Centrum Miasta Nr 1 Lipiec 2017

GAZETA BEZPŁATNA ■ LIPIEC 2017 ■ NR 1
☐ NOWA ŚCIANA WSCHODNIA
Jedno z najbardziej charakterystycznych miejsc
w Warszawie. Przeciwwaga dla Pałacu Kultury
i Nauki, ikona polskiego modernizmu,
kompleks architektoniczny o niebanalnym
wyglądzie.
Fot. Pracownia Gowin&Siuta
Chyba każdy warszawiak umawiał się kiedyś pod Rotundą
czy jadł hamburgery w Mc Donald`s przy Sezamie. Tylko
dziś, ani po Rotundzie, ani Sezamie nie ma śladu. Dlaczego
zostały wyburzone, czy przepadły na zawsze i jak
zmieni się Ściana Wschodnia w ciągu najbliższych lat?
Nierówne wieżowce i czapka generała
Ściana Wschodnia to zamknięty zespół urbanistyczny stworzony
w samym centrum stolicy. Pierwotnie składały się
na niego 23 budynki, w tym m.in. 3 mieszkalne punktowce
Dokończenie na s. 2
☐ W PAPROŚWIECIE
ŚPIEWAMY O JEDNYM
Włodek Dembowski – człowiek o wielkim sercu
i niespożytej energii. Wokalista zespołów Łąki
Łan, Dziady Kazimierskie, November Project.
Znany jako Paprodziad, a przede wszystkim
wielki miłośnik Matki Natury. Swoim kawałkiem
LoveLasy protestuje przeciwko wycince Puszczy
Białowieskiej. Ambasador Fundacji Centaurus,
organizator prowadzonych bezpłatnych wycieczek
po nieznanych zakątkach Warszawy.
W rozmowie z „Centrum Miasta” opowie o muzyce
i o swoim Paproświecie. Z Łąki Łan wystąpi
kolejny raz już 8 lipca na festiwalu Kazimiernykejszyn
2017.
Czytaj na s. 8
Fot. Anna Olejnicka-Oliwa
www.facebook.com/AkademiaBaletuMasterclass/
2 MIASTO
Nowa ściana wschodnia
3
4
5
RADA DZIELNICY ŚRÓDMIEŚCIE
/ PROJEKTY MIEJSKIE
Muranów – aby drzewa nie rosły na gruzach
Budżet partycypacyjny
#Łagapomaga. Bezpieczne drogi
Pierwsze środki na rewitalizację Muranowa
Nowe Oblicze Bulwarów
6 KULTURA
Lightcraft
7
Poza zasadą przyjemności
Techno w muzeum
7 SPORT
Finowie na początek
8 WYWIAD
W Paproświecie śpiewamy o jednym
www.plantroom.pl
PLANT.ROOM:
florystyka dekoracje
mikroswiaty kaligrafia
architektura krajobrazu
ul. Dobra 14/16

2 GAZETA BEZPŁATNA ■ LIPIEC 2017 ■ NR 1
MIASTO
Zostań MIASTONAUTĄ!
Niezwykle efektowny,
malarski artbook
Tytusa Brzozowskiego
pełen odniesień
do architektury
m.in. Warszawy, Krakowa,
Wrocławia i Gdańska.
Wyrusz w podróż
po fantastycznym mieście!
WWW.BABARYBA.PL
NOWA ŚCIANA WSCHODNIA
FELIETON
Fot. Pracownia Gowin&Siuta
Dokończenie ze s. 1
(co ciekawe, każdy z punktowców posiada inną wysokość,
odpowiednio 87, 85 i 81 m.), bloki mieszkalne,
Domy Towarowe Centrum, Sezam, biurowiec Uniwersal,
Rotunda i Pasaż Śródmiejski (dziś Pasaż Wiecha).
Projekt charakterystycznego ciągu budynków, stanowiących
przeciwwagę dla monumentalnego Pałacu Kultury
i Nauki, powstał dzięki talentowi wybitnego architekta,
Zbigniewa Karpińskiego. Cały kompleks powstał
w latach 1962 – 1968, a częściowy remont przeszedł
w latach 1999 – 2006 roku. W 2003 roku układ Ściany
Wschodniej wpisany został na listę dóbr kultury współczesnej.
Co ciekawe, w planach było również stworzenie
Ściany Zachodniej, wzdłuż ul. Chałubińskiego i al. Jana
Pawła II, jednakże planu tego nigdy nie zrealizowano.
Jednym z najbardziej charakterystyczny elementów
układu, jak i całej Warszawy stanowiła Rotunda, od
charakterystycznego dachu nazywana w przeszłości
czapką generalską. 13 lat po wybudowaniu, 15 lutego
1979, w wyniku wybuchu gazu, budynek został niemal
całkowicie zniszczony, po czym odbudowany w dużym
pośpiechu. Przezroczyste szkło zastąpiono grafitowym,
a z czasem sam budynek zamienił się w okrągły banner
reklamowy.
Zmiany na lepsze? Tak!
Dziś po Rotundzie, podobnie jak po stanowiącym dla
niej tło Universalu nie ma już śladu. Oba budynki zostały
zburzone, by ustąpić miejsca nowoczesnej architekturze.
Rotunda zniknęła na 2 lata, by zostać odbudowana
w identycznej formie, lecz z uwzględnieniem najnowszych
technologii. Piwnica i parter przeznaczone będą,
tak jak dotychczas, na potrzeby banku, natomiast na piętrze
ma znaleźć się miejsce dla kawiarni i punktu spotkań.
Planów przebudowy Rotundy było wiele, począwszy od
kompletnej zmiany formy, po zastąpienie jej wieżowcem.
Dzięki sprzeciwom mieszkańców zdecydowano o zachowaniu
dotychczasowego, kultowego już kształtu.
Universal, zwany ironicznie największym wieszakiem
na reklamy w Polsce, przez entuzjastów architektury uznawany
był za najmniej udany budynek Ściany Wschodniej.
Plany rozbiórki dawnego biurowca istniały od dawna,
jednak dopiero pod koniec 2016 roku udało się doprowadzić
je do skutku. Rozbiórka, utrudniona przez obecność
azbestu, przez kilka miesięcy utrudniała życie okolicznym
mieszkańcom. Dziś po Universalu pozostał jedynie pusty
plac, oczekujący na rozpoczęcie prac budowlanych. Powstanie
tam estetyczny, 94 metrowy biurowiec o roboczej
nazwie J44. W budynku, oprócz biur, znajdą się też restauracje
i sklepy. Wraz z powstaniem budynku wyremontowany
zostanie plac przy ul. Widok, miasto przymierza się
zaś do przebudowy ronda Dmowskiego.
Kiedy zobaczymy nowe budynki? Prace budowlane
J44, jak i nowej Rotundy mają być zsynchronizowane
w czasie. Rotunda powinna być gotowa w 2019, termin
ukończenia J44 nie jest znany. Mieszkańcom Warszawy
pozostaje uzbroić się w cierpliwość.
Czy coś jeszcze się zmieni?
Zdecydowanie tak. Od dawna trwają prace budowlane
przy Centrum Marszałkowska, które powstaje w miejsce
Sezamu. Co dostaniemy w zamian za dawny budynek?
