Μυστικά Βιώματα στην Αγία Γη ( internet Version)- της Σοφίας Κιόρογλου

το μυαλό μου έφυγε. Βρισκόμουν σε έκσταση,
δεν σκεφτόμουν τίποτα και ένιωθα ελαφρύς σαν
τον αέρα. Βγήκα από τον ναό και άρχισα να περιφέρομαι
ανάμεσα στο πλήθος. Δεν ήξερα που
πήγαινα, ούτε με ένοιαζε. Ο κόσμος τριγύρω
αγκαλιαζόταν και έκλαιγε. Όταν βρήκα τους φίλους
μου, πιαστήκαμε αγκαλιά και ξεσπάσαμε
σε κλάματα. Δεν μπορούσα να συνέλθω με τίποτα.
Ηταν συγκλονιστικό!»
ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΕΒΔΟΜΗΚΟΣΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ
Η πλήρης μεταστροφή ενός προσκυνητή
Για τον 50χρονο συνταξιδιωτή μας και τη σύζυγό
του το προσκύνημα στους Αγίους Τόπους
ήταν ένας διακαής πόθος που όταν εκπληρώθηκε
δυνάμωσε την πίστη τους και τους γέμισε
άσβεστες αναμνήσεις: «Ένιωσα συγκινημένος,
με έπιασαν τα κλάματα και ντράπηκα για όλα
είχα κάνει. Έκλαιγα σαν μωρό παιδί. Ταυτόχρονα
γέμισα με αγάπη. Όλα όσα άκουγα από μικρό
παιδί ήταν μπροστά μου. Περπατούσα στον
δρόμο και ένιωθα τον Θεό. Μιλούσε ο Χριστός
κατευθείαν στην καρδιά μου. Οι Αγιοταφίτες είναι
ήρωες. Έχουν μείνει μια χούφτα γέροντες,
κι όμως κρατάνε ακόμη. Όταν βλέπουν Έλληνες
νιώθουν μεγάλη χαρά. Ζητάνε και θέλουν κόσμο
για βοήθεια και διακόνημα. Ο Χριστός είναι έρωτας
και θέλει προσωπική σχέση. Δεν είναι κάτι
απόμακρο και κάτι φανταστικό. Όποιος μπλέξει
αληθινά με αυτό τον έρωτα έχει σωθεί!»
Ποίημα του Γέροντα Ιωσήφ του Ησυχαστή
προς τιμήν του Ιησού Χριστού
Γλυκύτατε μου Ιησού, βάλσαμον της ψυχής μου,
αγάπη της καρδίας μου, αέρας της πνοής μου.
Φως νοητόν, γλυκύτατον, ο έρως, η ισχύς μου,
αγάπη πολυθαύμαστος, ο πόθος της ζωής μου.
Η πίστις μου και η ελπίς, αγάπη μου γλυκιά,
Σωτήρα ποθεινότατε, γλυκειά παρηγορία»
ελθέ, γλυκεία μου πνοή, ελθέ, ζωή μου θεία,
ελθέ, φως των ομμάτων μου, γλυκειά μου θυμηδία
και φώτισον τα σπλάγχνα μου, τον νουν και την καρδίαν
και πάρασχε στο σώμα μου απάθειαν τελείαν,
διαύγασον εν τω νοΐ τον θείον φωτισμόν σου,
την λαμπροτάτην κίνησιν των θείων γνώσεων σου,
δος μου, αγάπη μου γλυκιά, αυτά που σου ζητάω,
τους πόδας σου ν΄ ασπάζομαι και να γλυκοφιλάω.
Ζητώ, γλυκία μου πνοή, αιτώ ο υπεσχέθης
και κρούω με κατάνυξιν κι επιθυμώ να έλθης
και συν Πατρί και Πνεύματι μέσα μου να εισέλθης·
μονήν αγίαν ποίησον, να λειτουργής ως θέλης
και ως ευαρεστήσαι συ, Πατήρ, Υιός και Πνεύμα»
αξίωσον να σε υμνώ απαύστως νύκτα, μέρα
και μην χωρίζεις απ΄ εμού, μη μ΄ αποδοκιμάσεις,
αφού ‘δες, πως είμαι, ασθενής, μη θες να με πειράζης·
δεν υποφέρω, δεν βαστώ στιγμή τον χωρισμό σου,
διότι καταφλέγομαι από του έρωτος σου.
- 140 -
- 141 -