katalog

6.
cia∏o_umys∏
mi´dzynarodowy festiwal taƒca wspó∏czesnego
4-11 czerwca warszawa
body_mind
international contemporary dance festival
june 4-11 warsaw
6. edycja festiwalu / jak tworzyç taniec w kulturze masowej?
I co to dziÊ znaczy taƒczyç? / inspiracje, konteksty,
emocje, przestrzeƒ i pole dzia∏ania nowego taƒca / jaka jest
wspó∏czesna choreografia: w systemie i wobec systemu /
nowe polityczne, wielokulturowe, spo∏eczne, artystyczne,
multimedialne konteksty taƒca
the 6th edition / how to create dance in the mass culture?
And what does it mean “to dance” today? / inspirations,
contexts, emotions, space and area of the
activity of the new dance / how does contemporary
choreography locate itself: in the system and against
the system / new political, multicultural, social, artistic,
multimedia contexts of the dance

Teatr Wielki - Opera Narodowa / pl. Teatralny 1
4.06 / Sasha Waltz & Guests
Teatr Narodowy / Pl.Teatralny 3
5.06 / Gilles Jobin
Teatr Narodowy, scena Studio / ul. Wierzbowa 1
6.06 / 7273
8.06 / Boyzie Cekwana
9.06 / 3x m´skie solo
10.06 / Jérôme Bel
Galeria Raster / ul. Ho˝a 42/8
5.06 / Two Fish
6.06 / Two Fish
Le Madame / ul. Koêla 12
10.06 / Good Girl Killer
Centrum Sztuki Wspó∏czesnej - Zamek Ujazdowski / al. Ujazdowskie 6
4-8.06 / Cécile Proust / warsztaty
5.06 / Cécile Proust
Klub Festiwalowy / Jezioro ¸ab´dzie / ul. Moliera 4/6
11.06 / Jérôme Bel
4-11.06 / spotkania / materia∏y promocyjne / koncerty /
projekcje wideo / taƒce / warsztaty i pokazy /
menu festiwalowe / zni˝ki dla widzów
festiwalowa joga / Joga na Foksal / ul. Foksal 10
4-11.06 / konferencja prasowa / joga dla artystów /
zni˝ki dla publicznoÊci

o festiwalu / about the festival 4.
Sasha Waltz & Guests / DE 6.
Gilles Jobin / CH 8.
TWO FISH / DE 10.
7273 / CH-F 12.
Boyzie Cekwana / RPA 14.
Dziemidok / Bzdyl / Dziemaszkiewicz / PL 16.
Good Girl Killer / PL 18.
Jérôme Bel / F 20.
Cécile Proust / F 22.
taƒce / taƒce / inne atrakcje 24.
dance / dance / other attractions
rozk∏ad jazdy / schedule 26.

Po dziesi´ciu latach festiwalowych prezentacji: neo-klasycyzmu,
sztuki narracji, minimalizmu, sztuki multimediów, nowego
teatru taƒca, konceptualizmu i sztuki krytycznej lat 90-tych, po
eksploracji cielesnoÊci i nieestetycznej wersji estetycznej sztuki,
po buncie artystów przeciwko zastanym regu∏om, znów zastanawiamy
si´, jakie sà najnowsze i najciekawsze tendencje i kierunki
Êwiatowej sztuki taƒca. Jak si´ dziÊ taƒczy? I jak tworzy taniec?
Choreografowie zaproszeni na 6. edycj´ festiwalu cia∏o_umys∏
nie wabià technologià, nie eksperymentujà, nie tworzà nowych
technik, nie zamierzajà szokowaç. Po prostu uÊwiadamiajà
nasze spo∏eczne uwik∏anie, a obecne w spektaklach konceptualne
idee, sà silnie osadzone w kontekÊcie rzeczywistoÊci.
Penetrujà popkulturowà form´ i jej znaczenie, a dzi´ki ich indywidualnej
wra˝liwoÊci, poddajà artystycznej „obróbce” wizualne
i mentalne klisze kultury masowej. Komunikujà si´ za pomocà
znanych znaków kulturowych a ich progresywnoÊç polega na
bardzo osobistym j´zyku. Cécile Proust „taƒczy” wyk∏ad, Jérôme
Bel „wyk∏ada” zamiast taƒczyç, TWO FISH „dzieli si´” z nami
intymnà przestrzenià, Dziemaszkiewicz czy Good Girl Killer
odnajdujà swojà to˝samoÊç w identyfikacji z kulturà klubowà,
Boyzie Cekwana rozbija nasze utarte wyobra˝enia o afrykaƒskiej
kulturze, a Sasha Waltz pozwala nam doÊwiadczaç cia∏a
przez kalejdoskop jego wyrazistych znaczeƒ - poznawaç polityczne,
historyczne, ekonomiczne i spo∏eczne kody.
To korzystanie /cz´sto ironiczne/ z wzorów popkultury, prze∏o-
˝one na choreograficzny, czytelny j´zyk cia∏a, dotyczy sytuacji,
dylematów wspó∏czesnego cz∏owieka: zachwiania wartoÊci,
relatywizmu moralnego, poczucia zagro˝enia i jest odzwierciedleniem
naszego trudnego do zdefiniowania czasu.
Precyzyjne, obfitujàce w liczne zaskoczenia obrazy prowokujà
do zastanowienia si´ nad dzisiejszym kszta∏tem nowej kultury,
a przyjemnoÊç oglàdania taƒca, jak˝e zmys∏owej formy ekspresji,
przenosi si´ tak˝e w sfer´ kulturowej i spo∏ecznej refleksji.
o festiwalu
Edyta Kozak
4.

