4.24 Doniesienie o przestępstwie prezesa SR do prokuratury

Doniesienie o przestępstwie Prezesa SR do Prokuratora 501
Jerzy Kowalczyk
Rusiec, ul. Szkolna1, 05-830 Nadarzyn
Tel. 0 692 794 842 --- 022 729 85 12 --- 022 798 14 46
email:jerzykowalczyk@pro.onet.pl --www.jerzykowalczyk2.republika.pl -
-
Nadarzyn, 29 stycznia 2006r.
PROKURATURA REJONOWA
W Mińsku Mazowieckim
Ul. Okrzei 14
05-300 Mińsk Mazowiecki
DONIESIENIE o przestępstwach Prezesa Sądu Rejonowego w Mińsku
Mazowieckim Iwony Pawlukowskiej: z art. 271 §1 k.k. świadczenia
nieprawdy mające wielkie znaczenie prawne, z art. 231 §1 i §2 k.k.
naduŜycia funkcji, z art. 239 §1 k.k. poplecznictwa, zawarte w jej piśmie
do mnie z dnia 12.12.2005 r.
Szanowny Panie Prokuratorze,
W odpowiedzi na moja prośbę opartą o art. 156 k.p.k. i o
obiecywane ujawnienie mi wszelkich materiałów sądowych dotyczących
mojej sprawy w PRL’u Pani Prezes Pawlukowska przysłała mi pismo
wielokrotnie naruszające prawo i Kodeks postępowania karnego i nie
uczyniła zadość memu prawu do ujawnienia mi potrzebnego dokumentu.
Załączam Panu kopie przestępczego pisma Pani Pawlukowskiej, jak
równieŜ mojego do niej zapytania i odpowiedzi na jej pismo, w której
wymieniam i uzasadniam moje twierdzenie o jej przestępstwach.
Prezes Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim Pani
Pawlukowska:
1/ świadczy nieprawdę mającą wielkie znaczenie prawne twierdząc,
Ŝe karne postępowanie sądowe przeciw mnie oznakowane sygn. akt, Kp
811/67, Kp. 125/70, II Kz 54/78, II Kz. 96/78 i wielu innymi, a ostatnio II K
472/77 zostało „dawno merytorycznie zakończone”, twierdzenia tego nie
opierając na Ŝadnym prawomocnym dokumencie i nie odpowiadając ani
słowem na przedstawiane przeze mnie dowody braku prawomocnego
zakończenia sprawy, a mianowicie: 1/ umorzenie z 1978 r. z tytułu
przedawnienia karalności było nieprawomocne, albowiem złoŜone było na
nie zaŜalenie, co potwierdzone jest pismami poprzedniego Prezesa SR
Bujalskiego, oraz zaznaczone na karcie ewidencyjnej i co nie jest
zaprzeczane przez nikogo. Prezesi SR nigdy natomiast jednoznacznie nie
odpowiadają kto, kiedy, czy i jak zaŜalenie zostało prawomocnie
rozstrzygnięte. Zgodnie z K.p.k. zaŜalenie (domagające się uniewinnienia)
powinno skutkować rozprawą Sądu Okręgowego i być rozstrzygnięte
wyrokiem, który nie podlegałby zniszczeniu, a ja przedstawiam pismo Sądu

502 CZĘŚĆ CZWARTA
Okręgowego w Siedlcach zaprzeczające rozstrzyganiu tego zaŜalenia. Prezes
Bujalski pisał, Ŝe zaŜalenie było „rozpatrywane”, ale nie pisze przez kogo i
jak zostało rozpatrzone i w związku z tym ja podejrzewam, Ŝe poniewaŜ
prokurator Kłosiński oskarŜający mnie w tej sprawie sugerował, Ŝe
oskarŜenie (o występek dewizowy) zostanie rozszerzone o zarzut
szpiegostwa, Ŝe zaŜalenie „rozpatrywane” było formalnie przez jakiś sąd
wojskowy, lub nieformalnie przez jakąś prokuraturę wojskową lub nawet
tylko przez władze WSW , lub władze polityczne PZPR. --- po 2/ umorzenie
było nieprawomocne albowiem ja wówczas byłem całkowicie
ubezwłasnowolniony, czyli pozbawiony zdolności procesowej, czyli
umorzenie było niewaŜne z mocy prawa; ---- po 3/ po umorzeniu toczyło się
dalsze postępowanie sądowe, czego dowodem były Postanowienia sądowe
(np. II Kz 54/78 i II Kz 96/78), a nawet w jednym z tych postanowień
dokonano wbrew prawu rozstrzygnięcia co do istoty aktu oskarŜenia i
najpierw SR a następnie SO dokonał rozstrzygnięć co do przepadku mego
majątku (340.000.-zł) i rozdysponowania 400.000.- bezprawne wydanie tej
kwoty nie upowaŜnionemu adwokatowi. Poza tym „sprawa”, czyli
postępowanie sądowe, nigdy nie była zakończona, albowiem ja cały czas,
nawet będąc zagranicą w Niemczech na azylu politycznym, składałem do
róŜnych instancji prokuratury, sądów i władz politycznych skargi i cały czas
toczyło się sądowe postępowanie skargowe – a więc „sprawa” nigdy nie była
zakończona. Poza tym sprawa nie jest „zakończona” bo toczy się
postępowanie sądowe przed innym sądem (SO w Nowym Sączu) na
podstawie art. 552 K.p.k. o odszkodowanie za oczywiście niesłuszne
aresztowanie 30 miesięcy połączone ze szczególnym udręczeniem i cięŜkim
uszkodzeniem ciała (cięŜkie zatrucie i utrata jednego oka) oraz biciem,
kopaniem i zastosowaniem tortur mechanicznych na specjalnym „łoŜu
madejowym”, która to sprawa po wieloletnim przewodzie znajduje się w tej
chwili w Sądzie NajwyŜszym i czeka na wznowienie z „urzędu” na skutek
wielu nieprawidłowości i przestępstw w czasie jej prowadzenia dokonanych.