Przeszklony, wysoki na 41 m biurowiec z zielonymi tarasami
i ogólnodostępnymi punktami usługowymi i handlowymi
na parterze i w podziemiu. Całość będzie miała
bezpośrednie połączenie ze stacją drugiej linii Metra.
Na tyłach Domów Towarowych Centrum już wkrótce
zobaczymy nowy, również przeszklony pawilon Zodiak,
w którym mieścić się będzie Centrum Informacji Gospodarczej.
Ciekawa, lekka bryła i zmiana aranżacji otaczającej
jej przestrzeni może nieco ożywić Pasaż Wiecha.
Planowane jest również zastąpienie zaniedbanego kina
Relax nowoczesnym budynkiem, choć jak dotąd brak jest
konkretnych informacji na ten temat. W chwili pisania
tego artykułu na placu przy skrzyżowaniu ul. Chmielnej
i Pasażu Wiecha pojawiła się budowa jeszcze jednej, niedużej
inwestycji. Choć lekki pawilon z przeznaczeniem
gastronomicznym wywołał już dużo dyskusji (znacznie
ingeruje bowiem w zamknięty układ architektoniczny),
jest szansa, że przywróci nieco wielkomiejskiej dynamiki
Pasażowi, który w zamierzeniach autorów (zarówno
oryginalnego projektu, jak i przebudowy) miał być ‘warszawskim
salonem’.
Czy warto coś zmieniać?
Zmiany są potrzebne, zwłaszcza w Centrum. Koncepcja
Ściany Wschodniej wciąż pozostaje aktualna, jednakże
wymaga dostosowania do dzisiejszych wymagań. Czy
nowe budynki sprawią, że warszawskie Centrum stanie
się bardziej przyjazne mieszkańcom? Czas pokaże. Być
może już wkrótce odświeżone oblicze Ściany Wschodniej
stanie się nową wizytówką Warszawy?
Piotr Elwertowski
Nazywam się Zosia Czerwińska i sznaucer Dżek! Jestem
aktorką. Na Powiślu mieszkam 43 lata. Przeżyłam tu część
komuny, stan wojenny, wolność, dwóch mężów, 30 lat w Teatrze
Syrena i dwie wilczyce znajdy. Kocham Powiśle. Czytajcie
uważnie, bo drugi raz powtarzać nie będę! Miesięcznik
Centrum Miasta, który trzymacie w ręku zaproponował
mi pisanie krótkich felietonów lub zdarzeń z Powiślem w tle.
Nigdy tego nie robiłam, nie wiem czy podołam temu zadaniu.
Miłe widziane opinie do redakcji.
Rejonowa przychodnia gdzieś na Powiślu. Ponura
ciemna poczekalnia. Siedzą wiekowi szarzy, smutno. Nie
pada ani jedno słowo. Rejestratorka rozwiązuje krzyżówkę,
uporczywe dzwoni telefon. Nie odbiera. Wchodzi wiekowa
kolorowa roześmiana ... „Dzieńdoberek jak smakuje
serek? Czy może mi ktoś utoczyć krwi?”. Wiekowi smutni
nieco się ożywiają. Wiekowa kolorowa wychodzi z gabinetu.
„ - Dziękuję, krwiopijco - mówi do naburmuszonej
pielęgniarki. Ta uśmiecha się szeroko. W poczekalni pogodny
gwar, rejestratorka odbiera telefony. Wszyscy serdecznie
żegnają kolorową roześmianą. Można?... Można.
Brawo JA..
MIESIĘCZNIK
WYDAWCA: IWOG Sp. z o.o.
03-315 Warszawa, ul. Budowlana 7/2
REGON: 365259873; NIP: 5242807387
Redaktor naczelny: Anna Olejnicka-Oliwa
mail: anna.olejnicka@centrummiasta.info
reklamy: redakcja@centrummiasta.info
Nakład: 5000 egz.

NR 1 ■ LIPIEC 2017 ■ GAZETA BEZPŁATNA
3
RADA DZIELNICY
ŚRÓDMIEŚCIE
/ PROJEKTY MIEJSKIE
MURANÓW – ABY DRZEWA
NIE ROSŁY NA GRUZACH
Po wkroczeniu do Warszawy w 1945 roku Armii Czerwonej i Ludowego Wojska Polskiego
Muranów jawił się jedynie jako morze ruin. Według prognozy sporządzonej wówczas
przez budowniczych oczyszczenie tego terenu zajęłoby cztery lata. Jak na ironię, całkowite
zniszczenie dzielnicy przyniosło szansę na odbudowę w lepszej formie. Ale czy było
to najkorzystniejsze rozwiązanie dla zieleni?
Budowniczym zależało na czasie. Odbudowa musiała
przebiegać sprawnie i z rozmachem. Z równym rozmachem
musiała urosnąć zieleń, najlepiej duże drzewa.
Szybko i tanio. Zdecydowano się więc posadzić topole,
jako gatunek rosnący bardzo szybko oraz ze względu na
łatwą dostępność tego materiału roślinnego. Nie podjęto
się natomiast usuwania gruzu. W skutek tej decyzji
Muranów posiada głównie grunty antropogeniczne.
Taka struktura podłoża nie zapewnia należytej statyki
dla rosnących drzew. Dodatkowo zalegające pod ziemią
kawałki murów, ścian, a często nawet fundamenty i piwnice
domów utrudniają kształtowanie się systemów korzeniowych.
Niektóre gatunki, na przykład te z sercowatym,
ukośnym systemem korzeniowym, jak klon czy lipa,
posadzone w niefortunnej lokalizacji mogą zwyczajnie
nie przyjąć się do gruntu lub rosnąc niestabilnie. Gatunki,
które posiadają tak jak topole system korzeniowy płaski,
będą miały jeszcze trudniej, ponieważ będą „chwytały
się” tylko wierzchniej warstwy gruntu. Tu jest gruntowny
problem z zielenią na Muranowie, ale nie jest to jedyny
problem. Muranów, zaraz po Ursynowie, jest kolejnym
przykładem braku planu sadzenia nowych drzew odpowiednio
wcześnie. Lwia część okazałych drzew to topole,
które posadzono 70 lat temu. Brak kontynuacji i pomysłu
na to co dalej, owocują dziś sytuacją, gdzie w miejsce
wyciętej ogromnej topoli sadzi się małą kilkuletnią sadzonkę.
Muranów łysieje i nic dziwnego, że mieszkańcy
bywają oburzeni.
Określenie polityki gospodarowania zasobami przyrodniczymi
tak, aby bilans zielonej masy był dodatni jest
sprawą strategiczną nie tylko dla Muranowa, ale i w całej
Warszawie. Aby ten cel osiągnąć należy spełnić dwa podstawowe
warunki. Zasoby drzewostanów powinny być
zinwentaryzowane i zwaloryzowane. Pierwszy warunek
będzie spełniony w dużej części Śródmieścia. Dzięki staraniom
Pawła Suligi, (do niedawna zastępca burmistrza
Dzielnicy Śródmieście m.st. Warszawy), tutejszy Wydział
Ochrony Środowiska oraz Zakład Gospodarowania
Nieruchomościami uzyskały środki na inwentaryzację
zieleni i małej architektury w systemie ArcZieleń, specjalnym
dodatku do systemu kartograficznego System
Informacji Geograficznej (ang. Geographic Information
System, GIS). Służy on do wprowadzania, gromadzenia,
przetwarzania oraz wizualizacji danych geograficznych.
