วัดไทยลอสแองเจลิส WAT THAI OF LOS ANGELES - Home

วัดไทยลอสแองเจลิส WAT THAI OF LOS ANGELES 

ปีที่ ๓๗ ฉบับประจำเดือน ธันวาคม-มกราคม ๒๕๕๓ Vol. 37 December-January 2010 

www.watthai.com

พระราชธรรมวิเทศ 

หัวหน�าสงฆ� วัดไทยลอสแองเจลิส 

เนื่องในโอกาสวันปีเก่าจะหมดไป ก็จะถึงวันปีใหม่ 

เข้ามาแทน แต่วันปีเก่าที่เราใช้ชีวิตล้มลุกคลุกคลานกันมา 

เป็นเวลา ๓๖๕ วัน หรือ ๓๖๖ วัน สำหรับบางคน ดำเนินชีวิต 

ไปตามครรลองชีวิต มีทั้งสุขและทุกข์ไปตามอัตภาพ แต่ก็ 

สามารถอยู่มาได้ด้วยใจ เป็นนักต่อสู้กับศัตรูคือความทุกข์ 

ยาก ได้รบราฆ่าฟ�นกันมาเป็นเวลา ๓๖๕ วัน บางครั้งเกือบ 

แพ้แต่ก็สามารถกู้กลับมาได้ ดังพระพุทธองค์ตรัสสอนไว้ว่า 

ขันติ กับ โสรัจจะ อธิบายว่า ขันติ ทนต่อความหนาวร้อน 

ทนต่อความทุกข์ยากนานาประการ ไม่ย่นย่อต่ออุปสรรค 

ทั้งหลาย ที่จะมาขวางทางชีวิตตน ทนต่อความเจ็บแค้น 

ทุกข์ยากตรากตรำลำบาก สมกับเป็นผู้มีความอดทน 

และโสรัจจะ ได้แก่มีความสงบเสงี่ยมเจียมตัว รู้ตัวอยู่ 

เสมอว่า เราอยู่ในฐานะอย่างไร เงินทองที่เราหามาได้ ก็รู้จัก 

ใช้จ่าย ตามพระดำรัสของในหลวง ให้ใช้ชีวิตพอเพียงกับ 

ความเป็นอยู่ ถ้าเราอยู่อย่างเสมอต้นเสมอปลายใช้พอดี 

พอเพียงชีวิต อย่างนี้ดำเนินไปด้วยความสุขสบายเพราะ 

ฉะนั้น ขันติโสรัจจะธรรมนี้ เป็นธรรมะให้ความแช่มชื่น 

เบิกบานไม่วิตก วิจารณ์ ประหนึ่งเหมือนอารมณ์เครื่อง 

ประดับใจ ทำใจให้งาม ย่อมทำให้ได้รับการยกย่อง 

สรรเสริญในที่ทั่วไป ถึงอย่างไรก็ตามเราก็ต้องมีคาถา 

ของพระพุทธเจ้า ๔ ตัวๆ ย่อว่า อุ,อา,กะ,สะ เช่น อุ.ได้แก่ 

อุฏฐานสัมปทา เป็นผู้มีความพร้อมด้วยความขยัน 

ขันแข็ง ไม่ย่อท้อต่ออุปสรรคนานาประการ อา. ได้แก่ 

การดำเนินชีวิตในป�ใหม� 

อารักขสัมปทา เป็นผู้ถึงพร้อมด้วยการรักษาคือรักษา 

ทรัพย์สมบัติที่หามาได้ ด้วยความหมั่นเพียรไม่ให้เป็น 

อันตราย และรักษาหน้าที่การงานของตนไม่ให้เสื่อมเสียไป 

กะ ได้แก่ กัลยาณมิตตา เรามีเพื่อนเป็นคนดีไว้เนื้อเชื่อใจ 

ได้ ไม่คบคนชั่วเป็นเพื่อน สะ.ตัวสุดท้าย ได้แก่ สมชีวิตา 

การเลี้ยงชีวิตตามกำลังทรัพย์ที่หามาได้ไม่ให้ฝ�ดเคืองจน 

เกินไป ไม่ฟุ�มเฟ�อยมากนัก 

คาถาของพระพุทธเจ้าศักดิ์สิทธิ์ ถ้าใครผู้ใดยึดมั่น 

คือถือมั่นในคำสอนของพระพุทธเจ้าอยู่เป็นประจำ 

ผู้นั้นย่อมถึงซึ่งความสุขตามอัตภาพของตน ไม่ตกไปใน 

ที่ชั่ว เป็นคนดีของครอบครัว เป็นคนดีของสังคมและ 

ประเทศชาติด้วย จึงขอเชิญหันเข็มทิศชีวิตใหม่ ที่แล้วๆ 

ไป เราตั้งต้นกันใหม่ จงหันเข็มทิศไปทางทิศบูรพา เป็นทาง 

ขาขึ้นของชีวิต อย่าหันเข็มทิศไปทางทิศตะวันตก ทางนี้ 

เป็นทิศที่สิ้นสุดของชีวิต ทุกคนจะมีแต่ความเจริญรุ่งเรือง 

สืบต่อไป ดังคาถาที่กล่าวไว้ข้างต้น เพราะเป็นประโยชน์ 

ในป�จจุบันชาตินี้ เราเกิดมาไม่เสียชาติเกิดส่วนคาถาคือ 

ประโยชน์ในภายภาคหน้าจะนำมากล่าวในโอกาสต่อไป 

ขอให้ทุกคนประสบความสำเร็จในชีวิตสมความ 

ปรารถนา มีสุขภาพแข็งแรง ไม่มีโรคภัยไข้เจ็บมีแต่ความ 

สุขกายสบายใจตลอดไป.

วัดไทยลอสแองเจลิส 

สารบัญ 

คนภูธร โดย ขุนช้าง ๒๖ 

ส.ค.ส. พระราชทาน ๒๕๕๓ ๒๗ 

ประมวลภาพกิจกรรม ๒๘ 

Contents 

การดำเนินชีวิตในปีใหม่ (ปกใน) 

พระราชธรรมวิเทศ 

คุยกับบรรณาธิการ 

พระมหาเจริญ ฐานวฑฺฒโน ๒ 

การเพิ่มประสิทธิภาพในการทำงาน ๓ 

พระพรหมคุณาภรณ์ (ประยุทธ์ ปยุตฺโต) 

พระณัฐพงษ์ ปญฺญาวชิโร (รวบรวม) 

ความฝัน...อันสูงสุด ๙ 

พระสมศักดิ์ ชุตินฺธโร รวบรวม 

น้ำชาล้นถ้วย ๑๐ 

ท่านพุทธทาสภิกขุ 

พระปฏิญญา เขมโก (รวบรวม) 

ชาติสุดท้ายแห่งการบำเพ็ญบารมี (๒) ๑๒ 

พระมหากิตติศักดิ์ โคตมสิสฺโส 

สมเด็จพระสังฆราชพระองค์แรก แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ ๑๗ 

พุทธศาสนสุภาษิต ๒๒ 

พระมหาประเชิญ ปญฺญาวุโธ 

บทความพิเศษ “เก้าอี้แห่งความหลัง” ๒๔ 

โดย…หญ้าอ่อน 

วัตถุประสงค์: 

- เผยแผ่หลักธรรมทางพระพุทธศาสนาส่งเสริมศีลธรรมวัฒนธรรม 

และประเพณีอันดีงามของไทย 

- แถลงกิจกรรมของวัดไทยลอสแองเจลิส 

ปีที่ ๓๗ ฉบับประจำเดือน ธันวาคม-มกราคม ๒๕๕๓ 

Vol. 37 December-January 2010 

www.watthai.com 

เรื่องจากปก 

หลวงพ่อแก้วศักดิ์สิทธิ์ เป็นพระพุทธรูปอีกองค์หนึ่ง 

ที่ประดิษฐานบนอุโบสถ วัดไทยลอสแองเจลิส ซึ่งแต่ละปี 

ช่วงส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ คณะสงฆ์วัดไทยลอสแองเจลิส 

และพุทธศาสนิกชน จะพร้อมใจจัดงานนมัสการหลวงพ่อแก้ว 

ขึ้นเป็นประจำทุกปี 

บทความธรรม ภาคภาษาอังกฤษ - ไทย ๓๑ 

วันมาฆบูชา จาตุรงคสันนิบาต 

พระมหาดุสิต ญาณภูสิโต 

ปุจฉา-วิสัชชนา ถามมา-ตอบไป ๓๖ 

พระมหากิตติศักดิ์ โคตมสิสฺโส 

ศาสนพิธี ระเบียบการทำบุญใส่บาตร ๔๐ 

พระครูสังฆรักษ์สุชาติ ปญฺญาวฑฺฒโน (รวบรวม) 

นวนิยายเรืืืื่อง “ลีลาวดี” ๔๒ 

พระครูปลัดขวัญชัย ธมฺมวโร (รวบรวม) 

ข่าวสารงานบุญ ๔๗ 

ท.ทิวเทือกเขา 

รอบรั้วโรงเรียนวัดไทยฯ ๔๘ 

พระเยือนศรัณย์ จนฺทโชโต 

สายธารศรัทธา ๕๒ 

ใบสมัครวารสารดวงประทีป ๕๕ 

เจ้าของ: วัดไทยลอสแองเจลิส 

ผู้จัดทำ: คณะสงฆ์ วัดไทยลอสแองเจลิส 

สำนักงาน: Wat Thai of Los Angeles 8225 Coldwater Canyon Ave. 

N. Hollywood CA 91605 Tel. (818) 780-4200 Fax. (818) 780-0616 

Office Open Hour 8:30 A.M. - 6:00 P.M. Every Day 

All comments are welcome at watthaila@gmail.com

คุยกับบรรณาธิการ 

“อิติป� โส ภะควา อะระหัง สัมมาสัมพุทโธ วิชชา 

จะระณะสัมปันโน สุคะโต โลกะวิทู อนุตตะโร ปุริสะทัม 

มะสาระถิ สัตถา เทวะมนุสสานัง พุทโธ ภะคะวาติ ฯ” 

เสียงสวดอิติป� โส ฯเปฯ จำนวน ๑๐๘ จบ เชื่อว่าก็ 

คงจะแว่วอยู่ในหูของญาติโยมทุกๆ ท่านอยู่เสมอ เพราะว่าช่วง 

ท้ายปีและต้นปีที่ผ่านมา วัดไทยลอสแองเจลิสของเราได้จัดให้ 

มีงานส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ (งานนมัสการหลวงพ่อแก้ว) 

โดยมีการสวดนพเคราะห์ประจำวันเกิด และสวดอิติป� โส 

๑๐๘ จบร่วมกัน เพื่อเป็นการส่งท้ายปีเก่า และเจริญชัยมงคล 

คาถา (สวดชะยันโต) เพื่อเป็นการต้อนรับปีใหม่ 

หรือแม้แต่บรรยากาศการร่วมกันทำบุญตักบาตร 

ในวันขึ้นปีใหม่ ซึ่งเป็นบรรยากาศแบบไทยๆ ของเราถือได้ 

ว่าทุกท่านได้ร่วมกันสร้างความเป็นศิริมงคลให้แก่ชีวิตตัวเอง 

อีกทั้งยังได้ร่วมกันเป็นแบบอย่างที่ดี ด้วยการรักษาประเพณี 

การตักบาตรในวันขึ้นปีใหม่ให้ลูกหลานของเราได้เห็นว่า 

นี่คือขนบธรรมเนียมประเพณีไทย และจะได้นำไปปฏิบัติตาม 

สืบต่อไป สาธุ... 

ช่วงเวลาแบบนี้สินะ ที่เราเรียกกันว่าเป็นช่วงบรรยากาศ 

ท้ายปีต้นปี อีกทั้งยังเป็นช่วงเวลาของความหนาวที่มาเยือน 

เราอยู่ตลอด ความเยือกเย็นยังคงพัดมาพร้อมกับสายลมไม่ 

ว่างเว้นในทุกๆ ช่วงของแต่ละวัน ถึงบางวันจะมีฝนลงบ้างก็ตาม 

หรืออาจจะมีหิมะลงบ้างเป็นบางพื้นที่ ที่อยู่สูงๆ จวบจนกาล 

เวลาหมุนเวียนเปลี่ยนไปเรื่อยๆ จนย่างเข้าสู่ช่วงของอากาศ 

ร้อนที่จะเข้ามาแทนที่ ใบไม้ที่เคยทิ้งใบเก่าของมันก็คงจะต้อง 

ถึงเวลาที่จะผลิใบใหม่ เพื่อมาแทนที่ซึ่งเป็นสิ่งบ่งชี้ว่าได้เข้าสู ่ 

อีกฤดูหนึ ่ง ถือว่าเป็นสีสันที ่เราเข้าใจกันว่านี ่คือบรรยากาศใน 

นครลอสแองเจลิสของเรา 

๒ 

วัฎจักรแบบนี้คิดว่า ท่านผู้อ่านทุกท่านคงทราบกันดี 

อยู่แล้ว ชีวิตของคนเราก็เช่นกัน จะต้องเจอกับสิ่งที่เป็นเหตุ 

ป�จจัยให้เกิดการเวียนว่าย ซึ่งเป็นไปตามกฎของไตรลักษณ์ 

(คือความไม่เที่ยงเป็นทุกข์ และเป็นของไม่ใช่ตัวตน) อย่าง 

หลีกเลี่ยงไม่ได้ พระพุทธองค์ท่านได้เตือนเราทั้งหลายไว้ว่า 

“ให้เราดำรงชีวิตอยู่ด้วยความไม่ประมาท” เว้นจากการทำ 

ชั่ว ทำความดี และทำจิตใจให้ผ่องใส ก็จะสามารถนำชีวิตให้ 

ประสบความสำเร็จได้ 

ถึงบางครั้งในเสี้ยวหนึ่งของชีวิตคนเราก็จะมีทั้งขึ้น 

และลง มีอุปสรรคและป�ญหานานัปประการ ที่คอยเป็นตัวบ่อน 

ทำลายความวิริยะ (ความเพียร) ของเรา จนบางครั้งถึงกับทำ 

ให้ใครบางคนที่ไม่มีจิตใจที่หนักแน่น ถึงกับท้อถอยและยอม 

แพ้กับมัน สิ่งเหล่านี้ถือได้ว่า เป็นเรื่องปกติของการดำรงชีวิต 

อยู่ในสังคมป�จจุบัน เหมือนดั่งสุภาษิตที่กล่าวไว้ว่า“ทะเลยังมี 

คลื่น ชีวิตจะราบรื่นต้องมีอุปสรรค” ขอเพียงแค่ให้ทุกท่าน 

ตระหนักในการทำความดี มีความเพียร ไม่ย่อท้อกับสิ่งต่างๆ 

ที่เกิดขึ้นในแต่ละวัน ไม่ยอมแพ้กับป�ญหาต่างๆ ที่มารุมเร้า 

เพราะป�ญหาทุกอย่างที่เราเจอนั้นจะต้องมีหนทางแก้ไขอยู่ 

แล้วขอเพียงให้เรานำเอาหลักธรรมต่างๆ ของพระพุทธเจ้า 

หรือการนั่งสมาธิ (สำรวจดูจิตใจ) มาช่วยในการแก้ไขป�ญหา 

ใช้สติป�ญญาที่ประกอบไปด้วยเหตุผล พิจารณาป�ญหาต่างๆ 

ที่เกิดขึ้น หาสาเหตุของป�ญหาต่างๆ แล้วเราก็จะเจอหนทางใน 

การแก้ไขนั้นได้ และจะสามารถพิชิตป�ญหาต่างๆ ได้ในที่สุด 

ญาติโยมทุกท่านสามารถติดตาม และอ่านบทความแต่ 

ละบทความของหนังสือดวงประทีป ได้ในต้นเดือน (ทุก ๒ เดือน) 

โดยสามารถรับได้ที่บนอุโบสถวัดไทยฯ หรือถ้าอยากจะได้ 

รับหนังสือที่มาส่งบ้าน ก็สามารถส่งใบสมัคร (ซึ่งมีอยู่ในเล่มนี้) 

ส่งมาที่วัดไทยฯ ได้โดยไม่เสียค่าใช้จ่าย และถ้าวันไหนว่าง 

หรือเสร็จจากงาน ก็ขอเชิญญาติโยมทุกท่านมาร่วมกันสร้าง 

บารมีให้แก่ตัวเองด้วยการสวดมนต์ทำวัตรเช้า (๐๗.๐๐ น.) 

และเย็น (๑๗.๐๐น.) หรือ เพิ่มเวลาในวันเสาร์,อาทิตย์ อีก ๑ 

รอบ (๑๕.๐๐ น.) เฉพาะวันอาทิตย์ (วันเดียว) เวลา ๑๗.๐๐ น. 

ไม่มีการทำวัตรเย็น แล้วเจอกันใหม่ฉบับหน้า 

เจริญพร 

พระมหาเจริญ ฐานวัฑฒโน

พระพรหมคุณาภรณ์ (ประยุทธ์ ปยุตฺโต) 

ความไม�สันโดษ 

ที่เป�นพระจริยาวัตรของพุทธเจ�า 

คุณธรรมคือความไม่สันโดษนี้ ควรจะได้รับ 

การเน้นและยกย่องในหมู่พุทธศาสนิกชนได้มาก 

แต่ต้องเป็นความไม่สันโดษที่ ๑๐ การเพิ่มประสิทธิภาพ 

ในการทำงานถูกต้องตามหลักพุทธศาสนา เพราะเป็น 

พระจริยาวัตรของพระพุทธเจ้าทีเดียว ทีนี้ถ้าเรามอง 

ความไม่สันโดษเป็นธรรมสำคัญ เราจะเห็นว่า ความ 

สันโดษในเรื่องสิ่งบริโภค ที่จะเอามาบำรุงบำเรอตัวเอง 

หมายความว่า เอากิจหน้าที่การงานวัตถุประสงค์ที่ดีงาม 

นี้เป็นใหญ่ ส่วนการดำเนินชีวิต การมีป�จจัยสี่อะไรต่างๆ 

นั้น เป็นเพียงองค์ประกอบเกื้อกูลการมีป�จจัยสี่ การมี 

วัตถุอำนวยความสะดวกนั้น จะต้องมีเป�าหมายเพื่อ 

เป็นเครื่องเกื้อหนุนในการที่จะบำเพ็ญกิจหน้าที่ การ 

กระทำสิ่งที่ดีงามเพื่อเข้าถึงจุดประสงค์ที่เป็นประโยชน์ 

ถ้าอย่างนี้แล้วรับกันเลย สันโดษ กับไม่สันโดษ ความ 

สันโดษก็เป็นฐานรองรับแก่ความไม่สันโดษอย่างที่ว่า 


บทความ 

เรื่อง การเพิ่มประสิทธิภาพในการทำงาน 

พระณัฐพงษ์ ปญฺญาวชิโร (รวบรวม) 

มาแล้ว และความไม่สันโดษนั้นก็เป็นความไม่ประมาท 

เรื่องความสันโดษที่พูดกัน ที่ว่าเป็นป�ญหามากก็ 

เพราะไม่ได้พูดให้ชัดว่า สันโดษในเรื่องอะไร? มีเป�า 

หมายหรือความมุ่งหมายอย่างไร? เมื่อเราพยายาม 

อธิบายแต่เพียงความหมายของคำ มันก็ยิ่งพร่าออกไป 

สันโดษที่ตรัสไว้โดยไม่พูดว่าสันโดษในเรื่องอะไร 

ก็มีแต่ในคาถาอย่างที่พูดมาแล้ว เช่นบอกว่าสนฺตุ��ฐี 

ปรมํ ธนํ - ความสันโดษเป็นทรัพย์อย่างยิ่ง หรือในมงคล 

สูตรก็บอกว่า“สนฺต��ฐี จ กต�ฺ�ุตา เอตมฺมงฺคลมุตฺตมํ 

ความสันโดษความกตัญญู และอะไรต่างๆ อีกมากมาย 

(ในมงคล ๓๘ ความสันโดษ ก็เป็นมงคลหนึ่งในมงคล 

เหล่านั้น) เป็นมงคลอันอุดม” ในคาถาอย่างนี้ไม่ได้บอก 

ไว้ชัดเจนว่า ให้สันโดษในอะไร แต่ถ้าเป็นข้อความร้อยแก้ว 

จะบอกชัดทีเดียวว่าสันโดษในอะไร นี่เป็นแง่หนึ่งที่เกี่ยว 

กับการศึกษาธรรมะ คือต้องสะกิดบอกกันว่า ไม่ใช่พูดแต่ 

๓

เรื่องความหมายของธรรมข้อนั้นๆ 

เท่านั้น แต่จะต้องทำความเข้าใจให้ 

ครบถ้วนทุกแง่ด้วย เช่นในแง่นี้ ก็คือ 

จะต้องมองความหมายโดยสัมพันธ์กับ 

จุดมุ ่งหมายของธรรมะข้อนั้นๆ และ 

โดยสัมพันธ์กับธรรมะข้ออื่นๆ ด้วย 

อย่างความไม่สันโดษนี่ชัดเจนว่าจะ 

สัมพันธ์กันกับความเพียรพยายาม 

เช่นในข้อสองแห่งคุณธรรมที่ให้ตรัสรู้ 

นั้น ก็จะตามมาด้วยความเพียรที่ 

ไม่ยอมระย่อท้อถอย ถ้าเราสันโดษ 

ผิดก็ตาม ไม่สันโดษผิดก็ตาม ก็จะ 

เกิดผลร้ายขึ้นมาทันที ฉะนั้นต้องจับ 

จุดให้ถูก สันโดษ ต้องสันโดษในเรื่อง 

เครื่องอำนวยความสะดวกทางวัตถุ 

แต่ต้องไม่สันโดษในกุศลธรรม ถ้าไป 

จับสันโดษผิดสันโดษในกุศลธรรมก็ 

ความอยากที่ดี 

มีคุณธรรมข้อหนึ่งที่ถือว่าเป็นพื้นฐาน ที่จริงเป็น 

พื้นฐานของการที่จะก้าวหน้าในคุณธรรมทั้งหมดทีเดียว 

คุณธรรมข้อนี้ท่านเรียกว่า “ฉันทะ” ฉันทะตัวนี้เราฟ�งแล้ว 

คุ้นหู เพราะท่านที่เป็นนักศึกษาธรรมนี่รู้ทันที ฉันทะ เป็น 

ข้อหนึ่งใน อิทธิบาท ๔ เราแปลกันว่า ความพอใจรักใคร่ 

ในสิ่งนั้น หมายความว่า ถ้าเรามีงานที่จะต้องทำ เราก็รัก 

งานนั้นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับฉันทะ เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับการ 

กระทำเท่านั้นเพราะอิทธิบาทแปลว่า ทางไปสู่ความสำเร็จ 

หรือคุณธรรมที่ให้ถึงความสำเร็จ เป็นเรื่องของการกระทำ 

จะทำให้สำเร็จต้องมีฉันทะ มีความรักความพอใจในสิ่งที่ 

จะทำ แปลง่ายๆ ว่า “มีใจรัก” เมื่อมีใจรักแล้ว ก็มาโยงกับ 

ความสันโดษและไม่สันโดษ พอเรามีใจรักในงานที่ทำสิ่ง 

ที่เป็นวัตถุประสงค์ สิ่งที่ดีงามขึ้นมา เราก็จะมีใจฝ�กใฝ� 

๔ 

หยุดเลย เป็นผลเสียเลยทีเดียว มันจะ 

เสียอย่างไรถ้าพระโสดาบันสันโดษใน 

เรื่องกุศลธรรม พระโสดาบันั้นก็กลาย 

ผู้ประมาทไม่ก้าวหน้า ไม่ต้องได้บรรลุ 

เป็นสกทาคามี อนาคามี อรหันต์ ต่อไป 

ไม่ต้องไปแล้ว เป็นโสดาบันอยู่นั้นเอง 

เรียกว่า เป็นอริยสาวกผู้ประมาท ทีนี้ 

ถ้าหากว่าไม่สันโดษอย่างผิดพลาด คือ 

ไม่สันโดษในสิ่งอำนวยความสะดวก 

มุ่งหาแต่วัตถุบำรุงบำเรอตนเอง เขา 

เรียกว่ามุ่งหาอามิส ถ้าเป็นอย่างนี้ 

แล้วงานก็หยุด งานก็เสีย ใจก็ไม่อยู่ 

กับงาน เมื่อใจก็ไม่อยู่กับงาน ทำงาน 

ก็ไม่ได้ผลดี งานก็ไม่สำเร็จผลด้วยดี 

แล้วดีไม่ดี ความไม่สันโดษนี่ก็สนับ 

สนุนความโลภเมื่อ ๑๒ การเพิ่ม 

ประสิทธิภาพในการทำงาน โลภแล้ว 

ได้ไม่ทันใจ ก็ต้องทุจริตอะไรอย่างนี้ 

เป็นต้น ตัวไม่สันโดษก็นำมาซึ่งความ 

ทุจริต มันก็เป็นเรื่องของผลร้ายในจุด 

นี้ ก็สรุปแต่เพียงว่าเรื่องสันโดษและ 

ไม่สันโดษ นี่ไม่ใช่คุณธรรมที่เราจะเข้า 

ใจเฉพาะตัวลอยๆ แต่จะต้องเข้าใจ 

โดยสัมพันธ์กับสิ่งที่เป็นเป�าหมาย 

ของมันว่าสันโดษในอะไร ไม่สันโดษ 

อะไร แล้วก็มีความมุ่งหมายอะไรอย่าง 

ที่ได้กล่าวมาแล้ว ถ้ามีความเข้าใจ 

ร่วมกันอย่างนี้แล้วก็จะศึกษาให้ลึก 

ลงไปอีกว่าความสันโดษที่ดีและความ 

ไม่สันโดษที่ดี นี่จะต้องมีรากฐานอีก 

ว่าเกิดจากอะไร ทำอย่างไรจึงจะมีสัน 

โดษที่ดี และไม่สันโดษที่ดี 

อยู่กับวัตถุประสงค์ของเรานั้น อยู่กับงานที่จะนำไปสู่ 

วัตถุประสงค์ เราจะไม่ยอมหยุดถ้าไม่สำเร็จผลตาม 

วัตถุประสงค์ แล้วผลที่เกิดขึ้นในแต่ละขั้นนั้น เรายังถือว่า 

ยังไม่พอ เราจะต้องเดินหน้าต่อไป ในแง่นี้ก็มีความไม่ 

สันโดษเกิดขึ้น เรียกว่า “ไม่สันโดษในกุศลธรรม”และ 

เพราะการที่เราเอาใจมาฝ�กใฝ� มามุ่งอยู่กับงานที่เป็น 

วัตถุประสงค์นี่ เราก็จะเกิดความสันโดษในเรื่องของเครื่อง 

อำนวยความสะดวกสบาย เรื่องปรนเปรอต่างๆ คือไม่ค่อย 

เอาใจใส่ จะเห็นว่าคนที่ตั้งใจทำงานอย่างจริงจังแล้ว ก็ไม่ 

วุ่นวายกับสิ่งปรนเปรอบำรุงบำเรอทั้งหลาย ดังนั้น ฉันทะ 

นี้เป็นธรรมพื้นฐานที่จะนำไปสู่สันโดษและความไม่ 

สันโดษที่ถูกต้อง

บทความ : พระพรหมคุณาภรณ์ (ประยุทธ์ ปยุตฺโต) 