In the last ten years the festival body_mind has presented
dance performances deriving from neo-classicism, narration
art, minimalism, multimedia, new tanztheater, conceptual and
critical art of the 90-ties, body discourse and non-aesthetic
version of aesthetic art as well as examples of artists’ revolt
against the given norms. Now we are asking again: what are
the newest and the most pertinent trends in the world’s choreography?
How to dance today? How to create dance art?
Choreographers invited to the 6th edition of festival
body_mind don’t seduce us with technology, don’t experiment,
don’t create new techniques, nor do they try to shock.
They simply reveal and question our social involvement.
The conceptual issues present in their performances are
well-entrenched in the so called ‘reality’. They penetrate popcultural
forms and their meanings. They deal with visual and
mental clichés in highly artistic way thanks to the individual
sensibility. These artists communicate using well-known and
recognizable cultural images, and what is particularly progressive
in their show is the very personal way of putting it.
Cécile Proust „dances” her lecture, Jérôme Bel „lectures”
instead of dancing, TWO FISH „shares” the intimate space
with us, Dziemaszkiewicz and Good Girl Killer find their
identity in the club culture, Boyzie Cekwana destroys our
banal stereotypes about the African culture and Sasha
Waltz lets us approach the body as an area of political,
philosophical, genetic and advertising experiments.
about the festival
The use, often ironic, of popcultural patterns put into the very
clear, choreographic body language reveals the situation and
dilemmas of contemporary man; questioning the values, moral
relativism, feeling of danger all reflect our very-difficult-todefine
times. Precise images surprising by their ending
provoke a thought about today’s shape of new culture. The
pleasure of watching dance - the very sensual form of
expression - goes far into cultural and social reflection.
5.
Edyta Kozak