W pierwszej kolejności zostaną zinwentaryzowane publiczne
placówki oświatowe, sportu i rekreacji w Dzielnicy
Śródmieście m.st. Warszawy. Następnie tereny będące
w administrowaniu ZGN. Jest to daleki krok. Efekty
będą widoczne do końca roku 2018, a całość założenia
przysłuży się znacząco do efektywnego zazieleniania
naszej dzielnicy. Inwentaryzacja i waloryzacja pozwoli
m.in. na określenie miejsc, w których należy uzupełnić
drzewostan. Pozwoli też na opracowanie planu dla stopniowej
kompensacji przyrodniczej w miejscach, gdzie
drzewostan istnieje, ale jest już u kresu swej żywotności.
Wreszcie dzięki zebranym informacjom, będzie można
prowadzić długoplanową gospodarkę
zasobami przyrodniczymi.
Jan Mieczysław Ławrynowicz
Stowarzyszenie „Mieszkańcy”
„Tu żyć się nie da, tu nie da się mieszkać.
Mało, że syf i bieda, to do tego depresja.
Władza nie głaszcze, raczej myśli jak Cię zarżnąć,
a na przykład chodnik - krzywy. Proszę bardzo”
~ Łona i Webber
Jeśli otoczenie jawi nam się w takich barwach, jak opisał
to Łona w piosence z Weberem „Wyślij sobie pocztówkę”,
to znak, że trzeba było skorzystać z budżetu partycypacyjnego.
Po raz czwarty władze miasta dały nam szansę
wziąć sprawy w swoje ręce i zagłosować na niezależne,
oddolne inicjatywy zgłoszone przez „lokalsów”. Do
30 czerwca mogliśmy kliknięciem lub na papierowym
formularzu wybierać pomysły, które chcielibyśmy widzieć
w realizacji w 2018 roku. Pod jednym warunkiem
– zmieścić się w budżecie.
Czy 1–2% dzielnicowego budżetu to mało, czy dużo?
W przypadku Śródmieścia to w sumie 5 300 000 zł na
pięć obszarów lokalnych (Stare Miasto, Muranów, Powiśle,
Śródmieście Północne i Południowe) i 900 000 zł na obszar
ogólnodzielnicowy. Takie pieniądze powodują, że wizje
mieszkańców zaczynają przybierać konkretne kształty.
Miłośnicy modernizmu i warszawskich neonów zapewne
przyklasną w dłonie na wieść, że wielokrotnie
nagradzany artysta Arkadiusz Bączyk zamierza stworzyć
neon będący interpretacją „Planu Ogólnego Wielkiej
Warszawy” z 1928 roku. Jako że dokładna lokalizacja
instalacji nie jest jeszcze znana, może zdarzyć się tak,
Neon „Plan Ogólny Wielkiej Warszawy” z 1928 roku,
autor Arkadiusz Bączyk
że to właśnie Tobie będzie on świecić nocą w okno sypialni.
A lepsze to niż reklama kredytu mieszkaniowego,
prawda?
Poza kanonicznymi już wręcz propozycjami poszerzenia
chodnika, poprowadzenia ścieżki rowerowej, wysiania
kwietnika, czy postawienia kolejnej siłowni plenerowej
(czy istnieje choć jeden Warszawiak, który używa
tych sprzętów zgodnie z ich przeznaczeniem?), pojawiły
się projekty udowadniające kreatywność Warszawiaków.
Moją przychylność zyskała Przystań Warszawa, turniej
gry w badmintona na skwerze Oleandrów, inicjatywa
Wybitne Warszawianki mająca na celu odkrycie przed
zainteresowanymi nieznanych historii wyjątkowych kobiet
i Interaktywna Muzyczna Ścieżka Edukacyjna w okolicach
UMFC. Szczególne uznanie należy się kreatorom
placu zabaw dla PSÓW, gdzie to dzieci wprowadzane
będą mogły być jedynie pod szczególnym nadzorem. Jak
widać na niewielkiej mapie Śródmieścia znalazł się i portal
do równoległej rzeczywistości, gdzie to czteronożni
pupile dyktują warunki. Ponadto zgłoszony został projekt
posadzenia drzew na ulicy Nowogrodzkiej przed siedzibą
Telekomunikacji. Sadźmy dużo, zieleni nigdy za wiele,
a z polityką nie przesadzajmy.Na wyniki
głosowania zaczekamy do 14 lipca.
A tymczasem cieszmy się z pogody i tych
drzew, które zdobią nam ulice.
Klementyna Szymańska

4 GAZETA BEZPŁATNA ■ LIPIEC 2017 ■ NR 1
RADA DZIELNICY
ŚRÓDMIEŚCIE
/ PROJEKTY MIEJSKIE
WYDAWNICTWO Dwie Siostry poleca
2-4 lata
ŚPIJ, KRÓLICZKU
Jörg Mühle
Jest już późno, króliczek staje się senny, ale żeby zasnął, musimy mu pomóc. Klaśnij w ręce, żeby przebrać go
w piżamę. Przygotuj poduszkę. Podrap króliczka w uszko, powiedz: „Karaluchy pod poduchy!”. A następnie
przewróć stronę, żeby go przykryć, i daj mu buziaka na dobranoc. I pamiętaj, żeby zgasić światło! Pstryk.
Prosta i pełna uroku książka, która pomoże ułożyć króliczka (i młodego czytelnika) do snu.
#ŁAGAPOMAGA
BEZPIECZNE DROGI
Śródmieście jest jedną z najniebezpieczniejszych dzielnic Warszawy
pod względem wypadków z udziałem pieszych.