อิทธิบาท ๔ : ทางแห�งความสำเร็จ 

นอกจากการที่จะมีความไม่สันโดษและสันโดษที่ 

ถูกต้องแล้ว เพราะฉันทะทำให้ใจมาอยู่กับงาน สิ่งที่ทำ สิ่งที่ 

เป็นเป�าหมายทำให้เกิดจิตใจฝ�กใฝ�อย่างที่ว่ามาเมื่อกี้ เมื่อ 

ใจฝ�กใฝ� ก็ทำงานด้วยความแน่วแน่จริงจัง สภาพที่จิตแน่ว 

แน่อยู่กับสิ่งที่กระทำนั้น เราเรียกว่าเป็น“สมาธิ”เพราะ 

ฉะนั้น ฉันทะ ก็นำไปสู่สมาธิ สมาธิในการทำงานเกิดได้ด้วย 

การมีฉันทะ เมื่อมีสมาธิและใจก็รักงานนั้น ทำงานด้วยใจรัก 

ใจก็เป็นสุข เพราะฉะนั้น คนที่ทำงานด้วยฉันทะก็มีจิตใจ 

เป็นสุข ใจเป็นสมาธิ สมาธิก็ทำให้เป็นสุขเพราะจิตใจสงบ 

แน่วแน่ เมื่อทำจิตใจให้เป็นสมาธิแน่วแน่ ตั้งใจจริงจัง 

ใจรักงานนั้น ตั้งใจทำเต็มที่ มีความเพียรพยายาม ผลสำเร็จ 


๕

ของงานก็เป็นผลสำเร็จที่ดีเรียกว่า 

นำไปสู่ “ความเป็นเลิศ” ของงานนั้น 

หมายความว่างานนั้นจะสำเร็จผล 

อย่างดีเลิศ อันนี้ก็เลยพันกันไปหมด 

เพราะฉะนั้นพระพุทธเจ้าจึงตรัสว่า 

ฉันทะเป็นคุณธรรมอย่างหนึ่งใน 

อิทธิบาท ๔ คือ ธรรมที่เป็นเครื่อง 

ให้ถึงความสำเร็จหรือเรียกง่ายๆ ว่า 

“ทางแห่งความสำเร็จ”เมื่อพูดมา 

ถึงอิทธิบาทแล้วก็จะต้องโยงไปถึง 

คุณธรรมข้ออื่นๆ ที่เกี่ยวข้องด้วย 

เพราะอิทธิบาทมี ๔ ข้อ คือ ฉันทะ 

วิริยะ จิตตะ วิมังสา, ฉันทะ คือ ข้อที่ 

พูดมาแล้วความพอใจรักใคร่ในสิ่งนั้น 

รักงานรักเป�าหมายรักจุดหมายที่ดี 

งาม รักวัตถุประสงค์ของงานนั้น ข้อ 

ต่อไปนี้คือ วิริยะ ความเพียร ความ 

๖ 

พยายาม จิตตะความเอาใจใส่ในสิ่ง 

นั้น วิมังสา ความไตร่ตรองสอบสวน 

พิจารณาหรือถ้าจะพูดให้สั้น จำ 

ง่ายๆ ก็บอกว่า“มีใจรักพากเพียรทำ 

เอาจิตฝ�กใฝ�ใช�ป�ญญาสอบสวน” 

นี่เป็น อิทธิบาท ๔ ฉันทะ เป็นข้อ 

ที่ ๑ ตามปกติถ้ามี ฉันทะ แล้วมัน 

ก็ช่วยให้เกิดคุณธรรมข้ออื่นใน อิทธิ- 

บาท ๔ ตามมา มันสัมพันธ์กันช่วย 

เหลือเกื้อหนุนกัน พอมีฉันทะใจรัก 

แล้วมันก็เกิดความเพียรพยายาม 

เมื่อมีความเพียรพยายาม 

ใจก็ฝ�กใฝ�จดจ่ออยู่กับสิ่งนั้น มีใจ 

จดจ่อเอาใจใส่แล้ว ก็สามารถจะใช้ 

ป�ญญาพิจารณาสอนสวนเรื่องราวนั้น 

ไตร่ตรองถึงข้อบกพร่อง ข้อที่ควร 

แก้ไข หาทางทดลองปรับปรุงอะไร 


ต่างๆ เหล่านี้ มันก็ตามกันมา ฉันทะ 

วิริยะ จิตตะ วิมังสาเป็นชุดกันทีเดียว 

แต่ความจริงนั้น ไม่จำเป็นจะต้องตาม 

ลำดับนี้ อิทธิบาท ๔ นั้น แต่ละข้อมัน 

ก็เป็นใหญ่ในแต่ละตัว พระพุทธเจ้า 

ตรัสว่า อิทธิบาท ๔ แต่ละข้อเป็นตัว 

ทำให้เกิดสมาธิได้ทั้งนั้น ในพระไตร 

ป�ฎก จึงมักจะตรัสเรื่องอิทธิบาท ๔ 

ในแง่ของสมาธิแล้วจะมีสมาธิตามชื่อ 

ของอิทธิบาท๔แต่ละข้อพระพุทธเจ้า 

ตรัสว่า สมาธิที่อาศัยฉันทะเกิดขึ้น 

เรียกว่า “ฉันทสมาธิ” สมาธิ ที่อาศัย 

วิริยะเกิดขึ้น เรียกว่า “วิริยสมาธิ” 

สมาธิที่อาศัยจิตตะความเอาใจฝ�กใฝ� 

เกิดขึ้น เรียกว่า“จิตตสมาธิ”และ 

สมาธิที่อาศัยวิมังสาเกิดขึ้น เรียกว่า 

“วิมังสาสมาธิ”ตกลงมีสมาธิ ๔

แบบอันนี้อาจจะเป็นคำที่แปลกที่จริง 

พระไตรป�ฎก มีคำตรัสถึงเรื่องสมาธิ 

ตามหลักอิทธิบาทนี้บ่อยๆ การสร้าง 

สมาธิโดยเอาหลักอิทธิบาทมาใช้นี่ 

เราจะเห็นว่ามันช่วยให้ได้ผลดี แล้วไม่ 

จำเป็นจะต้องเป็นไปตามลำดับที่ว่า 

คือแต่ละข้อนี่ทำให้เกิดสมาธิได้ 

ทั้งนั้น แล้วมันจะสัมพันธ์กับนิสัย 

ของคน สมาธิในแบบอิทธิบาทนี่มัน 

เกื้อกูลแก่การทำงานมาก สำหรับข้อ 

ฉันทะนั้น ได้พูดมาแล้วว่า เมื่อมีใจรัก 

แล้ว เราก็เกิดความแน่วแน่เกิดสมาธิ 

ในการทำงาน อันนี้เป็นเรื่องแน่นอน 

แต่ทีนี้สำหรับคนบางคน ถ้าเราต้อง 

การที่จะนำหรือกระตุ้นให้เกิดสมาธิ 

ลักษณะจิตใจของเขาเหมาะแก่การ 

กระตุ้นวิริยะมากกว่า วิริยะ นี่มาจาก 

คำว่า วีระ ตามหลักภาษา วีระ กับ 

ภาวะ รวมกันแล้วก็เป็นวิริยะ แปลว่า 

วีรภาวะ ภาวะของผู้แกล้วกล้า วิริยะ 

ที่แปลว่า ความเพียรพยายามนี่แปล 

ตามศัพท์ว่า ความเป็นผู้แกล้วกล้า 

แกล้วกล้า คือ ใจสู้ ไม่ยอมท้อ ถ้าเห็น 

อะไรเป็นอุปสรรค หรืองานที่มาอยู่ 

ข้างหน้าแล้วจะต้องเอาชนะ ทำให้ 

สำเร็จ คนที่มีลักษณะอย่างนี้จะทำ 

อะไรต้องให้มีลักษณะท้าทาย ถ้าอะไร 

เป็นเรื่องท้าทายแล้วใจสู้จะทำให้ได้ 

คนที่มีลักษณะอย่างนี้ ท่านว่าให้ปลูก 

ฝ�งสมาธิด้วยวิริยะคือสร้างวิริยสมาธิ 

ถ้าเราใช้จิตวิทยาก็หมายความว่า คน 

ลักษณะนี้จะต้องทำงานให้เป็นเรื่อง 

ที่ท้าทาย ถ้าทำงานหรือสิ่งที่เรียน 

ให้เป็นเรื่องที่ท้าทายแล้ว คนแบบนี้ 


จะสู้และจะพยายามทำให้สำเร็จ 

แล้วสมาธิที่เป็นตัวแกนให้งานสำเร็จ 

จะตามมา คนบางคนเป็นคนแบบมี 

จิตตะ ลักษณะเป็นคนเอาใจจดจ่อ 

ถ้ามีอะไรที่เข้าเกี่ยวข้องกับตัวเขา 

เรียกว่าเป็นเรื่องของเขาแล้วเอาใจ 

จดจ่อไม่ทอดทิ้ง 

อย่างนี้เป็นลักษณะของคน 

มีความรับผิดชอบคนแบบนี้ถ้าทำให้ 

เรื่องนั้น เป็นเรื่องเกี่ยวกับตัวเขาอยู่ 

ในความรับผิดชอบเป็นเรื่องของเขา 

ขึ้นมาแล้ว เขาจะทำเรียกว่าสร้าง 

สมาธิด้วยวิธีของ จิตตอิทธิบาท 

ข้อที่ ๓ คนอีกพวกหนึ่งเป็นพวกชอบ 

สงสัย ชอบค้นคว้า ชอบทดลอง ถ้าทำ 

อะไรให้เขาเกิดความรู้สึกสงสัย อยาก 

รู้ อยากเข้าใจขึ้นมาล่ะก็ พวกนี้เอา 

๗


เพราะฉะนั้น ถ้ารู้จิตวิทยาดีในแบบนี้ 

ก็หมายความว่า ทำเรื่องนั้นให้เป็น 

เรื่องที่น่าค้นคว้า น่าศึกษา น่าสงสัย 

น่าทดลอง พออยากลองคราวนี้ คน 

นั้นเอาจริงๆ ไม่ทิ้ง ไม่ไปไหนวุ่นอยู่ 

นั่นเอง พยายามทำให้ได ้ให้สำเร็จ 

อิทธิบาทแต่ละข้อ นี่เป็นวิธีสร้างสมาธิ 

ทั้งนั้น เป็นทางนำไปสู่ความสำเร็จ 

สุขเมื่อทำด้วยความตั้งใจจริงทำด้วยสมาธิงานนั้นก็สำเร็จ 

อย่างดี หลักอิทธิบาท ๔ นี่เป็นธรรมสำคัญที่เราอาจจะต้อง 

มาขยายวิธีการคือจากหลักใหญ่ๆนี่น่าจะมีการเอาไปขยาย 

รายละเอียดของวิธีการได้ในแต่ละข้อ เช่นว่า ในแง่ฉันทะ 

จะทำอย่างไร มีเทคนิคอะไรบ้าง ที่จะทำให้คนรักงาน หรือ 

ทำให้งานนั้นหรือเรื่องที่เป็นหน้าที่นั้นเป็นเรื่องที่คนชอบ 

เพราะจะมีคนพวกหนึ่งที่ว่า รักชอบละก็ทำ ทีนี้มีคนอีก 

พวกหนึ่งที่ต้องใช้ธรรมข้อที่ ๒ คือจะต้องสร้างเทคนิคกันขึ้น 

มาว่าทำอย่างไรจะให้งานหรือหน้าที่นั้น เป็นเรื่องท้าทาย 

แล้วคนพวกนี้ก็จะมาทำอย่างที่ ๓ ก็ทำให้รู้สึกเกี่ยวข้องเป็น 

เรื่องของเขา อันที่ ๔ ก็ทำให้เกิดความรู้สึกอยากทดลอง 

๘ 

ไม่จำเป็นจะต้องเริ่มที่ข้อใดตายตัว 

ตามปกตินั้น เริ่มที่ฉันทะมาก ถ้าเริ่ม 

ตัวหนึ่งแล้วตัวอื่นจะมาหนุนทันที 

เพราะฉะนั้นถ้าคนมีนิสัยใจรักชอบ 

อะไรแล้ว ก็ต้องยุในแง่ฉันทะ คนไหน 

ชอบสิ่งที่ท้าทายก็ต้องทำงานให้เป็น 

เรื่องท้าทาย จึงจะเอาจริง ใจสู้ คน 

ไหนมีลักษณะเป็นคนมีความใฝ�ใจ 

เรื่อง การเพิ่มประสิทธิภาพในการทำงาน 

รับผิดชอบเรื่องของตัวเองเกี่ยวข้อง 

จึงทำ ก็ใช้วิธีจิตตะ ส่วนคนที่ชอบ 

ทดลองค้นคว้า ก็ทำงานให้เป็นเรื่อง 

ที่น่าอยากรู้ อยากเห็น อยากเข้าใจ 

น่าสงสัยสอบสวนไป มันก็จะได้งาน 

ขึ้นมา คือว่าทุกอย่างจะนำไปสู่การ 

เกิดสมาธิ เมื่อเกิดสมาธิแล้วเขา 

จะทำงานด้วยความพอใจ มีความ 

นี่เป็นวิธีการในพุทธศาสนา ซึ่งเป็นหลักใหญ่ๆ แต่ในแง่ 

เทคนิคนี่เรายังไม่ค่อยได้มีการนำเอามาขยาย ถ้าขยาย 

อาจจะเป็นวิธีการที่น่าศึกษาทีเดียว เอามาเรียนเป็น 

วิชาการกันได้ สำหรับเพิ่มประสิทธิภาพในการทำงาน แต่ 

จุดแรกที่ย้ำนี่ โยงกลับไปที่เก่า คือเรื่องฉันทะ จึงจะขอผ่าน 

เรื่องอิทธิบาท นี่กลับมาสู่ข้อต้นในชุดของมัน คือ ฉันทะ 

อีกครั้งหนึ่ง (อ�านต�อฉบับหน�า)

ความฝัน...อันสูงสุด 

ขอฝ�นใฝ�ในฝ�นอันเหลือเชื่อ 

ขอสู้ศึกทุกเมื่อไม่หวั่นไหว 

ขอทนทุกข์รุกโรมโหมกายใจ 

ขอฝ�าฝ�นผองภัยด้วยใจทะนง 

จะแนวแน่แก้ไขในสิ่งผิด 

จะรักชาติจนชีวิตเป็นผุยผง 

จะยอมตายหมายให้เกียรติดำรง 

จะป�ดทองหลังองค์พระปฏิมา 

ไม่ท้อถอยคอยสร้างสิ่งที่ควร 

ไม่เรรวนพะว้าพะวังคิดกังขา 

ไม่เคืองแค้นน้อยใจในโชคชะตา 

ไม่เสียดายชีวาถ้าสิ้นไป 

นี่คือปณิธานที่หาญมุ่ง 

หมายผดุงยุติธรรมอันสดใส 

ถึงทนทุกข์ทรมานนานเท่าใด 

ยังมั่นใจรักชาติองอาจครัน 

โลกมนุษย์ย่อมจะดีกว่านี้แน่ 

เพราะมีผู้ไม่ยอมแพ้แม้ถูกหยัน 

คงยืนหยัดสู้ไปใฝ�ประจัญ 

ยอมอาสัญก็เพราะปองเทอดผองไทยฯ 

เป็นเพลงพระราชนิพนธ์ลำดับที่ ๔๓ ท่านผู้หญิงมณีรัตน์ 

บุนนาค ได้รับพระราชเสาวนีย์จาก สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรม 

ราชินีนาถ ให้เขียนบทกลอนแสดงความนิยมส่งเสริมคนดีให้มีกำลังใจ 

ทำงานเพื่ออุดมคติเพื่อประเทศชาติ ออกมาเป็นกลอน ๕ บท 

สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ ได้กราบบังคมทูล 

พระกรุณาขอให้พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงใส่ทำนองเพลงใน 

คำกลอน “ความฝันอันสูงสุด” ใน พ.ศ. ๒๕๑๔ 


พระสมศักดิ์ ชุตินฺธโร รวบรวม 

ทหารที่ดีไม่ใช้ความรุนแรง 

นักต่อสู้ที่ดี...ไม่บันดาลโทสะ 

ผู้ชนะที่ดี....ไม่ซ้ำเติม 

นายจ้างที่ดี...รู้จักถ่อมตัว 

นี่คือคุณธรรมแห่งการไม่แก่งแย่งแข่งขัน 

นี่คือความสามารถ ในการใช้ชีวิตร่วมกับผู้คน 

ตั้งแต่โบราณกาลมา สิ่งนี้ได้ชื่อว่า... 

เอกภาพสูงสุดร่วมกับสวรรค์ 

(คำภีร์คุณธรรม) 

๙

คือว่า อาจารย์แห่งนิกายเซ็น ชื่อ น่ำอิน เป็น 

ผู้มีชื่อเสียงทั่วประเทศ และโปรเฟสเซอร์คนหนึ่ง 

เป็นโปรเฟสเซอร์ที่มีชื่อเสียงทั่วประเทศ ไปหาอาจารย์ 

น่ำอิน เพื่อขอศึกษาพระพุทธศาสนาอย่างเซ็น ในการ 

ต้อนรับ ท่านอาจารย์น่ำอิน ได้รินน้ำชาลงในถ้วย รินจน 

ล้นแล้ว ล้นอีก โปรเฟสเซอร์ มองดูด้วยความฉงน ทนดูไม่ได้ 

ก็พูดโพล่งออกไปว่า “ท่านจะใส่มันลงไปได้อย่างไร” 

ประโยคนี้ มันก็แสดงว่าโมโห ท่านอาจารย์น่ำอิน จึงตอบ 

ว่า“ถึงท่านก็เหมือนกันอาตมาจะใส่อะไร ลงไปได้ 

อย่างไร เพราะท่านเต็มอยู่ด้วย opinions และ 

speculations ของท่านเอง” คือว่า เต็มไปด้วยความคิด 

ความเห็นตามความยึดมั่นถือมั่นของท่านเองและมีวิธี 

คิดนึก คำนวณตามแบบของท่านเองสองอย่างนี้แหละ 

มันทำให้เข้าใจพุทธศาสนาอย่างเซ็น ไม่ได้ เรียกว่า 

ถ้วยชามันล้น ท่านครูบาอาจารย์ทั้งหลายจะเตือนสติเด็ก 

ของเราให้รู้สึกนึกคิด เรื่องอะไรล้น อะไรไม่ล้น ได้อย่างไร 

ขอให้ช่วยกันหาหนทาง 

๑๐ 

เรื่อง 

น้ำชาล�นถ�วย 

ท่านพุทธทาสภิกขุ 

บทความพิเศษ 

พระปฏิญญา เขมโก รวบรวม 

ในครั้งโบราณในอรรถกถาได้เคยกระแหนะ 

กระแหนถึงพวกพราหมณ์ที่เป็นทิศาปาโมกข์ ต้องเอา 

เหล็กมาตีเป็นเข็มขัดคาดท้องไว้ เนื่องด้วยกลัวท้องจะ 

แตกเพราะวิชาล้น นี้จะเป็นเรื่องที่มีความหมายอย่างไร 

ก็ลองคิดดู พวกเราอาจล้นหรืออัดอยู่ด้วยวิชาทำนองนั้น 

จนอะไรใส่ลงไปอีกไม่ได้ หรือความล้นนั้นมันออกมา 

อาละวาดเอาบุคคลอื่นอยู่บ่อยๆ บ้างกระมัง แต่เราคิด 

ดูก็จะเห็นได้ว่า ส่วนที่ล้นนั้น คงจะเป็นส่วนที่ใช้ไม่ได้ 

จะจริงหรือไม่ ก็ลองคิดส่วนใดที่เป็นส่วนที่ล้นก็คง 

เป็นส่วนที่ใช้ไม่ได้ ส่วนที่ร่างกายรับเอาไว้ได้ก็คงเป็น 

ส่วนที่มีประโยชน์ ฉะนั้นจริยธรรมแท้ๆ ไม่มีวันจะล้น 

โปรดนึกดูว่าจริยธรรม หรือธรรมะแท้ๆ นั้นมีอาการล้น 

ได้ไหม ถ้าล้นไม่ได้ ก็หมายความว่า สิ่งที่ล้นนั้น มันก็ไม่ 

ใช่จริยธรรม ไม่ใช่ธรรมะ ล้นออกไปเสียให้หมดก็ดีเหมือน 

กัน หรือถ้าจะพูดอย่างลึก เป็นธรรมะลึกก็ว่าจิตแท้ๆ 

ไม่มีวันล้น อ้ายที่ล้นนั้น มันเป็นของปรุงแต่งจิตไม่ใช่ตัว 

จิตแท้ มันล้นได้มากมาย แต่ถึงกระนั้น เราก็ยังไม่รู้ว่าจิต

แท้คืออะไร อะไรควรเป็นจิตแท้ และอะไรเป็นสิ่งที่ไม่ใช่ 

จิตแท้คือเป็นเพียง ความคิดปรุงแต่ง ซึ่งจะล้นไหลไปเรื่อย 

นี่แหละรีบค้นหาให้พบสิ่งที่เรียกว่าจิตจริงๆ กันเสียสักที 

ก็ดูเหมือนจะดี ในที่สุดท่านจะพบตัวธรรมะอย่างสูงที่ควร 

แก่นามที่จะเรียกว่า จิตแท้ หรือจิตเดิมแท้ 

ซึ่งข้อนั้น ได้แก่ภาวะแห่งความว่าง จิตที่ประกอบ 

ด้วยสภาวะแห่งความว่างจาก“ตัวกูของกู”นั้นแหละคือ 

จิตแท้ ถ้าว่างแล้วมันจะเอาอะไรล้นนี่เพราะเนื่องจากไม่ 

รู้จักว่า อะไรเป็นอะไรจึงบ่นกันแต่เรื่องล้นการศึกษาก็ถูก 

บ่นว่าล้น และที่ร้ายกาจที่สุด ก็คือที่พูดว่าศาสนานี้เป็น 

ส่วนที่ล้น จริยธรรมเป็นส่วนล้นคือส่วนที่เกินคือเกิน 

ต้องการ ไม่ต้องเอามาใส่ใจไม่ต้องเอามาสนใจ เขาคิดว่า 

เขาไม่ต้องเกี่ยวกับศาสนา หรือธรรมะเลย เขาก็เกิดมาได้ 

พ่อแม่ก็มีเงินให้เขาใช้ให้เขาเล่าเรียน เรียนเสร็จแล้วก็ 

ทำราชการเป็นใหญ่เป็นโต ได้โดยไม่ต้องมีความเกี่ยว 

ข้องกับศาสนาเลย ฉะนั้นเขาเขี่ยศาสนา หรือธรรมะ 

ออกไปในฐานะเป็นส่วนล้น คือไม่จำเป็นนี่แหละ เขาจัด 


ส่วนล้นให้แก่ศาสนาอย่างนี้ คนชนิดนี้จะต้องอยู่ในลักษณะ 

ที่ล้นเหมือนโปรเฟสเซอร์คนนั้น ที่อาจารย์น่ำอินจะต้อง 

รินน้ำชาใส่หน้า หรือว่ารินน้ำชาให้ดู โดยทำนองนี้ทั้งนั้น 

เขามีความเข้าใจผิดล้น ความเข้าใจถูกนั้นยังไม่เต็ม 

มันล้นออกมาให้เห็น เป็นรูปของ มิจฉาทิฎฐิ เพราะเขาเห็น 

ว่าเขามีอะไรๆ ของเขาเต็มเปี�ยมแล้ว ส่วนที่เป็นธรรมะเป็น 

จริยธรรมนี่เข้าไม่จุอีกต่อไป ขอจงคิดดูให้ดีเถอะว่านี้แหละ 

คือมูลเหตุที่ทำให้จริยธรรมรวนเร และพังทลาย ถ้า 

เรามีหน้าที่ที่จะต้องผดุงส่วนนี้แล้วจะต้องสนใจเรื่องนี้ 

(ติดตามอ�านตอนต�อไป) 