polska premiera - inauguracja Festiwalu
4 czerwca 19.00 / Teatr Wielki - Opera Narodowa / 90 min.
re˝yseria i choreografia: Sasha Waltz
scenografia: Thomas Schenk, Heike Schuppelius, Sasha Waltz
/ taƒczà: Davide Camplani, Lisa Densem, Juan Kruz Diaz de
Garaio Esnaola, Luc Dunberry, Clémentine Deluy, Nicola
Mascia, Grayson Millwood, Michal Mualem, Virgis Puodziunas,
Claudia de Serpa Soares, Xuan Shi, Takako Suzuki, Laurie
Young, Sigal Zouk-Harder / kostiumy: Bernd Skodzig / muzyka:
Hans Peter Kuhn / Êwiat∏o: Valentin Gallé, Martin Hauk / produkcja:
Sasha Waltz & Guests we wspó∏pracy z Schaubühne
am Lehniner Platz, Berlin / koprodukcja: Théâtre de la Ville, Pary˝
Körper znaczy cia∏o lub cia∏a. Waltz, jedna z najwa˝niejszych
niemieckich choreografek nowego pokolenia, przyglàda si´
cia∏om w sytuacjach codziennych. Ich materialnoÊci, nagoÊci,
rytmom. Mierzy je i wa˝y, liczy w∏osy, wylewa z nich p∏yny,
handluje organami, czy te˝ traktuje jak element w geometrycznej
konstrukcji. Komponuje tancerzy w serie bardzo widowiskowych
i sterylnych tableaux vivant na podobieƒstwo Sàdu
Ostatecznego Memlinga lub ikonografii grupy Laokoona. Jak
obchodzimy si´ z cia∏em? Na ile jesteÊmy Êwiadomi swoich cia∏,
ich biologicznoÊci, znaczeƒ kulturowych, opresji? - pyta Waltz.
- Co takiego czyni cia∏o ∏adnym lub brzydkim? Na ile jest ono
„poligonem doÊwiadczalnym” polityki, filozofii, genetyki, reklamy?
„Dwie istoty, zroÊni´te ze sobà niczym syjamskie rodzeƒstwo,
balansujà dziwacznie, jakby chcia∏y poruszaç si´ jednoczeÊnie
do przodu i do ty∏u. Szalony narciarz naprawd´ zeÊlizguje si´
z olbrzymiej pionowej Êciany w dó∏, po czym làduje ca∏y i zdrowy.
Powinien to zobaczyç Martin Schmitt!”
Peter Hans Göpfert, Berliner Morgenpost, 24.01.2000
„Chcia∏am pokazaç z czego sk∏ada si´ cia∏o wy∏àcznie przez
ruch. System nerwowy, szkielet, mi´Ênie, struktura koÊci, skóra,
organy pojawiajà si´ na scenie jakby same w sobie. Nast´pnie
cia∏o w kontekÊcie nauki, z perspektywy rozwoju badaƒ nad
cia∏em, sposobu i celu jego wykorzystania, mo˝liwoÊci jego
mutacji i przekszta∏ceƒ. Potem opowiadanie obrazami o ciele,
zestawianie cia∏ w parach, cia∏o w liczbach.”
6.
Sasha Waltz w wywiadzie z Dorotà Sajewskà, Didaskalia, nr 42/2001
oto jak wyglàda niemiecki ekspresjonizm w 21.wieku
it’s how the German expressionism looks like in the 21st century

Sasha Waltz - choreografka i tancerka uznana i ceniona w Berlinie
i w ca∏ym Êwiecie taƒca. Jako szeÊciolatka rozpocz´∏a nauk´
taƒca u uczennicy samej Mary Wigman, legendarnej twórczyni
ekspresjonizmu niemieckiego. Kszta∏ci∏a si´ w Amsterdamie,
a potem w Nowym Jorku, pracujàc m.in. z Pooh Kaye i Lisà
Kraus & Dancers. Po powrocie do Europy, od 1988 wspó∏pracowa∏a
z tak ró˝nymi choreografami i artystami jak: Tristan
Honsinger, Frans Poelstra, Mark Tompkins, David Zambrano
i Vore. W 1993 za∏o˝y∏a w Berlinie razem z Jochenem Sandigiem
grup´ teatru i taƒca „Sasha Waltz & Guests”. W 2000 roku obj´∏a
dyrekcj´ artystycznà berliƒskiej Schaubühne am Lehniner Platz
obok Thomasa Ostermeiera. Pierwszà jej premierà by∏o w∏aÊnie
os∏awione Körper. Kolejne, podobne estetycznie i koncepcyjnie
spektakle Waltz to: S, insideout i noBody (ta ostatnia choreografia
by∏a prezentowana na dziedziƒcu pa∏acu papieskiego
na Festiwalu w Awinionie w 2002). Waltz ma 42 lata, jest mamà
dwójki dzieci, mieszka w Berlinie.
www.sashawaltz.de
spotkanie oraz taƒce z choreografkà i zespo∏em po spektaklu / klub
festiwalowy Jezioro ¸ab´dzie / ul. Moliera 4/6
spektakl pod patronatem dr Reinharda Schweppe, Ambasadora
Republiki Federalnej Niemiec w Polsce
organizacja: Goethe-Institut w Warszawie, Teatr Wielki - Opera
Narodowa, Stowarzyszenie Tancerzy Niezale˝nych
prezentacja spektaklu w Warszawie mo˝liwa dzi´ki wsparciu
Niemieckiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych w ramach Roku
Polsko-Niemieckiego 2005/2006
foto Bernd Uhlig
polish premiere
4th June 2005 at 19.00 / National Opera House / 90 min.
direction and choreography: Sasha Waltz
Körper means bodies. Sasha Waltz, one of the most important
choreographers of the new generation, looks at the bodies
in everyday situations. She observes their matter, their nudity,
their rhythms. She measures and weighs them, counts hair,
pours the liquids out, trades the organs. She arranges the
bodies of thirteen dancers in order to create a series of
spectacular and sterile tableux vivant. To what extent is the
body an area of political, philosophical, genetic or advertising
7.
experiments? - asks Sasha Waltz.