We współpracy z mieszkańcami i służbami miejskimi
udało mi się poprawić bezpieczeństwo pieszych
w kilku miejscach dzielnicy. Przede wszystkim wspólnie
z Towarzystwem Przyjaciół Szalonego Wózkowicza,
Fundacją Mama, Zielonym Mazowszem i członkami
stowarzyszenia SIKOM przeforsowaliśmy powstanie
przejść dla pieszych z sygnalizacją świetlną: przy Złotych
Tarasach naprzeciwko PKiN oraz przez pl. Na Rozdrożu
przy wyjściu z parku Ujazdowskiego. Później mimo
oporu części radnych Dzielnicy Śródmieście udało się
przygotować powstanie przejść dla pieszych z sygnalizacja
świetlną przez Al. Jerozolimskie na wysokości
ul. Emilii Plater. Okazało się, że kierowcy stracili tylko 8
sekund z powodu wydłużonego postoju przed światłami,
które na Emilii Plater stały już wcześniej, a piesi
wreszcie mają drogę naziemną i nie musza przebiegać
przez ruchliwą ulice na przystanki tramwajowe czy na
Dworzec Centralny. Na najbliższym mojemu sercu Powiślu
i Solcu, wspólnie ze spóldzielniami od 6 lat walczę
o uspokojenie ruchu na ul. Rozbrat, Solcu, Kruczkowskiego
i Ludnej. To jest bardzo trudna i mozolna walka,
bo część osób uważa, że gdyby piesi i kierowcy byli bardziej
uważni to nie byłoby wypadków. Częściowo maja
rację, ale przede wszystkim należy stworzyć warunki do
wymuszenia bezpiecznej jazdy wśród kierowców. Skierowałem
pismo do Zarządu Dróg Miejskich w sprawie
trzech przejść dla pieszych bez sygnalizacji świetlnej na
ul. Rozbrat. Do dziś udało się na razie wywalczyć azyl
dla pieszych na ul. Dobrej przy skrzyżowaniu z ul. Jaracza,
a także doprowadzić do zmiany w ukształtowaniu
przy wyjeździe z ul. Jaracza. W tej chwili potwierdzone
jest także powstanie bezpiecznego przejścia dla pieszych
przy skrzyżowaniu Okrąg/Ludna prowadzącym
do Przedszkola Marzeń nr 44. Przejście będzie wymalowane
na czerwonym tle i zamontowane zostaną znaki
informujące o przejściu wraz z ledowymi światłami
wmontowanymi w jezdnie. O bezpieczeństwo przejścia
dla pieszych Ludna/Okrąg walczyłem od 2011 r., prosiłem
miedzy innymi o sygnalizację świetlną, o zamontowanie
progów wyspowych przed przejściem, żeby kierowcy
jadący w stronę Wisłostrady zwolnili, ale z uwagi na
jeżdżące tędy karetki pomysł został odrzucony. Podobne
rozwiązania z bezpiecznym przejściem dla pieszych
mają zostać zastosowane na przejściu Kruczkowskiego
z Al. 3 Maja. Ponadto na ul. Rozbrat Zarząd Dróg Miejskich
w odpowiedzi na moje interpelacje zapowiedział
powstanie azyli dla pieszych na trzech przejściach
dla pieszych od Al. Ks. Stanka do Śniegockiej.
Bardzo zażartą korespondencję toczę także z ZDM
w sprawie poprawy bezpieczeństwa na skrzyżowaniu ul.
Solec i ul. Ludnej i raz słyszę, że myślą o zamontowaniu
świateł, a kolejny raz że rondo będzie lepsze i tak od 4 lat.
Będę dalej zasypywał ich pytaniami w tej sprawie.
Ostatnio zacząłem walczyć o wyznaczenie przejścia dla
pieszych przed Biedronką na ul. Solec 24A, bo miały tam
miejsce już dwa wypadki komunikacyjne, gdy mieszkańcy
chcąc skrócić sobie drogę biegli przez ulice do sklepu.
Bardzo proszę o kolejne sygnały od Państwa, co
można poprawić w tym zakresie w Dzielnicy.
Z wyrazami szacunku
Daniel Łaga
Radny Dzielnicy Śródmieście (PO)
PIERWSZE ŚRODKI NA REWITALIZACJĘ MURANOWA
Muranów ma już ponad 60 lat. Z jednej z pierwszych „sypialni” Warszawy stał się pełnoprawnym, pięknym i chyba najbardziej zielonym
osiedlem centralnej Warszawy.
Czas niestety nie oszczędził w pełni Muranowa. Budynki
starzeją się, niektóre podwórka wydają się zapuszczone,
a na terenie osiedla pojawiają się kolejne, mniej lub bardziej
uzgodnione z mieszkańcami inwestycje. Wcześniej
zielone i spokojne osiedle staje się powoli tranzytem
samochodowym dla całej północnej Warszawy (co dodatkowo
rodzi problem miejsc parkingowych dla mieszkańców).
Koncepcje Bogdana Lacherta (projektanta Muranowa)
częściowo się więc zdezaktualizowały. Niezbędna
jest ich aktualizacja, która sprawi, że rozwój Muranowa
nie będzie przypadkowy i chaotyczny, ale uporządkowany
i przede wszystkim – uzgodniony z mieszkańcami.
Wizja taka może również stać się podstawą strategii rewitalizacji
Muranowa, która umożliwi pozyskanie środków
finansowych na niezbędne prace.
Projekty rewitalizacji Muranowa
Mając powyższe na uwadze, Dzielnica Śródmieście m.st.
Warszawy przy wsparciu Osiedla Muranów na wiosnę
2016 r. rozpoczęła prace koncepcyjne nad rewitalizacją
Muranowa. Pierwszym zrealizowanym projektem były
zorganizowane wraz z Wydziałem Architektury Politechniki
Warszawskiej warsztaty studenckie, w ramach
których powstały propozycje rewitalizacji Muranowa.
Wizje studentów stały się ciekawym punktem wyjścia do
przeprowadzonej wśród mieszkańców w czerwcu 2016 r.
dyskusji o problemach, ale jednocześnie potencjale Muranowa.
Efektem rozmów były również liczne wnioski do
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
Muranowa, złożone pod koniec 2016 r. Mam nadzieję, że
ten dokument planistyczny będzie procedowany możliwie
szybko i uwzględni głos Dzielnicy – oczywiście będę
informować o wszelkich postępach w jego uchwalaniu.
Co będzie zrealizowane
Rewitalizacja jest procesem wymagającym środków.
Z tego względu szczególnie cieszę się z faktu pozyskania
w dniu 22 czerwca przez Dzielnicę Śródmieście dodatkowych
środków przeznaczonych na inwestycje i remonty
właśnie na terenie Muranowa. Pozwolą one na realizację
następujących projektów:
● dokończenie skweru pomiędzy ulicami Nowolipie 9/11,
Solidarności 78a i Karmelicką 2, 2a i 2b (ten gdzie nieładnie
pokazujemy palcem) – 250.000 zł,
● realizację placu rekreacyjnego przy ulicy Lewartowskiego
5 – 550.000 zł,
● modernizację ulicy Lewartowskiego wraz z realizacją
zatok postojowych – 565.668 zł,
● adaptację kotłowni przy ulicy Wałowej 3 na potrzeby
społeczności lokalnej – 1.000.000 zł.
Pozyskanie wyżej wskazanych środków jest przykładem
na to, że nie tylko mieszkańcy, ale również władze
miasta podzielają opinię o słuszności rewitalizacji Muranowa.
Mam nadzieję, że stanowią one zaledwie pierwszą
transzę pieniędzy przeznaczonych na inwestycje na terenie
naszego osiedla.
MIchał Sas

NR 1 ■ LIPIEC 2017 ■ GAZETA BEZPŁATNA
5
5-8 lat
CZŁOWIEK JAKI JEST, KAŻDY WIDZI
Marzena Matuszak, il. Grażyna Rigall
Nieludzko zabawna i zaskakująca opowieść o człowieku widzianym
oczami zwierząt.
Wysoko w Himalajach swój hotel prowadzi rodzina Yetich – mama, tata
i mała panna Yeti, zwana Ciekawską. Do hotelu zjeżdżają się zwierzęta ze
wszystkich stron świata, by tam wypocząć. Córka gospodarzy widziała
już stworzenia z najodleglejszych miejsc, ale nigdy nie spotkała człowieka.
Prosić więc gości hotelu, by opowiedzieli jej o człowieku. Jaki jest?
Jak wygląda? Co robi? Posłuchajcie ich opowieści, a w końcu poznacie
prawdę o najdziwniejszej istocie na ziemi.
8-12 lat
W GÓRY!