๑๑

พระมหากิตติศักดิ์ 

โคตมสิสฺโส (ศ. สียวน) 

ชาติสุดท�าย 

แห�งการบำเพ็ญบารมี (๒) 

(ต�อจากฉบับที่แล�ว) 

กัณฑ� วนประเวศน� 

พระเวสสันดร มัทรี ชาลี กัณหา กษัตรา กษัตรี 

ทั้งสี่พระองค์ บุกป�าฝ�าดงพงหนามด้วยความเหนื่อยยาก 

ลำบากยิ่ง หนทางไกลล้นสำหรับคนเมื่อยล้าราตรีช่าง 

ยาวนานนักหนา สำหรับคนนอนไม่หลับ จากกรุงสีพี 

ก็ลุถึงซึ่งแคว้นเจตะ ซึ่งมีตระกูลกษัตริย์อยู่หกหมื่น 

ตระกูล แคว้นเจตราษฎร์ มีมาตุลนคร เป็นเมืองหลวง 

มีพระเจ้าเจตราช เป็นราชา การเดินทางเท้าที่ไม่ใช่ฟุตบาท 

แต่ยุรยาตรฝ�าดงพงไพรไกลกันดาร รวมเบ็ดเสร็จ ๔๘๐ 

กิโลเมตร ร่างกายคนไม่ใช่รถยนต์ มีหรือจะทนไหว ทั้งสี่ 

องค์ทั้งสี่กมล พระเสโทที่ถั่งทน ถ้าไหลรวม คงท่วมเมือง 

ทรงพักกันที่ศาลา ด้วยเหนื่อยล้าด้วยหมดแรง 

เจ้าเมืองเจตราษฎร์ กษัตริย์แห่งมาตุลนคร พระ 

ป�ยสหายเพื่อนรักของพระเวสสันดรทรงทราบเรื่องจึง 

มิรอรา เสด็จมาอย่างร้อนเร่า รับเข้าสู่เมือง ถามไถ่รู้เรื่องแล้ว 

พระสหายแบ่งนครบางเขตให้ปกครอง พระเวสสันดร 

ปฏิเสธไป ด้วยหัวใจที่ซาบซึ้ง นึกไม่ถึงน้ำใจเพื่อนจะ 

งดงามในยามนี้ ยามจน ยามเจ็บ ยามจาก ยามยาก ยามล้ม 

๑๒ 

ไม่ข่มข้าม แต่กลับก้มประคองให้ลุกขึ้นอย่างสง่างาม 

อย่างเยื่อใยไมตรี เพื่อนตายอย่างนี้ ถ่ายแทนชีวาอาตม์ 

หายากฝากผีไข้ยากแท้จักหา 

พระเวสสันดร บอกว่าจะบวชบำเพ็ญพรต พระเจ้า 

เจตราษฎร์ จึงส่งเสด็จไปอยู่ยังเขาวงกต แล้วตั้งด่านให้ 

พรานเจตบุตรเป็นยามเฝ�าระวัง รับสั่งให้พิทักษ์อารักขา 

ดัง ต.ป.(ตรวจคนเข้าป�า) มิให้ใครมามุ่งร้ายทำลายเพื่อน 

ทรงสั่งนักสั่งหนาว่าเจ้าอย่าเป็น ล.ป.พ. หลับเป็นพักๆ 

จนเพื่อนรักข้าอยู่ในอันตราย 

พระเวสสุกรรมเทพบุตร จอมยุทธผู้เป็นยอด 

เรื่องเรือนเหย้า ประธานบริษัทรับเหมาก่อสร้างจำกัด 

(มหาชน) เนรมิตบรรณศาลาเสาไม้ มุงสวยด้วยใบไม้ 

ไม่ใช้กระเบื้องตราช้าง ไม่ใช้ปูนตราเสือ ด้วยเวสสันดร 

มีพระราชประสงค์ทำพอเพียงเพื่อหลบแดดหลบฝน 

อดทนปฏิบัติธรรม ไม่ต้องสวยล้ำงามเลิศ แต่มันเกิดจาก 

ฤทธิ์ จึงไม่ต้องคิดเรื่องงบ เลยสร้างเสียครบสูตรสวยอร่าม 

งามสง่า มีช่อฟ�าใบระกาหางหงส์ทรงสุบรรณ

สี่กษัตริย์บวชเป็นดาบส ดาบสินีต่างสัญญาวาที 

มัทรี เวสสันดร จะไม่นอนร่วมห้องไม่อยู่ครองแบบคนคู่ 

ชูเชย เหมือนดังเคยที่อยู่นคร อาศรมมี ๒ ไปจับจอง 

คนละหลัง ชาลี กัณหาน่ารักจัง อยู่กับแม่เพื่อต่างดูแล 

ซึ่งกันและกัน ล่วงคืนล่วงวันสิ้นเสร็จได้ ๗ เดือน 

เพลง คาถา อานิสงส์ 

ถึงเมืองเจตราษฎร์ กษัตริย์ป�ยสหาย 

ยกเมืองถวาย ปกครองผ่านเกล้า 

ซึ้งน้ำใจเพื่อน แต่ไม่เอื้อนรับเอา 

จึงเดินทางเข้า เขาวงก์ทรงธรรม 

๕๗ คาถา เพลง “พระยาเดิน” 

กิริยาดำเนิน สี่กษัตริย์ย่างย่ำ 

ฟ�งกัณฑ์นี้หนา ป�ญญาเลิศล้ำ 

ศัตรูมิอาจทำ ทั้งชาตินี้ชาติไหน 

กิจกรรม ของคณะครูอาสาฯ 

และนักเรียนวัดไทยลอสแองเจลิส ในงานเทศมหาชาติ 


กัณฑ� ชูชก 

ณ แคว้นกาลิงคะ มีพราหมณะผู้หนึ่งนั้นเรียก 

กันว่า“ชูชก” สกปรกจอมตะกละอยู่บ้าน“ทุนวิฐะ”เป็น 

นักขอทาน ขอได้บานตะไทจึงฝากเพื่อนไว้เพื่อนใช้จน 

หมดพอแกมาขอคืนก็คิดคด ทรยศไม่ยอมใช้ ไม่รับผิดชอบ 

ชูชกถามไถ่ ก็ไม่ยอมตอบ ชูชกยืนหอบ ชี้มือด่าว่าห่าเฮ้ย 

เฮ้ยห่าทำท่าเอาจริง ว่าถ้าเจ้าไม่ยอมคืนเงินที่ฝากเราจะ 

ลากเจ้าขึ้นไปกรม DSI ให้เขาสอบสวนคดีพิเศษให้เจ้าเสื่อม 

เสีย จนสองผัวเมียเพื่อนผู้ผิดพลาด มิอาจนิ่งเฉยอยู่ต่อไปได้ 

ต่างเป�ดปากปราศรัย ไหว้วอน ขอผัดไปก่อน ไว้ตอนปี 

2012 จะต้องหาเงินมาใช้หนี้ให้ ไม่หนีไปไหน ชูชกไม่ยิน 

ยอมพร้อมใจ เอะอะเอ็ดตะโรใหญ่ ว่าต้องได้ในวันนี้ เพราะ 

แกรู้ว่า ปีที่ผัวเมียจะใช้หนี้ มันเป็นปีน้ำท่วมโลกเงินจะเสีย 

หนี้จะสูญ อา.ชูชกมันรู้ได้ไงหว่าสองผัวเมียจึงว่า......... 

“คุณเจ้าขาคุณตาเจ้า เมื่อจะขอทุเลาแล้วก็ไม่โปรด 

จะให้ท่านโกรธไปไย เหมือนเกวียนหักลงกับที่ของนั้น 

มันจะหนีไปไหน เสียหนึ่งนิ่งไว้นานไปคงได้สอง เสมือน 

๑๓

หนึ่งของท่านหายแต่มีที่เก็บไว้ ข้าพเจ้าจะหามาใช้ไม่ 

ให้เดือดร้อน ยอมเสียกำไปก่อนนั้นแลจึงได้กอบ...... 

ว่าแล้วก็ร้องไห้เข้าไปในห้อง จูงเจ้าทอง “อมิตตดา” 

ออกมาสะเออะอวดหน้าเสนอนวล ให้ทำจริตกระบิด 

กระบวนสะบิ้งสะบัด ให้นั่งท้าวแขนแอ่นหยัดแล้วเยี่ยม 

หน้า.....” (พระเทพมุนีด้วง) 

ครั้นแล้วก็ยกอมิตตดาลูกสาวคนเดียวให้ชูชก 

ไป โดยบอกชูชกว่า ..........“จะเลี้ยงไว้กับเอวอู่หรือจะให้ 

เป็นคู่เคียงหมอน หรือจะให้นอนที่ปลายตีน ข้าก็ยินยอม 

พร้อมสิ้นเสร็จแล้วไม่ว่า” 

ชูชก เห็นอมิตตดา ก็ซ่าซู่ฝูงงูเลื้อยขึ้นไปอยู่บน 

หัว รีบพาตัวอมิตตดาไป ลืมเงินทองที่สูญเสีย เพราะ 

ได้เมียที่สุดสวยแกร่ำรวยเงินทองแต่บกพร่องทางสติ 

ริรักทั้งที่ร่างร้าย ทั้งกายก็แก่ชรา ใครเล่าเขาจะมารักจริง 

ข่าวยิงนายพลเฒ่า เพื่อเอาเบี้ยประกันสองล้านฝีมือเมีย 

สวยประหาร ชูชกคงไม่ได้อ่านข่าวนี้ บทเรียนที่ยาก 

ไยลำบากเรียนด้วยตัวเอง หาคนอื่นเป็นครูเรียนรู้โดย 

ไม่ต้องเคร่งเครียด ไม่ต้องเบียดเบียนทรัพย์ชีวิตไม่ดับ 

เพราะผู้ใด 

“บทเรียนจากตำรามีค่ายิ่ง 

บทเรียนจากชีวิตจริงยิ่งเหนือกว่า 

บทเรียนที่ปวดร้าวเคล้าน้ำตา 

คือบทเรียนที่มีค่าราคาแพง...” (สุธา) 

๑๔ 

ชาติสุดท้ายแห่งการบำเพ็ญบารมี 

แต่ถ้าจะให้ดีเหลือล้น จงเอาชีวิตคนอื่นทั้งหมด 

เป็นบทเรียน ถ้าศึกษาชีวิตจากตนจะต้องทนปวดร้าว 

แต่ถ้าศึกษาชีวิตเขา ไม่ต้องปวดร้าวไม่ต้องทน 

“นางอมิตตดาเป็นลูกเหล่าตระกูลไม่เสีย 

ชาติคิดว่าตัวเป็นทาส ไม่ได้นึกว่าเป็นสาวได้ผัวแก่ คิด 

ว่ากรรมของพ่อแม่ กรรมแล้วก็ตามกรรม เจ้าก็หุงหา 

ต้มตักตำทุกค่ำเช้า ไม่ขวนเขินละอายเพื่อนเวลาเช้า 

เจ้าก็ทำ เวลาค่ำเจ้าก็มิไห้เตือน ทั้งการเรือนก็ไม่ให้ว่า 

ทั้งฟ�นก็หักทั้งผักก็หา เฝ�าปฏิบัติเฒ่าชราทุกวันเวลานั่น 

แล....” (พระเทพมุนีด้วง) 

แต่สามีชาวบ้าน กลับไปพาลเปรียบเทียบแล้ว 

เหยียบย่ำยำเมีย ด่าสาดเสียเทเสียให้เอาอย่างอมิตตดาเมีย 

ตาชูชก บรรดาเมียเสียหน้าน้ำตาตก ยกความผิดไปให้ 

อมิตตดาแทนที่จะยกให้น้ำมันแก�สโซฮอลล์ จึงรวมตัวคิด 

อ่านสมานฉันท์ตะบันศอก ตอกเข่าเขย่าหยิก จิกตีอมิตตดา 

ที่ท่าน้ำอมิตตดาคนเคยดี ผีเลยเข้าพาลเอากับตาชูชก 

หลอกให้ไปยอยกขอชาลีกัณหา มาเป็นข้ารับใช้ หวังให้ 

มันถูกสัตว์ร้ายกัดตายเสียกลางป�า ด้วยมารยาสตรี 

โลกีย์เข้ามาพล่าน เฒ่าก็กระทำห้าวหาญ ดังว่ามิได้กลัวภัย 

จึงรับคำว่า พี่จะไปโดยไม่รู้ตัวว่า การไปครั้งนี้จะไปไม่กลับ 

หลับไม่ตื่น...แล้วนี่ใครจะสะอื้นให้เล่า 

เพลง คาถาอานิสงส์ 

กำเนิดชูชก สกปรกอัปลักษณ์ 

ขอทานได้มาก เอาไปฝากเพื่อนไว้ 

เพื่อนยักยอกเงินเพลิน ไม่มีเงินให้ 

ยกลูกสาวไป เพื่อใช้แทนเงิน 

๗๙ คาถา เพลงตะละล้า “เซ่นเหล้า” 

กิริยากินเอา ตะกลามฉก งกเงิ่น 

ฟังกัณฑ์นี้แล้ว เพริศแพร้วเพลิดเพลิน 

ชาติหน้าโน้นเทอญ เกิดตระกูลใหญ่โต

กัณฑ� จุลพน 

ท้ายเรื่องกัณฑ์ชูชก ชูชกเดินทางเข้าเมืองถาม 

ข้อมูลเรื่องพระเวสสันดร แล้วจะย้อนเข้าสู่ป�าแต่ชาวพารา 

โกรธขึ้ง รุมกันบึ่งทำร้าย ขว้างก้อนดินและท่อนไม้ จนแทบ 

มอดม้วยมรณาด่าว่านี่เพราะไม่ใช่คนขี้ขอดอกหรือ ที่ทำ 

ให้พระเวสสันดรต้องถูกเนรเทศเจ้าช่างเป็นเปรตไม่ยอม 

ปล่อย เจ้าช่างถ่อยไม่มีธรรมะ เจ้าจะซ้ำเติมพระองค์ไปถึง 

ไหน หรือแค่นี้ยังไม่สาแก่ใจ ชูชกวิ่งป�าราบจนลืมชรา 

เข้าป�าลึก ชีวิตไม่ราบเรียบ เจอหมายกฝูงกันมาเพียบเขา 

จึงเปรียบว่าหมาหมู่ ชูชกวิ่งลู่ลานลนขึ้นต้นไม้มีชัยเหนือ 

หมา อา..ไม่น่าเชื่อๆ 

พรานเจตบุตรได้ยินเสียงหมา จึงรีบมาดูมันต้อง 

เป็นศัตรูเอาไว้ไม่ได้ เงื้อง่าราคาแพง เล็งแล่งหน้าไม้ 

ชูชกตกใจ ห้ามไว้อย่ายิง เราคือราชทูต มีหลักฐาน 

พิสูจน์ได้พระเจ้ากรุงสญชัย สั่งให้มาทูลเชิญสี่กษัตริย์เสด็จ 

นิวัติรัฐสีพี ในยามวิกฤติเช่นนี้ ชูชกกลับมีวิธีเอาตัวรอด 

อย่างฉลาดสมดังโอวาทของ “หิโตปเทส” อันวิเศษว่าไว้ว่า 

ชีวิตที่ขวัญและกำลังใจดีแล้ว แม้ตกทะเลหรือภูเขา 

หรือถูกอสรพิษกัดก็ปลอดภัย.. 



เจตบุตรสุดสิ้นสงสัยไม่เคลือบแคลงสำคัญคะเน 

แจ้งว่าจริงดังวาจา หลงเชื่อช่วยเหลือลงมาพาเที่ยวชมป�า 

พนาสณฑ์ จึงเข้ามากัณฑ์จุลพนชมต้นไม้ “ดูเหล่ามะพลับ 

พลองมะต้องแต้วมะตูมดาด มะเดื่อดกเด่นแดงดังแสงชาด 

ประชุมช่อลออผลทั้งกล้วยก็เกลื่อนกล่น ดังแกล้งกลั่นสรร 

มาปลูกไว้ในดงดอน”(สมเด็จกรมพระปรมานุชิต-ชิโนรส) 

เจตบุตรเป็นไกด์ พาชมไม้ชมนกให้ชูชกเพลิดเพลิน 

เจริญใจ แล้วบอกทางไปเขาวงกต แต่ภาพวาดกัณฑ์นี้เกือบ 

ทั้งหมดทำไมพลาด มักคลาดเคลื่อนไม่ตรงเป�าเข้ากับเรื่อง 

เพราะกัณฑ์นี้ชูชกลงมาจากต้นไม้แล้ว 


เจตบุตรพรานใหญ่ จอมไพรเสียท่า 

ถูกชูชกมุสา เป็นทูตราชา สัญชโย 

เลี้ยงดูปูเสื่อ เอื้อเฟ��อสุโข 

อิ่มตุงพุงโล เดินโม้ถามทาง 

๓๕ คาถา เพลงพา “คุกพาทย์” 

บทเพลงอำนาจ ขู่เข็ญขัดขวาง 

ฟังเทศน์กัณฑ์นี้ ชีวิไสวสว่าง 

ทุกภพเป�ดทาง มีทรัพย์สินบริวาร 

๑๕

กัณฑ� มหาพน 

ชูชก เดินทางอย่างมีข้อมูล ด้วยความเกื้อกูลของ 

พรานเจตบุตรในที่สุดก็ถึงอาศรมของ อจุตฤาษี เจรจาพาที 

ว่าตนเป็นคนดี เป็นเพื่อนซี้ของพระเวสส์ชอบฟ�งเทศน์ 

ปฏิบัติธรรม แสนจะช้ำเพราะพลัดพรากจากไปนานไม่ได้ 

พานพบ อยากจะไปนอบนบ สนทนาแต่ไม่รู้ว่าอยู่แห่ง 

หนตำบลไหน 

ครั้งแรกที่อจุตฤาษีพบธชีชูชกชราก็ทำท่าไม่ 

พอใจขับไล่พาโล แต่พอฟ�งคำโม้ แซกซิกพลิกลิ้นก็สิ้นสงสัย 

เสียรู้เพราะหูไม่ถ่วงด้วยหิน พอได้ยินก็ศรัทธาแถมพาไป 

ชมป�ามหาพน ดูหลากล้นป�าใหญ่ ชมนกชมไม้ชมสัตว์ร้าย 

ชมสัตว์น่ารัก ให้รู้จักอย่างแจ่มแจ้งชูชกซักไซ้ให้หายคลาง 

แคลง 

๑๖ 


“เป็นต้นว่าสัตว์สุรสีหชาติสี่จำพวกพาลผรุส 

ร้ายราวี หนึ่งนามชื่อว่าติณราชสีห์เสพซึ่งเส้นหญ้าเป็น 

อาหาร หนึ่งชื่อว่ากาฬสิงหะ และบัณฑุสุรมฤคินทร์เสพ 

ซึ่งมังสนิกรเป็นภักษา.....”(พระเทพโมลีกลิ่น) อจุตฤาษี 

ชี้แนะว่าราชสีหะมีลักษณะคล้ายวัว แต่ละตัวกินอะไร? 

๑. ติณราชสีหะ มังสวิรัติ ซัดแต่หญ้า เป็นอาหาร 

๒. สิงหกาฬ กินแต่เนื้อ ไม่เหลือหลอ 

๓. ป�ณฑุสุรมฤคินทร์ กินเนื้อใหญ่ สบายคอ 

ราชสีห์ก็ คือ LION นะตัวเอง 

อมิตตดาหลอกใช้ ให้ชูชก ถูกสัตว์ฉกกัดสะบัด 

ตายชูชกร่างร้าย แต่ป�ญญาเลิศล้ำ หลอกฤาษีชี้นำชี้ 

แนะเป็นมัคคุเทศก์ อัพเดทสมองจนช่ำชองชีวิสัตว์สารพัด 

ในป�า จึงไม่เสียท่าโดนปลากระเบนเอาหางแเล่นเงียบ 

เสียบหัวใจ เหมือนจอมไพรพรานจระเข้ จบเห่สิ้นชีพสตีฟ 

เออร์วิน แบบสี่เท้ายังรู้พลาด ความประมาทคือความ 

ตายชูชกได้รับการถ่ายทอดวิชาไพรไว้เจนจบครบถ้วน 

พอสมควรแก่เวลาก็ลาจาก ขอบคุณมากนะจ�ะพระฤาษี 

กราบก้มประนมวันทน์อัญชลี ไอ มัสท์ โก นาว (อิ๋งๆ) 


ชูชกรางร้าย แต่ปัญญาเลิศล้ำ 

หลอกฤ า ษ ี ชี้นำ ทำปฏิสัณฐาน 

� ษีเป็นไกด์ ชมไพรกันดาร 

บอกอีกไม่นาน ก็ถึงวงกตคีรี 

๘๐ คาถา เพลงพา “เชิดกลอง” 

เป็นท่วงทำนอง ชูชกเดินเร็วรี่ 

อยากเกิดดาวดึงส์ พึงฟังกันนี้ 

ชาติหน้าโสภี บารมีมากมาย 

(อ่านต่อฉบับหน้า)

พระประวัติและปฏิปทา 


สมเด็จพระสังฆราชพระองค�แรก แห�งกรุงรัตนโกสินทร� 

สมเด็จพระอริยวงษญาณ สมเด็จพระสังฆราช (ศรี) 

พ.ศ. ๒๓๒๕-๒๓๓๗ 

วัดระฆังโฆสิตาราม วรมหาวิหาร แขวงศิริราช เขตบางกอกน้อย กรุงเทพมหานคร 

พระประวัติในเบื้องต้น 

สมเด็จพระอริยวงษญาณ สมเด็จพระสังฆราช 

(ศรี) สมเด็จพระสังฆราชพระองค์แรก แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ 

มีพระนามเดิมว่า “ศรี” (บางตำราเขียนว่า “สี”) พระ 

ประวัติในเบื้องต้นมีความเป็นมาอย่างไรไม่ปรากฏ 

หลักฐานแน่ชัด ทราบแต่เพียงว่าเดิมเป็นเพียงพระ 

อาจารย์ศรี ทรงผนวชเป็นพระภิกษุ อยู่ที่วัดพนัญเชิง 

อำเภอกรุงเก่า จังหวัดพระนครศรีอยุธยา เมื่อกรุงศรีอยุธยา 

เสียแก่พม่าในแผ่นดินพระเจ้าเอกทัศน์ พระสงฆ์ถูกฆ่า 

วัดวาอาราม พระไตรป�ฎก ถูกเผาทำลายวอดวายจนสิ้นเชิง 

พระภิกษุสามเณรต่างก็พากันหลบภัยไปอยู่ตามวัดต่างๆ 

ในต่างจังหวัด พระอาจารย์ศรีก็ได้หลบภัยสงครามไป 

จำพรรษาอยู่ที่วัดแห่งหนึ่ง ในเมืองนครศรีธรรมราช ที่ซึ่ง 

พระพุทธศาสนาเจริญรุ่งเรืองมาโดยตลอด 

ครั้นต่อมาในปี พ.ศ. ๒๓๑๒ สมเด็จพระเจ้า 

ตากสินมหาราชได้ทรงยกทัพ ไปปราบก�กเจ้านครซึ่งตั้ง 

ตัวเป็นใหญ่ ที่เมืองนครศรีธรรมราชจึงได้อาราธนาพระ 

อาจารย์ศรี ขึ้นมาจำพรรษาอยู่ ณ วัดบางหว้าใหญ่ (ป�จจุบัน 

คือวัดระฆังโฆสิตาราม) เนื่องด้วยทรงคุ้นเคยและรู้จัก 

เกียรติคุณของพระอาจารย์ศรีมาตั้งแต่ครั้งสมัยกรุงศรี 

อยุธยา ในขณะนั้นพระอาจารย์ดีทรงดำรงตำแหน่งสมเด็จ 

พระสังฆราชอยู่ก่อน แต่ต่อมาภายหลัง สมเด็จพระเจ้า 

ตากสินมหาราชทรงทราบว่า พระอาจารย์ดีเคยบอกที่ซ่อน 

๑๗

ทรัพย์ของผู้อื่นให้แก่พม่า เมื่อเวลา 

ถูกขังอยู่จึงโปรดให้ถอดออกจาก 

ตำแหน่งสมเด็จพระสังฆราชแล้ว ได้ 

ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ สถาปนา 

พระอาจารย์ศรีขึ้นเป็นสมเด็จพระ 

สังฆราชแทน ใน พ.ศ. ๒๓๑๒ นั้นเอง 

นับเป็นสมเด็จพระสังฆราชพระองค์ 

ที่ ๒ แห่งกรุงธนบุรี 

ทรงถูกถอดจากตำแหน่งสมเด็จ 

พระสังฆราช 

ครั้นถึง พ.ศ. ๒๓๒๔ อันเป็น 

ปีสุดท้ายแห่งรัชกาลสมเด็จพระเจ้า 

กรุงธนบุรี สมเด็จพระสังฆราช (ศรี) 

