Oferta specjalna zobacz w œrodku - Goniec Polski

Tam gdzie drzemi¹ wulkany
Jad¹c na Islandiê nie wiedzia³am, czego siê spodziewaæ. "Ziemia ognia i lodu" - jak pisz¹ o wyspie przewodniki
- na mapie przedstawia³a siê jako wielkie pola lawowe, lodowce, sieci nieuregulowanych rzek i jezior,
wybrze¿e poprzecinane fiordami. Trudno by³o to sobie wyobraziæ. Rzeczywiœcie - Islandia jest inna od wszystkiego,
do czego jesteœmy przyzwyczajeni na kontynencie.
Z okien samolotu nie widzimy du¿o
- niebo pokryte jest chmurami, aura
niezbyt przyjazna. "I tak powinnyœcie
siê cieszyæ, pogoda jest
ca³kiem niez³a, wierzcie mi. To jest
Islandia" - przekonuje na Eric,
Islandczyk urodzony w Stanach,
pierwsza osoba, która bierze nas
na stopa. Eric pokazuje nam szybko
Reykjavik. Jesteœmy trochê
rozczarowane - widzimy tylko
tamtejszy Bank Holiday oraz ma³e,
wyludnione, puste i ponure miasto.
Jego obraz zmieni siê radykalnie
prawie trzy tygodnie póŸniej, kiedy
tu powrócimy, skoñczywszy nasze
kó³eczko. Bêdziemy ogl¹daæ
m³ode, nowoczesne, têtni¹ce
¿yciem miasto.
Z Reykjaviku pêdzimy drog¹ nr
1, biegn¹c¹ dooko³a ca³ej wyspy.
Choæ jest to g³ówna droga, ma
tylko dwa pasy i to nie wszêdzie
asfalt. Jedziemy w kierunku
Thingvellir, czyli staro¿ytnego
miejsca obrad pierwszego parlamentu
na œwiecie - Althingu. To
miasto nie jest atrakcj¹ wy³¹cznie
ze wzglêdów historycznych.
Wyros³o ono na styku dwóch p³yt
tektonicznych, amerykañskiej i
europejskiej. Przerwa miêdzy nimi
poszerza siê a¿ o jeden cal
rocznie. Stoj¹c w odpowiednim
miejscu, jedn¹ nog¹ jest siê w
Europie, a drug¹ w Ameryce. Ze
zmiennym szczêœciem
zmierza-
20
my dalej na wschód, po drodze
podziwiaj¹c gejzery, bêd¹ce
m³odszymi braæmi staruszka
Geysira, który jest ju¿ nieczynny, a
od którego wszystkie fontanny
gor¹cej wody wziê³y swoj¹ nazwê.
Po noclegu nad spienionymi wodami
wodospadu Gulfoss, udaje nam
siê dotrzeæ do interioru, czyli
wnêtrza wyspy pokrytego kamienn¹
pustyni¹, poprzecinan¹
rw¹cymi, zimnymi rzekami. Tam
czeka na nas zapieraj¹ce dech w
piersiach miejsce. Ma³o znane, bo
dalekie od autostrady nr 1, i chyba
jedne z piêkniejszych miejsc
Islandii - masyw Kerlingarfjõll. W
zachodz¹cym s³oñcu, przed naszymi
oczami, ukazuje siê grupa
¿ó³tych gór. Jest to geotermiczny
obszar, w którym unosi siê zapach
siarki, be³koc¹ gor¹ce b³ota w
"kot³ach czarownic" i z³owieszczo
syczy para ziej¹ca z wywierzysk.
To istne piek³o na ziemi, choæ trzeba
przyznaæ - niezwykle piêkne.
Dwa dni póŸniej docieramy
wreszcie w pobli¿e wulkanu Hekla.
Jej z³owró¿bna bliskoœæ, oraz silny
wiatr na ¿u¿lowej pustyni, nie
napawaj¹ nas zbytnim
optymizmem. Jednak to co widzimy
kilkanaœcie kilometrów dalej,
wszystko nam wynagradza.
