วัดไทยลอสแองเจลิส WAT THAI OF LOS ANGELES - Home

นินายรักอมตะ ลีลาวดี
สัตว์ร้าย คนทั้งหลายไป มีกันเป็น
หมวดหมู่ มีอาวุธครบมือจึงจะเอาตัว
รอดได้อย่างปลอดภัย ถ้าไปคนเดียว
ยากที่จะเอาชีวิตรอดเจ้าจะไปคน
เดียวฉันเกรงเหลือเกินว่าจะไม่รอด
ชีวิตไปได้ อยู่กับฉันที่นี่ดีกว่า บางที
พ่อแม่ของเจ้าอาจกลับมาที่นี่อีกได้”
เรวัตตะยังคงยืนยันที่จะไปท่าเดียว
ชายแก่พยายามอธิบายเหตุผลชักชวน
ให้อยู่ด้วยเป็นเวลานาน แต่ไม่สามารถ
ทำให้จิตใจของเรวัตตะอ่อนลงได้
“ถ้าอย่างนั้นก็ตามใจ” ชายแก่ยอม
แพ้ในที่สุดแล้วต่างคนต่างแยกย้าย
กันไปนอน
ทุกสิ่งทุกอย่างยังอยู่เหมือน
เมื่อก่อนต่างแต่ว่าบัดนี้เขาอยู่คนเดียว
ไม่มีมารดาบิดาอยู่ด้วยอยู่ในฐานะ
แขกแปลกถิ่น ไม่มีสิทธิ์เป็นเจ้าของ
บ้านเหมือนเมื่อก่อน เรวัตตะรู้สึก
๔๖
ว้าเหว่ใจ ดุจกำลังนอนอยู่ในป�าเปลี่ยว
เขาอยากจะหนีไปในคืนนั้นเสียด้วย
ซ้ำ แต่ด้วยความอ่อนเพลียทั้งกาย
ใจจึงม่อยหลับไป ในขณะหลับ เขา
ฝ�นถึงพ่อแม่ บ่นละเมอถึงพ่อแม่
จนได้ยินถึงหูชายแก่เจ้าของบ้าน
ทำให้แกรู้สึกสงสารสังเวชอย่างลึก
ซึ้งแกลุกขึ้นนั่งเงี่ยหูฟ�งอย่างเอาใจใส่
ประเดี๋ยวเด็กหนุ่มก็ละเมอขึ้นอีก
เขาร่ำร้องถึงมารดาบิดา แต่บางครั้ง
ก็ดูเหมือนไม่ใช่บิดามารดาเป็นชื่ออีก
ชื่อหนึ่ง ซึ่งชายแก่ไม่เคยได้ยินและ
ไม่เข้าใจความหมายนั้นก็คือ คำว่า
“ลีลาวดี”
วันรุ่งขึ้น เรวัตตะก็อำลาชาย
แก่เจ้าของบ้านเดินทางต่อไปเมื่อเดิน
ผ่านหมู่บ้านพวกชาวบ้านและเพื่อน
ฝูงเก่าๆ ต่างพากันร้องถามข่าวคราว
และขอร้องให้อยู่ด้วย เรวัตตะมิได้
สนองความปรารถนาดีของใครเขามุ่ง
หน้าเดินทางต่อไป ผ่านทุ่งนาป�าไม้
คามและนิคมนับจำนวนไม่ถ้วน เข้า
บ้านไหนก็ถามชาวบ้านถึงมารดาบิดา
เมื่อไม่พบก็เดินทางต่อไป
(โปรดติดตามตอนต่อไป)