ได้ถูกถอดจากตำแหน่งเนื่องจากได้ 

ถวายวิสัชนาร่วมกับพระพุฒาจารย์ 

วัดบางหว้าน้อย (วัดอมรินทราราม) 

และพระพิมลธรรม วัดโพธาราม 

(วัดพระเชตุพน หรือวัดโพธิ์) เรื่องพระ 

สงฆ์ปุถุชนไม่ควรไหว้คฤหัสถ์ที่เป็น 

อริยบุคคลเนื่องจากคฤหัสถ์เป็นหิน 

เพศต่ำ พระสงฆ์เป็นอุดมเพศที่สูง 

เพราะทรงผ้ากาสาวพัสตร์ และ 

พระจาตุปาริสุทธิศีลอันประเสริฐ 

ดังความว่า “ถึงมาตรว่าคฤหัสถ์ 

เป็นพระโสดาก็ดี แต่เป็นหินเพศต่ำ 

อันพระสงฆ์ ถึงเป็นปุถุชนก็ตั้ง 

อยู่ในอุดมเพศอันสูง เหตุทรงผ้า 

กาสาวพัสตร์ และพระจตุปาริ 

สุทธิศีลอันประเสริฐ ซึ่งจะไหว้นบ 

คฤหัสถ์อันเป็นพระโสดานั้นก็บ่มิ 

ควร” ข้อวิสัชนาดังกล่าวนี้ไม่ต้อง 

พระทัยสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี 

๑๘ 

พระองค์จึงให้ถอดเสียจากตำแหน่ง 

พระสังฆราช ลงมาเป็นพระอนุจร 

(พระธรรมดา) แล้วทรงตั้งพระ 

โพธิวงศ์เป็นสมเด็จพระสังฆราช และ 

ตั้งพระพุทธโฆษาจารย์เป็นพระวันรัต 

เหตุการณ์ครั้งนี้แสดงให้เห็นว่า 

สมเด็จพระสังฆราช (ศรี) และพระ 

ราชาคณะทั้งสองรูปดังกล่าว เป็น 

พระเถระที่เคร่งครัดมั่นคงในพระ 

ธรรมวินัย แม้จะต้องเผชิญกับราชภัย 

อันใหญ่หลวง ก็มิได้หวั่นไหว นับเป็น 

พระเกียรติคุณที่สำคัญประการหนึ่ง 

ของสมเด็จพระสังฆราชพระองค์นั้น 

ทรงเป็นสมเด็จพระสังฆราช 

ครั้งที่ ๒ 

ครั้น พระบาทสมเด็จพระ 

พุทธยอดฟ�าจุฬาโลกมหาราช ทรง 

ปราบดาภิเษก และสถาปนากรุง 

รัตนโกสินทร์ขึ้นเมื่อ พ.ศ. ๒๓๒๕ ได้ 

ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้คืน 

สมณฐานันดรศักดิ์ และตำแหน่ง 

ดังเดิมให้แก่ สมเด็จพระอริยวงษญา 

ณสมเด็จพระสังฆราช (ศรี) 

สมเด็จพระสังฆราช (ศรี) 

เป็นที่ทรงเคารพนับถือ ของพระบาท 

สมเด็จพระพุทธยอดฟ�าจุฬาโลก 

มหาราช และสมเด็จกรมพระราชวัง 

บวรสถานมงคลเป็นอันมาก ทั้งเป็น 

ที่ทรงไว้วางพระราชหฤทัยในการที่ 

จะฟ��นฟูทำนุบำรุงพระพุทธศาสนา 

ให้เจริญรุ่งเรืองสืบไป เป็นป�จจัย 

ประการหนึ่งที่ทำให้ทรงพระราชดำริ 

ในอันที่จะทำสังคายนาพระธรรมวินัย 

ให้บริสุทธิ์บริบูรณ์ เพื่อเป็นหลักของ 

พระพุทธศาสนา ในพระราชอาณา 

จักรยั่งยืนสืบไปชั่วกาลนาน และ 

โดยที่เป็นที่ทรงเคารพนับถือและเป็น 

ที่ทรงไว้วางพระราชหฤทัยดังกล่าว 

แล้วจึงกล่าวได้ว่า สมเด็จพระสังฆราช 

(ศรี) คงจักทรงเป็นกำลังสำคัญ ใน 

การชำระและฟ��นฟูพระพุทธศาสนา 

ในครั้งรัชกาลที่ ๑ เป็นอย่างมาก ทั้ง 

ในด้านความประพฤติปฏิบัติของพระ 

ภิกษุสามเณร การบูรณปฏิสังขรณ์ 

พุทธสถานการชำระตรวจสอบพระ 

ไตรป�ฎกให้ถูกถ้วนบริบูรณ์ ตลอด 

ถึงในด้านความประพฤติปฏิบัติใน 

ทางที่ถูกที่ควรของพุทธศาสนิกชน 

ทั่วไป ดังจะเห็นได้ว่าในระหว่างที่ 

สมเด็จพระสังฆราช (ศรี) ทรงดำรง 

ตำแหน่งสมเด็จพระสังฆราชนั้น ได้ 

ทรงมีพระราชปุจฉาเกี่ยวกับการพระ 

ศาสนาด้านต่างๆ ไปยังสมเด็จพระ 

สังฆราชมากกว่า ๕๐เรื่อง สมเด็จ 

พระสังฆราช (ศรี) พร้อมด้วยพระสงฆ์ 

ราชาคณะก็ได้ถวายพระพรแก้พระ 

ราชปุจฉา เป็นที่ต้องตามพระราช 

ประสงค์ทุกประการ 

สิ่งแสดงถึงพระราชศรัทธา 

เคารพนับถือใน พระบาทสมเด็จ 

พระพุทธยอดฟ�าจุฬาโลกมหาราช 

ที่ทรงมีต่อ สมเด็จพระสังฆราช (ศรี) 

อีกประการหนึ่งก็คือ เมื่อทรงตั้งเป็น 

สมเด็จพระสังฆราชแล้ว ได้โปรด 

เกล้าฯ ให้รื้อตำหนักทองของสมเด็จ 

พระเจ้ากรุงธนบุรี ไปปลูกเป็นกุฎี 

ถวาย ณ วัดบางว้าใหญ่ แต่น่าเสียดาย 

ที่ตำหนักทองนี้ถูกไฟไหม้เสียเมื่อครั้ง 

รัชกาลที่ ๓

บทความพิเศษ : สมเด็จพระสังฆราชพระองค์แรก แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ 

พระกรณียกิจสำคัญ : 

การสังคายนาพระไตรป�ฎก 

เป็นที่ประจักษ์ว่า เมื่อพระบาทสมเด็จพระ 

พุทธยอดฟ�าจุฬาโลกมหาราช ทรงปราบดาภิเษกเสด็จ 

เถลิงถวัลยราชสมบัติ เป็นปฐมรัชกาลแห่งพระบรมราช 

จักรีวงศ์ กรุงรัตนโกสินทร์แล้ว พระราชกรณียกิจประการ 

แรกที่ทรงกระทำก็คือ การจัดสังฆมณฑลและฟ��นฟู 

พระพุทธศาสนา ที่เสื่อมทรุดมาแต่การจลาจลวุ่นวาย 

ของบ้านเมือง แต่ครั้งเสียกรุงศรีอยุธยาจนถึงครั้งกรุง 

ธนบุรี ในด้านสังฆมณฑลนั้นก็ทรงกำจัดอลัชชีภิกษุ 

และทรงตรากฎพระสงฆ์ขึ้น เพื่อป�องกันมิให้พระภิกษุ 

สามเณรประพฤตินอกพระธรรมวินัย และมีความประพฤติ 

กวดขันในพระธรรมวินัยยิ่งขึ้น ในด้านทำนุบำรุงพระพุทธ 

ศาสนาให้เจริญมั่นคง ก็โปรดเกล้าฯ ให้รวบรวมพระ 

ไตรป�ฎกบรรดาฉบับที่มีทั้งที่เป็นอักษรลาว อักษรรามัญ 

ตรวจชำระแล้วแปลงเป็นอักษรขอมจารึกลงลานสร้างไว้ 

ให้ครบถ้วน ประดิษฐานไว้ ณ หอพระมณเทียรธรรม พร้อม 

ทั้งโปรดให้สร้างคัมภีร์พระไตรป�ฎก ถวายพระสงฆ์สำหรับ 

เล่าเรียนไว้ทุกๆ พระอารามหลวง สิ้นพระราชทรัพย์ 

ส่วนพระองค์ไปเป็นอันมาก ต่อมาทรงพระราชดำริเห็นว่า 


พระไตรป�ฎกที่โปรดเกล้าฯ ให้สร้างขึ้นเมื่อต้นรัชกาลนั้น 

ยังบกพร่องตกหล่นอยู่เป็นอันมากทั้งพยัญชนะและเนื้อ 

ความ อันเนื่องมาจากความวิปลาสตกหล่นของต้นฉบับเดิม 

จึงได้โปรดเกล้าฯ ให้คณะสงฆ์ประชุมสังคายนาตรวจชำระ 

พระไตรป�ฎกขึ้น 

เหตุการณ์สำคัญครั้งนี้เกิดขึ้นในปีที่ ๖ แห่ง 

รัชกาล พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ�าจุฬาโลกมหาราช 

นับเป็น การสังคายนาครั้งที่ ๒ ในราชอาณาจักรไทย 

(พ.ศ. ๒๓๓๑) (ครั้งแรกทำที่นครเชียงใหม่สมัยพระเจ้า 

ติโลกราชมหาราชแห่งอาณาจักรล้านนา) และ นับเป็นครั้ง 

แรกในยุคกรุงรัตนโกสินทร์ (ครั้งที่ ๒ ทำในสมัยรัชกาล 

ที่ ๙ เมื่อ พ.ศ. ๒๕๓๐) ทั้งนี้ได้มีการอาราธนาสมเด็จพระ 

สังฆราช พระราชาคณะให้ดำเนินการ สมเด็จพระสังฆราช 

ได้เลือกพระราชาคณะฐานานุกรม เปรียญอันดับ ที่เล่าเรียน 

พระไตรป�ฎกได้พระสงฆ์ ๒๑๘ รูป กับราชบัณฑิตยาจารย์ 

๓๒ คน ทำการสังคายนาที่ วัดนิพพานาราม (วัดมหาธาตุ 

ยุวราชรังสฤษฎิ์) แบ่งพระสงฆ์ออกเป็น ๔ กอง ดังนี้ 

๑๙

พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ�าจุฬาโลกมหาราช พระราชานุสาวรีย์ สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช 

สมเด็จพระสังฆราช เป�นแม�กองชำระพระสุตตันป�ฎก 

พระวันรัต เป�นแม�กองชำระพระวินัยป�ฎก 

พระพิมลธรรม เป�นแม�กองชำระพระสัททาวิเศส 

พระธรรมไตรโลก เป�นแม�กองชำระพระปรมัตถป�ฎก 

การชำระพระไตรป�ฎกครั้งนี้ใช้เวลา ๕ เดือน ได้ 

จารึกพระไตรป�ฎกลงลานใหญ่แล้วป�ดทองทึบทั้งปกหน้า 

ปกหลัง และกรอบ เรียกว่าฉบับทอง ทำการสมโภช แล้ว 

อัญเชิญเข้าประดิษฐานในตู้ประดับมุก ตั้งไว้ในหอพระ 

มณเทียรธรรมกลางสระในวัดพระศรีรัตนศาสดาราม 

จากเรื่องราวของการสังคายนาครั้งนี้กล่าวได้ว่า 

สมเด็จพระสังฆราช (ศรี) ทรงเป็นกำลังสำคัญในการดำเนิน 

การนับแต่ทรงเป็นประธานสงฆ์ ถวายคำแนะนำแด่ 

พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ�าจุฬาโลกมหาราช ให้ทรง 

ตระหนักถึงความสำคัญ ของการธำรงรักษาพระธรรมวินัย 

ให้บริสุทธิ์บริบูรณ์ เป็นเหตุให้ทรงพระราชวิริยะอุตสาหะ 

จัดการสังคายนาพระไตรป�ฎกขึ้น และในการทำสังคายนา 

สมเด็จพระสังฆราช (ศรี) ก็ทรงแสดงพระปรีชาสามารถ 

๒๐ 

โดยทรงเป็นแม่กองชำระพระสุตตันตป�ฎก ฉะนั้นจึง 

กล่าวได้ว่า การทำสังคายนาครั้งนี้ สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี 

สมพระราชประสงค์ทุกประการ โดยการอำนวยการของ 

สมเด็จพระสังฆราช (ศรี) โดยแท้ นับเป็นพระเกียรติประวัติ 

อีกประการหนึ่งของสมเด็จพระสังฆราชพระองค์นั้น 

พระไตรป�ฎกฉบับสังคายนาเมื่อครั้งรัชกาลที่ ๑ 

นี้เอง ที่ได้เป็นแม่ฉบับสำหรับตรวจสอบการจัดพิมพ์ 

เป็นอักษรไทยครั้งแรก ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จ 

พระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๕ เมื่อ พ.ศ. ๒๔๓๑ 

เป็นเล่มหนังสือจำนวน ๓๙ เล่ม ด้วยพระราชทรัพย์ 

ส่วนพระองค์ ต่อมาในรัชกาลที่ ๗ พระบาทสมเด็จ 

พระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้โปรดเกล้าฯ ให้จัดพิมพ์ขึ้น 

อีกครั้งหนึ่งและเพิ่มเติมจนครบบริบูรณ์ เมื่อ พ.ศ. ๒๔๖๘ 

เป็นเล่มหนังสือจำนวน ๔๕ เล่มเรียกว่าพระไตรป�ฎก 

ฉบับสยามรัฐ ดังที่ใช้เป็นแบบอยู่ในประเทศไทยป�จจุบัน

บทความพิเศษ : สมเด็จพระสังฆราชพระองค์แรก แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ 

วัดระฆังโฆสิตาราม 

พระกรณียกิจพิเศษ 

สมเด็จพระสังฆราช (ศรี) ทรงเป็นพระราช 

อุป�ชฌายาจารย์ ในพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้า 

นภาลัย รัชกาลที่ ๒ เมื่อทรงผนวชเป็นพระภิกษุ ขณะ 

ทรงดำรงพระราชอิสริยยศ เป็นสมเด็จพระเจ้าลูกยา 

เธอเจ้าฟ�ากรมหลวงอิศรสุนทร เมื่อ พ.ศ.๒๓๓๑ และ 

สมเด็จพระเจ้าหลานเธอ อีก ๒ พระองค์ คือสมเด็จ 

พระเจ้าหลานเธอเจ้าฟ�ากรมหลวงนรินทร์รณเรศ และ 

สมเด็จพระเจ้าหลานเธอเจ้าฟ�ากรมหลวงเทพหริรักษ์ 

ทรงผนวช ณ พระอุโบสถวัดพระศรีรัตนศาสดาราม 

ในพระบรมมหาราชวัง ครั้นทรงผนวชแล้ว สมเด็จพระเจ้า 

ลูกยาเธอ เจ้าฟ�ากรมหลวงอิศรสุนทร เสด็จไปประทับ 

อยู่วัดสมอราย (คือวัดราชาธิวาสในป�จจุบัน) เพื่อทรงศึกษา 

สมณกิจในสำนักพระป�ญญาวิสาลเถร (นาค) ตลอด ๑ 

พรรษา แล้วจึงทรงลาผนวช 

ตู้พระไตรป�ฎก 


พระอวสานกาล 

สมเด็จพระอริยวงษญาณ สมเด็จพระสังฆราช 

(ศรี) ทรงดำรงตำแหน่งสมเด็จพระสังฆราช เมื่อครั้งรัชกาล 

สมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี เป็นเวลา ๑๒ ปี และทรงดำรง 

ตำแหน่งสมเด็จพระสังฆราชแห่งกรุงรัตนโกสินทร์ ใน 

สมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ�าจุฬาโลกมหาราช 

ตั้งแต่ปี พ.ศ. ๒๓๒๕ ก็สิ้นพระชนม์ เมื่อเดือน ๕ ปีขาล 

จุลศักราช ๑๑๕๖ พุทธศักราช ๒๓๓๗ ในรัชกาลที่ ๑ 

รวมเวลาอยู่ในตำแหน่งสมเด็จพระสังฆราช ๑๒ ปี เช่นกัน 

ทรงมีพระชนมายุเท่าใดไม่ปรากฏชัด ในกฎพระสงฆ์ 

กล่าวถึงพระองค์ว่า“สมเด็จพระสังฆราชผู้เฒ่า” จึงน่าจะ 

มีพระชนมายุสูง ไม่น้อยกว่า ๘๐ พรรษา 

รวบรวมและเรียบเรียงมาจาก :: 

หนังสือชุดพระเกียรติคุณ 

สมเด็จพระสังฆราชแห่งกรุงรัตนโกสินทร์ : 

สมเด็จพระอริยวงษญาณ สมเด็จพระสังฆราช (ศรี) 

วัดระฆังโฆสิตาราม, สุเชาวน์ พลอยชุม เรียบเรียง, 

มหามกุฏราชวิทยาลัย, ๒๕๔๑. 

๒๑

พุทธศาสนสุภาษิต 

นา�ฺ�ตฺร โพชฺฌงฺคตปสา นา�ฺ�ตฺร อินฺทฺริยส�วรา 

นา�ฺ�ตฺร สพฺพนิสฺสคฺคา โสตฺถึ ปสฺสามิ ปาณินนฺติ. 

สํ.ส. ๑๕/๗๕ 

นอกจากป�ญญาเครื่องตรัสรู� ตบะเครื่องเผากิเลส 

ให�เร�าร�อน นอกจากความสำรวมอินทรีย�นอกจากความ 

สละคืนทุกสิ่งทุกอย�าง เราก็มองไม�เห็นความสวัสดีของ 

สัตว�ทั้งหลาย ดังนี้. 

อธิบายความว่า บทว่า นา�ฺ�ตฺร โพชฺฌงฺคตปสา 

หมายความว่า นอกจากการเจริญโพชฌงค์และคุณคือ 

ตบะ เรา (ตถาคต) มองไม่เห็นความสวัสดีในที่อื่น บทว่า 

สพฺพนิสฺสคฺคา ได้แก่ พระนิพพาน ก็ในบทนี้ พระผู้มีพระ 

ภาคเจ้าทรงหมายถึง การเจริญโพชฌงค์ก่อน ภายหลังจึง 

ทรงถือเอาอินทรีย์สังวรด้วยว่า เมื่อภิกษุถือเอาอินทรีย์ 

สังวรแล้ว ก็เป็นอันถือเอาจตุปาริสุทธิศีลด้วย ภิกษุตั้งอยู่ 

ในจตุปาริสุทธิศีลนั้น เป็นนิสสัยมุตตกะ พ้นจากการถือ 

นิสสัยกับอุป�ชฌาย์หรืออาจารย์ สมาทานตบะคุณ กล่าวคือ 

ธุดงค์เข้าป�าเจริญกัมมัฏฐาน ย่อมทำโพชฌงค์ให้เกิดมี 

พร้อมกับวิป�สสนา อริยมรรคของภิกษุนั้น ทำนิพพานธรรม 

อันใดเป็นอารมณ์แล้วเกิดขึ้น นิพพานธรรมอันนั้น ชื่อว่า 

สัพพนิสสัคคะ. 

ขยายความว่า คำว่า สวัสดี ที่คนทั่วไปมักกล่าว 

ทักทายกันเมื่อพบหน้ากัน มีความหมายลึกซึ้งเกินกว่าที่ 

เราเข้าใจ คือมีความหมายว่า มีความเจริญรุ่งเรืองก้าวหน้า 

ประสบความสำเร็จ ปลอดภัยจากอันตรายทั้งปวง มีความ 

สุขสดชื่นเกษมสำราญ และบรรลุถึงประโยชน์สูงสุดคือ 

พระนิพพาน ปราศจากอาสวะกิเลสทั้งปวงดับทุกข์โทมนัส 

โดยสิ้นเชิง. 

๒๒ 

พระมหาประเชิญ ปญฺญาวุโธ (รวบรวม)

ยาตานุยายี จ ภวาหิ มาณว 

อลฺล�ฺจ ปาณึ ปริวชฺชยสฺสุ 

มา จสฺสุ มิตฺเตสุ กทาจิ ทุพฺภี 

มา จ วส� อสตีน� นิคจฺเฉติ. 

ขุ.ชา. ๒๘/๓๔๘ 

ดูกรมาณพ ท่านจงเดินไปตามทางที่ท่านเดินไป 

แล้ว ๑, จงอย่าเผาฝ�ามืออันเปียกชุ่ม ๑, อย่าได้ประทุษร้าย 

ในหมู่มิตรในกาลทุกเมื่อ ๑, อย่าตกอยู่ในอำนาจของเหล่า 

อสตรี ๑ ฯ 

ผู้ใดพึงเชื้อเชิญคนที่ไม่คุ้นเคยกัน ไม่เคยพบเห็นกัน 

แม้ด้วยอาสนะ บุรุษพึงกระทำประโยชน์แก่บุคคลนั้น 

โดยแท้ บัณฑิตทั้งหลายกล่าวบุรุษนั้นว่า ผู้เดินไปตามทาง 

ที่ท่านเดินแล้วบุคคลพึงอยู่ในเรือนของผู้ใด แม้คืนเดียว 

ได้รับข้าวน้ำเป็นอย่างดี ไม่ควรคิดร้ายแก่ผู้นั้นแม้ด้วยใจ 

ผู้คิดร้ายต่อบุคคลเช่นนั้น ชื่อว่าเผาฝ�ามืออันชุ่มและชื่อว่า 

ประทุษร้ายมิตร 


บุคคลนั่งหรือนอนที่ร่มเงาของต้นไม้ใดไม่ควรหัก 

รานกิ่งของต้นไม้นั้น เพราะผู้ประทุษร้ายมิตรเป็นคนชั่ว 

ช้าเลวทราม 

หากบุรุษพึงให้แผ่นดินนี้ที่บริบูรณ์ด้วยทรัพย์ แก่ 

หญิงผู้ที่สามียกย่องเป็นอย่างดี หญิงนั้นได้โอกาสแล้ว 

กลับดูหมิ่นบุรุษนั้นจนได้ บุคคลไม่พึงตกอยู่ในอำนาจของ 

อสตรีอย่างนี้ ท่านจงเป็นผู้ตั้งอยู่ในธรรม จงละอธรรมเสีย 

นี้ชื่อ สาธุนรธรรม 

๒๓

เก�าอี้แห�งความหลัง 

(จินตลีลา) โดย…หญ้าอ่อน 

ณ วัดแห่งหนึ่ง ที่ตั้งอยู่บริเวณเชิงเขา ไม่ห่างจากตัว 

อำเภออู่ทองมากนัก วัดนี้คือวัดเขาพระศรีสรรเพชญาราม 

อำเภออู่ทอง จังหวัดสุพรรณบุรี บนเนินเขาแห่งนี้เป็นที่โล่ง 

มองลงไปด้านล่างจะเห็นวิวทิวทัศน์ ในหน้าฝนจะมองเห็น 

แนวภูเขาเขียวขจี สวยงามมาก บ่งบอกถึงความชุ่มชื่นอุดม 

สมบูรณ์ของธรรมชาติ ซึ่งมีผลในด้านจิตใจของผู้พบเห็น 

ทำให้จิตใจแช่มชื่น สดใส มีชีวิตชีวา กระชุ่มกระชวย 

ขึ้นมาทันที ในหน้าแล้งแนวภูเขาและบริเวณรอบๆจะ 

แห้งแล้ง ต้นไม้ ใบไม้ จะกรอบแดงมองเห็นเป็นสีเหลือง 

ส่งผลถึงจิตใจของผู้พบเห็น ทำให้จิตใจห่อเหี่ยวหม่นหมอง 

แห้งผาก เศร้าสร้อย บนเนินเขาแห่งนี้ มีเก้าอี้ม้านั่งยาว 

อยู่ตัวหนึ่งนั่งได้สองคน 

ในกาลครั้งหนึ่ง มีหนุ่มสาวคู่หนึ่งมานั่งรำพึงรำพัน 

ถึงความรักที่มีต่อกัน ฝ�ายชายบอกว่า “ฉันจะรักเธอคน 

เดียวและตลอดไปชั่วนิรันดร์” ฝ�ายหญิงก็บอกเช่นเดียวกัน 

หนุ่มสาวคู่นั้นนั่งอยู่พอสมควรแก่เวลา แล้วก็กลับไป 

๒๔ 

บทความพิเศษ 

วันรุ่งขึ้น มีหนุ่มสาวอีกคู่หนึ่งมานั่งบนเก้าอี้ตัวนั้น 

แล้วพรอดรำพันถึงความรักที่มีต่อกันเหมือนคู่ก่อน 

วันต่อมา ก็มีหนุ่มสาวมานั่งพรอดรำพันถึงความรัก 

ที่มีต่อกัน อยู่อย่างนี้เป็นประจำ จนนับไม่ถ้วน 

๔ ปีต่อมา มีผู้หญิงคนหนึ่งอุ้มลูกวัย ๓ ขวบเศษ 

มานั่งร้องไห้อยู่บนเก้าอี้ตัวนั้น อีกมุมหนึ่งมีผู้ชายคนหนึ่ง 

อุ้มลูกวัย ๓ ขวบเศษ มายืนทอดสายตามองลงไปด้านล่าง 

คิดถึงความหลัง ด้วยความสงสัยฝ�ายชายจึงเดินเข้าไปถาม 

ฝ�ายหญิง 

ฝ�ายหญิงบอกว่า “เมื่อ ๔ ปีที่แล้ว ตนกับคนรัก 

มานั่งพรอดรำพันถึงความรักที่มีต่อกัน ต่างคนต่างสัญญา 

ว่า ‘จะรักกันชั่วนิรันดร์’ มาบัดนี้เขาไปมีคนรักใหม่ เขาทิ้ง 

ฉันกับลูกไว้ให้ต่อสู้ดิ้นรนเพียงลำพัง ฉันคิดถึงเขาและ 

เศร้าใจที่เขาทิ้งฉัน จึงมานั่งร้องไห้คิดถึงความหลังอยู่ที่นี่” 