premiera warszawska
5 czerwca 20.00 / Teatr Narodowy, scena Bogus∏awskiego /
75 min.
choreografia: Gilles Jobin
taƒczà: Jean-Pierre Bonomo, Niki Good, Marie-Caroline
Hominal, Gilles Jobin, Susana Panadès Diaz, Rudi Van Der
Merwe / muzyka i koncepcja instrumentu Angus: Christian Vogel
/ realizacja dêwi´ku: Simon Jobin / scenografia: Sylvie Kleiber
/ kostiumy: Karine Vintache / kierownik techniczny i autor Êwiate∏:
Frédéric Richard / dêwi´k: Clive Jenkins / produkcja: Gilles Jobin
/ Parano Fondation-Lozanna (CH) / koprodukcja: Théâtre de la
Ville / Pary˝-Francja, Spielzeiteuropa / Berliner Festspiele /
Berlin-Niemcy, Teatro Comunale Di Ferrara / Ferrara-W∏ochy,
Théâtre Arsenic / Lozanna-Szwajcaria, Danse à Aix / Aix-en-
Provence-Francja, Tanzquartier Wiedeƒ-Austria / przy wsparciu:
Canton of Vaud, City of Lausanne, Département de l’Instruction
Publique de l’Etat de Genève, City of Geneva, Loterie Romande,
Sophie and Karl Binding Stiftung.
Szwajcarski choreograf Gilles Jobin - oklaskiwany przez warszawskà
publicznoÊç na festiwalu cia∏o_umysl w 2003 roku za
Wst´g´ Möbiusa, znany z budowania choreograficznych obrazów
inspirowanych malarskà abstrakcjà - w najnowszym spektaklu
Steak House po raz pierwszy wprowadza widza w hiperrealistyczny
Êwiat. Ma∏y fragment mieszkania w du˝ej, czarnej
przestrzeni: pstrokate tapety, wiadra, setki winyli, wazony,
dywaniki - nie pod kolor i we wszystkich wzorach. Tancerze
dos∏ownie wpisujà si´ w ten ba∏agan nawiàzujàc absurdalne
relacje z rzeczami i ze sobà nawzajem jednoczeÊnie. Stopniowy
demonta˝ zagraconego pokoju poprowadzi do innego, bardziej
intymnego Êwiata, a spod ukrytych, banalnych, bez∏adnych
codziennych czynnoÊci wy∏oni si´ nowa rzeczywistoÊç...
„Gilles Jobin operuje rzeczywistoÊcià po to, by zaraz od niej
uciec. (…) U˝ywa tego, co codzienne i banalne i pokazuje cielesnà
bliskoÊç zderzonà na scenie z surowà, realistycznà scenografià.
(…) W nowej produkcji Jobin pokazuje wcià˝ przeobra-
˝ajàcy si´ rytm zmian mi´dzy intymnoÊcià i Êwiatem zewn´trznym,
poszukujàc przestrzeni pomi´dzy.”
Irene Filiberti, program Théâtre de la Ville, Pary˝
8.
choreograficzna, egzystencjalna opowieÊç oglàdana przez okulary popkultury
choreographic, existential story viewed through the filter of popculture

