Μυστικά Βιώματα στην Αγία Γη ( internet Version)- της Σοφίας Κιόρογλου

Φλεγόμενος σ’ αναζητώ στους ουρανούς να σ’ εύρω
κι’ αφού σκιρτάς κατανοώ πως μέσα μου σε έχω.
Το σκίρτημά σου φλέγει με, πλέον δεν υποφέρω,
να βρίσκομαι εδώ στην γή, σώμα βαρύ να φέρω.
Πολλάκις πταίω, σε λυπώ και σε παραπικραίνω,
πλην πάλιν συ με αγαπάς, δεν στέκεις πικραμένος.
Πόσον γλυκύς, γλυκύτατος, είσαι αγαθέ Χριστέ μου
αλλ’ αν μ΄ αφήνης, σύντομα σ΄ αλησμονώ Θεέ μου.
Αν μ΄ αγαπάς, σε αγαπώ, κι΄ αν με βαστάζης, στέκω·
αν δε μικρόν απέρχεσαι, ευθύς ως χόρτον πέφτω.
Ο έρωτας μου είσαι συ, η φλόγα της αγάπης,
ο ζήλος και η όρεξις κι΄ η προθυμία αύθις
και πάλιν όλα ίστανται, εάν μένης μαζί μου·
ει δε μικρόν αναχωρείς, σκοτίζεται η ψυχή μου.
Μέσα μου σε κατανοώ και έξωθεν σε βλέπω,
σε θεωρίαν έλκεις με, θαυμάζω τούτο βλέπων.
Όπου να ιδώ, παντού Χριστός, πάσα την γην πληρώνης
εις έκπληξιν ανάγεις με, τας φρένας μου αλλοιώνεις.
Στην Λειτουργία έρχομαι, διά να σε κοινωνήσω
και στην καλύβη στρέφομαι, πάλιν εκεί σε βρίσκω.
Μελίζεσαι, μερίζεσαι, εσθίεσαι απ΄ όλους
τους ευσεβείς χριστιανούς και πάλιν μένεις σώος.
Μετά Πατρός ευρίσκεσαι, μέσ΄ τους αγίους είσαι,
στον κόσμον όλον ευρίσκεσαι, ποσώς δεν περικλείσαι.
Στις εκκλησίες θύεσαι, μέσα μου σώος είσαι
και τόπος δεν ευρίσκεται, όπου συ να μην είσαι.
Μονάχα στους αγαπητούς, μόνον στους σε ειδότες
δεικνύεις την αγάπην σου, δυνάμεις σου τας τόσας·
θαυμάζομαι, εξίσταμαι, εκπλήττομαι και φρίττω,
πως όλα ταύτα γίνονται δεν ημπορώ να είπω.
Κι΄ αφού στο βάθος χάνομαι των θείων νοημάτων,
στρέφω και πάλιν όπισθεν και την αγάπην πιάνω
και φθέγγομαι πως σ΄ αγαπώ, γλυκύτατε Χριστέ μου,
Ιησού μου και Σωτήρα μου, Πανάγιε Θεέ μου.
Μη παύσης να διδάσκης με, μη παύσης να φωτίζης,
στο θέλημά σου οδήγησε, εσύ καθώς γνωρίζεις
και πλούτιζέ με συνεχώς στην ιδικήν σου αγάπην
και βάσταζε να βρίσκωμαι διά παντός με ταύτην.
Και πέπεισμαι πως αληθώς αυτή θα μ’ όδηγήση
και μέσα στας άγκάλας σου θα φέρη να με ρίψη»
να χαίρω», να ευφραίνομαι με σένα τον Χριστόν μου,
τον Κύριόν μου και Θεόν, εις αιώνας αιώνων.
ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΕΒΔΟΜΗΚΟΣΤΗ ΠΕΜΠΤΗ
Το γαλαζωπό φως πέρασε τρεις φορές πάνω
από την Εικόνα του Μεγάλου Αρχιερέα
Ήταν Αύγουστος του 2002, όταν κάποια προσκυνήτρια
εισήλθε στον Πανίερο Ναό της Αναστάσεως.
Αφού προσκύνησε ευλαβικά τον Πανάγιο
και Ζωοδόχο Τάφο, εν συνεχεία κατευθύνθηκε
προς την Θαυματουργό Εικόνα του Χριστού, τον
Μέγα Αρχιερέα, που βρίσκεται στο διάδρομο και
πιο συγκεκριμένα στη δεξιά πλευρά του Καθολικού
της Αναστάσεως με σκοπό να προσκυνήσει
γονατιστή τον Κύριο, όπως πάντα συνήθιζε. Τότε
είδε να βγαίνει ένα φως σε θαλασσί χρώμα. Όχι
μια φορά αλλά 3 φορές, το οποίο πέρασε πάνω
από την Εικόνα του Χριστού! Αυτό το ερμήνευσε
ως σημείο ευαρέσκειας του Κυρίου, διότι η εν
λόγω προσκυνήτρια στο Όρος Σινά εμπόδισε να
- 142 -
- 143 -