Piotr Karski
Bardzo wakacyjny przewodnik górski do rysowania. Za pomocą zadań plastycznych
i pomysłów na aktywności przekaże wam ogrom wiedzy o górach.
Dowiecie się z niego, skąd się one biorą, jak rosną i jak się zmieniają. Odwiedzicie
górskie szczyty, lodowce i jaskinie. Wytropicie wilki, niedźwiedzie i śnieżne pantery
– a może nawet yeti! Poznacie tajemnice górskich lasów i roślin rosnących
w górach. Zapoznacie się z góralami z całego świata, zobaczycie ich stroje i domy.
Nauczycie się czytać mapę, planować trasę wędrówki i orientować się w górskim
terenie. Spróbujecie górskich sportów i dowiecie się, jak zdobyć Mount Everest.
Zabierzcie tę książkę na górską wycieczkę, by korzystać z niej wieczorami w schronisku,
albo otwórzcie ją w domu, i pozwólcie, by to ona zabrała was W GÓRY!
NOWE OBLICZE BULWARÓW
Bulwary Wiślane nie stanowiły do tej pory wizytówki godnej Stolicy. Wszystko wskazuje jednak, że przynajmniej po stronie lewobrzeżnej
będzie można się w końcu pochwalić.
Pierwszy etap inwestycji został zakończony dwa lata
temu. Fragment od Mostu Gdańskiego do Mostu Śląsko-
-Dąbrowskiego został oddany w 2015 roku otrzymując
nazwę Bulwaru Jana Karskiego. W towarzystwie Parku
Fontann – po drugiej stronie Wisłostrady, prezentuje się
atrakcyjnie przyciągając mieszkańców i turystów. Przyciąga
również najemców, czego przykładem Kawiarnia
Green Caffè Nero, która podpisała niedawno umowę
najmu stając się pierwszym tego typu lokalem na bulwarach.
Druga część do Mostu Świętokrzyskiego jest oddawana
na raty. W połowie czerwca oddano do użytku
fragment od ulicy Karowej do Mostu Świętokrzyskiego.
Kolejny fragment doczeka się otwarcia niestety dopiero
pod koniec wakacji.
Jak to często w polskich realiach bywa, i tu nie brakuje
kontrowersji. Już można przełknąć roczną „obsuwę”
spowodowaną kłopotami z pierwotnie wybranym inwestorem,
i spóźnienie z całością nawet na tegoroczne wakacje.
Dodatkowo rozgorzała jednak dyskusja na temat
nazwy tego odcinka. Forsowana „Bulwar Gen. Pattona”
ma swoich przeciwników wskazujących na brak związku
proponowanego patrona z Warszawą. Radna Paulina
Piechna-Więckiewicz proponuje „bulwary Syrenki albo
bulwary Warsa i Sawy” – „coś co nie kojarzy się wojną”.
Dostępny od czerwca odcinek naszpikowany jest
atrakcjami: place zabaw, fontanny, sceny plenerowe, ławki
w unikatowych kształtach, miejsca ze sprzętem sportowym.
Ten odcinek bulwarów nierozerwalnie jest związany
ze stojącym tuż obok Centrum Nauki Kopernik, stąd
specjalna scena przeznaczona na atrakcje organizowane
przez to centrum nauki i rekreacji.
Oddany odcinek wygląda schludnie, zielono i pomysłowo.
Na wypadek upalnego lata z pewnością najbardziej
obleganym miejscem będzie fontanna, w której
– prawie jak w Rzymie – można się bez obaw schłodzić.
Na kolejny odcinek bulwarów: od Syrenki do Cypla
Czerniakowskiego trzeba będzie jeszcze poczekać, najprawdopodobniej
aż do 2021 roku. Natura jednak nie
znosi próżni i również ten fragment tętni w okresie letnim
życiem, a to dzięki propozycjom gastronomiczno-
-rozrywkowym. Nie ma to jak „piwko” nad Wisłą, do tego
słusznego wniosku dochodzą Warszawiacy.
Należy również zwrócić uwagę na liczną ofertę kulturalną:
koncerty, występy, imprezy. Już od kilku lat ogromną
popularnością cieszy się Teatr na Leżakach w Pomost
511, który przez całe wakacje gromadzi we wtorkowe
wieczoru, pod warunkiem przyzwoitej aury, tłumy fanów.
Plac Zabaw
Plac Zabaw oraz BarKa zlokalizowane są tuż za Mostem
Świętokrzyskim obok Pomnika Syrenki. Praktycznie codziennie
można napotkać w tym miejscu na coś ciekawego.
Kino: Prawdziwym rarytasem dla kinomaniaków są
wtorkowe pokazy filmowe, czyli niszowe kino studyjne,
Oskarowe hity i animacje (organizatorzy nawiązali
współpracę z O!PLA, czyli Ogólnopolskim Festiwalem
Polskiej Animacji – zapewne laureaci ostatnich edycji dostąpią
zaszczytu prezentacji przy 512 km Wisły).
Teatr: Na czas wakacji na Plac Zabaw przenosi się z Placu
Zbawiciela Klub Komediowy, który w kilka lat pokazał, że
improwizacja to także teatr. Hotl Asteroid” ze znakomitym
tekstem Michała Sufina, czy monodram Katarzyny
Kołeczek „Co modna pani wiedzieć powinna” to spektakle
już powszechnie docenione. Na Placu Zabaw będzie
okazja obejrzeć je za darmo. Klub Komediowy rezerwuje
sobie miejsce w środy i niedziele.
Kuchnia: Slow Market rozpoczyna swoją aktywność
w piątek po zmroku i do rana serwuje swoją wyjątkową
ofertę. Ale nie tylko Slow Market będzie łechtać podniebienia,
a również Kuchnia Konfliktu, która dodatkowo
łączy gastronomię z misją społeczną, propagując wielonarodową
kulturę poprzez serwowane potrawy.
Placu Zabaw są otwarte warsztaty rowerowe, podczas
których będzie można poznać tajniki konserwacji
i napraw sprzętu. Gwarantem wysokiej jakości usługi jest
zespół sklepu rowerowego 3Gravity zlokalizowanej przy
ulicy Lipowej na Powiślu. Wydzielono na te potrzeby specjalnie
miejsce przy kontenerze Dwa Osiem.
Plac Zabaw oferuje również szereg atrakcji dla najmłodszych.
Co dwa tygodnie Mysie Harce, czyli stworzone
z najróżniejszych rzeczy cudaczne rzeczy oraz zajęcia
plastyczne. W ramach aktywności rowerowej szkolenia
jazdy na pumptracku – zabawa doskonaląca zmysł równowagi.
Nie zabraknie również wydarzeń muzycznych: seria
koncertów „Lato w mieście”, a na samej Barce popisu
Djów, a także muzyka z najróżniejszych zakątków świata.
Andrzej Ogień

6 GAZETA BEZPŁATNA ■ LIPIEC 2017 ■ NR 1
FOTOSTORY
ROMAN
NA BULWARACH
To co? Pedałujemy?; Ta Wisła długa jest… zbyt długa, żeby
przemierzyć ją pieszo.; Jadę, nie ma czasu do stracenia!; Kluczyki,
dowód osobisty, prawo jazdy… wszystko jest, więc jadę!