ฝ�ายชายบอกว่า “ฉันก็เช่นเดียวกัน เมื่อ ๔ ปีที่แล้ว 

ตนได้พาคนรักมานั่งพรอดรำพันอยู่ที่เก้าอี้ตัวนี้ บัดนี้เขาทิ้ง

ฉันไปมีคนรักใหม่แล้ว สองคนนั้นสนทนากันพอสมควรแล้ว 

ต่างคนก็แยกย้ายกันกลับไป ไม่รู้ว่าคติของสองคนนั้น และ 

ลูกของเขาจะเป็นอย่างไรต่อไป 

เหตุการณ์เหล่านี้บ่งบอกถึงสัจธรรมในโลกว่า 

ไม่มีความรักที่ยั่งยืน ไม่มีคำมั่นสัญญาที่มั่นคงในเวลาที่ 

คนเรารักกัน ก็พรอดรำพันไปต่างๆ นานาเพื่อจะเอาใจ 

ฝ�ายตรงข้าม พอความรักจืดจางต่างคนต่างแยกทางกัน 

ที่เขากล่าวว่ารักเรานั้น ที่จริงแล้วไม่ใช่ เขารักตัวเขาเอง 

ต่างหาก เขาอยากได้เราไปเป็นของเขา เขาคิดว่าถ้าเราได้ 

คนนี้แล้วเราจะมีความสุขตามความต้องการของตัณหา 

ถ้าเราไม่ได้ตามความต้องการก็เป็นทุกข์ จึงมีคติแห่งความ 

รัก ๔ ประการ คือ 

๑. เมื่อไม่ได้สิ่งที่ต้องการก็เป็นทุกข์ 

๒. เมื่อได้สิ่งที่ต้องการแล้วย่อมยึดมั่นถือมั่น 

หวงแหนกลัวคนอื่นจะมาแย่งไป จึงเป็นทุกข์ 


๓. ครองชีวิตอยู่ก็เป็นทุกข์ เพราะต้องคอยแสวงหา 

สิ่งอำนวยความสะดวกมาให้คนรัก ต้องอบรมสั่งสอนบุตร 

หลานให้เป็นคนดี ถ้าบุตรหลานเป็นคนไม่ดียิ่งเป็นทุกข์ 

ใหญ่ 

๔. เป็นทุกข์เพราะความพรัดพรากจะพรัดพราก 

ในขณะที่มีชีวิตอยู่หรือพรัดพรากจากกันด้วยความตาย 

ก็เป็นทุกข์ทั้งนั้น 

รวมความว่า ความยึดมั่นถือมั่นคือตัวทุกข์ยึดมั่น 

น้อยก็ทุกข์น้อย ยึดมั่นมากก็ทุกข์มากอยากได้น้อยก็ทุกข์ 

น้อยอยากได้มากก็ทุกข์มาก ไม่ยึดมั่น ไม่อยากได้ ก็ไม่ทุกข์ 

ด้วยประการฉะนี้

คนภูธร 

โดย…ขุนช้าง 

ผู�ใหญ�สมัยก�อนเลี้ยงลูกอ�อนนอนไกวเปล ตื่นเช�ากล�อมโอ�..ละเห�ให�ลูกนอนสอนยืนเดิน 

อาบน้ำให�ลูกหลานตั้งไข�คลานจนเจริญ เลี้ยงลูกผูกใจเพลินจนเติบใหญ�ไม�เกเร 

ผู�ใหญ�สมัยใหม�กลับเปลี่ยนใจใฝ�กาเม เด็กสาวกลับไกวเปลให�ผู�ใหญ�ไม�ขวยเขิน 

อาบน้ำให�ผู�ใหญ�ถูขี้ไคลนวดกันเพลิน อาบอบนวดจึงเจริญเหล�าผู�เฒ�าเจ�ากามา 

ผู�ใหญ�ตัณหากลับลูกเมียลับเหลือคณา กลับใจใฝ�ตัณหาลืมชีวิตกิจการ...... 

อดีตที่ผ่านพ้นมาจะเห็นได้เลยว่า คนครั้งกระโน้น 

ดูจะยึดมั่นในศีล กินในธรรม เลี้ยงดูปูเสื้อลูกหลานของตน 

ด้วยน้ำอดน้ำทน ยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ตอม ทนุถนอมยอดแก้วตา 

ดวงใจ บุตรธิดาทายาทผู้สืบสกุล ผิดกับคนในกาลยุค 

ป�จจุบันมุ่งมั่นแต่ผลประโยชน์ จนมองประโยชน์ที่ 

ควรปฏิบัติต่อบุตรหลาน กลับเป็นการให้สิ่งที่เป็นโทษ 

ไปอย่างสิ้นเชิง ผู้ใหญ่เป็นร่มโพธิ์ใบใหญ่ร่มไทรใบหนา 

นี่แหละตำนานเก่าก่อน กาลเวลาคือเครื่องพิสูจน์อย่าง 

ดีเยี่ยม ได้เปรียบเทียบความเป็นจริงของคนป�จจุบัน 

และผู้ใหญ่สมัยก่อนนับว่าห่างกันร้าวฟ�ากับเหว ศาสนา 

ทุกศาสนาสอนให้ทุกคนเป็นคนดี นี้คือจุดมุ่งหมาย 

สำคัญมนุษย์ผู้มีใจสูง (ผู้ฝ�กตน) ได้ถือหลักศาสนาอย่าง 

เคร่งครัดไม่บิดพลิ้วตกหล่น จากวิถีชีวิตประจำวันแม้ 

๒๖ 

แต่เสี้ยววินาที คนจึงมีศรัทธาต่อพระศาสนาอย่างถวาย 

ชีวิต อุทิศตนเพื่อพระรัตนตรัย อุดมการณ์ที่ยิ่งใหญ่ช่วย 

ให้คนมีหิริโอตตัปปะละอายชั่วกลัวบาปกรรม ไม่ถลำ 

ละเมิดสิทธิ์คนอื่น แต่ป�จจุบันโลกของการก้าวกระโดด 

ไร้ขอบเขตทางจริยธรรม จนดูเหมือนจะคล้ายมือใครยาว 

สาวได้สาวดี สังคมเสื่อมลงจนแทบลงทะเลไปทุกขณะ 

จิตสำนึกที่ดีงามที่เคยมีในอดีต ต้องกลับกลายเป็นตำนาน 

ผู้ใหญ่บางคนยุคป�จจุบันเรียกว่า แก่เพราะกินข้าว เฒ่า 

เพราะอยู่นานเท่านั้น ลูกหลานจะกราบบูชาเพื่อสักการะ 

เทิดทูนกตัญญูกตเวทีต่อผู้มีพระคุณแทบไม่สนิทใจแล้ว 

วันอนาคตข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้นแก่สังคมไทย จึงไม่ 

ควรประมาทอีกต่อไป...

ส.ค.ส. พระราชทาน ๒๕๕๓

๒๘ 

ประมวลภาพกิจกรรม 

พิธีอุปสมบทหมู่ พิธีบวชเนกขัมมจาริณี วันที่ ๒๙ พฤศจิกายน ถึงวันที่ ๖ ธันวาคม ๒๕๕๒ 

กิจกรรมเนื่องในวันพ่อแห่งชาติ 

งานฌาปนกิจศพ คุณพ่อบำรุง ผิวเผือก ณ สุสานฮอลลีวูด 

โดยมีหลวงพ่อใหญ่ (พระราชธรรมวิเทศ) เป็นประธาน พร้อมพระสงฆ์ในแคลิฟอร์เนีย เมตตาเดินทางมาร่วมพิธีด้วย


ภาพบรรยากาศวันงานส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ (งานนมัสการหลวงพ่อแก้ว)โดยมีการสวดนพเคราะห์ประจำวันเกิด 

สวดอิติป� โส ๑๐๘ จบ และเจริญชัยมงคลคาถา (สวดชะยันโต) 

ร่วมทอดผ้าป�าฯ สมทบทุนดวงประทีปโดย คุณแม่ลำใย ผิวเผือก พร้อมลูกหลานเป็นผู้นำทอดถวาย

กำหนดการงานฉลองสมณศักดิ 

กำหนดการงานฉลองสมณศักดิ์์์ 

พระครูเกษมศาสนวิเทศ (หลวงตาประทีป) 

วันอาทิตย์ที ่ ่ ๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๓ 

ณ วัดไทยลอสแองเจลิส 

เนื่องในวโรกาสมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา วันที่ ๕ ธันวาคม ปีพุทธศักราช ๒๕๕๒ พระครูเกษมศาสนวิเทศ 

ได้รับพระราชทานเลื่อนสมณศักดิ์ เป็นผู้ช่วยเจ้าอาวาสพระอารามหลวงชั้นพิเศษ (ผจล.ชพ) คณะศิษยานุศิษย์ และ 

พุทธศาสนิกชน วัดไทยลอสแองเจลิส มีความยินดีเป็นอย่างยิ่ง จึงพร้อมใจกันร่วมจัดพิธีฉลองและแสดงมุทิตาสักการะ 

ขึ้นในวันอาทิตย์ที่ ๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๓ ตามกำหนดการดังต่อไปนี้ 

เวลา ๐๙.๓๐ น. ทำบุญตักบาตรแด่พระสงฆ์ 

เวลา ๑๐.๓๐ น. พระสงฆ์ ๙ รูป เจริญพระพุทธมนต์ 

เวลา ๑๑.๐๐ น. ถวายภัตตาหารเพลแด่พระสงฆ์ 

เวลา ๑๒.๓๐ น. แสดงมุทิตาสักการะ 

-เสร็จพิธี-

บทความธรรม ภาคภาษาอังกฤษ 

Magha Puja Day 

Fourfold Assembly 

by...PhramahaDusit Sawaengwong 

There are many important Buddhist Holy Days. 

These days fall on the full moon day and 8 th day 

of the waxing and waning moon. They are Visakha 

Puja Day, Asalha Puja Day and Magha Puja Day. 

In This lesson, we will study Magha Puja Day. 

Magha Puja Day takes place on the full 

moon day of the third of lunar month (full moon 

day of March). This Holy Day commemorates two 

important events in the life of the Buddha the ffi irst 

to ccurred early in the Buddha’s missionary life. 

When the Buddha went to Rajacaha city after 

the first Rains retreat, 1250 of his disciples, 

(Arahant) returned from their mission. They met 

the Buddha there to pay respect tohim. They 

assembled in the Veruvana Monastery (Temple). 

Two chief disciples of the Buddha, Sariputta and 


Moggallana, were also there. This assembly is 

called the Fourfold Assembly because there were 

four important things about it : 

1. All 1250 monks who attained 

enlightenment 

2. All of them were ordained by the Buddha 

himself 

3. They assembled on their own without 

being called 

4. All of these happened on the full moon 

day of Magha Masa (March) 

๓๑

Fundamental Principles of Buddhism 

The Buddha took this opportunity to proclaim 

the fundamental principles of Buddhist teaching, 

as follows; 

1. SABBAPâPASSA AKARANANG Not to 

do any bad action 

2. KUSALASSæPASAMPADAâ To do good 

deeds 

3. SACITTA PARIYODAPANANG To 

purify the mind 

This is known as Ovada Patimokkha,(the 

fundamental principles of Buddhism). If all people 

were to follow these principles of Buddhism, 

human beings would have peaceful and happy 

livesindeed. This f i rst event happened in the early 

part of Buddha’s mission. 

The Great Decision 

The Second set of event took place in the 

last year of the second part of the Buddha’s life, 

on the full moon day of the third lunar month 

(March). The Buddha delivered a sermon named 

IDDHIPâDA DHAMMA, the Basis of Success : 

1. Aspiration 

2. Effort 

3. Thoughtfulness and 

4. Investigation. 

The Buddha told Venerable Ananda that he 

had decided to pass away on the full moon day of 

sixth lunar month (May), three months later. These 

two important events occurred on the full moon 

day of Magha month (late February early March), 

at Paval Cetiya, Vesali city, northeastern India. 

We pay homage to the Three Treasures of 

the Buddha, the Dhamma and the Sangha on the 

full moon day of Magha month. It is, therefore, 

called Magha Puja. The Buddhists all over the 

world observed this Holy Day.

Activities 

In the morning, people offer food to the 

monks and many making good deeds engaging in 

making-merit on a grand scale. In the afternoon, 

they give food for poor and handicapped people. 

Then they go to the monastery observe the Five 

Precepts and listen to a sermon. In the evenings 

everyone participates in the Candlelight Ceremony. 

They assemble on the monastery grounds with 

fl owers, incense sticks and lighted candles in their 

hands. 

They walk completely around the main 

chapel where the image of the Buddha is located 

keeping their right sides toward the Main Chapel as 

a sign of respect. They do this three times. As they 

walk they remember the virtues of the Buddha, 

the Dhamma, the Sangha and pay respect to them. 

They also respect fully commemorate Iddhipada 

Dhamma Sermon and the Parinibbana decision by 

Lord Buddha as reviewed above. 

We should pay respect to the Buddha, the 

Dhamma and Sangha. We should also practice and 

follow the three principles of Buddhism: 

1. Not to do any bad deeds 

2. To do good and 

3. To cleanse the mine of impurities. 

In this year, Magha Puja Day takes place on 

the full moon day of the 28th of February, 2010, 

Sunday. 


On this occasion, we would like to invite all 

Buddhists to take part in the candle-lit procession 

to worship and honor the Compassion, the Wisdom 

and the Purity of the Buddha who taught the 

humanity to be kind and tolerant towards each 

other. These are the qualities which foster world 

peace. 

The Celebration of Maghapuja Day will be 

held at Wat Thai of Los Angeles on February 28, 

2010 (Sunday) 

09.30 am Gathering in front of the Uposatha 

Hall to offer food to the monks 

19.00 pm The lighting of candles and 

incense to take part in the 

candle-lit procession that 

circumambulates the main 

chapel three times, it celebrates 

the full moon day of March and 

commemorates the virtues of the 

Buddha, the Dhamma and the 

Sangha. And Chanting the special 

chanting called “Praise for the 

Buddha 108 times” 

๓๓

วันมาฆบูชา 

จาตุรงคสันนิบาต 

พระมหาดุสิต ญาณภูสิโต ป.ธ.๙ 

วันสำคัญทางพระพุทธศาสนามีอยู่ด้วยกัน 

หลายวัน ตรงกับวันเพ็ญขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือนสามเดือนหก 

และเดือนแปด เช่น วันมาฆบูชาวันวิสาขบูชาและวัน 

อาสาฬหบูชา ในโอกาสนี้จะขอกล่าวถึงวันมาฆบูชา 

วันมาฆบูชาตรงกับวันเพ็ญขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือนสาม 

(วันพระจันทร์เต็มดวงเดือนมีนาคม) ในวันสำคัญเช่นนี้ 

ทำให้ระลึกถึงเหตุการณ์สำคัญในพุทธประวัติเกี่ยวกับองค์ 

สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ๒ ประการด้วยกัน คือ 

เหตุการณ์แรก เกิดขึ้นในช่วงแรกที่พระองค์ทรงเริ่ม 

ประกาศพระพุทธศาสนา 

เมื่อครั้งที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เสด็จ 

ไปยังกรุงราชคฤห์ ภายหลังจากออกพรรษามีพระสงฆ์ 

จำนวน ๑,๒๕๐ รูป (ล้วนเป็นพระอรหันตสาวกกลับจาก 

การเที่ยวประกาศพระศาสนา แล้วประสงค์จะเข้าเฝ�าองค์ 

สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า จึงได้ประชุมกันที่วัดเวฬุวัน 

มหาวิหารโดยมีพระอัครสาวทั้งสอง คือพระสารีบุตร และ 

พระโมคคัลลานะ เป็นหัวหน้าการประชุมกันครั้งนี้เรียกว่า 

จาตุรงคสันนิบาต (การประชุมกันประกอบด้วยองค์สี่) 

เนื่องจากมีเหตุการณ์สำคัญ ๔ ประการ ได้เกิดขึ้นพร้อมกัน 

ดังนี้ 

๓๔ 

๑. มีพระสงฆ์จำนวน ๑,๒๕๐ รูปซึ่งล้วนเป็น 

พระอรหันต์ 

๒. พระสงฆ์ทั้งหมดได้รับการอุปสมบทด้วย 

เอหิภิกขุอุปสัมปทา (ได�รับการอุปสมบทจากองค�สมเด็จ 

พระสัมมาสัมพุทธเจ�าโดยตรง) 

๓. พระสงฆ์ทั้งหมดมาประชุมพร้อมกันโดยไม่ 

ได้นัดหมาย 

๔. เหตุการณ์ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นพร้อมกันในวัน 

เพ็ญเดือนมาฆะ (วันเพ็ญเดือนสาม) โอวาทปาฏิโมกข์ 

(หลักคำสอนทางพระพุทธศาสนา) 

องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ทรงประกาศ 

หลักคำสอนทางพระพุทธศาสนาอันเป็นหัวใจหลักของ 

คำสอนทางพระพุทธศาสนาไว้ดังนี้ 

๑. สัพพะปาปัสสะ อะกะระณัง การไม่ทำบาป 

ทั้งปวง 

๒. กุสะลัสสูปะสัมปะทา การทำความดีทั้งปวง 

๓. สะจิตตะปะริโยทะปะนัง การทำจิตให้ผ่องใส 

นี่คือ โอวาทปาฏิโมกข์ (หลักคำสอนทางพระพุทธ 

ศาสนา) หากมนุษย์เรายึดตามหลักคำสอนทางพระพุทธ 

ศาสนาทั้งสามประการนี้ ทุกคนก็จะอยู่ด้วยอย่างสันติสุข 

อย่างแท้จริง นี้คือเหตุการณ์แรก ที่ได้เกิดขึ้นช่วงแรก 

ในการเริ่มประกาศพระพุทธศาสนา ขององค์สมเด็จพระ 

สัมมาสัมพุทธเจ้า

การปลงพระทัยที่ยิ่งใหญ่ 

ส่วนเหตุการณ์ที่สองนี้ได้เกิดขึ้นในตอนท้ายของ 

พุทธประวัติ ตรงกับวันเพ็ญขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือนสาม องค์ 

สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ได้ทรงแสดงพระธรรมเทศนา 

ที่มีชื่อว่า อิทธิบาท ธรรมอันเป็นฐานแห่งความสำเร็จ 

ในชีวิต ดังนี้ 

๑. ฉันทะ ความพอใจ คือ ความต้องการที่จะทำ 

๒. วิริยะ ความเพียร คือ ความขยันหมั่นประกอบ 

สิ่งนั้นด้วยความพยายาม 

๓. จิตตะ ความคิดมุ่งฝ�กใฝ� คือ ความคิดมุ่งไป 

เอาจิตฝ�กใฝ� ไม่ปล่อยใจให้ฟุ�งซ่านเลื่อนลอยไป อุทิศตัว 

อุทิศใจให้แก่สิ่งที่ทำ 

๔. วิมังสา ความหมั่นตริตรอง คือ หมั่นใช้ป�ญญา 

พิจารณาใคร่ครวญตรวจตราหาเหตุผล 

องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตรัสแก่ 

พระอานนท์ว่า พระองค์ได้ปลงพระทัยที่จะเสด็จเข้าสู่ 

ปรินิพพานในวันเพ็ญเดือนหก นับจากนี้ไปอีกสามเดือน 

เหตุการณ์สำคัญทั้งสองนี้ เกิดขึ้นในวันเพ็ญเดือนมาฆะ 

(ปลายเดือนกุมภาพันธ์ ก่อนเดือนมีนาคม) ที่ปาวาละ 

เจดีย์ เมืองไพสาลี ตอนเหนือของประเทศอินเดีย 

พุทธศาสนิกชนทั้งหลายพึงน้อมรำลึกบูชาพระ 

รัตนตรัยทั้ง๓ประการคือพระพุทธพระธรรมและพระสงฆ์ 

ในวันเพ็ญเดือนมาฆะ ด้วยเหตุนี้ เราจึงเรียกว่า“มาฆบูชา” 

พุทธศาสนิกชนทั่วโลกควรน้อมรำลึกถึงวันอัศจรรย์เช่นนี้ 


กิจกรรม 

ตอนเช้า พุทธศาสนิกชนที่ดีพึงทำบุญถวาย 

ภัตตาหารแด่พระสงฆ์ และกิจกรรมที่ดีอันก่อให้เกิดบุญ 

ทุกประการ ตอนบ่าย พึงบริจาคทานแก่คนยากจนอนาถา 

ต่อจากนั้นก็พึงเข้าวัด รักษาศีล ๕ ฟ�งพระธรรมเทศนา 

ส่วนตอนเย็น พึงตระเตรียมดอกไม้ ธูป เทียน เพื่อร่วม 

เวียนเทียนตามวัดวาอารามต่างๆ 

เดินเวียนขวารอบอุโบสถวิหาร ๓ รอบ ในขณะ 

ที่กำลังเดินเวียนรอบก็พึงน้อมรำลึกถึงพระพุทธคุณ 

พระธรรมคุณ และพระสังฆคุณและน้อมรำลึกถึงพระธรรม 

เทศนา ที่ชื่อว่า อิทธิบาทธรรม และ การปลงพระทัยใน 

การเสด็จเข้าสู่ปรินิพพานขององค์สมเด็จพระสัมมา 

สัมพุทธเจ้าซึ่งได้กล่าวไว้แล้วในข้างต้น 

พุทธศาสนิกชนที่ดีพึงน้อมรำลึกถึงพระพุทธ 

พระธรรม และพระสงฆ์ และปฏิบัติตามหลักพุทธธรรม 

๓ ประการ คือ 

๑. การไม่ทำความชั่วทั้งปวง 

๒. การทำความดี 

๓. การชำระจิตให้ผ่องใส 

ปีนี้ วันมาฆบูชา ตรงกับวันเพ็ญขึ้น ๑๕ ค่ำ 

วันอาทิตย์ที่ ๒๘ เดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๓ 

เนื่องในโอกาสนี้ขอเชิญร่วมพิธีเวียนเทียน เพื่อ 

สักการะบูชารำลึกถึงพระกรุณาคุณพระป�ญญาคุณ และ 

พระวิสุทธิคุณขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่ทรงสั่งสอน 

มนุษยชาติให้มีเมตตาธรรม ขันติธรรมต่อเพื่อนมนุษย์ 

ด้วยกันเพื่อให้เกิดสันติสุขในโลก 

ขอเชิญร่วมทำบุญตักบาตรเวียนเทียนและสวด 

อิติป� โสฯ ๑๐๘ จบ ณ วัดไทยลอสแองเจลิส ในวันอาทิตย์ 

ที่ ๒๘ เดือน กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๓ ทำบุญตักบาตร 

เวลา ๐๙.๓๐ น. เวียนเทียน และสวดอิติป� โสฯ ๑๐๘ จบ 

ตั้งแต่เวลา ๑๙.๐๐ น. เป็นต้นไป 

๓๕

ปุจฉา-วิสัชชนา 

ถามมา 

ตอบไป 

เจริญพร (ไม่เกี่ยวกับ บก.แต่ประการใด) คุณผู้อ่าน คอลัมน์นี้เป็นคำสั่งของท่าน บก.ให้มานั่งตอบป�ญหา 

ประจำสองเดือนคลอดของ“ดวงประทีป” ฉบับแรกก็หนักใจ เพราะไม่มีใครถามแล้วจะตอบได้อย่างไร ให้ถามเอง 

ตอบเองมันไม่ธรรมชาติอะจิ ตอนนั้นยังอยู่แอลเอนะ เลยวิ่งหาคนถาม แต่คนที่นี่ก็อยู่ดีมีสุขดีแท้ได้ป�ญหามาสามสี่คน 

แต่เขาไม่ใช่เป็นคนมีป�ญหานะ ครั้นตอนนี้กลับไปอยู่เมืองไทยแล้ว ป�ญหาเยอะจริงๆ อิอิ ได้ไปบรรยายตามมหาวิทยาลัย 

ตอนใกล้จะหมดเวลา นักศึกษาเขียนข้อความมาถามมากมาย ตอบไม่หมด หมดเวลาก่อน ถือว่าได้โอกาสดีที่ฝ�ายบริหาร 

หนังสือ “ดวงประทีป” ให้สัมปทานหน้ากระดาษเชิญมาตอบป�ญหา จึงนำป�ญหาของเยาวชนเหล่านั้นมาตอบตรงนี้ 

ตอบเลยนะ ก็ตอบไปซี้...มัวพูดอยู่นั้นแหละเปลืองหน้ากระดาษซะ... 