Gilles Jobin da∏ si´ poznaç w Êwiecie taƒca jako wybitny
choreograf w 1997 roku dzi´ki spektaklowi A+B=X. Jego kolejne
kreacje, m.in. duet Braindance, a tak˝e radykalna postawa artystyczna
i mi´dzynarodowe uznanie sprawi∏y, ˝e artysta sta∏ si´
prekursorem nowej generacji choreografów i „porte-parole”
szwajcarskiego taƒca i sztuki niezale˝nej.
Jobin uczy∏ si´ taƒca klasycznego w Rosella Hightower International
Dance Centre w Cannes i u Beatriz Consuelo w Genewie.
Taƒczy∏ w zespo∏ach Fabienne Berger i Philippe’a Saire
(Lozanna) oraz z katalonkà Angels Margarit. Wspó∏pracowa∏
m.in. z performerem pracujàcym na w∏asnym ciele Franko B,
tworzy∏ tak˝e spektakle dla Montpellier Danse Festival czy
Théâtre de la Ville w Pary˝u. Jest prezydentem Vaud Contemporary
Dance Association, przyznaje stypendia m∏odym,
poszukujàcym choreografom. Obecnie jest te˝ choreografemrezydentem
w teatrze Arsenic w Lozannie i artystà zwiàzanym
z oÊrodkiem Artsadmin w Londynie.
www.parano.org
spotkanie oraz taƒce z Gillesem Jobinem i zespo∏em
po spektaklu / klub festiwalowy Jezioro ¸ab´dzie /
ul. Moliera 4/6
gra opatentowany przez muzyka minimal techno - Christiana
Vogla instrument Angus, którego Jobin u˝ywa w spektaklu
prezentacja spektaklu w Warszawie mo˝liwa dzi´ki wsparciu
Pro Helvetia Arts Council of Switzerland
Warsaw premiere
5th june at 20.00 / National Theatre, Bogus∏awski stage / 75 min.
choreography: Gilles Jobin
foto Isabelle Meister
9.
Jobin, known for constructing choreographic images inspired
by abstract painting, creates the hyperrealist universe in his
newest piece Steak House. Very tiny piece of an apartment
in the black, big space: colorful wallpapers, bins, hundreds
of vinyl records, vases, blankets, carpets - all possible kinds
of design braking all the rules. The slow process of undoing
this crowded space will reveal the other, much more intimate
world, and the banal, everyday movements will bring the
new reality...

polska premiera
5, 6 czerwca 19.00 / Galeria Raster / ul. Ho˝a 42/8 / 80 min.
choreografia i produkcja: Angela Schubot i Martin Clausen
taƒczà: Javier Aléman Morillo, Brynjar Bandlien,Thomas
Conway, Verena Fleißner, Angela Schubo / Êwiat∏o: Benjamin
Schälike / menad˝erka: Barbara Friedrich / produkcja: TWO
FISH oraz Sophiensaele/Berlin, TANZTAGE BERLIN / koprodukcja:
Forum Freies Theater Düsseldorf i Junges Theater
Bremen, przy wsparciu: Hauptstadtkulturfonds.
Wchodzisz do mieszkania, w którym kiedyÊ ˝y∏a niejaka
Christiane Müller, a które dziÊ wynajmuje pi´cioro m∏odych
ludzi. Ka˝dy z nich opowiada swojà histori´. Obawy, problemy
emocjonalne, rozterki, zainteresowania - to ich dzieli, ale i ∏àczy...
TWO FISH wymyÊli∏o sobie postaç Christiane Müller, ˝eby
badaç przedziwnoÊç relacji ludzkich i tajemnice wzajemnych
inspiracji. Czy ktoÊ w∏aÊciwie wie, kim jest Christiane Müller?
Wiadomo tylko, Christiane Müller jest w Europie. Buduje sobie
nowe ˝ycie. Zmienia mieszkania.
„Ludzie, których nie znamy majà na nas ogromny wp∏yw. Nie
tylko ci, których znamy, ale te˝ ci, których nigdy nie spotkamy
majà wp∏yw na tych, którzy majà na nas wp∏yw.”- twierdzà
TWO FISH.
„Widz spaceruje tam i z powrotem pomi´dzy tym, co rzeczywiste,
a tym, co steatralizowane, pomi´dzy konkretem a abstrakcjà.
Ten spacer odbiera spektaklom TWO FISH wszelkà banalnoÊç.
TWO FISH znalaz∏o sobie Êwietne miejsce: przenosi ˝yciowe
perypetie w obszar sztuki pod nadzorem myÊli krytycznej.”
10.
Die Tageszeitung, 31.01.2004
depresja i totalna energia w intymnej przestrzeni mieszkania
depression and a total energy in a private space of a flat