2/ Pani Prezes Pawlukowska świadczeniem nieprawdy w. w. oraz
odmawiając mi wbrew obowiązującemu prawu i wbrew wcześniejszym
obietnicom ujawnienia mi karty ewidencyjnej Kp. 125/70 mej sprawy
popełnia przestępstwo z art. 231 §1 i §2 k.k. naduŜywa funkcji prezesa sądu
działając w ten sposób na szkodę mego prywatnego interesu ale równieŜ na
szkodę interesu publicznego, gdyŜ usiłuje przeszkodzić i nie dopuścić do
UJAWNIENIA ZBRODNI SĄDOWEJ, które to ujawnienie gwarantowane
było układami „okrągłego stołu”, rzekomo mającymi na celu ZMIANĘ
USTROJU PAŃSTWA, zbrodniczego, komunistycznego ustroju dyktatury
proletariatu, na demokratyczny ustrój państwa prawa. Gmatwając sprawę i
odmawiając pełnego ujawnienia ZBRODNI dokonanej tą sprawą na mojej
osobie i na mojej rodzinie, oraz RABUNKU mafii komunistycznej

Doniesienie o przestępstwie Prezesa SR do Prokuratora 503
dokonanej przy okazji tej sprawy na moim majątku Prezes Pawlukowska
chce przysporzyć sobie zasługi dla mafii komunistycznej i w ten sposób
osiągnąć osobiste korzyści prestiŜowe i majątkowe (awans, wyŜsze
stanowiska, nagrody i uposaŜenia).
3/ Pani Prezes Pawlukowska usiłując zataić przede mną ZBRODNIĘ
Sądu Rejonowego dokonuje przestępstwa poplecznictwa z art. 239 k.k. gdyŜ
chroni te osoby, które tą zbrodnię dokonały, a przede wszystkim członków
Wydziału Administracyjnego K.C. PZPR (przede wszystkim późniejszego
szefa partii Kanii) i naczelnego szefa mafii WSW generała Jaruzelskiego,
którzy tą zbrodnię zlecili i na ofiarę tej zbrodni mnie wybrali, postronną
osobę, inwalidę wojennego, Ŝonatego, dzieciatego. JuŜ z tych względów, w
myśl swoich własnych komunistycznych przepisów, mnie do tej roboty nie
powinni wyznaczać, WBREW mojemu zaciętemu oporowi. Na tym tle, juŜ
w fazie planowania zbrodni i prowokacji politycznej, powstała pomiędzy
zleceniodawcą (Wydz.Adm. KC, kierownikiem był wówczas Ociepko, a
Kania jego zastępcą) i wykonawcą (MSW – SB w pierwszej fazie, a po
fiasku zlecenie „sprzątania” otrzymało WSW, które zresztą od początku
kibicowało i prawdopodobnie kontrolowało całą operację) zasadnicza
kontrowersja co do metodologii planu i wykonania zbrodni.