ถาม พระพุทธเจ้าท่านรู้ได้อย่างไรว่าท่านได้ตรัสรู้ 

แล้ว ? แล้วมีบ้างไหมที่พระไทยได้นิพพาน แล้วพระไทย 

ที่มรณภาพแล้วไม่เน่าไม่เป��อย ทำไมจึงเป็นเช่นนั้น ? 

๓๖ 

โดย...พระมหากิตติศักดิ์ โคตมสิสฺโส (ศ.สียวน) 

ตอบ. เวลาเรากินข้าวแล้วเรารู้สึกอิ่มแล้ว เราขนของ 

รกๆ ออกจากห้องทำความสะอาด เราก็รู้ว่า สะอาด 

ว่างโปร่งโล่ง เป็นสุญญตาแล้ว เรากินมะนาวเราก็รู้สึกว่า 

เปรี้ยวแล้ว เมื่อพระพุทธเจ้าพระองค์ตรัสรู้ก็ทรงทราบ 

ได้เช่นกัน จุตูปาตญาณ ทรงทราบการตายการเกิดของ 

สัตว์ทั้งหลายว่า ไปอยู่ในที่ใดไปเป็นอะไร ปุพเพนิวาสา 

นุสสติญาณ ทรงทราบชาติในอดีตได้คือระลึกชาติได้ 

อาสวักขยญาณ ทรงทราบว่าอาสวะ คือขยะกิเลสสิ้น 

แล้ว ญาณ แปลว่ารู้ พระป�ญจวัคคีย์ คือพยานปากสำคัญ 

ว่าพระพุทธองค์ตรัสรู้แล้ว ถามว่า พระไทยได้นิพพาน 

มีบ้างไหม ตอบว่า มีแน่นอน แต่พระอรหันต์แต่งตั้งเยอะ 

ที่สุด ถามว่า พระมรณภาพแล้วเพราะเหตุไรไม่เน่าเป��อย 

ข้อนี้ ทางการแพทย์ได้ตอบออกสื่อไปแล้วหลายครั้ง 

ด้วยเหตุผลทางวิทยาศาสตร์ แต่แปลกลูกศิษย์พระพยายาม 

จะตอบให้เป็นไสยศาสตร์ ทำให้อาจารย์ไปนิพพานไม่ได้ 

เพราะอัตตาและอีโก้ยังอยู่ครบ

ถาม. ฟุตบอลพรีเมียร์ลีก คู่ระหว่าง เชลลี กับ แมนยูฯ 

และคู่ของลิเวอร์พูล ใครเป็นคนยิงบ้าง ครับ ? 

ตอบ. ไม่รู้ ไม่ได้ดู (ถามกวนฟุตดี...) 

ถาม. สมมติว่า เคยเถียงกับพ่อแม่ ทะเลาะกับพ่อแม่ 

ทำให้พวกเขาเสียน้ำตา แต่ถ้าสำนึกได้ แล้วทำดีตลอดมา 

จะสามารถลบล้างบาปนั้นได้ไหมค่ะ ? 

ตอบ. หนูได้สำนึกแล้ว เลิกสิ่งที่เคยทำไม่ดีพูดไม่ดีแล้ว 

ทำดีกับท่านตลอดมา ถือว่าหนูเป็นคนดีมาก ที่ต้นคด 

ปลายตรง ทางศาสนายกย่องว่าคนที่รู้ตัวว่าผิด เป็นบัณฑิต 

ได้ เราเคยให้พ่อแม่เสียน้ำตาเพราะความชั่ว จากนี้ไปควร 

เปลี่ยนใหม่ทำใหม่ให้น้ำตาพ่อแม่ไหลอีกครั้งเป็นน้ำตา 

แห่งความปลื้มป�ติในความดี ในความสำเร็จของลูก เมื่อกลับ 

ใจมาตั้งต้นใหม่ก็ตั้งใจทำอย่างดี พระพุทธเจ้าทรงสอนว่า 

หว่านเกลือ (บาป) ลงในแม่น้ำคงคา (ความดี) ไม่ทำให้น้ำ 

ในแม่น้ำเค็มได้ฉันใด หากเราทำพลาดผิดเพียงเล็กน้อย 

แต่ทำสิ่งดีงามมากมายกว่าหลายเท่ายาวนาน ถ้าดีถึงขั้น 

อรหันต์บาปนั้นย่อมเจือจาง ถ้าทำบาปหนักบาปจะยังอยู่ 

จนกว่าจะนิพพาน 

ที่ถามว่าจะลบล้างบาปได้หรือไม่ ตอบว่าบาป 

ไม่ใช่ขนมที่เลอะมือแล้วล้างได้ กรรมไม่ใช่เชือกที่ผูกแล้ว 

ก็มาแก้กันเป็นแฟชั่นพาณิชย์ทำสิ่งใดไว้ย่อมได้สิ่งนั้น 

คำสอนในทางศาสนาสอนว่า สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม 

ไม่ให้ประมาท ใคร่ครวญก่อนแล้วค่อยทำดีกว่าพ่อแม่เป็น 

บุคคลพิเศษ เป็นพระอรหันต์ของลูกจึงเป็นเนื้อนาบุญ 

ของลูก นาที่ดินดีปลูกอะไรก็งอกงามได้ผลสูง เราทำอะไร 

ดีๆ ให้พ่อแม่จึงต่างจากทำอะไรให้คนอื่นที่ให้ผลน้อย 

แต่ในทางตรงข้าม ถ้าเราทำไม่ดี พูดไม่ดีกับพ่อแม่ ผลร้าย 

แรงจะตกมาถึงเราอย่างหนักทำให้เราทำมาหากินไม่ขึ้น 

ตกต่ำ โดดเดี่ยวไร้เพื่อนแท้เพราะพ่อแม่ยังเนรคุณได้ ใคร 

จะเชื่อมั่นไว้ใจได้อีกว่าจะไม่ทรยศเขา เป็นอนันตริยกรรม 

กรรมหนักที่สุดในศาสนาเมื่อตอนเล็กๆพ่อแม่ป�อนข้าว 

เป�าแล้วเป�าอีกกลัวลูกจะปากไหม้ไส้พอง พอโตขึ้นเราใช้ 


ปากที่พ่อแม่ถนอมมาทะเลาะเถียงด่าเป็นนักโต้คารม 

มัธยมศึกษา เป็นบาปแท้ๆ เลยแต่ยังไม่ใช่ครุกรรม จึงยัง 

ไม่หนักหนาเกินกาย ยังไม่สายเกินกรรม กรรมของเรา 

เราได้แก้ไข หมายถึง แก้การกระทำให้ไปในทิศทางที่ดี 

แล้ว หนักเป็นเบาแล้ว 

ถาม. การส่งใจถึงใจ มันส่งกันได้จริงไหมค่ะเวลาอยู่ 

คนละที่ ? 

ตอบ. ใจมันเป็นอิสระมีอานุภาพสูงมาก ไม่มีอะไรขวาง 

กั้นกำแพงกี่ชั้นก็ขวางไม่ได้ส่งใจไปไหนก็ไม่ต้องเสีย 

แสตมป� ไวกว่า EMS หลายเท่า ไวกว่า E-mail หลายขุม 

นึกถึงใครมัวนั่งพิมพ์แกร�กๆ ใจมันไปถึงก่อนแล้ว รถติด 

หงุดหงิดกลางถนนกายดิ้นรนใจดิ้นพล่านไปถึงก่อน 

นานแล้ว เพลงชรินทร์จึงร้องว่า..“อันรักกันอยู่ไกลถึง 

สุดขอบฟ�า เหมือนชายคาเข้ามาเบียดดูเสียดสีอันชัง 

กันแม้ใกล้สักองคุลี ก็เหมือนมีแนวป�ามาป�ดบัง...” 

รักกันอยู่สุดขอบฟ�าใจไปหาได้ทันทีทันใด ใจไม่ต้อง 

เลือกว่าจะไปการบินไทยที่แพงชิบ..หรือจะการ บิน 

อื่นที่ถูกชัวร์ แต่ถึงอย่างไรก็ข้ามคืนกว่าจะถึง แต่ใจไม่ 

เพียงข้ามวัน แค่ข้ามวิฯ เท่านั้นมันไปซ่ารอท่าอยู่แล้ว 

ถ้ารักกัน ไกลก็เหมือนใกล้ถ้าเกลียด ใกล้ก็เหมือนไกล 

ท่านจึงสอนให้ระวังใจ ควบคุมใจ อย่าตามใจ จงยับยั้ง 

ชั่งใจ ไม่อย่างนั้นจะเสียใจ จงฝ�กใจทัน 

ทันโต เสฏโฐ มนุสเสสุ มนุษย์ที่ฝ�ก (ใจ) ดีแล้ว 

ประเสริฐที่สุด 

๓๗

ปุจฉา-วิสัชชนา 

ถามมา 


ถาม. คนที่มีอาชีพทนายความ ว่าความให้คนที่ทำผิด 

แล้วผลปรากฏว่าชนะคดี อยากทราบว่าอาชีพทนาย 

ความผิดศีลหรือไม่ ? 

ตอบ. อาชีพทนายความเป็นดาบสองคม เป็นทั้งยาดม 

และยาทาในหลอดเดียวกัน เพราะเป็นอาชีพให้คุณให้โทษ 

ได้ตามกฎหมาย หากเขาไม่ซื่อสัตย์ต่อวิชาชีพ ก็เท่ากับทำ 

สิ่งถูกให้เป็นสิ่งผิด ทำสิ่งผิดให้เป็นสิ่งถูก ถ้าทำโดยมุ่ง 

ลาภสักการะเอาชนะเป็นสำคัญ เอาชื่อเสียงเป็นเรื่องใหญ่ 

เอาป�จจัยเป็นเรื่องหลัก ถูกผิดเป็นเรื่องรอง ด้วยหลักฐาน 

ด้วยพยานด้วยฝีปากฝีมือ ด้วยฝีดอลล่าร์ ก็สามารถทำให้ 

คนบริสุทธิ์ติดคุกหัวโต ได้โดยไม่ได้ทำผิดทำให้คนชั่ว 

ลวยนวล ผลคือทำให้ทนายโดนลอยอังคาร เพราะพระ 

พุทธเจ้าตรัสสอนภิกษุว่าสักกาโร ปุริสัง หันติสักการะย่อม 

ฆ่าคนได้ สักการะฆ่าคนได้หลายแบบ แต่ถ้าทนายความ 

ซื่อสัตย์ ก็เป็นพ่อพระเป็นที่พึ่งของคนยาก เป็นอาชีพ 

ช่วยคนให้อยู่รอดปลอดภัยช่วยใครๆ ไม่ให้ต้องตกนรก 

ก่อนตาย ถ้าถามว่าผิดศีลหรือไม่ ต้องดูว่ามีเจตนาหรือเปล่า 

ทำข้อเท็จจริง ให้เป็นเท็จจริงๆ ผิดศีลข้อ ๔ ทำเพื่อหวัง 

เงินทองได้ทรัพย์มาด้วยอาการแห่งขโมยผิดศีลข้อที่ ๒ 

ทำคนถูกให้เป็นคนผิดจนถูกประหารชีวิตด้วยฝีมือ ทนาย 

ผิดศีลข้อ ๑ 

๓๘ 

ถาม. เจอขี้ช้าง คนก็ว่ามีช้าง แต่ขี้ผีผมก็ไม่เคยเจอ 

กลับบอกว่ามีผี แล้วผีมีหรือเปล่าครับทั้งๆ ที่ไม่มีขี้ผี ? 

ตอบ. เขามีแต่เห็นช้างขี้ อย่าขี้ตามช้างเจ้าคนนี้กลับ 

เห็นขี้ช้างจะไปตามช้างที่ขี้ แล้วเลยเถิดไปถึงต้องเห็นผีขี้ 

จึงจะเชื่อว่ามีผีจริง คือถือเป็นปรัชญาเลย ไม่มีขี้ ไม่มีคน 

ไม่มีใคร ไม่มีอะไร เรียกว่าเอาขี้เป็นเครื่องวัดระดับ 

ความมีหรือไม่มี แต่โบราณไทยเราก็สุดยอด เพราะสอน 

วัดระดับความดีไม่ดีอยู่ที่ขี้เหมือนกัน สอนว่า ชั่วเป็นขี้ 

ดีเป็นแก้ว ขุนพลแก้ว คหบดีแก้ว นางแก้ว ช้างแก้ว 

พ่อแก้ว แม่แก้ว ผัวแก้ว ลูกแก้ว ถ้าชั่วเป็นขี้หมด 

ไหนๆก็ไหนๆ แต่งเรื่องขี้ให้ดู.. 

ขี้สนิม ขี้หน้า ขี้ด่า ขี้โรค 

ขี้เศร้า ขี้โศก ขี้หลอก ขี้หลอน 

ขี้มูก ขี้หมู ขี้รู้ ขี้ร้อน 

ขี้หนาว ขี้นอน ขี้สอน ขี้อาย 

ขี้แมลงวัน ขี้พนัน ขี้ประจบ 

ขี้หลีก ขี้หลบ ขี้หดตดหาย 

ขี้ไม่ให้หมาแด�ก ขี้แอ�กจะตาย 

ขี้หึงเหลือร้าย หล่อขี้แตกขี้แตน.......... 

แล้วก็ขี้จุ�เบเบ� ขี้จุ�ตะละล่า

ถาม การที่พระไม่ฉันข้าวตอนเย็น เป็นเหตุให้ป�วย 

เป็นโรคกระเพาะ เป็นการทำร้ายทรมานกายตนเอง 

จะถือว่าเป็นบาปหรือไม่ เพราะเหตุใด ? 

ตอบ ขอบใจนะที่เป็นห่วงกระเพาะพระเมื่อก่อนก็นึก 

อย่างนี้แหละ แต่ตอนหลังได้อ่านเอกสารของกระทรวง 

สาธารณสุข โดยแพทย์เฉพาะทางหลายท่านบอกว่าอาหาร 

ที่จำเป็นที่สุดคือ อาหารเช้า เพราะร่างกายขาดอาหารมา 

หลายชั่วโมงแล้ว อีกอย่างเริ่มวันใหม่สมองและร่างกาย 

ต้องการพลังงานที่จะต้องคิดต้องทำงาน พูดถึงร่างกายดึง 

กรดจากอวัยวะส่วนอื่นมาใช้ ถ้าไม่มีอาหารหลักเข้าไป 

สู่ท้อง พูดถึงอนุมูลอิสระ ขยะร่างกายที่สะสมให้โทษ จึง 

อิ่มไว้ก่อน ด้วยอาหารหนักไม่ควรทำอะไรง่ายๆ กินง่ายๆ 

แบบกาแฟแก้วเดียวในมื้อเช้า แล้วไปหนักมื้ออื่นเขาตั้ง 

เป็นปรัชญาการกินไว้เลยว่า ทานอาหารเช้าแบบราชา 

กลางวันแบบคนธรรมดา เย็นแบบยาจก คือตอนเย็นอาหาร 

ไม่สำคัญเลยนิดหน่อยพอ หรือไม่กินก็ได้ เพราะกิน 

แล้วร่างกายไม่ได้ใช้ทำอะไร นอนหลับ อืด บ่อยเข้าผู้ชาย 

ตั้งท้อง ผู้หญิงเอวหาย เห็นหรือยังว่า พระพุทธเจ้าของเรา 

สุดยอดกว่าหมอมากมาย ทรงทราบมาก่อนตั้ง ๒๕๕๒ ปี 

มาแล้ว ฉะนั้นอย่ามายั่วยวนให้พระฉันเวลาเย็นเสียให้ยาก 

เลย ตอบได้เลย ไม่บาป เป็นบุญสุดๆ 

วัดไทยลอสแองเจลิส ถามมา 


ถาม การโกหกเพื่อปกป�องตนเองหรือเพื่อช่วยเพื่อน 

ช่วยผู้อื่น ถือว่าผิดศีลหรือเปล่าครับ เช่นเพื่อนถูกกลุ่ม 

นักเลงทำร้ายมาและหนีมาหาเรา แต่พอพวกนั้นมาถาม 

เรากลับตอบว่า ไม่รู้ไม่เห็น ? 

ตอบ องค์แห่งมุสามี ๔ ถ้าครบถือว่าผิดศีล 

๑. สิ่งของเรื่องราวไม่เป็นจริง 

๒. มีจิตคิดมุสา 

๓. ทำความเพียรเพื่อมุสา 

๔. ผู้อื่นเชื่อตามคำมุสา 

แต่มุสามี ๒ ประเภท ประเภททำให้เขาเสียหาย 

มาก และทำให้เขาเสียหายน้อย ประเภทนำไปสู่อบายสู่นรก 

ถ้าไม่ทำให้เขาเสียหาย แต่ทำให้เขาและพวกเราหายเสีย 

คือ หายเดือดร้อน แม้เขาหลงเชื่อจะไม่นำเราไปสู่อบาย 

พระเวสสันดรเคยมุสาแก่พญานางมัทรีว่า ให้ไปป�าเถิด 

ไม่เกิดเรื่องกับลูก แต่ที่แท้ เมื่อมัทรีไปกับเสียลูกถึงสองคน 

หมอบอกคนไข้ว่า ไม่ได้เป็นโรคร้าย เพื่อรักษาใจคนไข้ 

ไว้ก่อน ไม่ให้ทรุดหนักก่อนจะตั้งหลักได้เป็นกุศโลบาย 

ช่วยคน ไม่ได้ทำลายใครให้เสียหาย มีพระธุดงค์เห็นคน 

ร้ายวิ่งหนีตำรวจมา ยิงกันสนั่นหวั่นไหว พระรู้ว่าคนร้าย 

แอบซ่อนอยู่ที่ไหน ตำรวจมาถามบอกความจริงกลัวโจร 

ตาย ศีลเราจะเศร้าหมอง บอกไม่รู้จะผิดศีล เลยเดินไป 

ข้างหน้าสองก้าวแล้วบอกตำรวจว่า “ตอนอาตมายืนตรงนี้ 

ไม่เห็นโจรเลย” เล่ห์นี้ไม่ทราบพระจะรอดหรือไม่ 

๓๙

ระเบียบการทำบุญใส�บาตร 

ชาวพุทธที่เป็นคฤหัสถ์ผู้อยู่ครองเรือน มีฐานะ 

เป็นอุบาสกบริษัท และอุบาสิกาบริษัท ซึ่งมีหน้าที่จะต้อง 

ช่วยกันบำรุงรักษาพระพุทธศาสนาไว้ให้ดำรงอยู่ และ 

ให้เจริญรุ่งเรืองสืบไป เพื่อเป็นประโยชน์แก่ตนเอง และส่วน 

รวมตลอดถึงชาวโลกด้วย 

พระพุทธเจ้าได้ตรัสรู้พระธรรมแล้วทรงเทศนา 

สั่งสอนพุทธบริษัท ๔ คือ ภิกษุ ภิกษุณี อุบาสก อุบาสิกา 

พระสงฆ์พุทธสาวกเป็นผู้รับมรดก ทรงแม่นยำจดจำ 

ศาสนธรรมคำสั่งสอน ของพระพุทธเจ้าไว้ พระพุทธศาสนา 

จึงยังดำรงอยู่ได้ตลอดมาจนกระทั่งป�จจุบัน 

พระสงฆ์พุทธสาวกทั้งหลายย่อมดำรงชีวิตอยู่ได้ 

ด้วยป�จจัยที่ทายก อุบาสกอุบาสิกาทั้งหลายจัดถวาย 

ตราบใดที่ ทายกอุบาสก อุบาสิกาทั้งหลายยังบริจาคป�จจัย 

ช่วยอุปถัมภ์บำรุงพระสงฆ์อยู่ พระสงฆ์ก็ยังศึกษาเล่าเรียน 

ทรงจำรักษาพระพุทธศาสนาไว้ได้ตราบนั้น 

๔๐ 

ศาสนพิธี 

โดย พระครูสังฆรักษ์สุชาติ ปญฺญาวฑฺฒโน 

หากทายกอุบาสกอุบาสิกาทั้งหลายเลิกบริจาค 

ป�จจัยช่วยอุปถัมภ์บำรุงด้วยการทำบุญใส่บาตรพระสงฆ์ 

เวลาเช้าประจำวันนี้ จึงนับได้ว่าเป็นส่วนหนึ่งที่ได้ช่วยกัน 

สืบต่ออายุพระพุทธศาสนาให้ดำรงอยู่ และให้เจริญรุ่งเรือง 

สืบต่อไปตลอดกาลนาน 

ความจริง การใส่บาตรประจำวันนี้ เป็นวิธีการ 

สร้างบุญวาสนาบารมีอันจะเป็นบุพเพกตปุญญตาสำหรับ 

ตนต่อไปในอนาคตโดยตรง และเป็นผลดีที่ได้ช่วยอุปถัมภ์ 

บำรุงพระพุทธศาสนาโดยอ้อม 

การใส่บาตรประจำวันนี้ นิยมจัดทำตามกำลัง 

ศรัทธาและตามความสามารถแห่งกำลังทรัพย์เท่าที่จะทำ 

ได้โดยไม่เกิน ๒ รูปบ้าง ๓ รูปบ้าง เป็นต้น

การทำบุญที่มีอานิสงส์มาก 

การทำบุญในพระพุทธศาสนาที่มีผลานิสงส์มาก 

เช่น การทำบุญใส่บาตรพระสงฆ์เป็นต้น จะต้องประกอบ 

พร้อมด้วย องค์คุณ ๓ ประการ 

๑. ป�จจัยวัตถุสิ่งของสำหรับทำบุญบริสุทธิ์ 

๒. เจตนาของผู้ถวายบริสุทธิ์ 

๓. พระภิกษุสามเณรเป็นผู้มีศีลบริสุทธิ์ 

ปัจจัยวัตถุสิ่งของสำหรับทำบุญบริสุทธิ์ 

ความบริสุทธิ์ของป�จจัยวัตถุสิ่งของที่นำมาทำบุญ 

นั้นมีลักษณะ ดังนี้ 

๑. เงินที่จับจ่ายใช้สอยซื้อหาวัตถุสิ่งของเหล่านั้น 

ต้องเป็นเงินที่ได้มาด้วยการประกอบสัมมาอาชีวะ เกิดขึ้น 

จากหยาดเหงื่อแรงงานของตน 

๒. สิ่งของที่นำมาทำบุญนั้นเป็นของบริสุทธิ์ คือ 

มิได้เบียดเบียนชีวิตคนและสัตว์อื่น 

๓. วัตถุสิ่งของที่นำมาทำบุญนั้น เป็นของมีคุณภาพ 

ดี และเป็นส่วนที่ดีที่สุดในบรรดาสิ่งของที่มีอยู่ เช่น ข้าวสุก 

ที่ตักบาตร ก็เป็นข้าวปากหม้อ แกงก็เป็นแกงถ้วยแรก 

ที่ตักจากหม้อ 

๔. วัตถุสิ่งของนั้นสมควรแก่สมณบริโภคไม่ก่อเกิด 

โทษต่อพระภิกษุสามเณร 


เจตนาของผู้ถวายบริสุทธิ์ 

เจตนา คือความตั้งใจของผู้ทำบุญนั้นจะต้อง 

บริสุทธิ์ในกาลทั้ง ๔ 

๑. ปุพพเจตนา ก่อนทำบุญมีจิตใจเลื่อมใสศรัทธา 

๒. มุญจนเจตนา ความตั้งใจขณะทำบุญมีความ 

ปีติยินดีในการทำ 

๓. อปรเจตนา ความตั้งใจหลังจากทำบุญไปแล้ว 

ภายใน ๗ วัน ระลึกถึงครั้งใดมีความปลื้มยินดี ไม่มีความ 

เสียดาย 

๔. อปราปรเจตนา ความตั้งใจภายหลังจาก ๗ วัน 

ไปแล้ว แม้จะล่วงเวลาไปนานก็ยังคงยินดีโสมนัสทุกครั้ง 

คำอธิษฐานใส่บาตร 

ข้าวขาวดังดอกบัว ยกขึ้นเหนือหัว ตั้งใจจำนง 

ตักบาตรพระสงฆ์ ขอให้ทันพระศรีอาริย์ ขอให้พบดวงแก้ว 

ขอให้แคล้วบ่วงมาร ขอให้บรรลุพระนิพพานในอนาคต 

กาลเทอญ 

กรวดน้ำย่อ 

“อิทัง เม ญาตีนัง โหตุ สุขิตา โหนตุ ญาตะโย” 

