01_2017

Zdj. 5. MAXIM Zakład Ceramiki Reklamowej - wnętrze
Pytanie do Pana Rittera: Czy zdarza się Panu, jako
inżynierowi budownictwa, wykonywać projekty
bez konsultacji z architektem?
R.R.: Zdarzało mi się współpracować z różnymi fachowcami
oprócz mojego wspólnika i powiem,
że było mi trudno przyzwyczaić się do odmiennego
sposobu pracy, ale to także byli architekci. Nigdy
nie podejmuję się tworzenia obiektu bez konsultacji
z nimi. Jako inżynier jestem konstruktorem, nie architektem,
te zawody skupiają na innych obszarach
działania.
M.M.: Pewnie też dlatego, że architekt pełni funkcję
koordynatora projektu, zbiera wszystko w całość.
To on musi mieć w swojej głowie ogólny obraz budynku.
Oczywiście nie w szczegółach, bo to instalator
sanitarny zna się na przykład na tym, jaki system
wentylacji dobrać dokładnie, jakie urządzenia,
ile mają mieć wymian, dlaczego muszą ich tyle mieć.
Zdj.6. Rozbudowa Obornickiego Ośrodek Kultury - wizualizacja
14 MAGAZYN STUDENCKI „POLIFORUM”
Natomiast architekt musi dopilnować, aby to wszystko
się w konkretnym obiekcie zmieściło i ze sobą nie
kolidowało. Zwykle to on podejmuje się tego zadania,
bo gromadzi wiedzę o budynku od samego początku,
czyli od założeń projektowych, przez koncepcję, projekt
budowlany i wykonawczy. Dlatego dobrze jest,
gdy uczestniczy również w procesie realizacji. Może
wtedy zauważyć, co źle zrobił, ale też i szybko temu
zaradzić. Każda branża najczęściej skupia się na swoich
rozwiązaniach, natomiast architekt będzie myślał
o tym, jak je ze sobą zespolić, aby wszystko dobrze
wyglądało i działało użytkowo.
Czy uważają Panowie, że już na uczelni wyższej powinno
kłaść się większy nacisk na współpracę pomiędzy
przyszłymi architektami, inżynierami budownictwa
i inżynierii środowiska?
M.M.: Zdecydowanie, w ogóle na jakąkolwiek współpracę.
Studiowałem dawno, ale nie pamiętam, żeby
w ogóle uświadamiano nas o tym, że trzeba z kimś
współpracować. Mnie się wtedy wydawało, że kiedyś
pójdę do jakiejś pracy, usiądę przy biurku i będę
sobie dziobał rysuneczki, które ktoś mi zleci. Ale pamiętam,
że ktoś zorganizował konsultacje w ramach
naszych zajęć architektonicznych z konstruktorem.
Przyszedł na nie docent albo doktor, popatrzył, pogadał,
ale nie mówił o problemach, o których dzisiaj
wiem. Wiem o nich, bo pracuję już 27 lat w projektowaniu
i nauczyłem się z doświadczenia. mam wrażenie,
że osoby, które prowadziły wtedy z nami zajęcia
nie miały zielonego pojęcia o koordynacji pracy
projektowej, formalnościach, zarządzaniu. Mam nadzieję,
że na uczelniach od tego czasu dużo się w tej
kwestii zmieniło.
R.R.: Ale nie można mówić tylko o współpracy pomiędzy
architektem i konstruktorem. Jest jeszcze
wiele innych osób, z którymi też trzeba umieć się porozumieć,
np. instalatorzy czy elektrycy.
M.M.: Tak, na każdym etapie pojawiają się kolejne
osoby. Przedstawię to na swoim przykładzie: do moich
zadań należą kwestie negocjacji, współpracy z inwestorem,
załatwiania spraw formalnych. Myślę,
że tak naprawdę 80% mojej pracy to administrowanie
projektem: kontakty z urzędem, pisanie wniosków,
chodzenie na spotkania, uzgadnianie różnych
spraw z konserwatorem, urzędem miasta, zarządem
dróg miejskich. Projektowanie właściwe, które jest
dla mnie przyjemnością i w kierunku którego się przecież
kształciłem, stanowi mały procent mojej pracy.
Mam wrażenie, że przeciętny student politechniki
na wydziale architektury ma słabe pojęcie
o realiach zawodowych. A przynajmniej za moich
czasów tak było: gdzieś z tyłu głowy studentowi
majaczyło, że trzeba uzyskać pozwolenie na budowę,
ale na tym kończyła się nasza wiedza, mimo
że mieliśmy nawet semestr prawa budowalnego.
Dopiero po skończeniu studiów, gdy sami musieliśmy
wszystko załatwiać, otrzeźwieliśmy. Zaczęliśmy łapać,
na czym to wszystko polega, że nie wystarczy raz
się czegoś nauczyć, trzeba ciągle weryfikować swoją
wiedzę, np. w kwestiach prawnych. Zmiany należy
śledzić cały czas, żeby mieć pojęcie, co należy zrobić,
aby obiekt powstał: jaki przygotować dokument,
jaką umowę sporządzić, jakie uzgodnienie uzyskać,
aby dokumentacja została przyjęta przez urząd bez
zastrzeżeń. Może powinno być tak jak w niektórych
Zdj.7. Rozbudowa Obornickiego Ośrodek Kultury - wizualizacja
krajach zachodnich, że zanim student otrzyma dyplom,
musi odbyć solidną praktykę w biurze projektowym
i zobaczyć, jak taka praca wygląda.
R.R.: W ogóle studenci powinni robić co najmniej jeden
projekt wspólnie. Wszyscy z trzech wydziałów.
A mają Panowie przepis na dobrą współpracę?
M.M.: Trzeba mieć hobby, interesować się czymś
poza byciem inżynierem czy architektem. Myślę,
że takie oderwanie od pracy, zajmowanie się sprawami
pozazawodowymi gwarantuje higienę umysłową.
Nie można żyć tylko projektowaniem. Potrzeba
miejsca, które pozwoli na chwilę o nim zapomnieć
i się wyłączyć. To pozwala przychodzić do firmy
z nową energią. Praca jest fajna, ale nie należy z nią
przesadzać.
R.R.: I nie można rozmawiać tylko o niej.
M.M.: Tak. Poza tym istotne jest zaufanie do wiedzy
i umiejętności osoby, z którą współpracujemy, wiara
w to, że nasz partner też coś wie i że możemy na nim
polegać.
R.R.: Zaufanie to kluczowa kwestia. Dziedziny, którymi
się zajmujemy, zazębiają się, ale nie są tym samym,
więc polegamy na własnych kompetencjach.
Wywiad przeprowadziły:
Karolina Filipiak
Angelika Józefiak
MAGAZYN STUDENCKI „POLIFORUM” 15