Kryminologowie MSW zaprotestowali przeciw wystawianiu na ofiarę i
prowokatora postronnej osoby Jerzego Kowalczyka, twierdząc, Ŝe nie jest to
nowoczesna metoda takiej zbrodni, gdyŜ nie zapewnia 100 % skuteczności,
a metoda nowoczesna wymaga wystawienia na ofiarę i prowokatora operacji
własnego, przeszkolonego agenta i MSW takiego swego agenta
zaproponowało. Wydz. Adm. KC odrzuciło jednak sugestie MSW i
zatwierdziło Kowalczyka. MSW przyjęło operację do wykonania, ale
zastrzegło sobie brak odpowiedzialności w razie fiaska operacji. Dlaczego
generalni zleceniodawcy prowokacji przeciw Gomułce (Moczar – a za nim
NKWD i Kreml, Jaruzelski, Partia) zaryzykowali fiasko (Ociepko zapłacił
śmiercią za tą decyzję, zginął w katastrofie lotniczej samolotu wojskowego
nad Szczecinem wraz w 32 generałami czechosłowackimi zaproszonymi z
wizytą do Polski 2-4 lata po fiasku, moja tragedia rozegrała się w lecie 1969
r. – to było fiasko operacji --- katastrofa z generałami miała miejsce w 1972-
3 roku --- moim zdaniem była to zemsta Moskwy za „awanturę”
czechosłowacką w 1968 r. --- ale fakt, ze zginął w tej katastrofie równieŜ
Ociepko daje podejrzenie, Ŝe za prowokacją przeciw Gomułce stały nie tylko
beton polski, Moczar i Jaruzelski, ale i siły sowieckie) --- wracając do
mojego wątku „sprawy”, dlaczego partia odrzuciła sugestie MSW i
zaryzykowała fiasko operacji ??? Byli pewni swego, ryzyko było minimalne,
ale jednak było, dlaczego ryzykowali ? To bardzo waŜne pytanie dla mnie i
moim zdaniem jest tylko jedna odpowiedź, która była przyczyną mojej
zaciętości w ujawnianiu całej afery i głównym powodem mojego dokumentu

504 CZĘŚĆ CZWARTA
wydanego w Niemczech pt. „Sie haben mein Auge mit Gift im Tee
vernichtet ANKLAGESCHRIFT gegen den polnischen Sicherheitsdienst
und gegen Politiker in Polen“. OtóŜ Wydz. Adm. KC PZPR dokonujący
zbrodnię państwową nie mógł przyjąć oferty MSW wyznaczenia
zawodowego, własnego agenta mafii, do świadomego wykonania tej
zbrodni, gdyŜ nie mogła i nie chciała UZALEśNIAĆ się do końca Ŝycia od
tego agenta i od mafii czyli od MSW, tego agenta wystawiającej. Agenta
MSW, świadka zbrodni, nie moŜna by tak łatwo, lub wcale, zlikwidować.
Natomiast wystawionego „wroga klasowego”, bogatego i znającego
osobiście szwagra Gomułki i na dodatek mającego jedno oko uszkodzone w
dzieciństwie, a więc „pasującego” jak najbardziej na ofiarę takiej
prowokacji, Kowalczyka moŜna było śmiało wystawić do prowokacji i z
góry skazać go jako świadka zbrodni na „eliminację” po jego wykorzystaniu
i całej operacji. Po prostu, byłem z góry skazany na śmierć jako groźny
świadek zbrodni i wobec tego moją jedyną drogą ratunku było
UJAWNIANIE, ujawnianie, ujawnianie, bo to co ujawnione, nie zagraŜa juŜ
ujawnionym zbrodniarzom. TERAZ JEST TO SAMO - -- ja próbuję ujawnić
zbrodnię i wskazać na zbrodniarzy (aby nie zajmowali generalskich
stanowisk w WSI i Sądzie NajwyŜszym, lub aby nie pobierali generalskich
emerytur), a Pani Prezes Pawlukowska usiłując ukryć dowody zbrodni i
przestępstw Prezesa Bujalskiego, podobno bardzo przyzwoitego człowieka,
na pewno wykorzystanego przez MAFIĘ KOMUNISTYCZNĄ, a równieŜ
sędziny Wróbel, prokuratora Kłosińskiego i przede wszystkim
ADWOKATA JANUSZA RAMOSA (miał brata w Prokuraturze
Generalnej), który ukradł nam po prostu depozyt sądowy, Pani Prezes
Pawlukowska chroniąc informacje i dowody ich zbrodni, dokonuje
przestępstwa poplecznictwa z art. 239 k.k.
Szanowny Panie Prokuratorze, ja składałem juŜ 10 lat temu do
Prokuratury w Mińsku Mazowieckim doniesienia o przestępstwach w tej
sprawie. Obecnie domagam się wszczęcia odpowiedniego postępowania by,
Panią Prezes Iwonę Pawlukowską pociągnąć do odpowiedzialności za jej
naruszenia prawa, oraz o pomoc w osiągnięciu UJAWNIENIA
wzmiankowanych zbrodni.
3 Załączniki: List Prezes Pawlukowskiej, moje zapytanie i moja
odpowiedź.
Z powaŜaniem, Jerzy Kowalczyk