ขอส่วนบุญนี้ จงสำเร็จแก่ญาติทั้งหลายของข้าพ 

เจ้าขอให้ญาติทั้งหลายของข้าพเจ้า จงมีความสุข ฯ 

“ ตามปกติ เราควรได�ประโยชน�จากคำติมากกว�าคำชม เพราะเขาชมสิ่งที่เราได�ทำหรือทำได�อยู�แล�ว แต�คำติชี้ถึงสิ่งที่เรา 

ทำไม�ได�หรือยังไม�ได�ทำ ถึงเขาติผิด เรารู�จักคิด ก็จักมองเห็นแง�คิดที่เป�นประโยชน�อยู�ดี ” 

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต) 

๔๑

นินายรักอมตะ 

พระครูปลัดขวัญชัย ธมฺมวโร รวบรวม 

ลีลาวดี 

โดย ธรรมโฆษ 

๖. จำใจจากจร 

“ลีลาวดี! วันนี้ท่านดูท่าทางหงอยเหงามาก” 

เรวัตตะปรารภขึ้นกับลีลาวดี เมื่อเธอมาหาเขาเย็นวันหนึ่ง 

“ข้าพเจ้ารู้สึกไม่สบายใจเลยที่ได้เห็นท่านมีท่าทาง 

เช่นนี้ ท่านจะกรุณาบอกข้าพเจ้าหน่อยได้ไหมว่าอะไร 

เป็นเหตุแห่งความเศร้านี้ ข้าพเจ้าจะได้หาทางช่วยขจัด 

ป�ดเป�า ถ้าเพื่อลีลาวดีแล้ว แม้ชีวิตข้าพเจ้าก็อาจจะ 

สละแทนได้ โปรดบอกข้าพเจ้ามาซิ” 

“ขอบใจมาก เรวัตตะ! แต่ไม่มีเหตุอะไรดอก 

เธอคิดมากไปเองกระมัง” หญิงสาวตอบอย่างไม่ค่อยจะ 

เต็มปากนัก 

เด็กหนุ่มรู้อยู่ในทีว่า ลีลาวดีปกป�ดความจริง จึงรุก 

ต่อไปเพื่อคั้นเอาความจริงให้ได้ 

“ลีลาวดี! ท่านจะป�ดบังความจริงไว้ทำไม ท่านไม่ 

ไว้ใจเรวัตตะทาสผู้ซื่อสัตย์ของท่านดอกหรือ” 

หญิงสาวก้มหน้านิ่ง เอานิ้วกรีดชายภูษาอยู่ไปมา 

เธอกำลังอยู่ในห้วงมหันตทุกข์และอยากบอกให้เรวัตตะรู้ 

เพื่อขอความช่วยเหลือ แต่เธอยังมองไม่เห็นทางสำเร็จ 

๔๒ 

ถ้าขืนทำอย่างนั้น แทนที่จะเกิดผลดี กลับจะเกิดผลร้าย 

ยิ่งขึ้นคือเรวัตตะจะพลอยเดือดร้อนไปด้วย เพราะฉะนั้น 

เธอจึงตัดสินใจจะเผชิญกรรมไปคนเดียว โดยไม่ต้องการ 

ให้เรวัตตะพลอยลำบากไปด้วย 

“ลีลาวดี! ก่อนหน้านี้ ข้าพเจ้าได้ยินเสียงร้องไห้ 

คร่ำครวญดังมาจากปราสาท ข้าพเจ้าคิดว่าคงได้เกิดอะไร 

ขึ้นทางปราสาท และเหตุนั้นคงจะเกี่ยวกับความโศกเศร้า 

ของลีลาวดีของข้าพเจ้า” 

หญิงสาวรีบเงยหน้า จ้องมองเรวัตตะด้วยความ 

ตื่นเต้นตกใจ เพราะเธอไม่เคยคิดว่าเรวัตตะจะได้ยินเสียง 

นั้น แต่แล้วเธอก็พูดกลบเกลื่อนเสีย 

“ฉันก็ได้ยินเสียงนั้นเหมือนกันมันไม่ได้ดังขึ้นที่ 

ปราสาทดอก แต่บนปราสาทอีกหลังหนึ่งที่อยู่ถัดไป” 

คำตอบของลีลาวดี มิได้ให้ความกระจ่างแก่เรวัตตะ 

เลย คำพูดและอาการของเธอ ยังมีพิรุธชวนให้สงสัยอยู่ 

เมื่อลีลาวดีจากไปไม่นาน เสียงร้องไห้คร่ำครวญแบบเก่า 

ก็ดังขึ้น หนุ่มจัณฑาลพยายามเงี่ยหูฟ�งอย่างตั้งใจ เพื่อหา 

ทิศทางอันแท้จริงของเสียงนั้น เมื่อฟ�งในห้องไม่ชัด

เขาจึงออกมายืนฟ�งข้างนอกอีก เสียง 

นั้นดังมาจากปราสาทอย่างแน่นอน 

มันเป็นเสียงคร่ำครวญแสดงความ 

เจ็บปวดของใครคนหนึ่ง โดยมิรอช้า 

เรวัตตะรีบละจากกระท่อมเดินมุ่ง 

หน้าสู่ปราสาท เคราะห์ดีที่ประตูด้าน 

หลังยังไม่ป�ด เขารีบแอบแฝงกาย 

เข้าไปภายในซึ่งมืดทึบ ค่อยๆ ย่อง 

ขึ้นไปตามชั้นบันไดจนถึงชั้นบน 

ซึ่งเป็นที่มาของเสียงนั้น เขารีบ 

ตรงไปยังประตูห้องที่กำลังมีเหตุ 

แต่บังเอิญไปชนเข้ากับใครคนหนึ่ง 

เพราะความมืดมองไม่เห็นกันคนที่ถูก 

ชนปรี่มาจ้องหน้าเขา 

“ท่านเป็นใครมาทำไมที่นี่?” 

เรวัตตะเพ่งดูอยู่นาน จึงทราบ 

ว่า ผู้ถามมิใช่ใครอื่นหากเป็นนางทาสี 

คนสนิทของลีลาวดีนั่นเอง จึงตอบไป 

ว่า “ฉันเองเรวัตตะเกิดเรื่องอะไร 

ขึ้นหรือ?” 

“เกิดเรื่องใหญ่แล้ว เรวัตตะ!” 

นางทาสีตอบด้วยเสียงละล่ำละลัก 

“นางพราหมณีและกัณณิการู้หมดว่า 

เธอกับลีลาวดีไปพบ และคุยกัน 

อย่างไร ทั้งสองคนโกรธลีลาวดีมาก 

การที่ไปพบกับเธอ เขาถือว่าเป็นการ 

กระทำที่เลวทรามน่าอับอายขายหน้า 

ที่สุด วันแรกนางพราหมณีเรียก 

ลีลาวดีไปถาม เธอรับสารภาพโดย 

ชื่นตาและชี้เหตุผลว่า การกระทำ 

ของเธอไม่ใช่สิ่งที่ควรอับอายอะไร 

มารดาโกรธมาก ถึงกับจับลีลาวดีผูก 

แล้วเฆี่ยนตีอย่างไร้เมตตาปราณี 

แต่ลีลาวดีก็อดที่จะไปเยี่ยมเธอไม่ 

ได้ และทุกคราวที่ไปก็ถูกตีอย่างนี้ 

เธอฟ�งเอาเองเถอะ เรวัตตะ! ฉันทน 

ฟ�งต่อไปอีกไม่ไหวแล้ว” เมื่อนางทาสี 

เดินลงบันไดไปแล้ว เรวัตตะรีบไปเอา 

หูแนบฟ�งที่ประตูเสียงข้างในดังออก 

มาอย่างชัดเจน “อีลูกทรยศ! แกเกิด 

มาเพื่อทำลายวงศ์ตระกูลโดยแท้ 

ขัตติยมหาศาล พราหมณ์มหาศาลมี 

ดาษดื่นในกรุงสาวัตถี แต่กลับยินดีไป 

คลุกคลีกับเจ้าคนจัณฑาลเดนมนุษย์ 

ข้ายินดีที่จะยอมเสียลูกทรยศอย่าง 

แก แต่จะไม่ยอมเสียศักดิ์ศรีของ 

พราหมณ์เป็นอันขาด เอ้า! เจ้าทาส 

ผู้กำยำ จงโบยเข้าอีก ๘ ที” 

เสียงไม้เรียวแหวกอากาศ 

กระทบผิวหนังเสียงกรีดร้องด้วย 

ความเจ็บปวด เสียงหัวเราะร่าแสดง 

ความพอใจของมารดาดังออกมาอีก 

ครั้งหนึ่ง เรวัตตะยืนกัดฟ�นด้วยหัวใจ 

อันปวดร้าว เขาอยากจะพังประตูเข้า 

ไปช่วยลีลาวดี แต่วิธีช่วยเหลือที่แยบ 

คายกว่านั้นไม่มีแล้วหรือ? 

“อย่าตีมันเลยแม่”เสียง 

กัณณิกาดังขัดขึ้น “ถึงตีมัน ก็ตาย 

เปล่า เรามาทำอย่างนี้ดีกว่า คือเรื่อง 

นี้เกิดขึ้นเพราะเจ้าจัณฑาลคนเดียว 

เป็นเหตุ เพราะฉะนั้น ขอให้เราช่วย 

กันขับมันหนีเสียเถอะ” 

“แม่ก็อยากทำอย่างนั้นแต่ 

เจ้าลืมไปแล้วหรือว่า เจ้าอัปมงคล 

ตัวนั้น มันเป็นหัวแก้วหัวแหวนของ 

พ่อเจ้าถ้าพ่อเจ้ากลับมาไม่พบมันเรา 

ก็อาจพบความลำบากยิ่งกว่านี้” 


เสียงสองแม่ลูกเงียบลง ยัง 

เหลือแต่เสียงสะอื้นไห้ของลีลาวดี 

ขณะที่กำลังยืนคิดอยู่ที่ประตูนั่นเอง 

เรวัตตะก็เกิดความคิดที่จะช่วย 

ลีลาวดีเขารีบกลับมายังกระท่อม 

น้อย เขียนจดหมายขึ ้นฉบับหนึ ่ง ข้อ 

ความว่า 

“ลีลาวดี! ข้าพเจ้าทราบตลอด 

แล้วในวันนี้ว่าความทุกข์ของท่าน 

เป็นเช่นใดข้าพเจ้าได้พิจารณาดู 

ละเอียดแล้ว เห็นว่าทุกข์นั้นมีข้าพเจ้า 

คนเดียวเป็นต้นเหตุถ้าข้าพเจ้ามิได้ 

อยู่ที่นี่ ท่านก็คงมีความสุขอยู่ท่าม 

กลางวงศ์ญาติเช่นเดิม เพราะฉะนั้น 

ข้าพเจ้าขอลาท่านกลับสู่บ้านตั้งแต่ 

วันนี้เป็นต้นไป ข้าพเจ้าเป็นจัณฑาล 

ไม่สมควรจะอยู่ร่วมโลกกับท่านผู้เป็น 

พราหมณ์ ถ้าอยู่ไปก็มีแต่จะนำความ 

ทุกข์มาสู่ท่าน จึงขอลาไปอยู่ท่าม 

กลางจัณฑาลด้วยกัน ข้าพเจ้ายังคิดถึง 

ท่านและจะคิดถึงไปจนตลอดชีวิต 

ขอให้ลีลาวดีสุขสำราญอยู่ 

ท่ามกลางคณะญาติเหมือนเดิม 

ลาก่อน” 

“เรวัตตะ” 

เขานำจดหมายนั้นไปมอบ 

ให้นางทาสีไว้ สั่งกำชับให้เธอมอบ 

ให้แก่ลีลาวดีในโอกาสอันควรแล้ว 

กลับสู่กระท่อมเด็กหนุ่มรวบรวม 

สมบัติเล็กๆ น้อยๆ ของเขาแล้วเอา 

ผ้าห่อเข้าเป็นห่อใหญ่ ส่วนมากก็มี 

เสื้อผ้าที่ลีลาวดีให้เขานั่นเอง เขา 

เอาห่อผ้ามาอุ้มไว้ แล้วรีบออกจาก 

๔๓

กระท่อมไปยืนอยู่ข้างล่าง หันกลับมามองดูกระท่อมแล้วกล่าวเบาๆ ว่า “ลาก่อน! กระท่อมที่เคยให้ความสุขแก่ฉัน” 

เขารีบเดินตรงไปทางฝ��งสระ ณ จุดที่เขาพบกับลีลาวดีเป็นครั้งแรก ยืนอยู่ที่นั่นครู่หนึ่ง แล้วรีบเดินแอบแฝงความมืดออก 

สู่ถนนใหญ่ เดินบ้าง วิ่งบ้าง จนกระทั่งถึงประตูเมืองด้านทิศอุดร ขณะนั้น นายทวารบาลกำลังจะป�ดประตูพอดี แต่เรวัตตะ 

ได้อาศัยความเร็วเล็ดลอดออกไปได้เขารู้สึกโล่งอก เมื่อได้สูดบรรยากาศอันสดชื่นภายนอกกำแพงเมือง ตั้งแต่นี้ไป 

เขาหวังที่จะคืนไปอยู่ในอ้อมอกอันอบอุ่นของมารดาบิดาดังเดิม 

๗. พ่อแม่อยู่แห่งใด 

ระยะทางจากประตูเมืองถึงหมู่บ้านจัณฑาลไม่ 

ใกล้นัก แต่เรวัตตะก็ตั้งใจ จะไปให้ถึงในคืนนั้นเขาไม่อยาก 

อยู่ในเมือง ของพวกพราหมณ์ หรือแม้บริเวณที่ใกล้ 

เมืองอีกต่อไป อยากจะหนีไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะไกลได้ 

เขาเดินไปอย่างรีบเร่ง ท่ามกลางความมืด และความเงียบ 

อย่างเยือกเย็นแห่งรัตติกาล บางครั้งเขาก็สะดุดทางขรุขระ 

ล้มลง ห่อผ้ากระเด็นออกจากมือ เด็กหนุ่มพยายามกัดฟ�น 

พยุงกายลุกขึ้นควานหาห่อผ้า โดยอาศัยแสงอันขมุกขมัว 

แห่งดวงดาว กว่าจะพบก็เสียเวลาไปมิใช่น้อย เสียงนกแสก 

ที่ร้องอยู่ทางเบื้องหลัง ชวนให้หนุ่มจัณฑาลคิดไปว่า เป็น 

เสียงของลีลาวดีที่กำลังวิ่งตามมา เขาเผลอตัวหันหลังกลับ 

แล้วก็หยุดยืนคอยเธอ แต่เมื่อทราบว่ามันเป็นเสียงร้องของ 

นกแสก เขาก็รีบเร่งเดินทางต่อไป 

ในที่สุด เรวัตตะก็เข้าสู่หมู่บ้านจัณฑาลชาวบ้าน 

พากันนอนหลับหมดแล้ว สุนัขแก่สองสามตัวลุกขึ้นมา 

เห่ากรรโชกเขาแต่เด็กหนุ่มไม่คำนึงเขาเดินต่อไปจนกระทั่ง 

มองเห็นเรือนของบิดายืนตัวสลัวอยู่ในความมืด เรวัตตะดี 

ใจรีบตรงไปเคาะประตูเรียกบิดา “คุณพ่อเป�ดประตูรับ 

ลูกด้วย” ในที่สุด มีเสียงตวาดออกมาจากภายใน 

๔๔ 

“ใครมาปลุกในยามค่ำคืน” 

“ลูกเอง เรวัตตะน่ะ จำเสียงลูกไม่ได้หรือ” 

“เรวัตตะ!” เสียงจากภายในออกชื่อเขาเบาๆ เป็น 

เชิงคิด แล้วมีเท้ากระทบพื้นดังมาที่ประตู ประตูได้ถูก 

เป�ดออก แล้วคนทั้งสองก็เผชิญหน้ากัน“เจ้าเป็นใคร 

มาจากไหน?” ชายที่เป�ดประตูถามแต่เรวัตตะมิได้ตอบ 

เขาเริ่มประหลาดใจ เพราะรู้สึกว่าชายคนนั้นจะไม่ใช่บิดา 

ของเขาเสียแล้ว เพราะดูมีหนวดเครารุ่มร่ามแก่กว่าบิดา 

ของเขามาก ทั้งกิริยาอาการที่แสดงแก่เขาก็บ่งชัดว่าเป็น 

คนอื่น เรวัตตะเดินตามเจ้าของบ้านเข้าไปด้วยความสงสัย 

ลังเลใจเป็นกำลัง “บิดาของฉันเปลี่ยนแปลงไปถึงขนาดนี้ 

เชียวหรือ” เขาคิดอยู่ในใจ เมื่อคนทั้งสองมานั่งหน้าเตาไฟ 

พร้อมกันแล้ว ความจริงก็ปรากฏขึ้นชายคนนั้นมิใช่บิดา 

ของเขา แต่เป็นชายแปลกหน้าซึ่งเรวัตตะไม่เคยเห็นมา 

ก่อน 

“โอ! ข้าพเจ้าเข้าบ้านผิดเสียแล้ว”เขาอุทานพลาง 

ผลุนผลันออกไป แต่แล้วต้องกลับเข้ามาอีก เพราะบ้านนั้น 

เป็นบ้านของเขาอย่างแน่นอน เขาจำได้ดี ถ้าอย่างนั้น 

บิดาของเขาไปไหน ชายคนนั้นคือใคร? 

“มารดาบิดาของข้าพเจ้าไปไหน” เขาถามชายแก่

อย่างร้อนรน “มารดาบิดาของเจ้าคือใคร ลองบอกมาซิ” 

“บิดาของข้าพเจ้าชื่อพันธุมะ มารดาชื่อสุชานี” 

“อ้อ !” ชายแก่อุทาน พลางพยักหน้าว่าเข้าใจ“เจ้าหมายถึง 

สองสามีภรรยา ที่เคยเป็นเจ้าของบ้านนี้ เจ้าชื่อเรวัตตะ 

ลูกชายของพันธุมะใช่ไหม เขาเคยเล่าให้ฉันฟ�งบ่อยๆ ว่ามี 

ลูกชายคนหนึ่งอยู่กับสุมังคละคฤหบดี ในกรุงสาวัตถี” 

“ถูกแล้ว ข้าพเจ้าเป็นลูกของท่าน โปรดบอก 

ข้าพเจ้าเถอะว่าบัดนี้ท่านไปไหน” เด็กหนุ่มรบเร้า 

ชายแก่ยกมือขึ้นลูบเครา ตามองดูเพดานอย่างใช้ 

ความคิดแล้วกล่าวขึ้น “เขาหนีจากหมู่บ้านนี้ไปนานแล้ว 

ฉันเองก็ไม่ทราบว่าเขาไปไหน เขาบอกแต่เพียงว่าจะขึ้นไป 

อยู่ทางเหนือ แถบเชิงเขาหิมาลัยแต่ไม่ทราบว่าจะเป็นเมือง 

ใดแน่ ก่อนไปเขามิได้แจ้งให้เจ้าทราบดอกหรือ” 

“มิได้บอกเลย ข้าพเจ้าเพิ่งทราบเดี๋ยวนี้เอง อนิจจา! 

มารดาบิดาไม่น่าจะทอดทิ้งลูกไว้ โดยอาการเช่นนี้เลย 

ข้าพเจ้าอุตส่าห์ฝ�าความระกำลำบากมา ก็หวังจะพบกับ 

อ้อมกอดอันอบอุ่นของบิดามารดา แต่แล้วก็ผิดหวัง 

พระผู้เป็นเจ้าช่างไม่กรุณาข้าพเจ้าบ้างเลย” 


นินายรักอมตะ ลีลาวดี 

เขาซบหน้าลงกับฝ�ามือ แล้วสะอื้นไห้ด้วยความ 

เศร้าใจอย่างสุดซึ้ง ชายแก่นึกสงสารเขาเป็นกำลัง 

จึงเอ่ยปากปลอบโยน 

“อย่าโศกเศร้าไปเลย หนูเอ�ย!ถึงเจ้าจะไม่ได้พบ 

มารดาบิดา แต่ได้พบฉัน ก็เท่ากับมารดาบิดาเหมือนกันฉัน 

อยู่คนเดียวไม่มีลูกมีหลาน อยู่กับฉันเถอะฉันจะรักเอ็นดู 

เจ้า เช่นเดียวกับลูกหลานของฉันเอง” 

“เป็นพระคุณอย่างสูง ที่ท่านมีใจกรุณาต่อข้าพเจ้า 

แต่ข้าพเจ้าอยู่กับท่านไม่ได้ดอก”เรวัตตะกล่าวทั้งกำลัง 

สะอื้น 

“เจ้าจะไปไหน” ชายแก่ถาม 

“ไปทุกหนทุกแห่ง ที่มารดาบิดาของข้าพเจ้าอยู่ถ้า 

ท่านอยู่ทางแถบเหนือ ข้าพเจ้าก็จะไปทางเหนือ”เด็กหนุ่ม 

ยืนยัน 

ชายแก่มองเขาอย่างยิ้มเยาะ ในความเด็ดเดี่ยวอัน 

ไม่เดียงสาของเด็กๆ แล้วกล่าวขึ้น 

“เจ้าช่างใจเด็ดเดี่ยวจริงนะ พ่อหนู!แต่ว่าเจ้ารู้จัก 

ทางเหนือน้อยไป ฉันจะบอกความจริงให้ ทางเหนือภูมิ 

ประเทศเต็มไปด้วยป�าดงพงพี ที่ดารดาษไปด้วยปีศาจและ 

๔๕

นินายรักอมตะ ลีลาวดี 

สัตว์ร้าย คนทั้งหลายไป มีกันเป็น 

หมวดหมู่ มีอาวุธครบมือจึงจะเอาตัว 

รอดได้อย่างปลอดภัย ถ้าไปคนเดียว 

ยากที่จะเอาชีวิตรอดเจ้าจะไปคน 

เดียวฉันเกรงเหลือเกินว่าจะไม่รอด 

ชีวิตไปได้ อยู่กับฉันที่นี่ดีกว่า บางที 

พ่อแม่ของเจ้าอาจกลับมาที่นี่อีกได้” 

เรวัตตะยังคงยืนยันที่จะไปท่าเดียว 

ชายแก่พยายามอธิบายเหตุผลชักชวน 

ให้อยู่ด้วยเป็นเวลานาน แต่ไม่สามารถ 

ทำให้จิตใจของเรวัตตะอ่อนลงได้ 

“ถ้าอย่างนั้นก็ตามใจ” ชายแก่ยอม 

แพ้ในที่สุดแล้วต่างคนต่างแยกย้าย 

กันไปนอน 

ทุกสิ่งทุกอย่างยังอยู่เหมือน 

เมื่อก่อนต่างแต่ว่าบัดนี้เขาอยู่คนเดียว 

ไม่มีมารดาบิดาอยู่ด้วยอยู่ในฐานะ 

แขกแปลกถิ่น ไม่มีสิทธิ์เป็นเจ้าของ 

บ้านเหมือนเมื่อก่อน เรวัตตะรู้สึก 

๔๖ 

ว้าเหว่ใจ ดุจกำลังนอนอยู่ในป�าเปลี่ยว 

เขาอยากจะหนีไปในคืนนั้นเสียด้วย 

ซ้ำ แต่ด้วยความอ่อนเพลียทั้งกาย 

ใจจึงม่อยหลับไป ในขณะหลับ เขา 

ฝ�นถึงพ่อแม่ บ่นละเมอถึงพ่อแม่ 

จนได้ยินถึงหูชายแก่เจ้าของบ้าน 

ทำให้แกรู้สึกสงสารสังเวชอย่างลึก 

ซึ้งแกลุกขึ้นนั่งเงี่ยหูฟ�งอย่างเอาใจใส่ 

ประเดี๋ยวเด็กหนุ่มก็ละเมอขึ้นอีก 

เขาร่ำร้องถึงมารดาบิดา แต่บางครั้ง 

ก็ดูเหมือนไม่ใช่บิดามารดาเป็นชื่ออีก 

ชื่อหนึ่ง ซึ่งชายแก่ไม่เคยได้ยินและ 

ไม่เข้าใจความหมายนั้นก็คือ คำว่า 

“ลีลาวดี” 

วันรุ่งขึ้น เรวัตตะก็อำลาชาย 

แก่เจ้าของบ้านเดินทางต่อไปเมื่อเดิน 

ผ่านหมู่บ้านพวกชาวบ้านและเพื่อน 

ฝูงเก่าๆ ต่างพากันร้องถามข่าวคราว 

และขอร้องให้อยู่ด้วย เรวัตตะมิได้ 

สนองความปรารถนาดีของใครเขามุ่ง 

หน้าเดินทางต่อไป ผ่านทุ่งนาป�าไม้ 

คามและนิคมนับจำนวนไม่ถ้วน เข้า 

บ้านไหนก็ถามชาวบ้านถึงมารดาบิดา 

เมื่อไม่พบก็เดินทางต่อไป 

(โปรดติดตามตอนต่อไป)

ข�าวสารงานบุญ 

ข่าวประชาสัมพันธ์ อีกข่าวหนึ่งนะครับ ทางวัดไทย 

ลอสแองเจลิสของเรา ขอเชิญเจริญพรมายังพุทธศาสนิก 

ชนและผู้มีจิตศรัทธาทุกท่าน ร่วมกิจกรรมวันมาฆบูชา 

ในวันอาทิตย์ที่ ๒๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๓ ซึ่งในวันนี้ถือว่า 

เป็นวันสำคัญยิ่งอีกวันหนึ่งทางพระพุทธศาสนา ซึ่งได้มี 

เหตุการณ์เกิดขึ้นพร้อมกันถึง ๔ ประการด้วยกัน หรือเรียก 

อีกวันหนึ่งว่า วันจาตุรงคสันนิบาต ซึ่งทางวัดไทยของเรา 

ก็ได้จัดให้มีกิจกรรมกันตั้งแต่เช้าโดยเริ่มตั้งแต่เวลา 

๐๙.๓๐น. จะมีการทำบุญตักบาตรแด่พระสงฆ์ จำนวน 

๒๒ รูป รอบอุโบสถศาลาวัดไทย จากนั้นเวลา ๑๐.๓๐ น. 