TWO FISH - wspó∏praca tancerki Angeli Schubot i aktora
Martina Clausena rozpocz´∏a si´ w 2000 roku, produkcjà
duetu Two Fish. Tu˝ potem powsta∏ pierwszy spektakl o mieszkaniu
w mieszkaniu: Christiane Müller, Gabriel-Max-Str. 2, 1.
pi´tro po lewej. Oba spektakle mia∏y premier´ na festiwalu
TANZTAGE BERLIN. „Nobody’s perfect” - to jedno z najwa˝niejszych
hase∏ w ˝yciu i twórczoÊci TWO FISH. Wierni temu
ironicznemu stwierdzeniu berliƒscy tancerze i choreografowie
zajmujà si´ pytaniami w stylu: dlaczego coÊ si´ wcià˝ w ˝yciu
nie udaje; skàd si´ biorà problemy (sercowe, rodzinne, komunikacyjne);
dlaczego tak trudno jest podjàç wa˝ne decyzje
i dlaczego inni majà na nas tak du˝y wp∏yw? Angela Schubot
trenowa∏a taniec w Berlinie, z takimi choreografami jak Joseph
Tmim, Norbert Kliesch czy Constanza Macras. Martin Clausen
pracowa∏ w niezale˝nych zespo∏ach teatralnych, jak m.in. the
Navigators and Lubricat, studiowa∏ tak˝e kulturoznawstwo
i teatrologi´ na Humboldt Universität w Berlinie. Jest te˝ dyplomowanym
nauczycielem techniki Alexandra.
www.barbarafriedrich.de
5th June at 19.00 / 6th June at 19.00
Galeria Raster / 42/8 Ho˝a St. / 80 min.
choreography: Angela Schubot and Martin Clausen
foto Daniel Flaschar
You enter the flat, in which Christiane Müller once apparently
lived, and which is rented today by five young people. The
residents, caught in their own web of relationships, try to find
their way through the jungle of their fellow human being’s existence.
They talk about their histories, worries and interests.
TWO FISH has invented the character of Christiane Müller
to ask to which extent the personality is an intersection of
other personalities, and how we are influenced by others
without knowing it.
“other people have a dominant influence. Not only people you
know, but also people you never met can affect the people
who have an influence on you.”
11.
(unused text‚‘‘Chistiane Müller...”)

polska premiera
6 czerwca 19.00 / Teatr Narodowy, scena Studio / 75 min.
choreografia i wideo: Laurence Yadi i Nicolas Cantillon
taƒczà: Laurence Yadi, Nicolas Cantillon, Polar, Daniel Demont
/ muzyka: Polar / Êwiat∏o: Daniel Demont / menad˝erka: Véronique
Maréchal / koproducenci: Compagnie 7273, Château Rouge /
Annemasse-Francja, Rui Horta / Centro coreografico de Montemor–o–Novo-Portugalia
/ przy wsparciu: Conseil Général de la
Haute-Savoie à Annecy, Ville de Genève - Département des
affaires culturelles, Loterie Romande, Institut Franco-Portugais,
ADC Genève, Théâtre Saint-Gervais, Théâtre de l’Usine.
O co chodzi z tym królikiem w tytule? Na pró˝no szukaç w spektaklu
jednej z ulubionych postaci dzieciƒstwa, bli˝ej raczej do
koncepcji królika doÊwiadczalnego. Chodzi o pretekst, o punkt
wyjÊcia do refleksji o taƒcu wspó∏czesnym. 7273 wypróbowuje
stare i nowe koncepcje taƒca, redefiniuje jego czas (kiedy w∏aÊciwie
zaczyna si´ spektakl tak naprawd´?), sens (który ruch
ma sens?) i kontekst (filmowani widzowie oglàdajà si´ na scenicznym
ekranie). Nadzór wideo dotyczy artystów, ich ruchu,
jego jakoÊci i powtórzeƒ, a tak˝e widzów i ich przyzwyczajeƒ.
„Estetyka rozczarowania. Nie dope∏niaç, nie dopowiadaç, nie
koƒczyç: kiedy tylko taniec ma ju˝ coÊ powiedzieç, kiedy tylko
wype∏nia si´ sensami, sà one zmiatane z powierzchni podmuchem
wàtpliwoÊci. (…) Przeciwstawiaç si´, znaleêç sposób na
odgryzienie si´ ubezw∏asnowalniajàcej w∏adzy stwierdzenia
‘wszystko ju˝ by∏o’, dotrzeç do materii wra˝liwej, kruchej i niosàcej
ze sobà to, co mo˝liwe i wykonalne. Taniec jest tego
wart.” - Graziella Jouan (dramaturg zespo∏u)
12.
taniec, który sam si´ przedstawia i sam na siebie patrzy
dance representing and observing itself