A cóż to za Syreny Powiślańskie?; Mama mi zawsze powtarzała,
„synu, najważniejszy jest uśmiech”!; Gdy jest Ci smutno, gdy jest
Ci źle, idź nad Wisłę, a humor od razu poprawi się!
Warszawa bez Syrenki na Powiślu, była by jak Nowy York
bez Statuy Wolności, czy Paryż bez Wieży Eiffla.; Czuwa nad
Wisłą już od II wojny światowej.
– Poproszę do pełna!; Baz paliwa nie jadę!; Masz ci los, zjadłeś,
płacisz, a tu portfela brak. Teraz siedź i pracuj!
– Za ile zatankować….?;
KULTURA
LIGHTCRAFT
Obecnie twórcy bardziej opłaca się
wygenerować komputerowo jakiś obraz
czy zdarzenie, niż faktycznie je zainicjować
na planie.
O produkcji filmowej z prezesem firmy Lightcraft,
Piotrem Galonem, rozmawia Monika Sławecka
Monika Sławecka: Czym zajmujecie się w firmie
Lightcraft?
Piotr Galon: Specjalizujemy się w produkcji i post
produkcji efektów specjalnych do filmów, reklam i teledysków,
a także szeroko rozumianą animacją.
Wyspecjalizowaliśmy się w bardzo realistycznych
efektach, których później w filmach nie widać. Wszystko
co się dzieje za i przy aktorze, widz odbiera jako rzeczywisty
świat.
W jakich produkcjach można podziwiać Waszą
pracę?
Z ostatnio zrealizowanych filmów, możemy pochwalić
się dużym sukcesem obrazu „Ostatnia rodzina”, nad
której efektami pracowaliśmy przez około rok. Wszystkie
plenery za oknem mieszkania Beksińskich jak i same blokowiska
ulokowane na warszawskim Ursynowie są dziełem
pracy grafików komputerowych. Teraz pracujemy
nad czymś równie ciekawym i chyba mogę z góry się
pochwalić – według portalu ioncinema.com nasz koprodukcja
„Dolina Bogów” w reżyserii Lecha Majewskiego,
jest na 30- tym miejscu z listy 100 najbardziej oczekiwanych
premier tego roku. W produkcji biorą udział topowe
gwiazdy kina europejskiego i amerykańskiego, m.in.
John Malkovich, Josh Hartnett, Charlotte Rampling oraz
– tutaj uwaga, hit – dziewczyna Bonda Bérénice Marlohe.
Efekty specjalne wkrótce zdominują kinematografię,
czy może już to nastąpiło?
To już się dzieje. Obecnie w wielu przypadkach twórcy
bardziej opłaca się wygenerować komputerowo jakiś
obraz czy zdarzenie niż faktycznie je zainicjować na planie.
Niedawno w kinach można było obejrzeć post produkowany
przez Lightcraft film „Gwiazdy” Jana Kidawy
Błońskiego.
I tutaj prosty przykład: na planie w trakcie sceny meczu
piłki nożnej na trybunach było jedynie kilkunastu
statystów. My, multiplikując taki kadr, uzyskaliśmy pełen
stadion kibiców. To jest właśnie magia kina.
A przeciętny odbiorca nawet niczego nie zauważy.
Jak przebiega współpraca pomiędzy twórcą filmu
a podwykonawcami?
W skrócie to wygląda tak, że przychodzi reżyser lub producent
ze scenariuszem i roztacza swoją wizje wykonania
danego ujęcia lub całego filmy, a my dostosowujemy
do tego odpowiednią technologię i narzędzia na każdym
etapie.
Z reguły jest tak, że producent ma na film przykładowo
2 miliony dolarów, a w referencjach opiera się na obrazie
wartym 100 milionów. Wtedy siedzimy i główkujemy, jak
dostosować realia do budżetu. Na szczęście dotychczas
zawsze udawało się nam odnaleźć „złoty środek”.
Ciężko jest się przebić przez konkurencję na rynku
filmowym?
Wiedza na temat post produkcji jest ogólnie dostępna.
Podobnie z narzędziami, wszyscy dysponujemy takimi
samymi. W naszym przypadku mogę powiedzieć
krótko, że na pewno łatwiej jest zaprosić do współpracy
klienta, jeśli ma się już w dorobku 43 filmy, jak my. Poza
tym stworzyliśmy też własne produkcje, np. ambitne
kino dokumentalne, które aktualnie jeździ po festiwalach
na świecie „Photon” Normana Leto oraz kino gangsterskie
„Totem”, które na jesieni wejdzie na ekrany kin
w całej Polsce. Zapraszamy do oglądania.
LIGHTCRAFT jest firmą specjalizującą
się post produkcją, animacją i efektami
wizualnymi do projektów filmowych,
reklamowych, telewizyjnych oraz na
potrzeby nowych mediów. W tym roku
obchodzi swoje 20-to lecie.
Monika Sławecka
Fot.: Piotr Galon

NR 1 ■ LIPIEC 2017 ■ GAZETA BEZPŁATNA
7
Lemoniada wprost wyśmienita!; „Ale ja w pracy
jestem”…, – ze mną się nie napijesz?; Na długie
upalne dni i wieczory skocz szybko na bulwary
dla ochłody!; Teraz twoja kolej! – nie, teraz twoja
kolej! – Mówię ci, że teraz twoja …
KULTURA
O nie! Przecież to zaraz wybuchnie! – no co ty,
na początku odkręć kranik… - ale ja już odkręciłem!
– a wiesz, w którą stronę się odkręca?.; Jest
udało się (R), - taaak ta piana wyszła ci idealnie,
ale gdzie piwo zmieścisz? – upssss…;
Ciekawe co ona czyta?; Ej, spójrz na mnie, no
spójrz na mnie. Znam na pamięć całego Pana Tadeusza.;
Ej, długo mam tak jeszcze stać i udawać,
że czytam?;
A teraz zastanówmy się, co zrobić żeby uczcić
„Rok Rzeki Wisły”; Czytam, czytam i uwierzyć
nie mogę! 365 dni świętowania z okazji „Roku
Rzeki Wisły”.;
TECHNO
W MUZEUM
Od 22 lipca do 27 sierpnia Muzeum nad Wisłą
będzie bardziej przypominało klub
niż tradycyjną instytucję wystawiennicza.
POZA ZASADĄ PRZYJEMNOŚCI
Czym jest sztuka i jak ja odbierać? Czy we współczesnym świecie sztuka,
która nie wzbudza ekstremalnych emocji ma racje bytu?
Współczesne pojęcie sztuki pojawiło się wraz z surrealizmem
i dadaizmem. Piękno nie było już uważane za
wartość wyróżniającą, co więcej – nie jest nawet niezbędne.
Według Witkacego człowiek XX wieku zatracił
zdolność do głębszych uczuć, co jest spowodowane
przyspieszeniem trybu życia oraz popularności kultury
masowej. Uważał, że od teraz nie treść jest ważna, ale forma,
która ma wstrząsnąć odbiorcą i zmusić do głębszych
przeżyć. Taka wizja sztuki została przez niego nazwana
Czystą Formą.