ก็จะทำพิธีถวายผ้าป�าสามัคคี สมทบทุนซื้อเครื่องพิมพ์ 

เวลา ๑๑.๐๐ น. ร่วมกันถวายภัตตาเพลแด่พระสงฆ์วัดไทย 

และเวลา ๑๘.๐๐ น. ร่วมกันเวียนเทียนรอบอุโบสถศาลา 

วัดไทย เวลา ๑๙.๓๐ น. ร่วมสวดอิติป�โส ๑๐๘ จบ ทาง 

วัดไทยจึงได้แจ้งข่าวประชาสัมพันธ์มายังพุทธศาสนิกชน 

และผู้มีจิตศรัทธาทุกท่าน ร่วมในกิจกรรมดังกล่าว เพื่อ 

เป็นการสั่งสมบุญและประกอบคุณงามความดีให้กับ 

ตนเองและแผ่บุญกุศลไปให้กับผู้มีพระคุณสืบไป 

สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ 

โทร. ๘๑๘-๗๘๐-๔๒๐๐ ต่อ ๖๐๑ หรือ ๖๐๙ 


โดย ท.ทิวเทือกเขา 

ข่าวต่อมา เป็นข่าวประชาสัมพันธ์วัดไทยฯ ทางคณะ 

สงฆ์ และคณะอุบาสกอุบาสิกาวัดไทยลอสแองเจลิส ขอ 

เรียนเชิญเจริญพรมายังพุทธศาสนิกชน และผู้มีจิตศรัทธา 

ทั่วไปร่วมทอดผ้าป�าสามัคคี เพื่อสมทบทุนจัดซื้อเครื่อง 

พิมพ์สำเร็จรูป ไว้ประจำที่วัดไทยของเรา เพื่อใช้ประโยชน์ 

ในเรื่องการจัดพิมพ์เอกสาร วารสาร ข่าวสารงานบุญต่างๆ 

ของวัด ในวันอาทิตย์ที่ ๒๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๓ (วันมาฆบูชา) 

สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ โทร. ๘๑๘-๗๘๐- 

๔๒๐๐ ต่อ ๖๐๑ หรือ ๖๐๙ หรือ www.watthai.com 

อีเมลล์ watthaila@gmail.com 

ท่านสามารถร่วมบริจาคได้โดยตรงที่ พระเจ้าหน้าที่ 

นายเวรบนอุโบสถศาลาวัดไทย ได้ทุกวัน ตั้งแต่เวลา 

๐๘.๐๐ - ๑๘.๐๐ น. หรือบริจาคเป็น Check หรือ Money 

Order สั่งจ่ายในนาม Wat Thai of Los Angeles 

8225 Coldwater Canyon Ave. North Hollywood, 

CA 91605 วงเล็บหรือหมายเหตุไว้ว่า สบทบทุนซื้อ 

เครื่องพิมพ์ ทางวัดไทยจะทำการออกใบเสร็จอนุโมทนา 

บุญ แล้วจัดส่งไปยังที่อยู่ของท่านต่อไป 

๔๗

รอบรััััั 

้วโรงเรียนวัดไทยฯ โดย พระเยือนศรัณย์ จนฺทโชโต 

พบกันในฉบับนี้เป็นวันดีปีใหม่ จิตใจสดใส ในปี พ.ศ. ๒๕๕๓ ปีขาล (เสือน่ารัก) ในปีที่ผ่านมาหลายคนหลายท่าน 

คงประสบโชคดีบ้าง โชคร้ายบ้าง ผิดหวังสมหวังเป็นของคู่อยู่กับโลก แต่ใครๆ ก็ไม่อยากผิดหวังอยากสมหวังกันทั้งนั้น 

อยากมีงาน มีเงิน มีบ้าน มีรถ และมีรัก อยากได้สิ่งต่างๆ ตามที่ใจปรารถนา แต่สิ่งที่อยากได้นั้น ไม่ใช่ลอยมาให้ได้ง่ายๆ 

อยากได้ต้องทำงานเหน็ดเหนื่อย ไม่เบื่อ ไม่หน่ายไม่ถอยหนีจึงจะมีกินมีใช้ตลอดไป ในโอกาสนี้ก็ขอฝาก ส.ค.ส. ๒๕๕๓ 

เป็น ส.ค.ส.พระราชทานจากพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และ สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ เพื่อเป็นศิริมงคลกับชีวิต 

ให้กับสมาชิกทุกท่าน (หน้า ๒๗) 

วันพ่อแห่งชาติ ซึ่งทางโรงเรียนพุทธศาสนาวัดไทย ได้จัดขึ้นในวันอาทิตย์ที่ ๖ ธันวาคมปีที่ผ่านมา คณะครูอาสาฯ 

ประจำการ ๑ ปีและกรรมการได้คัดเลือกให้กงสุลใหญ่ ดำรง ใคร่ครวญ เป็นคุณพ่อดีเด่นกิตติมศักดิ์และคุณพ่อดีเด่น 

กิตติมศักดิ์ ก็ได้มอบเกียรติบัตรประกาศเกียรติคุณให้กับคุณพ่อดีเด่นของชุมชนอีก ๓ ท่านคือ สุรพล เมฆพงษ์สาทร 

กรรมการอำนวยการวัดไทยฯ ฝ�ายบริหาร สำรวย เอื้อยอ่อง, สนั่น กลิ่นกาหลง และคุณพ่อดีเด่นของโรงเรียนประจำ 

ปี ๒๕๕๒ ทุกระดับชั้นอีก ๑๘ ท่าน มีใครบ้าง คงจำกันได้นะ..! หลายคนต่างวิตกว่าฝนจะตก แต่ปรากฏว่าไม่มีฝนเลย 

ทำให้บรรยากาศในงานดำเนินไปด้วยความเรียบร้อย ครึกครื้น สนุกสนานกับการแสดงของนักเรียนวัดไทยทั้งชุดใหญ่ 

และชุดเล็ก สวยสดงดงาม น่ารักมากๆๆ งานนี้ผู้บริหารโรงเรียนทั้งพระสงฆ์ ครู ผู้ปกครอง ก็ต้องเหนื่อยเป็นพิเศษ 

เลย จนกว่างานจะเสร็จสิ้น... 

๔๘


เสร็จงานแล้วก็ต้องผ่อนคลายให้หายเหนื่อยกันหน่อย หลังจากป�ดเรียนภาคแรก หลังจากป�ดเรียนภาคแรก ผู้ปกครองใจดีก็ชวนครูประจำการ 

และเด็กๆ ไปช�อบป��ง (อิอิ ไม่ใช่) ไปลุยหิมะที่บิ๊กแบร์ จัดแจงเตรียมอาหารหวาน คาว ครบถ้วน หิ้วกระเป�าเอาเสื้อผ้า 

ไปเป็นหอบแล้วก็นอนหนาว เฝ�าหิมะกันจนตัวสั่น หนาวแต่ก็สนุก เป็นสุขได้นั่งกระเช้าขึ้นเขา แล้วก็นั่งกะละมังถังพลาสติก 

สไลด์ลงมา เสียง เฮ้.. วี๊ด ว�าย ดังลั่นจนความหนาวหายไปเลย..น�าน 

ก่อนที่จะลุยหิมะก็ต้องเติมพลังกันให้เต็มที่ และก็เป็นธรรมเนียมของไทย อยู่ที่ไหนๆ ถ้ามีพระอยูด้วยก็ต้องทำ 

อาหารถวายให้พระฉันก่อนเสร็จสรรพเรียบร้อยแล้วรับพร ยะถา สัพพี จากพระ แล้วก็อร่อยกันทั้งเด็กและผู้ใหญ่ ดูซิว่า 

แม่ครัวหัวป�า มีใครบ้าง ดูเอาเอง 

๔๙

กลับจากบิ๊กแบร์ ยังไม่แย่จากการเหน็ดเหนื่อย ครูอาสาฯ ของเราทั้งหมดก็มารุมกัน (กางเต้นท์เตรียมการจัดงาน 

ปีใหม่ หรืองานนมัสการหลวงพ่อแก้ว ที่ประชาชนให้ความศรัทธามาก ใครปรารถนาอะไรมาบนกับหลวงพ่อแก้วแล้ว 

ย่อมสำเร็จเกือบทุกราย และทางวัดก็มีไข่ที่ประชาชนมาแก้บนหลวงพ่อแก้ว แจกพระวัดต่างๆ ที่มาฟ�งพระปาฏิโมกข์ 

ตลอดทั้งปีไม่มีหมด เพราะบารมีหลวงพ่อแก้ว งานปีใหม่ ๒๕๕๓ นี้จึงมีผู้มาร่วมสวดพระพุทธคุณ (อิติป�โส ๑๐๘) 

เป็นจำนวนมากกว่าทุกปี พอเสร็จงานแล้วใครกางเต้นท์ (ครู) ก็ต้องมาเก็บไปไว้ที่เดิม นี่..เป็นการออกกำลังกายให้น้ำหนัก 

ลดลงและทำให้หุ่นงาม น�ะ..จะบอกให้ 

งานซ่อมโรงเรียนได้ดำเนินการมาตั้งแต่เดือนธันวาคม ปีที่ผ่านมา ขณะนี้ก็ได้ทำการซ่อมไปเรื่อยๆ ด้วยการเปลี่ยน 

พื้นห้องเรียนจากพื้นปูนให้เป็นพื้นไม้ และพื้นเพดาน คนงานชาวแมคซิกัน (สุดหล่อ) กำลังขมีขมันทำกันอย่างเต็มที่ 

ทั้งวัดความกว้าง ยาว ทั้งตัด ทั้งปู แล้วก็ยืนดู ว่าเรียบร้อยดีไหม ส่วนข้างนอกก็จัดการทาสีตัวอาคารและรั้วเหล็กหน้า 

โรงเรียน ดูแล้วก็เริ่มมีสีสันสวยงามขึ้นมาบ้าง.. 

ภายในออฟฟ�ช ได้ทำการปรับปรุงใหม่โยกย้ายของเก่าออกทาสีใหม่ จัดวางโต�ะการทำงานเข้าแถวเป็นระเบียบดี 

ห้องกว้างขึ้น บรรยากาศน่าทำงาน และเป็นหน้าตาของโรงเรียนไว้ต้อนรับทุกท่านที่มาเยือน และผู้ปกครองที่จะนำบุตร 

หลานมาเรียนในภาคที่ ๒ ประจำปีการศึกษา ๒๕๕๒-๒๕๕๓ แต่การซ่อมยังไม่เสร็จสิ้น ๑๐๐% ก็ต้องซ่อมต่อไป” 

โชคดี มีเงินใช้ พบกันใหม่ ฉบับหน้า 

๕๐


โป�ะแตก, ก.ต.ราดหน้าลนไฟ, เกี้ยวกุ้งสาหร่าย ผัดไทยอยุธยา, ปลาดุกกรอบผัดเผ็ด 

๕๑

สายธารศรัทธา 

เดือนธันวาคม ปีพุทธศักราช 2552 

Anna butler $ 100 

วิจิตรา กาญจนทัพพะ $ 200 

ฐิติกุล อึ้งอารยะวงศ์ $ 50 

ครอบครัวผิวเผือก $ 1,500 

พระราชธรรมวิเทศ $ 100 

คณะป�ญจดี $ 155 

Churi $ 50 

บูชาของใส่บาตรต้นเดือน $ 734 

กัญญา - ระยอง แสงนิล $ 155 

สังฆทานต้นเดือน $ 157 

Vasana ladew $ 200 

Chintana Siliprasit $ 50 

วิไล สถาวรวิศิษฏ์ $ 142.99 

ต้นกัณฑ์เทศน์ $ 58 

ต้นผ้าป�าฯวันพ่อแห่งชาติ ต้นผ้าป�าฯวันพ่อแห่งชาติ $ 102 

ตู้ตักบาตรพระประจำวัน $ $ 573 

อุไร เรียนพรหม $ 200 

ร้านแมว $ 36 

ตู้บูชาสังฆทาน $ 1,134 

ตู้ภิกษุอาพาธ $ 668 

ตู้พระธรรมราชานุวัตร $ 86 86 

ตู้อาหารเด็กถิ่นทุรกันดาร ตู้อาหารเด็กถิ่นทุรกันดาร $ $ 204 204 

ตู้ภัตตาหาร ตู้ภัตตาหาร $ 48 48 

ตู้คนพิการเด็กกำพร้า $ 457 

ห้องสมุด $ 129 

บำรุงบูรณะอุโบสถ บำรุงบูรณะอุโบสถ $ 221 

ตู้ส่งเสริม โรงเรียนวัดไทย $ 367 

ตู้บริจาคเนกขัมมะ $ 818 

ร้านก�วยเตี๋ยว ร้านก�วยเตี๋ยว (ต่ออาทิตย์) (ต่ออาทิตย์) $1,696 $1,696 

ตู้ศพไม่มีญาติ $ 121 

ตู้ทาสีโบสถ์ $ 423 

๕๒ 

ตู้ชำระหนี้สงฆ์ $ 457 

ตู้เซียมซี $ 57 

ตู้หลวงพ่อโต $ 214 

ตู้หลวงพ่อสด $ 75 

ตู้หลวงพ่อหินอ่อน $ 19 

ตู้พระแม่กวนอิน $ 65 

ตู้หลวงพ่อแก้ว $ 549 

ตู้น้ำ ไฟ ที่ดิน $ 480 

สมคิด อิงนิ่ม $ 25 

Tonglor May $ 50 

วิไล เลิศเสาวภาคย์ $ 20 

Wicha $ 611 

Tourism Authority of thailand $ 200 

คณะสงฆ์วัดมงคลรัตนาราม ซานฟรานฯ $ 130 

คุณชนะศึก นิชานนท์ $ 50 

พลเอกเลิศรัตน์ รัตนวานิช $ 350 

สุวลี ป�ติกถา ป�ติกถา $ 4,020 

N.wudhapitak $ 25 25 

ตู้สังฆทาน $ 495 495 

ตู้หลวงพ่อโต ตู้หลวงพ่อโต $ 179 179 

ตู้หลวงพ่อปากน้ำ $ 85 


ตู้พระแม่กวนอิม $ 39 


ตู้ค่าน้ำไฟ ที่ดิน $ 299 299 

ตู้ภัตตาหาร ตู้ภัตตาหาร $ $ 91 

ตู้งานบวชเนกขัมมะ $1,825 

ตักบาตรประจำวัน $ 265 

ร้านข้าวแกง ร้านข้าวแกง $ $ 661 

ร้านก�วยเตี๋ยว ร้านก�วยเตี๋ยว (ต่ออาทิตย์) (ต่ออาทิตย์) $ 412 


ตู้ทาสีอุโบสถศาลา ตู้ทาสีอุโบสถศาลา $ $ 302 302 

ตู้สังฆทาน $ 907 907 

ทองใส ริชาร์ ริชาร์ แอนแซลล์ (เงินบาทไทย) ฿ 1,000 

k. Goldman $ 500


โยมป�าตุ�ย $ 100 

คณะแกะสลัก $ 31 

อนัญญา $ 20 

ครอบครัวศิลานนท์ $ 100 

Thittama - Kyle Hickey $ 200 

Somkuan Watchinda $ 500 

Paul Khanittha Schall $ 100 

คณะป�ญจดี $ 1,000 

Sutus Vetayases $ 30 






ตู้ภัตตาหาร $ 38 

ตู้ตักบาตรประจำวัน $ 490 

ข้าวแกง $ 853 

ร้านก�วยเตี๋ยว $ 425 


ตู้ทาสีโบสถ์ $152 

Dr.Chumnong Chantra $ 400 

Swei Ea $ 200 

Chaving Hoenpichai $ 100 

คณะปฏิบัติสายบุญ $ 100 

คุณบุญศรี กุลวุฒิวิลาศ $ 20 

คุณสุพร ฉั่วตระกูล $ 20 

ตู้สังฆทาน $ 930 

ตู้บริจาคเนกขัมมะ $ 103 

หลวงพ่อแก้ว $ 599 

ตู้ภัตตาหาร $ 41 








ตู้ทาสีโบสถ์ $ 355 

รายนามผู้อุปถัมภ์ดวงประทีป 

ต้นผ้าป�าฯ กองทุน ดวงประทีป $ 508 

ครอบครัวคุณตาบำรุง ผิวเผือก $ 8,200 

Aumporn Lamoonpuk $ 50 

เจริญรัตน์ เด่นประเสริฐ $ 115 

คณะป�ญจดี-Prida lek Prasithpramote $ 100 

สมพร พุ่มแก้ว เมธิกา คำกองแก้ว $ 304 

ร้านวิม Hollywood บำรุงค่าโฆษณา $ 50 

kanchanee Robles $ 100 

๕๓

ทักทาย..ท�ายเล�ม 

ดวงประทีปมีน้ำหล่อเลี้ยงจากผู้เคารพศรัทธาต่อหลักธรรม พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งได้รับความเมตตา กรุณา 

ก่อเกิดพลังศรัทธาไทย ต่างหยิบยื่นความเสียสละทรัพย์ที่หาได้อย่างยากลำบาก จุนเจือไม่ขาดสาย ทำให้เราสัมผัสคุณค่า 

แห่งการให้ด้วยใจศรัทธาอย่างเต็มเปี�ยม คนจำนวนมหาศาลที่เข้าใจดีว่า พระศาสนาเป็นตัวจักรสำคัญยิ่งในสังคม 

แต่เพียงคนน้อยนิดที่จะสละทรัพย์ภายนอกมาร่วมกันขับเคลื่อนวงล้อแห่งธรรม เพื่อธำรงรักษาเอกลักษณ์อันอุดมป�ญญา 

ดังพุทธศาสนสุภาษิตที่ว่า “แสงสว่างอื่นจะเสมอด้วยปัญญาไม่มี” 

ดวงประทีปส่องสว่างแพรวพราว เจิดจรัสในมือผู้หยิบมาศึกษาอ่าน พิจารณาเนื้อหาสาระที่คณะทีมงาน 

พระสงฆ์ มีความประสงค์สรรค์สร้างเจือจานอาหารใจ เกร็ดความรู้จากนิทานเซ็น โดยท่านพุทธทาส ข้อคิดในการเพิ่ม 

ประสิทธิภาพในการทำงาน ของนักปราชญ์ทางพระพุทธศาสนา องค์การยูเนสโกได้ถวายรางวัลแห่งสันติภาพโลก 

อย่างพระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตโต) ถามมา-ตอบไป ของ ศ.สียวน เป็นหลักคิดที่ได้ประโยชน์ต่อชีวิตประจำวัน 

ที่เคยสงสัย ไม่รู้ว่าจะสอบถามใคร พระมหากิตติศักดิ์ โคตมสิสฺโส ลบความเคลือบแคลงไขข้อสงสัยให้หายได้ด้วยการ 

ปุจฉา-วิสัชชนา และที่สำคัญกราบขอบพระคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อใหญ่ เมตตากรุณามอบคาถาเพื่อชีวิตในวันขึ้น 

ปีใหม่นี้ และคณะสงฆ์ทุกรูปที่คอยคิดช่วยเสริมแรงประสาน ส่งบทความเนื้อหาเพื่อจัดทำรูปเล่ม เพื่อเป็นธรรมบรรณาการ 

แก่ผู้ที่ติดตามอ่านข่าวสารดวงประทีปตลอดมา หวังว่าเกร็ดสาระเนื้อหาในเล่มนี้ จักเกิดประโยชน์ไม่มากก็น้อย 

และเป็นกระบอกเสียงของคณะสงฆ์ ประชาสัมพันธ์ข้อมูลข่าวสาร กิจกรรมทางศาสนา เพื่อจรรโลงพระพุทธศาสนาให้ 

สถิตมั่น สถาพรตลอดชั่วกาลนาน 

คณะผู้จัดทำ 

๕๔ 

บริการพ�นสี 

เคาะตัวถังรถทุกชนิด 

ฝ�มือปราณีต ราคาย�อมเยา 

ตีราคาให�ฟรี ตีราคาให�ฟรี

ฉีกตามรอยปรุ 

ใบสมัครสมาชิกวารสาร 

ชื่อ-นามสกุล 

(ภาษาไทย) :: ...................................................................................................................................................... 

First Name-Last name :: ..................................................................................................................................................... 

เลขที่อยู่ 

(Address)................................................................................................................................................................... 

..................................................................................................(City) ..................................................................................... 

จังหวัด (State) .............................................................................................รหัสไปรษณีย์ (Zipcode) .................................. 

(Home Phone.)...........................................................................(Cell Phone).................................................................... 

(Fax) ............................................................................ (E-mail) ............................................................................................ 

เคยเป็นสมาชิกหนังสือดวงประทีป 

� เคยเป็น ..............ปี � ไม่เคย 

มีความประสงค์ 

� สมัครสมาชิก � อื่นๆ 

........................................................................................ 

ข้าพเจ้าขอสมัครเป็นสมาชิกหนังสือดวงประทีป และกรุณาจัดส่งหนังสือให้ตามที่อยู่ที่ได้แจ้งไว้ข้างบนนี้ 

ลงชื่อ 

............................................................................ 

( ....................................................................................) 

................./.............../................ 

หมายเหตุ :: หนังสือดวงประทีปจะออกทุกๆ ๒ เดือน กรุณาส่งใบสมัครได้ที่ 

สำนักงานหนังสือดวงประทีป (กุฏิ ๑) 

Wat Thai of Los Angeles 8225 Coldwater Canyon Ave. North Hollywood CA. 91605 

หรือเข้าไปสมัคร online ได้ที่ 

www.watthai.com E-mail : watthaila@gmail.com 

สนใจลงโฆษณา / บริจาคค่าทำหนังสือติดต่อได้ที่ 

พระครูปลัดขวัญชัย ธมฺมวโร, พระไชยา ปริปุณฺโณ 

พระประยนต์ ญาณโสภโณ Tel. 818.915-2391, 818.780-4200 ต่อ 601 

เลขที่

สวัสดีป�เสือ 

่ 

สวัสดีปีเสือเผื่อความสุข 

โรคภัยทุกข์ใดใดให้ห่างหาย 

เสือจะดุอย่างไรไม่ฟูมฟาย เพียรขวนขวายให้เหลือเฟ�อเสือนอนกิน 

รู้ว่าเสืออย่าเอาเรือเข้าไปจอด 

ระวังตัวให้รอดก่อนด่าวดิ้น 

เสือตบก้นตั้งไกก่อจ่อชีวิน 

เสือตกถังล่อลิ้นด้วยเหยื่อคาว 

เสือไว้ลายทำสิ่งใดไม่ไร้ชื่อ 

เห็นฝีไม้ลายมือทุกย่างก้าว 

เสือกระดาษไร้อำนาจประกาศปาว ตะโกนลั่นสนั่นด้าวไร้คนฟ�ง 

เขียนเสือให้วัวกลัวด้วยภาพนิ่ง 

วัวไม่วิ่งหนีเสือให้แลหลัง 

อย่าจับเสือมือเปล่าเข้าโกดัง เป็นเสือหิวน่าชังสะอิดสะเอียน 

เสือผู้หญิงวิ่งโร่โอ่เนื้อคู 

น่าอดสูประจานตนให้คลื่นเหียน 

คนหน้าเนื้อใจเสือเฝ�อเบียดเบียน 

ชอบซ่อนเสี้ยนแทงใจในคารม 

เสือซ่อนเล็บเก็บลายไว้คอยท่า พอเหยื่อมาตะปบคว่ำให้ขื่นขม 

เสือลากหางทำเป็นเซื่องให้นิยม 

เมื่อได้ทีจึงขย่มขย้ำกิน 

สวัสดีปีเสือเชื่อพุทธะ 

จึงชนะเสือสังคมในทุกถิ่น 

เสือป�าอยู่ส่วนเสือจับเนื้อกิน 

เป็นห่วงโซ่มิรู้สิ้นอาหารไพร 

คนเห็นเสือเป็นสำนวนชวนให้คิด แต่ดวงจิตเสือเห็นเป็นไฉน 

เสือจะร้ายดุดันประการใด เสือก็ไม่เห็นแก่ตัวมั่วกามา 

ด้วยชาติเสือจับเนื้อกินเองนั้น 

มีศักดิ์ศรีเป็นเดิมพันสมสง่า 

เรามนุษย์สูงส่งด้วยป�ญญา ควรคงค่าของตนด้วยผลงาน 

“วิญญ์รวี”

วัดไทยลอสแองเจลิส WAT THAI OF LOS ANGELES - Home

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?