Laurence Yadi - choreografka i tancerka. Urodzi∏a si´ w 1973
w Argenteuil pod Pary˝em, uprawia zawodowo sport i taƒczy.
Studiuje taniec w Alvin Ailey w Nowym Jorku. Po powrocie do
Francji taƒczy w produkcjach choreografów: Robert Northa,
Razy Hammadi i Matt Mattoxa. W 1999 przeprowadza si´ do
Niemiec, gdzie taƒczy w zespo∏ach Karen Effenberger w Monachium
i Very Sander w Kolonii. Regularnie wspó∏pracuje z Rui
Hortà jako asystentka choreografa i performerka.
Nicolas Cantillon - choreograf i tancerz. Urodzi∏ si´ w 1972.
Zaczyna trenowaç taniec w konserwatorium Marius Petipa w 1989.
W nast´pnym roku dostaje anga˝ do Ballet J.Art w Pary˝u,
gdzie pracuje a˝ przez osiem sezonów. Taƒczy w spektaklach
Roberta Northa, Matt Mattoxa i Razy Hammadi. W 1999 przeprowadza
si´ do Genewy, ˝eby pracowaç w zespole Alias. Ma
dyplom paƒstwowy, prowadzi sta˝e dla profesjonalistów.
Laurence Yadi i Nicolas Cantillon za∏o˝yli w 2000 roku kolektyw
7273 (CH-F), który do dziÊ wyprodukowa∏ a˝ jedenaÊcie spektakli.
www.cie7273.com
spotkanie i taƒce z zespo∏em / po spektaklu
/ klub festiwalowy Jezioro ¸ab´dzie / ul. Moliera 4/6
prezentacja spektaklu w Warszawie mo˝liwa dzi´ki wsparciu:
Fundacji Pro Helvetia - Art Council of Switzerland, Canton of
Geneva, City of Geneva oraz Fondation Nestlé pour l’art
6th june at 19.00 / National Theater, Studio stage / 75 min.
choreography: Laurence Yadi i Nicolas Cantillon
foto M. Cavalca J.
What is it about the ‘lapin’ in the title? No use to look for one
of childhood’s favorite character in the performance. It has
much more to do with the idea of guinea pig and the process
of experiments, starting with a reflection about the contemporary
dance. 7273 is trying out the older and the newer
conceptions of dance, redefining its time and space codes,
13.
its senses and contexts.

