iA1

PRAWO
29
wyścigowym torze. To poczciwe, lekkie
motocykle i skutery, odpowiednie dla
początkujących w sztuce prowadzenia
jednośladu oraz doskonały środek
transportu do codziennych dojazdów do
pracy czy szkoły. Takie maszyny mogą
pojechać co najwyżej z prędkością około
100 km/h i potrzebują na zbliżenie się
do niej co najmniej kilkunastu sekund.
Takie osiągi nie są oszałamiające nawet
dla osób, które zdobyły prawo jazdy na
Fiacie 126p. Każdy kierowca samochodu
osobowego, jeśli od trzech lat porusza
się po drogach, będzie potencjalnie bezpieczniejszym
motocyklistą, niż osoba,
która właśnie uzyskała prawo jazdy A1
(czyli na motocykle do 125 cm 3 właśnie,
ale dostępne już dla osiemnastolatków)
i nie ma żadnego obycia w ruchu drogowym.
Zauważmy przy okazji, że na
takiej maszynie, z kategorią B, będzie
mogła usiąść osoba co najmniej dwudziestojednoletnia.
Osobny problem to właśnie technika
jazdy. To oczywiste, że technika prowadzenia
motocykla różni się od prowadzenia
samochodu. Jednak każdy
z nas, obywateli, zazwyczaj umie jeździć
na rowerze, czyli rozumie, na czym
polega jazda jednośladem. Ponadto od
wielu lat obowiązuje prawo, zgodnie
z którym każdy pełnoletni obywatel
RP, który ukończył 18 lat, może w ruchu
drogowym uczestniczyć nie tylko na
rowerze, ale również na motorowerze,
czyli pojeździe wyposażonym w silnik
o pojemności do 50 cm 3 i rozwijającym
prędkość maksymalną nie większą niż
45 km/h. Pomijając fakt, że ogromna
część tych motorowerów, obecnych na
polskich drogach, jest znacznie szybsza
niż dozwalają przepisy, i tak osoba
z prawem jazdy kat. B, wyjeżdżająca po
raz pierwszy na ulicę na stodwudziestcepiątce,
ma szansę być już doświadczonym
kierowcą jednośladu. Tym, że jest
różnica w osiągach pomiędzy motorowerem
a motocyklem 125 cm3 chyba nie
trzeba zbytnio się przejmować – analogicznie,
współczesny świeżo upieczony
kierowca z kategorią B, uzyskaną
po kursie na litrowej Toyocie Yaris, ma
prawo usiąść za kierownicą 500-konnego
Nissana GT-R.
Jest rzeczywiście pewien problem
z jazdą motocyklem – dość szczególna
technika pokonywania zakrętów. Zwie
się ona przeciwskrętem i albo można
się jej nauczyć w porządnej szkole jazdy
(niestety, nadal nie każdej), albo mozolnie
wyćwiczyć na tysiącach przejechanych
zakrętów. Specyficzna i niezbyt intuicyjna
technika nieco ułatwia sprawną
jazdę ciężkim motocyklem z prędkościami
rzędu kilkudziesięciu kilometrów
na godzinę, ale w szybkiej, dynamicznej
jeździe ponad 100 km/h staje się niezbędna.
Każdy doświadczony motocyklista
musi ją umieć zastosować lepiej
czy gorzej, choć wielu całkiem nieświadomie.
Ja używam jej (świadomie) nawet
podczas jazdy rowerem, ale jestem przekonany,
że z lekkim motocyklem, rozpędzonym
do 90-100 km/h, powinna (z
powodzeniem) poradzić sobie nawet