6br49figE

Waa wax aan la filayn in iska horimaadyadii iyo
dagaalladii ka holcay badhtamaha iyo Soomaaliyada
koonfureed sannadkii 2007, inay ahaayeen natiijooyin
ka dhashay faragelin caalami ah oo ujeeddadeedu ahayd
in meesha laga saaro urur isagu awodey in uu keeno
xassilooni iyo deganaasho ilaa heer ah, markii ugu
horraysey gobolladaasi, laga soo bilaabo horraantii
1990-kii. Sababaha uu ugu guuleystey ururkii
Maxkamadaha Islaamiga ahaa dedaalkiisii ahaa in uu
soo celiyo kala- danbayntii iyo degganaanshihii, waxa
loo aanayn karaa inta badan inay ugu wacnayd in uu
marka horeba ka soo aasaasmay oo uu ka soo abuurmay
min hoos ilaa kor. Sida ururka Xamaas ee
Falastiniyiinta oo kale iyo Ikhwaanul-Muslimiinka
Masar, Maxkamadihii Shareecadu waxay ku kasbadeen
taageradii ay heleen, adeegyadii aasaasiga ahaa ee
ay u qabteen dadweynihii la daayacay. Iyaga oo
buuxinayey foogge bannaanaa, Maxkamadahaasi waxay
bilaabeen inay qabtaan qaar ka mid ah adeegyadii iyo
hawlihii aasaasiga a ahaa ee ugu muhiimsanaa ee uu
qaban laha maamul dawli ahi, dal aan dawlad lahayd.
Sida muuqata muhimadda kowaad ee mujtamacu ma ahayn
wejiga islaamiga ah ee maamulkaasi, laakiin waxa ay
ahayd xaqiiqada timid ee ah in muddo kooban oo lix
bilood ah oo maxkamaduhu ay hayeen awodda
xukunka, in nabadgelyadii ay ka soo raysay oo ay ka
fiicnaatay sidii ay sanado oo hore ahaan jirtey. Tani
waxay dhinacyo badan kala mid tahay xaaladdii ka
jirtey dalka Afghanistan xilliyadii maamulkii
Taliban, xilliyadaasi oo in kasta oo aanay jirin
adeegyo dadweynaha loo qabatay, in haddana uu jirey
nidaam iyo sharci ilaa heer ah, ka dib sannado badan
oo qas iyo deganaansho la'aan ah.
Dadweynuhu wax badan oo qiimo culus ugu fadhiya ayay
u hureen sidii loo heli lahaa nabadgelyo, welina
dedaalkaasi waxay ka sii wadaan qaybo badan oo ka
30