Przerost formy nad treścią – tak można określić obecną
wystawę w „Poza Zasadą Przyjemności” w Zachęcie,
chociaż powiedzieć, że treść jest tam nie obecna to jakby
nic nie powiedzieć o tej wystawie. Zajmuje się ona tzw.,
afektami, czyli reakcjami przyjemnymi lub przykrymi,
które zachodzą poza naszą świadomością. Większość
dzieł na wystawie najpierw działa, później znaczy. Doświadczenie
jest tu ważniejsze niż samo rozumienie dzieła.
Ma ono przede wszystkim wzbudzać skrajne uczucia,
przyciągać bądź odpychać, wzbudzać niesmak lub zainteresowanie.
Sam tytuł wystawy odsyła do Freudowskiej
zasady przyjemności, którą kieruje się nieświadoma
część osobowości – redukowanie napięcia poprzez
SPORT
FINOWIE NA POCZĄTEK
unikanie przykrości i doznanie przyjemności. W stanach
afektywnych dają o sobie znać nieuświadomione popędy:
erotyczny (Eros), niosący kreatywność, harmonię, seksualność,
reprodukcję, przetrwanie oraz popęd śmierci
(Thanatos) odpowiedzialny za destrukcję, agresję i samozniszczenie.
Na wystawie można obejrzeć dzieła takich artystów
jak : Kader Attia, Monica Bonvicini, Berlinde de Bruyckere,
Douglas Gordon, Aneta Grzeszykowska, Mona Hatoum,
Jesse Kanda, Teresa Margolles, Dawid Wojnarowski, Artur
Żmijewski i wielu innych. Jedną z ciekawszych prac
jest instalacja jugosłowiańskiej artystki Mariny Abramović
, Balcanic Erotica Epic”. Jak sama artystka zaznaczyła,
miała ona służyć temu, żeby zakończyć smutny etap
związany z jej dzieciństwem w komunistycznej ojczyźnie
pod znakiem dyktatora Tity i rodziców, którzy zdaje się
nigdy jej nie rozumieli. Dla Mariny najważniejsze
jest nie to, jak wypada performance,
ale z jakiego stanu umysłu zostaje
wysnuty. Warto obejrzeć wystawę aby
wyjść na chwilę poza stan codziennego
zobojętnienia na otaczające nas bodźce.
Bogusława Gałażyn
Legia swoją drogę do wymarzonej Ligi Mistrzów zacznie od Finlandii. Tam w drugiej rundzie
eliminacji mistrzowie Polski zmierzą się 11 lipca z IFK Mariehamn. Choć klub istnieje już blisko
sto lat to od niedawna zaczął się liczyć w miejscowej piłce.
Dopiero w 2004 roku IFK po raz pierwszy awansował
do najwyższej klasy rozgrywkowej W pierwszym sezonie
zajął 12. miejsce w tabeli, od tamtej pory pałętał
się w środku tabeli słabej ligi fińskiej. W 2016 roku IFK
Marienhamn po raz pierwszy został mistrzem Finlandii,
wywołując sporą sensację. Kiedy świętowali tytuł, miejscowe
media ochrzciły zespół mianem „mini-Leicester”,
nawiązując do niespodziewanego mistrza Anglii sprzed
roku. Obecnie w lidze zajmują czwarte miejsce z potężną
stratą do prowadzącego HJK. Finlandia to jeden z nielicznych
europejskich krajów, gdzie liga rozgrywana jest systemem
wiosna-jesień.
Rywale Legii tylko 4 razy w historii występowali w europejskich
pucharach. Dwa poprzednie starty skończyli
na pierwszej rundzie eliminacji Ligi Europejskiej. Mariehamn
to stolica Wysp Alandzkich. Archipelag jest
szwedzkojęzyczny i posiada sporą autonomię. Ma własną
reprezentację, ale nie należy ona ani do FIFA, ani do
UEFA.
Legia nie powinna mieć większych problemów z wyeliminowaniem
rywala. Ale jak co roku powtarzają szkoleniowcy
i piłkarze naszych pucharowiczów, w Europie
nie ma już słabych drużyn.
Krzysztof Oliwa
Fot. Maciej Gillert
Rok temu ta wystawa była przebojem festiwalu
Open’er w Gdyni, gdzie przez cztery dni obejrzało ją
prawie 20.000 osób. A odkąd otwarto nowy odcinek
bulwarów wiślanych, pawilon Muzeum nad Wisłą
przypomina trochę halę, którą Muzeum Sztuki Nowoczesnej
w Warszawie otrzymuje od organizatorów
Open’era na swoje specjalne wystawy festiwalowe –
jest oblężone przez ludzi korzystających z uroków lata
pod gołym niebem. Stąd pomysł, by popularną wystawę
o związkach kultury rave a sztuką współczesną
w Polsce w latach 90. przenieść znad Bałtyku nad Wisłę.
Wystawę zainauguruje koncert pioniera polskiej
sceny techno Jacka Sienkiewicza w nowo otwartym
amfiteatrze, a wciągu trwania wystawy odbywać się
będą imprezy towarzyszące w klubie BarKa, ale z klubem
kojarzyć się będzie przede wszystkim wnętrze
Muzeum nad Wisłą. Tytuł wystawy nawiązuje do liczby
uderzeń na minutę w klasycznym techno (140 bpm
– beats per minute). Jacek Sienkiewicz, którego prace
prezentowane są na wystawie, grał w takim tempie
w latach 90. Termin rave używany jest na określenie
undergroundowych imprez tanecznych z muzyką
elektroniczną – głównie techno – które pojawiły się
w Polsce wraz z transformacją ustrojową początku lat
90. Były, z jednej strony, wyrazem często naiwnego,
ale i autentycznego optymizmu okresu transformacji.
Z drugiej strony manifestowały się w nich lęki czasów
cywilizacyjnego i technologicznego przyspieszenia:
upowszechnienia muzyki elektronicznej, komputerów
osobistych, a z czasem Internetu i telefonów komórkowych.
Kultura rave/techno była następną po punku w latach
80. subkulturą muzyczną, w którą mocno zaangażowali
się artyści, zafascynowani sposobami formułowania
się wspólnoty rave w reakcji na przemiany
społeczne tamtych czasów: budowanie kapitalizmu,
prywatyzację i hierarchizację społeczeństwa. Ponadto,
była to kolejna po hipisowskiej subkultura tak bardzo
zainteresowana wizualnością. Obraz był w niej
niemal równie ważny, jak taniec i muzyka. Po raz
pierwszy impreza taneczna stała się kolejnym równoprawnym
medium artystów. Galerie zamieniały się
w kluby taneczne, a wystawy w imprezy rave.

8 GAZETA BEZPŁATNA ■ LIPIEC 2017 ■ NR 1
W PAPROŚWIECIE ŚPIEWAMY O JEDNYM
Paprodziada spotykamy w jego najbardziej naturalnym środowisku, na działeczce przy Placu Wilsona. Wyskakuje zza krzaka
aby nam opowiedzieć o swojej miłości do natury, z której zasłynął jako tesktopisarz i lider zespołu Łąki Łan. Z Włodkiem Dembowskim
rozmawiamy o ważnym przesłaniu, jakie przebrani za owady wybitni instrumentaliści po raz kolejny zaniosą światu na festiwalu
Kazimiernykejszyn już 8 lipca w Kazmierzu Dolnym.
– Złapałam kiedyś Twoją marchewkę na koncercie.
