Cam Sep Lect 1 Chromatografia Bronislaw K. Glod

Chromatografia adsorbcyjna
O rozdziale decyduje konkurencja substancji i rozpuszczalnika z fazy ruchomej (ciecz lub –
rzadko, dla rozdziału substancji lotnych – gaz) o wiązanie się do adsorbenta z fazy stacjonarnej
(ciało stałe)
Techniki: kolumnowa, cienkowarstwowa, HPLC
Adsorbent powinien:
- mieć jak najsilniej rozwiniętą powierzchnię
- składać się z odpowiednio wielkich ziaren (im mniejsze, tym szybciej ustala się równowaga, ale tym
wolniejszy przepływ rozpuszczalnika) o jednorodnej wielkości
- być bierny chemicznie wobec rozpuszczalnika i substancji rozdzielanych
- być selektywny
Rodzaje adsorbentów:
- polarne, dobrze wiążące związki polarne, aktywność maleje z zawilgoceniem; głównie tlenki i sole
- niepolarne, niezwilżalne, dobrze wiążące związki niepolarne; np. węgiel aktywny
Szereg aktywności adsorbentów pod względem wiązania związków organicznych:
celuloza < skrobia < sacharoza < CaSO4 < silikażel < MgO < Al2O3 < węgiel aktywny
Szereg eluotropowy rozpuszczalników:
heksan < CCl4 < benzen < CHCl3 < (C2H5)2O < CH3COOC2H5 < aceton < C2H5OH < CH3OH <
H2O < CH3COOH < pirydyna
Na ogół stosuje się mieszaniny rozpuszczalników; większa polarność substancji rozwijanej
wymaga większej polarności stosowanego układu na adsorbencie polarnym. Na adsorbencie
niepolarnym szereg eluotropowy należy stosować w odwrotnej kolejności, tzn. im silniejsze wiązanie
substancji ze złożem, tym mniej polarny układ rozwijający należy stosować