Joanna Jax, "Znajdę cię" (opowiadanie)

1946
••
Kiedy cały świat żył procesami w Norymberdze, młoda kobieta
powoli przemierzała nierówny berliński bruk. Nie znała
zbyt dobrze tego miasta, ostatnim razem była tu przed
wojną, kiedy jeszcze tętniło życiem. Teraz wyglądało koszmarnie.
Co rusz mijała rumowiska, które pozostały po bombardowaniach,
zabiedzonych ludzi i dzieci wałęsające się
w poszukiwaniu jedzenia. Może straciły rodziców i zostały
sierotami, a może ich opiekunowie byli bezradni wobec panującego
głodu i powojennego chaosu. Niosła w ręku niewielką
sfatygowaną walizkę, niezbyt ciężką, ale po wielu
kilometrach marszu zdawała się ważyć co najmniej kilkadziesiąt
kilogramów.
Musiała dotrzeć do Rheinstrasse, znajdującej się w dzielnicy
Schöneberg. Komunikacja miejska w Berlinie właściwie
nie działała, więc i tę drogę musiała przebyć pieszo. Tak jak
do biura aliantów, gdzie podano jej adres Franza Schultza.
Sądziła, że będzie miała z tym kłopot i nikt nie zechce udzie-
— 5 —