Wje¿d¿amy w pola lawy pokrytej
jaskrawozielonym mchem, a dalej
w dolinkê z b³êkitnymi strumienia-
mi i jeziorkami. To Landmanalaugar,
pocz¹tek naszej 3-dniowej,
50-kilometrowej górskiej trasy,
która uka¿e Islandiê w pigu³ce.
Lodowce, zielone doliny, zimne
rzeki, czêsto nie maj¹ce nawet
mostów! Jaka frajda! Trzeba wejœæ
po kolana w nurt, przejϾ szybko,
aby nie odmroziæ sobie stóp, jednoczeœnie
uwa¿aj¹c by nie daæ siê
porwaæ nurtowi. Góry Islandii inne
s¹ te¿ od tych, do jakich przywykliœmy.
Jak barwnie okreœli³ je
pewien napotkany Norweg - to
kupa œmieci - czyli luŸny, zdradliwy
materia³ sypi¹cy siê spod stóp,
gdzieniegdzie bardzo w¹ska i stroma
dolinka, czasem jêzor lodowca.
Lepiej radz¹ sobie szczêœliwcy
którzy, w czasie wedrówki podpieraja
siê kijkami.
Islandia to m³oda wyspa, która
ca³y czas jeszcze roœnie i stygnie,
kszta³towana przez wybuchaj¹ce
wulkany, albo pojawajace siê nowe
wysepki na morzu. Ca³y czas coœ
siê dzieje. Tu zdecydowanie rz¹dzi
przyroda i widaæ to na ka¿dym
kroku. Czuje siê wielki respekt dla
praw natury.
Góry daj¹ nam w koœæ
deszczem, wiatrem i lodowat¹
wod¹ w rzekach. Trasa koñczy siê
w Thorsmõrk - lasku Thora - gdzie
faktycznie, rosn¹ drzewa! Lokalny
dowcip "Co zrobiæ gdy zgubisz siê
w islandzkim lesie...? Wstaæ!" -
mówi sam za siebie o
rozmiarach lasów
islandzkich.
Z Thorsmõrk, przy odrobinie
szczêœcia i dobrych warunkach
pogodowych, mo¿na pójœæ dalej do
Skogar. To dwudniowa trasa
pomiêdzy lodowcami bêd¹ca
podobno jedn¹ z najpiêkniejszych,
ale i najtrudniejszych w Islandii.
My, jesteœmy znów na "jedynce"
i podziwiamy atrakcje wybrze¿a,
wodospady Seljalandfoss i
Skogafoss, potem klify, latarniê
morsk¹ w Dyrholaey i wreszcie
malownicz¹ wioskê Vik.
£apiemy stopa a¿ do parku narodowego
Skaftafell, po³o¿onego w
po³udniowej czêœci najwiêkszego
lodowca Europy - Vatnajökull.
Zachwycamy siê biel¹ najwy¿szej
góry Islandii - Örafajökull.
Podchodzimy do samego jêzora
lodowca. Wspinamy siê trochê
wy¿ej zobaczyæ kilka piêknych
wodospadów i szczytów, a tak¿e
muzeum folkloru - kilka malutkich
domków pokrytych traw¹ i mchem.
Dla tych z grubym portfelem organizowane
s¹ wycieczki œnie¿nymi
pojazdami dalej, w g³¹b lodowca.
My musimy siê zadowoliæ filmem i
zdjêciami w pobliskiej informacji
turystycznej.
Powietrze tutaj jest niezwylke
czyste. Wzrok siêga bardzo
daleko, widaæ wszystko bardzo
wyraŸnie i jakby z bliska, a dŸwiêk
wsród ciszy, niesie siê daleko.
Czasami jednak szkoda, ¿e jest tu
tak ma³o samochodów i trzeba
zostaæ na noc tam, gdzie siê akurat
stoi.
Nastêpnego dnia ³apiemy auto
wszechczasów. Prowadzi go
m³ody Czech, a samochód jest
przerobion¹ Tatr¹ i wygl¹da
n a
goniec polski