelliği düşünmektir. Elinizdeki ‘gerçek’ ile 

ömür boyu idare etmek yerine ‘başkalarının 

gerçeğini’ de düşünün.” Gökhan Özcan 

-“Her şeyin çoraklaştığı ortamda 

korumamız gereken şeyin ‘sevgi’ olduğuna 

inanıyorum. Bir gün her şeyi kaybedebilirsiniz 

ama sevgiye olan inancınızı 

yitirmemişseniz, zenginsinizdir. Değer 

vereceğiniz şey sevgi, umut olsun ve zaman 

olsun. Zamanı elinizde tutamazsınız, suyu 

tutamadığınız gibi. Tutmaya çalışsanız da 

kaybedersiniz. Yapmanız gereken şey, bu 

bilince varmak, onu yaşamaktır. Yaşınızın 

gerektirdiği çılgınlıkları yapmaktan çekinmeyin. 

Genç olduğunuzu hatırlayın… 

Ama çılgınlıkları yaparken bile geleceğin 

düşüncesi yakanızı bırakmamalı. Bir şeyi 

kolay elde etmekten kaçının, çünkü kolay 

elde ettiğinizi o kadar da çabuk kaybedersiniz.” 

Kelime Ata 

olanı yaşıyoruz biz… Uzaklığı aştıkça hep 

aynı yerde, zamanı aştıkça hep aynı anın 

içindeyiz… Böyle hep birlikte olacağımızı 

düşünmedin mi? – R. Bach’dan” Nalan Örki 

-“Savaşma, sev. Her zaman doğruluk ilkeniz 

olsun.” Zeynep Köse 

-“ Yolcu, yolun şarksa, bahçelerinde/ 

güllerin üstüne silah çatılan,/baharı kan olan 

illere in de,/ o yeri özleyen gönülleri an. 

Yolcu, yolun şarka uğrarsa yarın,/elinde 

zaferden kopan çiçekle, /göklere dayanan 

karlı dağların,/ ardında yükselen güneşi 

bekle. Nazım Hikmet” Aslıhan Büyükgül 

-“Umudunuzu yitirmeyiniz.” M. Ali Artaç 

-“Kendimi sizlerden ayrı, sizlerin dışında 

düşünemiyorum. Hepinizi çok seviyor ve ayrı 

ayrı değer veriyorum. Hiç ayrılmayalım olur 

mu?” Didem Ünsal 

-“Belirli bir amacı olmayan aklını, kendini 

yitirir. Çünkü söylendiği gibi her yerde 

olmak, hiçbir yerde olmamaktır.” Onur 

Kurtoğlu 

-“Benim arkadaşlarım beş yılın sonunda 

bu okuldan gerekli mesajı almıştır.” Ali Alakoç 

-“Arayanı ararım: (0312) 223 90 87 Özcan 

Bayram 

-“Dostluğumuzun zaman ve mekân ile 

sınırlı değildir; zaman ve mekân ile sınırlı 

-“Şşşşşt… Çocuklar beni unutmayın 

haaa….” Hüseyin G. Selveroğlu

Gazi Üniversitesi

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?