polska premiera
8 czerwca 19.00 / Teatr Narodowy, scena Studio / 60 min.
choreografia: Boyzie Cekwana
taƒczà: Desire Davids, Boyzie Cekwana / muzyka: Madala
Kunene, Bernard Mndaweni / Êwiat∏a: Eric Wurtz / kierownik
techniczny: Thando Mdutyana / koprodukcja: Les Rencontres
Chorégraphiques Internationales de Seine Saint-Denis (Francja)
oraz The Floating Outfit Project przy wsparciu Vita Dance
Umbrella (Johannesburg), The CCN-Ballet de Lorraine (Francja),
AFAA (Association Francaise d’Action Artistique), Afrique en
Créations programme - Ministère des Affaires Etrangères) oraz
l’Institut Francais d’Afrique du Sud (Johannesburg)
Boyzie Cekwana urodzi∏ si´ w Soweto. Wychowa∏ si´ na przedmieÊciach
Johannesburga i przez wiele lat trenowa∏ tradycyjny
taniec po∏udniowoafrykaƒski. Od kilku lat zajmuje si´ przekraczaniem,
wr´cz ∏amaniem tej tradycji. W spektaklach Cekwany
zawsze obecne sà polityczne i spo∏eczne konteksty ˝ycia w Afryce
Po∏udniowej. Nigdy jednak choreograf nie przedstawia ich
dos∏ownie. Sà to raczej sugestie czy ledwo dostrzegalne znaki.
Wyobraêmy sobie Cut!! jak pomazanà, tanecznà i emocjonalnà
map´, która przedstawia kilkanaÊcie równoleg∏ych wàtków:
histori´ i geopolityk´, emocje i niedomówienia, tradycj´ i obecnoÊç,
stereotypy kulturowe i wielokulturowoÊç, marzenia i rozczarowania.
Zaanga˝owany, emocjonalny, bardzo fizyczny
i sensualny duet opowiada o skomplikowanej anatomii ruchu,
o przenikaniu si´ wspó∏czesnoÊci z tradycjà, o zacieraniu
form, o duchowej i fizycznej korozji. Skàd one pochodzà i co
znaczà? Czy, jak i dlaczego nast´puje przeci´cie? „Cut!!”?
„Trudno dok∏adnie powiedzieç, gdzie tu jest poczàtek, a gdzie
koniec. Jest na pewno wiele poczàtków, nie ma zaÊ koƒca.
Chodzi nam o wywo∏anie sprzecznoÊci, o kwestionowanie materii
zastanej. (…) Pos∏ugujemy si´ w ˝yciu ró˝nymi schematami
estetycznymi: klasycznym, tradycyjnym, wspó∏czesnym. Chodzi
nam o rozbicie tych podzia∏ów. Budujemy wi´c w spektaklu
ró˝ne punkty przeci´cia. Przy ka˝dym takim punkcie mo˝na
‘zboczyç’ z trasy, wejÊç w inny styl, nowà sekwencj´ i punkt
widzenia.” - Boyzie Cekwana o Cut!! w wywiadzie dla Rencontres
14.
Chorégraphiques Internationales de Seine-Saint-Denis 2005
zderzenie energii i si∏y wyrazu ze stereotypowymi wyobra˝eniami afrykaƒskiej kultury i tradycji
clash of energetic, individual expression with the clichés about the African culture

Boyzie Cekwana pochodzi z RPA. W wieku 23 lat zosta∏ g∏ównym
choreografem Playhouse Dance Company. Jako niezale˝ny
choreograf da∏ si´ poznaç dzi´ki abstrakcyjnemu spektaklowi
Rona, redefiniujàcemu zasadnoÊç rytua∏ów. Przedstawienie
zdoby∏o pierwsze miejsce na trzecim biennale Spotkaƒ Choreograficznych
Afryki i Oceanu Indyjskiego w Antananarivo na
Madagaskarze. Kolejne wybitne przedstawienie Shift - z 2000
roku - kwestionowa∏o miejsce kobiety w Afryce Po∏udniowej.
Utwór Ja’nee z 2002 roku odsy∏a do wspó∏czesnoÊci i do spo-
∏eczno-politycznych uwik∏aƒ Afryki Po∏udniowej. Ja’nee
powsta∏o na zamówienie festiwalu Africalia w Brukseli i by∏o
prezentowane na najwa˝niejszych europejskich festiwalach
taƒca. Premiera Cut!! / Ci´cie!! odby∏a si´ w lutym 2005 roku
w Johannesburgu na festiwalu Dance Umbrella. Najnowsza
choreografia Cekwany Le cerf se voyant dans l’eau opiera si´
na bajce La Fontaine’a i mia∏a premier´ pod koniec maja 2005
w Pary˝u.
Nie sposób przypisaç Cekwanie prac´ wed∏ug jednego stylu,
j´zyka czy formy artystycznej. Artysta zajmuje si´ mieszaniem
i podwa˝aniem konwencji i stereotypów kulturowych. Czerpie
z estetyki teatru i sztuk plastycznych, a tak˝e m.in. przeplata tradycyjny
taniec po∏udniowoafrykaƒski ze wspó∏czesnà choreografià.
ETNO-BOYzie / taƒce zulu i spotkanie z artystà / po spektaklu
/ klub festiwalowy Jezioro ¸ab´dzie / ul. Moliera 4/6
polish premiere
8th June at 19.00 / National Theater, Studio stage / 60 min.
choreography: Boyzie Cekwana
foto John Hogg
Boyzie Cekwana grew up in the suburbs of Johannesburg
and was trained in traditional South African dance for many
years. He has been breaking or undoing this tradition
recently. “Cut!!” is an involved, emotional, very physical and
sensual duo about the anatomy of the movement, combination
of the modernity with tradition, about the forms, that
become unclear, because they derive from too many
sources, about the spiritual and physical corrosion. What
15.
and where will be “Cut!!”?