– Rzucamy je ludziom po to, by nie zapomnieli, czym
jest marchewka. I jak fajnie jest wyhodować chociaż raz
w życiu własne warzywo. Szczególnie w czasach, gdy
dzieciom się wydaje że można sobie brać dowolną ilość
jedzenia bez żadnego wysiłku z półek marketów, warto
promować ideę sadzenia na własnych grządkach.
Z ciekawostek o których nie każdy wie – marchew prosto
z grządki zawiera więcej witaminy D jeśli jej nawet nie
otrzepiemy z ziemi no i oczywiście jeśli rosła pod słońcem.
– Odnoszę wrażenie, że wszystkie Twoje teksty są
właściwie o jednym – o Ziemi, współodpowiedzialności
za nią i o ekologii.
– Z tą ekologią bym uważał, bo żyjemy w czasach kiedy
to hasło jest zagarniane i wykorzystywane przez wiele nieuczciwych
duchów na własne potrzeby. Doszło do tego, że
rolnikom płaci się za to, aby niczego nie wytwarzali, normy
unijne pozwalają na stosowanie w hodowli dużo chemii itd.
W każdym razie – mnie się już od dłuższego czasu wszystko
kojarzy z jednym. Chcę przekazać ludziom to , co uważam
za najzdrowsze, najbardziej harmonijne, a wiadomo, że środowisko
wpływa na nas a my na nie, jesteśmy jednym wielkim
organizmem. Nie wiem, o czym jeszcze można by pisać,
bo przecież każda piosenka jest przecież o biologii…
– To znaczy?
– Teksty o miłości to też biologia, tylko że mocno
przemielona przez własne ego, przez wielopokoleniowe,
nieprzepracowane traumy. Stąd mamy teraz odejście od
natury, brak wrażliwości w ludziach, roszczeniowość, rozkapryszenie.
I też brak wyciągania wniosków z sytuacji,
kiedy nie wszystko idzie po naszej myśli. Całe zło bierze
się z zaburzenia naturalnego rytmu życia, naturalnych
dróg rozwoju człowieka. Może dzięki naszym tekstom
część ludzi nacieszy się życiem zanim dojdzie do drastycznego
dla niektórych przeskoku ewolucyjnego
ludzkości.
– Twoje teksty nie tylko niosą ze sobą ważny przekaz,
ale też mają genialny rytm i rym. Mógłbyś być
raperem, nie myślałeś o tym?
– Zaczynałem od rapu, w końcu wychowałem się na
blokowisku. W młodości, okresie dojrzewania przechodziłem
przez wszystkie style muzyczne.
– Czyli że broda i długie włosy nie zawsze były
Twoim znakiem rozpoznawczym?
– Miałem na głowie wszystkie fryzury świata, od dredów,
przez irokezy, sajko, łysinę, tlenienie, farbowanie
w łatki… Mój bardzo burzliwy okres dorastania o mało
nie przyprawił rodziców o zawał.
– Wróćmy na chwilę do ekologii. Gracie od co najmniej
dekady. Od kilku lat silnym orędownikiem miłości
do przyrody jest papież Franciszek. Zauważyłeś
zmiany w podejściu do Matki Ziemi?
– Zdecydowanie tak. Już od dawna wiadomo, że
Bóg przemawia do nas przez przyrodę. Choroby są po
to, aby objawiło się prawo Boże. Niestety, jeśli religia
znajduje się w rękach polityków, to wszystko zaczyna
płynąć w złą stronę. Dlatego trzeba mieć serce jak gołąbek,
a być czujnym jak żmija. Coraz więcej osób woli
bawić się w plenerze niż w domach i chatach, widać to
nawet nad Wisłą. Jeszcze mogliby sprzątać po sobie.
Fot. Anna Olejnicka-Oliwa
Gdy na koncercie widzę, że ktoś wyrzuca kiepa, podnoszę
go i sam wyrzucam.
– A ochrona zwierząt? Zespół Łąki Łan je mięso?
– Każdy jest w tej kwestii na swoim indywidualnym
etapie rozwoju, na razie jest tak pół na pół. Dla mnie to
naturalne że gdy to „mięso” jest traktowane gorzej niż
w Aushwitz, wolę się do tego nie przykładać. Od kiedy
nie jem mięsa, dobrze mi się dzieje w życiu – nie choruję,
mam dużo przyjaciół.
– Kiedy myślę „Łąki Łan”, widzę: zieleń, światło,
radość. A ty?
– Bardzo piękne hasła. Widzę to podobnie. W stanie
radości mózg najpłynniej pracuje.
– A propos zieleni, Twoja muzyka na czekanie
w telefonie to „przez te oczy zielone”… Jesteś fanem
disco polo?
– Ja w ogóle lubię różne rodzaje muzyki. Niestety, muzyka
uznawana za „wyższą” jest w większości rozpretensjonowana
i smutna a mnie pasuje wszystko, co niesie
w sobie radość. Byłem niedawno na rozdaniu Fryderyków
– tam dominuje czerń i smutek. Może dlatego Łąki są coraz
popularniejsze, bo ludzie są zmęczeni tą dołującą wizją
rzeczywistości.
– Jesteś posłańcem nadziei?
– Mam problemy z klasyfikacją samego siebie. Ostatnio
menedżerka mnie przycisnęła, abym założył fanpejdż,
czego nie chciałem robić, bo wolę być po prostu
Włodkiem. Nie mogłem znaleźć dla siebie kategorii,
chciałem być „śpiewającym filozofem”, ale nie było takiej.
No bo: ani lider, ani wokalista, ani tekściarz, ani pisarz.
Drogą eliminacji musiałem wybrać z pośród dwóch:
fitness model albo mówca motywacyjny (śmiech).
– Wasza ostatnia płyta jest spokojniejsza, dojrzalsza.
Zmieniacie odwłoki i przepoczwarzacie się w dorosłe
owady?
– Gramy ze sobą od 17 lat, to naturalne, że w pewnym
momencie łagodnieje ta szaleńcza energia., słychać to
na nagraniach. Na koncertach mniej już wściekłego, punkowego
szału co nie znaczy że jest mniej energetycznie.
Ale ja nadal się świetnie bawię na koncertach i zarażamy
tą pozytywną energią publiczność.
– Macie jakieś niespodzianki na Kazimiernykejszyn?
Trzeba się jakoś specjalnie przygotować do
imprezy w Kazimierzu nad Wisłą?
– Do Kazimierza trzeba tylko dojechać, a potem po
prostu wyłączyć telefon, zdjąć zegarek i wejść do alternatywnej
rzeczywistości, czerpać z niej garściami. Poznawać
ludzi i przyrodę, chodzić na wykłady rozwojowe,
brać udział w zabawach sportowych. Kazimierz ma
w sobie atmosferę, która sprzyja takiemu pięknemu
przedsięwzięciu, a festiwal Kazmiernykejszyn to kraina
z „Paproświata”, kumulacja naszych Łąkowych wizji.
O, czekaj, mam pomysł – zrobimy taką zabawę dla
wszystkich, który przeczytają naszą rozmowę w Centrum
Miasta – na koncercie w Kazimierzu zrobię znak…
Podrapię się w środek czoła i wtedy i razem powiemy
„rrrrrrr” , ta wibracja pobudza szyszynkę!
Anna Olejnicka-Oliwa