Rocznik 2007

Recommendations

Info

się zarówno pisaniem korespondencji podczas festiwalu, jak i stroną organizacyjną spotkań polskofrancuskich oraz promocją Festiwalu w Polsce. Pisała (i pisze) do pism w Polsce - „Rzeczpospolita”, „Pani”, „Dziennik Łódzki”, „Odgłosy”, „Jazz Forum” i za granicą - "Polonia Kalifornijska” (San Diego, California), "Teraz" (Philadelphia, Pennsylvania), "Polonez" (Cairo, Egipt), "Kurier Zachodni" (Perth, West Australia), "Tygodnik Polski" (Syndey, Australia). W 2001 roku wyjechała na stałe do Kanady i zaczęła pracować w „Gazecie” - największym dzienniku Polonii w Kanadzie, który dociera od Montrealu na wschodzie, przez Detroit na południu, do Vancouveru na zachodzie. Jest redaktorem prowadzącym „Listu oceanicznego” dodatku kulturalnego „Gazety” (www.gazetagazeta.com). W 2005 roku wraz z mężem Jackiem, który otrzymał pozycję profesora na Uniwersytecie Rutgers w stanie New Jersey, przeniosła się do USA i mieszka w pobliżu Nowego Jorku, między malowniczymi plażami nad Atlantykiem a spektakularnym łańcuchem górskim - Appallachami. „Od dzieciństwa fascynowała mnie historia Polski i ślady, jakie po niej zostają. Uczyłam się jej na przykładzie losów mojej rodziny. Urodziłam się w Piotrkowie Tryb., gdzie rodzina Boczuł- Sokołowskich osiedliła się po konfiskacie majątków pod Kaliszem za udział w Powstaniu Styczniowym. Na starym piotrkowskim cmentarzu, jest grobowiec rodzinny, z pomnikiem pokrytym mchem i dzikimi paprociami, w którym najstarszy członek rodziny został pochowany w 1863 roku. Pamiętam atmosferę Wszystkich Świętych, kiedy ożywała historia, a każdy pomnik, był zapisem ludzkiego życia. Gdy byłam starsza zaczęłam studiować dokumenty rodzinne. Tu sięgnęłam głębiej historii, XVIII wiek, majątki na Podolu, potem kampania napoleońska, list od ministra wojny podczas Powstania Listopadowego do Faustyny Boczuł-Sokołowskiej z podziękowaniem za przekazanie dwóch nieletnich synów dla Powstania. Uświadomiłam sobie, że każdy, nawet najmniejszy skrawek papieru, czy kamień z napisem, może kryć w sobie masę wiadomości o nas, o Polakach. Jeśli przejdziemy obojętnie koło śladów pozostawionych po naszych przodkach, mogą one przepaść i nie zostaną dla następnych pokoleń. My również jesteśmy ogniwem łańcucha ciągłości wydarzeń, tworzących naszą tożsamość. W tej chwili w swojej pracy dziennikarskiej staram się utrwalić nietuzinkowych ludzi, którzy znaleźli się poza swoją ojczyzną, zarówno tych, po których zostały jedynie ślady, jak i tych współczesnych. Moja seria wywiadów-portretów, coraz bardziej się powiększa, a ja czuję się jak odkrywca skarbów, które tkwią w moich rozmówcach. Poszukiwanie ciekawych ludzi, czytanie starych dokumentów i odkrywanie coraz to nowych obszarów, łączy moją pracę akademicką z pracą dziennikarską i jest wielką życiową przygodą”. Stawicki Robert, Polska Stopa Adrian, Holandia Adrian Stopa jest synem żołnierza 1-szej Polskiej Dywizji Pancernej i Holenderki. Urodził się i mieszka w Bredzie. Od 1984 roku był współorganizatorem wieczorów kulturalnych z okazji wyzwolenia Bredy dla społeczności polskiej i niderlandzkiej w Bredzie. Od tego czasu jest zaangażowany w sprawy polskich kombatantów oraz Polonii. Od 1984 roku jest członkiem zarządu Polskiego Komitetu Olimpijskiego w Niderlandach. W latach 1988- 2004 był jego wiceprezesem organizatorem a od 2004 jest jego prezesem. W marcu 1990 roku był inicjatorem i współzałożycielem Stowarzyszenia Kulturalnego “Polonia” w Bredzie zrzeszającym głównie młode pokolenie. Był jego pierwszym prezesem do listopada 2002 r. Potem był współzałożycielem i jest pierwszym prezesem Stowarzyszenia 1-szej Polskiej Dywizji Pancernej Niderlandy. Wyróżnienia: 30.12.1989 Brązowy Medal i dyplom za wybitne osiągnięcia w dziele umacniania patriotycznej więzi Polonii z Pro Polonicum / ROCZNIK <strong>2007</strong> - Polonijne pismo patriotyczne o polskich znakach pamięci na Obczyźnie 10
Macierzą przyznany przez Towarzystwo Łączności z Polonią Zagraniczną “Polonia” z Warszawy. 09.04.1994 Złoty Medal za zasługi dla Polskiego Komitetu Olimpijskiego w Niderlandach przyznany przez Polski Komitet Olimpijski w Warszawie. 17.04.1996 Złoty Krzyż Zasługi przyznany przez prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. 29.04.2000 Przyznanie orderu Lid in de Orde van Oranje – Nassau zgodnie z wolą Królowej Niderlandów. 03.02.2002 1 Złota Odznaka 1-szej Dywizji Pancernej przyznana przez Związek Kół 1-szej Polskiej Dywizji Pancernej z siedzibą w Londynie, Wielka Brytania, za wybitne zasługi w działalności na rzecz pogłębiania więzi koleżeńskiej i szerzenia chwały 1-szej Polskiej Dywizji Pancernej generała Maczka. Marzec 2003 Prezes honorowy Stowarzyszenia Kulturalnego “Polonia” w Bredzie. 26.10.03 Medal pamiątkowy za zasługi w upamiętnianiu tradycji polskich walk niepodległościowych z rąk Kierownika Urzędu do spraw kombatantów i osób represjonowanych, pana ministra Jana Turskiego. 26.10.2003 Krzyż Kawalerski Orderu Zasług Rzeczypospolitej Polskiej przyznany przez Prezydenta RP. 08.06.2005 Medal PRO MEMORIA od Kierownika Urzędu d/s Kombatantów i Osób Represjonowanych Targowski Andrzej, USA Andrzej Targowski jest profesorem zw. informatyki w Western Michigan Uniwersity (USA) oraz b. przewodniczącym Rady Doradczej Information Resorce Management Association (IRMA) 1995- 2003. Jest Sekretarzem The International Society for the Comparative Study of Civilizations. Opublikował 22 książki i ok. 250 artykułów. Pisze na tematy informatyki, polityki i historii oraz cywilizacji. W Polsce przeforsował stosowanie terminu informatyka i infostrada, był współzałożycielem ośrodków ZETO oraz inicjatorem pierwszego Programu Rozwoju Informatyki (1971-75) oraz budowy Krajowego Systemu Informatycznego, INFOSTRADY oraz PESEL. W 1974 r. został odsunięty od informatyki i publikowania, co spowodowało jego wyjazd i ucieczkę do USA, gdzie otrzymał prawo azylu. Jest prezesem Światowej Rady Badań nad Polonią (2001- ), był członkiem Rady Dyrektorów Kongresu Polonii Amerykańskiej oaz przewodniczącym Komitetu Planowaniu Północno-Amerykańskiego Centrum ds. Polskich - STUDIUM. W zakresie politologii wydał m. in. „Chwilowy koniec historii,” „Dogonić czas,” „Obrona Polski,” „Wizja Polski,” w dziedzinie historii wydał „Los Polski i Świata,” „Obserwacje z USA.” W okresie Stanu Wojennego występował w Radio Wolna Europa i Głosie Ameryki. Publikuje felietony w USA, Kanadzie, Anglii, Litwie i Polsce. Po angielsku wydał książki: „Red Fascism,” „The Architecture of Enterprise-wide IMS,” „Global Information Infrastructure,” „Enterprise Information Infrastructure,” “Electronic Enterprise,” “Civilization and Information” oraz “Enterprise Systems Education in the 21 st Century.” Pro Polonicum / ROCZNIK <strong>2007</strong> - Polonijne pismo patriotyczne o polskich znakach pamięci na Obczyźnie 11 (...) Ja będąc ciężko doświadczonym dzieckiem wojny myślę, że mam prawo a nawet obowiązek wypowiedzieć się w tej sprawie. Mimo, że Niemcy mnie rozstrzeliwali, (ale nie zabili, wydostałem się spod trupów) w Warszawie w 1944, 14-krotnie ranili moją matkę Halinę w Warszawie w 1944 i powiesili mego ojca Stanisława w Nord-Haussen Dora w 1945 r. – uważam, że po 60 latach trzeba pogodzić się z Niemcami, tak jak to zrobili Francuzi (trzykrotnie zaatakowani w ciągu 69 lat). Pogodzenie to będzie wówczas trwałe, gdy będzie wynikiem dialogu i zrozumienia stanowisk i cierpień obu stron, a nie dysonansów i kategorycznych stwierdzeń oraz uwzględniania punktu widzenia tylko jednej strony. Ma to miejsce w czasie, kiedy Europa ma szansę na trwały pokój a my mamy świetną polityczną sytuację, na jaką czekaliśmy aż 400 lat (ostatni złoty okres Polski był w latach 1410-1606).
Page 1 and 2: Polonicum Machindex ® Institut cas
Page 3 and 4: Redakcja koordynująca: Stan Mach m
Page 5 and 6: Ilic Anna, Serbia Iwanicki Sławek,
Page 7 and 8: Cholera go ciska, gdy data 4 lipca
Page 9: Partyka Renata, Niemcy Płachta Jan

Rocznik 2007

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?